Ik ben geen fan van Cadel Evans. Zijn doorgaans te afwachtende manier van koersen werkt steeds op mijn zenuwen. Vandaag moet ik echter toegeven dat hij magistraal was. Slim, sluw en sterk. Een terechte wereldkampioen.

Ik hield wel even mijn hart vast toen Vinokoerov aanviel. Net terug van een dopingstraf en reeds zo sterk? Het doet natuurlijk de wenkbrauwen fronsen. Ook de aanwezigheid in de kopgroep van een Basso en andere reeds gestrafte coureurs roept vraagtekens op. Ik vroeg me af hoeveel zuivere renners er vooraan nog bij waren. Als je de snelheid en vooral het verzet ziet waarmee ze naarboven fietsen, sommigen zelfs zonder op de trappers te gaan staan, dan ga je toch twijfelen. Commentator Carl wees er op dat deze al waren gestraft maar ook daar kan je je vragen bij stellen, niet?

Ik ben net terug thuis en ik heb alle ramen moeten sluiten om niet volledig te worden uitgerookt. Zoals steeds wanneer het niet regent zitten mijn buren rond hun buitenkacheltje waar ze naast hout ook papier en karton (nochtans verboden) verbranden. Een tijdje geleden vroeg ik hen om rekening te houden met de windrichting. Het mocht niet baten en alles moet dus dicht!

27-09-2009 om 20:35 geschreven door André  

Geen Moonieboy vandaag in Nijvel. Er zijn meerdere redenen voor zijn afwezigheid maar de keuze lag bij hem. Ik vind niet dat je een kind van tien moet dwingen om kost wat kost een wedstrijd te lopen. Ik wil graag dat hij binnen tien jaar ook nog loopt.

Daardoor kon ik eventueel toch dubbelen op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem. Ik zou pas beslissen na de 800m. Veel hing af van de toestand van mijn nog steeds pijnlijke voet. Om tien na elf ging mijn reeks van start. De M50 waar ik toe behoor werden samen in één reeks geplaatst met de M45. (Op het einde van het seizoen nog heel veel masters vinden die nog wedstrijdvaardig zijn is een probleem.) Mijn doel was de wedstrijd winnen! Net voor de start trok ik mijn compressiekousen aan maar daar ging het plots goed fout. Bij hat aantrekken van mijn rechtersok scheurde die doormidden. Goed spul, die sokken! Ik loop er dolgraag mee maar dit zou niet mogen. Luid aangemoedigd door mijn collega Jan en zijn vrouw Christine (Ze wonen in Brugge!) kwam ik door in 29 seconden aan de 200m en toen reeds liep ik afgescheiden aan de leiding. Ik had echter een pakje aan mijn been. Een M45-loper van de plaatselijke club bleef mooi in mijn zog hangen. Aan de 400m kwamen we door in 59. Ik besloot om de spurt af te wachten en liep gewoon tempo. De kloof met het pak bedroeg toen al enkele tientallen meters. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn zette ik de spurt in. De nieuwkomer bleef maar volgen. Ik won uiteindelijk in 2.01.32 voor de M45 Patrick Roegiers. Mijn vriend Pol Parmentier werd tweede en zo konden we voor de zoveelste keer in onze mastercarrière samen op een podium. Ik zal toch eens een collage moeten maken van al die podia... Na het podium besloot ik om de 400m om halfzes ook te lopen. Moon en Noah zouden echter de namiddag rond de piste niet overleven en dus reden we naar Zeebrugge. Daar reden de jongens even met een trapautootje en aten en dronken we wat. Om halfvijf waren we terug aan de piste. Net op tijd om ook Marc en Dirk aan het werk te zien op de 200m. Na goud voor Dirk op de 100m werd het nu opnieuw goud voor de man die al het hele seizoen magistraal spurt voor zijn spitsbroeder(Marc won later ook nog zilver op de 400m). Onze kleine groene brigade deed het vandaag weer uitstekend met ook nog een medaille voor Ingrid en twee voor Els en Kathleen. De RAM-masters ontgoochelen zelden op kampioenschappen!

De 400m-wedstrijden konden daarna beginnen. Voor ik het wist was het aan mij. Vanmorgen was het windstil maar in de loop van de namiddag was het beginnen waaien. De wind en het feit dat ik nooit werd verontrust, laat staan opgejaagd, zorgde voor een ontgoochelende tijd, 54.17, ver van mijn BR van 53.06. Maar de buit was binnen. Vier titels bij op mijn teller. Het zijn er nu 31. 

Bert De Brabandere van de masterscommissie vroeg me of ik meekan op 10 oktober naar Parijs met een nationale mastersselectie voor een 4x800m tegen Frankrijk. Ik ga het met Magda bekijken maar normaal gezien rust ik vanaf morgen. Mijn voet heeft dringend rust nodig en dus vrees ik dat ik zal moeten passen voor de mooie uitnodiging. 

26-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er een duurloop op het programma. Een half uurtje maar had Magda gezegd.Ik trok daarom tegen de avond naar het Vrijbroekpark waar ik met Kjell had afgesproken. Daarna ging ik maar verderwerken aan mijn verrassing voor vandaag: een paneel met onze mascotte voor onze RAM-jeugd. De bedoeling is dat de kinderen op de foto kunnen met Rami. Ik schilderde nog tot twaalf uur en toen was het klaar.

Vandaag had dan ons gezellig samenzijn plaats op de Nekker. Het feestcomité, onder leiding van Lies, Patrick en Frank maakten er wel hun werk van. Eerst werd iedereen verwelkomd met een cocktail en een hapje, daarna werden er tapa's verkocht voor het goede doel, onze Club dus. Toen zowat iedereen aanwezig was hield ik mijn eerste 'voorzitterspeech'. Ik had het voornamelijk over het laatste jaar en de veranderingen binnen de club. Ook de fantastische resultaten van onze atleten kwamen aan bod en op het einde stelde ik iedereen het ontwerp van onze nieuwe clubkledij voor. Voor ik echter Rami met de kinderen kon laten poseren nam Frank het woord. Het feestcomité had nog een verrassing in petto: de huldiging van Kathleen en mezelf, de twee wereldkampioenen van Lahti. We kregen ieder uit de handen van onze trainingspartners een prachtige ingekaderde foto. Op de mijne staat een close-up van mijn zegegebaar. Het was nog niet alles want er volgde voor ieder nog een enorme mand met champagne en sportdrankjes. Ken je mede-atleten! Het emo-moment van de avond moest echter nog komen. Sarah en Kim hadden een tekstje voorbereid, gebaseerd op uitspraken op deze blog. Een mooie bloemlezing door twee van mijn vrouwelijke trainingspartners en een slotzin die het allemaal samenvatte: 'Hard werken en kunnen afzien is het geheime recept. Er is geen andere weg. NO PAIN, NO GAIN!' Ook Kjell had een verrassing in de vorm van twee schoendozen. In de eerste potten confituur en in de tweede bananen. Ken je mede-atleten! Ik vond het in ieder geval fantastisch om zo in de bloemetjes te worden gezet.

25-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Net als elk jaar was het in heel Vlaanderen vandaag scholencross. Vorig jaar had Moon door een verstuikte voet niet kunnen meelopen maar vandaag stonden mijn beide helden aan de start. Nootje liep een mooie wedstrijd, steeds vooraan maar hij was niet opgewassen tegen het loopgeweld van de eerste vier. Hij won wel de spurt voor de vijfde plaats. De hele wedstrijd had hij trouwens accordeon gespeeld tussen de eerste en de tweede groep. Ik denk zelfs dat hij verrast was dat de wedstrijd niet langer was want hij vroeg me na de aankomst hoeveelste hij was. Toen ik zei dat hij vijfde was antwoordde hij enigszins ontgoocheld: 'holy shit'. Waar halen die mannekens al die woorden toch vandaan...

23-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er een duurloop op het programma en ik had onder de middag geen tijd gevonden om die af te werken. Kjell stelde voor om naar 'zijn' Hazewinkel te gaan, een mooi domein en een leuk loopparcours met talrijke mogelijkheden tot verlengen of inkorten. Een eerste ronde van een half uur werd gevolgd door een kleinere. Na exact vijfenveertig minuten stonden we terug op de parking waar we stretchten en waar ik mijn onvermijdelijke versnellingen liep.

Vandaag was het Nekkertraining. Voor mij de laatste van deze campagne. Ik had een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat ik ga rusten maar net als vorig jar ben ik bang om de vorm te laten wegebben. Komt er ooit nog een seizoen als dit? Waarschijnlijk niet en dat besef doet wel wat pijn. Een jonge atleet leeft met verwachtingen en plant zijn progressie over jaren. Hij weet dat het beste nog moet komen. Denk nu niet dat ik de 'ouwe zak' ga uithangen, hoor. Het is gewoon de realiteit. Als master weet je dat het ineens kan gedaan zijn. Daarom ook dat ik met wat angst de rustperiode inga. Hoe wordt het daarna? Ik weet ook hoe hard het is om weer die vorm te gaan halen. Zal ik de pijn nog aankunnen? Zal ik nog zoveel kunnen afzien? Zo ver ben ik echter nog niet. Eerst moet ik nog mijn laatste wedstrijd van het seizoen lopen: de 800m op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem aanstaande zaterdag. Daarom stonden er vandaag nog 300en op het programma. Vijf in totaal met 100m stappen tussen. Bij de eerste vertrokken we allemaal samen: Sarah, Els(onze nieuwe aanwinst), Tom, Ewoud en ik. Ik nam de leiding maar bij de eerste is het altijd wat blind vliegen. Is het snel genoeg of net te snel? Ik ging over de meet na 48 seconden. We stapten 100m en toen zei Magda dat we nog wat moesten rusten. Zoveel recuperatie ben ik niet gewoon. Daarom dacht ik: 'de volgende gaan we gewoon sneller '. Zo gebeurde het ook en ik klokte 45'. Ook de volgende ging goed: 44'. De vierde was iets trager: 46'. Na weer een aanzienlijke rust vertrokken we voor de laatste. Ik ging voluit, zag het als een aller-allerlaatste test. Mijn foulée draaide op maximale lengte en ik kon de frequentie hoog houden. Het resultaat was navenant: 41.80. Ik ben klaar voor zaterdag.

22-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Na een te korte nacht stond ik al om zes uur in de keuken van mijn koffie te slurpen. Het beloofde een lange dag te worden. Ik maakte lunchpakketten klaar, vulde de frigobox en begon me aan te kleden. Nadat ik met de kids pannekoeken had gegeten kon ik de wagen inladen. Rond acht uur vertrokken we, eerst naar Hombeek waar we Kjell oppikten en daarna richting Heusden-Zolder voor het Belgisch Kampioenschap estafetten. Ram stelde er vier ploegen op waaronder de drie musketiers, Johan, Dirk, Marc en ikzelf, met zijn vieren net als in het boek van Alexandre Dumas. Ik voelde me goed vandaag, fris en relaxed. (De looploze zaterdag van gisteren had zijn doel niet gemist) Van stress was geen sprake, enkel wat gezonde zenuwachtigheid. Ik wilde vooral zo goed mogelijk lopen en zo mijn sprintvrienden aan een medaille helpen. Is een team niet altijd zo sterk als zijn zwakste schakel? Vandaag was ik die schakel. Dat ik niet traag ben bewees ik al in mijn 800m-wedstrijden maar dit is wel wat anders. Stand houden tussen specialisten van de explosiviteit is geen sinecure. Na in Heusden zelf even te zijn verkeerd gereden kwamen we toch ruim op tijd aan de piste. De opwarming gebeurde op een zijterreintje waar ook elk jaar de vedetten van de KBC-nacht (ook Moon dus, hahaha) hun opwarming doen. Johan kwam met het nieuws dat de ploeg rond Jonathan Nsenga forfait had gegeven. Dat bombardeerde ons meteen tot favoriet en plots voelde ik toch de stress opkomen. Het uurvan de waarheid was aangebroken en vanuit de call-room trokken we naar het middenplein en van daar naar onze respectievelijke startplaatsen. Ik had twee repen plakband mee maar hoorde van een jurylid dat slechts één stuk tape toegelaten was. Wat een belachelijke regel. Waren ze bang dat ze zich teveel gingen moeten bukken om ze weg te halen? Ik plakte de ene tape dan maar op de plek waar Marc zou moeten zijn op het moment dat ik mijn inspanning moest inzetten. Mijn startpositie was gemakkelijker te bepalen en dat kon ik zonder tape.

Plots hoorde ik het schot en ze waren vertrokken. In de verte zag ik Johan ongeveer aan de leiding de stok doorgeven aan Dirk die op indrukwekkende wijze een kloof sloeg met onze concurrenten. Daarna was het aan Marc die de hele bocht voor zijn rekening nam. Hij kwam aan de tape en ik vertrok voluit zoals Johan het me had opgedragen. 'Niet omkijken en vol gaan', hoorde ik hem nog zeggen. 'Jaaa', riep Marc en ik stak mijn hand achteruit. Op training was onze stokwissel niet steeds perfect maar nu voelde ik bijna meteen de koude metalen staaf in mijn handpalm ploffen. Ik keek recht voor me uit en vertrok voor mijn 100m. Na een tiental meter geraakte ik in mijn maximale foulée en toen voelde ik dat het goed was: ze gingen me pas na de meet terugzien! Ik gooide me nog op de streep en keek naar de chrono: 45.31 (later gecorrigeerd totr 45.28. Een stevig nieuw clubrecord en bij de M40 de tweede clubtijd ooit. Het was nu wachten op de tweede reeks. Die werd gewonnen door Lierse maar hun tijd lag boven de 46. We riepen en ik sprong een gat in de lucht: we waren Belgisch Kampioen. Was dat even kicken, zeg! Een titel in ploeg is toch een aparte ervaring. Vreugde is zoveel intenser wanneer je die kan delen...

20-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag werd het een dagje shoppen. Een hele namiddag de braderij in Mechelen trotserend  zochten en vonden we winterkleren voor de twee jongens. Het was er heel warm en mijn voet zat me de hele dag niet lekker. Gisterenavond reeds ondervond ik last na de vele uren rechtstaan en rondlopen op de jeugdmeeting. Ik besloot daarom vandaag niet meer te lopen om zo mijn voet te sparen voor morgen.

19-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het was vandaag een mooie nazomerdag. Niet te warm, juist zoals het moest zijn. Mijn duurloop deed ik op een totaal nieuw parcours. Sinds kort bestaat er eeen 'jaagpad' langs de afwatering van de Zenne. Dat pad begint in Eppegem en loopt helemaal tot in Hombeek. Ideaal voor het wat langere werk dus. Ik vond het een heel aangename kennismaking en zal niet nalaten om mijn trainingsmakkers te wijzen op de mogelijkheden van dit nieuwe pad.

Vanavond was het nog steeds een lekker weertje en gelukkig maar want op de Nekker vond onze eigen jeugdmeeting plaats. Dit jaar was er een wedstrijd in de wedstrijd want onze onderafdeling uit Kapelle-op-den-Bos had de RAM uitgedaagd tot een duel. Al onze atleetjes waren natuurlijk des te gemotiveerder met tal van prachtige prestaties tot gevolg. Noah verbeterde zijn PR op de 60m tot 10.62 en werd daarmee vierde. Als jongste deelnemer een puike prestatie en slechts 7/100e van het podium. Een eerste medaille voor onze Noah had wel mooi geweest maar niet getreurd, hij is nog twee volle jaren benjamin. Op de 600m was het zijn allereerste deelname. Een vijfde plaats (nipt geklopt door zijn trainingsmakkertje Harald) in een tijd van 2.19.92 is ook heel mooi gedaan.

Moon was naar de Nekker gekomen met slechts één doel voor ogen, de twee loopnummers winnen. Hij begon alvast goed door goud te pakken op de 60m: 9.18. Bij het hoogspringen geraakte hij over 1m15 en met de discus gooide hij 17m44. Zijn laatste proef van de dag was de 1000m. In het begin van de week was zijn plan nog om zo snel mogelijk te lopen maar vandaag zei hij even voor de start dat hij tactisch ging lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Hij vertrok meteen op kop. Al meteen sloeg hij een kleine kloof maar ik zag dat hij soepel draaide zonder te forceren. De enige die nog kon terugkeren was Sven en met zijn tweeën kwamen ze uit de laatste bocht. Moon schudde nog een splijtende demarrage uit zijn mouw en daarmee was zijn tweede gouden medaille een feit. Hij had zijn doel bereikt! Na de wedstrijden mocht ik de winnaar van het grote duel bekendmaken. Voor de proclamatie sprak ik onze jeugd nog even toe. Wie er ook won, samen zouden ze de ereronde lopen want tenslotte zijn ze één grote familie. Mechelen werd de winnaar. Iedereen juigde, niemand treurde en de ereronde werd ingezet...

18-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Mijn gewoonlijke vrijdagtraining was door de wedstrijd van zondag naar vandaag verschoven. Ik trok dus deze middag naar de piste van Machelen. Na een twintigtal minuten opwarming, stretchen en vier versnellingen begon ik aan de eigenlijke training: tien keer 100m voluit. Bij het terugstappen oefende ik mijn achterwaartse armbeweging voor de aflossing. Johan toonde me hoe ik mijn arm en hand moet achteruit bewegen op het ogenblik dat Marc roept. Het is een speciale houding die me niet natuurlijk lijkt en daarom kan ik die niet genoeg oefenen. De laatste tijd heb ik meer gespurt dan normaal en ik voel dat aan mijn rug. Die leek me stilaan weer vast te gaan zitten en daarom trok ik vanavond naar Peter, mijn osteopaat. Ik kruiste er Stefan, wiens bekken vorige zondag weer eens helemaal scheef stond en vandaag door Peter werd rechtgezet. Mijn bekken zat nog goed maar het was de bovenrug en vooral de plek tussen de schouderbladen die helemaal vast zat. Waarschijnlijk het gevolg van die vele spurttrainingen van de laatste weken. Na een half uur trekken, sleuren, kraken en duwen zou alles weer los moeten zitten. Overmorgen voel ik daar dan echt de gevolgen van. 

17-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond was het weer training op de Nekker. Mijn loopactiviteit (vandaag maar een recuperatieloopje van een half uur) kon ik combineren met de training van mijn groep jonge lopertjes. We vertrokken voor rondjes binnen het domein en al snel bleek dat voor de helft van het dozijn atleetjes een half uur aan één stuk lopen al problematisch was. Het kerstseizoen komt er aan en dus moet ik toch wat duurloopjes inlassen. De kinderen die in de zomer héél regelmatig zijn blijven komen konden moeiteloos mee maar de anderen, die waarschijnlijk minder hadden gelopen deze zomer hadden het moeilijk. We hebben natuurlijk elke keer gewacht want onze leuze is we: samen uit, samen thuis! Na de duurloop liet ik ze nog twee 200en lopen om het wedstrijdgevoel wat aan te wakkeren met het oog op de 1000m op onze eigen meeting vrijdagavond. Toen we klaar stonden voor de tweede zagen we Noah en zijn twee spitsbroeders Jari en Lotfi hun groep verlaten en naar de start van de 200 komen. Ze deden die 200 vlotjes mee maar toen we dachten dat het gedaan was zagen we de drie opnieuw naar de start van de 200 trekken. Vreemd, dachten Bruno en ik. Wat zijn die van plan? Ik liep naar hun coach Sarah en ze vertelde dat ze alledrie hadden gevraagd om te mogen oefenen voor hun 600 van vrijdag. (Wat een vlijt!) Daar stonden ze dan, de drie prutskes, broederlijk naast elkaar. Het was een grappig zicht. Ze vertrokken en we dachten dat het weer een 200 ging zijn maar aan de aankomst gingen ze door: ze gingen voor de volle 600. Noah, die een jaar jonger is dan zijn vriendjes moest halfweg afhaken maar kon er best om lachen. Na hun 600 gingen ze doodleuk voorttrainen bij Sarah en trokken ze nog spurtjes. Onvermoeibare jeugd!

Na de jeugdtraining oefenden Johan, Dirk, Marc en ik nog wat op de stokwissels. Vooral het afmeten van mijn startpunten was niet zo simpel. Met geleende spikes moest ik enkele keren voluit vertrekken zodat we konden aanpassingen doen. Ik besef nu pas hoe technisch zo'n spurtaflossing wel is. Het wordt trouwens een moeilijke klus zondag. Waarschijnlijk zal ik tegen Jonathan Nsenga moeten lopen. Aaargh... Ik voel me net een Trabantje tussen Formule 1's. Nu ja, Herbie (de dolle kever) won ook wel maar dat was in de film, nietwaar.

16-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er slechts een half uurtje recuperatielopen op het programma. Dertig minuten met de I-pod in aanslag rondjes draaien in het park van Machelen. Voor mij is dat genieten. Ik was trouwens nog steeds onder de indruk van Kim's prestaties op de US Open. De 'Come-back mom' noemen ze haar ginder. Ze moet zowat in de zevende hemel verkeren.

Vandaag was het voor mij andere koek. Ik moest acht keer 200m lopen in ongeveer 30 seconden. Na elke 200 mocht ik 200m joggen waarna ik opnieuw een 200 moest spurten. De laatste was supersnel, net boven de 27. Daarenboven moest ik mijn training vandaag alleen afwerken. Vanavond was er info-avond in de Sint-Maartenschool in Hombeek en daarom trok ik veel vroeger dan normaal naar de Nekker. Moederziel alleen liep ik mijn opwarmingsronden. Nog steeds in totale afzondering begon ik wat later aan mijn eigenlijke training maar halverwege de reeks begonnen de eerste collega-Rammers toe te stromen. Nu het seizoen ten einde loopt krioelt het weer van de bedrijvigheid. Een pak nieuwe gezichten loopt rond op de piste maar ook een heel bataljon atleten die je de hele zomer niet hebt gezien. Een beetje tegenstrijdig, niet? 

15-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag is traditioneel mijn rustdag. Ik doe wel altijd goed mijn best om 's avonds afgepeigerd te zijn. Gisteren was het in het Begijnhof in Mechelen rommelmarkt. In wat ik persoonlijk de mooiste wijk van Mechelen vind hebben we enkele uren rondgewandeld. Het zonnetje scheen maar je voelt dat de zomer voorbij is. Spijtig.

Vanmorgen was er afgesproken in het Vrijbroekpark. Sarah en Patrick hielden het bij een duurloop terwijl Ewoud en ik voor het laatst dit seizoen duizenden moesten lopen. Stefan was er ook maar kon niet lopen omdat zijn bekken weer volledig is gekanteld. Hij was helemaal van in Leest samen met zijn jongste zoon Bram naar het park gefietst. De hele training speelde Stefan fietsende babysitter want ook Moon en Noah waren met de fiets in het park. Ze gingen naar de verkeerstuin en later vergezelden de vier fietsers ons bij het uitlopen. De duizenden werden tot twee beperkt. Gelukkig want ik had er niet echt veel zin in. Het einde van het seizoen is nakend en vooral mentaal begint het lang te duren. Ik vertrok op kop maar geraakte niet goed in mijn ritme. In de eerste echte bocht moesten we inhouden voor tegenliggers die het vertikten opzij te gaan. Ik had de indruk dat mijn benen wat verdoofd waren en had last om te versnellen. Toch kwam ik uit in 2.49. Geen reden tot paniek, dus. De tweede ging moeizamer en ik baalde de hele kilometer. Op het einde trokken Ewoud en ik nog een sprintje en we eindigden opnieuw in 2.49. Het was, dixit Magda, de laatste zware opdracht van het seizoen maar wie weet tovert ze alsnog iets uit haar toverhoed.

In de late namiddag pikten we Sarah en Ewoud op en reden we naar Kessel-Lo. Daar werd in het DCLA-bastion de Belgische kampioenschappen voor Junioren en Beloften gehouden. Clubgenoten Sofie Lauwers, Sofie Daelemans en Jasper hadden er al gelopen maar de wedstrijd van Kjell, de 5000m bij de beloften moest nog worden gelopen. Met een half uur vertraging begonnen ze er aan. Aangemoedigd door een hele schare supporters, die net als ik voelden dat een knalprestatie in de lucht hing, startte Kjell in een bizarre wedstrijd. Er werd afwisselend traag, zeer traag, snel en zeer snel gelopen. Je merkte dat topfavoriet Ruben Vandevelde er niet gerust in was. Hij was blijkbaar op de hoogte van het pact tussen Kjell en Sanne Torfs, partners in training and in crime. Ruben trachtte door versnellingen het tweetal uit elkaar te trekken maar slaagde niet in zijn opzet. Op anderhalve ronde van het einde viel Sanne aan. Enkel de Nederlandse loper van DCLA, die als buitenlander geen aanspraak kon maken op een podiumplaats, schoof mee. Daarachter bleef Kjell natuurlijk zitten en het werd een lange spurt voor het zilver en het brons. Vandevelde won uiteindelijk zilver en Kjell moest alles uit de kast halen om Florent Caelen in de spurt af te houden. Kjell die een spurt wint. Ik had dan toch alles nog niet meegemaakt, hahaha... Fantastisch gelopen makker en een mooie medaille. Allicht niet de laatste. 

13-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Wat een leuke verrassing vandaag op onze eigen meeting in Willebroek. Pol Parmentier en Lucien Heyde waren er ook. Zo konden we bij het loslopen en het uitlopen nog wat kletsen en napraten over de laatste maanden en over het WK. Altijd fijn om die gasten terug te zien. Ook verse M50 Wilfried Dubois was er en gegangmaakt door clubmakker Kim Barbé liep hij daar al meteen Lucien's Belgisch record op de 1500m aan flarden. Ook met hem had ik het nog over het WK. Op het WK in San Sebastian werd Wilfried trouwens vier jaar geleden door Anselm Le Bourne geklopt op de 1500m.

Vandaag hield ik met mijn collega masters van RAM een algemene repetitie voor het BK aflossing van volgende week. Net als bij de drie musketiers waren onze drie topspurters plots met vier. We liepen er tegen een jongerenploeg waar Anthony als startloper tegen zijn coach Johan mocht starten. Het was een geslaagde test want ondanks twee zwakke stokwissels op de drie zoefden we toch naar een nieuw clubrecord in 46.21. Een prima tijd en volgens Johan (onze aflossingscoach en specialist ter zake) kunnen we onder de 46 lopen. Johan vertrok zelf als een bezetene. Hij had lang in de file gezeten en was blijkbaar onder stoom. Daarenboven wilde hij waarschijnlijk zijn jonge pupillen even laten zien wat hij nog steeds in zijn mars heeft. Met een fikse voorsprong gaf hij de stok perfect door aan Dirk die op de elan doorging en de kloof met Jasper, die als tweede liep bij de jongeren, nog wat vergrootte. De volgende wissel was minder goed want Dirk liep even naast Marc en dat kan niet de bedoeling zijn. We hadden voor de wedstrijd wat plakband geplaatst op de piste zodat ik kon weten wanneer ik moest vertrekken. De repetitie van verleden dinsdag bewees zijn nut want ik vertrok goed. Plots hoorde ik Marc het signaal roepen. Zonder achteruit te kijken (dat mocht niet van Johan) stak ik mijn hand naar achteren en wachtte op de stok. De seconden waren net minuten en ik voelde die stok maar niet. Ik zag het einde van de wisselzone naderen en hield een klein beetje in. Plots viel de stok in mijn hand en kon ik er in vliegen. Op mijn blauwe spurtspikes versnelde ik. Het ging heel vlot want ik kon 100m soepel (maar toch ook op kracht) draaien en winnend over de meet gaan. Moon had de race gefilmd met zijn klein toestelletje. De kwaliteit is niet super maar je ziet toch onze wissels goed. Johan zal kunnen 'finetunen'. Moon nam ondanks de vallende nacht enkele leuke foto's. Vooral die van Dirk vind ik bijzonder geslaagd. 

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=3XRoQP0b2ZY   

Het einde van het zomerloopseizoen nadert en je voelt de herfst komen. In het park van Machelen beginnen de bladeren al serieus van de bomen te dwarrelen en soms vind ik het al echt koud. Ik heb al geaarzeld om mijn handschoenen terug boven te halen. Ik liep deze middag in het park een korte duurloop van een half uur, gevolgd door lenigheidoefeningen en vier versnellingen. Met het oog op de wedstrijd van morgen mocht dat zeker niet meer zijn.

Deze week had ik ook twee afspraken met vertegenwoordigers van sportkledingfabrikanten. Het ene merk was vrij goedkoop maar van een iets mindere kwaliteit. Het andere van topkwaliteit maar dan ook wat duurder. Morgen wordt de knoop doorgehakt. Ik wil volgende week kunnen bestellen zodat al onze atleten op onze eigen cross reeds met de nieuwe truitjes kunnen lopen. Na de truitjes zullen onze atleten ook broeken, vestjes, mutsen en nog andere items kunnen bestellen maar alles op zijn tijd. Eerst de singlets!

De 25e houden we bij RAM een gezellig samenzijn in onze kantine. De bedoeling is om allen samen het voorbije seizoen op een gezellige manier uit te wuiven. Ik bereid zelf een verrassing voor voor de jeugd. Er is nog werk aan maar het zal klaar zijn.

10-09-2009 om 23:13 geschreven door André  

De Belgische meisjes razen door de US Open. Twee van onze eigen girls in de halve finales is toch gewoon fantastisch. Hun inzet en enthousiasme staat in schril contrast met de toestand bij de Rode Duivels. Moeten we ze binnenkort niet anders gaan noemen? Rode lammetjes of zo maar dat zou dan beledigend zijn voor die diertjes.

Gisteren trainde ik op de Nekker. Eerst liep ik mijn opwarming met Joost, Tom en Ewoud terwijl Kim en Sarah voor hun opwarming het gezelschap hadden van Els, de zus van Joost en zelf ook een oriëntatieloopster. Iedereen kreeg 300en voorgeschoteld behalve Ewoud en ikzelf. Magda had voor de 800m-lopers een andere cocktail gemaakt. Vijf keer 800m waarbij wisselend 50m werd gejogd en 150 voluit gegaan. Een typische training voor onze afstand. Aanvankelijk lijkt zo'n training maar 'a piece of cake' maar je maakt ze zo zwaar als je zelf wil natuurlijk. In ons geval vrij zwaar dus want op reserve lopen staat niet in ons woordenboek.

Na de gewone training stond er voor mij nog een 'specialleke' geprogrammeerd. Door het feit dat ik ga meedoen aan de 4x100 op het BK en dat we vrijdag in Willebroek een soort algemene repetitie gaan houden op dezelfde afstand moest er toch geoefend worden op de stokwissels. Ik heb enkel ervaring op de 4x400 en ik kon dus gisteren ervaren dat dat een andere discipline is. Ik oefende met Marc Pottiez want hij is de derde loper en zal mij de stok doorgeven. Amai, dat ging toch niet vanzelf! Ik ben benieuwd wat het vrijdag wordt want zoals coach Johan Wonninck vandaag nog zei: 'een wedstrijd is de beste training!' Ik was wel blij dat ik het eerste deel van hun stowisseltraining had kunnen overslaan. Dat in een rijtje lopen, zo vlak achter elkaar met de knieën die omhoog gaan als automaten en de stokken die met zwaaiende armen worden doorgegeven is een vreemd zicht. Neem de klank weg, zet het in zwart-wit en je hebt een film van Fritz Lang.

Vandaag deed ik mijn duurloop in het park van Machelen. Ik mocht niet langer lopen dan veertig minuten en dus hield ik me daar exact aan. Veertien rondes lang aan een iets te snel tempo. Ik had aanvankelijk zowat overal pijn en ik heb daar maar twee remedies voor: stoppen of versnellen. Dat eerste vond ik geen optie en dus versnelde ik maar. De pijn blijft in zo'n geval wel maar ik vind die dan gemakkelijker te verdragen. Ik weet het, ik weet het... Het klinkt maf maar het is nu eenmaal zo. Voor het eerst sinds heel lang was ik trouwens niet alleen in Machelen. Mijn collega Crista liep er ook haar rondjes. Ooit begon ze in datzelfde park te joggen met een Start-to-run programma, zo'n twee keer per week. Nu is ze lid van Roba en heeft ze haar eerste wedstrijd al gelopen. Dat lopen is minstens zo besmettelijk als de Mexikaanse griep. Alleen worden bij zo'n besmetting de bureau's niet ontsmet, zoals onlangs op onze redactie het geval was. Ik was toen aan zee maar een andere collega had een virale infectie opgelopen. Het bleek achteraf geen Mexicaanse griep maar toch werd de redactie volledig ontsmet.

Vanavond gaf ik opnieuw training op de Nekker. Met het oog op de 1000m van volgende week op onze eigen meeting liet ik mijn groepje lopers (met Moon) verschillende afstanden (Varierend van een 200 tot zelfs een 500) lopen in een tempo van 10 seconden per 50m. (Om de 50m stond een potje en ik floot om de tien seconden.) Dat komt overeen met 3.20 de kilometer. De hele groep trainde hard en enthousiast en de trainer (ik dus) was achteraf supertevreden.

09-09-2009 om 23:13 geschreven door André  

Vannacht schoot ik plots wakker met een kramp in mijn rechterkuit. Het was alsof er plots een dikke knoop in zat. Ik sprong uit bed en hinkte naar beneden. Daar masseerde ik mijn kuit met flexium gel en rekte ik de pijnlijke spier. Ik nam ook maar een tabletje magnesium. Baadt het niet, dan schaadt het niet... of zo.

Vanmorgen werd ik met de schrik wakker. Zou ik er iets aan over hebben gehouden. Ik voelde alleen maar een lichte verkramping als ik op de plaats van het onheil duwde. Vanmiddag ging ik dan ook als gepland mijn duurloop afwerken in het park van Machelen: I-pod in de aanslag en elf toertjes aan bijna 13 per uur. Ook bij de versnellingen achteraf kreeg ik geen pijn meer. Ik was gerustgesteld. Ik wil mijn seizoen pas afsluiten wanneer het echt gedaan is en vooral wanneer ik het wil.

Vanavond trok ik naar jeugdcoördinator Bruno. Samen brainstormden we over de jeugdwerking binnen RAM en hoe we die kunnen verbeteren. We vonden een paar nieuwe pistes en kwamen tot enkele interressante conclusies. Wordt vervolgd!

07-09-2009 om 00:00 geschreven door André  

Onze club is drie Belgische kampioenen rijker. Anthony heeft vandaag in Nijvel Goud behaald op de 100m horden bij de cadetten. Anthony heeft ontzettend veel talent en wordt daarenboven goed begeleid. Ik voorspel nog veel titels voor die jongen. De twee andere titels werden niet in de atletiek maar in een aanverwante sport behaald, namelijk het oriëntatielopen. Vandaag hadden daarin de aflossingen plaats. Van onze reporter ter plaatse vernamen we dat Kim (Geypen) het met haar team gemakkelijk haalde. Joost (Talloen) zorgde voor meer spanning maar kon de titel toch binnenhalen.

Proficiat aan mijn drie clubgenoten.

Ik was jullie nog enkele foto's verschuldigd. De eerste is er eentje van tijdens mijn recentste wedstrijd op de FC in Merksem. De tweede is er eentje met Kris op de Memorial... in de late uurtjes.

06-09-2009 om 20:02 geschreven door André  

Vanmorgen stond er alweer een mooie training op het programma. Sarah, Patrick en Kjell gingen er een lange duurloop van maken maar voor Ewoud en ik had Magda iets fijners in petto. Ik voelde me wat moe maar fleurde helemaal op toen ze zei dat we 200en gingen doen: mijn absolute lievelingstraining, samen met 300en. Er zat wel een addertje onder het gras. Normaal doen we zes 200en maar deze keer gingen we voor vijf series van twee met vijftig meter joggen tussen en twee minuten rust tussen de reeksen. In het rozenpark (Vrijbroekpark) is dat niet zo evident want de bochten zijn er korter en dus ook scherper dan op een piste. De tijden mochten er wel zijn, zeker rekening houdend met de ondergrond (grind en putten) en de beperkte rust. Op de tweede na (30) liep ik alle 200en in een lage 29 en op het einde zelfs twee keer in 28. Na de laatste was het echt wel uithijgen. De verzuring was ook de kop wat komen opsteken maar daar dienen zo'n trainingen natuurlijk voor. De verzuring zolang mogelijk uitstellen is primordiaal in de halve fond.

Na de middag reed ik met de jongens naar Brussel, waar ik in de 'Marollen' twee antiekwinkels moest fotograferen voor Feeling Wonen. Ik parkeerde de wagen in de nieuwe parking onder het Poulaertplein, recht over het justitiepaleis en neen, er ontsnapte niemand op dat moment. Kon ook moeilijk want het was gesloten... Met de grote lift die nu boven- en onderstad verbindt gingen we naar beneden. We wandelden door 'Huugstroet' en 'Bloesstroet' over het Vossenplein waar de markt nog aan de gang was. Waarom het Vossenplein in het Frans 'Place du jeu de balle' heet was me altijd al een raadsel tenzij Vossen in het Brussels ook een soort ballenspel betekent. In het Zaventems in ieder geval wel, hahaha...

06-09-2009 om 17:57 geschreven door André  

De 'drie fonteinen' hadden vandaag heel wat minder glamour en glitter te bieden dan de Heyzel gisteren. Het enthousiasme van de kleine atleten op de meeting van VAC waren anders wel van formaat. Onze club was weer goed vertegenwoordigd en heel wat van onze jeugdatleten liepen, gooiden of sprongen een persoonlijk record. Ook Moon deed zijn duit in het zakje. Hij nam deel aan het discuswerpen en aan de 60m horden, beide proeven waar hij vorige week voor het eerst aan deelnam. Bij de discus stelde Bruno voor om vooral technisch, dus met de draaibeweging, proberen te gooien. Op een aanpalend veld werd er eerst wat geoefend en daarna kon hij aan de slag. Zijn twee eerste worpen waren niet zo ver, 16 en 15m ongeveer maar de draaibeweging liep wel perfect. Bij zijn derde worp wilde Moon toch verder trachten te geraken en dus gooide hij uit stand. Het resultaat was een worp over de 19m maar net geen verbetering van zijn PR van vorige week. Op de horden deed hij wel beter dan vorige zaterdag. Hij vertrok ook meteen heel goed en kon een tijd van 12.62 neerzetten, veertig honderdsten sneller dan toen. Goed voor zijn X-trofeetotaal. Sven van zijn troon stoten zal voor Moon echter heel moeilijk worden want vandaag toonde onze all-rounder bij uitstek zich weer van zijn beste zijde door een prachtig PR te gooien met de discus: een worp van over de 23m. Straf. Gelukkig is er tussen Moon en Sven geen spoor van jalousie en gunnen ze elkaar allebei de titel. Binnenkort weten we meer. Eerst is er nog de meeting van Mechelen en het BK in Nijvel. 

05-09-2009 om 21:58 geschreven door André  

Bijna vierhonderd foto's heb ik gisterenavond gemaakt.

Vorige week kreeg ik plots telefoon van Kris, een ex-collega waar ik het altijd al meer dan uitstekend mee kon vinden. (Haar jongste dochter Chanel loopt ook. Ze is tweedejaarsbenjamin.) Ze wilde me feliciteren met mijn wereldtitel en vroeg me meteen of ik met haar naar de memorial wilde. Niet zomaar een zitje maar in de VIP-tribune nog wel. Haar echtgenoot, die een topfunctie bekleedt bij Lotto had andere verplichtingen en ik kon mee in zijn plaats. Je raadt mijn antwoord!

Nog nooit beleefde ik de Memorial zo intens. Ik zat er met mijn neus op, halfweg de honderd meter op rij zeven en met net voor onze rij een soort wandelgangetje waardoor we ruimte hadden en nog beter konden zien.

Voor ik het stadion binnenging had ik Eline en Frank nog even gesproken. Eline was net wat krachtvoer aan het verorberen met het oog op de wedstrijd van morgen in Vilvoorde: frieten met mayo! Ook binnen het stadion krioelde het waarschijnlijk van de vrienden. Kjell zat ergens aan de overkant. Ik zocht maar vond hem niet. Ook Filip Vanhaecke was ergens in de tribune. Wie ik wel vond (ik wist waar ik moest zoeken) waren Kim, Joost, Sarah, Evi en Eddy. Die heb ik met mijn telelens nog net kunnen fotograferen.

Voor echte topprestaties was het vandaag veel te koud maar spektakel was er genoeg; De atleten werden door het Belgische publiek als helden onthaald en zo hoort het ook. Geen aggressie maar één groot sportfeest.

Ik ga het niet hebben over de wedstrijden want die hebben jullie waarschijnlijk allemaal gezien. Ik heb echter nog één anecdote. Net toen de 200m ging van start gaan dook op enkele meters van ons plots Tyson Gay op. Hij kwam supporteren en kijken naar zijn rivaal maar tegelijkertijd ook kameraad Usain. Zo gaat dat in onze sport. Mooi toch. Ik heb hem gefotografeerd en de bewonderende en verwonderde blikken bij Gay spraken boekdelen. Moon en ik zijn grote fans van Tyson Gay en dus jumpte ik recht uit mijn stoel. Een babbeltje later had ik voor Moon een leuk aandenken. Mijn zitkussentje met volgende tekst: 'For Moon. Good luck! Tyson Gay. 9,71.' Ook Sanya Richards zag ik van even dichtbij. Wat een luxe toch die VIP-tribune. Ze kwamen ook constant rond met drankjes. En overal bekende gezichten. Schuin voor mij Herman Van Holsbeeck die (dixit Kris) voorbeeld nam aan zijn voetballers en een jonge madam heeft! Achter ons Robert Vandewalle. Wat verder Tia, Justine Henin en ook een kudde ministers waarvan Didier Reijnders de prijs van het publiek heeft gekregen. Toen hij bij één van de podiumceremonies werd aangekondigd steeg één enorm boegeroep op in de arena, hahaha... Hij klopte daarmee nipt Madame Non. Schoon koppel, die twee.

Na het sportieve kwam nog een optreden van Clouseau. Niet echt mijn ding maar best leuk op zo'n avond. Daarna volgde een als immer fenomenaal vuurwerk. Schuin boven mij in de ondertussen opklarende hemel scheen de maan. Ze knipoogde naar me en zag dat het goed was. Iedereen begon naar huis te gaan maar Kris nam me nog mee naar het VIP-dorp waar ons een lekkere maaltijd wachtte. Net op tijd: we waren zowat uitgehongerd. (Ze hadden daar wel hapjes mogen voorzien in de tribune, hé! Hahaha...) Daar stelde ze me ook voor aan haar nieuwe baas Bob Verbeeck van Golazzo. Het was toch een beetje surrealistisch om daar te zitten. Aan de dichtstbijzijnde tafel zat Wilfried Meert met ministers te praten. Wat verder zat Andreas Thorkildsen aan de Adidastafel druk te babbelen met zijn sponsors en overal zag je bekende gezichten.

En aan onze tafel vroeg plots iemand of ik uit Mechelen kwam. Ik zei dat ik voorzitter was van RAM. Toen vroeg hij of ik wereldkampioen was en daarna ook of ik Kim Geypen kende. Straf! Het jonge koppel, Sarah en Jef,  dat naast me zat deed aan oriëntatielopen en had met Kim tijdens de vakantie in Zwitserland gezeten en gelopen. De wereld is klein... We verlieten als laatste de eettent. Het was een fantastische avond. Bedankt Kris.

04-09-2009 om 00:00 geschreven door André