Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
29-06-2008
Swimming in the pool...
Het mooie voetbal heeft gezegevierd want Spanje (en niet Duitsland) heeft eindelijk na 44 jaar nog eens een prijs gewonnen. Het doelpunt was eigenlijk tekenend voor de hele wedstrijd. Torres was net iets gretiger, net iets sneller en net iets technischer dan Lahm en Lehmann samen. Daarmee is alles gezegd en kan het doek vallen over het EK. Moon heeft de match mee uitgekeken en zijn analyse vond ik ook super. 'Die arbiter kan niet fluiten' en 'die commentator is blind zeker(toen hij zei dat Ballack een bloedneus had) en je verstaat niets van wat hij zegt' waren enkele van zijn uitspraken. Ik zou zeggen: 'welkom in polspoelland waar mompelen een kunst is en nietszeggende commentaar een vak. Enfin, we zijn er van af voor een tijdje. Stel je voor dat VT4 de rechten zou kopen van de Tour. Drie weken uren naar GP luisteren. Dan vallen er slachtoffers. Vanmorgen was het verzamelen geblazen in het Vrijbroekpark. Ik aarzelde aanvankelijk om te gaan want gisterenavond haf ik last van de rechteradductoren. Ik denk dat ik op het PK net iets te veel over de omheining was gejumped. Vanmorgen deed het nog steeds pijn maar ik smeerde een halve tube reflex gel en vertrok toch maar. Ik kon ginder nog steeds besluiten om niet te lopen. Sarah en Kim waren met de fiets gekomen. Kim ging Sarah al fietsend volgen want haar botvliesontsteking is nog steeds niet genezen. Jasper mocht enkel duurlopen want hij heeft last van een lichte kuitverrekking. De andere drie overgebleven musketiers (Ewoud, Kjell en ikzelf) trokken na de opwarming met Magda naar het rozenpark. Wonderlijk genoeg verdween de pijn aan de adductoren als sneeuw voor de zon. Na vier versnellingen kwam de hoofdschotel: 600en. Eén 600 komt overeen met de buitenzijde van het rozenpark. Magda zei ons dat ze tevreden was met 1.50 maar dat was buiten de waard gerekend. Ik vertrok op kop en Kjell plaatste zich naast mij, kort gevolgd door Ewoud. Ik loop graag met Kjell want we hebben identiek dezelfde foulée. Da's enorm praktisch wanneer je samen traint. We kwamen toe in 1.42. Iets te snel? De volgende was er eentje van 1.49. Beter? Enkele minuten rust en we konden de tweede reeks aanvatten. Resultaat; 1.44 en 1.42. We waren goed bezig. Ik mocht toen al stoppen maar voor Kjell volgden er nog vier. Bij de eerste kreeg hij nog het gezelschap van Ewoud die eentje gepast had. Nu zijn examens achter de rug zijn is hij weer volop aan het trainen en gisteren had hij een extra lange duurloop afgewerkt. Hij moet eerst opnieuw aan zijn basis werken om binnenkort weer de zwaardere trainingen te kunnen verteren. Wie perfect zijn zware zaterdagtraining had verteerd was Kjell want die vlamde door de laatste 600-en. Twee keer 1.39 en de allerlaatste in 1.38. Het weer was schitterend en Kjell stelde voor om na de middag met de kinderen te komen zwemmen. Het BK wielrennen werd wel vanmiddag gereden maar met zo'n parcours stond het toch vast dat enkel de laatste kilometer interessant zou zijn. Wij dus naar 'chez Kjell' met een flesje retsina als apéro. De mannen hebben zich goed vermaakt. Toen Igor (mijn vriend Kurt's kleinste) ook nog kwam opdagen bewees Moon dat hij de wedstrijden van gisteren volldig had gerecupereerd. Ze hebben daar zitten crossen en zelfs wedstrijdjes gespeeld met alles er op en er aan; lopen, springen en gooien. Noah wilde vanavond ook naar de finale kijken maar buiten de eerste minuut zal hij zich niets meer herinneren want hij had op dat moment reeds een date in dromenland en zeker niet met een voetballer.
Toen ik vanochtend opstond was het aan het regenen. Net vandaag, zeg. Dagenlang was het mooi weer geweest en nu al die jongeren hun PK gingen afwerken was het opnieuw herfst. Bornem ligt niet meteen naast de deur en dus vertrokken we maar op tijd. De hele weg was het nog lichtjes aan het miezeren maar toen we op de parking van de atletiekpiste toekwamen stopte het en begon warempel de zon nog te schijnen ook. Het is nog een hele warme namiddag geworden. Spijtig voor de kinderen die voor de middag hun proeven hadden afgewerkt. Het heeft Sven anders niet weerhouden om twee gouden medailles voor RAM te befalen. (Hoog en kogel!) Onze Moon kon er reeds snel aan beginnen met zijn reeks op de 60 meter. Hij won die in een degelijke 9.65. Hij wist zich dus meteen geplaatst voor de finale. Die vond pas een uur en vijfenveertig minuten later plaats en ik kreeg het dus niet over mijn hart om na zijn reeksoverwinning neen te zeggen tegen een hot-dog. Hij had die wel verdiend. Bij de opwarming hadden we ferm moeten lachen met onze Noah. Toen we stelden dat Noah vanaf volgend jaar ook mag meedoen zei Moon dat hij maar voor hem haas moest spelen. Noah zei 'ok' en schakelde meteen over van lopen op huppelen. Noah meenemen naar de wedstrijden is goed voor Moon want hij slaagt er steeds in om Moon zijn stress te laten vergeten. Ik moet wel toegeven dat hij er steeds beter mee begint om te gaan. Hij zei voor de wedstrijd dat hij zenuwachtig was maar dat het gezonde zenuwen waren. (Trouwens, zonder zenuwen loop je geen goede wedstrijd of wel?) Twintig na drie. Het programma liep enige vertraging op maar dat is normaal bij dit soort evenementen. Moon spurtte zich naar een mooie zilveren medaille in 9.47, net geen persoonlijk record maar er stond een stevige tegenwind. Daarna was het weer 45 minuten wachten op de start van de 1000m. Net voor die start mocht Moon trouwens zijn medaille van de 60m in ontvangst nemen. De grote favoriet Dries Peeters die we kennen van het cross-seizoen won de wedstrijd na een fameuze solo in een fenomenale tijd: 3.26. Amai. Moon kende voor de zoveelste keer een moeilijke start. Hij laat zich te gemakkelijk wegdrummen. Hij kon zich slechts na een halve ronde positioneren en ging zelf in de achtervolging na 400m. Hij kwam zelfs dichterbij maar verschoot daarbij heel wat pijlen. De kloof met Dries was te groot en tot overmaat van ramp kwamen twee jongens uit de achtergrond op 200m van het einde nog aansluiten. Het werd een lange spurt. Moon kwam als laatste uit de bocht maar haalde dan (net als Jessy James zijn colt peacemaker uit zijn holster haalt) zijn snelle benen boven. Hij spurtte zonder pardon of omkijken naar zijn tweede zilveren medaille. (3.34.62) Bravo Moontje. Het was daar in Bornem weer een gezellige boel. Het zijn dikwijls dezelfde RAM-atleetjes die aan de wedstrijden deelnemen en op de duur kennen ze elkaar héél goed. (Soms té goed dacht ik toen Stijn en Moon begonnen met elkaar te dollen!) Alle beelden die ik heb gemaakt staan ondertussen reeds op de RAM-site. Jos heeft er zelfs even de barbecue voor verlaten. Ik wil toch nog even, en dat in naam van alle Rammertjes die vandaag aanwezig waren, Bruno en Karolien bedanken. De hele dag waren ze ter plaatse om onze Kids met raad en daad bij te staan. Het was niet evident want soms moesten ze op drie plaatsen tegelijk staan. Ik zag Bruno dan ook bijna constant van de ene naar de andere crossen. Thanks allebei.
Het was vandaag de laatste schooldag. Moon moest daarna naar een feestje en dat zou tot na zeven uur duren. Vermits Hilde naar het personeelsfeest van haar school moest en ik me niet in twee stukken kan kappen was er vandaag geen Nekkertraining voor ons weggelegd. Niet getreurd echter want Moon heeft morgen drie wedstrijden op het PK in Bornem. Ik heb hem dus liever op tijd in zijn bed. Hij had zijn fototoestel mee naar school en fotografeerde er maar op los. Het resultaat is leuk. Een blauwdruk van zo'n laatste schooldag. Veel lachen en spelen en liefst niet te veel in de klas want die was al opgeruimd. Ik ben mijn snelheidstraining dus onder de middag gaan doen . Tien keer 150 met 50 meter inlopen en 100 spurten. Mijn voet sputterde enkel na de training tegen. Het uitlopen viel dus wat tegen maar als de evolutie zich doorzet kijk ik mijn komende loopweken met optimisme tegemoet. Morgen heb ik in principe mijn wekelijkse rustdag maar op het PK ga ik alle opwarmingen met Moon meelopen. Dat is een ritueel dat ik voor geen geld zou willen missen.
In het park van Machelen werd ik deze middag aangevallen... door honderden vliegen. Overal zaten ze. Ik kreeg ze bij momenten met hele zwermen in mijn gezicht geslingerd. Gelukkig liep ik niet te snel (12-13/uur ongeveer) en moest ik niet te dikwijls langs de mond ademen. Ik had ook zoals gewoonlijk mijn zonnebril op. Ik herinner me een duurloop in het Zoniënwoud jaren geleden. Ik liep nog niet lang en enkele collega's hadden toen de gewoonte om mee te gaan. Het was bewolkt en ik had toch mijn zonnebril opgezet. Iemand vroeg me waarom ik altijd een zonnebril op had. Ik antwoordde niet meteen. Toen even verder diezelfde collega een vlieg recht in zijn oog kreeg zei ik: 'daarom draag ik een bril!' Nu ik het toch over zonnebrillen heb, stop de klopjacht, gedaan met de zoektochten, hou maar op met de opsporingsberichten. Ik heb mijn oude zonnebril terug. Ze stak in mijn rugzak, opgerold in mijn singlet... Ook vandaag had ik wat minder pijn in de voet. Ik ga nog geen vreugdedansje plaatsen want sinds ik last heb van die voet (toch al 4 maanden ondertussen!) heb ik meermaals periodes gekend waarop het beter leek te gaan. Dat was telkens maar van korte duur. Net lang genoeg eigenlijk om de mentale batterijen weer op te laden en de pijn die sowieso terugkwam weer even te kunnen verdragen. Mijn optimisme is dus beperkt. Voor de Olympische atleten begint het te korten en kijk, de vorm komt er aan. Tia springt weer een beetje hoger, net als op de radio. (Hoger Tia, hoger...) Kim is al een tijdje in vorm. De problemen met haar pezen lijken gelukkig minder erg dan aanvankelijk aangenomen. Elodie loopt stilaan haar selectie tegemoet, Hanne heeft binnenkort 4 races op 8 dagen en het BOIC heeft eindelijk iets goeds gedaan. Onze aflossingsploeg werd namelijk gedelibereerd. Het werd tijd. Ondertussen heeft Spanje de vandaag haast apatische Russen op magistrale wijze opzij gezet. Wat een middenveld. En niet toevallig speelt de uitblinker voor Arsenal. (Met Anderlecht mijn lievelingsploeg) Hopelijk laat Aragones Cesc Fàbregas starten tegen Duitsland. Het wordt een spannende finale. Techniek versus power. En ik zal mijn radio op de TV moeten zetten want het duo Polspoel-Snelders mag weer zeuren. My God! (Het zal toch niet door hen zijn dat de bliksem gisteren voor een panne zorgde???Hebben de weergoden oren???)
Training op de Nekker. Ik had vandaag Magda voor mij alleen. Kjell liep een 3000m in Vilvoorde. Zonder tegenstand liep hij er naar de overwinning in een tijd van 8.37.06, een verbetering van zijn besttijd met 4 seconden. In een wedstrijd met een sterker deelnemersveld kan daar zeker nog een pak af. Jasper zat in de Ardennen, Ewoud tussen zijn cursussen en da anderen kozen voor een duurloop. Tja, daar zat ik dan met een zware training voor de boeg. 'Hoe zit het', vroeg Magda. Ik dus mijn medisch rapport van de dag voorleggen. De voet die nog steeds pijn doet.Maar sinds gisteren ook een lichte verrekking aan de rechteradductoren, waarschijnlijk te wijten aan de barslechte toestand van de KWB-voetbalvelden in Hombeek waar ik gisteren mijn duurloop heb gedaan. 'Het zal wel gaan', stelde Magda. Goed opwarmen! Ik dus weg voor mijn twintig minuutjes loslopen met Sarah die, net terug van haar Blokstop, enkel ging toertjes lopen. Ondertussen liep ik ook Els Lens tegen het lijf. Op haar blog had ik gelezen dat ze opnieuw aan het lopen is en dat ze ongeduldig was om opnieuw naar de Nekker te komen. (Onder andere sporters voel je je meteen zelf meer sporter.) En daar was ze dan, opnieuw aan het joggen. Niet erg lang maar het is een start. Na de opwarming, de stretching en de versnellingen kon ik er aan beginnen. Vier keer 200m (met 100m joggen tussen), 3 minuten rust, vier keer 300m met 100m joggen tussen, 3 minuten rust en nog eens 4 keer 200m met 100m joggen tussen. Het was loodzwaar en er stond dan nog een bries zoals gewoonlijk. Alleen is maar alleen. Vooral mentaal is het gemakkelijker om in groep te trainen. Achteraf bekeken viel de verrekking nog mee. Bij het uitlopen voelde ik weer meer maar dat is normaal. Ook Moon en Noah waren op de training. Met coach Sarah trokken ze naar het strand om er in het zand een looptraining te houden. Ik wis het niet op voorhand want ik had in dat geval misschien kunnen voorkomen dat Noah anderhalf uur met kletsnatte voeten heeft moeten rondlopen. Hij kan geen plas zien zonder dat hij er in springt. Een meer, vijver of strand heeft op hem zo'n aantrekkingskracht dat hij steevast kletsnat eindigt. Ik hoorde enkele clubcollega's (Er deden er vier mee in Ashford!) vertellen over de mastersinterland van afgelopen WE. België scoorde er niet zo goed. Volgens sommigen te wijten aan het feit dat je twee atleten per nummer moet opstellen en dat in tegenstelling tot landen als Frankrijk en Groot-Brittanië (onze atletiekvijver is niet zo groot natuurlijk) België zelden twee evenwaardige deelnemers vindt. Misschien worden ook niet steeds de juiste mensen opgesteld maar het is niet aan mij om daar over te oordelen. Zelf heb ik een kruis gemaakt over mijn eventuele selectiekansen (ik ben tenslotte reeds 49) maar als ik de uitslag zie van de 800m dan denk ik dat ik daar nog mijn mannetje had kunnen staan...
Vandaag had ik een dag verlof genomen. Het was sportdag in de Sint-Maartenschool van Hombeek en voor het eerst konden de kinderen naast voetbal, Rope-skipping, skeeleren, e.a. ook atletiek ontdekken of voor diegenen die het al beoefenen herontdekken. Bruno, de jeugdcoördinator van RAM, Boris en ikzelf hebben ons over in totaal ongeveer 40 kinderen ontfermd.(FOTO1) (Boris heeft trouwens een gave om met kinderen om te gaan. Een geboren jeugdtrainer!FOTO2) Voor de speeltijd werkten we met kinderen uit het vierde, vijfde en zesde leerjaar en na de pauze waren de drie laagste klassen aan de beurt. Het begon met opwarmen en een estafettewedstrijd. Daarna maakten we twee groepjes. Eén groep ging met Boris spurten. (met startblokken en al-FOTO3) en de andere groep ging hockeybalwerpen. Daarna werd er gewisseld en om te eindigen konden ze nog allen even springen. (Een wedstrijdje kangourouspringen.) Na de speeltijd mochten de kleinsten het zelfde programma afwerken. Het viel me op dat er heel wat talent tussenzat. Zeker bij de kleinste groep. Er was zelfs een jongetje van het eerste leerjaar die bijna 25 m gooide. Ik maakte van de middagpauze gebruik om op de voetbalvelden mijn duurloop af te werken. Drie kwartier toertjes draaien met een zere voet op een patattenveld vol putten. De hel! Na elke bocht werd de pijn steeds heviger. Alleen bij de versnellingen achteraf voelde ik weer nagenoeg niets meer. Na de middagpauze kwamen de kinderen terug naar de sportvelden. De jaarlijkse loopwedstrijd moest nog plaatsvinden. (Is niet hetzelfde als de scholencross!) De klas van Moon (derde LJ) moest samen lopen met de leerlingen van het vierde. Het parcours was zo'n 700m lang en draaide rond beide voetbalvelden. Er werd furieus gestart. Moon kwam na zo'n 100m aan de leiding en stond die niet meer af. Yaron probeerde aan te klampen, vergeefs.(FOTO4) Er stond weer geen maat op de Moon.(FOTO5) Een goede training met het oog op het PK van volgend WE in Bornem. Bij de groten van het vijfde en zesde leerjaar werd de wedstrijd door een meisje van het vijfde gewonnen.(FOTO6) Ik denk dat ze Ellen heet en ik heb ze dan ook meteen aangesproken met de vraag of ze niet voor de RAM wilde komen lopen. (Ik had trouwens foldertjes gemaakt!)(FOTO7) Ze zag dat wel zitten, temeer daar ze geen enkele andere sport beoefend. Pure klasse, volgens mij. Ik hoop dat ze komt. Na de wedstrijd trok Moon zijn loopschoenen uit en kloeg over pijn aan zijn tenen. Ook deze schoenen bleken na zijn spikes vorige week te klein geworden. Wij dus opnieuw naar Running Mate voor een nieuw paar Asics. Moon vond ze niet zo mooi maar wel comfortabel en da's toch belangrijker dan het uitzicht.(FOTO8) Toen we nog maar net thuis waren kregen we onverwacht bezoek. Kenneth, mijn petekind die net achttien is geworden en zijn humaniora succesvol afrondde kwam zijn nieuwe scooter aan ons tonen. (FOTO9) Vanaf morgen kan hij opnieuw mee trainen op de Nekker. Nu de examens voor iedereen stilaan achter de rug zijn mogen we weer wat meer volk verwachten.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy