Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
10-05-2009
Duizenden!
De wekker ging. Acht uur. Ging ik me nog eens omdraaien? Toch maar niet want dan zou ik misschien opnieuw inslapen. Om tien uur was het training in het Vrijbroekpark en ik heb twee uur nodig om te verteren. Dus sta ik 's zondags om acht uur op. Af en toe is Noah me voor maar vandaag was dat niet het geval en was ik reeds aan het ontbijten toen hij de keuken binnenwandelde. Enfin, ontbijten...? Bananen en koffie dus! Om tien uur was ons uitgedund groepje op de gewoonlijke plek. Met zijn vieren waren we: Kjell, Ewoud, Sarah en ik. (Patrick en Stefan zijn gekwetst.) Magda had ons vrijdag verwittigd dat het zwaar ging zijn. Ik had gehoopt op een training in het rozenpark. Zo iets als 600en gecombineerd met 200en zag ik wel zitten. Ik kwam bedrogen uit want het werd de training die ik het meest haat: duizenden! Kjell mocht er vijf en de anderen drie. We vertrokken voor de eerste samen. Daarna kregen we vijf minuten recuperatie maar Kjell mocht slechts 300m joggen. Ik vertrok op kop, schoof wat in de bocht aan de hondenweide, moest daar opnieuw op zoek naar mijn cadans, vond die en stoof naar een goede 2.51. De recuperatie zit wel snor en dus vertrok ik weer fris voor de tweede. Ik klokte opnieuw 2.51. Ik begon echter al wat verval te voelen en had de indruk dat ik veel harder had moeten lopen om aan dezelfde tijd te komen. De derde startte ik met de daver op het lijf want doorgaans moet ik er maar twee lopen. Het ging echter opnieuw goed, al had ik in het tweede gedeelte de indruk dat mijn foulée fel aan het verkorten was. Ik probeerde dat te compenseren door mijn cadans op te drijven. In mijn hoofd was het net als op de vroegere galeien. Er sloeg een mannetje op de trom en die versnelde de cadans om de slaven sneller te doen roeien. Het werkte want ik kwam uit op 2.52. Die laatste had echter bloed, zweet en tranen gekost. Trainen op duizenden vind ik eigenlijk verschrikkelijk. Ik kan niet uitleggen waarom, het is gewoon zo!
Donderdagmiddag trok ik voor het eerst deze week naar het park van Machelen. Er liepen warempel enkele joggers rond. Ben ik stilaan een trend aan het zetten, heb ik een nieuw lopersmekka uitgevonden? Allicht is het gewoon een toeval en werken deze mensen ook in de buurt. Met mijn I-pod op liep ik zestien toertjes van 600m in drie kwartier. Ik had wel overal pijn, vooral aan de rechterkant. Ik belde dan ook meteen na de training mijn kiné Peter de Ryck op en maakte een afspraak voor dinsdagavond. Dat is dan net na mijn laatste zware training voor de interclub. Zo kan hij me netjes loswringen en terug in de juiste plooien leggen met het oog op mijn allereerste wedstrijd bij de M-50. Ik kijk er echt naar uit. Het is niet dat ik uitgekeken ben op mijn oude categorie maar in mijn nieuwe wachten nieuwe uitdagingen. Ik ga zondag in ieder geval voor een goede tijd, hopelijk al meteen goed voor een BR. Aan supporters zal het me niet ontbreken, onze hele seniorsploeg zal er in Duffel bij zijn en het feit dat het net die dag mijn verjaardag is zal ze misschien aanzetten om nog iets harder te roepen. Gisteren vrijdag was het training op de Nekker. Zoals iedere vrijdag mochten we ons aan snelheidstraining verwachten. Terwijl Kjell, die het enkele dagen rustig had moeten houden door een weerbarstige hamstring, vijfhonderden moest lopen, kregen Sarah, Ewoud en ik tien keer 150m spurten op de boterham. Het ging ondanks de vermoeidheid vlotjes en ik merkte dat ik na elke spurt serieus buiten adem was maar dat ik ook supersnel recupereerde. Een goed voorteken alleszins. Moon zat ondertussen in de groep van Dirk. Na een aantal spurtjes oefenden ze het hockeybalwerpen, niet echt Moon's lievelingsdiscipline. Noah en de andere kleintjes hadden twee nieuwe trainers, Kenneth (mijn peetzoon) en Ruben. Allebei lopen ze bij RAM, Ruben al van kleinsaf aan en samen hielden ze dus hun eerste training. Noah vond het 'reuzefijn' om te kunnen vertellen dat één van de nieuwe trainers zijn grote neef is. Later op de avond was het verzamelen geblazen in Mechelen voor een verassingsdrink ter gelegenheid van Sarah's verjaardag. Aan haar verbaasde blik te zien en aan de kracht waarmee ze met haar handtas op Kjell sloeg bij het binnenkomen had ze het helemaal niet verwacht. Mooi zo...
Nog niet zo héél lang geleden verscheen een artikel met foto's over hem in HUMO. Ik verschoot van zijn door de ziekte getekend uiterlijk. Een leek zou nooit vermoed hebben dat deze man ooit een fantastisch atleet was, een fenomeen op de 400m. Een sierlijk loper ook, die snelheid en kracht koppelde aan elegantie. Hij liep in zijn korte atletiekloopbaan een prachtig palmares samen. Europees kampioen 400m bij de juniores, twee Europese indoortitels op de 400m, Belgische records die voor eeuwig leken te zullen standhouden tot ze door Cédric Van Branthegem van de tabellen werden gelopen, een wereldrecord op de 400m en twee Olympische finales. Een palmares waar velen jaloers op zijn. Fons Brijdenbach was een fantastische atleet en daarnaast ook een fantastisch mens. Alle getuigenissen in de pers beamen dat. Fons Brijdenbach was maar vierenvijftig en laat een vrouw en drie kinderen achter. Vaarwel mooie mens.
Vandaag moest ik maar een half uur loslopen. Ik besloot om dat met de kinderen te doen op de Nekker. Af en toe mogen die ook eens duurlopen en ze doen dat nog graag ook. Bruno verdeelde de jonge atleetjes in drie groepen. Samir nam de kleintjes mee, Bruno een groep om met de discus te oefenen en de lopers kwamen bij mij. Met twaalf kids, tien jongens en twee meisjes vertrokken we voor de ronde van 6 km buiten de Nekker, dwars door het 'Mechels Broek' en langs de Zennedijk terug. Ik moest geregeld roepen om ze vooraan te laten vertragen want wat de ene traag noemt is voor sommigen natuurlijk nog steeds te snel. Daarom opteerde ik ervoor om vanaf de dijk andere jongens resoluut op kop te plaatsen. Vanaf dat punt liepen we eindelijk in groep en niet meer in een soort Indiaanse file. Na onze grote tour liet ik ze wat versnellingen lopen op de piste, gevolgd door een tempoloop over 300m en ééntje over 400m. Om af te sluiten mochten ze Moon's laatste uitvinding uitproberen, nl. tikkertje in het bos. Een stukje bos werd afgebakend en de groep mocht er in verdwijnen. Drie tikkers, herkenbaar door een geel vestje, mochten 'jagen' op de rest. Aan het enthousiasme van de groep te zien is dit spel voor herhaling vatbaar. Het hoeft niet altijd 'levende voetbal' te zijn!
Wat een rotklimaat! Vandaag was het weer koud en regenachtig. Helemaal mijn weer, dus... We waren allen op het appel op de Nekker voor onze wekelijkse dinsdagavondtraining. Onze groep was nagenoeg compleet. Op Rosanne na was iedereen er: Sarah en Kim, Ewoud, Kjell, Tom, Joost en ik. Kjell hield het wijselijk bij een duurloop. Zijn kwetsuur evolueert gunstig en zal waarschijnlijk weinig gevolgen hebben op zijn conditie. Wie weet zal deze relatieve rustperiode niet in zijn voordeel spelen. Ondertussen kent hij de resultaten van zijn bloedanalyse. Ijzertekort luidt het! Liever dat dan pakweg een mononucleose of zo en een ijzerkuur (Of iedere dag een kruiwagen spinazie???)moet soelaas brengen. Ook Joost hield het wijselijk (Na drie oriëntatiewedstrijden in één WE) op duurlopen. Tom mocht nog mee versnellingen doen en één 200 bollen ter voorbereiding van zijn schoolkampioenschap van morgen (3000m) op de piste van Olse. De anderen kregen in & outs als hoofdschotel. Zoals steeds begin ik aan zoiets met de gedachte van 'oh, is het dat maar?' Ik kom echter altijd bedrogen uit. Vandaag moesten Ewoud en ik drie keer 1200m lopen met enkele minuten recuperatie tussen. Afwisselend werd er 50m gejogd en 150m doorgelopen. Je maakt zo'n training zo hard als je wil, natuurlijk. Wij wilden ons niet laten kennen en vlogen er meteen in. Reeds na één ronde wist ik dat het héél zwaar ging worden. Het waaide trouwens ook weer op de Nekker en dat maakt het nog eens extra lastig. Morgen en overmorgen mag ik met twee duurlopen wat recuperen. Vrijdag staat er snelheidstraining op het programma en zondag heeft Magda ons vuurwerk beloofd. (Ik bibber nu al...) Na de dinsdagtraining op de piste wordt het lichtjes afbouwen om fris aan de start te staan op de Interclub van zondag 17 mei in Duffel. Die dag staat in het rood aangestipt op mijn kalender!
Toen ik vanmorgen in de parking van het Sanomagebouw mijn tas uit de koffer van mijn wagen wilde halen zag ik plots een bekend voorwerp liggen: Moon's zwemzak! Hij was er weer eens in geslaagd om iets te vergeten. Gelukkig is de zwemles in de namiddag en dus offerde ik mijn middagtraining op om naar Hombeek te rijden en de zak aan een opgeluchte Moon te gaan afgeven. Jammer genoeg was de bus weer eens in panne en viel de zwemles in het, euh... water. Er zat voor mij echter niets anders op dan vanavond na acht uur te gaan lopen. Geluk bij een ongeluk: Kjell voelt niets meer van zijn kwetsuur en wilde een half uurtje mee gaan loslopen in het Vrijbroekpark. Om kwart na acht begonnen we er aan. Wanneer je babbelt vliegt de tijd zo voorbij en stelt een half uur niets voor natuurlijk. Meer mochten we echter niet lopen, beide om verschillende redenen. Ik moest me van Magda wijselijk beperken tot een recuperatieloop en Kjell wilde en mocht geen risico lopen. Ik denk dat de test helemaal positief uitviel en dat hij binnen enkele dagen opnieuw normaal zal kunnen trainen. Zijn deelname aan de interclub zal waarschijnlijk niet in het gedrang komen. Op onze RAM-site vond ik nog enkele foto's van gisteren. Ze zijn van de hand, of liever van de lens van Jos, onze webmaster en fiere vader van An en Nathalie Verboven. Ik voel me een beetje stijf van gisteren maar heb blijkbaar de inspanningen goed verteerd. Deze week en volgende week nog goed werken en dan op naar de Interclub op de piste van Duffel. Ik heb nog nooit op die piste gelopen maar ben meermaals met Moon naar Duffel getrokken. Het lijkt me een beenharde piste te zijn maar ik kan me vergissen natuurlijk. De verkoudheid waar ik me al enkele dagen tegen verzet komt steeds harder de kop opsteken en zeker na de inspanningen van gisteren. Ik hoop ze te kunnen onderdrukken. Nu ziek vallen zou werkelijk roet in het eten gooien en dat zou vreselijk jammer zijn.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
