Gisterenavond eindigde een Volleybalmatch in Roeselare op een drama. Een 20-jarige speler zakte in elkaar en stierf even later. Het deed me onvermijdelijk terugdenken aan Jo Baetens, de volleybaltopper uit de jaren 80-90. Midden jaren tachtig deed ik mijn legeropleiding in Peutie en in ons peloton zat een grote sportieve jongen, Jo Baetens. Hij was een rustige, vriendelijke jongen maar heel veel hebben we hem toen niet gezien. Jo was toen al international en speelde met zijn team Lennik ook Europees. Als topsporter kreeg hij alle faciliteiten. Op een avond  werden we allen in de TV-room verzameld om samen naar een Europese match te kijken waarin Jo meespeelde. Na de opleiding zag ik Jo enkel nog op TV terug. Op 18 juli 1993 overleed hij op 29-jarige leeftijd aan een hartstilstand.

04-10-2009 om 12:49 geschreven door André  

Na de Da Vinci Code volgde met Angels and Demons een tweede verfilming van een Dan Brownboek door Ron Howard. Opnieuw vertolkt Tom Hanks Professor Robert Langdon. Ik wilde de film in de bioscoop gaan zien maar vond nooit de tijd en kocht daarom vandaag dan maar meteen de dvd. Ik las het boek onlangs voor de tweede keer en had dus elk personage en de hele verhaallijn nog vers in mijn geheugen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ontgoocheld ben. Niet dat het een slechte film is, verre van zelfs, maar een hoop personages zijn uit het scenario geschrapt en de verhaallijn is voor een groot deel herschreven. Je kan dus maar beter het boek op voorhand niet hebben gelezen. Ik verwarde gedurig boek en film en betrapte me constant op het vergelijken van beide waardoor ik natuurlijk niet echt genoot. Het boek is wel bij de haren getrokken, vooral het einde dan, en gelukkig hebben dat in de film wat geloofwaardiger gemaakt want levend uit een vrije val van op 3000m hoogte komen omdat je aan een stuk plastiek hangt is redelijk overdreven. Wat boeit me dan aan zo’n verhaal? Gewoon het feit dat er zoveel historische verwijzingen in zitten. Geschiedenis is nu éénmaal mijn ‘dada’. Zo lees ik sinds enkele dagen voor het slapengaan een stukje uit het nieuwe boek: ‘les plus beaux récits de voyage’, een verzameling fragmenten uit dagboeken en reisverslagen uit de wereldgeschiedenis. Naast bekendere figuren als Marco Polo en Magellaan volg je bvb ook Jacques Cartier bij het ontdekken van Canada, Francis Drake op de ‘Golden Hind’, Robert Surcouf op kapersjacht of nog Lord Byron in Albanië. Je reist naar alle uithoeken van de wereld, van de middeleeuwen tot nu. History is magic!

04-10-2009 om 00:20 geschreven door André  

Op loopgebied is het deze week al bijzonder rustig geweest. Ik heb enkel gelopen op dinsdag en donderdag. Ik probeer mijn voet te laten rusten maar merk geen beterschap. Een nieuw bezoek aan dokter Huysmans dringt zich dus dringend op.

03-10-2009 om 23:50 geschreven door André  

Donderdagochtend op de redactie. Ik probeerde mijn Mac op te starten maar net als de avond voordien wilde dat maar niet lukken. Ik belde onze Sanoma-helpdesk op en binnen de kortste keren stond Dimitri aan mijn computer om hem zoals het nog wel eens het geval was op een eenvoudige en snelle manier weer aan de praat te krijgen. Alleen wilde het deze keer maar niet lukken. Na een half uurtje proberen en testen viel het verdict: de harde schijf was onherroepelijk beschadigd en alles wat er op stond verloren. Ik voelde me misselijk worden. Mijn half leven stond immers op die harde schijf. Al mijn muziek verloren, al mijn documenten, mijn persoonlijke dossiers. Het enige dat ik niet kwijt ben is mijn foto-archief dat ik op een externe harde schijf bewaar. Gelukkig want als dat ook was verdwenen sprong ik in de Zenne. Ook mijn worddocument met de teksten van deze blog ben ik kwijt. Het telde al vierhonderd pagina’s en het doe wat raar om op een lege pagina te herbeginnen. Ondertussen heb ik een nieuwe MacBook Pro maar het is net of ik die niet ken. Mijn vertrouwde computer is weg en dus moet ik het met deze maar doen, een nieuwere versie met tal van voordelen, een betere schermresolutie en recentere programma’s die veel sneller en efficiënter draaien. Toch mis ik mijn oude…

03-10-2009 om 15:55 geschreven door André  

Ik had twee dagen niet gelopen en trok dus blijgemutst naar de Nekker. Mijn rustperiode is begonnen en dus loop ik maar een viertal duurloopjes per week. Vandaag trok ik met Kjell richting Dijledijk om er een stuk van het parcours van de 10km van Mechelen te lopen, tot aan de brug in Muizen en terug. Al babbelend haspelden we de kilometers af. Ik eet normaal nooit voor een training maar vandaag had ik zo'n honger dat ik wel eerst had gegeten. Het kon immers geen kwaad , dacht ik. De hele duurloop had ik last van een te volle maag. Het zal me leren. je moet goede gewoontes niet plots gaan veranderen! Eens op de piste zag ik Ewoud, Sarah en Els (helemaal alleen vanuit Leuven gekomen) 400en lopen en ik kreeg zin om mee te doen. Geduld, dacht ik, binnen twee weken begint alles immers opnieuw.

De rustperiode die ingaat betekent het definitieve einde van een fantastisch seizoen. Ik had voor het seizoen samen met Magda plannen gemaakt en gehoopt op een goed seizoen maar het werd een jaar waar gewoon alles lukte. Vijf Belgische records: indoor op de 800M bij de M45 en outdoor bij de M50 op de 400, 800 en 1000m en op de 4x800m. Een wereldrecord op de 4x800m met de nationale ploeg M50 en de Belgische titel met onze RAM-ploeg op de 4x100m. De provinciale en Belgische titel op de 800m indoor en outdoor twee provinciale, twee Vlaamse en één Belgische titel. Daarenboven als kers op de taart de wereldtitel op de 800m in Finland als hoogtepunt van een onvergetelijke week. Dit seizoen was gewoon een droom. Misschien word ik straks wakker. Het enige minpunt was die pijnlijke linkervoet die me soms heeft afgeremd. Ik hoop dat deze rustperiode die voet de nodige tijd zal geven om te genezen. Volgende week ga ik langs bij de sportdokter en hopelijk kan hij nu een sluitende diagnose stellen en kunnen we de nodige stappen zetten in de richting van die genezing. Een doorgezakte voorvoet is een mogelijkheid maar ook een chronische ontsteking lijkt aannemelijk. Ik zou het zelf niet weten en het kan me ook niet schelen, zolang het maar geneest. 

29-09-2009 om 22:29 geschreven door André  

28-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Ik ben geen fan van Cadel Evans. Zijn doorgaans te afwachtende manier van koersen werkt steeds op mijn zenuwen. Vandaag moet ik echter toegeven dat hij magistraal was. Slim, sluw en sterk. Een terechte wereldkampioen.

Ik hield wel even mijn hart vast toen Vinokoerov aanviel. Net terug van een dopingstraf en reeds zo sterk? Het doet natuurlijk de wenkbrauwen fronsen. Ook de aanwezigheid in de kopgroep van een Basso en andere reeds gestrafte coureurs roept vraagtekens op. Ik vroeg me af hoeveel zuivere renners er vooraan nog bij waren. Als je de snelheid en vooral het verzet ziet waarmee ze naarboven fietsen, sommigen zelfs zonder op de trappers te gaan staan, dan ga je toch twijfelen. Commentator Carl wees er op dat deze al waren gestraft maar ook daar kan je je vragen bij stellen, niet?

Ik ben net terug thuis en ik heb alle ramen moeten sluiten om niet volledig te worden uitgerookt. Zoals steeds wanneer het niet regent zitten mijn buren rond hun buitenkacheltje waar ze naast hout ook papier en karton (nochtans verboden) verbranden. Een tijdje geleden vroeg ik hen om rekening te houden met de windrichting. Het mocht niet baten en alles moet dus dicht!

27-09-2009 om 20:35 geschreven door André  

Geen Moonieboy vandaag in Nijvel. Er zijn meerdere redenen voor zijn afwezigheid maar de keuze lag bij hem. Ik vind niet dat je een kind van tien moet dwingen om kost wat kost een wedstrijd te lopen. Ik wil graag dat hij binnen tien jaar ook nog loopt.

Daardoor kon ik eventueel toch dubbelen op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem. Ik zou pas beslissen na de 800m. Veel hing af van de toestand van mijn nog steeds pijnlijke voet. Om tien na elf ging mijn reeks van start. De M50 waar ik toe behoor werden samen in één reeks geplaatst met de M45. (Op het einde van het seizoen nog heel veel masters vinden die nog wedstrijdvaardig zijn is een probleem.) Mijn doel was de wedstrijd winnen! Net voor de start trok ik mijn compressiekousen aan maar daar ging het plots goed fout. Bij hat aantrekken van mijn rechtersok scheurde die doormidden. Goed spul, die sokken! Ik loop er dolgraag mee maar dit zou niet mogen. Luid aangemoedigd door mijn collega Jan en zijn vrouw Christine (Ze wonen in Brugge!) kwam ik door in 29 seconden aan de 200m en toen reeds liep ik afgescheiden aan de leiding. Ik had echter een pakje aan mijn been. Een M45-loper van de plaatselijke club bleef mooi in mijn zog hangen. Aan de 400m kwamen we door in 59. Ik besloot om de spurt af te wachten en liep gewoon tempo. De kloof met het pak bedroeg toen al enkele tientallen meters. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn zette ik de spurt in. De nieuwkomer bleef maar volgen. Ik won uiteindelijk in 2.01.32 voor de M45 Patrick Roegiers. Mijn vriend Pol Parmentier werd tweede en zo konden we voor de zoveelste keer in onze mastercarrière samen op een podium. Ik zal toch eens een collage moeten maken van al die podia... Na het podium besloot ik om de 400m om halfzes ook te lopen. Moon en Noah zouden echter de namiddag rond de piste niet overleven en dus reden we naar Zeebrugge. Daar reden de jongens even met een trapautootje en aten en dronken we wat. Om halfvijf waren we terug aan de piste. Net op tijd om ook Marc en Dirk aan het werk te zien op de 200m. Na goud voor Dirk op de 100m werd het nu opnieuw goud voor de man die al het hele seizoen magistraal spurt voor zijn spitsbroeder(Marc won later ook nog zilver op de 400m). Onze kleine groene brigade deed het vandaag weer uitstekend met ook nog een medaille voor Ingrid en twee voor Els en Kathleen. De RAM-masters ontgoochelen zelden op kampioenschappen!

De 400m-wedstrijden konden daarna beginnen. Voor ik het wist was het aan mij. Vanmorgen was het windstil maar in de loop van de namiddag was het beginnen waaien. De wind en het feit dat ik nooit werd verontrust, laat staan opgejaagd, zorgde voor een ontgoochelende tijd, 54.17, ver van mijn BR van 53.06. Maar de buit was binnen. Vier titels bij op mijn teller. Het zijn er nu 31. 

Bert De Brabandere van de masterscommissie vroeg me of ik meekan op 10 oktober naar Parijs met een nationale mastersselectie voor een 4x800m tegen Frankrijk. Ik ga het met Magda bekijken maar normaal gezien rust ik vanaf morgen. Mijn voet heeft dringend rust nodig en dus vrees ik dat ik zal moeten passen voor de mooie uitnodiging. 

26-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er een duurloop op het programma. Een half uurtje maar had Magda gezegd.Ik trok daarom tegen de avond naar het Vrijbroekpark waar ik met Kjell had afgesproken. Daarna ging ik maar verderwerken aan mijn verrassing voor vandaag: een paneel met onze mascotte voor onze RAM-jeugd. De bedoeling is dat de kinderen op de foto kunnen met Rami. Ik schilderde nog tot twaalf uur en toen was het klaar.

Vandaag had dan ons gezellig samenzijn plaats op de Nekker. Het feestcomité, onder leiding van Lies, Patrick en Frank maakten er wel hun werk van. Eerst werd iedereen verwelkomd met een cocktail en een hapje, daarna werden er tapa's verkocht voor het goede doel, onze Club dus. Toen zowat iedereen aanwezig was hield ik mijn eerste 'voorzitterspeech'. Ik had het voornamelijk over het laatste jaar en de veranderingen binnen de club. Ook de fantastische resultaten van onze atleten kwamen aan bod en op het einde stelde ik iedereen het ontwerp van onze nieuwe clubkledij voor. Voor ik echter Rami met de kinderen kon laten poseren nam Frank het woord. Het feestcomité had nog een verrassing in petto: de huldiging van Kathleen en mezelf, de twee wereldkampioenen van Lahti. We kregen ieder uit de handen van onze trainingspartners een prachtige ingekaderde foto. Op de mijne staat een close-up van mijn zegegebaar. Het was nog niet alles want er volgde voor ieder nog een enorme mand met champagne en sportdrankjes. Ken je mede-atleten! Het emo-moment van de avond moest echter nog komen. Sarah en Kim hadden een tekstje voorbereid, gebaseerd op uitspraken op deze blog. Een mooie bloemlezing door twee van mijn vrouwelijke trainingspartners en een slotzin die het allemaal samenvatte: 'Hard werken en kunnen afzien is het geheime recept. Er is geen andere weg. NO PAIN, NO GAIN!' Ook Kjell had een verrassing in de vorm van twee schoendozen. In de eerste potten confituur en in de tweede bananen. Ken je mede-atleten! Ik vond het in ieder geval fantastisch om zo in de bloemetjes te worden gezet.

25-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Net als elk jaar was het in heel Vlaanderen vandaag scholencross. Vorig jaar had Moon door een verstuikte voet niet kunnen meelopen maar vandaag stonden mijn beide helden aan de start. Nootje liep een mooie wedstrijd, steeds vooraan maar hij was niet opgewassen tegen het loopgeweld van de eerste vier. Hij won wel de spurt voor de vijfde plaats. De hele wedstrijd had hij trouwens accordeon gespeeld tussen de eerste en de tweede groep. Ik denk zelfs dat hij verrast was dat de wedstrijd niet langer was want hij vroeg me na de aankomst hoeveelste hij was. Toen ik zei dat hij vijfde was antwoordde hij enigszins ontgoocheld: 'holy shit'. Waar halen die mannekens al die woorden toch vandaan...

23-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er een duurloop op het programma en ik had onder de middag geen tijd gevonden om die af te werken. Kjell stelde voor om naar 'zijn' Hazewinkel te gaan, een mooi domein en een leuk loopparcours met talrijke mogelijkheden tot verlengen of inkorten. Een eerste ronde van een half uur werd gevolgd door een kleinere. Na exact vijfenveertig minuten stonden we terug op de parking waar we stretchten en waar ik mijn onvermijdelijke versnellingen liep.

Vandaag was het Nekkertraining. Voor mij de laatste van deze campagne. Ik had een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat ik ga rusten maar net als vorig jar ben ik bang om de vorm te laten wegebben. Komt er ooit nog een seizoen als dit? Waarschijnlijk niet en dat besef doet wel wat pijn. Een jonge atleet leeft met verwachtingen en plant zijn progressie over jaren. Hij weet dat het beste nog moet komen. Denk nu niet dat ik de 'ouwe zak' ga uithangen, hoor. Het is gewoon de realiteit. Als master weet je dat het ineens kan gedaan zijn. Daarom ook dat ik met wat angst de rustperiode inga. Hoe wordt het daarna? Ik weet ook hoe hard het is om weer die vorm te gaan halen. Zal ik de pijn nog aankunnen? Zal ik nog zoveel kunnen afzien? Zo ver ben ik echter nog niet. Eerst moet ik nog mijn laatste wedstrijd van het seizoen lopen: de 800m op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem aanstaande zaterdag. Daarom stonden er vandaag nog 300en op het programma. Vijf in totaal met 100m stappen tussen. Bij de eerste vertrokken we allemaal samen: Sarah, Els(onze nieuwe aanwinst), Tom, Ewoud en ik. Ik nam de leiding maar bij de eerste is het altijd wat blind vliegen. Is het snel genoeg of net te snel? Ik ging over de meet na 48 seconden. We stapten 100m en toen zei Magda dat we nog wat moesten rusten. Zoveel recuperatie ben ik niet gewoon. Daarom dacht ik: 'de volgende gaan we gewoon sneller '. Zo gebeurde het ook en ik klokte 45'. Ook de volgende ging goed: 44'. De vierde was iets trager: 46'. Na weer een aanzienlijke rust vertrokken we voor de laatste. Ik ging voluit, zag het als een aller-allerlaatste test. Mijn foulée draaide op maximale lengte en ik kon de frequentie hoog houden. Het resultaat was navenant: 41.80. Ik ben klaar voor zaterdag.

22-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Na een te korte nacht stond ik al om zes uur in de keuken van mijn koffie te slurpen. Het beloofde een lange dag te worden. Ik maakte lunchpakketten klaar, vulde de frigobox en begon me aan te kleden. Nadat ik met de kids pannekoeken had gegeten kon ik de wagen inladen. Rond acht uur vertrokken we, eerst naar Hombeek waar we Kjell oppikten en daarna richting Heusden-Zolder voor het Belgisch Kampioenschap estafetten. Ram stelde er vier ploegen op waaronder de drie musketiers, Johan, Dirk, Marc en ikzelf, met zijn vieren net als in het boek van Alexandre Dumas. Ik voelde me goed vandaag, fris en relaxed. (De looploze zaterdag van gisteren had zijn doel niet gemist) Van stress was geen sprake, enkel wat gezonde zenuwachtigheid. Ik wilde vooral zo goed mogelijk lopen en zo mijn sprintvrienden aan een medaille helpen. Is een team niet altijd zo sterk als zijn zwakste schakel? Vandaag was ik die schakel. Dat ik niet traag ben bewees ik al in mijn 800m-wedstrijden maar dit is wel wat anders. Stand houden tussen specialisten van de explosiviteit is geen sinecure. Na in Heusden zelf even te zijn verkeerd gereden kwamen we toch ruim op tijd aan de piste. De opwarming gebeurde op een zijterreintje waar ook elk jaar de vedetten van de KBC-nacht (ook Moon dus, hahaha) hun opwarming doen. Johan kwam met het nieuws dat de ploeg rond Jonathan Nsenga forfait had gegeven. Dat bombardeerde ons meteen tot favoriet en plots voelde ik toch de stress opkomen. Het uurvan de waarheid was aangebroken en vanuit de call-room trokken we naar het middenplein en van daar naar onze respectievelijke startplaatsen. Ik had twee repen plakband mee maar hoorde van een jurylid dat slechts één stuk tape toegelaten was. Wat een belachelijke regel. Waren ze bang dat ze zich teveel gingen moeten bukken om ze weg te halen? Ik plakte de ene tape dan maar op de plek waar Marc zou moeten zijn op het moment dat ik mijn inspanning moest inzetten. Mijn startpositie was gemakkelijker te bepalen en dat kon ik zonder tape.

Plots hoorde ik het schot en ze waren vertrokken. In de verte zag ik Johan ongeveer aan de leiding de stok doorgeven aan Dirk die op indrukwekkende wijze een kloof sloeg met onze concurrenten. Daarna was het aan Marc die de hele bocht voor zijn rekening nam. Hij kwam aan de tape en ik vertrok voluit zoals Johan het me had opgedragen. 'Niet omkijken en vol gaan', hoorde ik hem nog zeggen. 'Jaaa', riep Marc en ik stak mijn hand achteruit. Op training was onze stokwissel niet steeds perfect maar nu voelde ik bijna meteen de koude metalen staaf in mijn handpalm ploffen. Ik keek recht voor me uit en vertrok voor mijn 100m. Na een tiental meter geraakte ik in mijn maximale foulée en toen voelde ik dat het goed was: ze gingen me pas na de meet terugzien! Ik gooide me nog op de streep en keek naar de chrono: 45.31 (later gecorrigeerd totr 45.28. Een stevig nieuw clubrecord en bij de M40 de tweede clubtijd ooit. Het was nu wachten op de tweede reeks. Die werd gewonnen door Lierse maar hun tijd lag boven de 46. We riepen en ik sprong een gat in de lucht: we waren Belgisch Kampioen. Was dat even kicken, zeg! Een titel in ploeg is toch een aparte ervaring. Vreugde is zoveel intenser wanneer je die kan delen...

20-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag werd het een dagje shoppen. Een hele namiddag de braderij in Mechelen trotserend  zochten en vonden we winterkleren voor de twee jongens. Het was er heel warm en mijn voet zat me de hele dag niet lekker. Gisterenavond reeds ondervond ik last na de vele uren rechtstaan en rondlopen op de jeugdmeeting. Ik besloot daarom vandaag niet meer te lopen om zo mijn voet te sparen voor morgen.

19-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het was vandaag een mooie nazomerdag. Niet te warm, juist zoals het moest zijn. Mijn duurloop deed ik op een totaal nieuw parcours. Sinds kort bestaat er eeen 'jaagpad' langs de afwatering van de Zenne. Dat pad begint in Eppegem en loopt helemaal tot in Hombeek. Ideaal voor het wat langere werk dus. Ik vond het een heel aangename kennismaking en zal niet nalaten om mijn trainingsmakkers te wijzen op de mogelijkheden van dit nieuwe pad.

Vanavond was het nog steeds een lekker weertje en gelukkig maar want op de Nekker vond onze eigen jeugdmeeting plaats. Dit jaar was er een wedstrijd in de wedstrijd want onze onderafdeling uit Kapelle-op-den-Bos had de RAM uitgedaagd tot een duel. Al onze atleetjes waren natuurlijk des te gemotiveerder met tal van prachtige prestaties tot gevolg. Noah verbeterde zijn PR op de 60m tot 10.62 en werd daarmee vierde. Als jongste deelnemer een puike prestatie en slechts 7/100e van het podium. Een eerste medaille voor onze Noah had wel mooi geweest maar niet getreurd, hij is nog twee volle jaren benjamin. Op de 600m was het zijn allereerste deelname. Een vijfde plaats (nipt geklopt door zijn trainingsmakkertje Harald) in een tijd van 2.19.92 is ook heel mooi gedaan.

Moon was naar de Nekker gekomen met slechts één doel voor ogen, de twee loopnummers winnen. Hij begon alvast goed door goud te pakken op de 60m: 9.18. Bij het hoogspringen geraakte hij over 1m15 en met de discus gooide hij 17m44. Zijn laatste proef van de dag was de 1000m. In het begin van de week was zijn plan nog om zo snel mogelijk te lopen maar vandaag zei hij even voor de start dat hij tactisch ging lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Hij vertrok meteen op kop. Al meteen sloeg hij een kleine kloof maar ik zag dat hij soepel draaide zonder te forceren. De enige die nog kon terugkeren was Sven en met zijn tweeën kwamen ze uit de laatste bocht. Moon schudde nog een splijtende demarrage uit zijn mouw en daarmee was zijn tweede gouden medaille een feit. Hij had zijn doel bereikt! Na de wedstrijden mocht ik de winnaar van het grote duel bekendmaken. Voor de proclamatie sprak ik onze jeugd nog even toe. Wie er ook won, samen zouden ze de ereronde lopen want tenslotte zijn ze één grote familie. Mechelen werd de winnaar. Iedereen juigde, niemand treurde en de ereronde werd ingezet...

18-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Mijn gewoonlijke vrijdagtraining was door de wedstrijd van zondag naar vandaag verschoven. Ik trok dus deze middag naar de piste van Machelen. Na een twintigtal minuten opwarming, stretchen en vier versnellingen begon ik aan de eigenlijke training: tien keer 100m voluit. Bij het terugstappen oefende ik mijn achterwaartse armbeweging voor de aflossing. Johan toonde me hoe ik mijn arm en hand moet achteruit bewegen op het ogenblik dat Marc roept. Het is een speciale houding die me niet natuurlijk lijkt en daarom kan ik die niet genoeg oefenen. De laatste tijd heb ik meer gespurt dan normaal en ik voel dat aan mijn rug. Die leek me stilaan weer vast te gaan zitten en daarom trok ik vanavond naar Peter, mijn osteopaat. Ik kruiste er Stefan, wiens bekken vorige zondag weer eens helemaal scheef stond en vandaag door Peter werd rechtgezet. Mijn bekken zat nog goed maar het was de bovenrug en vooral de plek tussen de schouderbladen die helemaal vast zat. Waarschijnlijk het gevolg van die vele spurttrainingen van de laatste weken. Na een half uur trekken, sleuren, kraken en duwen zou alles weer los moeten zitten. Overmorgen voel ik daar dan echt de gevolgen van. 

17-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond was het weer training op de Nekker. Mijn loopactiviteit (vandaag maar een recuperatieloopje van een half uur) kon ik combineren met de training van mijn groep jonge lopertjes. We vertrokken voor rondjes binnen het domein en al snel bleek dat voor de helft van het dozijn atleetjes een half uur aan één stuk lopen al problematisch was. Het kerstseizoen komt er aan en dus moet ik toch wat duurloopjes inlassen. De kinderen die in de zomer héél regelmatig zijn blijven komen konden moeiteloos mee maar de anderen, die waarschijnlijk minder hadden gelopen deze zomer hadden het moeilijk. We hebben natuurlijk elke keer gewacht want onze leuze is we: samen uit, samen thuis! Na de duurloop liet ik ze nog twee 200en lopen om het wedstrijdgevoel wat aan te wakkeren met het oog op de 1000m op onze eigen meeting vrijdagavond. Toen we klaar stonden voor de tweede zagen we Noah en zijn twee spitsbroeders Jari en Lotfi hun groep verlaten en naar de start van de 200 komen. Ze deden die 200 vlotjes mee maar toen we dachten dat het gedaan was zagen we de drie opnieuw naar de start van de 200 trekken. Vreemd, dachten Bruno en ik. Wat zijn die van plan? Ik liep naar hun coach Sarah en ze vertelde dat ze alledrie hadden gevraagd om te mogen oefenen voor hun 600 van vrijdag. (Wat een vlijt!) Daar stonden ze dan, de drie prutskes, broederlijk naast elkaar. Het was een grappig zicht. Ze vertrokken en we dachten dat het weer een 200 ging zijn maar aan de aankomst gingen ze door: ze gingen voor de volle 600. Noah, die een jaar jonger is dan zijn vriendjes moest halfweg afhaken maar kon er best om lachen. Na hun 600 gingen ze doodleuk voorttrainen bij Sarah en trokken ze nog spurtjes. Onvermoeibare jeugd!

Na de jeugdtraining oefenden Johan, Dirk, Marc en ik nog wat op de stokwissels. Vooral het afmeten van mijn startpunten was niet zo simpel. Met geleende spikes moest ik enkele keren voluit vertrekken zodat we konden aanpassingen doen. Ik besef nu pas hoe technisch zo'n spurtaflossing wel is. Het wordt trouwens een moeilijke klus zondag. Waarschijnlijk zal ik tegen Jonathan Nsenga moeten lopen. Aaargh... Ik voel me net een Trabantje tussen Formule 1's. Nu ja, Herbie (de dolle kever) won ook wel maar dat was in de film, nietwaar.

16-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er slechts een half uurtje recuperatielopen op het programma. Dertig minuten met de I-pod in aanslag rondjes draaien in het park van Machelen. Voor mij is dat genieten. Ik was trouwens nog steeds onder de indruk van Kim's prestaties op de US Open. De 'Come-back mom' noemen ze haar ginder. Ze moet zowat in de zevende hemel verkeren.

Vandaag was het voor mij andere koek. Ik moest acht keer 200m lopen in ongeveer 30 seconden. Na elke 200 mocht ik 200m joggen waarna ik opnieuw een 200 moest spurten. De laatste was supersnel, net boven de 27. Daarenboven moest ik mijn training vandaag alleen afwerken. Vanavond was er info-avond in de Sint-Maartenschool in Hombeek en daarom trok ik veel vroeger dan normaal naar de Nekker. Moederziel alleen liep ik mijn opwarmingsronden. Nog steeds in totale afzondering begon ik wat later aan mijn eigenlijke training maar halverwege de reeks begonnen de eerste collega-Rammers toe te stromen. Nu het seizoen ten einde loopt krioelt het weer van de bedrijvigheid. Een pak nieuwe gezichten loopt rond op de piste maar ook een heel bataljon atleten die je de hele zomer niet hebt gezien. Een beetje tegenstrijdig, niet? 

15-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag is traditioneel mijn rustdag. Ik doe wel altijd goed mijn best om 's avonds afgepeigerd te zijn. Gisteren was het in het Begijnhof in Mechelen rommelmarkt. In wat ik persoonlijk de mooiste wijk van Mechelen vind hebben we enkele uren rondgewandeld. Het zonnetje scheen maar je voelt dat de zomer voorbij is. Spijtig.

Vanmorgen was er afgesproken in het Vrijbroekpark. Sarah en Patrick hielden het bij een duurloop terwijl Ewoud en ik voor het laatst dit seizoen duizenden moesten lopen. Stefan was er ook maar kon niet lopen omdat zijn bekken weer volledig is gekanteld. Hij was helemaal van in Leest samen met zijn jongste zoon Bram naar het park gefietst. De hele training speelde Stefan fietsende babysitter want ook Moon en Noah waren met de fiets in het park. Ze gingen naar de verkeerstuin en later vergezelden de vier fietsers ons bij het uitlopen. De duizenden werden tot twee beperkt. Gelukkig want ik had er niet echt veel zin in. Het einde van het seizoen is nakend en vooral mentaal begint het lang te duren. Ik vertrok op kop maar geraakte niet goed in mijn ritme. In de eerste echte bocht moesten we inhouden voor tegenliggers die het vertikten opzij te gaan. Ik had de indruk dat mijn benen wat verdoofd waren en had last om te versnellen. Toch kwam ik uit in 2.49. Geen reden tot paniek, dus. De tweede ging moeizamer en ik baalde de hele kilometer. Op het einde trokken Ewoud en ik nog een sprintje en we eindigden opnieuw in 2.49. Het was, dixit Magda, de laatste zware opdracht van het seizoen maar wie weet tovert ze alsnog iets uit haar toverhoed.

In de late namiddag pikten we Sarah en Ewoud op en reden we naar Kessel-Lo. Daar werd in het DCLA-bastion de Belgische kampioenschappen voor Junioren en Beloften gehouden. Clubgenoten Sofie Lauwers, Sofie Daelemans en Jasper hadden er al gelopen maar de wedstrijd van Kjell, de 5000m bij de beloften moest nog worden gelopen. Met een half uur vertraging begonnen ze er aan. Aangemoedigd door een hele schare supporters, die net als ik voelden dat een knalprestatie in de lucht hing, startte Kjell in een bizarre wedstrijd. Er werd afwisselend traag, zeer traag, snel en zeer snel gelopen. Je merkte dat topfavoriet Ruben Vandevelde er niet gerust in was. Hij was blijkbaar op de hoogte van het pact tussen Kjell en Sanne Torfs, partners in training and in crime. Ruben trachtte door versnellingen het tweetal uit elkaar te trekken maar slaagde niet in zijn opzet. Op anderhalve ronde van het einde viel Sanne aan. Enkel de Nederlandse loper van DCLA, die als buitenlander geen aanspraak kon maken op een podiumplaats, schoof mee. Daarachter bleef Kjell natuurlijk zitten en het werd een lange spurt voor het zilver en het brons. Vandevelde won uiteindelijk zilver en Kjell moest alles uit de kast halen om Florent Caelen in de spurt af te houden. Kjell die een spurt wint. Ik had dan toch alles nog niet meegemaakt, hahaha... Fantastisch gelopen makker en een mooie medaille. Allicht niet de laatste. 

13-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Wat een leuke verrassing vandaag op onze eigen meeting in Willebroek. Pol Parmentier en Lucien Heyde waren er ook. Zo konden we bij het loslopen en het uitlopen nog wat kletsen en napraten over de laatste maanden en over het WK. Altijd fijn om die gasten terug te zien. Ook verse M50 Wilfried Dubois was er en gegangmaakt door clubmakker Kim Barbé liep hij daar al meteen Lucien's Belgisch record op de 1500m aan flarden. Ook met hem had ik het nog over het WK. Op het WK in San Sebastian werd Wilfried trouwens vier jaar geleden door Anselm Le Bourne geklopt op de 1500m.

Vandaag hield ik met mijn collega masters van RAM een algemene repetitie voor het BK aflossing van volgende week. Net als bij de drie musketiers waren onze drie topspurters plots met vier. We liepen er tegen een jongerenploeg waar Anthony als startloper tegen zijn coach Johan mocht starten. Het was een geslaagde test want ondanks twee zwakke stokwissels op de drie zoefden we toch naar een nieuw clubrecord in 46.21. Een prima tijd en volgens Johan (onze aflossingscoach en specialist ter zake) kunnen we onder de 46 lopen. Johan vertrok zelf als een bezetene. Hij had lang in de file gezeten en was blijkbaar onder stoom. Daarenboven wilde hij waarschijnlijk zijn jonge pupillen even laten zien wat hij nog steeds in zijn mars heeft. Met een fikse voorsprong gaf hij de stok perfect door aan Dirk die op de elan doorging en de kloof met Jasper, die als tweede liep bij de jongeren, nog wat vergrootte. De volgende wissel was minder goed want Dirk liep even naast Marc en dat kan niet de bedoeling zijn. We hadden voor de wedstrijd wat plakband geplaatst op de piste zodat ik kon weten wanneer ik moest vertrekken. De repetitie van verleden dinsdag bewees zijn nut want ik vertrok goed. Plots hoorde ik Marc het signaal roepen. Zonder achteruit te kijken (dat mocht niet van Johan) stak ik mijn hand naar achteren en wachtte op de stok. De seconden waren net minuten en ik voelde die stok maar niet. Ik zag het einde van de wisselzone naderen en hield een klein beetje in. Plots viel de stok in mijn hand en kon ik er in vliegen. Op mijn blauwe spurtspikes versnelde ik. Het ging heel vlot want ik kon 100m soepel (maar toch ook op kracht) draaien en winnend over de meet gaan. Moon had de race gefilmd met zijn klein toestelletje. De kwaliteit is niet super maar je ziet toch onze wissels goed. Johan zal kunnen 'finetunen'. Moon nam ondanks de vallende nacht enkele leuke foto's. Vooral die van Dirk vind ik bijzonder geslaagd. 

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=3XRoQP0b2ZY   

Het einde van het zomerloopseizoen nadert en je voelt de herfst komen. In het park van Machelen beginnen de bladeren al serieus van de bomen te dwarrelen en soms vind ik het al echt koud. Ik heb al geaarzeld om mijn handschoenen terug boven te halen. Ik liep deze middag in het park een korte duurloop van een half uur, gevolgd door lenigheidoefeningen en vier versnellingen. Met het oog op de wedstrijd van morgen mocht dat zeker niet meer zijn.

Deze week had ik ook twee afspraken met vertegenwoordigers van sportkledingfabrikanten. Het ene merk was vrij goedkoop maar van een iets mindere kwaliteit. Het andere van topkwaliteit maar dan ook wat duurder. Morgen wordt de knoop doorgehakt. Ik wil volgende week kunnen bestellen zodat al onze atleten op onze eigen cross reeds met de nieuwe truitjes kunnen lopen. Na de truitjes zullen onze atleten ook broeken, vestjes, mutsen en nog andere items kunnen bestellen maar alles op zijn tijd. Eerst de singlets!

De 25e houden we bij RAM een gezellig samenzijn in onze kantine. De bedoeling is om allen samen het voorbije seizoen op een gezellige manier uit te wuiven. Ik bereid zelf een verrassing voor voor de jeugd. Er is nog werk aan maar het zal klaar zijn.

10-09-2009 om 23:13 geschreven door André