Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
08-11-2009
Vrijbroekpark!
Voor het
eerst sinds september trok ik op zondagochtend weer naar het Vrijbroekpark. Bij
een temperatuur van slechts 7 graden maar onder een stralende zon mocht ik van
Magda vandaag een kleine negen kilometer duurlopen (3 rondes). Samen met
Patrick, Stefan, Ewoud, Danny en Marc (hopelijk blijft die ook elke zondag
komen) vloog de tijd voorbij. Voor ik het wist zat de training er op. Na het
stretchen volgden nog vde eerste vier versnellingen van eze wintrcampagne. Het
voelde goed aan. Ik ben wel opnieuw licht verkouden maar zelfs voor een
warmtezoeker als ik was het een aangenaam loopweer. Eén detail overschaduwde
echter mijn training en was een ware domper op mijn vreugde: naast de bladeren
op de grond heb ik nu ook blaren aan beide voeten. Mijn voeten moeten nog
wennen aan de nieuwe zooltjes. Er zit niets anders op en gelukkig bestaan er nu
compeed-plakkers. Ik vraag me af wat ze vroeger moesten doen met zon grote
bloedblaren. Niet lopen waarschijnlijk.
Ondertussen
houdt de dopingschorsing van de tennissers Vlaanderen in zijn greep. Velen
vinden de straf buiten alle proporties. Wat moet je echter doen? De
reglementering is er en een wet om overtredingen te bestraffen ook. Stel je
maar eens voor dat deze week Malisse en Wyckmayer er van af komen met een maand
of een geldboete. Binnenkort heb je dan weer een renner als Rasmussen (ook
nooit positief bevonden) die ook en waarschijnlijk wel uit kwade wil drie keer
een verkeerde verblijfplaats doorgeeft. Die zal zich dan juridisch op het
precedent kunnen beroepen en er ook met een lichte straf van af komen. Je kan
toch geen twee maten en twee gewichten hanteren. Het is een ingewikkelde
materie, heel de dopingproblematiek trouwens. Een sluitende reglementering is
er nog steeds niet. De affaire van deze week heeft dat maar weer eens op een
pijnlijke manier bewezen.
De straten liggen er mistroostig bij. Vochtig en bedekt met
dode bladeren. In de parken is het al niet veel beter al moet ik zeggen dat een
goed onderhouden parkje als dat van Machelen vandaag toch vrij goed beloopbaar
was. Rond vier uur parkeerde ik mijn auto op de parking aan de rusthuiskant
want daar begint mijn ronde in het park. Moon, Noah en ik kwamen er wat loslopen.
Noah tien minuten, Moon een kwartiertje en ikzelf een 25 minuten. Terwijl ik
alleen verderliep speelden de jongens (beide in hun nieuwe RAM-training) in de
speeltuin. Dit was een geslaagd experiment en nu weet ik dat ik in de toekomst
gerust met hen naar daar kan zonder me schuldig te voelen. Stretchen deden we
daarna nog samen maar versnellingen laat ik nog wat achterwege. Mijn voet lijkt
gunstig te reageren op de eerste trainingskilometers. Ik had meer last van mijn
blaar. Die was na enkele honderden meters volledig opengescheurd en ik moest
even naar de wagen om er een compeedstikker op te plakken. Daarna deed het nog
wel pijn maar kon ik toch lopen. Zo is het altijd wat! Eens thuis begon mijn
rug te jammeren en ook mijn bilspieren deden pijn. Tja, als je lang niet hebt
gelopen doet zowat alles zeer maar ik ben zo blij dat ik die pijn ervaar. Het
kan vanaf nu alleen maar beteren.
Vanavond gingen we nog even naar de kermis in
Elewijt. Moon en Noah zijn graag geziene gasten aan het schietkraam. Het is steeds
dezelfde mevrouw die in de buurtkermissen het kraampje uitbaat en ze begint de
jongens (vooral de Noah met zijn show) al te kennen. Ik denk dat die mevrouw
een boontje heeft voor de kleinste Lafère want die kreeg veel meer punten dan
hij ballonnetjes had kapotgeschoten. Het verleiden zit hem nu eenmaal in het
bloed
Vandaag zijn Moon, Noah en ik voor het eerst terug gaan
trainen op de Nekker. Ik ben er eigenlijk maar één training weggebleven, nl.
vorige vrijdag. De andere dagen liep ik wel niet maar was ik druk in de weer
met het verkopen van onze nieuwe clubuitrustingen.
Vandaag mocht en kon ik eindelijk een half uurtje loslopen.
Het ging niet bijzonder vlot natuurlijk, of wat had je gedacht na een maand
inactiviteit. De eerste helft liep ik met Ewoud die opwarmde en later de piste
opging. Achteraf had ik overal pijn maar het gaf me toch een goed gevoel. Ik
ben weer een loper. (Of toch bijna) Ik had ook na de training een dikke blaar
aan mijn reeds fel teteisterde linkervoet. Waarschijnlijk is dat het gevolg van
het dragen van mijn nieuwe zooltjes. Mijn vriend Jo is orthopedisch schoenmaker
en stelde me onlangs voor om nieuwe zooltjes aan te maken ter vavaning van mijn
oude. Hij maakte er zelfs een tweede en luxepaar om dagelijks in mijn gewone
schoenen te dragen. Sinds ik ze de hele tijd draag heb ik de indruk dat er
beterschap is. Bedankt, Jo. Je bent mijn redder, of zoiets
Ondertussen zijn we ook de laatste hand aan het leggen aan
de voorbereiding van onze jaarlijkse 11-novembercross volgende woensdag.
Hopelijk verandert het weer tegen dan en krijgen we een mooie herfstdag. Dat
zou leuk zijn voor alle lopers maar ook voor alle vrijwilligers.
De ziekte heeft de kinderen en mezelf nog altijd in zijn
greep. Ik ben dus nog steeds niet herbegonnen met mijn looptrainingen.
Panikeren doe ik echter niet meer. Het gevoel loper af te zijn is weg. De
reden? Magda natuurlijk. Zij heeft me overtuigd dat ik kan en zal terugkomen en
dat heeft me wat rust in mijn hoofd gegeven. De cross van Mechelen van volgende
woensdag komt wel in het gedrang voor Moon en Noah. Moon wil nochtans doodgraag
lopen op zijn trainingsparcours maar als hij niet helemaal hersteld is laat ik
hem thuis. Hij krijgt in februari immers nog een kans om te schitteren op de
Nekker maar dat zal dan tegen een sterkere en grotere tegenstand zijn. RAM
organiseert immers het Provinciaal Kampioenschap cross. Twee jaar geleden werd
Moon al eens tweede.
Ondertussen werd het telefoonverkeer (Skype natuurlijk!)
tussen Eppegem(waar ik woon), Merchtem (waar mijn vrienden An en Jo wonen) en
Zaventem (Mijn geboortedorp waar ook Martine en Rudy wonen) de laatste dagen
heel intens. De reden is de zomervakantie van volgend jaar. Je hoort het goed!
Das nog een hele poos verwijderd natuurlijk maar als je vliegtickets aan een
redelijke prijs wil bekomen moet je er vroeg bij zijn en vooral even héél
intensief mee bezig zijn. An, een kei in die materie zocht en vond wat we
wilden en dus trekken Moon, Noah en ik met onze vrienden volgend jaar naar mijn
geliefd Kreta. Ik heb jullie waarschijnlijk al meermaals over mijn voorliefde
voor Griekenland en dan meer precies Kreta verteld. Ik ken het eiland als mijn
broekzak en kijk er nu al naar uit. Daarenboven heeft Hania en prachtige
atletiekpiste!
Badend in een sfeer van nostalgie zaten Jo en ik gisteren in
een met in het zwart geklede New-Wavers volgepropte Ethias-Arena te Hasselt. Ik
heb lang getwijfeld of ik één van mijn zwarte outfits uit mijn
Bateau-Bleu-periode(De New-Wave band waar ik bij zong in de eighties) zou
bovenhalen maar uiteindelijk heb ik het maar zo gelaten. Eens ter plaatse bleek
dat velen wel waren gezwicht voor de bach-to-the-eighties-look. Sommigen
zagen er nog berbazend fit uit, velen echter helemaal niet. Door de griepaanval
opteerde ik voor een voor mijn rug veilige stoel met uitzicht. De eerste editie
van Sinners-Day (ww.sinnersday.com) bleek meteen een voltreffer. Het
programma kon beter maar de sfeer was er wel. Anne Clark heb je na enkele
liedjes wel gehad en The Bollock
Brothers vond ik lomer dan ooit maar de drie headliners waren een schot in de
roos. The Human League vond ik vroeger té commercieel maar was nu best leuk.
Okee, Philip kan eigenlijk niet zingen maar hij play-backte tenminste niet. Het
publiek genoot van de resem hits en ik was verrast door blonde zangeres Susan
Ann Sulley. De jaren hebben blijkbaar geen vat op haar. Ze is nu 46 maar van
ver was het net of haar dochter
daar met de heupen stond te wiebelen. Met haar wil ik wel eens een koffietje
gaan drinken, zei ik tegen Jo. Ik ben echter niet backstage geraakt om haar
telefoon te vragen. (Ook niet uit mijn stoel ) Na de League volgde Front 242, onze Nationale
Bodymusic-trots uit Brussel, ondertussen ook al bijna dertig jaar bezig maar in
tegenstelling tot veel groepen van toen nog steeds aan de wereldtop en ook
razend populair bij een jong publiek. Getuige de vele pubers die tussen hun
vaders op de zware klanken van Front heen en weer en op en neer gingen. Voor
mij was het toppunt van de avond echter Gary Numan, één van mijn all-time
favourites. Vroeger speerpunt van de Cold-Wave en met megahits als Are friends
Electric en Carsis Gary Numan voor velen hét archetype van de androïde
computermuzikant van toen. Een kleine dertig jaar na zijn eerste megahits is
Numan in Engeland nog steeds een ster. Hij kwam trouwens met zijn privé-jet
naar Hasselt overgevlogen. Met gitzwart haar en met snoeiharde gitaren naast de
nog steeds herkenbare synthé-sound speelde hij met dood gemak de hele arena
plat. Zaaaalig!
Terwijl ik daar volop zat te genieten en mijn
gezondheidsproblemen verzoop met cola en redbull zaten mijn clubmakkers af te
zien op de cross van Bonheiden. Geen Moon en Noah om onze nieuwe mooie outfits
te showen (Griep, weet je wel!) maar wel een heleboel andere kleine en grotere
atleten. Vooral onze meisjes maakten in Bonheiden het mooie weer. Eline, die op
haar eigen blog een knalprestatie had voorspeld hield woord en werd mooi tweede
bij de miniemen meisjes. Kim deed bij de Seniors dames nog beter en
uiteindelijk wat ik vorig jaar al had voorspeld: winnen! Ze hield loopsters die
ze vorig jaar nog niet aankon nu gemakkelijk achter haar. En wacht maar Zonder
ziekte of kwetsuren zal het niet bij die ene overwinning blijven. Els deed haar
best en werd in haar eerste echte cross toch mooi vijftiende. Ik voorspel ook
voor haar een enorme progressie. Kjell werd bij de seniorsmannen vijfde en was
daar duidelijk niet helemaal tevreden mee. Het seizoen is echter nog lang, hé
makker.
Van Sarah, mijn spionne in en naast de
wedstrijd kreeg ik per sms een volledig verslag van de namiddag maar vooral van
het voorval met het podium en de groentenmand. Kim werd als winnares door de
podiumofficials totaal over het hoofd gezien. De nummers twee, drie en vier van
de wedstrijd werden als top-drie gehuldigd en zo ging de tweede (kwaadwillig of
onschuldig, we geven haar het voordeel van de twijfel) met de hoofdprijs aan de
haal. Herhaalde oproepen door de luidsprekers riepen haar terug naar het
podium. Het mocht niet baten. Onze RAM-meisjes zijn echter niet van gisteren en
in ware rambostijl omsingelden ze de schuldige. Die werd zonder groentenmand
maar met pek en veren huiswaarts gestuurd, nadat ze honderd keer had moeten
pompen en de cross achterstevoren en de Brabançonne zingend opnieuw had moeten
lopen . Zo beeldde ik me het gebeuren in maar ik had al wat te veel aan de
Red-Bull gezeten natuurlijk In werkelijkheid ging het er heel wat vreedzamer
aan toe en kreeg Kim gewoon waar ze recht op had. Er bleken wel twee radijzen
te zijn gaan lopen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
