Vanmorgen was het voor het eerst in lange tijd dat ik weer mee trainde in het Vrijbroekpark. Na de opwarming, het stretchen en de gebruikelijke versnellingen voelde ik al dat ik goeie benen had. Mijn voet doet weer constant pijn, net als vorig jaar maar het weerhoudt me niet om te lopen. Magda liet Sarah, Ewoud, Kjell en ik 600en lopen in het rozenpark. Voor Kjell vier series van twee. Voor Sarah werd het iets minder en voor Ewoud en ik drie series van één 600 gevolgd door een 200. Tussen deze twee afstanden slechts 50m joggen en tussen de series een drietal minuten rust. Ik vertrok op kop, niet té geweldig maar wel op tempo. Halverwege kwam ik door in 48 en ik eindigde in 1.38. 'Oppassen, André', zei Magda. Ik jogde naar de start van de 200 in het midden van het rozenpark en vertrok. Meteen was mijn eerste 200 goed voor 30 seconden. Na drie minuten rust vertrok ik opnieuw. Ik dacht aanvankelijk dat ik iets trager liep maar halverwege was het opnieuw 48 en ik klokte af in 1.37. De daaropvolgende 200 was weer goed voor 30. Voor de derde was ik wat bang want het was de eerste écht zware training na mijn rustweek. Ik vertrok en moest wel effe zoeken naar het juiste ritme maar na een honderdtal meter had ik dat gevonden. Ik hoorde mijn tussentijd niet maar ging voluit. In de laatste rechte lijn moest ik keihard in de verzuring en het was knokken tot de laatste meter maar de beloning was 1.36. Ik zat op mijn tandvlees en moest nog één 200 lopen. Ik jogde naar de start, zette mijn verstand nog maar eens op nul en vloog er van de eerste meter in: 29 seconden. Toen moest ik toch even gaan liggen en uithijgen. De recuperatie is echter super en ik volgde al vrij snel Magda die van de ene kant naar het andere spurtte om de tijden te roepen. Kjell was namelijk nog steeds met zijn 600en bezig. Bij zijn laatste moet hij gedacht hebben: ik ga toch niet onderdoen voor die 'ouwe' en hij vloog naar 1.35, hahaha... Goed getraind!

Na de middag reed ik met Moon en Noah naar Planckendael. Het voordeel van een abonnement, zeker als je zo dichtbij woont is dat je zelfs voor enkele uurtjes naar daar kan trekken. Ik was echter blij dat er zoveel banken in Planckendael zijn. Ik voelde me verschrikkelijk moe en heb me meermaals gezet. De ochtendtraining zeker? We waren net op tijd thuis om Tom Boonen Belgisch Kampioen te zien worden. Het kan hem maar deugd doen.

28-06-2009 om 23:15 geschreven door André  

Vandaag was voor het gros van onze jeugdatleetjes een hoogdag. In Brasschaat (AC BREAK) werd het PK op de piste georganiseerd. Moon was ingeschreven op de 60 en op de 1000m. Het werd een bloedhete dag en de piste ligt helemaal in het groen waardoor de wind slechts sporadisch laat voelen dat hij bestaat. Onze jeugd bestaat voornamelijk uit eerstejaars, zowel bij de benjamins, pupillen als miniemen. Daarom is het des te straffer dat onze groene falanx toch behoorlijk wat medailles naar Mechelen kon brengen. Moon moest rond twintig na twee voor het eerst aan de bak in de eerste reeks van de 60m. Hij kreeg baan drie toebedeeld en mocht naast één van de topfavorieten lopen, Jorn Van Dyck van Achilles. Die spurtte naar een tijd van 8.81 en nam Moon mee in zijn slipstream. Hij verbeterde zijn persoonlijk record en bracht het op 9.05. Niet slecht als je weet dat Bruno hem vorig jaar nog heeft moeten overtuigen om ook de 60m te lopen. Die tijd leverde hem een zesde tijd van de zeven reeksen en een plaats in de finale. Plots had Moon zo'n honger dat hij twee kleine broodjes en een smos met hesp verslond. Een klein uur later stond hij wel aan de start van de finale. Hij kreeg met de traagste tijd van de zes baan één toegewezen. Hij vertrok goed maar er was een valse start. Zijn tweede start was duidelijk minder maar met een chrono van 9.18, zijn tweede beste ooit moet hij niet blozen. Met de tijd van zijn reeks was hij vierde geweest. Nu moest hij vrede nemen met een zesde plaats maar het feit dat hij in de finale stond vind ik al een overwinning op zich. Daarna kon hij zich gaan concentreren op de 1000m. Vooral drinken heeft hij in afwachting gedaan. Ondertussen ontdekte ik waar Noah zich had mee beziggehouden. De groter jongens van onze club hadden hem een beetje zitten opjagen en opsteken. Hij had zich in het zand gerold en was gewoon pikzwart. In zoverre zelfs dat de officiële fotograaf vroeg of hij hem mocht trekken. Ik ben nog steeds niet zeker of ik daar zo blij om was. Het was nog steeds snikheet toen de reeksen 600 en 1000 van start gingen. Moon mocht starten in de reeks met alle favorieten. Samen met de PK van vorig jaar, Dries Peeters kon hij als eerstejaars weerwerk proberen te geven aan al die sterke tweedejaars. Reeds bij de start werd op het scherp van de snee gelopen. Een jongen van Herentals ging tegen de vlakte. Moon had een superstart maar dreigde daarmee op kop te komen. Slim als hij is plaatste hij zich achter de top twee en weg waren ze. Vince De Rycke vertrok als een raket en liep de hele tijd alleen om te eindigen in 4.10. Wauw! Achter hem vormde zich een groepje dat zou spurten voor de tweede plaats. Halfweg was reeds duidelijk dat dat dit jaar voor onze eerstejaars te hoog gegrepen was. Moon kon uiteindelijk de zesde plaats veroveren na een formidabele eindspurt. Wat fijn toch als je ook nog snel bent. Met een tijd van 3.27.17 konden we gezien de hitte nog best tevreden zijn. Moon heeft heel lang op zijn uitslag moeten wachten want uiteindelijk was het de enige die niet geafficheerd was. Hij zat daar dan maar geduldig en helemaal alleen voor dat raam tot een dame er de laatste pagina met plakband op kleefde. Tot zijn verbazing en ontgoocheling stond hij als voorlaatse genoteerd met NA achter zijn naam. Ik legde hem uit dat 'niet aangekomen' betekende en vertrok richting officials waar Bruno reeds andere onregelmatigheden in het nadeel van clubgenootjes trachtte recht te zetten. Toen we ons verhaal hadden gedaan mocht ik zelfs mee met de scheidsrechter naar de fotofinish. daar toonde ik hem op de computer onze Moon en hij beloofde me dat hij het zou in orde brengen. Kijk morgen maar op de site voor de uitslag zei de man van de fotofinish. Zal ik doen, met argusogen...

27-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het 'UITSTUIF' op school. Door het goeie weer kon dat doorgaan op de sportvelden tussen het groen en dat scheelt. De ruimte die je dan hebt geeft een andere sfeer dan wanneer je alle workshops en activiteiten binnen de schoolmuren moet houden. Zoals bij de laatste twee uitstuiven reeds het geval was heb ik weer zitten tekenen voor de kinderen. Het concept is 'je vraagt, ik teken'. Alleen heb ik sinds de allereerste keer geleerd om het een beetje te leiden. Zo mochten ze vandaag een dier tekenen en ontwierp ik daar dan ter plaatse een stripfiguurtje rond. De meeste kinderen opteerden voor de traditionele hond-kat-konijn combinatie maar af en toe zat er ook een snoodaard tussen die met iets moeilijks afkwam: een dolfijn, een pinguin, een vogelbekdier. Speciaal voor zo'n gevallen had ik Noah zijn grote dierenencyclopedie mee. Noah en Moon heb ik amper gezien. Er waren dan ook een vijftiental stands waar ze langs konden, pony's, springkastelen, schminkmadammen enz... maar toen we naar huis moesten heb ik ze toch uit het bos moeten gaan plukken. Noah had een zwartgroen gezicht en leek recht uit 'Platoon' te komen. Toen ik hem vroeg in wat of wie hij geschminkt was antwoordde hij: 'een kindje dat in een vuinisbak is gevallen'! Hij heeft soms een bizarre fantasie... We waren bijna thuis toen beide jongens plots zeiden dat ze nog honger hadden. Toen hebben we maar snel nog even een hamburger opgepeuzeld achteraan in de tuin in het midden van wat ooit een 'boske' was. Morgen is het PK voor Moon. Wie weet heeft deze krachtvoer wel een invloed op zijn prestaties.

Mijn training bestond vandaag uit het snellere werk. Het was zeker twee weken geleden dat ik nog aan mijn snelheid had gewerkt. Tien keer een 100m voluit spurten kan niets lijken en toch was ik achteraf bekaf. De laatste spurt was zelfs harkend... Ik hou nochtans van dit weer!

26-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Hazewinkel is voor Kjell wat het park van Machelen voor mij is. Een loopplek waar je geregeld alleen naar toe trekt en door de kalmte en de eenzaamheid kan wegdromen. Vandaag ontdekte ik met hem als gids Hazewinkel. Héél lang geleden was ik er al eens gaan wandelen maar ik had er nog nooit gelopen. Wat een fantastich mooi parcours. Lekkere paden en absoluut beschermd tegen weer en wind én tegen grote warmte. Gisteren was het ondanks het late uur nog steeds heel warm maar onder het gebladerte was het koel. Een stuk van de grote ronde zal op het middaguur wel heet zijn maar het grootste deel loop je onder de bomen. We kwamen er zowaar bijna niemand tegen. Zalig gewoon! Aanvankelijk was ik van plan geweest om vandaag twee keer te trainen maar gisterenavond had ik op training mijn reeds fel geplaagde linkervoet omgeslagen. Uit voorzichtigheid liep ik dus enkel vanavond drie kwartier.

Vandaag kreeg de helft van onze tuin een ware face-lift. De hele achterzijde was door de jaren heen een bos geworden en werd vandaag gerooid. Plots schijnt de zon er weer. Binnen de kortste keren zal dat deel van de tuin veranderen. Ik ben gewonnen voor de principes van het ecologisch tuinieren en ga ze toepassen in mijn eigen tuin. Wordt zeker vervolgd!

25-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond gaf ik mijn laatste jeugdtraining voor de zomervakantie. Vanaf volgende week is er geen training voor de jeugd op woensdag. Moon en Noah gaan dan gewoon mee trainen op dinsdag. Vandaag stonden er voor de kleintjes dan ook feestelijke waterspelletjes op het programma, allemaal georchestreerd door trainster Sarah. Die had zomerweer besteld en werd op haar wenken bediend. Alle kleintjes liepen daar in bloot bovenlijf  met natte sponzen, gevulde ballonnen en waterpistolen rond. Spelend trainen is het recept bij zo'n jonge atleetjes. Voor de iets oudere groepen zoals onze Moon moet je al iets anders uit je mouw schudden. Gewoon lopen bijvoorbeeld. Na de opwarming en een aantal snedige versnellingen besloot ik om mijn groepje lopers buiten de Nekker langs het 'Mechels Broek' te loodsen. Ik wilde hen twee zeshonderden laten lopen en vermits ik weet dat ze graag over die slingerpaden lopen en er ginds tussen de bomen niet gemord wordt (wel integendeel) wanneer ik zeg dat ze moeten voluit gaan koos ik dat parcours boven de piste. We liepen samen een gewoon tempo tot ik 'GO' riep. Ze moesten dan lopen tot aan de dijk. Vooraleer ik echter had geroepen verschenen uit een  bocht plots twee fieters en een motorfiets. Ze raakten bijna Jo en Moon die vooraan liepen. Ik riep tegen de bestuurder van de bromfiets dat hij daar niet mocht komen. Hij reed gewoon verder en toeterde enkele keren als antwoord. 'Niet met mij', dacht ik. Ik draaide me om en spurtte tot in het zog van de bromfiets, kneep hem in de hals en zei dat ik het wel meende. Hij verschoot danig want had zeker niet verwacht te worden ingelopen door iemand die te voet is. Aan de dijk gekomen mocht iedereen vijf minuutjes rusten en daarna keerden we langs dezelfde weg terug. We passeerden een groepje jongeren die van aan de rand van het water onaardige dingen begonnen te roepen naar mijn groepje. Ik riep dat ik ze, aangezien ze het toch zo goed konden uitleggen, uitnodigde om zich met mij te komen meten op de piste. Ik bespaar jullie de daaropvolgende scheldpartij. Ze zijn in ieder geval niet naar de piste gekomen. Eens daar trokken de meesten naar de hoogspringmat waar een ander groepje aan het oefenen was. Moon en nog enkelen koos voor de waterspelletjes met de allerkleinsten. En ik koos om nadien, als de bengels al in droomland waren nog drie kwartier in het Vrijbroekpark te gaan duurlopen met Kjell. Tot morgen...

24-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het pas schitterend weer. Bijna geen wolkje aan de lucht en dus trok ik er op uit voor mijn volgende tuinreportage. Die bracht me naar het hartje van de 'Hesbaye'. Ik hou van twee soorten tuinen, de strakke moderne tuin zoals die door bvb architecte Veerle Smet op een prachtige manier wordt getekend maar ook van schijnbaar wilde tuinen zoals die van Yves Renoir waar ik vandaag mijn oog op had laten vallen. Ik zeg wel schijnbaar want achter het 'wilde' uiterlijk schuilt een weloverwogen tuin waarbij elke vierkante centimeter is bedacht en doordacht. De eigenaar heeft er ook zijn hele ziel in gelegd. Een klein paradijs.

Vanavond trok ik naar de Nekker. Magda's vlucht had ontzettend veel uitstel en dus was ze toch niet op de piste geraakt. Via sms (wat een nuttige uitvinding toch!) had ze me laten weten dat ik acht tweehonderden moest lopen en tussen de tweehonderden een halve ronde moest joggen. (Niet te zwaar om te herbeginnen!) Van heel onze groep ontbrak door studie, ziekte, vermoeidheid gewoonweg de meerderheid. Alleen Sarah en ik waren aanwezig. Voor het eerst in tien dagen mocht ik weer eens wat anders doen dan een duurloop en ik was dus dolgelukkig. Tweehonderden lopen is daarenboven mijn  lievelingstraining. Ik vertrok niet te geweldig maar eindigde toch in 30 seconden. De toon was gezet en de zes volgende deed ik allemaal in dezelfde tijd, een halve minuut. Voor de laatste pompte ik wat extra door en ik eindigde in 29. Het gevoel was goed en mijn achillespees en voet lijken het te houden. Afwachten toch maar!

23-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het beloofde een mooie dag te worden en dus besliste ik om vandaag op fotoreportage te gaan. Vorige week fotografeerde ik reeds de eerste van een serie tuinen voor onze volgende tuinspecial. Vandaag trok ik naar de tweede. Ik moest daarvoor naar Lobbes een klein dorpje in Henegouwen tussen Mons en Charleroi, naast het Middeleeuwse stadje Thuin. Ik werd er naaste de 'Collegiale' opgewacht door een dame die me naar de tuin zou leiden. Een mooie plek boven op een heuvel, in de schaduw van de kerktoren. Vroeger was het dorpje een cultureel, politiek en religieus centrum. De abt van de Collegiale had enorm veel macht en pelgrims van heel Europa kwamen naar hier op bedevaart. Nu is het enkel nog een bestemming voor enkele honderden gepensioneerde bezoekers die iedere week per autocar de heuvel komen opgereden. De zon speelde vandaag wel verstoppertje zodat ik gedurig moest wachten op het juiste licht. De blikvanger van de tuin vond ik de 'mislukte bloemenweide'. Daar waar een volledige bloemenweide was gezaaid staan nu enkel mosterdbloemen, een prachtig geel tapijt. Het bewijst nog maar eens dat de mens de natuur nooit helemaal kan beheersen maar dat het toeval ook mooi kan zijn. Vanavond liep ik een half uurtje los rond de put van Weerde. Mijn rustperiode zit er op. Vanaf morgen is Magda terug en wordt het terug menens. De laatste rechte lijn richting Lahti is ingezet...

Ik heb om persoonlijke redenen forfait gegeven voor de interland bij de masters. Jullie zullen daar volgende week dan ook geen verslag over vinden op deze blog. 

22-06-2009 om 00:00 geschreven door André