Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
17-08-2008
Pff...
Daags na een wedstrijd is het doorgaans niet veel soeps voor mij. Een half uurtje loslopen en wat versnellingen, meer niet. Er was enorm veel volk in het Vrijbroekpark in de late namiddag. Dat is nooit leuk voor lopers want de meeste mensen vallen liever ter plaatse dood dan dat ze uit de weg zouden gaan. Het is dus de hele tijd slalommen en af en toe goed vloeken. Maar dat weet je op voorhand. Normaal is het op zondagochtend in het park te doen maar door dat voetbaltornooi van Racing Mechelen waaraan Moon met zijn ploeg deelnam kon ik er vanochtend niet bij zijn. Ik wilde aanvankelijk naar Weerde om er een half uurtje rond de put te draaien maar bij warm of laf weer zijn daar veel te veel vliegen. Niet echt aangenaam bij het lopen. Het ging ook maar slapjes vandaag en ik had weer behoorlijk last van mijn linkerenkel. Morgen zal het al wat beter gaan en dinsdag is het weer op de Nekker te doen. Dan zullen Magda de rest van mijn programma bekijken en beslissen of ik volgende week loop of eerst nog enkele fikse trainingen zal inlassen. Kjell heeft in Brugge een 3000m gelopen. Ik weet dat hij er een hele wedstrijd op kop heeft gelopen en tweede werd. Het werd geen verbetering van zijn besttijd. In Peking werd de 10000m beslecht. Dé grote favoriet, Kenenisa Bekele maakte het weer helemaal waar. Hij liep nog een laatste ronde sneller dan ik gisteren deed op 400m, en met een grote smile op zijn gezicht. Wat een loper! Ik zag ook beelden van Kim Gevaert net na haar halve finale. Wat een ontgoocheling moet het voor haar zijn. Die aarzeling in de blokken bracht haar helemaal uit haar concentratie. Hopelijk vindt ze de mentale kracht om de rest van haar programma af te werken. Morgen (bij ons vannacht) lopen er verschillende Belgen in Beijing. De broertjes Borlée en Cédric Van Branteghem in de reeksen van de 400m en Christophe Beyens op de 200m in dezelfde reeks als Usain Bolt. Zou hij met die wetenschap de slaap kunnen vatten. Ik zou alvast geen oog dicht doen...
Wat een finale gisteren op de 100m bij de mannen. Een oppermachtige Usain Bolt die de anderen op een voor die afstand fenomenale achterstand loopt in een nieuw wereldrecord. Het doet me denken aan de voorsprong die Ben Johnson in Seoul had op Lewis en de rest. Nu dopinggebruik alomaanwezig is kan je bijna niet anders dan te vrezen en bibberen bij zo'n buitenaardse prestaties. Hopelijk lopen Bolt en andere Phelpsen niet tegen de dopinglamp want dat zou de sport alleen maar de genadeslag toebrengen. Ondertussen is onze Kim er niet in geslaagd zich te plaatsen voor de finale van de 100m. Wat een slechte start. Je zag ze zo aarzelen en wankelen. Spijtig dat ze geen valse start kreeg want nu was ze volledig uit balans en laat haar start nu net één van haar sterkste troeven zijn. Niet getreurd, ze kan revanche nemen op de 200m maar ontgoocheld zal ze wel zijn. En wij met haar.
Het was weer een drukke dag. Moon moest vandaag drie wedstrijden afwerken op het tornooi van Racing Mechelen. Ze moesten aan de bak tegen Racing zelf en daarna tegen Oud-Heverlee Leuven en tegen Brussels. Na de eerste match moest ik vertrekken. Eerst naar huis mijn spullen ophalen en daarna Ewoud oppikken. Na een half uurtje rijden waren we reeds aan de piste van Burcht (De Wallen). Het was er bloedheet en er stond geen wind. Ideaal dus voor mij. Waar anderen doorgaans puffen geniet ik. Op de piste van Burcht liep ik 2 jaar geleden, tijdens mijn magische julimaand 2006 mijn besttijd op 400m, nl. 53.59. Ik liep sneller in Oostende dat jaar (53.20) maar toen liet de elektronische chrono het afweten en is het dus slechts een handgeklokte tijd. Toen we depiste opkwamen zag ik meteen Jos Verboven, onze webmaster zitten. Nathalie kwam er de 100 en 200m betwisten. Ook Dirk Bonte en onze penningmeester Frans en zijn gezin waren op de meeting aanwezig. Allemaal spurters dus en voor hen net als voor mij is warm weer een zegen. Op 400m waren er twee reeksen mannen . Ewoud en ik werden in de tweede, de snelste ingedeeld. We kregen baan 5 en 6. In baan drie liep Jelle Duym, een jonge toploper op 800 met een besttijd dit jaar van 1.49. Tot voor kort kende ik hem niet maar net voor de B-meeting van Tienen had Kjell het over die snelle jongen en het feit dat ik tegen hem ging moeten lopen. Dat was in Tienen natuurlijk niet het geval maar het feit dat ik vandaag tegen hem liep vind ik best een grappig feit. Het is een heel sympathieke jongen en voor de start hadden we een gezellige babbel. Ik had niets stress en dat is ook niet goed. Mijn start was dan ook erbarmelijk. Dat was gewoon opstaan ipv uit de blokken te schieten. Gelukkig is die Jelle Duym zo sympathiek dat hij speciaal voor mij een valse start veroorzaakte. Zo maakte ik dat ook eens mee. Mijn tweede start was stukken beter en na honderd meter had ik Ewoud reeds te pakken. Vijftig meter verder zag ik Jelle Duym ons voorbijschieten en de loper in baan vier kwam ook op mijn hoogte. Ik was echter niet van plan om me te laten afslachten en ging gewoon mee met die gast.
Halfweg zat ik nog steeds naast hem maar dan kwam de bocht. Ik stak een tandje bij en merkte dat ik gwoon naast hem kon blijven wat betekende dat ik sneller ging vermits ik in de bocht meer meters moest afleggen. Bij het uitkomen van de bocht versnelde ik en schakelde ik mijn grootste foulée in. De tweede plaats na de ongenaakbare Jelle lag voor het grijpen. Een laatste inspanning en het was binnen. Nu nog even wachten op de tijd. Jelle Duym klokte in 49' en ik was benieuwd naar mijn tijd. De omroeper kwam al heel snel met de uitslag: 53.63, mijn tweede beste officiële chrono ooit en slechts 4 honderdsten boven mijn besttijd. Ewoud had een tijd van 56.01 gelopen en was daar uiteraard niet tevreden mee. Ik ging nog met Jelle Duym op de foto, kwestie van jullie te laten zien met wat soort gasten ik doorgaans op de 800m in de klinch ga. Allemaal zijn ze véél groter dan ik en gemiddeld 20 tot 30 jaar jonger. Toen Moon daarnet die foto zag kreeg hij gewoon de slappe lach. Van uw kinderen moet je't hebben, hé...
Vandaag was het een feestdag. Voor sommigen moederkesdag, voor anderen St. Maria en voor nog anderen de verjaardag van Napoleon. Dat voor één van die redenen de Nekker moet sluiten snap ik niet. Ik moest dus noodgedwongen uitwijken naar een andere trainingsplek. Ik kon pas na vijf uur gaan lopen omdat Moon met Zennester actief is op het internationale pre-miniementornooi van Racing Mechelen. Het Vrijbroekpark zou met dit mooie weer en op dat uur veel te druk zijn en ik trok dus met de jongens naar de piste van Kapelle-op-den-Bos. Ik hield het met het oog op de wedstrijd van morgen vrij rustig en beperkte me tot een twintig minuten opwarming, 4 versnellingen over 100 meter en een goede 200. Om het wat aangenaam te maken voor iedereen liepen Moon en Noah mee. Moon kreeg 50m voorsprong en Noah een kleine100m. Ik kon Moon natuurlijk niet inhalen maar dat Moon op zijn beurt Noah net niet kon inhalen was voor mij toch een verrassing. Het bewijs dat na Moon ook Noah lopersbloed blijkt te hebben. Maar dat had ik op de laatste trainingen reeds gemerkt.
Ik had nog wat last van mijn linkerenkel en mijn rechterachillespees maar het is niet erg genoeg om me te doen afzien van de 400 die morgen in Burcht op het programma staat. Straks nog wat ijs en zalf en een goede nachtrust, nog altijd het beste medicijn.
De foto's die ik bij dit artikel plaats zijn een mooie samenvatting van mijn reis doorheen Mexico, ondertussen 13 jaar geleden. FOTO1: Op de 'Zocalo', het centrale plein hoorde je in de zwoele nacht de trommels al van ver. Dirk woonde in het historische centrum en van bij hem was het enkele minuutjes stappen naar de plek waar o.a. deze indiaan de toeristen vermaakte. FOTO2: Alle taxi's in Mexico-stad zijn groene kevertjes. Toen Dirk ons oppikte moesten we met zijn drieën met bagage en al in zo'n miniatuurtaxi. Geen zicht! Het straffe is dat ginder een taxi die nog niet vol zit soms stopt om nog andere passagiers te vervoeren. FOTO3:De brouwerij van Corona in de stad Merida. Corona is belange niet het populairste bier in Mexico. Wij dronken er doorgaans 'Dos XX'. FOTO4: De stad Oaxaca ademde een koloniaal verleden uit. FOTO5: We kwamen in San Cristobal de Las Casas, de hoofdstad van de bergprovincie 'Chiapas' aan net na de opstand van de plaatselijke 'Zapatistas'. De lokale bevolking die hoofdzakelijk bestond uit indianen straalde een opgelegde onderdanigheid uit. Ik voelde me daar niet steeds op mijn gemak. Op elke hoek van de traat stonden gewapende militairen(FOTO6) en 's ochtends hoorde je her en der nog schieten. Indianen willen liefst niet op de foto want ze geloven dat je hun ziel gaat stelen.Ik had een telelens maar dit meisje had me door. FOTO7: Maya-Tempel in Uxmal. Toen ik onlangs de film 'Apocalypto' zag moest ik meteen aan Yucatan en zijn tempels denken. FOTO8: Flesje Corona in het witte zand van 'Playa del Carmen' aan de golf van Mexico rechtover het eiland Cozumel, bekend van de film 'against all ods'. FOTO9: Palenque. Midden in het oerwoud. Je hoorde er enkel vogels en apen. FOTO10: Het mooie strand van Playa del Carmen. FOTO11: Tempel in de oude Mayastad 'Chitchen Itza'. FOTO12:Rustend aan het strand naast een tempel in 'Tulum'. FOTO13: Tulum is de enige Mayasite aan de zee. Zwemmen met bovenop de rotsen eeuwenoude tempels, het heeft wel iets. FOTO14: Gepakt en geladen in Playa del Carmen. FOTO15: Kindjes in Yucatan, in de buurt van Uxmal. FOTO16: Terug in Mexico-City bij Dirk.
Na een periode van keihard trainen loop ik nu al twee weken achter elkaar een wedstrijd. Dat is voor mij een gevaarlijke periode want ik weet dat bij mij topvorm samenvalt met breekbaarheid. De kleine kwaaltjes steken dus onvermijdelijk de kop op. Het weer valt momenteel tegen en dus sukkel ik sedert vorig week-end met een lichte verkoudheid. Sinds maandag heb ik ook wat last van de rechterachillespees. Ik probeer het euvel met ijs en ontstekingsremmende zalf te verhelpen en ga vandaag bewust geen meter lopen. Een rustdag mag wel na tien dagen trainen en koersen. Die achillespees bewijst nog maar eens hoe intensief een wedstrijd wel is vergeleken met gewone trainingen. Ik train nooit met spikes en de twee wedstrijden die ik liep waren op weliswaar ultrasnelle maar ook beenharde pistes. Vraag het maar aan Kjell die na de wedstrijd in Tienen ook last had aan beide kuiten door de harde piste. En dan is er natuurlijk die linkervoet nog. Ik heb al pijn in het gewricht sinds de maand februari en ben het stilaan gewoon geraakt om met die pijn om te gaan. Een doktersadvies dringt zich stilaan wel op. Ook voor mijn lies moet ik naar de dokter. Enkele jaren geleden ben ik net na het zomerseizoen geopereerd voor een dubbele liesbreuk. Er werd aan beide kanten een netje aangebracht ter versteviging. De arts die me toen opereerde verzekerde me dat er maar één kans op 100.000 was dat we elkaar nog ooit zouden terugzien. Wel, ik ben dus die ene op honderdduizend. Ik denk dat ik opnieuw een liesbreuk heb opgelopen, net naast het netje dat jaren geleden is ingeplant. Het heeft niets met lopen te maken. Bij veel mannen is de liesstreek een uiterst zwakke plek. Ik heb gewoon pech!
Toen ik de foto's bekeek die Moon op de meeting van Ninove had gemaakt was er eentje bij waar ik toch wel even van schrok. Ik sta daar zo mager als een geraamte op. Sta ik dan écht zo scherp. gelukkig waren de andere foto's minder zorgwekkend. Ik ben momenteel wel mager, dat moet ik toegeven. De zware trainingen van de laatste maanden hebben dat blijkbaar tot gevolg. Het moet van mijn reis naar Mexico geleden zijn dat ik nog zo weinig woog. Toen kwam dat natuurlijk nog niet door het lopen. Toen (zo'n 12 jaar geleden) ging ik voornamelijk fietsen en af en toe een toertje joggen. Ik woog dan ook 67 kg toen ik samen met Jo, een goede vriend naar Mexico vertrok. Zijn broer Dirk, waarmee ik jaren samenwerkte woont in Mexico-City en het plan was om hem een bezoekje te brengen en daarna enkele weken rond te toeren. Het werd een onvergetelijke reis. Kleuren, geuren, beelden en mensen staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. (zie FOTO'S) We trokken er rond met de rugzak en reisden voornamelijk per nachtbus. Niet echt comfortabel dus en gelukkig hadden we op het einde een korte strandvakantie in Playa del Carmen om wat te bekomen. Terug in België was ik zeven kg lichter. Niet door het vele stappen maar vooral door de voeding. Ik kon de geur van de olie die gebruikt wordt voor het bakken van de plaatselijke maïspannekoekjes niet verdragen en vermits dat daar zowat het voornaamste gerecht was moest ik permanent op zoek naar iets anders. Ik vond dat meestal wel in de vorm van kip met omeletjes en brood, soms wat rijst en tomaten. Allemaal heel lichte kost natuurlijk. Ik heb nooit honger gehad maar het was alsof ik op een soort dieet stond... Resultaat, ik keerde naar België terug in de gedaante van 'magere Hein'. En dat beeld van toen zag ik ook weer op de foto van vorige zaterdag. Bangelijk!
Licht verkouden maar minder moe dan gisteren trok ik met mijn gevolg naar de Nekker. Gebruik makend van een mooie opklaring konden we op een lichtjes opdrogende piste aan onze opdracht beginnen. Voor allen driehonderden maar voor Ewoud en ik, die zaterdag in Burcht voor de verandering een 400 gaan lopen, een aangepaste training. Toen Magda ons de bedoeling uitlegde keken Ewoud en ik elkaar aan. Vier keer een vierhonderd, is dat alles? Het werden echter geen gewonen vierhonderden. We vertrokken al joggend en bij elk fluitsignaal, ongeveer om de 50 meter, moesten we voluit spurten. Jawadde... Al na de eerste 400 stond ik te puffen. We kregen wel enkele minuutjes recuperatie maar we gingen bij elke spurt écht wel voluit en dan geraak je al snel in ademnood. Na de allerlaatste spurt stonden Ewoud en ik puffend en uitgeblust langs de kant. 'Goed getraind', zei Magda, 'dit was een specifieke training in functie van jullie 400 zaterdag'. Ok dan maar, dacht ik en ik nam nog maar een beker met water. Ondertussen werkte Kjell zijn driehonderden af, zoals gewoonlijk vlotjes en soepel. Ook Moon en Noah waren aan het trainen en ik was blij dat voor het eerst beide jongens eens niet in dezelfde groep zaten. Noah zat in een groepje bij Sarah. Ik zag en hoorde Noah meermaals hard lachen. Voor zo'n kleine atleet moet het trainen nog via spelletjes gebeuren en Sarah is daarvoor de geschikte coach. Moon, die ziet het natuurlijk al wat ernstiger. Hoe meer hij mag lopen, hoe gelukkiger hij is. Ze trainden op het starten in de blokken en Moon deed dat blijkbaar heel goed. Ondertussen zijn de trainingen van Zennester ook opnieuw begonnen. (De eerste training viel trouwens letterlijk in het water door een wolkbreuk! FOTO)Tot mijn grote spijt, want ik ben hoe langer hoe meer overtuigd (en de resultaten bevestigen dat) dat Moon voorbestemd is om aan atletiek te doen. Ik krijg het echter niet over mijn hart om hem het voetballen te ontzeggen en ik moet toegeven dat hij het vorig jaar als neofiet schitterend heeft gedaan met 29 doelpunten in de competitie. Zolang het geen impact had op het loopgebeuren liet ik maar begaan maar nu begint het dus al. De trainingsdagen vallen samen met de dinsdagtraining op de Nekker en dan moet je kiezen natuurlijk. Alhoewel, bij het voetballen heb je geen keuze en als je niet komt trainen sta je gewoon niet in de ploeg. Op dinsdag zal Moon dus niet meer op de Nekker trainen en zal ik hem eerst op Zennester moeten droppen vooraleer zelf richting Mechelen te rijden. Gelukkig wordt er vanaf september bij RAM ook opnieuw op woensdag getraind. Ik zal dus maar plooien voor koning (dictator) voetbal en op woensdag ook naar de Nekker trekken. Meestal hou ik op woensdag mijn duurloop op de middag in het park van Machelen en dus heb ik aan Bruno (de jeugdcoördinator) voorgesteld om op woensdag ook een groepje jongeren te trainen. Als ik daar dan toch ben kan ik me evengoed nuttig maken. Op donderdag is het dan opnieuw training bij Zennester en op vrijdag atletiektraining op de Nekker. Noah zal niet meer voetballen maar vanaf september ook turnen. Als die training op maandag valt ben ik geen enkele avond meer vrij. Wat een vader lijden kan. Heerlijk gewoon!
Vanmiddag was het écht een ideaal loopweertje. Ongeveer 24 graden, een lekker zonnetje en veel zuurstof in de lucht. Gelukkig maar want ik voel me behoorlijk moe. Gisteren was ik na de ochtendtraining zelfs wat duizelig. die vermoeidheid is geen toeval; De nacht van zaterdag op zondag heb ik practisch geen oog dichtgedaan. Daar zorgden de adrenaline van de wedstrijd en Noah (die me een drietal keer riep) voor. Vandaag liep ik maar een half uurtje. Ik hoop dat die vermoeidheid slechts tijdelijk is en geen opstoot van mijn klierkoorts. Dokter Paul had me verwittigd dat ik nog een jaar opstootjes zou kunnen hebben, vooral op momenten van grote fysieke inspanningen. Ik train al een hele zomer keihard en was die klierkoorts al lang vergeten maar nu begin ik toch te twijfelen... Ik zal vandaag maar supervroeg gaan slapen. Slaap en rust blijven de beste medicijnen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
