Op zondag de wekker zetten is bij mij een gewoonte maar vandaag rinkelde hij niet om te gaan lopen. De jongens sprongen letterlijk uit hun bed want het ging vandaag, net als gisteren richting Waterloo. Het regendenogal fel  en dus stelde ik hen voor de keuze: thuisblijven of het slechte weer trotseren en toch gaan. 'Toch gaan', klonk het in koor. Vorige week had ik toevallig vernomen dat er vanaf dit jaar tribunes waren gebouwd naast de plaats waar de reconstructie van de slag ging worden gespeeld. Ik had nog vergeefs geprobeerd om aan tickets te geraken. Dus moesten we maar zien een goed plekje te bemachtigen langs de nadars. Die waren dit jaar korter naar het gebeuren geplaatst en vermits we vorig jaar ook reeds op deze locatie de slag hadden meegemaakt wisten we perfect waar we moesten staan. We kozen nauwkeurig onze plek en plaatsten de stoeltjes waar Moon en Noah op gingen kunnen staan om beter te zien. Met zo'n stoelen kunnen ze je niet wegdrummen als vorig jaar. Het bleef een regenachtige ochtend maar af en toe scheen ook de zon. De veldslag was er eentje om vingers en duimen aan af te likken. Achteraf bekeken zagen we nog meer dan van op de tribunes. meer nog, we zaten er midden in. Er was, zoals ik gisteren al zei veel meer ruiterij aanwezig, vooral aan Franse zijde. Alles speelde zich nagenoeg voor onze neus af. De Engelse aanval werd op enkele meters van ons door de Franse infanterie afgeslagen waarna de Franse ruiterij zijn  charges op de geallieerde 'carrés' botvierde. Op een bepaald moment kwam Napoleon te paard onze richting uit met zijn gevolg. Iedereen riep: 'vive l'Empereur!' Hij bleef voor onze neus staan, zag Moon zwaaien met zijn speelgoedzwaard, keek naar hem en zei in het Frans: 'je bent gewapend, jij hoort bij mijn troepen.' Moon kon er niet van over en grapte dat hij meteen over de nadar ging springen. Iemand achter mij was al een hele tijd een uitleg begonnen over de uniformen maar het raakte kant noch wal. Hij nam de groene uniformen van de Engelse 'green jackets' voor Pruisers en Jagers te paard voor Dragonders. Het werd me te veel en ik corrigeerde hem dan maar. Plots begonnen de mensen rondom ons vragen te stellen. Over de veldslag, over Napoleon, over de uniformen. Ze vroegen wie die man in het mooie uniform was die de leiding leek te hebben. Moon antwoordde: 'dat is Maréchal Ney!' Heel het spectakel lang heb ik zitten vertellen. En terwijl nam ik honderden foto's. Toen we vertrokken bedankten de mensen me voor de uitleg. Een Canadese dame vroeg me aan welke kant ik in 1815 zou hebben gevochten. Aan welke kant denkt u, vroeg ik zelf. 'On the French side?', antwoordde ze. 'Bien entendu!' Vive l'Empereur...

 Deze namiddag speelden Moon en Noah de slag nog eens na in onze woonkamer. Ze plaatsten een deel van onze legers zo dat ik nog nauwelijks kon passeren. Rond de vieren trokken we dan naar het Vrijbroekpark. Samen met Kjell ging ik er mijn duurloop afwerken. Moon liep één ronde mee, al huppelend en grappend. Wordt die nu nooit eens moe? Er was eigenlijk véél te veel volk in het park door de Rozenfeesten. Op sommige plaatsen moesten we zelfs zigzaggen en toen ik plots een onweerstaanbare drang voelde om als een dragonder mijn zwaard te trekken en te roepen 'chargez!'... heb ik me maar bedacht. 

21-06-2009 om 22:27 geschreven door André  

Oef. Noah stond niet om zeven uur aan mijn mouw te trekken. Ik heb zelf eens kunnen uitslapen en dat gebeurt niet al te vaak. Om elf uur ben ik de jongens wel moeten gaan wekken want de namiddag was gevuld! Noah moest naar een mega-verjaardagsfeestje van maar liefst twee klasgenootjes. Ondertussen trokken Moon en ik naar Waterloo. Twee dagen geleden was het 194 jaar geleden dat de bekende slag er werd uitgevochten. Niet echt op het grondgebied van Waterloo maar wel op de grens van de gemeenten Plancenoit, Lasne en Braine-L'alleud. Dit WE heeft dus de grote 'Bivak' en reconstructie plaats. Al enkele jaren is dit voor Moon, Noah en ik een belangrijk WE. Als Napoleonfreaks mengden we ons vandaag natuurlijk onder de soldaten. Eerst bezochten we de twee Franse kampen en we waren aangenaam verrast door de dit jaar talrijk aanwezige cavalerie. Zowel Dragonders, Cuirassiers(beide zware lijncavalerie) als eenheden van de 'garde', nl. de bekende Jagers te paard(persoonlijke lijfwacht van de keizer) en de Grenadiers te paard zagen we paraderen. Nooit kwamen we zo dicht in de buurt van onze held. Toen de dragonders 'Vive l'Empereur' riepen hoorde ik Moon spontaan uit volle borst meegillen. Dat heb ik hem toch goed geleerd dacht ik bij mezelf. Wat later poseerde hij met een officier van de Carabiniers. Hij vindt het uniform van de Carabiniers, samen met dat van de Huzaren trouwens één van de mooiste van het hele Franse leger. Na de Fransen te hebben bezocht trokken we naar het lossere en volgens Moon gezelliger (maar da is niet mijn mening) kamp van de Engelsen, Schotten, Pruisers, mannen van Brünswick (met de doodskop op de hoeden) en de Hollanders en Belgen, samengevat onder de noemer 'de geallieerden'. Ik denk dat Moon dit een leuk kamp vindt omdat hij met een deel van de soldaten kan praten. Er zaten in dat kamp evenveel Hollanders als op een zomerdag in de Ardennen. Hij mocht van één van die soldaten van Oranje (De latere koning Willem commandeerde een legerkorps in Waterloo en werd er gewond. Op die plaats werden de beroemde berg en leeuw opgericht!) zelfs een geweer vasthouden en met de bajonet enkele keren in een zak stro steken. Wat verder kwamen we een groep Mechelaars tegen die er een ware smidse en kanonnen hadden opgesteld. Ook met hen mocht Moon op de foto. De namiddag vloog voorbij en voor we het wiosten moesten we vertrekken om Noah te gaan oppikken op het feestje in Hombeek. Daar werd Moon meteen volledig in beslag genomen door Michele, zijn vriendinnetje uit de kleuterklas. Die twee zijn op school blijkbaar onafscheidelijk en sinds haar eerste schooldag praat zij thuis de hele tijd over Moon, Moon, Moon. Na het feestje stopten we nog op de kermis in het dorp. Ik had het beloofd en belofte maakt schuld. Daar schoten mijn twee helden op ballonnen. Voor elk schot commandeerde Moon: 'geweer aan de schouder, mikken, klaar om te vuren, vuur... Hij had eerder deze namiddag goed opgelet.

20-06-2009 om 22:54 geschreven door André  

Gisterenavond was Kjell samen gaan trainen met Sanne Torfs waardoor hij vandaag was vrijgesteld van pistetraining. Dat kwam goed uit, zo moest ik niet alleen duurlopen en samen met Joost trokken we de Nekker uit voor een grote ronde. We liepen eerst langs het pad dat ik geregeld met mijn jonkies doe en dat midden door het Mechels Broek loopt om daarna richting Muizenhoek te trekken. Daar draaiden we de brug over en liepen we de hele afstand terug tot aan de sluizen, staken daar de brugjes over om zo opnieuw richting Provinciaal domein te gaan. Daar aangekomen liepen we nog enkele kleine rondes om aan de nodige loopminuten te komen, vijftig voor mij, vijfenvijftig voor Joost en zestig voor Kjell. Moon had hoogspringtraining. Hij doet dat liever en liever en da's prima. Lopen alleen is te eenzijdig voor jong atleetjes. Om ver te werpen is hij wat te freel maar springen moet hij wel kunnen. Ver ging al goed en met de nodige training geraakt hij stilaan aan mooie hoogtes. Noah zat in de groep van zijn lievelingstrainer, grote neef Kenneth. Na de training trok de 'Magdagang' naar Kjell voor een eerste zomerBBQ. In een lekker avondzonnetje sprongen Moon en Noah meteen in het zwembad maar het is nog geen zomer en dus kropen ze er ondanks het verwarmde water al even snel terug uit, hahaha. Ze lagen er vanavond wel bijzonder laat in. Hopelijk slapen ze straks wat langer uit dan gewoonlijk want het wordt nog een druk WE.

19-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Waarom koop ik nog een krant? Die vraag stel ik me wel eens meer. Ook vandaag. Op de voorpagina van de krant een grote foto van Tom Boonen. Zelden haalt een sportitem de voorpagina. Gisteren dus wel of dat dacht ik tenminste. Boonen haalde de voorpagina enkel omwille van zijn drugsperikelen.  De titel 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' begeleidde het portret. Waar gaat het naartoe. Binnenkort gaat de sportverslaggeving nog enkel over de randverschijnselen en lezen we alleen over de grootte van de string van Anna Kournikova, het aantal cocktails die Wayne Rooney per uur kan drinken of de avonturen van Paris en Christiano in Wonderland... Misschien heeft Vlaanderen wel nood aan een écht sportblad. Misschien moet ik dat wel maken... Misschien moet ik eens met mijn baas gaan praten. Misschien ook niet want het is crisis, nietwaar! Dus gaan we nog meer van die items als de 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' op de voorpagina's zien want in tijden van crisis moet je natuurlijk alles doen om toch te verkopen. En sensatie verkoopt, dat staat als een paal boven water. Die van Michael Phelps? Goeie titel: 'paal van Phelps boven water'! Waarom koop ik nog een krant, verdorie...

 Vandaag kreeg ik nog enkele foto's toegestuurd van onze recordwedstrijd in Zwevegem, met dank aan Marjolein.

18-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Voor mij was het vandaag pas echt rusten geblazen. Na een warme namiddag met de kids in het park en in de tuin waarbij ze samen oa. een lekkere fruitsla klaarmaakten, vertrokken we na het avondeten naar de Nekker. Mijn loopactiviteit beperkte zich tot wat joggen met mijn groepje kinderen en een 600 bollen met Eline. Op vraag van Bruno heb ik haar bij haar anderhalve ronde begeleid. Ze moest aan een tempo van 20 seconden per 100m lopen en dat leek niet zo simpel. Het tempogevoel aanleren, daar heb ik het destijds ook zo moeilijk mee gehad. Stefan was toen ik nog in Kapellen trainde mijn voorbeeld. Hij kon zo perfect op tempo lopen, steeds in dezelfde tijden doorkomen. Ik heb daar hard op geoefend en al zeggen sommige trainingspartners (nietwaar Kjell) dat het niet zo is, mijn gevoel voor tempo is er serieus op vooruit gegaan. Maar ja, die tempowisselingen zal ik allicht nooit kwijtraken. Heeft het te maken met de afstand die ik loop? Een 800m barst namelijk van de tempowisselingen. Of heb ik net daarom onbewust voor die afstand gekozen? Who knows... Ondertussen leg ik de laatste hand aan ons clubblad van juni. Dikker dan ooit, maar het was dan ook een ontzettend drukke periode met alle interclubs en de eerste kampioenschappen. Het interview van deze maand laat iedereen wat nader kennismaken met onze kersverse dubbele Belgische kampioen (100 en 200m) bij de masters, Dirk Bonte. Ik heb hem dan ook met  zijn spitsbroeder Marc Pottiez op de cover gezet. Het clubblad staat vanaf morgen op de website van RAM.

17-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het training op de Nekker. Voor mij maakte het niet veel uit of ik daar liep of in het park want ik mocht toch alleenmaar duurlopen. Ik koos voor de nabijheid van mijn clubmakkers en liet het park linksliggen. Vijftig minuten op het oneffen gras is echter niet aangenaam en zeker niet gezond voor mijn zwakke rug. Ik had vandaag weer behoorlijk veel last maar gelukkig kon ik naar Peter, mijn ostheopaat. Daar kruiste ik Stefan waar jullie al een tijdje niets meer over vernemen op deze blog. Stefan sukkelt al een maanden met een ontsteking en mag en kan voorlopig niet meer lopen. Peter behandelt hem geregeld en vandaag vertelde Stefan voor het eerst sinds lang dat er beterschap is. Gelukkig maar. Mijn bekken was weer gekanteld maar deze keer, zoals ik wel had kunnen denken, aan de linkerkant. Peter vertelde me dat het ditmaal niet alleen een mechanisch probleem was. Ook mijn organen gaven blijk van blokkages en konden ook een mogelijke oorzaak betekenen van mijn diverse klachten. Hij vroeg me of ik bvb weer meer aan de koffie zat. Ik moest toegeven dat ik al een tijdje weer meer koffie drink. Hoe kon hij dat nu weten! Toch een tovenaar???

16-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Volgend WE is er eentje zonder wedstrijd en ik ben daar niet rouwig om. Na zes weken wedstrijden zit ik stilaan aan mijn lichamelijke grens. Vorige week stuurde mijn oud lijf reeds de nodige signalen maar met de interclub in het vooruitzicht wilde ik daar niets van weten. Alles is goed verlopen maar voor het zelfde geld lag ik nu in de lappenmand. Nu mag ik rusten en het is tijd. De hele week ga ik kilometers malen, traag, lang en rustig zonder ook maar één meter te forceren. Dat zal me toelaten om vanaf volgende week weer op te bouwen. Lekker hard trainen mat maar één doel: de tweede augustus. Die dag verjaart mijn broer en ik heb hem een speciaal cadeau beloofd. Vanavond ben ik nog gaan loslopen met Kjell in het Vrijbroekpark. Ik moest maar een half uurtje loslopen en Kjell loopt dan van thuis naar het park, jogt een half uur met mij en loopt dan opnieuw naar Hombeek. Zo had ieder zijn zin en hebben we een gezellige babbel gehad. 

15-06-2009 om 00:00 geschreven door André