Mati is mijn petekind en de dochter van Martine en  Rudy, vrienden die ik al lang koester. Ze moest nog steeds haar nieuwjaarsbrief aan mij voorlezen en nu hadden we eindelijk de tijd gevonden. Moon, Noah en ik trokken vanmorgen al vroeg richting Zaventem voor een Brunch met Mati en familie. Gezellig bijpraten en eten, nog eens eten en om te eindigen nog wat eten. Komt goed uit want ik moet blijkbaar veel eten. Zowel Mario (Running Mate) als Magda vinden dat ik te scherp sta. Zelf zie ik dat pas op foto want als ik in de spiegel kijk oogt alles normaal. Ik heb dus stevig doorgegeten en al snel was mijn buikje helemaal rond. Vorig jaar had ik aan Mati een schildersdoek en verf en penselen cadeau gedaan. Op het doek had ik een tekening gemaakt van mijn stripfiguur Jan Kwak in een landschap met bloemen en grassen. De bedoeling was dat zij dat zou inkleuren. Ze was er vol goeie moed aan begonnen maar al snel wist ze niet meer welke kleuren eigenlijk moesten worden gebruikt. Vandaag besloten we dan maar om het schilderij samen af te werken. Dat was een leuk moment, zo samen aan iets werken en het resultaat mag gezien worden…

Vandaag mocht ik van Magda uitrusten en dat deed ik dan ook, af en toe wat namijmerend over mijn prestatie van de dag tevoren. Kjell stuurde me trouwens enkele beelden op. Thanks mate!

28-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisterenavond was de training er eentje met de rem op. Daags voor een wedstrijd loop ik altijd wat los, doe ik een viertal versnellingen en loop ik één tweehonderd op 90%. Dat is Magda’s recept en tot dusver bracht het ons geluk.

Vandaag trok ik dus richting Gent en haar topsporthal voor de meeting van Stax. Ik zit in een stevige conditie, de trainingstijden hadden dat de laatste weken duidelijk gemaakt, en dus ging ik met een zekere ambitie naar daar. Magda en ik hadden het Belgische Record op de 400m indoor in het vizier maar tegelijk had ze me gisteren nog op het hart gedrukt dat deze wedstrijd als voorbereiding gold voor het BK van 13 maart. Een goede chrono zou wel mooi meegenomen zijn natuurlijk. Er was behoorlijk veel volk in Gent en via Frans Deprins, onze secretaris vernam ik dat het programma al veertig minuten achterliep op het vooropgestelde schema. Zo kon ik ook nog een groot deel van de 200m wedstrijden meepikken en zag ik mijn clubgenoten Kristine Debrandt en Dirk Bonte aan het werk. Mijn maat van de RAM-aflossingsploeg zit in bloedvorm want na een schitterende 7.46 op de 60m liep hij een verbluffende 200m in 23.74, een verpulvering van zijn vorige besttijd. Ik zag hem die reeks winnen en ik was echt onder de indruk.

Door de achterstand op het tijdsschema had ik wat moeite om in te schatten wanneer ik zou moeten beginnen aan mijn opwarming. Uiteindelijk begon ik er aan op het moment dat ik normaal moest lopen en vermits we een uur vertraging rond de oren kregen zou dat wel genoeg zijn dacht ik. Toen we echter merkten dat er niet zoveel reeksen waren op de 400 werd ik wel wat zenuwachtig. Niemand komt graag te laat op zijn eigen wedstrijd. Na het loslopen en het stretchen deed ik enkele versnellngen en  maakte ik me klaar. Ik dronk nog wat water want het was snikheet in de topsporthal. Ze houden daar van extremen want de temeratuur is daar altijd of te warm of te koud. Rustig trok ik mijn compressiekousen en sokken aan en ik haalde mijn blauwe spikes boven. Die draag ik voor alle wedstrijden korter dan de 800m. Wel vier keer knoopte ik ze opnieuw en telkens deed ik dan een spurtje om te zien of ze wel lekker zaten. Ik kreeg maar geen goed gevoel in die voeten maar uiteindelijk besloot ik dat het maar goed moest zijn. Daarna begon ik opnieuw met een reeks versnellingen. Nog nooit liep ik voor een wedstrijd zoveel spurtjes als vandaag. Ik was dan ook helemaal klaar voor de job toen we naar de oproepkamer werden gelokt. Daar zag ik plots Kjell staan die vandaag speciaal naar Gent was gekomen om de rol van eenzame Andrésupporter op zich te nemen. Hij heeft er denk ik geen spijt van gehad. Tijdens het wachten maakte ik kennis met mijn tegenstrevers. Allemaal knapen tussen de twintig en tweeëntwintig jaar. Ze leken me geweldig zenuwachtig en vermits ik doodkalm was besloot ik maar het ijs te breken. Zo ontstond een gesprekje waarbij vooral onze leeftijdsverschillen voor een zekere hilariteit zorgden. Ik had gisteren nog eens geoefend met startblokken en Johan, de spurtcoach had me vertrouwen gegeven door te stellen dat mijn start in orde was. Ook vandaag mocht die best gezien worden al vertaalde zich dat niet in een riante uitgangspositie. Door in baan twee te mogen starten (er zat niemand in baan één) had ik echter een goed overzicht en nadat we na 150m naar binnen mochten trekken nestelde ik me in laatste positie en probeerde de schade te beperken. Perfect gegangmaakt door die jonge knapen voelde ik meteen dat er een knalprestatie inzat. Twee keer hield ik wat in, telkens in de bocht, om dan in de laatste rechte lijn nog eens uit te pakken met al wat ik nog van spurtvermogen in de benen had en zo nog één van die youngsters de schrik van zijn leven te bezorgen. Het resultaat was een nieuw Belgisch record: 53.79 tov het oude record van 55.25 van Paul-Emile Chenois. Achteraf was ik niet moe maar wel volledig buiten adem en het duurde wel even vooraleer ik weer helemaal de oude was. Ik was ontzettend blij en liep meteen naar Kjell die enkele foto’s nam. Ik had vandaag superbenen en zweefde op adrenaline en endorfines. Het was net of er een engel meeliep die me vleugels gaf.  Een zalig gevoel als je zo kan lopen… Ik kijk nu al uit naar 13 maart.

27-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Woensdagavond liep ik zoals het nog wel eens gebeurt een duurloopje met de jeugdatleten. Met een tiental miniemen trok ik de Nekker uit en de Dijledijk op. Na twintig minuten keerden we om zodat we in totaal toch een veertig minuten non-stop hadden gelopen. Daarna mochten ze nog wat kortere oefeningen uitvoeren op de piste.

Vandaag namen we afscheid van enkele collega’s waar ik het grootste deel van mijn carrière heb mee samengewerkt, eerst bij Flair en de laatste negen jaren bij Feeling Wonen-Gael Maison. Het werd een emotionele middag. Gelukkig waren er evenveel kleenexxen voorzien als drankjes en hapjes. Omdat ik enigszins afbouw naar zaterdag toe moest ik vandaag maar een half uur lopen. Ik stopte vroeg deze morgen op weg naar het werk aan het park van Machelen en deed er de nodige rondjes, dromend en nog wat slaperig. Ik ben het echt niet gewoon om zo vroeg te lopen.

Vanavond trok ik naar de tentoonstelling over Frida Kahlo in Bozar te Brussel. Ik was wel wat ontgoocheld door de opzet. Er waren weliswaar een 25-tal topwerken van de kunstenares aanwezig maar ik had wat meer aankleding of concept verwacht. In de plaats daarvan was de expo héél traditioneel en klassiek van opzet. Een gemiste kans vond ik. De ontgoocheling werd wat later wel weggeveegd bij Pee Klak in’de pataatezak’ in Strombeek-Bever waar de beste spaghetti van België wordt klaargemaakt en dat al enkele decennia lang. Toen we er aankwamen stond er een stevige file te wachten op een plaatsje aan één van de tafels. De bazin, net als vroeger op wacht aan de ingang zag ons toekomen en liet ons gewoon voorgaan tot groot ongenoegen van de wachtende rij. Voor mijn schoon ogen zal het wel niet zijn geweest. Of toch? 

25-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag loop ik in Gent een 400m in de topsporthal. Dat is een première voor mij. Outdoor heb ik al wat 400en in de benen maar indoor liep ik die afstand nog nooit. Ik weet dat het moeilijk wordt maar bekijk het als een ideale voorbereiding op het BK van 13 maart. De training van vandaag was dan weer een laatste echte voorbereiding op de voorbereiding, hahaha… Ik wist al sinds zondag dat het 200en gingen zijn maar Magda slaagde er toch nog in om me te verrassen. Terwijl Kim een superzware training (1200-1000-800-600-400-200) afwerkte moest ik samen met Tom en Ewoud vier series van twee 200en lopen. Tussen die twee 200en mochten we telkens maar maximum 50m joggen en tussen de series kregen we maar twee minuten rust. Deze training was zwaarder dan het op voorhand leek. De tijden variëerden van een trage 31 tot een laatste in 28. Zaterdag zal het rapper moeten maar de conditie is uitstekend en in een wedstrijd kan je altijd wat meer. Ik zie het wel zitten… 

24-02-2010 om 07:17 geschreven door André  

Het is op redactie deze week afsluiting. Dat wil zeggen dat we ons maandblad afwerken en klaarmaken voor druk. Een 'drukke' bedoening en dan moet je al eens je planning aanpassen natuurlijk. Deze middag had ik dus wat beters te doen dan gewoon mijn toertjes te lopen in het park van Machelen. Toevallig had Tom me eergisteren gevraagd of ik vanavond ging trainen. Ik stuurde hem in de vooravond een sms en vernam dat hij ook nog moest gaan trainen. Kjell had ik ook gepolst maar die moest naar de kiné. Rond half zeven stond ik bij Tom aan de deur. Het regende en we besloten toch maar uit het donkere park te blijven en langs de vaart te lopen. We vertrokken aan de Plaisancebrug en liepen richting Battelbrug waar we overstaken en opnieuw richting Plaisancebrug trokken. Toen we daar aankwamen hadden we nog maar een half uurtje gelopen en dus liepen we maar verder richting station en de volgende brug. Ik had wat stijve spieren door de training van gisteren maar ook Tom was een beetje vermoeid. Begrijpelijk als je weet dat hij gisteren nog derde is geworden op de cross van Borsbeek. Een opsteker voor onze jonge belofte. In Kessel kwamen een aantal van onze jeugdatleten aan de start en Eline werd er ook mooi derde. Een verslag van die wedstijd vind je op haar eigen blog. (zie rechterkolom)

22-02-2010 om 00:00 geschreven door André