Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
26-10-2008
Zennester-Itegem 5-0
Moon's ploeg bij Zennester heeft dit seizoen nog geen enkele keer verloren. Ook gisteren niet. Tegen Itegem, een ploeg met nochtans stevig uit de kluiten gewassen spelertjes, werd weer gewonnen. De stand bij de rust was 0-0 en dat was enkel en alleen de verdienste van de Itegemse goallie die alles pakte. Na de rust brak echter ook bij hem de veer en het werd ioteindelijk nog 5-O. Zennester combineerde bij momenten heel fraai en ook Moon scoorde één keer. Volgende week spelen ze weer thuis en dan komt Hallaar op bezoek.
Het miezerde en het was koud eergisteren op de Nekker. Toch stonden we daar weer allen paraat voor de zoveelste avondtraining. Traditioneel wordt er op vrijdag snelheid getraind en nu hebben we dus ook weer 150en gedaan. Elke keer liepen we 50 meter in en dan spurtten we 100 meter vol door. Het moest vandaag, gezien de omstandigheden, niet à fond maar we legden er toch lekker de pees op. Jasper had bij de opwarming weer last van de maag en paste voor de snelheidstraining. Kjell, Ewoud en ik deden ons programma plichtsbewust en konden daarna na het loslopen snel weer huiswaarts. Vandaag werd er in Hazewinkel getraind, maar daar moet ik nooit naar toe want zaterdag is mijn wekelijkse rustdag. Ik hoorde van Kjell en Kim dat ze er stevig waren ingevlogen. Die gaan binnenkort potten breken. Wacht maar. In de late namiddag haden we allemaal afgesproken bij Running Mate in Kampenhout. Waarschijnlijk waren Eline en haar papa daar juist buiten als wij er binnenvielen. Ik las op haar blog dat ze nieuwe schoenen waren gaan kopen en dat de keuze op asics was gevallen. Ik ben een asics-fan en kan dat dus alleen maar toejuichen. (Ook Kim koos gisteren voor een paar asics-loopschoenen ter vervanging van haar New-Balance.)Vorige dinsdag had ik aan de Magda-groep voorgesteld om ons uit te rusten met een zwarte loopvest uit de nieuwste asics-lijn. Ik heb voor iedereen een logootje gemaakt met onze clubnaam en onze eigen naam en voornaam. Zo herkennen we elkaar binnenkort van ver... Gisteren werd er gepast en woensdag zijn ze allemaal klaar. Vanmorgen was het verzamelen geblazen in het Vrijbroekpark. Er werd hard getraind. Een fartleck voor iedereen behalve voor Kim die de laatste dagen al zwaar genoeg had getraind. Ik mocht maar één ronde van drie km 'vaartlopen' omdat Magda wil vermijden dat ik té snel in topconditie geraak. Het werd voor mij dus een 'promenade de santé'. Moe was ik niet echt mijn adrenaline was nog hoog toen een groep clubgenoten voorbij kwam gelopen. Iemand had ons tijdens de training reeds toegeroepen dat we deserteurs of zoiets waren omdat we gisterenavond niet naar de restaurantdag van RAM waren geweest. Ik was dus al een beetje opgewonden. Toen de groep deze keer passeerde werd ons weer een verwijt naar het hoofd geslingerd. Door mijn adrenalinetoestand kon ik het niet laten om te antwoorden maar dat was eigenlijk voor niets nodig. We waren er niet, punt uit! Een groot deel van onze groep had een privé-verplichting en daar heeft niemand zaken mee. Ik voelde me vanmorgen persoonlijk geviseerd maar heb aan de persoon in kwestie eigenlijk geen enkele verantwoording af te leggen. Binnen de club accepteer ik enkel terechtwijzingen van mijn coach en van de secretaris. Mensen waarmee ik een relatie heb die gebaseerd is op wederzijds respect. Als ik dat respect van iemand niet krijg (zoals vandaag) hoef ik het ook niet te beantwoorden. Ik train bijna elke dag, heb mijn resultaten voor mezelf maar ook voor mijn club behaald, ik geef sinds begin september met veel enthousiasme training en ga me binnenkort bezighouden met het clubblad. Beste vriend, het weze vanaf nu duidelijk. Ik heb op gebied van clubliefde van jou geen lessen te krijgen!
Waarom zeg ik blits? Heb ik een blitse auto? Neen. Een blitse bril of blitse kleren? Neen. Kjell en ik zijn gisteren naar het BLITS gegaan, het Brussels Laboratorium voor Inspanning en TopSport van de VUB op de campus oefenplein in Etterbeek. Om twee en om drie uur stonden Kjell en ik ingeschreven voor een lactaattest. Vermits we elkaar héél graag wilden zien sterven op die band gingen we er samen aan deelnemen. Ik was daar zoals steeds meer dan vroeg genoeg en was al een kijkje gaan nemen in het sportgebouw toen ik een gsm-oproep kreeg. Herman (Magda' echtgenoot en ex-trainer) en Kjell volgden de raad van de 'uitvinding van de eeuw' en zaten dus in Jette, hahahahahahahaha... Sorry dat ik zo moet lachen maar er schiet me plots een andere gps-anecdote te binnen. Enkele jaren geleden, toen de gps nog niet algemeen ingeburgerd was, organiseerden we met de redactie een brainstorming. Ik mocht de plek kiezen en had geopteerd voor de 'Baron van Zon' in Hombeek. Ik had iedereen een plannetje gegeven en iedereen was op tijd... behalve die ene persoon die een gps had en die die ook had gebruikt om in Hombeek te geraken. Drie kwartier later en na mijn telefonische richtlijnen (ze zat in Klein-Willebroek)was ook zij ter plaatse. Maar terug naar gisteren dus. Door de gps-problemen van Kjell stelde de dokter voor om mij eerst te testen. Deel 1 was een medisch onderzoek om te lijken of ik die test wel mag ondergaan zonder risico op doodvallen. Het onderzoek gaf goede resultaten. Mijn hartslag in rust schommelde rond de vijftig en mijn bloeddruk was ideaal, 12 over 7. Mijn BMI is 19 en mijn vetpercentage 12. (Ideaal voor mijn leeftijd is tussen 11 en 22) Ik werd eschikt bevonden en kon dus aan de test beginnen. We trokken naar een soort bunker waar het vrij koud was en waar een fiets en loopband aan allerlei apparatuur gekoppeld was. De test was vrij simpel. Je begint te stappen en om de drie minuten wordt een beetje bloed via de oorlel afgenomen waarna telkens wordt overgeschakeld naar een hogere snelheid tot je je limiet bereikt hebt. Hartslag wordt ook constant gemeten. Tot 16 km/u heb ik rustig zitten praten met die vorser die de test afnam maar daarna begon het moeilijk te worden. De ademhaling werd heviger en mijn hartslag ging omhoog. Ondertussen waren Herman en Kjell in de 'bunker' binnengekomen. Toen ik al enkele minuten aan 19,8/u aan het lopen was werd mijn rugpijn zo hevig dat ik besefte dat het einde nabij was (mijn hartslag draaide op dat moment rond de 190). Daags voordien had Peter, mijn wonderdokter, me nog een vijftig minuten onder handen genomen. Hij zei me toen dat het zelden zo erg was gesteld geweest mijn rug. Zelfs mijn borstkas deed pijn. Peter heeft niet graag dat ik na een behandeling zwaar train en dan zit ik daar mijn grenzen af te tasten op een loopband... Plots kon ik de rugpijn niet meer combineren met de rest en deed ik teken dat het genoeg was. Blijkbaar was de test goed maar zelf was ik wat ontgoocheld dat ik had moeten stoppen vanwege rugpijn en niet omdat mijn benen het lieten afweten. Bij de debriefing bleek effectief dat mijn resultaten héél goed waren. Zeker wanneer je rekening houdt met mijn leeftijd. Mijn aërobe drempel ligt op polslag 145 en mijn anaërobe drempel op 175. Ik ben geen specialist ter zaken en Magda en Herman zullen beter kunnen afleiden waar en hoe we nog kunnen verbeteren. Blijkbaar heeft deze test vooral betrekking op de uithouding, maar gezien het feit dat ik het dikwijls lastig krijg tussen de 500 en de 600m en je dan in een uithoudingsfase komt zal ook de uithoudingstraining nog enige winst kunnen meebrengen en alle beetjes helpen, nietwaar? De ploeg van het Blits heeft me aangeraden om eventueel met hartslagmeter te trainen, zeker bij mijn duurlopen. Ik zal het met Magda bespreken. Na mij was het aan Kjell om op de loopband te gaan en daarvan heb ik enkele foto's kunnen nemen. Voor Kjell werd het de 8 minutentest . Vorig jaar waren ze in het Blits zo onder de indruk dat ze nu beslisten om deze test te houden ipv die met de drie minuteninterval. Dat doen ze enkel bij echte toppers en de resultaten logen er niet om. Gewoon indrukwekkend. Ik was blij dat ik hem aan het werk kon zien en ervaren wat een superatleet mijn trainingsgezel wel is. Het was daarenboven uiterst goed voor mijn zelfvertrouwen om te ervaren dat ook Kjell grenzen heeft. Iedereen heeft een andere limiet maar afzien doen we allemaal! Even the best!
Ik trok vandaag totaal relaxed naar de training op de Nekker. Het zou hoogstwaarschijnlijk een lichte training zijn. Tenslotte is het nog maar de opbouwfase, liep ik eergisteren een wedstrijd en ga ik donderdag naar de VUB voor een laktaattest. FOUT, André, totaal foute redenering. Magda zei dat ik niet moest mekkeren en gewoon trainen. Het werden tien 300en. Wat Magda zegt is voor mij wet en dus accepteer ik dat zonder morren. Dat kan je van de nieuwe generatie niet zeggen. Ik viel bijna stijl achterover van verbazing toen ik de 'puberbende' hoorde onderhandelen over het aantal 300en dat ze gingen moeten lopen. Magda hoorde het ook in Keulen donderen. Die jongeren probeerden er met 2-3 van af te komen. Die hebben geluk dat ze mij niet als trainer hebben. Ik liet ze verdorie het dubbele van de geplande training lopen + nog wat pompen ook, hahaha... Onlangs hoorde ik één van die gasten trouwens vragen (het regende toen) vanonder het afdak of ze in plaats van te lopen ook mochten pompen. Ik heb Magda toen bijna moeten reanimeren. Al bij al viel onze training vandaag nog mee. Jasper en ik liepen om de beurt op kop. We mochten ons niet te pletter lopen en hielden zowieso wat in waardoor we onze eerste 300en in ongeveer 53 liepen. Er was wel wat volk op de piste en vanaf de derde 300 moesten we telkens wel een groepje inhalen. Daarvoor versnel je automatisch een beetje waardoor onze 300en sneller en sneller werden (de laatse in46). Magda riep zelfs: 'André, houdt u wat in, het is nog lang...' Gelijk heeft ze natuurlijk. Mijn trainer heeft trouwens altijd gelijk!
Lydia, tante en supersupporter van Kjell mailde me vanmorgen enkele leuke foto's. Je ziet me o.a. in gesprek met Juliaan Deleebeeck, de sympathieke reporter van GVA. Het korte interview met Kjell, Kim en ikzelf, drie Magda-winnaars stond vanmorgen in de editie Mechelen-Lier.
Winnen is winnen en al is de cross van Kapelle de Crosscup niet, het blijft genieten, maar vandaag was dat voor mij niet echt weggelegd. Ik ben opgestaan met geblokkeerde schouders en nek. Ik heb dan maar meteen een afspraak gemaakt bij Peter, mijn ostheopaat. Woensdagavond mag ik langsgaan. Ik had ook een sluimerende hoofdpijn en voelde me vermoeid. Toch ben ik vanmiddag gaan loslopen, een zestal kilometer in het park van Machelen onder een lekker herfstzonnetje. Na dat loslopen voelde ik me merkelijk beter maar de hoofdpijn ging niet over. Vanavond was het ook schoenencorvee. Een paar voetbalschoenen en drie paar spikes moesten van hun klonters aarde en gras worden bevrijd. Gisteren had ik echt geen zin meer en met dit mooie weer zijn ze nog niet overdreven vuil. Ondanks mijn belabberde toestand heb ik toch een klein beetje kunnen nagenieten, hoor. Vanmorgen bij het lezen van het artikel in GVA en daarna met Eline's tekst op haar blog. Voor een klein meisje vind ik dat ze al heel leuk en grappig kan schrijven en er stond ook een primeur in. Ik werd namelijk nog nooit met een scud-raket vergeleken, hahaha... Op de RAM-site stonden gisterenavond al foto's van de cross, met dank aan Joris en Johan, de snelle fotografen. (Ik heb mijn foto's nog gisterenavond allemaal moeten bewerken maar sinds vanmorgen staan ze ook op de site.) Op de eerste foto zie je Moon in gesprek met Brent. Ik denk niet dat ze het over taktiek hebben. Op de tweede hebben Bruno en ik het duidelijk wel over het lopen. Op foto drie ben ik geweldig hard aan het opwarmen. Foto vier toont mij in gesprek met Kjell en Chris Eysackers van Wibo, een 800m-concurrent bij de masters maar ook een kameraad. Chris is een jaar out geweest door blessures en ik ben blij dat hij terug is. Op de eerste foto van de wedstrijd zelf zie je me de junior voor mij een duw geven. Die dacht dat ik op kop ging lopen. Goe zot! Wat later begon de cinema opnieuw en heb ik hem dan maar gewoon toegeroepen dat het aan de jeugd was om het werk te doen. (Ik kwam gewoon om te winnen, hahaha... En ik moet er van profiteren nu ik die mannen nog kan kloppen.)
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
