Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
03-04-2008
Once Apple, allways Apple!
'Mac', mijn computer is mijn vaste compagnon. Ik heb hem nodig om te werken en in mijn vrije tijd kan ik ook al niet zonder hem. Als dat mijn beste vriend niet is? Soms beeld ik me in dat het menselijk lichaam een computer is dat je naar eigen goedkeuren mag programmeren. Vanmiddag was ik dus mijn 'Apple'. Ik programmeerde mijn lopen op 'traag', pushte appeltje 's', daarna op 'enter' en vertrok. Voor elk rondje Machelen heb ik net drie minuten nodig. Ik weet ook exact waar ik moet zijn na één minuut, idem voor de twee minutenkaap en dus ben ik er in geslaagd om na 15 toeren exact op 45 minuten uit te komen. Ok, ik heb op het einde 50 meter supertraag gelopen om het te laten kloppen, maar ik was uiterst tevreden. In tegenstelling tot gisteren had ik mijn duurloop volgens het vooropgestelde tempo gelopen. Resultaat: veel minder stijf en geen pijn of bijna geen. Alleen bij de versnellingen achteraf geraakte ik moeilijk in mijn 'foulée'. Ik zal mijn computerprogramma misschien toch wat moeten upgraden. Voor ik mijn Mac afsluit zal ik deze training maar saven voor de volgende keer. Ik programmeer alvast mijn spurttraining van morgenmiddag. Tien keer 100? Misschien nog net iets te explosief! Dan maar tien keer 150? Ik vraag het morgen gewoon aan Magda. Die is toch nog altijd slimmer dan mijn computer!
Mijn duurloop van deze middag in Machelen verliep nogal stroef, vond ik. Vanaf het begin was de soepelheid ver te zoeken waardoor ik de nijging had te beginnen trekken en sleuren. Resultaat: ik heb bijna 4 minuten te snel gelopen op mijn 9 km. Foei! Ik besefte het gaandeweg wel maar slaagde er maar niet in om veel trager te lopen. Hoe trager ik ging, hoe meer pijn ik had. Het wordt wel een constante dat ik daags na een zware training toch veel meer last heb dan vroeger. Beginnen de jaren dan toch hun tol te eisen? Waarschijnlijk wel. Maar ik pas me wel aan zeker? Iets meer rusten en wat trager duurlopen, daar zal ik niet van sterven! Zolang ik mijn pistetrainingen kan blijven afwerken is het ok. O ja! Mijn wedstrijdboekje is eindelijk toegekomen. Nu kan ik weer lijstjes maken en ben ik dus enkele avonden zoet. Het was vanavond feest op Zennester, tenminste voor Moon's ploegje. (Hijzelf zit nog steeds met een bronchitis, mocht niet meetrainen en had het als toeschouwer duidelijk moeilijk. FOTO1) Belofte maakt schuld en met enkele ouders hadden we beloofd dat we bij winst tegen KV zouden trakteren. Spaghetti, kinderchampagne, ijs met appeltaart en Arsenal-Liverpool op TV. (de andere FOTO'S) Wat een avond voor die mannekens!
Voor het eerst sinds lang hebben we vanavond zonder de enorme lichtinstallatie van de Nekker kunnen trainen. Met het zomeruur en de open hemel was het voor iedereen genieten. Ook de temperatuur was aan de zachte kant. Alleen de gebruikelijke wind was weer op het appel. Hij blaast trouwens bijna altijd uit dezelfde richting. Daardoor kom je steeds vanaf de 200 m tot aan het ingaan van de laatste rechte lijn met de neus pal in de wind. Vandaag stonden 200-en op het menu. Mijn favoriete training. Het aantal viel gelukkig nog mee. Drie series van drie met heel weinig recuperatie tussen. Kwaliteit dus en met de eerste drie in 31, de tweede serie in 30 en de laatste drie telkens in 29 seconden hebben we Magda op haar wenken bediend. Ik had geen super gevoel maar het ging, gezien mijn laatste weken, behoorlijk! Magda vroeg me om toch maar in te schrijven voor het PK alle categorieën. Dat is pas binnen drie weken maar ik twijfel toch nog. Ik vind dat ik mijn tijd mag nemen om te groeien naar de goede vorm en als het weer niet snel opwarmt zal het bij mij wel wat langer duren vrees ik. Geef me warm weer en dan zijn die drie weken wellicht genoeg, maar nu? Ondertussen is mijn wedstrijdkalender nog steeds niet toegekomen. Ze zijn me toch niet vergeten, zeker? Els vertelde me daarnet op training dat de hare reeds donderdag was toegekomen. Verdorie, nu wordt mijn geduld toch wel op de proef gesteld. Vandaag kreeg ik via deze blog een mail vanuit Kreta. Kristel, een vriendin die er al meer dan vijftien jaar woont volgt mijn avonturen op het internet. Via Kurt had ze dit blogadres te pakken gekregen. Kristel en ik kennen elkaar al zo lang. Ik heb een special band met Kreta en al ben ik er de laatste jaren niet veel meer geweest, het was ooit anders. Voor de kids er waren was het mijn jaarlijks toevluchtsoord. Mijn plek om te onthaasten. De zon, de retina, de zee, de bergen, de mensen. Alles staat me aan op dat eiland. Ik heb de periode nog gekend dat het spotgoedkoop was om naar ginder te gaan maar met de komst van de euro is dat spijtig genoeg veranderd. In 2005 was ik er voor het laatst. De kinderen vonden het daar geweldig. We waren er met een hele kliek en voor de kids was het onvergetelijk. Ik kon er ook heel goed trainen. Ik hou van warm, zelfs heet weer en ik kwam in topvorm terug naar België. Net op tijd om de laatste hand te leggen aan de voorbereiding voor het BK waar ik toen zowel de 400 als de 800 meter won. Geef mij maar warm weer! (FOTO'S: Kreta 2005)
Ik ben verknocht aan het park van Machelen. Vandaag moest ik niet werken en ik verkoos om toch naar Machelen te rijden om daar mijn toertjes te lopen ipv de grotere ronden van het Vrijbroekpark te trotseren. Gisteren heb ik kunnen ervaren hoe vettig het parcours er in Mechelen bij ligt terwijl het in Machelen vrijwel droog is. Mijn voet was uiteindelijk ok maar de inspanningen van gisteren waren nog niet uit mijn lichaam. Vooral de eerste tien minuten was het afzien maar daarna ging het beter. Souplesse, daar draait het toch om, hoor. Vanmorgen ben ik even gaan piepen op een aantal loopblogs en toen ik zag dat Els de VAL-zomerkalender in haar brievenbus had gevonden ben ik als de bliksem naar de mijne gespurt. Groot was mijn ontgoocheling want de postbode was al langsgeweest en er zat nog geen bruine enveloppe van de VAL bij. Spijtig, maar morgen of overmorgen zal het wel prijs zijn. Het is steeds een leuk moment om het hele atletiekseizoen al te kunnen overlopen en je eigen agenda op te stellen. In mijn geval gaat het steeds om een aantal vaste afspraken en een hoop wedstrijden waar ik van hoop dat ik ze zal kunnen lopen. Veel hangt af van het uitblijven van ziektes en kwetsuren. Valt het mee zoals in 2006 dan loop ik veel wedstrijden. Valt het tegen zoals in 2007 dan loop ik het strikte minimum. Naast mijn agenda stel ik ook al een lijst op met mogelijke wedstrijden waar Moon aan zal deelnemen. Niet te veel, maar toch genoeg om enkele objectieven te kunnen waarmaken. Moon is trouwens nog steeds ziek en een bezoek aan dokter Paul heeft uitgewezen dat hij nu met een bronchitis zit. Resultaat: een antibioticakuur. Hij heeft nog een week om er bovenop te komen en fris en monter terug aan de schoolpoort te staan. Geen training dus voor hem deze week en ook geen match zaterdag en niet mee naar Kessel-Lo zondag (eerste meeting). Maar in principe kan hij volgende week hernemen. Nog enkele weken wachten en dan wordt Noah 6 jaar.(FOTO'S) Zoals zijn grote broer zal Noah de Boa, zoals ik hem dikwijls noem, vanaf dan wekelijks meetrainen op de RAM. (in de zomermaanden zelfs twee keer!) Benieuwd hoe hij het zal doen. Lichamelijk lijkt Noah op Moon. Het is ook een sprinkhaan, maar zijn benen zijn iets korter en als ik hem bezig zie heb ik de indruk dat hij meer het explosieve type is. Het is echter nog veel te vroeg om te oordelen, hé. Zijn eerste wedstrijd zal in oktober in Kapelle zijn. Noah zelf kijkt er naar uit. Ik ook!
In het begin van de namiddag heb ik thuis op de trap mijn voet omgeslagen. Nu ben ik eindelijk terug aan het lopen en heb ik zoiets voor. Ik heb meteen ijs en zalf bovengehaald en hoop dat het tegen morgen beter gaat.Vannacht veranderde het uur. Een uurtje minder slapen en daardoor was de wekelijks afspraak vanmorgen in het Vrijbroekpark met een half uurtje verlaat, kwestie van de jeugd op tijd aan de start te krijgen. De jeugd was op tijd maar het was de oude krijger, ik dus, die te laat was. Het deed deugd dat ze toch hadden gewacht. Ik hoor dus nog altijd bij de groep. (Niet dat ik daar aan twijfelde, hoor!) Terwijl de meisjes (Sarah is nog in volle opbouw en Rosanne heeft last van een ontsteking) en Kjell (Pas opnieuw aan het lopen na zijn val vorige week!) gingen duurlopen stond er voor Ewoud, Filip, Jasper en ikzelf een fartleck op het programma. Een eerste ronde van 3 km als opwarmer, stretchen, versnellingen en we begonnen er aan. Jasper meteen op kop! Het ging niet veel trager dan wanneer we allen in topvorm zijn. Ik moest tijdens de laatste van de 6 km zelfs in extremis de rol lossen, waardoor ik enkele seconden na Jasper bij Magda en haar onafscheidelijke chronometer kwam. Zo'n eerste zware training na weken van miserie doet deugd maar ook pijn. Ik was wel verbaasd van het niveau dat ik nog steeds en zonder training aankan. Het doet me toch het beste verhopen voor het zomerseizoen. Ik ga echter niet overhaast te werk gaan. Mijn osteopaat heeft me tijdens de sessie van donderdagavond verteld dat je van een klierkoorts nog een jaar last kan ondervinden. Vooral de weerstand blijkt aangetast en je herstelt moeilijker van zware inspanningen. Nu, we zien wel. Ik heb nog zeven weken voor mijn eerste echte afspraak. Dat moet volstaan, denk ik. Ik heb Magda beloofd om meer te rusten en vroeger te gaan slapen dan vroeger en ik ga me daar ook aan houden! No sleep, no gain! Rond de drieën begon de rechtstreekse verslaggeving van de 'Brabantse Pijl'. Die werd reeds drie keer gewonnen door Oscar Freire en Freire kwam deze week uitgebreid in het nieuws. Hij blijkt een onverbeterlijke vergeetkop te zijn, een echte verstrooide professor. Maar het is niet omdat de kranten hun pagina's vullen met anekdotes die dat moeten ondersteunen dat je als TV-reporter nog eens de draak moet steken met de spanjaard. De citaten van Michel (Wereldrecordhouder uren-aan-één-stuk-lullen op TV) Wuyts en José (dopingpostbuseigenaar-die-nooit-gestraft-werd) De Cauwer waren nogal grof: '12-13 minuten lang geconcentreerd koersen kan hij wel aan. Een ronde van Vlaanderen, da's andere koek!' Of nog:' Iemand zal hem moeten zeggen dat het uur veranderd is. Of hij begint te laat aan de finale' en 'Ik zie hem de Muur van Geraardsbergen niet met de eersten aanvatten.' Zijn ze vergeten dat Oscar drie wereldtitels heeft behaald? Niet slecht voor een zogenaamde prutser. Trouwens, Wuyts zou beter wat genuanceerder zijn (hij lijkt soms zijn journalistieke objectiviteit én zijn zin voor relativeren te verliezen). Vorig jaar mocht ik Gent-Wevelgem volgen in een wagen van Quick-Step (zie FOTO'S) en daar hoorde ik dat Wuyts allesbehalve populair is in het milieu, net omdat hij niet meer kan nuanceren, teveel oordeelt en veroordeelt. Wie weet plakt Oscarito volgende week niet aan het achterwiel van Cancellara op de 'muur' om wat later de Zwitser in de spurt te vloeren. Het zou mooi zijn, nietwaar Michel en José? Ik geloof het zelf ook niet maar ik verkondig zoiets niet op TV en zeker niet op een spottende toon! Het doet me denken aan een pijnlijk staaltje TV-commentaar uit de mond van Marc Uyterhoeven (Die al dacht dat hij in 'alles kan beter' zat of zo). Hij vond er niets beter op dan toenmalig Belgisch kampioen Carlo Bomans te bestempelen als de lelijkste coureur die er bestond. Die dag had dé Marc (alle KV-supporters ten spijt!) voor mij afgedaan. Het was deze namiddag lang wachten op beelden van het WK Cross. Geen Belgen aan de start, dus ook geen rechtstreekse reportage oordelen ze blijkbaar bij Sporza.. De winnaars werden verwacht. Bekele behaalde eigenlijk vrij vlot zijn zesde crosswereldtitel. Zelfs door op zijn hielen te trappen konden zijn concurrenten hem niet afstoppen. Een fameuze demonstratie werd het! Bij de vrouwen was het wat spannender want de winnares Dibaba kwam pas helemaal op het einde naar voren om uiteindelijk nog vrij afgescheiden te winnen. Afrika rules en daar gaat de komende decennia in het lange afstandlopen en de cross niet veel aan veranderen.
Het park van Machelen lag er vandaag troosteloos bij. Het regende pijpestelen en er liep niemand rond of wacht, toch wel, één eenzaam waterkieken met een blauw regenfrakske. Ach ja, je moet er iets voor over hebben. Ik ben een zonnekind maar als ik telkens op de zon moet wachten zou ik niet veel aan trainen toe komen. Ik was een beetje stijf van gisteren en de dag na het kraken loopt het nooit lekker, zelfs niet wanneer ik in vorm ben. Maar gelopen heb ik en da's wat telt. Morgen recuperatie en zondagochtend duurlopen in het vrijbroekpark. Het wordt een blij weerzien met de groep. Het is uiteindelijk weer enkele weken geleden dat ik nog met de bende heb gelopen en zelfs al zal ik nog niet écht meetrainen, het gevoel erbij te horen zal mijn moreel zeker boosten. Morgen begint de Vlaamse wielerweek met de E3-prijs en zondag de Brabantse pijl. Met het voorspelde weer belooft het een waar slagveld te worden. De renners die dubbelen en de eerste wedstrijd uitrijden zullen het met zo'n weer moeilijk hebben zondag. Zondagnamiddag wordt het ook uitkijken naar het WK cross in Edinburg. Daar zal het ook niet van de poes zijn want traditioneel is het klimaat in Schotland nog een stuk guurder dan hier. Benieuwd of Bekele het deze keer haalt! En is Lornah Kiplagat hersteld van haar verrekking opgelopen tijdens de crosscup. Rendez-vous in mijn luie zetel met Canvas...
Vandaag ben ik met een bang hart naar Machelen getrokken. Op het programma een half uurtje loslopen, lenigheidsoefeningen en vier versnellingen. Al bij al is het goed meegevallen. Ik liep wat hoekig en stijf maar het zieke gevoel van de drie laatste weken was als bij wonder verdwenen. Ik had voor het eerst niet meer de indruk dat ik op elk ogenblik en om het even waar kon in slaap vallen. Wat enkele extra rustdagen al niet vermogen. Gisteren ben ik trouwens supervroeg gaan slapen. Ik was beginnen kijken naar België-Marokko maar na een kwartier hield ik het voor bekeken. Erbarmelijk gewoon. En wat een opstelling! Je moet geen analyst zijn om je bij de taktische keuzes van de bondscoach vragen te stellen. (En hij wil eerste eindigen in de voorronde van het WK!) Maar bon, terug naar vandaag. Ik ben net terug van de kiné. Mijn rug zat hélemaal vast. Die verdomde rechterkant tenminste. Ik vermoedde het al want bepaalde signalen heb ik ondertussen al leren herkennen. Hij heeft me zo'n 50 minuten onder handen genomen en nu is de rug opnieuw los. Ook de lever was niet ok maar volgens Peter is dat normaal na een infectie. Morgen mag ik van hem niet te zwaar trainen maar dat was ik ook niet van plan. Gewoon dezelfde duurloop als vandaag. Gisteren heb ik Moon en Noah in extremis nog kunnen inschrijven voor een week atletiekstage begin juli bij VAC in Vilvoorde. Leuk! Er worden heel wat voetbalstages gegeven maar atletiek is volgens mij gezonder. Ben ik nu aan het overdrijven? (FOTO=Moon in oktober 2005 tijdens zijn eerste wedstrijd!)
Gisteren heb ik in overleg met Magda besloten om twee extra dagen te rusten. Geen Nekker voor mij dus. Ik had wel Jasper aan de lijn en die had goed én slecht nieuws. Eerst het goede. Hij heeft een mooie tweede plaats behaald op de natuurloop van Olympia Londerzeel (4 km; achter Lucas Van Assche). Prachtig als je weet dat Jasper de laatste tijd ook weinig heeft getraind en net als ik sukkelde met een aanslepende virale infectie. Het slechte nieuws was dat Kjell (die reeds in een formidabele vorm steekt) tijdens de 12km-race tot twee keer uitgeschoven en gevallen is. (Er lag sneeuw en ijs!) Hij had een open wonde die blijkbaar moest gehecht worden, kreeg een tetanusspuit en moet peniciline nemen tegen een mogelijke infectie. Pech blijft hem achtervolgen! Ik hunker naar het ogenblik dat we weer alledrie op de piste zullen staan, bevrijd van alle kommer en kwel! Wat een winter toch... Jaren geleden nam ik ook twee maal deel aan de natuurloop in londerzeel, telkens onder een stralende zon en in bijna zomertemperaturen. (FOTO'S editie 2004) Een heel verschil met nu, maar Pasen valt wel erg vroeg dit jaar. Thuis is Noah de volgende op de ziekenlijst. Hij heeft op zijn beurt hoge koorts en heeft Moon afgelost in de zetel. Ikzelf voel me lichtjes beter dan gisteren maar daar is ook alles mee gezegd. Morgenavond staat een bezoek aan Peter de rugspecialist op het programma. Hopelijk krijgt hij mijn rug weer los en gaat het vanaf dan weer bergopwaarts. Op naar de top? Eerst opnieuw lopen en dan zien we wel.
Op dagen als vandaag is het moeilijk om zelfs maar een halfuurtje te vinden om te gaan lopen. De hele dag was ik met Noah speelgoed aan het sorteren. Het speelgoed zit in witte en oranje dozen van Ikea en om de drie maanden moet je alles weer eens mooi bij elkaar leggen. Een hele karwei, hoor. Rond de vieren waren we klaar en ik vertrok voor een korte duurloop. Het begon net weer te sneeuwen maar dat vind ik niet zo erg. (FOTO= vanmorgen in de tuin!) Liever sneeuw dan regen. Het liep weer van geen kanten. Ik had rugpijn en nog pijn in de linkerenkel en aan beide dijen. Daarenboven was ik weer zo loom. Het is net de processie van Echternach. Gisteren een stap vooruit in de goede richting. Vandaag twee stappen achteruit. Het was halverwege mijn duurloop zelfs zo pijnlijk en moeilijk dat ik zelfs even aan stoppen heb gedacht. Niet stoppen met mijn duurloop maar stoppen met lopen. De laatste drie weken heb ik me zo erbarmelijk gevoeld dat ik begin te twijfelen of het nog wel goed komt. Heb ik mijn lichaan de laatste vijf jaar niet te ver gedreven. Altijd maar meer willen en mijn grenzen aftasten. Op deze blog durf ik dit te zeggen. (Thuis doe ik dat niet want de gedachte aan opgeven zou wel eens kunnen worden aangemoedigd!) Maar ik geef me niet meteen gewonnen. Drie weken geleden vloog ik nog. Ik troost me met de gedachte dat ik nog steeds last heb van de naweeën van mijn ziekte. Ik las op Jasper's blog dat ook hij na zijn prachtprestatie op het BK indoor een heropflakkering van zijn buikgriep heeft gehad en dat het nu plots weer beter gaat. Er is dus hoop! Geduld moet ik hebben, geduld en rustig werken aan de conditie en dan komt het weer goed zeker? Het seizoen komt wel heel snel dichterbij. Ik heb me dan ook voorgenomen geen enkel risico te nemen. De zomer is lang en er zijn genoeg mooie wedstrijden. Niet panikeren... (Heb ik van Magda geleerd!) Op de blog van Els Lens las ik het gedicht 'The daffodils'. Ik heb dat ooit uit het hoofd geleerd in de humaniora en toen ik het gisteren na meer dan dertig jaar las kwamen een heleboel herinneringen terug. Leuk Els, dat je me onverwacht even in de tijdmachine hebt gestopt.
Tussen de eitjes en de patatten heb ik nog enkele logo-voorstellen gemaakt. Noah en Moon hebben lopende mannetjes getekend en ik heb er daar enkele van gescand en als basis genomen. Ik blijf vasthangen aan het idee van de ram (dier) alhoewel het dier van geen kanten gelinkt kan worden aan de geschiedenis van onze club. Ik kom er wel uit. Nog 37 te gaan.
Of je nu gelovig bent of niet, Pasen wordt door iedereen gevierd! De klokken vertrekken naar Rome en komen geladen met paaseitjes naar onze streken terug. Ze zijn helemaal niet kieskeurig want ook bij ons komen ze elk jaar langs. Vanochtend was het bij ons dus raaptijd. Doorgaans is de afspraak dat iedereen tot 8 uur blijft liggen, maar vandaag was het om zes uur reeds een gezaag van jewelste. Sinterklaas, Kerstdag, verjaardagen en Pasen: fantastisch voor de kinderen. heel wat minder voor papa's en mama's die mee moeten opstaan natuurlijk!
We hebben het nog een goed uur kunnen rekken maar toen zijn we maar opgestaan. Overal lagen eitjes. In totaal een grote mand vol. We zijn weer goed voor enkele maanden chocola snoepen... Ik bedoel daarmee Hilde en de kinderen. Ik hou helemaal niet van chocola. Ik ben nochtans een echte 'zoetebek'. Vier klontjes suiker in mijn dagelijkse ochtendkoffie en confituur met de lepel, dat ben ik! Vanmiddag hebben we met ons viertjes lekker gebruncht. Moon is heel wat beter maar nog niet helemaal de oude. Vanmorgen was ik dus niet op de wekelijkse zondagochtendafspraak in het vrijbroekpark. Ik heb mijn duurloop (voorlopig blijft het nog bij duurlopen) deze namiddag gedaan. Er was behoorlijk veel wind en nog meer volk in het park. Vier toertjes slalommen in 50 minuten. Niet te traag en niet te snel, juist goed. Ik voel wel dat de ziekte nog niet helemaal weg is, want na de training was ik pompaf. Ik draaide wel drie toertjes vrij soepel. Het vierde vierkantig. Het wiel moest precies nog worden uitgevonden, hahaha...
Als uw reactie een grap is dan vind ik het allesbehalve een goeie. Ik vrees echter dat u het meent en ondanks het feit dat ik u misschien beter zou negeren kan ik het niet laten om u van antwoord te dienen. 1. Bart De Bie staat net zoals u en ik niet boven de wet. Hij is schuldig bevonden en moet dus zoals elke crimineel zijn straf uitzitten. Punt uit! 2. Wat dat miljoen kiezers betreft. Eigenlijk moet je al die mensen tegen zichzelf beschermen. (Domheid heeft grenzen!) 3. Als de partij waarvan ik de naam zelfs niet wil noemen wordt verboden heeft ze dat aan haar eigen te danken. 4. Als u besluit nog te reageren, probeer dat dan eens zonder fouten, of neen, doe geen moeite... Ik zal u toch meteen wissen. U hebt het recht op een eigen mening maar ga die elders verkondigen. Dit is MIJN SPORTBlog en ik zal niet toelaten dat ze wordt bezoedeld. Ik dank u niet! PS. U weet wie ik ben, ik weet niet wie u bent! U had tenminste het lef kunnen hebben om voor uw woorden uit te komen.
Vandaag rustdag! Gelukkig want wanneer je met zieken zit vind je moeilijk tijd om voor jezelf iets te doen. Hilde en Moon hebben het opnieuw zitten: griep. Een deel van Moon's klas zat er al mee en zoals bij zijn klasgenoten zijn hoge koorts en hoofd- en keelpijn de voornaamste symptomen. Het is nu wel vakantie maar ik hoop dat het snel beter gaat. Hij lag een hele dag in de zetel. Op zo'n momenten ben je blij dat er TV bestaat. Samen keken we naar Milaan-San-Remo. Noah zat er ook bij maar was op dat ogenblik een egel. (Noah is een meester in het spelen van personages.) Het licht aangepaste parcours (Een helling meer midden in de finale!) zorgde ervoor dat we deze keer weer een aanvaller als winnaar konden aanschouwen: de zwitser Fabian Cancellara(FOTO1). Wat een kracht gaat er van die man uit! Hopelijk zit hij nu op zijn top en zal hij tegen 'de ronde' al wat minder zijn want anders zie ik niet in wie 'Spartacus' dit jaar gaat kloppen. Ik ben uit nieuwsgierigheid een kijkje gaan nemen op de site van het WK Indoor voor masters in Clermont-Ferrand. Gelukkig had ik me niet ingeschreven want ik had weer niet kunnen gaan en de kosten ben je in zo'n geval toch kwijt zoals vorig jaar met het WK in Italië. Ik ben meteen naar de 800m gaan kijken om te zien hoe Marc Masschelein het had gedaan. Tot mijn grote verbazing zat hij niet in de finale. Marc is met een matige 2.08 gesneuveld in de halve finale. Zijn tijd op het WK was ietsje sneller en ik dacht dat het was omdat hij zonder echte tegenstand had moeten lopen. Blijkbaar is Marc op dit moment ook niet topfit. Maar ik verwacht hem in de zomer toch op mijn weg en met een fitte MM ben je nooit klaar. Verzorg je goed Marc en tot op de interclub. Onze mannen (Marc PottiezFOTO2 en Dirk Bonte) deden het niet slecht in Clermond. Beide haalden de kwartfinale op de 200m en Marc zelfs de halve finale op de 60m. Ook Katleen was aanwezig op het WK. Ze behaalde een bronzen medaille in het gewichtwerpend. Proficiat alledrie!
Vandaag was het eindelijk lente al was daar nog niet veel van te merken. Vanmiddag heb ik mijn duurloop met compeedstikkers en mijn oud paar schoenen in het park van Machelen afgewerkt. Ik begon er aan onder een lekker lentezonnetje, maar na tien minuten begon het te sneeuwen. Maartse buien, zeker? Het ging nog steeds niet echt lekker maar ik maak me daar al lang geen zorgen meer over. Het betert wel! Ik voel me alvast niet meer ziek en de vermoeidheid kruipt er stilaan ook uit. Alleen heb ik nu last van mijn linkerenkel. Waarschijnlijk heb ik gisteren en vandaag door die blaren wat verkeerd gelopen. Het volstaat dat je voet wat kantelt bij elke stap om achteraf pijn te voelen. Een beetje ijs en gel erop voor het slapengaan en morgen zal het al beter gaan. Morgen mag ik trouwens rusten. Moon speelt in principe met zennester op het tornooi van Beigem (Grimbergen). Als hij niet ziek is tenminste. Hij had vanavond lichte koorts en er zijn wel wat zieken in zijn klas. Het wordt tijd dat de lente stopt met doen alsof. Ze geven echter nog meer sneeuw voor de komende dagen. Hopelijk komen de paasklokken dit jaar dan ook binnen in plaats van in de tuin...
Ik vind dat politiek niet thuishoort op mijn blog maar ik ga me vandaag toch aan een uitzondering wagen. Het rommelt in Tibet. Er zijn honderden doden gevallen en de hele wereld heeft het erover. Eindelijk, want het rommelt al tientallen jaren in Tibet. Sinds de inval van de Chinezen en de daaropvolgende bezetting in de jaren veertig leeft een heel volk of wat er van overblijft onder het juk van Peking dat er een ware culturele en menselijke genocide heeft aangericht. Peking? Is dat niet de stad waar de hele sportieve wereld deze zomer samenkomt voor haar vierjaarlijks gezellig samenzijn? Hoe kon het IOC de spelen in godsnaam toekennen aan een land waar democratie, vrijheid, verdraagzaamheid, emancipatie en andere mooie dingen gewoon niet bestaan. Ik las dat het organiserend commitee stelde dat een boycot de sport niet ten goede zou komen. Natuurlijk niet, want dan zullen alle sponsors hun reeds gemaakte investeringen verliezen. Money rules the world en in de sport is dat niet anders. China is de nieuwe economische reus en de hele wereld wil zijn graantje meepikken. De spelen zijn in dat opzicht één grote world-trade-meeting-point en om de Chinese autoriteiten gunstig te stemmen mag er niet over politiek worden gesproken. Ik geloof dat de atleten zelfs een document hebben moeten ondertekenen waarin ze beloven geen uitspraken te doen die de Chinezen tegen de borst kunnen stoten. Alles voor de sport, sorry, het geld. Op naar de volgende spelen. Forget about London and the free world! Andere kandidaten genoeg! Ik gok op Lybië! Is Jacques Rogge daar onlangs niet geweest?
Vandaag opnieuw een gewone duurloop op het programma. Teneinde volledig uit te zieken en op zoek naar de verloren souplesse staat er tot volgende week trouwens niets anders op het programme. Al vier dagen loop ik met mijn nieuwe DS trainers. Tot vandaag liep alles gesmeerd, maar plots begonnen vandaag mijn voeten te branden. Het is niet de eerste keer dat ik dat meemaak. Geregeld bij de schoenwisseling ervaar ik wat weerbarstigheid. Het is net of het niet meteen klikt tussen de schoenen en de zolen. Nu is het wel zo dat mijn zooltjes behoorlijk wat dienen te compenseren. Dat gebeurt onder meer door twee enorme bulten. Toen ik ze pas bezat liep ik met pijn maar al snel hebben mijn voeten zich naar het reliëf gezet en nu zijn mijn schoenen net een deel van mezelf geworden. Zo hoort het eigenlijk maar vandaag ging het dus fout met twee enorme blaren tot gevolg... Gelukkig bestaat er 'Compeed', de wonderpleisters! Ik gebruikte ze een eerste keer zo'n drie jaar geleden, schat ik. Eens aan je voet verdwijnt de pijn als bij wonder en je kan opnieuw lopen. Ondertussen heelt de wonde en wanneer het genezingsproces is voltooid valt de pleister er vanzelf af. Voor veel lopers gewoon dé uitvinding van de eeuw.
Het was vandaag plots weer veel kouder. Je voorruit 's morgens moeten krabben terwijl je de dag voordien nog dacht dat het lente was! Niets voor mij dus. Ook vanavond was het niet warm op de Nekker waar de wind altijd een aardig woordje meespreekt natuurlijk. Ik beperkte me tot een halfuurtje duurlopen en versnellingen op de piste. Het deed pijn, want na die twee weken zonder beweging is de souplesse nog ver te zoeken. Maar wat voelde het goed om terug op de piste te staan. Zonder de piste ben ik geen loper. Voor mij geen veld en geen straten. 'The track'! Die duivelse ovaal van vierhonderd meter afzien en genieten tegelijk. Da's mijn biotoop. Vandaar waarschijnlijk ook dat ik mijn duurlopen liefst op kleine circuits afleg. De gelijkenis, hé... Voor Moon was het de eerste training na het crossseizoen. Vermits hij gaat meedoen aan pistewedstrijden was hij vandaag ingedeeld bij de groep die Bruno onder zijn hoede nam. Het werd kogelen. En Moon deed dat dat nog niet zo slecht, hoor. Voor zo'n tenger manneke gooide hij best ver, vond Bruno. De bedoeling is dat Moon deze zomer niet alleen op de lange afstand uitkomt, maar ook meedoet aan vierkampjes. (60m spurt, ver, kogel of hockeybal en 1000m) Vandaag werd dus al even geoefend op het werpen, al hadden sommigen dat blijkbaar niet zo begrepen. Toen Bruno vroeg om al het materiaal naar binnen te brengen en de kogels telde bleek er eentje te ontbreken. Een belhameltje had er toch niet beter op gevonden dan zijn kogel in een konijnenpijp te laten rollen. Hij had ze er niet uit gekregen want zijn handen waren te breed. Moon dus op zijn knieën en tot aan de schouder die gang in. 'Ik heb 'm', riep Moon en fier haalde hij de 1 kg wegende bol boven. De jongen van de konijnenpijp had ondertussen al aan Bruno gevraagd wanneer ze mogen speerwerpen. Ik denk dat Bruno eens heeft gelachen... (FOTO'S van Moon tijdens een vierkamp in 2006)
Na tien dagen heb ik vandaag voor het eerst weer kunnen lopen. Een wonderlijk moment voor een loopverslaafde als ik. In periodes, zoals de laatste weken, waarin ik noodgedwongen aan de kant moet blijven, besef ik hoe fel mijn mentaal evenwicht afhankelijk is van het sporten. (Ocharme Hilde!) Het lopen is niet alleen een gelukkigmakende drug maar voor mij tevens een soort barometer die ervoor zorgt dat alles in mijn leven op zijn juiste plaats kan blijven, dat ik kalmer ben en die maakt dat ik alles beter kan relativeren. Mijn ongeduld was dus groot. Het park van Machelen was daarenboven één en al verrassing voor mij. (FOTOS) Tijdens de tien dagen die ik er weg bleef heeft de lente zijn intrede gedaan. De grasperken staan vol witte margrietjes, de magnolias zijn volop in bloei en overal zie je toetsen geel, roos en wit. Zalig! Benieuwd trouwens hoe het Vijbroekpark er nu al uit ziet. Maar dat zie ik zondag wel... Ik vertrok dus voor een korte duurloop, gevolgd door de gebruikelijke versnellingen. Ik kan niet zeggen dat het vlot ging. Het deed zowat overal pijn, de souplesse was ver te zoeken en achteraf voelde ik me weer erg moe. De ziekte zit duidelijk nog in mijn lijf maar ik loop weer, da's het belangrijkste. Het kan alleen maar beter worden, net zoals het weer!
Vandaag hadden de BK indoor voor universitairen plaats in Gent en zowel Jasper als Kjell namen er aan deel. Eerst was Jasper aan de beurt op de 800m. Hij won zijn reeks in een uitstekende 2.02.77, goed voor een zesde plaats. Jasper moest de laatste drie ronden op kop lopen en het verschil met de vierde en de vijfde is écht miniem. Kjell kwam uit op een voor hem wat ongewone afstand, de 3000m. Hij behaalde een heel mooie tweede plaats in 8.50.25. (= volgens mij zelfs een clubrecord bij de seniors) En zonder alle pech van de laatste weken (buikgriep bij Jasper en een bloeduitstorting bij Kjell) had er wellicht nog meer in gezeten. Proficiat jongens en laat de zomer maar komen. De zon zal voor jullie schijnen...
Ik ben nog steeds niet opnieuw aan het lopen. Morgen is het een week geleden. Dinsdag en vooral gisteren voelde ik me eindelijk wat beter, maar vannacht was het weer zover. Ik bespaar jullie de details... Ik word stilaan wat ongerust. Ondertussen zijn de resultaten van de bloedanalyses binnen. Er scheelt niets met mijn bloed. Er is wel aan het licht gekomen dat ik minstens vijf maanden geleden aan klierkoorts heb geleden. Ik heb het in ieder geval niet geweten. Ik voel me wel eens meer vermoeid, maar ik wijt dat dan aan de zware trainingen en het gaat wel over. Maar klierkoorts? Dan ben je toch kapot? Enfin, het staat in het bloed geschreven dus zal het wel waar zijn! Ik hoop zondagochtend naar het park te kunnen voor een eerste duurloop. Zou leuk zijn! We zien wel. Ik heb weer wat tijd gevonden om mijn 'queste' voort te zetten. De zoektocht naar de 'Holy Grale', in dit geval een nieuw logo voor onze club. Als ik aan vijftig geraak kom ik er mee naar buiten. We hebben dus nog wat tijd! Ik zit nog maar aan zeven.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
