Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
15-06-2008
De laatste reis van Fifi.
Vanmorgen stonden we om tien uur in het Vrijbroekpark. Jasper, Kjel, Marcel, Ewoud en ik. Geen Magda want ze is nog steeds met vakantie op het Griekse eiland Korfou. We missen haar en we waren het er allemaal over eens dat trainen zonder haar een pak minder leuk is. Bovendien ontbreekt het ons dan een beetje aan structuur. Kom maar gauw terug, Magda. Er stonden twee verschillende trainingen op het programma maar de opwarming en de versnellingen deden we samen. Kjel moest 3x een mile lopen. Marcel (FOTO) ging hem elke keer tegemoet om dan de laatste 400-500m te hazen. Ze liepen serieus door. De laatste klokte Kjel in ongeveer 4.45. Da's snel. Hij stond dan ook enkele minuten hijgend uitgeteld tegen een boom. Voor de anderen stonden twee duizenden op het menu met 3 minuten recuperatie tussen. De eerste liep Jasper op kop. Hij begon aan een goed tempo en versnelde wat op het einde. We kwamen samen toe in 3 minuten rond, op enkele seconden gevolgd door Ewoud die zoals altijd zijn eigen tempo volgde. Goed gelopen maar Jasper zei geen goede benen te hebben. (Da's jong en dat heeft een lief, hahaha ) Hij vroeg me om de tweede op mij te nemen. Hop, daar gingen we. Meteen ietsje sneller dan de eerste maar in de tweede bocht ging het bijna fout. Ik botste ei zo na frontaal op vier joggers die de hele breedte van de weg innamen. Tja, je hebt nu eenmaal van die zondaglopers. Het tempo was natuurlijk gebroken en ik moest serieus optrekken om weer op snelheid te komen. Ik voelde het in mijn linkervoet die opnieuw was ingepakt door miss steunverband. Op het einde trok ik nog eens door de verzuring heen maar de laatste 100 meter snelde Jasper me toch maar voorbij. Hij eindigde in 2.54 en ikzelf in 2.56. Ewoud had duidelijk niet meer à fond gelopen en finishte in 3.18. Hij heeft wel een excuus want in tegenstelling tot Jasper en Kjel die tijdens hun blok toch min of meer op niveau blijven trainen loopt Ewoud tijdens de week bijna niet. Ik vind in die omstandigeheden zijn tijden nog heel behoorlijk. Vanmorgen las ik in het Nieuwsblad dat de 4x400 ploeg er in geslaagd is om het Olymisch minimum te lopen in Jambes (Namen). Ze braken er opnieuw een Belgisch record. De ploeg moest het stellen zonder de licht gekwetste Beyens maar blijkbaar is Nils Duerinck meer dan zomaar een invaller. Proficiat, jongens. Wie ik niet feliciteer is het BOIC. De estafetteploeg moet het minimum nog eens lopen vooraleer ze een ticket voor Peking krijgen. Ik ben benieuwd hoeveel niet-sporters naar Peking zullen trekken. Salonsporters van het BOIC, wees redelijk AUB! (Tekening= 'De laatste reis van Fifi, laatst gezien voor een restaurant in Peking!')
Vorige week kloeg Moon bij het hoogspringen over zijn schoenen. Zijn tenen deden pijn bij het afstoten. Ik vroeg hem daarop of zijn schoenen niet te klein waren geworden. Misschien wel, antwoordde Moon. Soms zitten mijn tenen wat gekruld. Wat voelde ik me schuldig. Ik vergeet dat die jongen zijn voeten groeien. Hij heeft ondertussen een 35 van schoenmaat maar zijn spikes dateren van vorig jaar Maart. Als je naar die spikes kijkt denk je dat die nog wel even mee kunnen want ze zijn allesbehalve versleten natuurlijk. Wij dus vandaag naar Running Mate in Kampenhout. Mario toonde ons wat hij in Moon's maat had. Ik zag meteen aan zijn ogen dat Moon een duidelijke voorkeur had. Mijn voorkeur ging naar prachtige witte Adidassen. De andere merken wilde Moon zelfs niet passen. Hij wilde de rode spikes van Adidas. Waarschijnlijk wil hij er mee vliegen zoals Spiderman want het zijn net de schoenen van de vliegende spin. Ik had vandaag mijn wekelijkse rustdag en ik denk dat die net op tijd kwam. De laatste weken waren vrij zwaar en een wat lichtere periode zal mij opnieuw wat extra energie geven. Ik wil ook mijn linkervoet wat rust gunnen. Toen de dokter me maanden geleden zei dat mijn klierkoorts er zeker voor zou zorgen dat ik af en toe en zeker bij heel zware inspanningen een inzinking zou meemaken dacht ik dat het wel zou meevallen. Nu voel ik me al enkele dagen moe. Misschien is het zo ver. Vanmorgen was ik bij het opstaan zelfs wat duizelig. Is mijn bloeddruk weer aan de lage kant? Oudere atleten nooit honderd procent in orde.
We waren met ons drieën naar de Nekker afgezakt voor de vrijdagavondtraining. Terwijl sommigen het hoogspringen gingen oefenen en het groepje jonge spurtertjes trainde op hun start waren Moon en Noah ingedeeld bij de lopersgroep. Bruno vond terecht dat er met het oog op het PK ook eens aan de start op de 1000 m moest worden getraind. Eerst werd er losgelopen en daarna op het voetbalveld versneld en gespurt. Daarna kwam het eigenlijk trainen op de start. Allen naar de duizendmeterlijn. Er werd geregeld van positie gewisseld maar Moon moest duidelijk meermaals van in de binnenbaan starten, een niet gemakkelijke opgave. Bij een wedstrijd is de binnenbaan geen cadeau. Je moet snel starten want het risico is groot dat je anders gewoon van de sokken wordt gelopen op het moment dat iedereen naar binnen komt. Bij een duizend meter of een 1500 gaan de lopers meteen naar het midden en dus moet je eigenlijk onmiddelijk een spurtje trekken. Bij de Benjamins zijn ze dikwijls met een pak lopertjes en daar is het zeker belangrijk om snel te kunnen vertrekken. Ik heb één keer op 800 m vanuit de binnenbaan moeten vertrekken. Dat was tijdens de Flanders Cup van Gent in 2006. Met zijn veertienen stonden we aan de start. De week daarvoor had ik in Oordegem 2.01.42 gelopen. Ik was in bloedvorm en zag de wedstrijd helemaal zitten. Het was daarenboven snikheet en er stond maar een kleine bries. We startten en ik vertrok gewoon. Na honderd meter kwam iedereen naar binnen en ik kreeg meteen een kwak van jewelste. Ik viel bijna en voor ik het goed besefte liep ik in allerlaatste positie. Daar ging mijn mooie wedstrijd. Uiteindelijk spurtte ik er nog drie voorbij in de laatste 100 m. Tijd: 2.01.42. Identiek dezelfde tijd dan één week eerder in Oordegem. Die dag in Gent had er veel meer in gezeten. Als ik mij zoals altijd vooraan had kunnen plaatsen maar dat zijn natuurlijk vijgen na pasen. Gisteren stonden 150-en op het programma. Nog steeds met zware benen begon ik er aan maar na de zesde hield ik het voor bekeken. Mijn linkervoet deed plots verschrikkelijk veel pijn en het straalde uit naar de enkel en zelfs de kuit kwam volledig onder druk. Met de kwetsuur van Marc Masschelein in mijn achterhoofd vond ik het wijselijk om te stoppen. Blijkbaar was mijn lichaam aan de alarmbel gaan trekken. Mijn instinct zei: doorgaan en spurten tegen die jonge gasten. Mijn verstand fluisterde: stoppen man! Gelukkig overwint mijn verstand soms. Morgen gaat het dan misschien opnieuw en ondervind ik niet te veel hinder meer. Ik moet trouwens geregeld aan Marc M. denken tijdens het lopen. Dat juist hij moet gekwetst zijn. De man waar ik als medeloper zo naar opkijk en beschouw als een kracht van de natuur. De oerloper, de kampioen. Ik kon me niet inbeelden dat hij ook kwetsbaar kon zijn. Het zal me nog geregeld aanzetten tot voorzichtigheid.
Het was al een hele week schitterend weer maar vandaag viel de geplande uitstap naar Planckendael voor Noah en zijn klas echter letterlijk in het water. Ze zijn wel effectief gegaan want alles was gereserveerd en georganiseerd maar het werd een natte bedoening. Ik moest deze middag tijdens mijn duurloop in het park van Machelen gedurig aan die kinderen denken. Natte voeten, modder, kou, nat zand in de speeltuin bah. Ik had ervoor gekozen om ondanks de regen mijn duurloop toch onder de middag te doen. En kijk, na zo'n tien minuten stopte het met regenen. Natte voeten had ik achteraf toch want het park was bijna in een meer veranderd? Ik vond het altijd al spijtig dat er in Machelen geen vijver is. Een park zonder eendjes is toch zoiets als een café zonder bier? Maar dit was er wel over, hoor. Water in overvloed maar geen eendjes te bespeuren. Die waren waarschijnlijk elders aan het schuilen. Drie kwartier heb ik rondgezwommen. Meer hoeft voor mij niet. Ik ben tenslotte geen fondloper. Na de stretching en de versnellingen kroop ik doornat in mijn wagen. De hete douche deed deugd en ik was achteraf heel blij dat ik gelopen had. Niets garandeerde me dat het vanavond droger zou zijn. Vandaag is Jef geopereerd. Ik hoop dat hij het goed stelt en snel opnieuw de oude zal zijn. Wie bijna terug de oude is is Els. Ik las op haar blog dat ze sinds vandaag officieel genezen is verklaard van haar hernia en dat ze groen licht kreeg om opnieuw te lopen. Waarschijnlijk zal ze heel voorzichtig moeten opbouwen maar Els heeft zoals alle atleten overschot aan karakter en ik ben zeker dat ze heel snel terug op de Nekker zal staan. Ik ben écht blij voor haar. Toen ik daarstraks huiswaarts reed hoorde ik een radioreporter Hans Van Alphen interviewen. Ongelooflijk hoe zo'n journalist naast de bal kan trappen. Ik vraag me af of die man eigenlijk wel weet wat atletiek hoegenaamd is. Domme vragen stellen is in de mode en vandaag was het weer prijs. Hans Van Alphen is in volle opbouw naar de spelen en verkiest om niet naar de Europabeker in Hengelo te trekken. Da's toch zijn goed recht, zeker. Iedere atleet die ernstig met zijn vak bezig is weet toch best wat hij moet doen om te pieken wanneer het moet. En het moet pas in Peking! Punt uit! Wat stelt die Europabeker voor in een Olympisch jaar. Nada. De reporter vroeg of Van Alphen dan zonder competitie naar de spelen gaat trekken. Man, man toch. Hij wist dus blijkbaar niet dat er nog gewone meetings zijn en dat je daar als tienkamper ook aan de bak kunt over diverse proeven zonder de belasting en de druk van het tienkampen op zich te moeten dragen.
Blijkbaar is atletiek toch één van dé Olympische sporten bij uitstek. De spelen komen dicht en daar verschijnt plots het ene atletieknieuws na het andere in de pers. Het zegt natuurlijk ook iets over het belang die atleten aan het vierjaarlijks evenement hechten. Neem nu vandaag. Het begint bij Paula Radcliffe die weigert om forfait te geven voor de Olympische marathon. Ze sukkelt met een stressfractuur aan het dujbeen maar geeft haar zelf nog 90 tot 100% kans op deelname. De specialisten spreken van een revalidatie van zes tot acht weken maar zij is al opnieuw in Font Romeu waar ze binnen twee weken de training wil hervatten. Je moet weten dat ze daar met krukken is toegekomen. Straffe madam als het haar lukt! Over naar Antonio Pettigrew. Na zoveel jaren geeft hij eindelijk dopinggebruik toe. Hij kon ook niet anders want de bewijzen waren te zwaar geworden. In de States geven ze de indruk aan de grote schoonmaak te zijn begonnen maar het gaat om een hoop ex-atleten. Hoe zou het zijn met al hun actuele Olympiërs? Gezond en wel verstopt in hun trainingskampen in de woestijn van Nevada of hoog in the Rockies? Wie we wel weten zijn is onze eigen Kim Gevaert. Gisteren won ze in Hengelo nog de 100m in een redelijke 11.25. Onlangs overwoog ze een klacht tegen de dopingzondaars van Arhene. Toen miste ze daar op een haar de finale. Van drie finalistes weten we ondertussen dat ze doping namen maar mogelijk blijft het niet bij die drie. Over naar het eigen nieuws. Vandaag hing er in de vitrine: 'geen lopen vandaag'. Een dagje rust zal me goed doen, hoop ik. Al weet je natuurlijk nooit want bij oudere atleten is het soms aangewezen om toch in beweging te blijven en een minimum te lopen. Ik heb met Bruno, de jeugdcoördinator van RAM het plan opgevat om tijdens de sportdag van de Sint-Maartenschool de kinderen de gelegenheid te geven om naast de gebruikelijke sporten als voetbal, hockey, enz ook eens te kunnen proeven van atletiek. We gaan dat doen aan de hand van een soort standaardtraining met opwarming, stretching en allerlei min of meer technische spelletjes. We eindigen met een vierkampje. Waarschijnlijk zullen de kinderen mogen spurten, lang lopen, werpen en springen. De bedoeling is om nog meer kinderen van de Sint-Maartenschool naar onze club te lokken. Het is een experiment dat in geval van succes in de toekomst kan worden herhaald in andere scholen.
Nog een zonnige dag! Ik word verwend, alhoewel Ik zit een aantal dagen thuis te werken aan een volledig nieuwe lay-out voor ons tijdschrift Feeling Wonen. Gisteren was het een zoektocht naar frisse ideeën en bladeren doorheen talrijke, voornamelijk buitenlandse magazines. (Tja, iedereen steelt overal, waarom zou ik het niet doen, haha!) Nu de zon toch scheen had ik me gisterenochtend buiten geïnstalleerd. Lang heeft dat niet geduurd want mijn 'charmante' buren die dachten dat ze op een of andere camping stonden besloten om buiten goed luid naar hun radio te luisteren. Uit pure miserie ben ik dan maar binnen gaan werken. Nu, eens voor de computer zit ik toch binnen en dat valt niet zo best mee. Het mooie weer werkt inspirerend, dat wel, maar ik zou eigenlijk liefst van al mijn gras afrijden, een toertje lopen, de krant lezen Maar ik zit onder druk want donderdag moet ik een eerste fase voorleggen. Het basisstramien moet ik dan uitleggen aan mijn hoofdredactrice. Da's wel leuk want ik heb de beste hoofdredactrice die je kan wensen en het wordt zowieso een open en leuke discussie. Meestal zitten we op dezelfde golflengte maar met iets nieuws weet je nooit, natuurlijk. Om klokslag twaalf uur ben ik vandaag gaan lopen rond de put van Weerde. Ik wilde in de buurt blijven om zo snel mogelijk terug aan het werk te kunnen. Het was er lekker zwoel. Zelfs de bries was warm. De thermometer van mijn wagen wees 28° aan. Drie kwartier rond het meer of zo'n zeven rondes aan een rustig tempo. Ik wilde vandaag vooral niets forceren want ik had vannacht slecht geslapen en mijn kuiten waren heel stram. Morgen zal ik een rustdag inlassen want mijn linkervoet moet af en toe wat kunnen herstellen. De eerste tien minuten en de laatste vijf waren heel pijnlijk. Daartussenin was het best te doen. Je wordt eigenlijk alles snel gewoon. Zelfs pijn. Daarstraks las ik in de krant een kort interview mer Renno Roelandt. Hij legde uit wat het effect van cocaïne is bij sportbeoefening. Ik moet dus mijn woorden van daarnet terugnemen. Cocaïne is wel degelijk doping. Ik bespaar jullie de details.
Vanmorgen in de auto . Ik breng de kinderen naar school. Radiostem: ' wielrenner Tom Boonen is betrapt op het gebruik van Cocaïne bij een controle buiten competitie ' Moon roept verschrikt: 'Papa, papa, Tom Boonen is betrapt op doping!' Noah: wadisda dopichngng? Ik probeer het uit te leggen Gevaar, verboden, bedrog, enz Ik leg ook uit dat Cocaïne een drug is, dat je daar verslaafd aan geraakt, enz en dat allemaal in min of meer kindertaal. Ondertussen zijn we de school genaderd. Moon zucht: 'Amai, papa, had jij dat gedacht? Misschien is het niet waar?' Ik zeg niets. Noah replikeert: 'jawel, gedoopt worden is gevaarlijk.' Ik weer: 'Neen Noah! Gedoopt worden is niet hetzelfde als doping nemen.' We stappen uit de wagen. Aan de speelplaats gekomen loopt Moon naar zijn vriendjes: 'Tom Boonen is ' Tommeke, Tommeke Wat doe je de jeugd toch aan. Je was (bent) een held voor héél veel mensen en héél veel kinderen. Een held moet een held blijven. Ik veroordeel je niet, dat zullen er nog genoeg doen. Het moet verschrikkelijk stresserend zijn aan de top. Ik weet alleen niet hoe we dat aan al je jonge aanbidders moeten gaan uitleggen. Eigenlijk heeft dit niets met doping te maken en waarschijnlijk zal je zelfs niet sportief worden vervolgd maar strafrechterlijk zal je de gevolgen moeten dragen. Bovendien is je naam besmeurd tot het einde der dagen. Dommeke, dommeke
Het laatste nieuws over onze secretaris is niet goed. Hij moet donderdag onder het mes en daarna wordt het acht weken plaaster. De puntjes die we bij het verspringen hebben behaald moet Jef wel héél duur betalen, vind ik. Ook bij onze damesploeg zou Leen met een kwetsuur zijn uitgevallen. Willen we die Interclub bij de Masters opdoeken? Het zou onze club heel wat (blessure)leed besparen. Ook Jef Huyge (FOTO1) beeindigde zijn wedstrijd trouwens al hinkend! Desnoods moeten we maar in de toekomst met een onvolledige ploeg aantreden ipv zo'n risico's te lopen. Vandaag was het weeral mijn weer. Lekker zwoel, zo heb ik het graag. Ik ben dit jaar al gediend geweest wat mijn wedstrijden betreft. Zowel op de seniorsinterclub, het BK als op de BVV gisteren was het warm tot heel warm. Alleen in Zwevegem was het koeler maar de zon scheen tenminste. Vandaag hield ik me gedeisd. De spieren waren nog wat stram en samen met Kjel en Jasper liep ik een half uurtje los in het park. De twee anderen maakten het uur vol maar ik hield het ondertussen bij wat soepelheidsoefeningen en enkele versnellingen. De komende dagen zal ik het ook bij wat duurlopen houden. Pas vrijdag doe ik opnieuw snelheid en zondag in het park vlieg ik er weer in. (1000en) Misschien dat mijn voet ondertussen gunstig evolueert want gisteren en vandaag had ik toch weer pijn. Vooral gisteren tijdens de opwarming op het gras (het lag heel oneffen!) voelde ik weer pijnscheuten. Afwachten Ik wil nu liefst niet stoppen. De vorm is er bijna, ik voel het. Nog een paar percentjes bij en dan kan ik mijn jaartijd op 800 nog aanzienlijk verbeteren, hoop ik. Voor de fans van RAM, Eline (FOTO2), één van onze jongste en tevens beloftevolste jonge atleetjes heeft nu ook een eigen blog: www.bloggen.be/eline97/
De dag na de wedstrijd heb je steeds een wat nuchterder kijk op het voorbije evenement. Je hebt de koers in je hoofd nog enkele keren gelopen, foto's bekeken en de analyse van ploegmakkers laten bezinken. Al bij al heb ik het er niet slecht van af gebracht maar ik maak me wel enkele bedenkingen. Geklopt worden door een véél jongere master is geen schande. En Andy Delme was duidelijk voor de wedstrijd goed gebriefd door zijn lepe coach Dirk Van Kerkhoven. Het bewijs is de foto net na de start waar de latere winnaar me op een alleszeggende hypergeconcentreerde wijze aankijkt. (Grappig!) Johan Wonninck vertelde me achteraf dat ik waarschijnlijk te snel reageerde op de aanvallende loper van ATLA. Dat werd me later bevestigd door Frits die ook vond dat ik te veel kruid had verspeeld door dat gat meteen dicht te lopen. Moon zei me dat ik in de spurt omkeek en dat de winnaar me op dat ogenblik langs de andere kant voorbijsnelde. Dat kan ik niet bevestigen en niet omkijken had aan het resultaat niet veel meer kunnen veranderen. Andy was nog frisser en sneller dan ik in die laatste 100 meter. Misschien had ik me wat langer moeten verstoppen. Ik heb het grootste deel van de wedstrijd in tweede stek gelopen en praktisch in baan twee om niet gehinderd te worden door mijn voorganger en mijn foulé te kunnen trekken.. Zo pakte ik toch wel veel wind, maar het is nu éénmaal mijn manier van lopen. Ook op training loop ik nooit recht achter iemand maar eerder schuin er achter. Vraag het maar aan Jasper. Ik hoop dat de kwetsuur van Jef wat meevalt. Je opofferen en toch maar meedoen omdat we niet genoeg slagvaardige masters hadden en dan gekwetst uitvallen. Je zou voor minder balen. Op voorhand had Jef me nochtans gezegd: 'Eén keer springen is voldoende'. Maar ja, Jef heeft altijd al het ware atletenbloed in zijn aderen voelen vloeien en hij wilde toch nog eens proberen en nog eens Jammer natuurlijk. Veel sterkte Jef!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
Vanmorgen in de auto . Ik breng de kinderen naar school. Radiostem: '
wielrenner Tom Boonen is betrapt op het gebruik van Cocaïne bij een controle buiten competitie
' Moon roept verschrikt: 'Papa, papa, Tom Boonen is betrapt op doping!' Noah: wadisda dopichngng? Ik probeer het uit te leggen
Gevaar, verboden, bedrog, enz
Ik leg ook uit dat Cocaïne een drug is, dat je daar verslaafd aan geraakt, enz
en dat allemaal in min of meer kindertaal. Ondertussen zijn we de school genaderd. Moon zucht: 'Amai, papa, had jij dat gedacht? Misschien is het niet waar?' Ik zeg niets. Noah replikeert: 'jawel, gedoopt worden is gevaarlijk.' Ik weer: 'Neen Noah! Gedoopt worden is niet hetzelfde als doping nemen.' We stappen uit de wagen. Aan de speelplaats gekomen loopt Moon naar zijn vriendjes: 'Tom Boonen is
' Tommeke, Tommeke
Wat doe je de jeugd toch aan. Je was (bent) een held voor héél veel mensen en héél veel kinderen. Een held moet een held blijven. Ik veroordeel je niet, dat zullen er nog genoeg doen. Het moet verschrikkelijk stresserend zijn aan de top. Ik weet alleen niet hoe we dat aan al je jonge aanbidders moeten gaan uitleggen. Eigenlijk heeft dit niets met doping te maken en waarschijnlijk zal je zelfs niet sportief worden vervolgd maar strafrechterlijk zal je de gevolgen moeten dragen. Bovendien is je naam besmeurd tot het einde der dagen. Dommeke, dommeke
