De pijn is terug. Ik ben drie keer gaan lopen en het is: ‘retour à la case départ’! Ik probeer het morgen nog één keer maar als de pijn volhardt ga ik weer rusten. Tegen mijn zin natuurlijk maar het heeft geen zin om nu aan te dringen. De ontsteking moet en zal genezen. Pas daarna kan ik opnieuw gaan plannen. Ik denk voorlopig dus ten vroegste in januari opnieuw een wedstrijd te lopen. Mijn doelen liggen bij de indoor. Het PK in januari, het BK in Maart en daartussenin enkele meetings waarbij ik het Belgisch record  op de 800 en op de 1000m zou willen aanvallen. Maar eerst opnieuw kunnen lopen natuurlijk.

21-10-2009 om 00:00 geschreven door André  

Twee weken geleden liep ik voor het laatst en toen was het zomer. Vandaag mocht ik weer proberen en plots is het winter. Ik reed vanavond naar het Vrijbroekpark en mijn autothermometer wees negen graden aan. Muts en handschoenen aan dus! Zenuwachtig en voorzichtig begon ik mijn eenste meters. Magda had me opgedragen om een kwartiertje te joggen, met als enig doel na te gaan hoe het met de voet is gesteld. Het deed overal pijn , aan de rug, de gewrichten, de heup maar niet aan de wreef van mijn linkervoet. Ik durf nog niet te veel victorie te kraaien maar als ik morgen opnieuw pijnloos kan lopen ben ik vertrokken.

Nu, zittend aan mijn computer voelt de voet niet echt lekker aan. Een branderig gevoel heeft zich meester gemaakt van mijn wreef en kwelt mijn tenen. Ik herken het gevoel en vrees dat de ontsteking niet 100% genezen is. Afwachten is de boodschap.

19-10-2009 om 23:01 geschreven door André  

Vandaag was het voor de meeste RAM-crossers verzamelen geblazen in Kapelle-op-den-Bos waar onze plaatselijke onderafdeling AWE (Alle Rammers weten dat AWE een onderafdeling is van RAM. Ieder jaar verbaast het mij hoe weinig AWE-leden dat weten, maar soit…) hun jaarlijkse oefencross organiseerde. Door mijn voetontsteking kon ik dit jaar niet meedoen en dat gaf me wel wat hartepijn, vooral toen de masters aan het lopen waren. Als troost mocht ik bij enkele wedstrijden medailles uitreiken.

Onze Noah moest al om half twee aan de bak. In een goed gestoffeerd deelnemersveld was hij één van de weinige eerstejaars temidden tweedejaars. Van in de start kon hij echter goed mee met de eersten en hij spurtte uiteindelijk mee voor het podium. Dat podim bleek echter net iets te hoog gegrepen voor ons Nootje maar hij tilde daar niet te zwaar aan. Hij was blij dat hij voor zijn klasgenootjes was, denk ik. Een vierde plaats is daarenboven schitterend. Na Noah kwam onze Moon. Die zei voor de start: ‘papa, ik heb al gezien wie meedoet. Ik ben de snelste aan de meet en dus moet ik niet aanvallen.’ Mijn antwoord was kort: ‘Wel aanvallen verdorie, op jouw leeftijd moet je nog niet speculeren. Gewoon gaan!’ (Atletiek is toch geen wielrennen!) Ik denk dat Moon teveel luistert naar wat de volwassen lopers onder mekaar vertellen over taktiek en koersverloop… Hij volgde wel mooi mijn orders op en viel van in de start aan. Ik zag hem wel gedurig omkijken en begreep dat hij niet echt voluit ging. Na de wedstrijd zei hij dat de verleiding groot was geweest om op zijn vriend Thijs te wachten en dan samen door te gaan. Een romantische loper! Ik dacht dat ze die niet meer maakten… Hij wachtte uiteindelijk toch niet en won verdiend met een kleine voorsprong op Thijs die Lars (Moons vriendje van op de VAC-stages) kon afhouden. Net voor Moon’s wedstrijd hadden drie RAM-meisjes (Benediekt, Anke en Lore) het volledig podium bij de pupillen bezet en na Moon won ook Eline haar koers. Onze langere trainingen beginnen vruchten af te werpen.

Bij de masters kon een grieperige Stefan zijn kansen niet voluit verdedigen. Spijtig, maar de wedstrijd werd gewonnen door Lieven Gryp, een kameraad 800-meterloper. Bij de seniors dames namen drie van mijn trainingspartners de start. Er stond geen maat op  Kim, die er een ware demonstratie van maakte en er voor zorgde dat er niemand mee op de foto stond zoals ze dat zeggen… Onze nieuwste aanwinst Els werd mooi tweede en Sarah, die nog zere benen had van gisteren (cursus initiator jeugd) werd vierde.

Bij de Seniors heren wilde Kjell niet onderdoen voor Kim en hij maakte er een ware demonstratie van door de tweede, Lucas Van Assche (toch ook geen zeveraar) op een minuut te lopen. In de achtergrond speelde zich een mooi duel af tussen een wel erg overmoedig gestartte Jasper en Ewoud die op het einde nog een kloof van een halve minuut dichtliep maar dat in de spurt moest bekopen. Leuk voor de supporters…

Ondertussen doet mijn voet weer pijn. Morgen mag ik in prinipe lopen maar ik ben sceptisch. Afwachten maar…

18-10-2009 om 00:00 geschreven door André  

Over een aantal spelers heeft Advocaat zijn conclusies getrokken. Dat waren zijn woorden en meteen verscheen op de website van Het Nieuwsblad (waarvan de sportpagina’s gelinkt zijn aan mijn blog) een enquête. Een lijst zou bepalen wie het meest kans maakte op verwijdering uit de kern. Natuurlijk deed ik mee en natuurljk klikte ik iedereen aan, hahaha… Natuurlijk meende ik het niet en natuurlijk is het maar gazettepraat en een gazette-enquête.

15-10-2009 om 00:00 geschreven door André  

Maandag liet ik een scan maken van mijn linkervoet en vandaag mocht ik bellen met sportdokter Renaat Huysmans voor het verdict. Ik heb de indruk dat de ontsteking langzamerhand geneest maar enkele pijnscheuten de laatste dagen deden Magda en ikzelf toch enigszins vrezen voor een stressfraktuurtje. Dat zou een serieuze streep door onze voorbereiding zijn endus was ik wat zenuwachtig bij het bellen. Dokter Huysmans stelde me echter gerust. Er was alleen een vochtophoping in de voorvoet en dus zou de combinatie rust en ontstekingsremmers soelaas moeten brengen. Ik hoop het want ik begin het echt wel moeilijk te hebben zonder mijn dagelijkse loopkilometers. Ook psychomogisch heeft lopen een duidelijke functie. Het brengt me een zeker mentaal evenwicht. Ga nu niet denken dat ik ineens als een halve debiel door het leven stap, hé! Ik voel me alleen nog wat zenuwachtiger en ongeduldig dan anders.

Vanavond werd er op de club, net als gisteren gepast. Vermarc, de leverancier van onze nieuwe clubkledij heeft pasmaten geleverd en dus geef ik deze week iedereen de kans om te passen. Gisteren ging dat perfect en had ik alles onder controle. Vandaag gaf ik zelf training en toen ik terug in het bureautje van Jef kwam zag ik dat er een soort tsunami door de collectie was gegaan. De bloesje waren gepast en zo maar ongeplooid terug in de zakjes gepropt. Leuk hoor! Kon ik vanavond nog bloesjes opplooien. Ik heb soms wel wat anders te doen.

We lieten vandaag onze jeugdatleetjes kennismaken met het crossparcours van 11 november. Ze liepen allemaal traag en in groepjes twee maal de kleinste ronde om daarna hetzelfde te herhalen maar dan wel ieder op zijn tempo. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dit een wedstrijd werd zeker?

14-10-2009 om 22:32 geschreven door André  

Frank, 

Vroeger reed ik met de fiets. Veelal of liever gezegd bijna elke dag alleen en ‘s zondags met een club. In een volledige Cofidis-outfit met assorti kousen, bril, schoenovertrekken, verzorgd tot in de details schuimde ik de heuvels van midden-brabant af, dromend van jou, mijn groot idool, mijn Sportgod. In mijn eigen kleine favorietengallerij van de sport zitten Freddy Maertens, Juan Lozano, Seb Coe en Hisjam broederlijk zij aan zij maar over hen waakt VDB, mijn allergrootste. Niet enkel omwille van wat je hebt gepresteerd maar vooral om de droom die je me bracht. Je kon alles op de fiets. Ik zag je wereldkampioen worden op de weg en in het tijdrijden, minstens drie keer op rij. Acht keer zag ik jou de ronde winnen en voor het eerst na Eddy Merckx won weer eens een belg de triplé, Giro-Tour-Vuelta, na ook minstens twee voorjaarklassiekers per seizoen te hebben meegepikt. En na je carrière zou je de grootste sportdirecteur worden die het peloton ooit had voortgebracht. Het heeft niet mogen zijn. Het werd jou niet gegund. Ik zou hier een heel pleidooi kunnen houden om jou van alle zonden des werelds te zuiveren. What the hell! Niemand is zonder zonden en het zal jou toch niet terugbrengen. Vorige week nog vertelde ik enthousiast aan mijn collega Jan dat je opnieuw met je vroegere trainer Sacci ging werken en dat hij het net als ik helemaal zag zitten volgend seizoen. Het heeft niet mogen zijn want het werd jou niet gegund.

Nu ben je weg en je laat een leegte achter, bij al je fans en bij je familie. Mijn gedachten gaan ook naar hen en vooral naar je twee dochters.

Adieu Frank, et merci…

13-10-2009 om 23:30 geschreven door André  

Gisteren sprong ik opnieuw het water in. Ditmaal was het décor het stedelijk zwembad van Mechelen, groter en lichter dan het bad van Hofstade. Het waren de kinderen die kozen voor Mechelen omwille van het ruimer kinderbad en de grote schuifaf. Na twintig baantjes opwarming waagde ik me opnieuw aan een ‘John Cleese-imitatie’ in groot bad.

Ook hier kreeg ik nuttige tips. De redder die zelf triatleet is wees me op enkele details waardoor ik gelijdelijk aan beter en beter door het water schuif. Aquajogging, een kunst!

Vandaag trokken we naar Merchtem voor een gezellige namiddag bij onze vrienden An, Jo, Bob en Felix. We zijn van plan om volgende zomer samen naar Griekenland te gaan en je kan niet vroeg genoeg beginnen met de voorbreidingen.

Gisterenavond zat ik gespannen te kijken naar de Rode Duivels. De laatste maanden werden ze dikwijls en terecht verguisd maar wat ze gisteren lieten zien opent opnieuw perspectieven. Dick Advocaat is er in een mum van tijd in geslaagd om zijn selecie te motiveren. Veel meer kon hij op zo’n korte tijd waarschijnlijk niet doen maar je zag opnieuw een ploeg op het veld staan. De spelers vochten voor elkaar, de aanvallers verdedigden mee en er was oprechte en algemene vreugde bij de doelpunten van een herboren Emile Mpenza. Wat een mooie atleet ook, die Emile! Hij had niet misstaan op een atletiekpiste want hij is ook zo snel als de wind. Wie vandaag ook opnieuw vloog is Sven Nys. In Namen werd hij gisteren reeds tweede achter de door zijn fans onklopbaar gewaande wereldkampioen. Dat zelfs een wereldkampioen niet elke koers kan winnen werd vandaag bewezen want Sven won op grootse wijze de eerste superprestigecross in Ruddervoorde. Oef! He’s back…

11-10-2009 om 21:10 geschreven door André  

Een waterrat ben ik nooit geweest maar er was een tijd dat ik drie keer per week ging zwemmen. Toch was ik wat onwennig toen ik aan mijn baantjes begon. Al vrij snel vond ik echter mijn ritme en ik herinnerde me plots van vroeger dat de eerste lengtes de moeilijkste zijn. Na een tijdje geraak je inderdaad in je ritme en kan je blijven zwemmen. Na dertig baantjes stopte ik maar want ik was gekomen om te aqua-joggen. Onder het waakzame oog van een plaatselijke redster trok ik de zwemband aan. Mijn eerste poging was niet echt een succes. Ik zonk niet meteen naar de bodem maar het liep niet lekker. Ik kroop uit het water en de redster gaf me spontaan wat uitleg en meteen ook een andere band. Dankzij haar technische tips liep het plots wel vlot. Ik ging wel niet snel vooruit maar dat is net de bedoeling. Als je te snel gaat ben je waarschijnlijk aan het zwemmen… Na een klein half uur hield ik het voor bekeken. De plaatselijke zwemclub had het zwembad ingepalmt en ik liep - zwom wat in de weg… Ik verschoot wel toen ik uit het water kwam want ik trilde plots op mijn benen. De belasting was zwaarder geweest dan ik in het water had gedacht. Moe, héél moe maar uiterst tevreden reed ik naar huis. 

08-10-2009 om 00:00 geschreven door André  

Niet lopen, da’s voor mij dus wel de hel, hoor! Een rustperiode op zich vind ik al kwaad maar dan wel een noodzakelijk kwaad. Een tiendaagse verplichtte rust is na één dag al onuitstaanbaar. Ik stond gisterenavond langs de piste naar de andere lopers te kijken met ‘hungry eyes’ als een kat die niet bij de melk mag.

Na de training trokken Frans, Bruno, Kathleen en ikzelf naar de cafetaria van de Nekker voor de eerste vergadering van de commissie sportief beleid. Vier uur lang hebben we ons gebogen over enkele hete hangijzers en problemen die onze club op sportief gebied kent. We kwamen tot enkele positieve conclusies die we graag meenemen naar de volgende bestuursvergadering.

Vandaag gaf ik training zonder ook maar één meter te lopen. Tja, fanatiek in het trainen, fanatiek in het niet-trainen, hahaha… Morgen ga ik naar het zwembad. Kjell leende me het materiaal om te aqua-joggen en ik ga dat morgenmiddag proberen. Als het niet lukt dan zwem ik wel gewoon. 

07-10-2009 om 23:10 geschreven door André  

Vandaag ging ik op bezoek bij dokter Renaat Huysmans in Kapelle-op-den-Bos. Vastbesloten om eindelijk te weten te komen wat mijn linkervoet al zolang kwelde en om te vermijden dat ik daar zoals vorige keer weer eens stond zonder pijn aan de voet ging ik eerst een toertje lopen. Het regende hard en daar zat ik dan kletsnat bij de dokter. Hij onderzocht mijn voet, draaide hem langs alle kanten en begon te duwen op de wreef en de pezen. Op één bepaalde plek, bovenaan de wreef was de pijn plots accuut. Ook toen hij mijn voet in de breedte bijeenkneep sprong ik bijna tot tegen het plafond. Diagnose: net als tien dagen voor het WK gaat het om een ontsteking door overbelasting. Dezelfde als toen want nooit goed genezen. Om zeker te zijn van de exacte plaats moet ik nog een MR-scan laten nemen. Tien dagen lang mag ik niet lopen. Gelukkig is het nu rusten geblazen en ik wil eerst volledig genezen zijn vooraleer ik de trainingen hervat. Ondertussen zal ik enkele keren gaan baantjes trekken in het zwembad.

Vanmorgen is Moon vertrokken op zeeklassen. Met een valies waar hij zelf meer dan eens in kan en een rugzakje klom hij op de bus. Noah zat er maar mistroostig bij. Hij had verdriet omdat hij zijn grote broer voor het allereerst vijf dagen moet missen. Als troost gaf Moon hem zijn Nintendo DS zodat Noah met zijn hondjes kan spelen en zo minder eenzaam zal zijn. Broederliefde is schoon, hé…

05-10-2009 om 22:30 geschreven door André  

Vandaag ging ik wel lopen. Aanvankelijk was mijn duurloop in de vooravond gepland maar toen ik vanuit mijn zetel Niels Albert naar de overwinning zag rijden hield ik het TV-kijken maar voor bekeken. Als het veldrijden vanaf nu zo door Albert zal worden gedomineerd denk ik dat ik niet veel meer ga kijken. Slechte verliezer? Misschien wel. Sven Nys is my man. Als hij stopt word het voor mij wachten tot er opnieuw iemand aankomt die me kan begeesteren. Plots supporteren voor een rivaal van mijn idool, dat kan ik niet. Binnenkort staat Sven echter weer aan de top en dan zal het winnen zoeter smaken dan ooit.

Ik liep vandaag veertig minuten in het Vrijbroekpark. Mijn voet deed pijn zoals anders maar door het feit dat ik in mijn rustperiode zit kan ik er niet zo goed tegen. Hoort rusten namelijk niet pijnloos te zijn? Het was kil in het park. De schamele zeventien graden en een drijgende hemel deden me naar mijn polartrui grijpen, voor het eerst sinds de vroege lente. Ik zette ook mijn muts op maar na een ronde stak ik die maar weer weg. Op weg naar huis hoorde ik dat Anderlecht onderuit ging op Club Brugge. Eerst Sven Nys en dan Anderlecht, het was mijn sportief WE niet.

Deze week stak het oktobernummer van ‘De Zemstenaar’, het dorpsblad van Groot-Zemst, in de bus. Twee weken geleden werd ik door één van de medewerkers geïnterviewd en kijk nu, ik sta warempel op de cover. Zoveel eer had ik nu ook niet verwacht maar het doet wel plezier. Vrijdag haalde ik frietjes voor de kinderen en Jolanda feliciteerde me als eerste dorpsgenote met mijn titel. (Na David de kantenman natuurlijk. Die wist het al meteen in augustus!) Blijkbaar had haar man tegen haar gezegd: ‘die komt hier frieten halen en dan wordt die nog wereldkampioen ook…’ Ik zei haar dat Magda zegt dat alles mag zolang je niet overdrijft. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik dikwijls frieten eet. Trouwe bloglezers weten al langer dat ik mij een boel dingen onthou. Aleen konfituur kan ik niet laten. Ieder zijn kleine zonde…

Op de site van AC Meetjesland vond ik ook nog enkele foto’s van vorige week.

04-10-2009 om 21:02 geschreven door André  

Gisterenavond eindigde een Volleybalmatch in Roeselare op een drama. Een 20-jarige speler zakte in elkaar en stierf even later. Het deed me onvermijdelijk terugdenken aan Jo Baetens, de volleybaltopper uit de jaren 80-90. Midden jaren tachtig deed ik mijn legeropleiding in Peutie en in ons peloton zat een grote sportieve jongen, Jo Baetens. Hij was een rustige, vriendelijke jongen maar heel veel hebben we hem toen niet gezien. Jo was toen al international en speelde met zijn team Lennik ook Europees. Als topsporter kreeg hij alle faciliteiten. Op een avond  werden we allen in de TV-room verzameld om samen naar een Europese match te kijken waarin Jo meespeelde. Na de opleiding zag ik Jo enkel nog op TV terug. Op 18 juli 1993 overleed hij op 29-jarige leeftijd aan een hartstilstand.

04-10-2009 om 12:49 geschreven door André  

Na de Da Vinci Code volgde met Angels and Demons een tweede verfilming van een Dan Brownboek door Ron Howard. Opnieuw vertolkt Tom Hanks Professor Robert Langdon. Ik wilde de film in de bioscoop gaan zien maar vond nooit de tijd en kocht daarom vandaag dan maar meteen de dvd. Ik las het boek onlangs voor de tweede keer en had dus elk personage en de hele verhaallijn nog vers in mijn geheugen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ontgoocheld ben. Niet dat het een slechte film is, verre van zelfs, maar een hoop personages zijn uit het scenario geschrapt en de verhaallijn is voor een groot deel herschreven. Je kan dus maar beter het boek op voorhand niet hebben gelezen. Ik verwarde gedurig boek en film en betrapte me constant op het vergelijken van beide waardoor ik natuurlijk niet echt genoot. Het boek is wel bij de haren getrokken, vooral het einde dan, en gelukkig hebben dat in de film wat geloofwaardiger gemaakt want levend uit een vrije val van op 3000m hoogte komen omdat je aan een stuk plastiek hangt is redelijk overdreven. Wat boeit me dan aan zo’n verhaal? Gewoon het feit dat er zoveel historische verwijzingen in zitten. Geschiedenis is nu éénmaal mijn ‘dada’. Zo lees ik sinds enkele dagen voor het slapengaan een stukje uit het nieuwe boek: ‘les plus beaux récits de voyage’, een verzameling fragmenten uit dagboeken en reisverslagen uit de wereldgeschiedenis. Naast bekendere figuren als Marco Polo en Magellaan volg je bvb ook Jacques Cartier bij het ontdekken van Canada, Francis Drake op de ‘Golden Hind’, Robert Surcouf op kapersjacht of nog Lord Byron in Albanië. Je reist naar alle uithoeken van de wereld, van de middeleeuwen tot nu. History is magic!

04-10-2009 om 00:20 geschreven door André  

Op loopgebied is het deze week al bijzonder rustig geweest. Ik heb enkel gelopen op dinsdag en donderdag. Ik probeer mijn voet te laten rusten maar merk geen beterschap. Een nieuw bezoek aan dokter Huysmans dringt zich dus dringend op.

03-10-2009 om 23:50 geschreven door André  

Donderdagochtend op de redactie. Ik probeerde mijn Mac op te starten maar net als de avond voordien wilde dat maar niet lukken. Ik belde onze Sanoma-helpdesk op en binnen de kortste keren stond Dimitri aan mijn computer om hem zoals het nog wel eens het geval was op een eenvoudige en snelle manier weer aan de praat te krijgen. Alleen wilde het deze keer maar niet lukken. Na een half uurtje proberen en testen viel het verdict: de harde schijf was onherroepelijk beschadigd en alles wat er op stond verloren. Ik voelde me misselijk worden. Mijn half leven stond immers op die harde schijf. Al mijn muziek verloren, al mijn documenten, mijn persoonlijke dossiers. Het enige dat ik niet kwijt ben is mijn foto-archief dat ik op een externe harde schijf bewaar. Gelukkig want als dat ook was verdwenen sprong ik in de Zenne. Ook mijn worddocument met de teksten van deze blog ben ik kwijt. Het telde al vierhonderd pagina’s en het doe wat raar om op een lege pagina te herbeginnen. Ondertussen heb ik een nieuwe MacBook Pro maar het is net of ik die niet ken. Mijn vertrouwde computer is weg en dus moet ik het met deze maar doen, een nieuwere versie met tal van voordelen, een betere schermresolutie en recentere programma’s die veel sneller en efficiënter draaien. Toch mis ik mijn oude…

03-10-2009 om 15:55 geschreven door André  

Ik had twee dagen niet gelopen en trok dus blijgemutst naar de Nekker. Mijn rustperiode is begonnen en dus loop ik maar een viertal duurloopjes per week. Vandaag trok ik met Kjell richting Dijledijk om er een stuk van het parcours van de 10km van Mechelen te lopen, tot aan de brug in Muizen en terug. Al babbelend haspelden we de kilometers af. Ik eet normaal nooit voor een training maar vandaag had ik zo'n honger dat ik wel eerst had gegeten. Het kon immers geen kwaad , dacht ik. De hele duurloop had ik last van een te volle maag. Het zal me leren. je moet goede gewoontes niet plots gaan veranderen! Eens op de piste zag ik Ewoud, Sarah en Els (helemaal alleen vanuit Leuven gekomen) 400en lopen en ik kreeg zin om mee te doen. Geduld, dacht ik, binnen twee weken begint alles immers opnieuw.

De rustperiode die ingaat betekent het definitieve einde van een fantastisch seizoen. Ik had voor het seizoen samen met Magda plannen gemaakt en gehoopt op een goed seizoen maar het werd een jaar waar gewoon alles lukte. Vijf Belgische records: indoor op de 800M bij de M45 en outdoor bij de M50 op de 400, 800 en 1000m en op de 4x800m. Een wereldrecord op de 4x800m met de nationale ploeg M50 en de Belgische titel met onze RAM-ploeg op de 4x100m. De provinciale en Belgische titel op de 800m indoor en outdoor twee provinciale, twee Vlaamse en één Belgische titel. Daarenboven als kers op de taart de wereldtitel op de 800m in Finland als hoogtepunt van een onvergetelijke week. Dit seizoen was gewoon een droom. Misschien word ik straks wakker. Het enige minpunt was die pijnlijke linkervoet die me soms heeft afgeremd. Ik hoop dat deze rustperiode die voet de nodige tijd zal geven om te genezen. Volgende week ga ik langs bij de sportdokter en hopelijk kan hij nu een sluitende diagnose stellen en kunnen we de nodige stappen zetten in de richting van die genezing. Een doorgezakte voorvoet is een mogelijkheid maar ook een chronische ontsteking lijkt aannemelijk. Ik zou het zelf niet weten en het kan me ook niet schelen, zolang het maar geneest. 

29-09-2009 om 22:29 geschreven door André  

28-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Ik ben geen fan van Cadel Evans. Zijn doorgaans te afwachtende manier van koersen werkt steeds op mijn zenuwen. Vandaag moet ik echter toegeven dat hij magistraal was. Slim, sluw en sterk. Een terechte wereldkampioen.

Ik hield wel even mijn hart vast toen Vinokoerov aanviel. Net terug van een dopingstraf en reeds zo sterk? Het doet natuurlijk de wenkbrauwen fronsen. Ook de aanwezigheid in de kopgroep van een Basso en andere reeds gestrafte coureurs roept vraagtekens op. Ik vroeg me af hoeveel zuivere renners er vooraan nog bij waren. Als je de snelheid en vooral het verzet ziet waarmee ze naarboven fietsen, sommigen zelfs zonder op de trappers te gaan staan, dan ga je toch twijfelen. Commentator Carl wees er op dat deze al waren gestraft maar ook daar kan je je vragen bij stellen, niet?

Ik ben net terug thuis en ik heb alle ramen moeten sluiten om niet volledig te worden uitgerookt. Zoals steeds wanneer het niet regent zitten mijn buren rond hun buitenkacheltje waar ze naast hout ook papier en karton (nochtans verboden) verbranden. Een tijdje geleden vroeg ik hen om rekening te houden met de windrichting. Het mocht niet baten en alles moet dus dicht!

27-09-2009 om 20:35 geschreven door André  

Geen Moonieboy vandaag in Nijvel. Er zijn meerdere redenen voor zijn afwezigheid maar de keuze lag bij hem. Ik vind niet dat je een kind van tien moet dwingen om kost wat kost een wedstrijd te lopen. Ik wil graag dat hij binnen tien jaar ook nog loopt.

Daardoor kon ik eventueel toch dubbelen op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem. Ik zou pas beslissen na de 800m. Veel hing af van de toestand van mijn nog steeds pijnlijke voet. Om tien na elf ging mijn reeks van start. De M50 waar ik toe behoor werden samen in één reeks geplaatst met de M45. (Op het einde van het seizoen nog heel veel masters vinden die nog wedstrijdvaardig zijn is een probleem.) Mijn doel was de wedstrijd winnen! Net voor de start trok ik mijn compressiekousen aan maar daar ging het plots goed fout. Bij hat aantrekken van mijn rechtersok scheurde die doormidden. Goed spul, die sokken! Ik loop er dolgraag mee maar dit zou niet mogen. Luid aangemoedigd door mijn collega Jan en zijn vrouw Christine (Ze wonen in Brugge!) kwam ik door in 29 seconden aan de 200m en toen reeds liep ik afgescheiden aan de leiding. Ik had echter een pakje aan mijn been. Een M45-loper van de plaatselijke club bleef mooi in mijn zog hangen. Aan de 400m kwamen we door in 59. Ik besloot om de spurt af te wachten en liep gewoon tempo. De kloof met het pak bedroeg toen al enkele tientallen meters. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn zette ik de spurt in. De nieuwkomer bleef maar volgen. Ik won uiteindelijk in 2.01.32 voor de M45 Patrick Roegiers. Mijn vriend Pol Parmentier werd tweede en zo konden we voor de zoveelste keer in onze mastercarrière samen op een podium. Ik zal toch eens een collage moeten maken van al die podia... Na het podium besloot ik om de 400m om halfzes ook te lopen. Moon en Noah zouden echter de namiddag rond de piste niet overleven en dus reden we naar Zeebrugge. Daar reden de jongens even met een trapautootje en aten en dronken we wat. Om halfvijf waren we terug aan de piste. Net op tijd om ook Marc en Dirk aan het werk te zien op de 200m. Na goud voor Dirk op de 100m werd het nu opnieuw goud voor de man die al het hele seizoen magistraal spurt voor zijn spitsbroeder(Marc won later ook nog zilver op de 400m). Onze kleine groene brigade deed het vandaag weer uitstekend met ook nog een medaille voor Ingrid en twee voor Els en Kathleen. De RAM-masters ontgoochelen zelden op kampioenschappen!

De 400m-wedstrijden konden daarna beginnen. Voor ik het wist was het aan mij. Vanmorgen was het windstil maar in de loop van de namiddag was het beginnen waaien. De wind en het feit dat ik nooit werd verontrust, laat staan opgejaagd, zorgde voor een ontgoochelende tijd, 54.17, ver van mijn BR van 53.06. Maar de buit was binnen. Vier titels bij op mijn teller. Het zijn er nu 31. 

Bert De Brabandere van de masterscommissie vroeg me of ik meekan op 10 oktober naar Parijs met een nationale mastersselectie voor een 4x800m tegen Frankrijk. Ik ga het met Magda bekijken maar normaal gezien rust ik vanaf morgen. Mijn voet heeft dringend rust nodig en dus vrees ik dat ik zal moeten passen voor de mooie uitnodiging. 

26-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er een duurloop op het programma. Een half uurtje maar had Magda gezegd.Ik trok daarom tegen de avond naar het Vrijbroekpark waar ik met Kjell had afgesproken. Daarna ging ik maar verderwerken aan mijn verrassing voor vandaag: een paneel met onze mascotte voor onze RAM-jeugd. De bedoeling is dat de kinderen op de foto kunnen met Rami. Ik schilderde nog tot twaalf uur en toen was het klaar.

Vandaag had dan ons gezellig samenzijn plaats op de Nekker. Het feestcomité, onder leiding van Lies, Patrick en Frank maakten er wel hun werk van. Eerst werd iedereen verwelkomd met een cocktail en een hapje, daarna werden er tapa's verkocht voor het goede doel, onze Club dus. Toen zowat iedereen aanwezig was hield ik mijn eerste 'voorzitterspeech'. Ik had het voornamelijk over het laatste jaar en de veranderingen binnen de club. Ook de fantastische resultaten van onze atleten kwamen aan bod en op het einde stelde ik iedereen het ontwerp van onze nieuwe clubkledij voor. Voor ik echter Rami met de kinderen kon laten poseren nam Frank het woord. Het feestcomité had nog een verrassing in petto: de huldiging van Kathleen en mezelf, de twee wereldkampioenen van Lahti. We kregen ieder uit de handen van onze trainingspartners een prachtige ingekaderde foto. Op de mijne staat een close-up van mijn zegegebaar. Het was nog niet alles want er volgde voor ieder nog een enorme mand met champagne en sportdrankjes. Ken je mede-atleten! Het emo-moment van de avond moest echter nog komen. Sarah en Kim hadden een tekstje voorbereid, gebaseerd op uitspraken op deze blog. Een mooie bloemlezing door twee van mijn vrouwelijke trainingspartners en een slotzin die het allemaal samenvatte: 'Hard werken en kunnen afzien is het geheime recept. Er is geen andere weg. NO PAIN, NO GAIN!' Ook Kjell had een verrassing in de vorm van twee schoendozen. In de eerste potten confituur en in de tweede bananen. Ken je mede-atleten! Ik vond het in ieder geval fantastisch om zo in de bloemetjes te worden gezet.

25-09-2009 om 00:00 geschreven door André