Het was vandaag een rustige zondagochtendtraining. Door de wedstrijd van aanstaande dinsdag mocht nagenoeg iedereen het kalm aan doen. Enkele rondes van het park rustig loslopen en daarna een achttal versnellingen. Morgen twintig minuten loslopen, vier versnellingen en een driehonderd meter lekker bollen.

In de ronde van Frankrijk zagen we eindelijk wat vuurwerk. Contador reed eens voor wat hij waard is. De beste coureur van de wereld bergop noemde Dirk Demol hem 's avonds en dat is nog licht uitgedrukt, vind ik. Wat een ploeg trouwens. Ook Andreas Klöden, waarvan ik ooit dacht dat ook hij de ronde kon winnen en 'The Boss' kleurden de wedstrijd. Mijn hart bloedde toen ik die jonge welpen één voor één Armstrong zag aanvallen. Het was een klim voor explosieve types en net dat ontbreekt Lance nog. Niet verwonderlijk na zo'n lange afwezigheid. Dat hij staat waar hij staat vind ik bijna straffer dan zijn tourzeges. Ik kreeg het dan ook moeilijk toen ik ook Evans zag rechtstaan uit zijn zadel. Ik heb echt een probleem met die gast. Is het van niet kunnen, niet durven, niet mogen, niet willen? Ik vrees het eerste. Als hij zich rechtzet is het net of hij effe wil gaan plassen achter een boom. Hij neemt tien meter en valt dan stil. Ook gisteren viel hij als allerlaatste Lance aan. Het duurt nogal voor die gast iets door heeft. Iedereen was al vertrokken. Ik walgde bij zijn aanval, ook omdat ik meevoelde met Armstrong natuurlijk. Ik heb het ook niet voor die hele Lottoploeg. Het is toch armoe troef. Kopmannen die het systematisch laten afweten. Evans die misschien wel een goede waterdrager zou zijn in een grotere ploeg als zijn 'ego' het toeliet om voor een ander te rijden. Da's typisch voor die ploeg. Alsmaar volhouden dat het gaat gebeuren, dat het er in zit... Er moet ook iets fundamenteel fout zitten in de omkadering van die ploeg want ploegen met minder budget doen het stukken beter. Lotto, is dat trouwens geen overheidsbedrijf? Wanbeheer met belastingsgeld, ons geld. En dan die figuur van een Marc Coucke. Als hij begint te praten over de koers kruip ik onder tafel van plaatsvervangende schaamte. (Silence zou hem beter staan!)Vanavond is hij weer te gast in Tour 2009. Ik zal me wel met iets anders bezighouden. Het is immers toch een rustdag in de ronde.

19-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag ging de KBC-nacht door en vermits enkele van onze Jeugdatleten mochten starten in de afwachtingwedstrijden voor de jeugd dienden we reeds vroeg aanwezig te zijn. Op tijd vertrekken was de boodschap en dus pikten we iets voor twaalven Kjell op en reden we via Antwerpen naar Heusden-Zolder. Als jeugdbegeleider mocht ik mee naar de opwarmingszone. Er werd met zijn vieren opgewarmd want Jodie Doossche van Duffel was er eenzaam en alleen en vermits Eline en zij een goede band hebben, ook buiten de wedstrijden warmde zij met ons op. De organisatie van zo'n evenement is bijzonder strikt en dus verdwenen Sven en Moon al heel snel in de oproepkamer. Ik spurtte naar de piste en nam mijn fototoestel. Ondertussen waren al enkele wedstrijden voorbij en liepen de eerstejaarspupillen in een rij de piste op richting start. Ze waren met zijn zeventienen, de allerbesten van België op deze proef, de duizend meter. Sven en Moon moesten vrij dicht naar de binnenbaan starten en dat is niet echt gunstig. Bij het startsein kan je dan maar best maken dat je snel weg bent, anders word je onherroepelijk weggedrumd. Dat gebeurde met Sven die daar enkele kwakken kreeg. Er viel zelfs een jongen nadat die Moon had geduwd en over zijn voeten was gestruikeld. Leg maar eens uit aan die knapen dat ze niet per sé meteen naar de koord moeten duiken. Moon was goed weg en kon zich meteen nestelen in een kopgroepje van vijf, mooi op sleeptouw genoemen door Pieter Sisk, de brabander van DCLA. Ook de onvermijdelijke Jonas Geens zat erbij, Arne De Clerck van Racing Club Tienen en Cisse De Locht van Waasland. Die groep sloeg een kleine kloof. Arne moest vooraan echter de rol lossen en met zijn vieren gingen ze de laatste ronde in. Op 250m van het einde dacht ik dat Moon de andere drie ging moeten laten gaan. Dat was echter niet zo want Moon spurtte mee voor de tweede plaats(na de ongenaakbare Jonas!) en werd maar nipt geklopt door Pieter. Derde in zo'n wedstrijd is schitterend maar nog mooier was zijn tijd: 3.14.35. Een verbetering van zijn persoonlijk record met maar liefst 13 seconden. Bruno en ik hadden 3.20 vooropgesteld maar dit is natuurlijk buiten verwachting. Er stond dan nog ontzettend veel wind en het was fris. Later op de dag zijn een pak prestaties door de wind trouwens niet in aanmerking gekomen voor records of deelname aan het WK. Zo sprong Bolshakova een BR in het hinkstapspringen maar stond er ook voor haar net te veel wind. An Verboven liep in haar reeks, mooi gegangmaakt door enkele spurtbommen (letterlijk te nemen!) naar een mooie 12.09 maar bij een rugwind van meer dan vijf meter zal dat jammer genoeg ook niet in de boeken komen. Sven liep maar net onder zijn persoonlijk record en Eline slaagde er in om aan haar besttijd enkele seconden af te knabbelen. 

Er waren in het hoofdprogramma enkele mooie uitschieters waaronder Kevin Borlée en Cédric van Branteghem op de 400m en de 800m met Olympisch kampioene Pamela Jelimo, vorig jaar ook goed voor 1.54. Straffe madam! Toen we naar huis vertrokken hebben we haar gekruist en wilde ze vriendelijk poseren met Noah en Moon. Da's op zich een belevenis want je komt niet alle dagen een Olympische kampioene tegen, hé! Verder sprong Kevin Rans weer op niveau en kon Pieter De Smet zich op de 3000m steeple plaatsen voor het WK in Berlijn en het Nike-treintje was voor de zoveelste keer ronduit indrukwekkend op de 5000m. 

Er waren alleen frieten en hamburgers te verkrijgen op de meeting, in tegenstelling tot vorig jaar. Wreed ongezond en dat voor een sportief publiek. Bravo Golazo! Het was een lange dag en mijn voet deed verschrikkelijk veel pijn. Ik zie morgen in het park wel hoe het gaat. Mogelijk moet ik forfait geven voor de Flanders Cup van Gent en mijn voet enkele dagen rust gunnen. Die voetkwetsuur kon op geen slechter moment vallen.  

18-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vrijdag en dus Nekkertraining. Mijn vertrek naar het WK komt beangstigend dichterbij en dus is ook de training in zijn laatste fase van mijn lange aanloop gekomen. Dinsdag was het nog loodzwaar geweest en vandaag was het traditioneel voor Ewoud en ikzelf snelheidstraining. Tenminste wat ik snelheidstraining noem want als ik de spurtgroep van Johan Wonnink aan het werk zie snap ik pas wat het woord écht betekent. Maar bon, ik ben natuurlijk geen spurter en dus werden het voor ons tien 150en. Met een linkervoet die me zorgen baart vertrokken we voor onze reeks. De wind blies licht in het nadeel en dus was het meteen pompen of verzuipen. Op de eerste spurt na die net boven de 22 was liep ik ze allemaal tussen 20 en 21 seconden. Alleen de allerlaatste was een stuk onder de 20. Het was zwaar maar niets vergeleken bij vorige dinsdag. Dat was pas afzien.

Ik wil heel even stilstaan bij een verjaardag.  Vandaag, vijftig jaar geleden stierf "Lady Day" Billie Holiday. Ze was één van de belangrijkste zangeressen van haar tijd en had een eigen zangstijl ontwikkeld. Ondanks haar succes of misschien net daardoor viel ze ten prooi aan drank en drugs en ze stierf op 17 juli 1959 op vierenveertigjarige leeftijd.

Als ode aan haar: http://www.youtube.com/watch?v=_tNSp7MaADM

17-07-2009 om 23:23 geschreven door André  

Gisterenavond was er atletiek op TV. Canvas+ zond de meeting van Luik rechtstreeks uit. Voor het eerst sinds ik de digibox van Telenet heb drukte ik op de rode knop. Kjell was speciaal afgekomen om zijn trainingsmakker van vorige week aan het werk te zien. Frank Bollen mocht er namelijk starten in een sterk bezette en Afrikaans getinte 3000m. Wat een bizar spektakel toch. Een tiental door Nike gesponsorde en dus in het oranjerood lopende Kenianen op kop. Daarna de rest. Frank liep een beetje achter de feiten aan en eindigde achteraan. Hopelijk zit hij zaterdag beter in de wedstrijd tijdens de 5000m op de KBC-nacht. Ondertussen is bekend geraakt dat Pamela Jelimo, de Olympische kampioene op de 800m naar Heusden-Zolderk komt. Dat wordt genieten!

Vandaag was er ook nog ander nieuws. Op de site van het WK-Masters in Lahti stonden eindelijk de deelnemerslijsten. Op de 800m zijn bij de M50 een zestigtal deelnemers ingeschreven. Ze komen uit 26 verschillende landen en van alle continenten. Meteen zocht ik naar de tijden. Ik sta in de lijst genoteerd met de tweede chrono na de wereldkampioen van twee jaar geleden bij de M45 Anselm Lebourne uit de USA. Hij liep vorig jaar 1.58.80 en bij de M45 in 2005 nog 1.55. Slik... Hij is net als ik pas vijftig en een 'habitué' van de kampioenschappen. In Riccione won hij de titel in een race waarin Marc Masschelein vierde werd. Ik zal Marc wat informatie vragen over zijn manier van koersen. Je weet nooit dat ik er iets aan heb. Het is tenslotte de te kloppen man.

Vandaag deed ik mijn duurloop (40 minuten)in het Vrijbroekpark met Kjell. Hij gaf me weer wat 'moral' want na het aanschouwen van de startlijsten was de moed me wat in de schoenen gezakt. Die schoenen zijn trouwens spinternieuw want zowel Moon, Noah als ikzelf hebben nieuwe Asics. Alledrie witte met blauw. De jongens vinden voor het eerst dat het mooie zijn. Ja, zei Noah, want het zijn dezelfde als die van papa. De nieuwe DS-trainer is nog niet binnen en dus had ik de keuze tussen een viertal oudere modellen. Oranje, rood-wit, blauw-wit en groen-wit.Ik koos voor de wit-blauwe met de schuine lijn vooraan. Ik droeg dat model vorig jaar ook al en was er bijzonder tevreden over geweest. Ik probeerde ze vandaag voor het eerst uit en ondanks mijn zooltjes brandden mijn voeten een beetje. Voet en schoen, da's als man en vrouw, hé... 't Is altijd wennen in het begin, hahaha... 

16-07-2009 om 23:00 geschreven door André  

Je kan nergens meer aan kaarten geraken voor de KBC-nacht. Het wordt dus zaterdag aanschuiven aan de kassa. Ondertussen werd er vandaag druk getraind met het oog op wat nog komen zal. Eline, Sven en Moon oefenden op de piste, 300en en 400en met het oog op de KBC-nacht van zaterdag onder het waakzame oog van Bruno.

Twee dagen na een zware 400 liep ik al de hele dag met zware en stijve benen rond. Toch kreeg ik een superzware training voorgeschoteld. Drie reeksen van twee 400en met honderd meter joggen tussen. Nog effe doorbijten en dan mag je een tijdje rusten, zei Magda. Ik vertrok en voelde dat het niet helemaal draaide zoals ik wilde. Toch kwam ik (ondanks de wind) uit in 63. Ook de tweede was 63. Daarna mochten Ewoud en ik rusten.  Die drie minuten rust deden deugd en ik trok naar de vestiaire om er mijn kop onder de kraan te houden en een singlet aan te trekken ipv mijn t-shirt. Er was vandaag ondanks de bries héél weinig zuurstof en dus was het voor iedereen happen naar lucht. Mijn tweede reeks was net iets sneller dan mijn eerste: twee maal 62 seconden. De benen werden echter zwaarder en zwaarder en ik zei tegen Ewoud dat ik het niet ging volhouden. Na de eerste 400 van de laatste reeks zei Magda geen tijd door wat me deed vermoeden dat die slechter was dan de vier eerste vierhonderden. Ik was bijna aan het einde van mijn latijn maar ging toch vol voor die laatste 400. Als je weet dat het bijna gedaan is kan je nog net iets beter... De laatse was er weer eentje van 62. Ik moest wel even bekomen en liet me in het gras neerzakken. Na enkele minuten was ik in staat om te gaan drinken en gingen Sarah, Ewoud en ik nog samen loslopen. Sommige dagen zijn harder dan andere. Morgen wordt het weer gewoon loslopen. 'La vie est un long fleuve tranquille!'

14-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het in de Tour een rustdag. De renners konden hun wonden likken en even bekomen van hun eerste week onophoudelijk koersen. Ik had vandaag ook een snipperdag. Een half uurtje (6,4km) loslopen in het park van Machelen, stretchen en versnellingen, daar bleef het vandaag bij. Ik voelde me toch wat stijf na die 400m van gisteren. Bij zo'n wedstrijd ontploft zowat je hele lichaam en bij een vijftigjarige blijft dat wel even nazinderen. Aanvankelijk had ik ook weer pijn aan mijn linkervoet. Ik liep gisteren met mijn blauwe Asics-spikes die ik vorig jaar speciaal gekocht heb voor het kortere werk. Ik droeg ze al twee keer bij een aflossing. Ze voelen stroever aan door hun harde zool maar ik weet dat ze sneller zijn dan mijn ouwe trouwe gele spikes die me sinds mijn eerste wedstrijd begeleiden.

13-07-2009 om 23:29 geschreven door André