Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
01-02-2009
The face of GOD!
Je kan discuteren over wie de grootste in die of die discipline is. Iedereen heeft zo zijn eigen gedacht. Ik heb op de halve fond heel wat favorieten gehad. Er was in de eerste plaats Sebastian Coe, de held uit mijn jeugd. Daarna kwam Saïd Aouita en recenter Hicham El Guerrouj. De grootste op mijn lievelingsnummer vind ik echter Wilson Kipketer. Als ik hem zie lopen heb ik als 800m-loper maar één naam voor hem: GOD! Het brengt me alvast weer met beide voetjes op de grond. How small are we...
Geniet samen met mij nog een keer van 'the face of God': Wilson Kipketer'. - http://www.youtube.com/watch?v=FwgZMIMzP7s
We zijn vandaag niet naar Ekeren getrokken. Ik heb Moon laten beslissen en omdat hij er helemaal alleen van RAM zou lopen had hij plots geen zin meer. Het was daarenboven bitterkoud en ik kon me inbeelden dat het anders heel drasserig parcours van Ekeren er vandaag bikkelhard zou bijliggen. We besloten om na het WK cross op TV samen een korte duurloop te doen.Eerst keken we naar de wedstrijd bij de vrouwen. Meteen zaten de drie topfavorieten vooraan en ik wist het al meteen, Marianne Vos die naast hard rijden ook supersnel kan spurten zou het halen. Ze plakte letterlijk aan het wiel van de Duitse Kupfernagel. Moon vond in zijn jeugdige onschuld dat de Duitse had moeten winnen want die had bijna de hele tijd op kop gereden. Laat hem nog maar enkele jaartjes geloven dat er altijd loon naar werk moet zijn in de sport. Ik vind Voske echter wel de terechte winnares. Zij moest helemaal geen kop doen. Kupfernagel wist zich geklopt aan de meet en moest dus trachten de andere twee meisjes los te gooien. Dat is haar niet gelukt en dus won Voske. Over het WK veldrijden bij de mannen zullen we kort zijn: de beste heeft vandaag gewonnen én het is een Belg. Na een wedstrijd waarin de concurrentie amper een rol speelde en de sterkste er meteen vandoor ging is het natuurlijk gemakkelijk om te zeggen dat er een Belgisch blok stond. Op de vraag 'wat is er gisteren afgesproken in het hotel van de Belgen' antwoordde Albert voor de wedstrijd: 'dat een Belg moet winnen'. Wedden dat de zeven Belgen toen dachten 'en die Belg ben ik.' Hoe zou je trouwens zelf zijn? Het draaide echter goed uit en iedereen is tevreden! Na de wedstrijd trokken Moon en ik naar de put van Weerde en daar liepen we rustig een drietal rondjes. Het meer lag er bevroren bij en we trakteerden ons op een partijtje hockeybalwerpen maar dan wel met keien die over het meer hobbelden. Moon heeft trouwens gewonnen! (Ik heb nooit kunnen gooien.) Ondertussen heb ik al enkele keren gekeken naar het filmpje van de wedstrijd van gisteren en het is verdomd spijtig dat ik inderdaad niet meteen mee kon gaan toen Kjell aanzette. Met de eindjump die ik nog uit mijn benen schudde had een toptijd er inderdaad ingezeten. Maar we hoeven niet te ontgoocheld te zijn. We krijgen zeker nog kansen om samen te lopen want de test was voor Kjell meer dan geslaagd. In Mei zullen we al zeker samen starten op de 1000m op de meeting van onze eigen RAM. Als Jasper en Kjell dan willen hazen zit er wel muziek in. Let's rock 'n roll.
Twee verkouden lopers besloten dan toch maar om vandaag naar Gent te trekken. We hadden tenslotte niets te verliezen. Kjell zou sowieso een persoonlijk record lopen (het was zijn eerste 800) en ik heb het Belgisch record al op zak. Bij Hilde op school was het restaurantdag en ze moest daar helpen met opdienen. Daarom namen we zowel Moon als Noah mee. Ze hebben naar eigen zeggen een geweldige dag in de topsporthal gehad. Toen hij daarnet ging slapen zei Noah nog: 'het was een leuke dag en de hotdogs waren heel lekker'. Toen we aankwamen in Gent was het eerste dat we hoorden dat er reeds een half uur vertraging was. Op zich geen probleem zolang je maar op de hoogte wordt gehouden. Ik moet zeggen dat vandaag de organisatie, in handen van Eendracht Aalst, picobello was. We begonnen dus onze opwarming met een half uurtje vertraging en zonder stress. In de catacomben kwamen we de 800m-masters één voor één tegen. Kjell maakte later de leuke opmerking: 'onder masters zijn jullie allemaal copains'. Bij de seniors is dat blijkbaar helemaal anders. We hadden ongeveer dezelfde tijd opgegeven en onze innerlijke smeekbedes werden aanhoord. We zaten beide in de vierde reeks, samen met een aantal betere masters en enkele junioren.Ik vond elf vertrekkers wel veel voor een indoorwedstrijd, want dan riskeer je ingesloten te worden. Mijn vrees werd later bewaarheid. Ik vertrok vanuit baan twee en Kjell vanuit de veel betere baan vijf. Na de bocht mag je naar binnen komen en dat is gemakkelijker vanuit een buitenbaan. (Zeker indoor!) Michel Brusten, een Franstalige master vertrok op kop en kwam aan de 200 door in 28-29 seconden. Dat vond Kjell te traag en hij trok naar de kop. Ik zat toen ingesloten en aan de 300m brulde ik zelfs naar de lopers rond en voor mij dat ze moesten doorgaan of me doorlaten. Ik voelde dat ik goede benen had en was totaal gefrustreerd dat ik niet achter Kjell zat. Ik kon gewoon niet door. Grrrrr... In de derde ronde kwam er dan toch versnippering. Een senior van RCGent ging als een raket op zoek naar Kjell die op een bepaald ogenblik wel meer dan twintig meter voorsprong had op de rest. Een Gentse junior deed hetzelfde en ik zette me achter hem. Toen we aan de bel van de laatste ronde kwamen trok ik zelf door. Redden wat er te redden valt was toen het enige dat door mijn hoofd schoot. Ik liet de junior ter plaatse en ging meter per meter naar Kjell toe. Hij was voor mij het ideale mikpunt. Het feit dat ik terrein goedmaakte zorgde voor extra adrenaline en bij het uitkomen van de laatste bocht ging ik over Kjell die by the way zo galant was om de binnenbaan voor mij vrij te maken. Ik spurtte door tot op de meet maar strandde toch op drie tienden van mijn record, 2.02.55. Kjell werd na mij nog derde in 2.03.72. Zonder het insluitincident had er zeker een nieuw BR ingezeten. Na de wedstrijd begonnen we allebei hevig te hoesten. Vooral Kjell had enorme hoestbuien. Ook Nathalie, An en Dirk waren in Gent aanwezig maar enkel An was gekomen om te lopen. (200m) An heeft onze wedstrijd gefilmd en zal het op de site van RAM plaatsen. Ik ben benieuwd want ik heb mezelf nog nooit zien lopen.
In het tijdschrift 'New Scientist' staat een artikel waarin wordt gesteld dat er weldra een einde zal komen aan de records in de atletiek. Volgens de Amerikaanse professor Mark Denny komen we op een gegeven moment inderdaad bij een minimale tijd die door een mens niet meer kan worden verbeterd. Hij bestudeerde gegevens van paarden, greyhounds en menselijke atleten sinds 1920 en stopte die allemaal in een wiskundig model. Hij besluit daaruit dat bvb het huidige record van Usain Bolt op de 100m met nog slechts 0,21 seconden kan worden verbeterd. Ook vrouwelijke atleten zitten dicht bij hun punt waarbij het haast niet meer beter kan. Het record van Paula Radcliffe op de marathon kan volgens hem nog met 2 minuten en 44 seconden worden verbeterd en dan hebben we de grens bereikt van wat met een menselijk lichaam mogelijk is. Het spreekt vanzelf dat dit een controversieel onderzoek is en dat niet iedereen de conclusies van het onderzoek zal aanvaarden. Zeker de atleten niet want net het geloof dat records nog kunnen worden gebroken zorgt voor de nodige motivatie bij de wereldtoppers maar ook bij andere atleten. Morgen zak ik naar Gent af met de ambitie om een goede tijd neer te zetten. Met mijn gezondheidsproblemen van de laatste week zal dat misschien niet lukken maar Kjell en ik gaan er morgen simpelweg voor. Het is een gewone meeting en eigenlijk mag alles maar moet er niks. We zien wel! Vanavond stond er voor ons beide dus maar een lichte training op het menu. Op de ijskoude vlakte van de Nekker moesten we maar een vijfentwintig minuten opwarmen, vier versnellingen lopen en één 300 bollen. Dat bollen was wel echt doorgaan want Kjell had zijn spikes aangetrokken en ondanks het feit dat ik op mijn pantoffels liep wilde ik niet onderdoen voor hem. Daarvoor moest ik er op het einde nog wel een stevige spurt uit persen. Sarah was voor het eerst na haar examens weer present en hield het wijselijk bij een duurloop. Voor Ewoud, Kim en haar vriend Joost die zich vandaag lid maakte van RAM (slimme jongen!) werd het een stevige training. Drie tweehonderden gevolgd door drie driehonderden en drie vierhonderden met weinig recuperatie. Moordend maar ik hou wel van zo'n beulenwerk en had wel spijt dat ik zo'n leuke training van op de zijlijn moest volgen. Zondag trekken we naar Ekeren waar Moon de cross zal meelopen bij de pupillen. Vorig jaar was Ekeren zijn laatste voorbereiding op het PK. Dat was hem supergoed bekomen want op dat PK miste hij de titel maar nipt. Hopelijk zijn we wel op tijd om Sven Nys vooruit te schreeuwen.
Twijfels alom. Zaterdag lopen of niet lopen? That's the question. Ik voel me een tikkeltje gezonder dan gisteren maar zeggen dat ik me goed voel is overdreven. Ik hoest nog steeds en de ontsteking op mijn sinussen bezorgt me slechte nachten. Daarenboven heb ik plots kniepijn. Ik had vandaag het bezoek van een Italiaans fotograaf, Gianni Basso, geen familie van Marino, en daardoor kon ik dez middag niet gaan duurlopen. Spijtig want er scheen een lekker zonnetje. Daardoor moest ik vanavond nog mijn loopplunje aantrekken. Ik had thuis echter nog zoveel kleine dingen te doen dat ik maar rond tien voor tien aan mijn duurloop in het park van Machelen kon beginnen. Ik verkoos om, ondanks het late uur, toch nog naar ginder te rijden. Het is er nog altijd veiliger dan op straat en ik hou niet van het lopen op asvalt. Het vroor al min twee graden toen ik er aankwam en de ondergrond voelde keihard aan. Na een kwartier begon ik pijn te krijgen aan de zijkant van mijn rechterknie. Het was een branderige pijn van een voor mij nog onbekend type. Ik zal morgen aan onze student kiné (Kjell) vragen wat dat kan zijn. Mondeling examen heet zoiets, hahaha. Het positieve nieuws is dat ik een half uur heb gelopen en geen enkele keer heb gehoest en dat ondanks de kou. Morgenavond zal ik de knoop moeten doorhakken. To run or not to run, that's the question!
Tegen zondag zal er van de Belgische voornemens om als één blok naar het WK veldrijden af te zakken wellicht geen spaander meer overblijven. Bart Wellens vertelde in een interview dat hij niet achter Stybar zal aanrijden. Een tijdje geleden zei Albert dat hij liever Symunek zag winnen dan een andere Belg. Na de wedstrijd van vorig WE in Milaan zag ik een ontspannen Lars Boom verklaren dat 'die Belgen toch tegen elkaar gingen rijden'. Hij heeft nog gelijk ook, begot. Ik vind Lars Boom trouwens een supertoffe kerel en als het van mij afhangt mag hij opnieuw wereldkampioen worden. Als Sven Nys niet wint natuurlijk... Je zal maar bonscoach zijn van zo'n bende ongeregeld. Iedereen weet toch dat de enige die Lars Boom kan kloppen Sven Nys is. Dan moet je als bondscoach de hele ploeg onder druk zetten en ze allemaal voor hem laten rijden. En wie dat niet accepteert, die laat je toch gewoon thuis. En wie zich tijdens de wedstrijd niet aan de afspraken houdt mag de volgende wereldbekerwedstrijden ook thuis blijven. Als het van mij afhing kijken Bart en Niels alvast naar het WK op TV. Maar ik ben geen bondscoach natuurlijk. Mijn duurloop heb ik vandaag zoals gewoonlijk in het park van Machelen gedaan. Crista, mijn bij Roba lopende collega was meegereden en liep er ook haar rondjes. Het was een hele tijd geleden dat ze nog in Machelen had gelopen en dus was een korte babbel met Yvonne op zijn plaats. Yvonne is de lieve dame met de Golden Retriever die ik er elke dag op mijn pad kruis. Ik had aanvankelijk zware benen maar liep toch vrij soepel mijn rondjes aan een gemiddelde van 13 per uur. Ondanks de verkoudheid en beginnende bronchitis moest ik tijdens het lopen practisch niet hoesten. De rest van de dag voelde ik me echter verre van lekker. Ik heb nog drie dagen om beter te worden. Vanavond gaf ik training op de Nekker. Terwijl Bruno de loopgroep voor korte oefeningen onder handen nam plaatste ik kegeltjes in de heuvelzone. Het resulteerde in een parcours bestaande uit twee lussen met in totaal vier heuveltjes. Bruno kwam met de groep naar de start. Teneinde iedereen te motiveren om door te lopen en niet al babbelend te joggen had ik ook aflossingsstokken meegenomen. We verdeelden de veertien in drie teams. Twee van vijf en eentje van vier. Vermits Jo en Moon bijna hadden gesmeekt om samen te mogen lopen en we maar voor één keer hadde toegegeven bestond hun groep maar uit vier lopers en zowel Moon als Jo zouden elk één ronde meer moeten lopen. Ik zag wel dat Eline ook graag bij haar twee makkers wilde lopen maar dat zou van het goede teveel zijn geweest. (Drie klasbakken in één ploeg?) De wedstrijd bestond dus uit een aflossing waarbij elke loper twee toertjes liep vooraleer de stok door te geven. Het werd een geweldige training met een enorme inzet van iedereen. De ploeg met Jo en Moon won met een straat voorsprong: anderhalve minuut op de tweede ploeg en meer dan twee minuten op de derde. De tweede wedstrijd werd dus een race met handicaps. De derde kreeg Twee minuten en de tweede één minuut voorsprong op de winnaar van de eerste race. Er stond echter weer geen maat op de ploeg van Moon en Jo. Op de echte competitielopertjes na was een tweede reeks er voor allen teveel aan. De beteren konden eigenlijk bij wijze van spreken nog een derde race lopen terwijl anderen dan weer moeite hadden om de heuveltjes nog op te geraken. Toch moeten zo'n trainingen ook voor die atleetjes kunnen, vind ik. De bedoeling is toch dat ze allemaal sterker uit de winter komen. Ik hoorde in tegenstelling tot andere weken vandaag trouwens niemand zagen of zeggen dat het te zwaar was. Integendeel, iedereen had het superfijn gevonden. Waar een beetje competitiegeest al niet goed voor is...
Nadat ik vanmorgen de kinderen op school had gedropt ging ik op bezoek bij dokter Paul, mijn huisarts. Ik sukkel aan een tijdje met een lichte verkoudheid maar sinds dit WE lijkt het ernstiger te worden en gisterenavond hoestte ik zoveel dat ik in bed zelfs al zittend in slaap ben gevallen. Paul 's diagnose was dat er wat vocht op mijn longen zit. Ik moet dus puffen en ik hoop dat ik tegen het einde van de week genoeg genezen ben om te kunnen deelnemen aan de indoormeeting in Gent. Kjell en ik kijken er al een hele tijd naar uit en het zou spijtig zijn om op het laatste ogenblik forfait te moeten geven. Vanavond was het Nekkertraining en Magda liet Jasper, Kjell en ik 200en lopen. Kim daarentegen moest maar liefst acht 500en lopen. Dat is, twee dagen na een cross, een heel zware training en ik zag wel dat ze diep moest gaan. Maar je weet wat sommigen zeggen, Kim? No pain, no gain! Onze 200en vielen best mee want we kregen telkens 200 m joggen om te recupereren. Jasper en ik moesten er acht lopen en Kjell maar liefst twaalf. Ik liep ze alle acht op kop en kon ondanks mijn rugpijn mijn foulée goed trekken. De eerst zeven liep ik aan een gemiddelde van 30 seconden en de laatste trok ik extra door en eindigde in een goede 27. Na de training trok ik naar Peter. Hij behandelde niet enkel mijn rug, waar voornamelijk de aanhechtingsspieren van het bekken heel strak en stijf waren, maar ook mijn borstkas en mijn nek. Overmorgen ben ik een herboren mens. Op haar blog heeft Els Lens het over een artikel dat ze las. Het betreft een stukje over de TV-uitzending 'Eeuwige roem'. Daarin moeten vroegere sportvedetten het tegen elkaar opnemen. Onder hen zitten twee loopsters, Marleen Renders en de (volgens het artikel) onbekende Betty Vansteenbroek. Hoe durven ze in godsnaam zo te spreken over Betty. Een tijdje geleden zocht ik via Google info en beeld over haar maar zoals Els het ook stelt, haar gloriejaren situeren zich begin jaren tachtig en dus vind je amper iets op het net. Nochtans was Betty een fantastische loopster. Ze had nog een hele carrière voor de boeg maar besloot er op nog jonge leeftijd mee te kappen om een gezin te stichten. Ondanks twee korte come-backs wijst alles erop dat ze daar nooit spijt van heeft gehad. Ik ga beslist eens kijken naar die uitzending en ben benieuwd of ik het meisje dat ik bewonderde in het begin van de jaren tachtig ga herkennen in de ondertussen 46-jarige vrouw. Mijn ogen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, hahaha...
Slecht slapen is op mijn respectabele leeftijd al voldoende om een slechte dag te hebben. Deze middag moest ik drie kwartier duurlopen in Machelen en dat ging maar moeizaam. Ik liep hetzelfde tempo als anders, alleen deed het veel meer pijn dan anders en was er van soepelheid niet veel sprake. Morgen kan ik na de training op de Nekker naar Peter en weet ik of het opnieuw mijn rug is die tegenwerkt. Ik was vandaag ook mijn I-pod thuis vergeten en dat viel serieus tegen. Ongelooflijk toch hoe snel je iets gewoon wordt. Anderzijds heb ik vandaag wel gemerkt dat je zonder muziek wel meer zit na te denken. Met muziek ben je gewoon elders, weg! Op de website van Sparta Bornem vond ik enkele beelden van de start bij de pupillen jongens. Ik stond achter Moon bij de start en heb dus geen beelden van de eerste rechte lijn kunnen maken. Je ziet dat hij een uitstekende start nam en dat moet hij ook de volgende wedstrijden maar doen. Meteen voluit spurten naar de kop van het pak. Reken daarbij ook nog een conditie die de komende weken alleen maar crescendo zal gaan en je weet dat ze tijdens de volgende crossen met Moon zullen moeten rekening houden. Een goede start is trouwens net als bij de groten van essentieel belang. Doorgaans worden de posities meteen ingenomen en wie niet van bij de start mee is kan het doorgaans dan al vergeten. Het is geen veldrijden, hé...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
