Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
18-10-2009
Cross Kapelle!
Vandaag was het voor de meeste RAM-crossers verzamelen
geblazen in Kapelle-op-den-Bos waar onze plaatselijke onderafdeling AWE (Alle
Rammers weten dat AWE een onderafdeling is van RAM. Ieder jaar verbaast het mij
hoe weinig AWE-leden dat weten, maar soit ) hun jaarlijkse oefencross
organiseerde. Door mijn voetontsteking kon ik dit jaar niet meedoen en dat gaf
me wel wat hartepijn, vooral toen de masters aan het lopen waren. Als troost mocht ik bij enkele wedstrijden medailles uitreiken.
Onze Noah moest al om half twee aan de bak. In een goed
gestoffeerd deelnemersveld was hij één van de weinige eerstejaars temidden
tweedejaars. Van in de start kon hij echter goed mee met de eersten en hij spurtte uiteindelijk mee voor het podium. Dat podim bleek echter net iets te hoog
gegrepen voor ons Nootje maar hij tilde daar niet te zwaar aan. Hij was blij
dat hij voor zijn klasgenootjes was, denk ik. Een vierde plaats is daarenboven
schitterend. Na Noah kwam onze Moon. Die zei voor de start: papa, ik heb al
gezien wie meedoet. Ik ben de snelste aan de meet en dus moet ik niet aanvallen.
Mijn antwoord was kort: Wel aanvallen verdorie, op jouw leeftijd moet je nog
niet speculeren. Gewoon gaan! (Atletiek is toch geen wielrennen!) Ik denk dat
Moon teveel luistert naar wat de volwassen lopers onder mekaar vertellen over
taktiek en koersverloop Hij volgde wel mooi mijn orders op en viel van in de
start aan. Ik zag hem wel gedurig omkijken en begreep dat hij niet echt voluit
ging. Na de wedstrijd zei hij dat de verleiding groot was geweest om op zijn
vriend Thijs te wachten en dan samen door te gaan. Een romantische loper! Ik
dacht dat ze die niet meer maakten Hij wachtte uiteindelijk toch niet en won
verdiend met een kleine voorsprong op Thijs die Lars (Moons vriendje van op de
VAC-stages) kon afhouden. Net voor Moons wedstrijd hadden drie RAM-meisjes
(Benediekt, Anke en Lore) het volledig podium bij de pupillen bezet en na Moon won ook Eline
haar koers. Onze langere trainingen beginnen vruchten af te werpen.
Bij de masters kon een grieperige Stefan zijn kansen niet
voluit verdedigen. Spijtig, maar de wedstrijd werd gewonnen door Lieven Gryp, een kameraad 800-meterloper. Bij de seniors dames namen drie van mijn
trainingspartners de start. Er stond geen maat op Kim, die er een ware demonstratie van maakte en er voor
zorgde dat er niemand mee op de foto stond zoals ze dat zeggen Onze
nieuwste aanwinst Els werd mooi tweede en Sarah, die nog zere benen had van
gisteren (cursus initiator jeugd) werd vierde.
Bij de Seniors heren wilde Kjell niet onderdoen voor Kim en
hij maakte er een ware demonstratie van door de tweede, Lucas Van Assche (toch
ook geen zeveraar) op een minuut te lopen. In de achtergrond speelde zich een
mooi duel af tussen een wel erg overmoedig gestartte Jasper en Ewoud die op het
einde nog een kloof van een halve minuut dichtliep maar dat in de spurt moest
bekopen. Leuk voor de supporters
Ondertussen doet mijn voet weer pijn. Morgen mag ik in
prinipe lopen maar ik ben sceptisch. Afwachten maar
Over een aantal spelers heeft Advocaat zijn conclusies
getrokken. Dat waren zijn woorden en meteen verscheen op de website van Het
Nieuwsblad (waarvan de sportpaginas gelinkt zijn aan mijn blog) een enquête.
Een lijst zou bepalen wie het meest kans maakte op verwijdering uit de kern.
Natuurlijk deed ik mee en natuurljk klikte ik iedereen aan, hahaha Natuurlijk
meende ik het niet en natuurlijk is het maar gazettepraat en een
gazette-enquête.
Vanavond trok ik weer naar het zwembad. Niet lopen, het went
niet en dus ben ik maar al te blij dat ik kan zwemmen en aqua-joggen. Tim, de
redder zei trouwens dat de techniek al fel was verbeterd. Zoals in alles geldt
ook hier de gouden regel: oefening baart kunst. Er was wel verschrikkelijk veel
volk, een groot contrast met vorige maandagnamiddag, toen we het bad voor ons
alleen hadden.
Mijn voet is echt wel aan de beterhand maar ik voel toch dat
de ontsteking er nog is. Het zal moeilijk zijn om aan de verleiding te
weerstaan maar zolang ik niet 100% genezen ben kan ik beter blijven rusten.
Mijn doelen liggen nog mijlenver verwijderd, dus
Ondertussen slijt het verdrietom het heengaan van mijn sportgod amper. In het zwembad
hadden Tim en ik een lang gesprek over VDB. Ook hij en zijn broer waren grote
fans. We hadden het o.a. over al die mensen die hem hadden laten vallen en nu
plots de nood voelen om te proclammeren hoe goed hij wel. Schijnheilige mensen
die plots vergeten zijn dat ze hem al een baksteen hadden laten vallen hoor je
nu op TV. Zo ook egotrippende narcistische journalisten als Karl Vannieuwkerke
die het blijkbaar nodig vond om de wijze kenner te gaan spelen en het mes in de wonde te draaien. (Sorry Karl, maar het
feit dat je als een dwaas enkele maanden achteraan een peloton bengelde geeft
je nog niet het recht om échte coureurs te gaan terechtwijzen!) Weet hij dan
niet dat je de doden moet laten rusten. Eer VDB om wie hij was: een veel te
lieve en goede gast die moeite had om neen te zeggen maar bulkte van het
talent. What a waste
Maandag liet ik een scan maken van mijn linkervoet en
vandaag mocht ik bellen met sportdokter Renaat Huysmans voor het verdict. Ik
heb de indruk dat de ontsteking langzamerhand geneest maar enkele pijnscheuten
de laatste dagen deden Magda en ikzelf toch enigszins vrezen voor een
stressfraktuurtje. Dat zou een serieuze streep door onze voorbereiding zijn
endus was ik wat zenuwachtig bij het bellen. Dokter Huysmans stelde me echter
gerust. Er was alleen een vochtophoping in de voorvoet en dus zou de combinatie
rust en ontstekingsremmers soelaas moeten brengen. Ik hoop het want ik begin
het echt wel moeilijk te hebben zonder mijn dagelijkse loopkilometers. Ook
psychomogisch heeft lopen een duidelijke functie. Het brengt me een zeker
mentaal evenwicht. Ga nu niet denken dat ik ineens als een halve debiel door
het leven stap, hé! Ik voel me alleen nog wat zenuwachtiger en ongeduldig dan
anders.
Vanavond werd er op de club, net als gisteren gepast.
Vermarc, de leverancier van onze nieuwe clubkledij heeft pasmaten geleverd en
dus geef ik deze week iedereen de kans om te passen. Gisteren ging dat perfect
en had ik alles onder controle. Vandaag gaf ik zelf training en toen ik terug
in het bureautje van Jef kwam zag ik dat er een soort tsunami door de collectie
was gegaan. De bloesje waren gepast en zo maar ongeplooid terug in de zakjes
gepropt. Leuk hoor! Kon ik vanavond nog bloesjes opplooien. Ik heb soms wel wat
anders te doen.
We lieten vandaag onze jeugdatleetjes kennismaken met het
crossparcours van 11 november. Ze liepen allemaal traag en in groepjes twee
maal de kleinste ronde om daarna hetzelfde te herhalen maar dan wel ieder op
zijn tempo. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dit een wedstrijd werd zeker?
Ondertussen spelen onze Rode Duivels hun
laatste match van de voorronde voor het WK. Na de korte stuiptrekking van vorig
WE werd er weer aangeknoopt met de traditie, nl. verliezen. Je houdt het niet
voor mogelijk. Ik zal dan ook maar in mijn oude gewoonte
vervallen en ze lekker
bekritiseren: met steriel voetbal,
steriel overwicht en steriel balbezit win je geen matchen. Er is werk
aan de winkel voor de kleine generaal!
Vroeger reed ik met de fiets. Veelal of liever gezegd
bijna elke dag alleen en s zondags met een club. In een volledige
Cofidis-outfit met assorti kousen, bril, schoenovertrekken, verzorgd tot in de
details schuimde ik de heuvels van midden-brabant af, dromend van jou, mijn
groot idool, mijn Sportgod. In mijn eigen kleine favorietengallerij van de
sport zitten Freddy Maertens, Juan Lozano, Seb Coe en Hisjam broederlijk zij aan
zij maar over hen waakt VDB, mijn allergrootste. Niet enkel omwille van wat je hebt
gepresteerd maar vooral om de droom die je me bracht. Je kon alles op de fiets.
Ik zag je wereldkampioen worden op de weg en in het tijdrijden, minstens drie
keer op rij. Acht keer zag ik jou de ronde winnen en voor het eerst na Eddy
Merckx won weer eens een belg de triplé, Giro-Tour-Vuelta, na ook minstens twee
voorjaarklassiekers per seizoen te hebben meegepikt. En na je carrière zou je
de grootste sportdirecteur worden die het peloton ooit had voortgebracht. Het heeft niet mogen zijn. Het werd jou niet gegund. Ik zou
hier een heel pleidooi kunnen houden om jou van alle zonden des werelds te
zuiveren. What the hell! Niemand is zonder zonden en het zal jou toch niet
terugbrengen. Vorige week nog vertelde ik enthousiast aan mijn collega Jan dat
je opnieuw met je vroegere trainer Sacci ging werken en dat hij het net als ik
helemaal zag zitten volgend seizoen. Het heeft niet mogen zijn want het werd
jou niet gegund.
Nu ben je weg en je laat een leegte achter, bij al je fans
en bij je familie. Mijn gedachten gaan ook naar hen en vooral naar je twee
dochters.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
