Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
15-03-2009
Pimkoekjes in de zoo...
Vanochtend was het zover. Voor Kjell en ik zat de rustperiode er op. Weg met de ongemakken. Trainen is hard maar dan weet je tenminste waar de pijn vandaan komt. Nu heb ik twee weken lang last gehad terwijl ik bijna niet liep. Inactiviteit is voor mij niet weggelegd en dus was het vanochtend feest. Magda had ons enthousiasme waarschijnlijk opgemerkt want reeds bij aanvang van de opwarming drong ze aan op moderatie. Tijdens onze opwarming hadden Kjell en ik trouwens het gezelschap gekregen van onze Macedonische vriend en ex-speler van KV waarvan de kleinste zoon Alexander vorige zomer (en binnenkort opnieuw) trainde met Moon op de Nekker. Bij de versnellingen voelde ik meer souplesse dan ik de voorbije twee weken had ervaren. Magda liet ons daarna een fartleck lopen. Eén grote ronde voor mij en twee voor Kjell en Stefan. Patrick en Sarah hielden het op één grote en één kleine ronde. 'Op 75 %', zei Magda en we vertrokken. We zaten meteen in een goed tempo en op sommige stroken trokken we fors door. De trage stukken liepen we naar mijn gevoel iets trager dan anders. Aan de hondenwei sleurde Kjell nog wat harder en moest ik een tandje bijsteken maar al bij al liep het gesmeerd. De weg is nog lang en niet forceren is voor ons allen de boodschap. Ook Jasper was in het park. Hij kwam er ons en ook zijn kameraden van de triatlon groeten. Die waren talrijk aanwezig voor hun jaarlijkse conditietest over vijf kilometer. Deze namiddag trok Jasper naar de sluitingsmeeting van het indoorseizoen. Hij trad er samen met Ewoud aan op de duizend meter. Aanvankelijk had ik ook deze wedstrijd aangestipt maar dan viel mijn rustperiode te laat en dus liep ik deze wedstrijd niet. Onze boys liepen tijden die van hen verwacht werden al hebben beide in principe snellere tijden in de benen. Ewoud moet véél sneller kunnen dan 2.44 en ook Jasper mag meer ambiëren dan zijn nieuw PR. 2.37.93 is goed maar aangezien hij wellicht voor het clubrecord ging denk ik dat hij nu zit te vloeken. Hij haalde het nipt niet. In mei lopen we allemaal (Kjell, Ewoud, Jasper en ik)een nieuw PR op de 1000m tijdens onze eigen meeting! Laten we dat afspreken, hé. Deze namiddag reed ik met de kids naar de zoo. Ze nemen het verzilveren van een abonnement wel heel letterlijk maar ik heb hen verwittigd dat ik niet elk WE naar Planckendael of de zoo zou trekken. Eigenlijk had ik liever in mijn zetel TV gekeken maar de zon scheen en dan heb ik tegen de twee geen verhaal. Er was enorm veel volk in de zoo. De eerste lentekriebels, zeker? Het leuke aan de zoo is het feit dat het dierenaanbod totaal varieert van dat van Planckendael. Een mindere kant is het feit dat het er zo(o) klein is. Ondanks de inspanningen die gedaan worden om het park uit te breiden blijven de kooien kleiner dan in Muizen. Toen we met ons drieën naar één van de gorilla's keken draaide die plots zijn ogen in onze richting. 'Wat een droevige blik', zei Moon. 'Ik denk dat die zo verdrietig is omdat hij opgesloten zit in plaats van thuis in Afrika.' You've got a point, dacht ik. Een uitstap is ook nooit geslaagd zonder de nodige versnaperingen. Na een appel en een banaan die de schijn van gezond moesten hooghouden werd een hele doos Pim's in een recordtijd verorberd. Noah noemt zijn lievelingskoekjes Pimkoekjes en heeft een wel heel speciale manier om ze op te peuzelen. Hij haalt ze eerst uit elkaar. De laag chocola maakt hij los van de koek om ze op het laatst en met gesloten ogen te degusteren. Je zou dan denken dat beide jongens gesatureerd zijn maar een warme wafel(Noah) en een zakje popcorn(Moon) gingen er ook nog in. Toen we thuiskwamen was het eerste dat Noah tegen Hilde zei: 'ik heb honger!' Waar steekt die dat toch allemaal? Onze twee oriëntatielopers, Kim en haar vriend Joost hebben het dit WE ook weer uitstekend gedaan. Kim won haar wedstrijd op een schitterende wijze door met vier minuten voorsprong op de tweede toe te komen. Ze is vooral blij dat ze nog eens foutloos liep. Bij het oriëntatielopen moet je niet aleen hard kunnen lopen maar moet je ook het technisch gedeelte van de discipline (kaartlezen)perfect beheersen. Joost liep twee wedstrijden en werd 4de en 6de. Proficiat aan allebei!
Donderdagavond trok ik naar Peter voor de behandeling van mijn rug. Het verdict was kort: de hele achterzijde was verkrampt. Drie kwartier zwoegde Peter en vermoeid en met een pijnlijke rug verliet ik Elzestraat om terug naar de andere kant van Mechelen te rijden. Ik keek nog heel even naar Olympique Marseille-Ajax en kon alleen concluderen dat het niveau van de UEFA-cup ver beneden het niveau van de Champions League ligt. (Wat moeten we dan niet denken van het Belgisch niveau!) Wie dinsdag en woensdag heeft gekeken zal net als ik gedacht hebben dat sommige ploegen buitenaards voetbal spelen. De topper der toppers vond ik persoonlijk Man U. Die ploeg wint denk ik de Champions League. Sterk op alle niveau's en op iedere positie. Ze brengen totaalvoetbal zoals we het weinig zien. Gisteren werd de eerste match van het WE in eerste klasse gespeeld. Malinois ontving leider Anderlecht (mijn ploeg dus). Ik wist dat A. het moeilijk ging krijgen en ging dus nog wat heviger aan het pronostikeren dan anders. Ik verkondigde op training dat KV met 1-4 cijfers ging worden ingeblikt. Niet dus! Mechelen was de beste ploeg en won verdiend met 2-1. De goal van Anderlecht volgde op een betwistbare fase waarbij Bousouffa de bal niet teruggaf aan de tegenspeler maar door zijn onsportieve inworp meteen een paarswitte aanval lanceerde. Spijtig voorval en ik verwachtte dat niet van Bousouffa. Zo'n goed voetballer... We zaten in een Italiaans restaurant te eten toen we de uitslag vernamen. Chris (mijn broer en ook hevig Anderlechtsupporter) belde me op dat moment op om te zeggen dat het verdiend was. Het feit dat het tegen Malinois was verzachtte de pil want we hebben beide al heel lang de grootste sympathie voor de 'kakkers'. Als Anderlecht niet bestond waren we zeker Malinoissupporters. Van het restaurant achter de Romboutstoren ging het naar Kapelle-op-den-Bos waar onze plaatselijke afdeling (AWE) een privé-fuif organiseerde. Het krioelde er natuurlijk van de feestende Mechelensupporters en ik maakte me de bedenking dat het minder frustrerend is om te supporteren voor KV dan voor Anderlecht. Als Mechelen verliest is het geen ramp en als het wint is het feest. Als Anderlecht wint is het normaal en als het verliest een ware ramp. Ik heb het verhaal van de match op de fuif té veel moeten horen. Gelukkig kon ik nog enkele leuke gesprekken aanknopen met verschillende AWE-leden. Ik lag later dan normaal maar nog steeds op een deftig uur in bed. Vanmorgen was ik echter nog in een heel diepe slaap gewikkeld toen Noah me in het oor fluiterde dat hij genoeg had geslapen en vroeg of ik mee wilde opstaan. Het was pijnlijk om op zijn vraag in te gaan maar achteraf waren we blij dat we zo vroeg op waren. De boodschappen waren heel vlug gedaan en zo kon ik nog voor de middag naar Running Mate in Kampenhout. De leden van expeditie 'stage à Aix' zullen met een uniform truitje naar het zuiden trekken maar er moet nog een model gekozen worden. Mario deed me enkele voorstellen die ik morgen en dinsdag aan de rest van de groep zal voorleggen.Mijn rug wordt nu elke dag beter maar ik ga het toch nog enkele dagen rustig aanpakken. Magda zal ons niet meteen met de zwaarste trainingen opzadelen. Of toch? Vanmiddag trok ik met de kids en Kjell naar Nieuwenrode. Eline, onze suppervedette doet binnenkort haar plechtige communie en had foto's nodig voor haar uitnodigingen. Het was niet de mooiste dag maar ik besloot om het toch te proberen. Een laat winterzonnetje is aangenaam maar geeft niet de beste fotografische resultaten en dus was een grijs wolkendek misschien wel de juiste verlichting. Het werd een leuke namiddag die nog een deel van de vooravond uitliep. Moon en Noah, die in Julie en Eline 'partners in crime' leken te hebben gevonden, met zijn vieren sportten op de Wii, verstoppertje speelden in de immense tuin en samen pannekoeken bakten wilden niet echt naar huis maar morgenvroeg staat Noah daar opnieuw en dus wilde ik hem toch een echte nachtrust bezorgen. Morgen begint in het Vrijbroekpark mijn lange voorbereiding op het WK. Ik kijk er naar uit. Gisteren vertelde mijn RAM-collegamaster Marc Pottiez me op training dat er foto's te vinden waren van het BK Indoor op de site van de Atletiekmasters. Ik ging op zoek en vond er twee van mij. Die van de aankomst vind ik tof omdat ik geen herinnering had van die beweging met mijn armen. Zo gaat dat met mannen van bijna vijftig die al noodgedwongen aan de Omega-3 zitten.
De rustperiode kabbelt verder. Gisterenavond op de Nekker liep ik Met Kjell en Ruben langs de Dijle tot aan de Muizenbrug en terug. Veertig moeilijke minuten want mijn rug zit volledig vast en de pijn straalt uit tot in mijn enkels. Morgen wacht Peter een zware opdracht... Vandaag nam ik mijn jonge atleetjes mee voor een tocht buiten de Nekker door het 'Mechels Broek' en langs de Dijledijk. De kinderen doen dat graag en soms moet je eens gaan voor wat zij graag doen. Daarna deden we wat spurtjes op het gras en gooiden we nog met hockeyballen. Moon, Noah en ik dronken nog een glaasje met Frank, Eline en Thijske in de cantine van de Nekker en dan keerden we huiswaarts. Eens terug thuis mailde ik met mijn contact bij Radio Reflex uit Mechelen. Ze gaan voor onze 10km van Mechelen een radiospotje maken die ze tot aan de wedstrijd in de ether gaan gooien. Mooi meegenomen, natuurlijk! Volgend jaar zit er waarschijnlijk een grotere samenwerking in. (met live-verslag). Dit jaar stelden we hen te laat de vraag naar ondersteuning. Voor volgend jaar zullen we vroeger aankloppen.
Athene, augustus 1997. Ik zat in de luchthavenhal in kleermakerszit te schetsen. Iedere vakantie vul ik een boekje met tekeningen, aquarelletjes, aantekeningen, schetsen. Ook toen had ik al een dertigtal pagina's volgetekend, onze vlucht naar Brussel was pas over een tweetal uurtjes en dus zat ik daar de vertrekhal te tekenen. Het was een typische luchthavenhal maar dan met de juiste Griekse nonchalance, chaos en gezelligheid. Griekenland en vooral Kreta is mijn favoriete vakantiebestemming en ook toen hadden we enkele weken op het eiland van koning Minos doorgebracht. Donkerbruin gebrand, met een geschoren kopje, een baard van enkele dagen en gekleed in een legerhemd, linnen broek en op mijn sandalen zag ik er uit als een echte zuiderling. Plots werd ik aangesproken door een kleine, ronde, wat kalende man. Zijn zwarte broek en wit hemd, zijn Ray-Ban en zijn badge die aan zijn borstzakje bengelde maakte hem in mijn ogen meteen onsympathiek. 'What are you doing,' vroeg de man? Ik was geïrriteerd omdat hij me kwam storen in mijn ontspanning en vroeg hem hetzelfde: 'what are YOU doing?' De man werd een beetje zenuwachtig. 'Who are you?' ging hij verder in zijn door een zwaar accent verminkt Engels. 'And who are YOU', vroeg ik op mijn beurt met een uitdagend lachje op mijn gezicht? Hilde zegt dikwijls dat mijn attitude in zo'n situaties zo arrogant is dat ik vroeg of laat eens problemen ga krijgen. De man werd nog roder dan hij al was. Ik dacht dus dat dat moment gekomen was maar op zijn vraag naar mijn paspoort antwoordde ik doodleuk: 'No way José!' Het hek was van de dam en hij begon te dreigen. Hij was veiligheidsagent van EL AL en was gemachtigd om vragen te stellen. Ik zei hem dat ik geen verantwoording af te leggen had aan hem en ik alleen mijn papieren wilde tonen aan een Griekse politieman. Waarop de man zijn walkie-talkie aanzet en ik geen twee minuten later twee Griekse politiemannen op ons zie afkomen. De man kreeg een blik van onoverwinnelijkheid en ik voelde me plots toch wat ongemakkelijk. Eén van de twee vroeg me mijn papieren en ik gaf hem mijn identiteitskaart. Hij vroeg me mijn schetsboekje, bekeek het en zei me dat het mooie tekeningen waren. Ik kreeg mijn kaart en mijn boekje terug, een 'efgaristo'(=thank you) en weg waren de drie. Waarom vertel ik dit nu? Vanochtend hoorde ik op Radio 1 een intervieuw met de schrijfster van een boek over de activiteiten van de Mossad en de EL AL veiligheidsdiensten op Brussels Airport. Ze vertelde het verhaal van een zakenman die er in de ogen van de EL AL securitymensen verdacht uitzag, werd meegenomen voor verhoor en ergens op de luchthaven zwaar werd ondervraagd en volledig uitgekleed, allemaal blijkbaar met medeweten van de Belgische autoriteiten. Toen ik dat hoorde moest ik terugdenken aan mijn ontmoeting van toen. Ik had meer geluk dan die zakenman. Ik kan begrijpen dat ze bij EL AL wantrouwiger zijn (zelfs randje paranoïde) dan bij andere maatschappijen (je zou voor minder) maar een onschuldige zo hard en ongestraft mogen aanpakken druist tegen alle democratische principes in. Het is er gewoon over...
Vandaag stond er geen training voorgeschreven. Ik mag trouwens twee weken lang maar drie duurloopjes per week afwerken. (Rustperiode nietwaar!) De pijn aan de rug is een klein beetje afgenomen en ik heb voor donderdagavond een afspraak bij Peter. (Kiné) Die was blijkbaar al op de hoogte van mijn nieuwe titel plus record want ik had nog maar pas mijn naam gezegd of hij begon er over. Hij had het nieuws niet van Kjell of Jasper maar van Dirk Bonte, onze Masterspurter of Spurtmaster (Wat klinkt het mooist?). Vanavond trokken Patrick en ik naar de Algemene Vergadering van de Mechelse sportraad. De vergadering duurde niet lang, was niet zo interessant als ik had verwacht maar was wel belangrijk voor het leggen van contacten. Zo hebben we toch onze schepen van sport Koen Anciaux kunnen spreken. Ik ken Koen al lang en dat helpt natuurlijk. Het ijs was meteen gebroken. Binnenkort gaan we samen rond de tafel zitten en kijken waar stad en atletiek elkaar kunnen vinden. Mijn opinie is dat een stad als Mechelen (80.000 inwoners) een grote atletiekclub kan en moet hebben. Maar dan moet de stad wel de nodige steun willen verlenen. Ook met de baas van de sportdienst van de stad hadden we een gesprek. Hij kwam ons meteen zelf opzoeken met enkele vragen rond onze 10 km en stelde een veel nauwere samenwerking voor in 2010. Food for thought!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
