Het was lang geleden dat ik nog zo had afgezien als deze morgen in het park. Met slechts vier duurloopjes in de benen en nog stijf van het modderploeteren van gisteren had ik me aan een rustige duurtraining verwacht. Magda had echter wat anders in petto. Marc en Danny die gisteren meeliepen in Vilvoorde mochten het wel rustig houden maar de rest, Tom, Ewoud, Stefan en ik,  kregen een fartlek voor de voeten geworpen. Na een drietal opwarmkilometers en de nodige stretchoefeningen en versnellingen begonnen we aan onze zes zware kilometers. De eerste ronde nam ik het meeste kopwerk nog voor mijn rekening samen met Stefan maar halfweg de tweede ronde kwam onze jonge belofte Tom naar de kop. Ik kraakte bij elke versnelling maar brak niet. Het had bloed, zweet en tranen gekost maar we kwamen allevier tegelijk aan bij Magda in een nog behoorlijke tijd ook als je rekening houdt met de felle wind.

Deze namiddag was het enkel sportkijken op TV. Eerst gingen we naar Roeselare voor de Cross-Cup. Wat we hoopten gebeurde want we zagen Kjell op TV. Noah moet gedacht hebben dat Kjell hem kon horen want die ging nogal tekeer met zijn ‘allez Kjell’s”. Het heeft niet geholpen want Kjell moest noodgedwongen opgeven. Hij had zich licht gekwetst aan de hamstrings in de loop van de week en was met een bang hart naar West-Vlaanderen getrokken. De conditie is nochtans uitstekend en in de aanvangsfase ging Kjell goed mee met Sanne Torfs, zijn trainingsmaat. Tot aan zijn opgave had Kjell dus nog zicht op een EK-ticket maar die ging nu dus naar Torfs. Nu hopen dat de kwetsuur door de wedstrijddeelname niet is verergerd. Ik spreek uit ervaring want ik mocht zo twee jaar geleden twee maand aan de kant blijven nadat ik licht gekwetst een wedstrijd had gelopen.

Na  het veldlopen volgde het veldrijden met eindelijk weer eens een verdiende overwinning voor Sven Nys. De periode van de zware crossen is aangebroken en nu zie je dat Sven nog steeds de renner is die de meeste power heeft en ook het best recupereert na een zware wedstrijd. Na hem volgde een bewonderenswaardige Kevin Pauwels en de wereldkampioen vervolledigde het podium.

Vanavond keken we nog naar Barcelona-Real met dank aan Telenet dat al zijn leden trakteerde op dit leuke sportcadeau. Waarschijnlijk zijn te weinig telenetkijkers geabonneerd op Prime-sports en hopen ze zo klanten te lokken. Met de ergerlijke stem van Gui Polspoel achter de microfoon vrees ik daar wat voor! 

29-11-2009 om 19:31 geschreven door André  

Bijlagen:
http://www.flickr.com/photos/andre_lafere/sets/72157622893216862/   

Vandaag trokken we naar de cross van Vilvoorde, traditioneel voor ons de kortste verplaatsing van het seizoen want via de ‘Verbrande Brug’ zijn we daar in tien minuten. Noah, die van mij voor de crossen drie ‘neen-kaarten’ heeft gekregen (waarmee hij dus drie keer mag passen voor een cross die zijn broer dan wel loopt), verkoos om vandaag al een eerste kaart te gebruiken en te passen voor deze loodzware wedstrijd. Door het slechte weer van de laatste dagen lag het parcours er heel slecht bij maar dat is bijna elk jaar het geval. (Heeft Sparta een pact met de duivel?) Voor de zoveelste keer werd het parcours trouwens aangepast? Sparta houdt blijkbaar van verrassingen. Moon vertrok voor zijn wedstrijd over 1500m als een raket. Hij nam meteen de leiding maar bergop en met felle tegenwind kon dat niet ongestraft blijven. Hij kwam in het bos de man met de hamer tegen en moest in het laatste kwart van de wedstrijd de kopgroep laten gaan. Hij werd nog wel mooi zesde maar was begrijpelijk ontgoocheld.  Het viel me op dat sommige jongens die nu voor Moon waren in vergelijking tot vorig jaar flink waren gegroeid. Onze Moon moet zijn scheut nog krijgen. Ik ben ook lang de kleinste van de klas gebleven maar groeide uiteindelijk toch nog naar een respectabele lengte. Eline liep haar hele wedstrijd aan de leiding maar werd voor de zoveelste keer van een verdiende zege gehouden door een snellere en afwachtend lopende tegenstandster. Doe zo voort Eline want zo zien we je graag lopen. Ooit komt de afrekening en dan zullen de prijzen zoet smaken, geloof me… Ondertussen was ook Kjell aangekomen. Niet om te koersen want hij trekt morgen naar de Cros-Cup van Roeselare maar wel om met Joost en mezelf een duurloopje te houden op het parcours van de cross. Terwijl Joost koos voor het gezelschap van een kameraad-oriëntatieloper kozen Kjell en ik voor een iets sneller tempo en trokken de modder in. Met gewone loopschoenen was het geen senicure. Ik liep een drie kwartier en voelde geen blaren meer. Da’s goed nieuws, hé. Ben ik dan eidelijk  vertrokken? Ik had tegen Moon en Noah gezegd dat we nog naar de dames gingen kijken. Dus trokken die zich van mij niet veel aan en liepen met hun vriendjes het bos in. Ondertussen was de gemengde dameswedstrijd (juniors, seniors en masters) vertrokken. Meteen nam Kim zonder aarzelen het commando. Slechts één tegenstandster kon aanklampen maar reeds voor halfweg was ook zij er aan voor de moeite. Kim begon aan haar solo en won de wedstrijd met een straat voorsprong. Na vier wedstrijden telt ze twee overwinningen en twee tweede plaatsen. Doe dat maar na! Ook Els, moe na een Senegaltrip, liep een verdienstelijke wedstijd en ook Sarah vocht voor wat ze waard was. Zo’n gemengde wedstrijd is niet makkelijk om te volgen en je verliest dan ook snel het overzicht. Els wist zelfs niet hoeveelste ze uiteindelijk was geworden. 

Na de dameswedstrijd gingen we naar huis. Moon en Noah waren als modderduiveltjes verkleumd uit het bos gekomen en wilden niet liever dan een lekker warm bad. Toen we richting uitgang stapten kwam ik Juliaan Deleebeeck tegen, de vriendelijke verslaggever van GVA voor de atletiek in Vlaams-Brabant. Hij nam me even apart en wist me te vertellen dat hij me had voorgedragen als kandidaat voor de Provinciale Trofee van Sportverdienste(of zoiets). Hij had alvast zijn punten aan mij gegeven. Het was een ongelijke strijd tegen o.a. kleppers als Sven Nys en Niels Albert maar blijkbaar kwam ik maar net iets te kort om tot de vier eindgenomineerden te mogen behoren. Ik was aangenaam verrast en blij dat Juliaan me dat wilde vertellen. Wat ga ik weer goed slapen vannacht… Of net niet! Stel je voor dat ik wel tot die vier had mogen behoren en met Sven Nys, toch één van mijn grootste idolen, op de foto had gemogen. 

28-11-2009 om 00:00 geschreven door André  

De eerste rugpijn van de winter is een feit. Gisterenavond ben ik vroeg in bed gekropen. Ik wist niet meer hoe ik me moest plooien of zetten. Dan kan je evengoed gaan liggen… Als de pijn blijft zal een bezoekje aan Peter nodig zijn.

Vandaag zijn we niet naar de Nekker getrokken. Moon en Noah hadden een vermoeiende schoolweek achter de rug en lopen morgen de cross van Vilvoorde. Een beetje rust zal geen kwaad doen. Bovendien had ik gisteren ook geen lekker gevoel aan mijn voetzolen. Ook voor mij zal extra rust geen kwaad kunnen. Het is dan nog eens barslecht weer, regen en wind… Dat Belgische kimaat is niks voor mij. Mijn beste resultaten liep ik bij mooi weer. Het is ook daarom dat je van mij moeilijk een crosser zal maken. Al speel ik wel met het idee om er toch eens één winter voor te gaan. Maar dat zeg ik al jaren...

Ondertussen heb ik naar Studio 1 gekeken. Ik dacht plots dat ik op Canvas zat bij het optreden van een nieuwe Stand-up Comedian. Het was Georges Leekens, de droge komiek die het had over zijn KVK en het feit dat weinig ploegen Anderlecht thuis twintig minuten onder druk kunnen zetten. Hij had blijkbaar last van hallucinaties want iedereen had gezien dat de paarswitten niets, maar dan ook helemaal niets hadden weggegeven. Wat een grapjas, die Georges. Hoe lang is hij in het Astridpark gebleven? Niet lang, hé. Het zal aan zijn humor gelegen hebben. Met grapjes alleen bouw je geen ploeg, natuurlijk.

27-11-2009 om 23:37 geschreven door André  

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=OM9b3uUQ2zI&feature=related   

Voor het eerst na mijn blarenavontuur keerde ik deze middag terug naar mijn vaste stek: het park van Machelen. Ook vandaag mocht ik weer een beetje langer lopen, telkens in de hoop dat er geen blaren op mijn fel geteisterde voetzolen terugkeren. Ondertussen hangt er bijna geen blad meer aan de bomen en toch liggen de paden er als altijd piekfijn bij. Daarom ook vind ik dit zo’n leuk parkje. Je ziet ten allen tijde waar je loopt. Geen verrassingen dus. Het deed deugd om even te kunnen lopen en uitwaaien want de sfeer bij Sanoma is gespannen door de laatste ontwikkelingen. Het doet dan ook goed om eens wat anders te kunnen doen en buiten de redactie te komen. Het was er net voor de middag nochtans gezellig want ondanks de problemen binnen het bedrijf werd er toch getoast op de goede verkoopsresultaten van ons eigen blad. Jan, mijn muzikale collega (o.a. ex-drummer van de ‘Machines’ en Derek & The Dirt)) was net terug van Bretagne en had Muscadet en Bretoense hapjes meegebracht. Ik hield het bij een half glaasje. Ik ben ooit gaan lopen in Machelen nadat ik twee glazen champagne (nochtans niet mijn lievelingsdrank) had gedronken. Aanvankelijk leek ik wel te zweven maar halfweg stond de man met de hamer tussen de struiken me op te wachten. Wat een inzinking was dat toen… Vandaag maar een half glaasje dus. De eerste honderden meters waren pijnlijk maar geleidelijk aan kwam de souplesse terug en ik geraakte vrij snel in de juiste cadans. Ook vandaag was het na 35 minuten echter hoog tijd om te stoppen. Weer brandde het onderaan mijn voeten. Ik wilde geen risico’s nemen en stretchte dan maar. Een beetje bang trok ik in de Sanoma-vestiaires mijn asicsen uit. Oef, geen blaren maar de weke huid zag wel knalrood. Ik moet voorzichtig blijven. Ik kan me geen nieuw oponthoud veroorloven als ik wil kunnen meelopen op het provinciaal indoorkampioenschap op 3 januari in Gent. Ik denk dat die wedstrijd te vroeg gaat komen maar dat zien en vooral voelen we eind december wel.

26-11-2009 om 21:45 geschreven door André  

Gisteren mocht ik van Magda weer wat langer lopen. Een half uurtje joggen had ze gezegd. Vermits ik vanavond toch training gaf besloot ik dat half uurtje te lopen met de snelste pupillen en miniemen onder onze jeugdatleten. De meeste onder hen zullen zaterdag trouwens meelopen in de cross van Vilvoorde. Een goede tempoloop kon voor hen dus alvast geen kwaad. We liepen in gesloten formatie vier toeren van onze eigen cross met telkens twee heuveltjes per ronde. Ik gaf het tempo niet zelf aan maar liet dat aan de kids over. Moon ging naar de kop en de rest volgde. Een stevig tempo maar iedereen bleef goed gegroepeerd; Zo heb ik het ook graag, zeker met zo’n evenwichtige groep atleetjes: samen uit, samen thuis. Op het  einde begonnen mijn voetzolen te branden en ik voelde dat het echt niet langer mocht duren. Voor mijn jonge groep was het natuurlijk nog niet gedaan. Ik liet ze nog drie keer een 300m lopen. De groep werd opgesplitst. Ik liet de pupillen samen lopen en de miniemen eveneens. Zo was iedereen tevreden. Sommige pupillen lopen zich anders volledig kapot om toch maar bij de snelste miniemen te blijven en sommige miniemen geraken gefrustreerd omdat ze door de snelste pupillen worden voorbijgestoken. Neen, liever splitsen dan maar! Na de training reden we over Zemst-Laar om Sarah af te zetten en daar besefte Moon ineens dat hij zijn sporttas én boekentas op de Nekker was vergeten. (hij was bij zijn vriend Lucas gaan spelen!) Typisch iets voor hem maar ik herken dat natuurlijk. De appel valt niet ver van de boom, nietwaar!

25-11-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisterenavond ging ik samen met Moon langs bij dokter Paul. Eerst werd bij Moon een wratje onder zijn linkervoet weggebrand met ijs. Daarna onderzocht dokter Paul hem grondig want de dokter van het PMS had een brief meegegeven waarin melding werd gedaan van beginnende scoliose en een beenlengteverschil. Voorlopig moeten we daar nog niets aan doen maar dokter Paul zal het wel opvolgen. Daarna werden mijn voetzolen onderzocht en min of meer genezen verklaard.

Vandaag mocht ik dus opnieuw lopen, weliswaar met de rem op om geen nieuwe blaren te kweken. Onder de middag was ik naar An enJo gereden en Jo had mijn zooltjes aangepast. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn en dus had ik mijn voetzolen ingesmeerd met een Compeedstick. De tip kwam van de eigenaar van het Zemst Copycenter, zelf een oud-loper van Sparta Vilvoorde. Magda liet me maar een twintigtal minuten loslopen. Meer was niet verantwoord, vond ze. Als mijn voeten heelhuids uit deze eerste oefenstond kwamen mag ik morgen wat langer lopen en vanaf vrijdag zullen er dan ook nog eens versnellngen bijkomen. Ondertussen ben ik weer thuis en zijn mijn voetzolen blarenvrij. Oef!

24-11-2009 om 00:00 geschreven door André