Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
20-06-2010
De adelaar is weer geland
Toen ik
ongeveer zo oud was als Moon nu ging ik op schoolreis naar Waterloo. Ik was zo onder de indruk van het hele gebeuren maar vooral van het geschilderde
panorama dat ik begon te lezen en te zoeken naar al wat met Napoleon te maken
heeft. Mijn passie is sindsdien alleen maar toegenomen. Ik heb een kast vol
boeken, duizenden miniatuursoldaatjes en allerlei andere prularia maar wanneer
de 18de juni er aan komt weten we dat we met onze passie naar buiten kunnen. Al
enkele jaren vindt het WE het dichtst bij de 18de, de reconstructie van de
slag plaats. Toen we er de eerste keer bijwaren waren er zon 800 figuranten,
vorig jaar waren er dat ondertussen al 1500 geworden en dit jaar werd de slag
maar liefst nagespeeld door een 3000 figuranten, waaronder 200 ruiters en een
dertigtal kanonnen. Onze eerste afspraak is elk jaar het hoofdkwartier van de
keizer. Daar staat een enorme tent waar Napoleon met zijn generaals is
gehuisvest. In de boomgaard naast de Ferme du Caillou, waar Napoleon in 1815
écht de nacht voor de slag doorbracht, logeert net als toen het Premier
régiment de Chasseurs à pied de la Garde. Na het bezoek aan het Franse
hoofdkwartier trekken we naar het grote Franse kamp. Dit jaar waren de kampen zeker twee maal zo groot als anders. Er heerst altijd een gezellige drukte in die
kampen. Overal branden vuurtjes, hier en daar sudderen groenten, ajuinen en
worsten in antieke kookpotten en -pannen. Sommige soldaten maken hun geweer schoon. Anderen slapen. En wij
praten hier en daar met iemand. Na de Fransen de geallieerden. Ik ben een
Napoleon-fan maar ik heb het ook wel voor Schotten. Elk jaar is het bezoek aan
het Britse kamp ook voor Moon en Noah een topper. De gezelligheid bij de
Schotten, een geïmproviseerd doedelzakconcert, poseren met de kapitein van de
42nd Black Watch, het zijn voor hen onvergetelijke momenten. Via
een Ierse deelnemer hoorde ik dat zaterdagavond ook een slag zou worden
nagespeeld, in de velden rechtover het Franse kamp. Volgens hem zou die
Battle mooier zijn dan de officiële zondagmorgen. Het terrein zondag tussen
de tribunes is veel kleiner en laat niet toe om iedereen tegelijk op te stellen.
Daarom kozen we voor de slag van zaterdagavond in de hoop daar wat spektakel te
zien. We werden op onze wenken bediend. Het spektakel was grandioos. Kanonnen
die bulderen; volledige pelotons die salvos afschieten en fantastische
cavaleriecharges. We kregen het allemaal, samen met een duizendtal toeschouwer.
Volgend jaar komen we ook weer naar het avondspektakel. Minder druk voor het
publiek en veel meer show
We waren
vrij laat thuis en daarom liet ik de jongens uitslapen. Mijn ochtendtraining
moest ik nog wel afwerken en daarom trokken we naar de piste van AWE in Kapelle-op-den-Bos.
Terwijl Moon en Noah oorlogje speelden in de bosjes naast de assepiste liep ik
er mijn opwarming en drie duizenden. Het ging nog moeizaam na mijn kwetsuur en ik
moest bij mijn laatste duizend het onderste uit de kast halen. Ik lag even
uitgeteld te hijgen en mijn hamstring te masseren maar ja, er is geen andere
weg No pain, no gain!
Net als
gisteren was het vandaag een aangenaam loopweer. Warm genoeg maar met een
lichte bries. Ik koos het Vrijbroekpark uit voor mijn duurloop. Veel volk was
er niet. Aanvankelijk deed mijn voet weer verschrikkelijk pijn maar de
verdoving die optrad tijdens het lopen maakte de rest van de training
draaglijk. Uit angst voor mijn geteisterde hamstring liet ik de gebruikelijke
versnellingen echter achterwege.
Vandaag
stonden we dan weer op de piste van de Nekker. Het goot toen we aan onze
opwarming begonnen maar na een kwartier stopte het toch met regenen. Magda had
een snelheidstraining voorzien en ik begon er aan samen met Filip en Ewoud. Na
een eerste 150 voelde ik echter dat het voor mij nog te vroeg en te riskant was
en Magda stuurde me naar de 200m-hoek. Voor mij werden het dan maar 200en. Iets
minder explosief, dus. Achteraf voelde mijn rechterhamstring nog wat stijf maar
het ergste leed is geleden. Binnen enkele dagen zal ik alweer voluit kunnen
gaan.
Ik kreeg
thuis een brief van de VAL in de bus met en lijst van de deelnemers aan het EK
masters in Nyiregyhaza volgende maand. Tot mijn grote vreugde las ik dat ook
Pol Parmentier staat ingeschreven. Ik belde hem meteen maar kreeg m niet te
pakken. Ik weet dus nog niet of hij effectief mee naar Hongarije gaat. Dat zou
wel leuk zijn Dezelfde musketiers als vorig jaar in Finland, want Filip
Vanhaecke die gaat alvast mee.
Vanavond op
de Nekker liep ik samen met een groepje jeugdatleten tot aan de brug van Muizen
en terug. Voor de training, toen we aan de piste aankwamen, deed mijn
linkervoet zon zeer dat ik eerst tien minuutjes losliep op de piste tot de
pijn zowat verdwenen was. Kris, de papa van Sven en tegelijk een opkomend
meerkamptalent bij de masters, vertrok daarna samen met mij en een dozijn
atleetjes. Na een tweetal km trok hij terug richting Nekker met Noah en de
andere benjamins. Ik trok verder met de pupillen Thijs, Sven en Moon en de
miniemen Karel en Jo. Eenmaal aan de brug van Muizen, na een drietal kilometer
liet ik ze even pauzeren. Het was immers bloedheet en niet iedereen kan even
goed tegen de warmte, zeker niet wanneer het om één van de eerste warme dagen
gaat. De weg terug was andere koek want ik stelde de jongens voor om een
fartlek te houden. Ik legde hen eerst uit wat een farlek is en besloot om in
een rijtje te starten. Bij het eerste fluitsignaal moest de koploper versnellen
en de rest volgen. Bij het volgende gefluit moest dan worden vertraagd tot een
jogtempo. De koploper gaat dan telkens naar de start en wordt aan de kop
vervangen door de volgende. En zo zou het gaan ot aan de Nekker. Zo was toch
het aanvankelijke plan. Traag en niet te snel zijn blijkbaar nog zeer abstracte
begrippen voor zon jonge gasten want ik moest ze bij elke versnelling intomen
en vooral bij de recuperatiemomenten laten vertragen. Binnen de kilometer zaten
de meesten al op hun tandvlees. Enkel Jo en Moon versaagden niet en zij namen
dan ook vanaf dan al het kopwerk voor hun rekening. Op Karel na hadden alle
jongens ook hun T-shirt uitgetrokken en ik had zoals gewoonlijk dus mijn handen
vol, hahaha Eens aan de piste mochten ze nog wat mee hockeybalwerpen met de andere
kinderen. Ze hadden uitstekend getraind.
Daags na
mijn 800m op het BK in Brasschaat diende ik maar een kleine recuperatieloop van
een half uur af te werken. Naast de nog steeds niet helemaal herstelde
hamstrings heb ik nu weer hevig brandende pijn aan mijn linkervoet. Die gaat
ook moeten worden behandeld. Ik had er vorige zomer reeds last van en had
speciaal voor die voet zes weken gerust na het Vlaams kampioenschap eind
septembe. Nu is die pijn er dus weer en wordt vooraal duurlopen problematisch.
Vandaag stond ik alweer op de piste van de Nekker. Na de gebruikelijke opwarming gaf
Magda ons menu door: vijf reeksen die elk bestonden uit een 100m, gevolgd door
een 200m en een 300m. Tussen de drie afstanden mochten we 100m joggen en tussen
de reeksen in kregen we drie minuten rust. Vrij zwaar maar door de nog steeds
aanwezige goede conditie kon ik die probleemloos afwerken. Alle afstanden liep
ik op kop. Vooral de 300m was zwaar omdat de eerste 100 met de wind op kop
dienden te worden gelopen. Mijn chronos waren best goedmaar ik voelde de aanhechtingspezen
tussen de hamstrings en deachterkant van de knie behoorlijk trekken. Door de ingekorte foulée
bleef het daarbij en voelde ik enkel stijfheid achteraf. Morgen staat er een
korte duurloop op het programma. Dat moet wel lukken. Overmorgen ga ik eerst
langs de kiné vooraleer ik mijn iets langere duurloop aanvang.
Vorige
dinsdag volgde na de voorzichtige fartlek van zondag een eerste echte weerstandstraining
op de piste. Met een nog steeds verkleinde foulée werkte ik een zware sessie
af. Vijf reeksen die elk bestonden uit een 200, gevolgd door een 300. Tussen
beide afstanden mocht ik 100m joggen. Ik merkte dat ik wat dieper moest naar
adem snakken dan anders maar de conditie is alleszins niet verdwenen. De
scherpte is er wat af door de gedwongen rust maar de tijden waren toch
uitestekend, schommelend van 30 naar 31 seconden voor de 200en en tot 46-48
voor de 300en. Pas mal voor iemand die niet doorloopt.
Ondertussen
werd ik meermaals per week gerevalideerd door kiné Steven Gillisjans, die me na
elke behandeling intapete. Zo leefde ik bijna zonder stress naar het BK van
gisteren toe. Nog voor ik mijn stem ging uitbrengen trok ik nog naar Steven
voor een laatste check-up en taping. Deze keer werd de volledige hamstring
netjes van blauwe kleefbandjes voorzien.
Om half
drie en na mijn democratische plicht te hebben vervuld, kwam ik dan eindelijk
aan in Brasschaat, thuishaven van atletiekclub BREAK. Zo kon ik de finales van
de 100m nog net meepikken en zag ik Dirk Bonte en Johan Wonninck, mijn
RAM-makkers respectievelijk goud en brons pakken.
Om tien
voor vier was het mijn beurt. Ik besloot geen enkel risico te nemen. Snel
genoeg starten, het gat maken en mijn voorsprong verdedigen was de tactiek die
ik met Magda was overeengekomen. Zo gebeurde het dan ook. Na de eerste bocht
was ik aan de leiding naar binnen gekomen. Ik passeerde in 29 aan de 200, snel
voor een voorzichtig lopende loper
Ik
vertraagde onbewust want aan de 400 kwam ik door in 60. Op dat moment had ik al
een zestigtal meter voorsprong op de rest. De tweede ronde ging ik door op mijn
elan maar op het einde voelde ik dat de vorm wat minder was dan bij mijn vorige
optredens. De laatste 200m, tegen de wind, waren zwaar. Ik had de volledige
wedstrijd uit angst met een verkleinde foulée gelopen, kon niet meer
omschakelen en nog minder versnellen. Ik mag echter niet klagen want twee weken
geleden lag ik nog in de lappenmand en gisteren veroverde ik toch maar mooi
mijn dertiende Belgische titel. Zelfs de tijd van 2.03.95 mag nog gezien
worden. Dat was tot vorig jaar goed geweest voor een BR, dus
Mijn dank
gaat dan ook uit naar kiné Steven die me, net als Peter doet, wanneer mijn rug
het laat afweten, startklaar kreeg. De revalidatie gaat nu verder richting EK
in Hongarije. Morgen sta ik weer op de piste.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
