Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
Gisteren was het rustdag maar dat wil nog niet zeggen dat
het een rustige dag werd. Zo'n kereltjes als Moon en Noah zijn net als puppy's,
die hebben hun loop nodig. Noah had zin om te zwemmen en dus trok ik met hen
naar de Nekker. Ik had daar een ware volkstoeloop verwacht maar het was er
opvallend rustig. Zo rustig had ik het daar eigenlijk nog nooit meegemaakt en
dus was het na de zwempartij en het bijhorende ijsje dé kans om eens het
gocart-parcours uit te proberen. Daarna keerden we terug naar Eppegem. Daar is
het dit WE kermis én vandaag zelfs rommelmarkt. op een rommelmarkt zoeken we
steeds naar hetzelfde. Spullen die betrekking hebben tot Napoleon (da's dan
mijn branche) en Playmobil! Wat dat laatste betreft hadden we vandaag geluk. We
konden voor een appel en een chick twee schepen kopen van een dame die
blijkbaar niet wist dat dat nog iets waard was. Ze was duidelijk blij er van af
te zijn en de jongens blij dat ze hun collectie konden vergroten.
Vanmorgen had ik via sms aan Filip gevraagd wanneer hij op
Zaventem zou landen. Moon, Noah en ik stonden hem dus omstreeks half zes op te
wachten en toen Filip eindelijk door de Gate kwam zagen we dat we niet alleen
waren. De ouders en vrienden van Filip waren er ook, geladen met kussen en
bloemen. Filip had me gevraagd om mijn medaille mee te brengen. Zo konden we
nog eens samen op de foto. Het was een emotioneel weerzien.
Achteraf zei Moon: 'hé Noah, nu kennen we twee
wereldkampioenen!'
Er werd vandaag natuurlijk ook getraind, al was de groep in het Vrijbroekpark vandaag herleid tot Ewoud en mezelf. Op het programma stonden twee duizenden met vijf minuten rust tussen. (Niet bepaald mijn lievelingstraining!) Ik vertrok op kop en had nooit de indruk à bloc te zitten. Toch kwamen we uit in een knaltijd: 2.47 voor mij en 2.55 voor Ewoud. Rap, te rap? Dat zouden we snel weten. Na vijf minuten stappen vertrokken we voor de tweede. Die kilometer werd er eentje met hindernissen. Een tegenligger in een blinde bocht en twee honden maakten dat we uit ons ritme kwamen en dus waren de chrono's navenant: 2.51 en 3.00. Toch nog uitstekend, hoor!
Bij het doorbladeren van de vele fotomapjes van het WK vond ik er nog een aantal die ik jullie niet wilde onthouden. De meeste zijn door Filip, die zijn rol van fotograaf heel serieus nam, genomen. Zo jongleerde hij geregeld met twee tot drie fototoestelletjes en wandelde hij zonder complexen gedurig voorbij controleposten en securitymensen zonder ook maar één keer te zijn verontrust.
1. Pasta eten in restaurant 'Rosso'.
2. Filip aan de ontbijttafel.
3. Eén koffie mag ik van Peter (kiné) drinken!
4. Na het avondeten nog wat nagenieten op het terras in Pajulahti (ons hotel).
5. De sauna aan het meer. Van de hitte recht het koude water in. Vraag het maar aan Filip.
6. Finland op zijn best: dennebomen, een meer en een eindeloze lucht.
7. In de haven na de reeksen: de Vikingpinten!
8. Opwarmen voor de wedstrijd.
9. De wonderzalf die ook op stage zoveel deugd had gedaan bleek ook hier van groot nut te zijn.
10. Relaxed naar de start van de finale!
11. ...of toch niet helemaal. Schijn bedriegt nietwaar!
12. Op weg naar de waarheid!
13. Samen in de vreugde delen.
14. Nog wat nahijgen.
15. Ik kan het nog niet geloven.
16. Uitleggen in alle talen!
17. Met mijn naamgenoot, Anfré François uit Canada.
18. Martien, mijmerend over goud. Zijn tijd zou nog komen.
19. Medaillemeisjes.
20. Met de franse Jeanine Vignat, zilver op zowel de 5 als de 10km snelwandelen.
21. Ik heb mijn voorliefde voor Frankrijk nooit onder stoelen of banken gestoken. Verbroederen in het Frans was dan ook 'très naturel!'
22. Met de Spanjaard Jesus Borrego, de wereldrecordhouder bij de M45 op de 1500m (3.52). Respect!
23. Als het met woorden niet meer gaat, dan maar met handen en voeten, hé Pol!
He did it! Filip Vanhaecke is wereldkampioen. Ik had het hem
voorspeld maar net als ikzelf vorige week weigerde hij dat te geloven. In zware
omstandigheden, onder een bloedhete zon (meer dan 30 graden), bij windstilte en
op een heuvelachtig parcours kon Filip in een groep bestaande uit veel jongere
lopers standhouden. Hij eindigde zevende (alle categorieën liepen samen) op een
duizendtal deelnemers. Het geeft zijn titel des te meer glans! Ik ben zo blij
dat ik het niet kon laten om hem toch maar meteen te bellen. Ik hoop dat ze
mooie foto's van hem hebben getrokken. Filip was al terug op zijn hotelkamer
want de medailleceremonie is pas vanavond. 'Ik heb afgezien', zei Filip, 'maar
de beloning is wondermooi'!
Net na zijn eigen wedstrijd spoedde Filip (onvermoeibaar!)
zich nog naar het Radiomäkistadion om te kijken naar de Finale van de steeple
bij de M55. Onze vriend en door ons geadopteerde en tot halve belg omgedoopte
Martien Van Der Hoorn liep mee en won na brons op de Cross-country en zilver op
de 5000m nu goud in deze discipline! Ik kan deit artikel dan ook niet beter
illustreren dan met de foto waar we met vijf poseren achter de Belgische driekleur.
Links op de foto Filip en rechts Martien.
Ook gisteren deed ik een duurloop van drie kwartier. Onder
de middag was het te warm en dus trok ik 's avonds naar het park van Machelen.
Onder de bomen vond ik wat afkoeling maar warm was het nog altijd. Magda was er
trouwens ook training aan het geven aan haar lopersgroep van de Machelse
atletiekclub. Na een half uur deed mijn voet weer pijn. Die pijn verminderde
weliswaar toen ik aan het stretchen was en de versnellingen waren beduidend minder
pijnlijk dan de duurloop.
Vandaag voelde ik weer pijn bij het loslopen op de nekker. Na
het stretchen en de versnellingen begonnen Ewoud en ik aan onze
snelheidstraining: tien keer 150m met 150m stappende recuperatie tussen. De
eerste vijf liepen we 50m in om daarna 100m voluit te spurten. De laatste vijf
werd er 150m voluit doorgespurt. Mijn linkervoet verteerde de eerste vijf
pijnloos maar halfweg kwam de pijn terug. Ik vrees dat ik volgende week opnieuw
naar dokter Huysmans zal moeten.
In de vooravond belde ik met Filip Vanhaecke in Finland.
Morgen om 9 uur plaatselijke tijd (8u in België) loopt hij de marathon. Het was
er vandaag 35 graden warm en windstil. Filip is er niet gerust in. Een marathon
is dan ook geen gewone wedstrijd, hé! Ik heb er anders wel vertrouwen in. Ik
heb Filip leren kennen en waarderen. Ik heb hem ook op training bezig gezien en
we hebben veel gepraat over atletiek maar ook over zijn marathonbeleving. Je
kan ons moeilijk vergelijken want wat we doen is zo verschillend maar ik zien
wel gelijkenissen. De ernst en het fanatisme waarmee we onze sport beoefenen is zo'n gemeenschappelijke factor. Alleen al daarom weet ik dat Filip goed zal
lopen. Hij is er klaar voor, dat heb ik kunnen ervaren. Hij hoopt op een
podiumplaats. Het zal meer zijn hoop ik...
Voor ik naar Finland vertrok had Noah me gevraagd of hij een
goudvis kreeg als ik op het podium zou staan. Natuurlijk had ik ja gezegd maar
verzwegen dat ik zelfs bereid was een kudde koeien aan te schaffen om op het
podium te staan. Gelukkig maar! Vandaag gingen we dus visjesshoppen. Eens in de
winkel vroeg de verkoopster of we warmwater- of zoutwatervissen wensten. We
twijfelden even tot beide jongens plots voor een enorme aquarium met honderden
waterschildpadjes stonden. De beslissing was snel genomen en even later reden
we naar huis met twee baby-schildpadjes, een donkere en een blekere en alle
toebehoren. Eens thuis gingen we aan het werk. We spoelden de steentjes, vulden
de bak met water, installeerden het drijvend eiland, de plastieken
waterplantjes, de filter en de thermometer. Eens het water op de juiste
temperatuur was konden de nieuwe vriendjes erbij. Moon en Noah waren zoet voor
de rest van de dag. Ze doopten elk hun schildpad. Moon noemde de zijne Pipo
Pozzato, naar zijn lievelingscoureur en Noah doopte de zijne Titus...
Magda had me gezegd om nu twee dagen na elkaar wat aan mijn
basis te trainen. Ik trok dus naar het Vrijbroekpark, terwijl de jongens bij
Igor gingen zwemmen. Vijfenveertig minuten heb ik gelopen aan een gezapig tempo.
Na een goed half uur begon mijn voet weer behoorlijk pijn te doen. Ik heb
maandag tijdens de terugreis de hele dag met baskets gelopen en sindsdien is de
ontsteking weer verergerd. Ik dacht in Finland nochtans dat het de goede
richting uitging en dat het nog maar een kwestie van dagen was om volledig
genezen te zijn. Ik had ongelijk.
Vandaag ging ik al meteen terug werken. Op de interne
website van sanoma-magazines hadden mijn collega's gisterenochtend reeds mijn
wereldtitel bekendgemaakt. Het resultaat liet niet lang op zich wachten want de
hele dag stroomden de mails met felicitaties binnen. Ook tientallen sms-jes
kreeg ik zowel gisteren als zondagavond reeds meteen na de wedstrijd. Uit
België maar ook uit Frankrijk, Griekenland... Blijkbaar waren velen onder
jullie via deze blog in de ban van onze avonturen in het verre noorden. Ik merk
dat aan jullie antwoorden en reacties.
Enkele woorden van dank zijn nu dan ook op hun plaats.
In de eerste plaats mijn eeuwige dankbaarheid aan Magda
Ilands, the best coach in the world. Zonder haar had ik dit niet gekund. Onze
jarenlange en geduldige samenwerking heeft in Lahti zijn apotheose gekend.
Dank aan mijn trainingsmakkers Ewoud, Sarah, Kim, Joost,
Stefan, Patrick en Kjell voor hun positieve energie, alle trainingen samen en
steun wanneer het eens wat minder ging.
Bedankt Peter, mijn kiné die me steeds maar weer oplapt na
al die zware trainingen.
Ook dank aan alle mensen, familie, vrienden, collega's,
collega-atleten, clubgenoten en andere die me hebben gesteund. Het feit dat
jullie allemaal samen het grote moment van op afstand hebben beleefd vind ik
ronduit fantastisch. Wat een mentale energiestroom moet er op dat moment niet
richting Finland zijn gevlogen...
Bedankt ook aan de drie fantastische mensen waarmee ik deze
onvergetelijke week heb beleefd: Marathonman Filip (Zaterdag zet ik al mijn
geld op hem in!), Catherine en Pol, drie mensen met het hart op de juiste
plaats. Forever brothers. (And sister natuurlijk!)
Zondag en ook gisteren zat Pol met gemengde gevoelens. Hij
had gedurende de finale, zijn finale gedurig mijn race ook zitten volgen en hij
vertelde me achteraf dat hij dolgelukkig was toen hij me zegevierend over de
meet zag gaan. We hebben die vreugde trouwens gedeeld. Al snel kwam echter de
ontgoocheling over zijn eigen resultaat. Achtste op een WK is natuurlijk wel
super maar we weten beide dat er meer inzat.
Ik mocht vandaag op het werk mijn verhaal tientallen keren
opnieuw doen maar elke keer deed ik dat met evenveel plezier. Deze middag
hadden mijn collega's van Feeling Wonen ook een etentje voorzien met champagne
en bloemen buiten in de tuin dicht bij de boom van Stephanie. Zoveel vreugde
delen, het is een fantastisch gevoel. Enkele collega's zegden me vandaag dat
wat ik heb gedaan voor hen een inspiratie is omdat het bewijst dat het nooit te
laat is om je grote droom waar te maken. Je doel bereiken door er met passie
voor te gaan. Ze hadden het niet beter kunnen verwoorden.
O ja, en natuurlijk ben ik vandaag alweer gewoon gaan trainen. Acht keer tweehonderd samen met Ewoud. Het deed een beetje pijn maar die pijn smaakte toch zo zoet...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
