Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
03-08-2008
The day after...
Mijn wekker ging om acht uur af. Normaal jump ik uit bed maar vandaag heb ik me nog even omgedraaid. Kwart voor negen was ook goed, dacht ik bij mezelf. Een kort ontbijt, (Twee bananen, een kop koffie met vier suikers een yoghurt met appeltjes en mijn vitamines), tanden poetsen, kleren aan en ik vertrok naar het vrijbroekpark, maar niet zonder eerst Sarah, Evelien en Kjell te hebben opgehaald. We waren enkele minuten te laat en Ewoud en Magda waren al aan het wachten. Iedereen vertrok voor een duurloop behalve Ewoud die, omdat hij gisteren geen wedstrijd heeft gelopen, veroordeeld was tot de kilometertest. Dwz twee keer één kilometer voluit met drie minuten recuperatie tussen. Vermits we dat ongeveer om de vier weken doen is het een goede waardemeter. Hij deed er twee keer 2.55 op. Test geslaagd! Magda wil hem volgende week ook aan de start in Ninove. We zullen er dus met zijn drieën naar toe trekken, Kjell, Ewoud en ik. Tenzij het giet natuurlijk want dan komen er toch weer geen toptijden aan te pas en kunnen we de dag later beter afzakken naar een andere wedstrijd. Kjell en ik mochten vandaag de training beperken tot een recuperatieloop. Voor mij werden het tien kilometer en voor Kjell dertien. Heel rustig lopend (ongeveer 12,5 km/u) en al babbelend vloog de tijd voorbij. (Time flies when you're having fun!) We analyseerden onder andere onze wedstrijden van gisteren. Altijd leuk om de mening te krijgen van een medesporter en vooral van iemand waarvan je de mening apprecieert en die je vertrouwt. Kjell maakte me attent op die ene foto bij mijn tekstje van gisteren waarbij drie lopers bijna exact dezelfde loophouding hebben. Ik had het gisteren over die jonge gast van Lyra, zijn naam is trouwens Mats Lunders en hij is amper zeventien, en ik heb nu een aantal foto's achtereen geplaatst waarop duidelijk onze gelijke tred opvalt. Kijk maar. (FOTO'S met dank aan Moontje) Ik reken nu op een rustige week om wat uit te rusten van de laatste trainingsweken. Morgen loop ik niet, dinsdag wellicht tweehonderden op de Nekker en woensdag en donderdag duurloopjes om te eindigen met wat soepel loslopen vrijdag. Dat moet me toelaten om nog beter aan de start te komen dan gisteren. Hopelijk zijn de weergoden milder gestemd en dan vliegen we er in. I can't wait. Het wordt een lange week...
Supersnelle tijden gingen we niet lopen. Dat beseften Kjell en ik al meteen bij aankomst met ons gevolg in Tienen. Er stond een strakke wind en regenwolken dreigden. Ik informeerde nog net voor de start bij Dirk Van Kerckhoven (ROBA), ex-Belgisch Kampioen bij de veteranen naar de reeksindeling. De eerste reeks met de toppers ging voor een tijd onder de 1.50. De tweede reeks met een pak jonge hanen en drie masters, Dirk, Wim Steurs en ikzelf ging voor 2.00 rond. Dat leek me gezien de weersomstandigheden veel te ambitieus en de eindtijd van reeks 1 bevestigde dat. Ze kwamen niet verder dan 1.55. Je moest dus ook bij ons met een eindtijd van 2.04-05 rekening houden. Sneller zou vandaag niet kunnen. Bij de opwarming had ik nog last van mijn rug gehad maar tijdens het stretchen en bij mijn versnellingen voelde ik toch vrij goeie (én fris geschoren) benen onder mijn lijf. Ik trok naar de start met het plan om vooraan te vechten en mijn huid duur te verkopen. Ik keek rond mij en zag naast mijn twee collega-masters vooral jeugdige lopers, sommige met flinke (en indrukwekkende) spieren en allen met een blik van "ik loop ze hier allemaal naar huis". Ik wenste Wim, die naast mij in baan drie mocht starten veel geluk en Jef Smolders (de secretaris van MAC en oom van Anja) schoot de wedstrijd op gang. Ik vertrok vrij snel, te snel zelfs want ik riskeerde om meteen op kop te komen na de bocht. Dus hield ik wat in en na het 100m-punt posteerde ik me in derde positie na Dirk en een jonge slanke loper van Lyra. Dirk heeft nog steeds 'jus' in de benen en bewees dat door de eerste ronde op kop te blijven. Ik denk dat hij haas speelde voor de andere ROBA-boys. Hij ging wel wat onhandig opzij na 120m wat bij de Lyraloper en mezelf een serieuze aarzeling tot gevolg had. (Daar zijn we zeker een seconde bij verloren) Ik liet de jonge knaap maar de kop nemen en volgde in zijn zog. Achter mij liep nog een ROBA-gast en verder zag ik niet. Ik concentreerde me op mijn voorganger en vond zelfs de tijd om op te merken dat we exact dezelfde 'foulée' hadden. Wonderlijk om dat op zo'n moment te beseffen. Aan de 600m kwamen we weer pal met onze neus in de wind. Ik dacht nog maar aan één ding: winnen! Ik rook de meet en dan komen mijn snelle benen te voorschijn. Ik daaide nog steeds soepel rond maar voelde de harde wind. Wachten, wachten, nog wachten. Nog 150 meter. Nog wachten? Nog wachten. Laatste bocht, nog 100 meter. De jongen van Lyra versnelt en komt op topsnelheid. Nog wachten. Nog negentig meter, nog tachtig, zeventig, zestig en nu gaan! Ik kom naast hem en erover. Ik weet niet met hoeveel voorsprong ik win maar ik win. Een supertijd zat er niet in maar een overwinning maakt dat toch gedeeltelijk goed. Eindtijd 2.05.53. Pas mal du tout met zoveel wind en veelbelovend voor volgende week in Ninove waar, gezien de ligging van de piste, de wind bijna geen rol speelt. Ik kijk er nu reeds naar uit. ook Kjell kijkt uit naar volgende week want ook bij de 3000m-wedstrijd waren toptijden onmogelijk vandaag. Het lag zeker niet aan de bezetting want Kjell was in mooi gezelschap. Niet minder dan Krijn Van Koolwijk, Kim Ruell en Willem Van Hoof verschenen er aan de start . Reken daar nog een pak andere subtoppers bij en dan wist je dat er sowieso snel ging gestart worden. Dat gebeurde ook. Het ging te snel voor Kjell die wijselijk verkoos om zijn tempo te lopen en zich niet te laten ontploffen in een poging om toch met de kopgroep mee te gaan. Sarah, Evelien, Moon, Noah, Herman, Magda en ik schreeuwden ons schor in de hoop om Kjell nog een tikkeltje sneller te doen lopen maar de strakke wind eiste zijn tol en alhoewel Kjell geen slecht gevoel had bij aankomst was hij toch bijzonder ontgoocheld door zijn tijd: 8.48. Rekening houdende met de eindtijd van winnaar Willem Van Hoof, 8.05 denk ik (Ver boven zijn besttijd) mogen we toch wel stelle dat ook Kjell mag spreken van een geslaagde test. We zijn allebei in vorm, dat staat vast. Volgende week gaan we er allebei weer tegenaan in Ninove op de Flanders Cup. Wait and see...
De laatste twee dagen waren moeilijk. Ondanks mijn schitterende training van dinsdag (ik voelde de benen niet) is mijn moral gezakt tot op de bodem. Door al de tuinperikelen is mijn rug weer geblokkeerd en straalt de pijn uit tot in beide enkels, waarbij de linker natuurlijk uitblinkt in weerbarstigheid. Vandaag heb ik ervaren dat in zo'n omstandigheden van een soepele tred niets in huis komt. We zien wel morgen in Tienen. Lopen doe ik toch! Er zal wel veel wind staan maar ik bekijk het als een laatste voorbereiding op volgende week. Tussen twee wedstrijden in mag ik het toch wat rustiger aan doen waardoor ik volgende zaterdag wellicht veel frisser aan de start zal komen dan morgen. Ik hoop morgen wel mijn jaarbeste te kunnen aanscherpen maar dat zal afhangen van de reeks waarin ik zal kunnen starten. Ik word liever laatste in een scherpe tijd dan eerste in een matige... Ik heb vandaag maar wat losgelopen op de Nekker. Kjell hield het ook rustig want hij loopt morgen ook in Tienen. Ewoud was de eenzame man op de piste. Ik vind het ook niet leuk om snelheid op mijn eentje te moeten trainen maar soms heb je geen keuze. Jasper hield het ook rustig want na een diepgaand gesprek met Magda heeft hij besloten om het een tijdje kalmer aan te pakken. Hij is ontgoocheld door het uitblijven van resultaten en ook wat loopmoe. Hopelijk komt hij snel terug want achter welke rug moet ik me anders verschuilen... Trouwens, volgens mij mag Jasper alle andere sporten uitproberen, hoor. Lopen is en blijft zijn ding. Dus, Jasper, take your time but please don't go. Ik heb wat foto's genomen van de jeugdtraining. De groep met Moon trainde met Karolien op het verspringen en deed daarna nog een 300m. Moon kwam als tweede toe (55") na Nathan (54"). Er was ook eindelijk opnieuw wat meer volk op de training want de jongste weken vond ik het wel wat té rustig.
Sprookjesfiguren bestaan. Ik weet het uit goede bron... Ik woon naast één! Sinds de eerste dag dat we in ons huis introkken ergert mijn buurvrouw zich aan zowat alles wat ik doe. Vooral in de tuin, maar waarschijnlijk ook aan de rest en misschien zelfs aan de lucht die ik inadem. Mijn tuin (zie FOTO's van vorig jaar) beantwoordt niet aan haar normen en nu moet ik wel toegeven dat hij er beter heeft uitgezien dan deze zomer. Ik heb andere tuinprioriteiten. Hoe komt dat? Enkele jaren geleden had ik het lumineuze idee om bambou te planten. (Ik wilde kost wat kost de lelijke coniferenhaag van mijn buren aan ons zicht onttrekken!) Ik vind bambou prachtig en ik kon enkele scheuten uit de mooie collectie van de Sint-Maartenschool overplanten. Ik had betonnen boorden geplaatst en dacht dat alles ok was. Dat was buiten de wortelstokken gerekend. Na enkele jaren zijn die doodleuk over de betonnen randen gekropen en tussen de rozenstruiken van mijn buurvrouw hallo gaan zeggen. Woedeaanvallen en crisissen maakten dat ik de wortels ben gaan uittrekken en me in alle bochten heb gewrongen om haar toch maar naar mijn excuses te willen laten luisteren. Bambou groeit voornamelijk in mei-juni en vorig jaar was het dus opnieuw bingo. Scheuten bij de buren. Toen al voelde ik dat het nooit meer zou goed komen. Dit jaar kwam het tot een zo grote woede bij mijn buurvrouw dat ik dacht dat ze er zou in blijven. Ik moest en zou de bambou weghalen. Hij kwam trouwens veel te hoog en ook dat mocht blijkbaar niet. Ze ging me zelfs een proces aandoen, zei ze. Met het oog op de goede vrede ben ik dan maar geplooid en wilde ik ingaan op haar voorstel om samen een omheining te bouwen ter vervanging van de haag die door mijn bambou aan onze kant was beschadigd. Goed idee vond iedereen. Tot we zegden dat het liefst rechte panelen moesten zijn (geengolfkes) en zo verder. Nieuwe periode van smoelen en zwijgen. (Telkens de voorbode van een uitbarsting. De letterlijke kalmte voor de storm.) Het ontplofte weer en het resultaat was dat ze alles alleen ging doen. Bon, mij niet gelaten. Enkele weken later, na een nieuwe periode van stilzwijgen krijg ik te horen dat ze zich gingen verhalen op mijn familiale verzekering om de schade aan hun haag te betalen. Experts erbij en mijn verzekering ging betalen. Ik ook dus want er zit wel een dikke franchise aan verbonden. Nu was de kous nog niet af natuurlijk. Die bambou moest er uit. Deadline: 1 augustus. Niet dat er dan al iets gaat gebeuren maar ze vertrouwen me niet, vandaar die marge want ze komen pas in september de haag weghalen (weet ik uit goede bron).Vijftien meter verweven wortelstokken uit de grond halen is geen sinecure. De hele maand juli heb ik gezwoegd, vooral met de kapbijl. Elke avond dat het niet regende enkele uren. (Het heeft veel geregend!) Het ging gewoon niet vooruit. En om de zoveel dagen betrapte Hilde de buren in onze tuin. Elke keer dachten ze dat we niet thuis waren. Toevallig stond telkens de auto niet op de oprit. Ze hebben namelijk een doorgangetje laten snoeien om tussen hun haag en mijn struiken door te kunnen of zelfs gewoon te gluren. Het ruikt naar voyeurisme want van daaruit kijk je recht in onze living. Eergisteren stond ze opnieuw in onze tuin en toen Hilde haar betrapte vloog ze weer eens uit. Mijn werk vorderde niet snel genoeg (Ze vergeten dat ik nog niet op pensioen ben zoals zij!), de rest van de tuin ligt er verwaarloosd bij. De omheining gaat duurder kosten dan voorzien, (Eigen schuld, dikke bult!) en nog van dat leuks, over regels en het respecteren ervan. Mijn buurvrouw heeft wel een eigen manier om regels en wetten te interpreteren. Je mag op de grond van je buur komen om je eigen haag te snoeien. Ja, maar je vraagt wel eerst toestemming. Wij moeten het telkens opnieuw ontdekken als we thuiskomen. En mijn borders (voor hen vuiligheid zoals ze dat zo poëtisch noemt) zijn dan telkens vertrappelt. Je mag overhangende takken van bomen en struiken snoeien. Zij snoeien somt tot een dikke meter in mijn eigen tuin waarna het snoeihout gewoon op mijn bloemen blijft liggen. Logisch natuurlijk vermits het, wanneer ik hun redenering volg, niet op een beetje vuiligheid meer of minder aankomt. Een andere regel is het verbranden van tuinafval. Ik heb een vuurkorf die ik tot vorig jaar nog nooit had gebruikt. Omdat een heleboel dingen de dag van vandaag voor kinderen verloren gaan dacht ik op een dag: ik maak eens een vuurtje, dan maken ze dat ook eens mee. Na enkele minuten stond mijn buurvrouw te tieren omdat ik haar was bevuilde met mijn rook. In de lente kochten mijn buren een buitenvuur-kachel of zoiets, compleet met schouw en al. Iedere avond verbranden ze daar hun afval in, terwijl ze zittend genieten van de warmte en de gezelligheid van de vlammen. Iedere avond moeten onze ramen en deuren dicht omdat de rook die uit die schouw komt anders naar binnen trekt. Onze kinderen maken ook te veel lawaai. Het zijn kinderen en ze is waarschijnlijk al lang vergeten hoe haar eigen drie jongens vroeger tekeer gingen. Voor de goede vrede zwijg ik in alle talen. Ik zou heel gemakkelijk een echte oorlog kunnen ontketenen maar wat win ik daar mee. Neen, na de laatste uitbarsting van mijn buurvrouw tegen Hilde ben ik nog harder gaan kappen en zwoegen. Gelukkig was alle bambou sinds begin deze week zowat verwijdert en bleven alleen nog mijn siergrassen over.(Gingen er gelukkig zonder de kapbijl ook uit.) Ja, ook die moeten weg. Ze woekeren nochtans niet. Maar ja, die goede vrede weer... Gisteren heb ik nog 4 uren zitten graven, trekken en dragen. Sinds vanmorgen heb ik dus ook weer rugpijn met uitstralingen tot in mijn enkels. De linkerenkel waar ik al een tijdje mee sukkel deed vandaag zelfs buiten het lopen pijn. Dat ik planten moet wegdoen, zwijgen over haar vuur, schlagermuziek soms uren moet moet aanhoren, dat ze mij niet aanspreekt en tegen de hele straat gaat vertellen dat ik niet deug en dat ze door mij ziek is, dat kan ik nog allemaal verdragen. Dat ik mijn wedstrijdprogramma zou moeten aanpassen door haar, DAT zou ik onvergeeflijk vinden.
Ik moest het even kwijt! Ik dank u voor uw aandacht! En nu de quizvraag. Wat voor een sprookjesfiguur woont er naast ons?
Mooi weertje vandaag. In het park van Machelen was het vanmiddag zalig lopen. Het volledige parcours ligt onder het gebladerte en er was ook wat meer zuurstof in de lucht dan de vorige dagen. Of was dat maar een indruk? Ik hield het op aangeven van Magda op een kleine veertig minuten duurlopen. Twaalf per uur, niet te traag en zeker niet te snel. Mijn benen voelden wel wat stijf aan na de vierhonderden gisteren. Maar mentaal zit het wel goed na de goede trainingen van de laatste weken. Ook bij Kim Gevaert zit het stilaan snor. Gisteren in Monaco bewees ze klaar te zijn voor de spelen al blijft de kloof met de absolute top natuurlijk pijnlijk reëel. Drie meisjes doken in Monaco onder de 11 seconden. Volgens mij mogen we al écht blij zijn als Kim een finaleplaats kan bemachtigen. Kjell, die zaterdag de 3000m zal lopen moest vandaag twee keer trainen. Vanmorgen in het park onder het wakend oog van onze coach en deze avond een uur en twintig minuten duurlopen. Da's pas trainen, hé. Wat heb ik toch allemaal niet gemist met er zo laat aan te beginnen. Het moet zalig zijn om tweemaal daags te kunnen oefenen. Opstaan, ontbijten, duurloopje en s'avonds of in de namiddag een pistetraining, wat massage... Een droom. Mijn lichaam (En mijn druk leven!) laat dat nu niet meer toe, spijtig. Ik zit nu aan een voor mij maximale trainingsarbeid en frequentie. Ik moet het ook niet pushen.
Kim Gevaert is op de Super Grand Prix atletiekmeeting in Monaco vijfde geworden in een sterk bezette 100 meter. Ze klokte af in 11.13, haar tweede beste tijd van het seizoen. Monaco was haar laatste wedstrijd voor Peking. Ze kan met een gerust hart naar ginder trekken.
Ik droom van snelle tijden. Met de 2.03 van de interclub (FOTOS) ben ik niet tevreden. Daarom ga ik vanaf zaterdag dan ook op zoek naar snellere tijden. Terwijl ik het gisteren bij een korte recuperatieloop hield na de twee laatste zware trainingen hadden we vandaag alweer zo'n vrij zware voor de boeg. Bij dit warme weer is natuurlijk alles net een beetje zwaarder. Magda kon nog niet op de training zijn wegens nog te vermoeid door de trip van Duitsland naar Mechelen. Ik begrijp het volkomen want ik ben ook geen held als het om lange autoverplaatsingen gaat. Vandaag liepen we 400en. Voor mij een laatste test voor de weken van de waarheid. Het liep gesmeerd, zonder dat ik te diep moest gaan . Natuurlijk deed het pijn, maar wanneer je in vorm bent verteer je dat net iets gemakkelijker en is de recuperatie ook optimaal. Ewoud, Jasper en ik moesten drie reeksen lopen van twee vierhonderden met slechts 100m joggen tussen. Tussen de reeksen kregen we drie minuten recuperatie. Ik vertrok maar meteen op kop en klokte 64. Niet slecht! Tussen de 100 en 200m kregen we wind tegen maar het vertraagde me geenszins. Bij de tweede kwam ik uit uit op 65. En zo ging het verder: 64, 65, opnieuw 64 en eindigen in 62. Ik hoorde de anderen afzien in mijn rug. Het is de omgekeerde situatie van zo'n twee maand geleden toen ik zelf moest jagen op de vorm en constant zat te sterven in de rug van Jasper. Kop op Jasper, binnen een maand laat je me weer afzien en wenkt de topvorm opnieuw. Vooral blijven focussen. Kjell en Tim liepen 10x400 met 200m joggen tussen. Kjell draaide constant rond de 69-70 denk ik. Goed bezig! Hij loopt zaterdag trouwens ook in Tienen, op de 3000m. Er komen enkele kleppers naar die wedstrijd met het plan om er een toptijd te lopen! Misschien kan Kjell van die drive gebruik maken om ook zijn tijd aanzienlijk te verbeteren. Morgen en overmorgen wordt het voor mij traag duurlopen, maximaal recupereren en vrijdag op de Nekker loslopen en wat versnellingen. De gewoonlijke aanloop naar een wedstrijd dus. De zenuwen zullen tegen dan al wel fel gespannen zijn.
Beter dan met de documentaire van vanavond op Canvas kan je de gevaren van dopinggebruik niet illustreren. Misdadige praktijken in het vroegere DDR. Nu weet iedereen het maar al die onschuldige meisjes die toen werden misbruikt voor sport en vaderland wisten van niets. Sommigen waren zo hormonaal veranderd dat hen niets anders overbleef dan van geslacht te veranderen.Van de vroegere monsterscores op WK's, EK's en OS bleef na de val van de muur weinig over. En toch was er nog hoop voor de Duitse sportmeisjes. Ik was zelfs hevig fan van ééntje. Haar naam: Heike Drechsler. Spurtster, tienkampster maar vooral verspringfenomeen. Tweemaal goud op Olympische spelen in het verspringen. Een grote (1M81) én mooie madam. Ze is nu 43 en ziet er nog steeds goed uit. Voor de youngsters die Heike niet kennen: http://www.mediadolphin.net/mdnet/video/trailer_heike.html
Enjoy!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
