Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
14-12-2008
Eindelijk!!!
Hoera,hoera,hoera,
Sven Nys is sportman van het jaar!
Het was een ideaal weertje voor het type training dat ons vanochtend werd voorgeschoteld door Magda. Kjell mocht na zijn crossprestatie van gisteren 5 rondes (15km) loslopen(Was dat eigenlijk een beloning of een straf?) en ook Stefan en Sarah hielden het bij duurlopen. Kim was vandaag bij haar moeder in leuven en ging daar trainen. Magda riep na de opwarming Ewoud, Jasper en ik bij haar. 'Niet brullen wanneer je hoort wat we gaan doen', zei ze. 'Het wordt vandaag zwaar! We gaan testen door drie keer een duizend te lopen met vijf minuten recuperatie tussen.' Om de zoveel weken hebben we zo'n training. Dat is een goede barometer om het vormpijl te toetsen. Doorgaans lopen we die duizenden in de winter véél trager dan in de zomer en dus gingen we er van uit dat we tevreden mochten zijn als we rond de drie minuten zouden uitkomen. Ik vertrok zonder aarzelen op kop. Hard trainen is de sleutel tot het succes, dacht ik bij mezelf. Doorgaans nestel ik me voor de duizenden in het spoor van Kjell maar zonder hem trok ik dan maar resoluut de kop. Ik vertrok op een goed tempo. Ik had geen idee waar ik zou uitkomen aangezien ik doorgaans bij zo'n oefening enkel kan aanklampen. In het lange rechte stuk aan de hondenweide kon ik mijn tempo goed aanhouden. Ik ademde hard maar het gehijg achter me stelde me gerust. Iedereen zag af en dat was maar goed ook. Stel je voor dat ik me daar zit kapot te lopen en dat de anderen me plots al fluitend voorbijjoggen. Dat was gelukkig dus niet het geval. Ik nam de laatste bocht heel scherp en versnelde in de laatste rechte lijn om aan te komen in een tijd van 2.51. Niet slecht maar Magda vond dat te snel want haar theorie is dat de laatste even rap moet zijn als de eerste. Ik wist dus wat me te doen stond. Tijdens het stappend recupereren kwam Patrick, mijn kapper voorbijgelopen. Ik wist helemaal niet dat hij jogde. IIk heb wat te vertellen wanneer ik binnenkort weer op zijn stoel zit. Onze tweede duizend kwam er al snel terug aan en opnieuw vertrok ik op kop. Ik begon er iets voorzichtiger aan en dat resulteerde in een tijd van 2.54. Verre van slecht en Magda was tevreden. Normaal hou ik het op twee duizenden maar deze keer moest ik er drie lopen. Ik was wat bang voor die derde maar toen Jasper voorstelde om de derde op kop te lopen antwoordde ik: 'laat me maar doen'! We zien wel waar we uitkomen.' Ik vertrok ongeveer even snel als bij de tweede en op het lange rechte stuk trok ik door. Ik hoorde het achter mij kraken maar dat was allerminst geruststellend want ik stond zelf ook op barsten. Ik kreeg het wat lastig in het bochtige deel maar kon mijn laatste bocht perfect aansnijden. Ik trok fors door. Op vijftig meter van de finish voelde en zag ik Jasper naast en over mij komen. In de laatste hectometer vertraagde hij wat me toeliet om naast hem te eindigen in 2.50. Opdracht volbracht. Het is nog twee weken voor mijn eerste wedstrijd, een 1000m in Gent. Ik voel me er stilaan klaar voor. Nog wat schaven en bijsturen en ik kan vertrekken. Ook ik testte vandaag die nieuwe Herzog-tubes. Het gaf me een geweldige indruk, zowel fysiek als psychologisch. Ik zal ze bij de komende pistetrainingen opnieuw dragen en pas op het laatste moment beslissen of ik ze ook in mijn wedstrijden zal aantrekken. Deze namiddag was het weer sporzanamiddag met een spannende veldrit in Overijse. Mijn favoriet werd pas derde maar kleurde de wedstrijd met twee andere renners die ik wel kan appreciëren. Lars Boom is een ongelooflijk talentvol, intelligent en sympathiek renner. Winnaar werd de toffe Kempense knul Kevin Pauwels. Naast het veldrijden was het natuurlijk uitkijken naar de resultaten van de Belgen op het EK cross in Laeken. Bij de vrouwen bleef een verkouden Veerle Dejaeghere wat onder de verwachtingen. Ze was anders nog steeds veruit de beste Belgische met een nog steeds uitstekende veertiende plaats. Moon en ik analiseerden de loopstijl van de vrouwen en onze conclusie was dat Veerle daarin wel de beste was! Maar je kan ons als fan natuurlijk moeilijk objectief noemen. Bij de mannen was het de laatste jaren dikwijls alles of niks (en dan vooral niks) maar met een onverhoopte en schitterende vijfde plaats liep pieter Desmet zich wel degelijk in de kijker en in de tabellen. Denk even de Afrikaanse jongens weg uit de uitslag en hij staat nog op het podium ook. De realiteit is anders en de ex-Kenianen en ex-Ethiopiers maken nu eenmaal definitief deel uit van het Europese atletiekgebeuren en daar moeten we maar aan wennen. Het is in andere sporten trouwens niet anders.
Booischot is niet ver en dus besloot ik om er te gaan supporteren voor Kjell. Moon was met Hilde naar Mechelen op shopuitstap en Noah moest naar een verjaardagsfeestje bij een klasgenoot. Alleen Sarah reed mee om Kjell naar voren te schreeuwen. We waren gelukkig dik aangekleed (Ik had zelfs drie truien en een jas aan!) want het was er polair. Het parcours lag naast de piste en is eigenlijk één open vlakte. Toen de jeugdreeksen aan hun cross begonnen lag er overal nog ijs en dat maakte de omloop met zijn vele bochten extra gevaarlijk. Het deerde Eline niet want ook vandaag stond ze weer op het podium. Het was dit jaar nog niet anders geweest en na haar overwinning van vorige week stond ze zeker met een grote 'moral' aan de start. Ik had op voorhand tegen Frank, haar papa, gezegd dat we haar goed moesten inprenten dat niemand van haar verwacht dat ze het huzarenstukje van Wespelaar iedere week zou herhalen. Als ze haar best doet en er zelf van geniet is dat voor ons het belangrijkste. Toen we aankwamen was Kjell aan het opwarmen. Hij had ook reeds zijn nieuwe Herzog Compressiekousen aan. Ik was gisterenavond nog langs Running-Mate gepasseerd om er twee paar te kopen. Ik ga ze morgen reeds op training uitproberen en de 27e in Gent dragen voor mijn eerste indoorwedstrijd van het seizoen. (En daarna misschien elke keer als het meevalt!) Volgens Mario van Running-Mate (die ze zelf al een tijdje gebruikt op training) geven ze een zalig gevoel. Ik ben benieuwd. Kjell nam meteen een goede start en nestelde zich in een kopgroepje van vijf. Er werd bijzonder explosief gelopen door al het bochtenwerk. Constant remmen, draaien en optrekken. Je zag wel dat het Kjell niet echt ligt want hij liep veel beter op de langere stukken maar naarmate de wedstrijd vorderde en alhoewel Glen Laurens, een klasbak van AVZK, alleen voorop liep zag je dat Kjell zich beter en beter in zijn sas voelde op het Monaco-circuit. Toen het groepje met Kjell bij het ingaan van de voorlaatste ronde een scherpe bocht nam en iedere loper daarvoor de nadars vastgreep sloeg het noodlot toe. Kjell bleef met een vinger steken tussen twee ijzeren staven en stond stil. Hij schudde heftig met zijn hand en ik vreesde voor een kwetsuur. (Achteraf leek het nog mee te vallen maar op het moment doet zoiets verschrikkelijk veel pijn!) Meteen namen zijn drie metgezellen een twintigtal meter voorsprong. Op zo'n snelle omloop is het nagenoeg onmogelijk om terug te komen maar Kjell slaagde er in om de schade te beperken, de achterstand zelfs wat te verkleinen en één van de drie jongens voor hem nog in te halen. Het leverde hem een mooie vierde plaats op. Een goede test. Magda bevestigde dat trouwens na de aankomst. Je zag meteen dat Kjell niet kapot zat en zijn supersnelle recuperatie wijst ook in de richting van de komende topvorm. De winter is nog lang en er staan ons nog mooie dingen te wachten.
Bruno, onze jeugdcoördinator zit de komende twee weken in Polen en dus moet ik af en toe inspringen voor de jeugdtrainingen op vrijdag. Vandaag was dat het geval en dus trok ik deze middag naar de piste van Machelen. Ik word nog steeds een beetje stil wanneer ik de Machelse arena opkom en beelden van de 20e september flitsen dan door mijn hoofd. Vandaag was het spurttraining en dus jogde ik als opwarming eerst een viertal km op de piste, stretchte en liep vier versnellingen. De training bestond uit tien keer 100m spurten in rechte lijn. Met mijn systeem van passen tellen een makkie natuurlijk. Ik concentreer me volledig op mijn passen en mijn foulée en zo gaat het perfect. Achtenveertig passen heb ik nodig voor de volle honderd meter. Zo forceer ik niet en ga ik toch snel. Een mooi compromis, al zeg ik het zelf. Vanavond was het op de Nekker bitterkoud. Ik train veel liever mee dan dat ik kou moet lijden terwijl ik de kids spelletjes laat spelen. (Mijn voeten en handen waren letterlijk bevroren!) Op woensdag heb ik enkel geoefende lopers onder mijn hoede en ik moet eerlijk toegeven dat aan zo'n atleetjes training geven meer mijn ding is dan loopspelletjes coördineren op vrijdagavond. Maar het hoort er bij en ik leg me daar volledig bij neer. Ook met spelletjes leer je lopen en ben je aan het sporten. Waar klaag ik dan over? Waarschijnlijk baal ik omdat ik het gevoel had dat ik vanavond buiten mijn eigen groep viel. Ik zag ze afzien op de piste en ik had moeite met het feit dat ik niet naast hen liep. Op zo'n momenten voel ik hoe zwaar het mij zal vallen de dag dat ik zal afscheid moeten nemen van de competitiesport. Vraag is of ik dan mentaal sterk genoeg zal zijn om te blijven komen. Maar dat zijn zorgen voor later, binnen een jaar of twintig, hahaha.
Het wordt stilaan een goede gewoonte om op donderdagavond in goed gezelschap in het park van Machelen te duurlopen. Al pratend vergeet je zo dat het winter is al moet ik toegeven dat ik droge kou veel beter verdraag dan natte regenachtige koude. Drie kwartier hebben we toertjes gedraaid in het kleine park met verlichte paden (Tiens, tiens, het lichtend pad? Dat zegt me iets...) Ik moet trouwens dringend informeren naar die Finse piste in het bloso-domein van Hofstade. Die was gepland voor deze herfst en zou een leuke afwisseling bieden voor de avondtrainingen. Vanmorgen stak ook het decembernummer van Atletiekleven in de bus. Ik zocht meteen naar pagina tien. Daar staat een kort interview met Kjell. Zoals in elk artikel (Ik kan het weten, ik werk al meer dan twintig jaar in de geschreven pers!) is niet alles waarheid maar op enkele schoonheids- en interpretatiefoutjes na vind ik het toch vrij kort bij de waarheid. Het is leuk dat er aandacht aan hem wordt besteed want hij verdient het gewoon. Ik weet wat hij er voor doet en ben fier om getuige te mogen zijn van zijn opgang. Niemand weet hoever zijn mogelijkheden nog zullen reiken maar de afgelegde weg lijkt nu al op de klim naar Alpe d'Huez door Marco Pantani. Stijl omhoog in een recordtijd. (Het artikel begint met een grappig citaat: 'Als atletiek gemakkelijk was, heette het voetbal!'. 't Is maar da ge 't weet!)
Vanavond trok ik naar Peter, mijn osteopaat, preventief met het oog op de wedstrijden die er zitten aan te komen. Wat een verschil met de bezoeken waarbij hij me écht moet oplappen. Dit was de zachte aanpak! Vanmorgen heb ik mijn korte duurloop in het Vrijbroekpark gedaan. Ik had de kinderen op school afgezet en trok er maar meteen op uit. Het was nog niet helemaal licht, maar is het dat vandaag wel geweest, en er stond behoorlijk wat mist. Zo gezond rook het er trouwens niet. Door die mist stonk het er naar vochtigheid en schimmel. Geef mij dan maar de lentegeurtjes, seringen, meiklokjes... Ik liep er weer moederziel alleen en ik had ruim de tijd om eens rond te lijken. Een ontwakend park heeft iets magisch. Je ziet plots allerlei vogels die je anders niet opmerkt. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk op zoek naar ontbijt. Er was zelfs een eekhoorntje wakker. Zou het door de klimaatschommelingen zijn dat dat beestje ontregeld is? Ik zag ook een dikke rat, brrrr... Sinds het schoolbezoek aan het kasteel van Gaasbeek toen ik een jaar of acht was ben ik doodsbang voor ratten. De gids vertelde toen dat de kinderbedden in een soort kast waren gemaakt om de ratten op afstand te houden. Die kwamen anders volgens hem de ogen van kleine kinderen opeten. Gruwelverhalen en lagere school, da's niet echt een goede combinatie. Ik hoop dat de verhalen die de kinderen nu krijgen meer aangepast zijn aan hun leeftijd dan toen. Na de training trok ik huiswaarts om verder te werken aan het nieuwe en geheime tijdschriftproject dat me is toevertrouwd. Over tijdschriften gesproken! Ik lay-out voortaan het clubblaadje van onze club. Het betreft een tweemaandelijks infokrantje dat ik in een nieuw kleedje heb gestoken. Je vindt het terug op de site van RAM. Ik heb vorig WE ook een affiche ontworpen voor de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Willebroek. En dan maar zagen dat ik wat moe ben.
Een barre dinsdagavond op de Nekker. Het zijn bijna examens waardoor er een heleboel atleten beginnen te passen. Daarenboven is Bruno naar Polen vertrokken waardoor er op dinsdag geen training is voor Benjamins en pupillen. Reken daar nog wat zieken bij en er blijft slechts een kleine groep sporters over. Het regende ook pijpestelen waardoor de jeugd de tribune was gaan opzoeken. Daardoor leek het op een gegeven moment wel of enkel de 'die hards' op de piste bezig waren. Kjell moest een zware pyramide afwerken. 200 - 400 - 600 - 800 - 1000 - 800 - 600 - 400 - 200. Amai! Als ik dat zou moeten doen kunnen ze maar best de MUG bestellen. Gelukkig worden onze trainingen op maat gemaakt en mocht ik wat anders doen. Voor mij stonden vier reeksen op het programma. Elke reeks bestond uit een 200 gevolgd door een honderd meter joggen, meteen gevolgd door een 300. Tussen de reeksen kreeg ik 3 minuten rust. Het was ook zwaar genoeg maar ondanks mijn zware benen draaide ik mooie tijden. De warming-up had me soepel genoeg gekregen en de vorm is echt komende waardoor het afzien bijna een lekkernij wordt. Ik liep mijn 200en in een gemiddelde van 30-31 seconden met één uitschieter in 29. De 300en liep ik in 48-49 en de laatste in 44. Geen supertijden natuurlijk maar ik had een goed gevoel achteraf. De recuperatie tussen en na de reeksen verliep heel vlot. Sarah had gelukkig Benediekt om zich aan op te trekken op de piste want Kim, die ziekjes was, beperkte zich tot een duurloop. Kim is onderwijzeres en vijf van haar kindjes zijn momenteel ziek. Ze had spierpijn en voelde zich koortsig. Dat wijst allemaal in de richting van een eerste griep. Ik ben ingeënt en hoop er deze winter van gespaard te blijven.
Het voordeel van thuis te werken is dat je veel meer tijd hebt. Deze week is dat voor mij tot en met woensdag het geval. Twee uur aan verplaatsingen spaar je zo uit. je wordt niet gestoord en je kan je beter concentreren. Aan de andere kant mis je al snel het menselijk contact met je collega's. Alleen is maar alleen natuurlijk. Maar het werkt. Ik ben aan een nieuw project bezig en het gaat goed vooruit. Net voor het donker begon te worden ben ik ook nog gaan duurlopen in het Vrijbroekpark. Rond deze tijd van het jaar loopt daar geen kat rond. Ik kwam welgeteld twee andere lopers (waaronder Roger Van Loo) en een man met een Labrador tegen. Ik vond het vooral in het begin bitterkoud. Na enkele kilometers kreeg ik het al wat warmer maar het draaide verdorie van geen kanten. Waarschijnlijk betaal ik nu een beetje die twee achtereenvolgende zware trainingen. Maar het moet, hé... Trouwens, bij de versnellingen kwamen de souplesse en mijn foulée weer boven drijven en daar gaat het tenslotte om. Ik wil wel bij elke duurloop pijn hebben en stijf zijn als ik daarna maar vlieg tijdens de wedstrijden. Ik liep vandaag 10 km in 45 minuten. Da's net iets sneller dan mijn duurloopjes in Machelen maar het is dan ook een totaal ander parcours. Ondertussen is het avond en leg ik de laatste hand aan het vernieuwde clubblad van RAM. Het was leuk om te doen. Alleen die uitslagen uittikken, daar moet ik toch nog wat op vinden. Het heeft me deze keer uren gekost. Waarschijnlijk ligt de oplossing in het systematisch bijhouden en verwerken van de uitslagen, maar dat ligt niet zo in mijn aard... Ik las ook dat de lentemeeting van RAM op de Nekker doorgaat op woensdag 20 mei. Ik zal deze keer kunnen meelopen want het BK Masters valt in 2009 pas op 30 mei. Dit jaar waren er slechts twee dagen tussen de meeting van Mechelen en het BK en ik verkoos om geen enkel risico te nemen. Mei wordt voor mij al een echte piekmaand met de interclub bij de seniors op mijn verjaardag en drie dagen later een 1000m op de Nekker. Misschien willen mijn trainingspartners wel voor me hazen? BR 1000m M50=2.40.12! Da's scherp, hé mannen maar misschien lukt het met jullie hulp wel! Tien dagen later is het dan mijn eerste BK bij de M50. Ik ga toch nog moeten wennen aan dat cijfer...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
