Ik kan niet gaan slapen zonder eerst te lezen. Mijn favoriete lectuur zijn historische werken maar af en toe verslind ik wel een roman of een detective. In de maand december las ik het laatste boek van Dan Brown, ‘Het verloren symbool’ en een boek over het trainen voor de halve-fond, geschreven door de ex-trainer van Steve Ovett. Dat laatste was superinteressant en dat van Brown superspannend maar net als zijn andere romans op het einde nogal ongeloofwaardig. Spijtig want het degradeert het werk een beetje, vind ik. Met Nieuwjaar kreeg ik van de kinderen het laatste boek (Dat ik zelf was gaan kopen natuurlijk!) van Luc Deflo, ‘Schimmen’. Ik wilde al een tijdje iets lezen van Deflo. Zijn hoofdpersonnage is Dirk Deleu, een Mechelse politie-inspecteur. Daarenboven spelen zijn verhalen zich in Mechelen af. Het was leuk om de plekken waar het verhaal zich afspeelt te kennen. Een koffietje in ‘De Cirque’, toevallig mijn lievelingsplekje in Mechelen, wandelen in het Vrijbroekpark of parkeren op de Astridlaan… Leuk om te lezen. Het verhaal was spannend en realistisch, goed geschreven in vooral korte zinnen die het verhaal een zinderend tempo geven. Ik heb genoten.

De laatste pagina’s las ik vanmorgen terwijl ik drie bananen at en genoot van mijn koffie met twaalf suikers (het is een grote mok). Dat is mijn zondags ontbijt, twee uurtjes voor de training in het Vrijbroekpark. Even voor tien uur pikte ik Magda op en reden we naar het park. Ook Patrick, Ewoud en Tom waren op het appel. Vandaag werd het een fartlek van zes km. Na de drie km opwarming en de nodige versnellingen begonnen we er aan. Ik was de enige die spikes bijhad en dus was ik serieus in het voordeel. Ik vertrok op kop en gaf die positie niet meer af. Of dat kwam door mijn steeds beter wordende conditie of mijn spikes weet ik niet maar voor mijn zelfvertrouwen was het in ieder geval een zegen.

Deze namiddag keek ik met de jongens naar het BK veldrijden. Het begon niet zo goed voor mijn favoriet die na een schuiver al meteen tegen een achterstand van een halve minuut aankeek. Het is ook de ervaring van de iets oudere atleet die dit jaar maakt dat Sven nooit panikeert en gewoon de achterstand meter per meter goedmaakt. Half wedstrijd kwam de aansluiting met de groep van de wereldkampioen, op dat ogenblik in achtervolging op drie leiders. Sven gaf zich een ronde de tijd om te bekomen maar op drie ronden van het einde verscheen hij opnieuw vooraan. Van dan af was het de ‘Grote Sven Nys show’. Puur genieten! Zijn zevende Belgische titel bij de elite was een feit. Achteraf zei Albert in een interview dat hij door een supporter van Sven Nys van zijn fiets was getrokken. Zoiets is natuurlijk ontoelaatbaar maar je kan de atleet niet steeds verantwoordelijk stellen voor daden van supporters. Het is ook spijtig dat er geen beelden zijn van dit incident. Albert heeft de nijging om te overdrijven, ook als hij goed rijdt, dus blijft voor mij de twijfel bestaan… Waarom ging hij niet meteen wild in de achtervolging? Ook mentale weerbaarheid is een kwaliteit. Volgens mij was de regenboogjongen vandaag gewoon niet goed genoeg en net als zoveel sporters zoekt hij dan excuses en kwam het hem mischien goed uit dat hij van zijn fiets werd getrokken. Hopelijk verschijnt die scene snel op Youtube of tonen ze die op TV want dan kunnen we de draagwijdte van die aktie tenminste juist inschatten. 

10-01-2010 om 20:11 geschreven door André  

Een vrij grote opkomst voor een ondergesneeuwde trainingsavond, door de wind en de kou nog minder aantrekkelijk, had ik vanavond niet verwacht. Toch hadden heel wat atleten, groot en klein de weg naar de Nekker gevonden. Loni, Ruben, Karolien en Bruno namen de kleinsten onder handen en de groten kozen vrijwel allemaal voor duurlopen ipv pistewerk. Voor Ewoud en mezelf werd de keuze door Magda gemaakt. Snelheid stond in haar boekje en snelheid zou het worden. Na de opwarming zochten we de beschutting van de tribune om er te stretchen en onze spikes aan te trekken. Op een ondergesneeuwde ondergrond moet je het niet zonder spikes proberen. Ik zag plots op het middenplein Magda met een borstel tekeer gaan tegen de sneeuw. Het was net of ze van plan we om het hele veld op te kuisen. Ik snapte er niets van. Deed ze dat voor de voetballers van KV? Die zitten ofwel thuis of in Spanje, dus… Toen riep ze me plots en vroeg of k eens wilde proberen te spurten op het stuk dat ze had vrijgemaakt. Toegegeven, het gleed niet maar de ondergrond was zo oneffen dat ik het na één spurt liever voor bekeken hield. Uiteindelijk trokken we naar het stuk weg dat we dinsdag al hadden gebuikt voor onze weerstandstraining. Daar lag het opmerkelijk vlak en konden we uiteindelijk goed spurten. Tien keer 150 m met een korte aanloop die me toeliet om niet té expolsief te starten. Met de huidige temperaturen moet je blijven oppassen.

08-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Het park van Machelen lag er prachtig bij. Het had vannacht weer een beetje gesneeuwd en dus was alles er volledig wit. Het lopen op de besneeuwde paden ging zonder problemen want de kleine cm sneeuw die bovenop het js was komen te liggen zorgde ervoor dat het niet meer schoof. Vijftig minuten lang heb ik er gelopen. De meeste lopers zouden gek worden van 18 toertjes van 600m. Ik vind dat gewoon leuk om gedurig te kunnen checken of je snelheid constant blijft en ik stoor me absoluut niet aan het feit dat ik elke keer weer dezelfde boom, hetzelfde pad, dezelfde bank , struik of steen moet aanschouwen. Voor mij geldt de regel: alles liever dan op straat lopen. Desnoods toertjes in mijn living… alhoewel, dat is er dan weer net over. 

07-01-2010 om 23:19 geschreven door André  

Vorige zondag kwam ik aan bod in de zondagnamiddaguitzending van omroep brabant op radio 2. Deze link laat jullie toe om even mee te luisteren. 

Bijlagen:
atletiek_030110172743.mp3 (2.2 MB)   

Het was kwart over zes op de Nekker. De ene kleine atleet na de andere maakte zijn opwachting. Ik had weinig volk verwacht en het dertigtal aanwezige kinderen overtrof dan ook onze trainersverwachtingen. Gelukkig waren er niet meer komen opdagen want door de examen- en blokverplichtingen van de meeste jeugdtrainers waren Bruno en ik maar met zijn tweeën om de hele bende op sleeptouw te nemen. Door de sneeuw en de kou zou er gelukkig enkel worden gelopen. We besloten buiten de Nekker te gaan en het pad dat we in de herfst meermaals hebben genomen te volgen om zo langs de Dijledijk terug naar de Nekker te lopen: een ronde van ongeveer 25 minuten. De allerkleinsten waren na een deel van het pad teruggekeerd omdat de hele ronde voor hen te ver is maar de groten en de jongste crossers à la Noah en Jari volgden mij voor de grote ronde.  Na die grote ronde liet ik de kleinsten bij Bruno en zijn groep en begon ik met de miniemen en tweedejaarspupillen aan een tweede identieke ronde. Op sommige plaatsen was het echt magisch om in de door de lichten van de nekker verichte sneeuw te lopen.  Vooral op de Dijledijk was het een prachtig zicht. Na een duurloop van om en bij de vijftig minuten stond ik met mijn mannen (en meisjes) opnieuw aan de piste. Goed getraind!

06-01-2010 om 23:05 geschreven door André  

Zoals verwacht was de piste van de Nekker vandaag onbeloopbaar. Terwijl Tom en ik op ons gewoonlijk parcours opwarmden verkende Magda de omgeving. Ze zocht en vond een strook waar met spikes kon worden gelopen. Daar hebben we uiteindelijk eerst onze versnellingen en daarna een aangepaste weerstandstraining kunnen afwerken. Normaal stond er veel meer op het programma maar we hielden het gezien de omstandigheden op zes 300en. De ondergrond was bikkelhard en achteraf had ik wat last van stijve kuiten. Daar zal morgenvroeg wel niets meer van te merken zijn, hoop ik. Na de training trok ik nog naar een geïmproviseerde RAM-vergadering ter voorbereiding van het Pk cross van 7 februari. We zullen nog heel wat vrijwilligers moeten vinden voor dit evenement. Morgen beginnen we er aan. Iedereen aanspreken is de boodschap. Het was al elf uur toen ik eindelijk kon avondeten. Daarna nam ik nog een lekker heet bad en smeerde ik mijn kuiten in met Chinese zalf, een middeltje uit Magda’s tijd, maar nog steeds efficiënt.

05-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Het ziet er niet naar uit dat het weer de volgende dagen gunstig zal evolueren. De weermannen en –vrouwen voorspellen tot half volgende week hetzelfde vriesweer met af en toe kans op sneeuw. Het wordt dus weer trainen met de spikes aan, te beginnen met de training van morgenavond op de nekker. De sneeuw zal er op de piste nog vrij maagdelijk bij liggen want de nekker was twee volle weken gesloten.

Vandaag werd het natuurlijk ook een training in de sneeuw en op het ijs. Het Vrijbroekpark lag er volledig wit bij en het was er bitter koud. Wat een recuperatieloopje van drie kwartier moest worden viel dus veel zwaarder uit dan voorzien maar schade is er niet aangericht. Het schoof niet echt want het ijs was bedekt met een dun laagje stofsneeuw. De spieren waren wel nog wat stijf van die twee minuten vlammen op zondagavond. Niet veel gewoon, nietwaar… Er was ook een beetje wind waardoor je op de lange stroken onder de bomen de indruk had dat het superdikke vlokken sneeuwde in het halfdonkere park. Magisch! Da’s dan ook het enige leuke aan sneeuw. ‘t Is schooooon!

04-01-2010 om 00:00 geschreven door André