Bornem, op de grens tussen Antwerpen, Oost-Vlaanderen en Brabant is elk jaar het toneel van een puik georganiseerde cross. Veel atleten lopen daar als laatste voorbereiding op hun PK. Bij de jeugd traden er ook vandaag atleten aan uit de drie vernoemde provinciën.

We hadden onderweg naar het dorp van de Dodentocht een omwegje gemaakt langs Mechelen om er Tom Gijselinck, mijn RAM-trainingsmaat en eerstejaarsjunior op te pikken. Het regende en het was koud, een echt crossweer dus. Noah vertrok bij de eerstejaarsbenjamins zoals gewoonlijk als een raket. De afstanden zijn in Bornem vrij groot in verhouding tot de meeste crossen en op het einde kreeg ons Nootje zijn ‘klop van de hamer’. Hij finishte nog mooi twaalfde in een wedstrijd die sommigen omschreven als een soort repetitie voor het BK. Noah was helemaal niet ontgoocheld en verbaasde me door te zeggen: ik vind lopen leuk! Moon is doorgaans ook een felle starter maar vandaag miste hij zijn start volledig. Ik was dan ook verbaasd dat hij alsnog vooraan kon postvatten. Hij ging mooi mee met de eersten, Dries Peeters op kop. Ik dacht, en met mij ook nog anderen een hele tijd dat hij het podium ging halen maar hij kraakte een beetje op het einde. Ook bij hem speelde de afstand een cruciale rol maar met een zesde plaats mag hij best tevreden zijn. Als we nu de twee volgende weken nog wat kunnen bijschaven kan hij op het PK misschien meespelen voor de medailles. In zijn reeks vochten ook Sven en Thijs voor wat ze waard waren. Het parcours lag er overigens héél zwaar bij wat de lichtere lopertjes van RAM niet bevoordeelde. Eline die tot vandaag altijd voor de prijzen kon meedoen moest net als Moon tevreden zijn met een zesde plaats. Ook zij ervaarde dat de cross van Bornem altijd een zeer sterk deelnemersveld kan voorleggen. Bij de miniemen jongens vochten Nathan en Jo weer een episch duel uit, een wedstrijd in de wedstrijd als het ware. Robin Hendrickx werd vierde bij de cadetten, Martha Ziarczyk vijfde bij de benjamins meisjes en tal van RAM-atleten behaalden nog mooie ereplaatsen. Na hun wedstrijden had een deel van onze onze jeugdbende postgevat op de enige heuvel van het parcours dat midden in de speeltuin lag. Daar hadden ze een goed zicht en moedigden ze héél luidruchtig de RAM-lopers aan en riepen ze ook op Jos! Wie is Jos? Alle andere atleten, hahaha... Ik zie ze daar nog staan roepen van 'allez Jos' tegen alle lopers. 

Toen ik naar de cafetaria was getrokken waar de prijsuitreiking plaatsvond (ik moest de prijzen afhalen want de jongens waren met hun vrienden zoals op elke cross weer tijdelijk verdwenen), hoorde ik plots iemand mijn naam roepen. Dat Westvlaams accent en die stem herken ik sinds Lahti uit duizend: Filip! Mijn vriend Filip Vanhaecke, wereldkampioen op de marathon, was helemaal uit Aardooie overgewaaid om er de cross van Bornem mee te lopen bij de masters +50. Het was een heel aangenaam weerzien. We hadden een lange babbel en besloten om heel binnenkort in zijn Aardooie af te spreken met Pol en Catherine. Filip was nog maar aan zijn derde cross van de winter. Hij wil graag uitpakken op het PK en weet dat hij daarvoor wedstrijdritme moet opdoen. Hij kreeg daar vandaag de kans toe met stevige concurrentie van o.a. Ion Damian, Marc Bultinck en Lucien Heyde om er maar enkele te noemen. Filip was meteen vooraan te vinden. De wedstrijd was razendsnel en Filip moest uiteindelijk enkel de duimen leggen voor Marc Bultinck. Een verdiende overwinning noemde Filip het sportief. Net voor we Bornem verlieten poseerden Eline, Sven, Thijs, Jo, Moon en Noah met Filip. Je ontmoet niet alle dagen een wereldkampioen, zei iemand… ;-)

24-01-2010 om 22:51 geschreven door André  

Zoals veel masters ga ik af en toe een kijkje nemen op ‘atletiekmasters.be’ en ‘www.mastersathletics.net’ waar je de world rankings kan bekijken. Vanmorgen ging ik weer piepen en ik merkte dat de ranglijsten van 2009 waren ge-updated. Ik ging dus snel een kijkje nemen bij de M50, klikte op de 800m en ja hoor, ik prijk met de drie beste wereldjaarprestaties, voor mijn WK-rivaal Anselm LeBourne. Op de 400m bekleed ik met mijn Belgisch record de vierde plaats. Op de 1500m staat Wilfried Dubois met de twee snelste jaartijden voor alweer Anselm LeBourne (hij moet de Belgen stilaan vervloeken!) en… ik! Spijtig dat er geen ranglijsten zijn voor de 1000m.

23-01-2010 om 22:52 geschreven door André  

Uitzonderlijk werkte ik mijn vrijdagtraining op de middag af. Het zonnetje droogde en verwarmde de nog steeds nieuw ogende tartanpiste van Machelen. Na een viertal kilometer te hebben opgewarmd en enkele lenigheidsoefeningen te hebben uitgevoerd begin ik aan mijn versnellingen. In de laatste rechte lijn van de piste blies de wind in het nadeel en dus trok ik naar de overzijde voor mijn eigenlijke spurttraining, 10x150 met de eerste 50 tempo en de laatste 100 voluit spurtend. Met het zonnetje als speelkameraad was het een aangename training.

In de vooravond trok ik naar zaal ‘De Goede herder’ in Katelijne waar ons clubfeest zou doorgaan. Met Patrick, Joan, frank en Lies maakten we de zaal klaar terwijl oud-voorzitter Bob de keuken organiseerde. Rond de klok van zeven was het zover en begonnen de clubleden met hun families toe te stromen. Met het bestuur en enkele vrijwilligers zorgden we voor de vlotte beiening en de keukenploeg slaagde er in om meer dan 120 maaltijden te serveren op een goed uur tijd. Om kwart voor negen nam ik plaats achter de microfoon en bgon het officiële gedeelte.

‘Beste vrienden,  goedenavond en welkom. Ik vind het fantastisch dat jullie vanavond zo talrijk aanwezig zijn op deze jubileumuitgave van onze clubavond. Exact een jaar geleden verkeerde onze club in crisis en een moeilijk jaar kondigde zich aan. Met een gedeeltelijk vernieuwd bestuur hebben we getracht om de koe bij de horens te pakken. Dat is grotendeels gelukt. De koe bleek echter een RAM en rammen zijn wat moeilijker te temmen. Maar we hebben ons best gedaan... ‘

Zo begon mijn speech. Ik had het over het voorbije jaar en wat komen gaat op sportief gebied met o.a. het Provinciaal kampioenschap Cross dat we op 7 februari mogen organiseren op de Nekker. Aansluitend werden enkele van onze oud-bestuurders gehuldigd ter gelegenheid van onze tiende verjaardag. Daarna werden de diverse agendapunten van de Algemene Vergadering doorlopen en konden we overgaan tot het voor de talrijk opgekomen jeugdatleetjes hoogtepunt van de avond: de prijsuitrijking van onze clubklassementen en bekendmaking van de atleten van het jaar. Het geluk bij alle kinderen die een medaille mochten komen in ontvangst nemen en de reacties van de ouders in de zaal bevestigden dat het de juiste beslissing was om onze jeugd te belonen. Na de medailles kwamen de bekers voor de atleten van het jaar. Eline won bij de meisjes en onze Moon bij de jongens. Ook Kjell mocht mee op het podium als laureaat bij de groten. De avond was een groot succes en ik een gelukkige voorzitter.

22-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Ik was vandaag mijn I-pod thuis vergeten en dus moest ik mijn duurloop eenzaam afwerken, net als vroeger. Geen nood want ik had genoeg stof om over na te denken. Morgen is er de Algemene Vergadering met clubfeest van RAM en daar moet ik als voorzitter de hele avond van achter een microfoon het gebeuren leiden. Al lopend begon ik mijn openingsspeech al te schrijven. Snel veranderde de taal in mijn hoofd echter en begon ik in het engels te denken. Gisteren had ik een ontmoeting met de verantwoordelijke voor de communcatie van Sanoma-Nederland. Hij organiseert einde maart een congres voor alle directies van de Sanoma-groep. Daar komen dan mensen van binnen en buiten Sanoma voordrachten houden en hij heeft me uitgenodigd om daar te spreken over mijn wereldtitel, mijn passie voor het lopen en de mogelijke paralellen tussen lopen en mijn job. Zo komt het dus dat ik vandaag reeds al lopend, in het engels zat te brainstormen. En stormen deed het lekker in mijn hoofd. De ideeën vloeiden rijkelijk en ik werd zo hevig meegesleept dat ik zelfs vergat de toertjes te tellen, de tijd te volgen en ik zag en voelde me al helemaal staan op dat immense podium in een volgelopen auditorium, commentaar gevend bij de door de laatste high-tech-beamer geprojecteerde beelden en filmpjes. Het gebeurt nog wel dat al lopend ideeën worden geboren en het is dan de kunst om zo snel mogelijk na de training die ideeën op papier te zetten. Ook al slapend heb je dikwijls allerlei hersenspinsels. Vroeger, toen ik nog muziek speelde bij Bateau Bleu en later bij Cristal Ship, sliep ik met een schriftje op mijn nachtkast. Ik heb een verschrikkelijk lichte slaap, word bij het minste gekraak wakker, droom veel en slaapwandel al heel mijn leven. (Over slaapwandelen kan ik een boek schrijven, geloof me…) Elke keer ik wakker werd met een idee voor een stukje tekst voor een song of voor een tekening noteerde ik dat in mijn schriftje. Zo ontstonden vijfentwintig jaar een aantal van onze songs. Nu ligt er geen schriftje meer op mijn nachtkast. Ik zou er toch altijd maar hetzelfde woord in neerpennen: lopen, lopen, lopen, lopen en nog eens lopen! Vandaag vlogen de kilometers letterlijk voorbij. Door dat brainstormen vergat ik de tel en toen ik dan toch naar mijn chrono keek zag ik plots dat ik al de vijfenveertig minuten voorbij was. Ik dacht dat ik nog maar halfweg was, maar de training was al bijna voorbij. Ik deed er nog één toertje bij en kon gaan stretchen.

21-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Twee weken voor de tweede verjaardag van deze blog is de kaap van de 50.000 hits bereikt. Een mooi resultaat als het mij vraagt. Bedankt bloglezers, groot en klein. Voor mezelf maar ook voor jullie probeer ik alle dagen een kleine bijdrage te leveren. Naast het lopen is bloggen zowat een dagelijkse afspraak geworden.

Vandaag had ik onder de middag niet kunnen gaan lopen en dus werd mijn loopactiviteit beperkt tot vanavond wat warmlopen met onze jeugd op de Nekker. Meer dan vijftig kinderen waren vandaag komen opdagen en slechts Bruno en ik waren aanwezig om ze op te vangen want een groot deel van onze jeugdtrainers zit midden in de examens. We vertrokken eerst met de volledige groep voor een grote ronde van het domein. De kleine benjamins, Jari, Lotfi en Noah gaven het tempo aan en ik moest ze geregeld intomen. Eens terug aan de piste nam Bruno de allerkleinsten mee voor loopspelletjes op het middenplein. De rest verdeelde ik in twee groepen die samen op de piste gingen lopen. Twee keer 1200 was het doel. Groep A met de miniemen en de snellere pupillen vertrok van op de startlijn en moest de volledige afstand lopen. Groep B met de overige pupillen en de benjamins moesten telkens de eerste en de derde ronde meelopen. Dat systeem werkte wonderwel en ik was aangenaam verrast door de discipline die de volledige groep aan de dag legde. Moon liep slim en spurtte zich op het einde twee keer naar een derde plaats na Nathan en Jo, de twee snelste miniemen. Noah kwam bij de tweede 1200 zichzelf tegen. Hij zat bij de eerste 1200 in groep B maar vroeg om achteraf de hele afstand te lopen. Wie liep daar in de eerste ronde dan plots op kop voor de miniemen en de pupillen? Jawel, Noah! Mooi natuurlijk maar het tempo lag zo hoog dat een eerstejaarsbenjamin dat onmogelijk kon volhouden. Na de tweede ronde dacht hij dat het gedaan was en toen ik hem weer de piste op stuurde strompelde hij nog 350m verder om dan plots nog te spurten tegen een andere achterblijver. 't Is ne Charel!

20-01-2010 om 23:14 geschreven door André  

Kom morgenavond in Machelen lopen ipv 's middags te trainen, had Magda me zondagochtend na de training gezegd.. Dan heb je nog enkele extra uurtjes rust. Zo gezegd, zo gedaan.  Ik kleedde me om in de vestiares van Sanoma en trok tegen zes uur naar het park van Machelen. Daar liep ik drie kwartier mijn ondertussen reeds traditioneel geworden toertjes. Met Diana Krall in de oortjes was het aangenaam lopen. Het werd een rustige recuperatieloop aan een gemiddelde van 12,5 km per uur. Ideaal om het lichaam te laten bekomen van de inspanningen van zondag. Na mijn loopje trok ik naar de piste van Machelen op zoek naar Magda, die daar op maandag de plaatselijke atleten met raad en daad bijstaat. Ik vond ze niet en vroeg aan Herman, haar echtgenoot of hij wist waar ze was. In het park, denk ik, antwoordde Herman. Ge moet maar uw oren openzetten en dan hoor je ze wel van ver, hahaha… 't Was nog waar ook!

Vandaag was het weer training op de Nekker en zonder sneeuw, ijs en spikes deze keer. Heel veel atleten waren voor het eerst dit jaar weer op het appel. Ook Kim was weer van de partij en samen met Tom liep ze combinaties van 600en en 200en. Ewoud haakte in extremis af en dus moest ik alleen aan de bak. Ik kreeg drie series van drie 200en af te werken. Tussen de 200en zat maar een 100m joggen en tussen de series kreeg ik drie minuten rust. Voor het eerst weer op de tartan sinds lang… het voelde zalig aan en ik had de indruk dat ik vloog. De tijden waren ook best ok. Alle 200en onder de 30 seconden en zelfs ééntje net boven de 28. ‘TE SNEL!’, brulde Magda en gelijk had ze. Ik had echter zoveel plezier dat het het moeilijk was om te doseren. Maar nu reeds forceren en risico’s nemen is niet nodig, daar heeft Magda wel een punt. Mijn eerste doel is nog veraf, het BK Indoor van 13 maart. Ik zal ondertussen nog wel in competitie uitkomen want Johan Wonninck, onze aflossingscoach vroeg me om mee te lopen met onze mastersploeg (ons gouden kwartet dat vorig jaar Belgisch Kampioen werd op de 4x100) in het voorprogramma van de KBC-Flanders Indoor. Johan  is er in geslaagd om ons in te schrijven voor de 4x200 en hij wil daar het Belgisch Record aanvallen. Spannend! Ik voel me geen spurter maar moet wel toegeven dat ik van die aflossingen vorig jaar intens heb genoten. Deel mogen uitmaken van zo’n team vind ik gewoon fantastisch. 

19-01-2010 om 23:12 geschreven door André