Gisteren vond op de Nekker de 'Dag van de Mechelse Sportclub' plaats. Wij mochten op deze manifestatie natuurlijk niet ontbreken. Via affiches lokten we de geïnteresseerden naar de piste, waar Bruno, Kenneth, Kjell en ik met een kleine groep jeugdatleten voor de ontvangst zorgden. Om de tijd te doden (We verwachtten ook geen stormloop!) organiseerde Bruno voor de aanwezige atleten een drietal trainingen waarbij vooral de nadruk op de juiste techniek werd gelegd. Ze begonnen met hoogspringen, daarna werd het discuswerpen en ze eindigden met hordelopen. Ondertussen had ik ook mijn recuperatieloop afgewerkt en aan een twintigtal (meer waren er niet) kandidaat atleten de nodige uitleg verschaft. Tussendoor hadden Kjell en ik toch de tijd gevonden om eens met een speer te werpen. Bruno gaf ons een spoedcursus teneinde kwetsuren te vermijden. Ik moet toegeven dat het niet vlot ging. Als Apache heb ik blijkbaar meer talent voor het verzamelen van scalps dan voor het gooien van de speer. We hebben eens goed met elkaar gelachen en dat was dat.

31-08-2009 om 10:59 geschreven door André  

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=B9SqLrDXHi0&feature=related   

30-08-2009 om 21:54 geschreven door André  

Bijlagen:
http://www.vimeo.com/6142894   

In een zonovergoten domein 'Drie Fonteinen' vond vandaag de Sparta-jeugdmeeting plaats. Een grote 'groene armada' van RAM trok er naar toe. Voor een aantal onder onze jeugdatleten dé uitgesproken kans om hun puntentotaal in de trofee-X (onze RAM jeugdtrofee) aan te dikken. Ook Moon was met die bedoeling naar Vilvoorde getrokken. Er waren nog twee proeven waar hij geen enkel punt had gescoord en dat waren de 60m horden en het discuswerpen. Toevallig twee proeven die in Vilvoorde op het programma stonden. De laatste tijd had hij voor beide wat getraind maar een eerste keer is altijd wel spannend. Zijn eerste proef werd de 60m horden. Moon kon geen PR voorleggen en dus moest hij starten in de laatste reeks. Hij trok goed zijn plan, liep de eerste vier horden in drie passen en won zijn reeks in 13.01. Helemaal niet slecht voor een eerste keer. Als hij deze week nog wat traint op zijn techniek kan hij volgende zaterdag in hetzelfde Vilvoorde al meteen misschien deze tijd verbeteren. In Vilvoorde mocht je aan maximum drie proeven deelnemen en dus koos Moon voor het hoogspringen als tweede proef. In Lier sprong hij reeds 1m20 en dat had er vandaag misschien ook ingezeten. Er waren echter slechts twee sprongen toegelaten en dus bleef het voor Moon op 1m15. Zijn derde proef werd dan het discuswerpen. Goed gecoached door trainer Bruno wierp hij bij zijn derde en laatste poging 19m83. Een uitstekend resultaat en dat voor een eerste deelname op deze werpproef. 

Vanavond was het mijn beurt. Na een vermoeiende week vol sportieve twijfels vertrok ik toch maar naar de Flanders Cup van Olse Merksem. Ik pikte Sarah en Ewoud op en we waren weg, goed op tijd want met de werken op de E19 weet je maar nooit. Het reed echter heel vlot op de autosnelweg en zo kwamen we rijkelijk op tijd aan. Liever zo want ik hou niet van last-minutestress. Ik ben liever goed op tijd om alle rituelen in acht te kunnen nemen en relaxed te kunnen opwarmen. Spijtig genoeg moest en zou er vandaag iets fout gaan. Aan de ingang moest je je als atleet aanmelden. Ik was op voorhand via de website ingeschreven maar moest toch mijn nummer laten zien. Mijn singlet met borstnummer steek ik op voorhand steeds samen met een nieuw paar sokken en mijn compressiekousen bij mijn spikes. Toen ik mijn spikeszakje openritste kon ik mijn ogen niet geloven. Er staken twee rode en twee blauwe mini-spikes in: die van Moon en Noah. Ik had me thuis in mijn haast vergist en de verkeerde asicszak meegenomen. Ik spurtte naar mijn wagen en reed dus maar terug naar huis. Daar ging mijn rustige voorbereiding.

Een goed uur later stond ik terug in Merksem. Het is gelukkig minder ver van Eppegem dan het op het eerste zicht lijkt en er was écht weinig verkeer. Eens terug aan de piste spoedde ik me naar de opwarmingsweide en liep ik een kwartiertje rondjes. Mijn benen voelden niet slecht aan, zeker vergeleken bij het gevoel van de laatste week. Ik had bij mijn eerste aankomst in Merksem Corinne Debaets gekruist en we hadden het kort over het feit dat ik zo moe was. Ze had me via deze blog trouwens al gezegd dat het normaal is na zo'n seizoen en dat ik niet mag ontgoocheld zijn als het eens wat minder gaat. Ze zei ook dat ik goed naar Magda moet luisteren. 'Die is wijs en oud genoeg om te weten wat je moet doen', had ze geschreven. Gelijk heeft ze! Ik zag Corinne nog net de 1500 lopen. Toch fantastisch hoe zij zich tussen al dat jong geweld weet staande te houden. Ze loopt ook altijd bijzonder slim, zonder zichzelf op te blazen. Dat is de zelfkennis van de topatleet, nietwaar!

Na de opwarming stretchte ik even en ging dan maar meteen naar de piste. Daar vond ik de rest terug: Sarah, Ewoud, Patrick en Kjell die later op de avond de 5000 ging lopen. Het programma had wat achterstand opgelopen en daardoor viel het beetje stress dat ik nog had van me af. Ik kon nu toch nog rustig mijn versnellingen afwerken. Kjell was in het gezelschap van Gunther Geens van Mol, de laatste winnaar van de 10 km van Mechelen. Hij wist verdorie dat ik wereldkampioen ben. Gek dat zoveel mensen me plots kennen.

Net voor de start werd trouwens door de speaker omgeroepen dat ik een aanval ging wagen op het WR. Dat was ook zo maar plots bleek dat ze me hadden verzet van de C-reeks die ging voor 1.56 naar de D-reeks die ging voor 2.00. Ik kon mijn oren en ogen niet geloven. Hoe kwam dat? Gewoon door de last-minute-inschrijvingen en door het feit dat sommigen zich inschrijven met een valse tijd waardoor die wel in de C-reeks terechtkomen. Het was wel even balen maar toen ging de C-reeks al van start. Meteen snel vertrokken en doorgekomen in 57. Ideaal voor een WR bij de M50. De winnaar klokte in 1.55. Bijna iedereen in die reeks dook onder de twee minuten. Ik was om te ontploffen. Ik moest echter meteen aan de bak en probeerde me toch nog op te laden en te concentreren. We vertrokken. Ik trok goed door, zat in baan vier en moest na de bocht even inhouden om niet meteen op kop te komen. Plots zag ik Ewoud, die in baan 1 was gestart naar de kop schieten. Achter hem volgde een andere loper en ikzelf. Ewoud trok fel door en we passeerden in 58 aan de 400m. Ging het dan toch gebeuren? Toen ging het echter fout. Ewoud zette zich opzij en één loper kwam van opzij naar de kop, gevolgd door een andere. Ik zat plots wat ingesloten. Het vertraagde, versnelde, vertraagde, versnelde... Tot twee maal toe moest ik uitwijken en een gaatje dichten. Tussen de 450 en de 600m verloren we kostbare seconden. De laatste 200m gingen dan weer heel snel maar het kalf was al lang verdronken natuurlijk. We passeerden aan de 600 in 1.30 of meer... Ik zat plots aan de buitenzijde van het pak. Er werd geduwd en getrokken maar zo heb ik het eigenlijk graag. Misschien vreemd maar ook daarom hou ik van de 800m. Je moet knokken en er zijn contacten. Vooral met Hans Demeyere vocht ik kort een duel uit in de bocht. Ik ken hem al jaren. We liepen een drietal jaar geleden voor het eerst samen een wedstrijd (800m in Burcht). Hij was toen kleiner dan ik en is nu bijna een halve kop groter. Plots, toen we allebei zaten te duwen riep hij, terwijl hij wat inhield: 'ga maar, André!' Plots kwam er ruimte en kon ik nog meespurten. Zat een goede tijd er toch nog in? In de laatste rechte lijn had ik nog heel wat 'jus' over en ik sprintte nog naar de derde plaats, net niet onder de twee minuten: 2.00.74. Ik was ontgoocheld, maar meer omdat ik geen kans had gekregen in de C-reeks. Ik was weer niet voluit moeten gaan. Enkel op het einde en dan weet je dat het weer niet goed zat. Ik zou in het begin van het seizoen echter getekend hebben voor zulke tijden. Je moet weten dat tot mei van dit jaar het Belgisch record bij de M50 2.05 was. Dit jaar liep ik daar, op de reeks en halve finale in Lahti na, al elke keer dik onder. Ik moet dus niet klagen, zeker? Maar een mens wil altijd meer en door die wedstrijden onder de twee minuten ga je denken dat het elke keer gaat lukken. Maar neen, zo werkt het niet. Misschien moet ik me voor de volgende race wel een haas zoeken?

Ewoud eindigde logischerwijze achteraan de race. Hij had zich voor mij te pletter gelopen. Dit plots bewijs van vriendschap zal ik niet snel vergeten. We gaan misschien nog samen lopen op 13 september in Lebbeke. Daarna loop ik nog het Vlaams Kampioenschap en dan is het gedaan. Het zal dan rusten worden en uitkijken naar het winterseizoen. Ook indoor staan nog enkele mooie uitdagingen te wachten. 

29-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Laatste dag aan zee. Vanavond is het bestuursvergadering van de RAM en als voorzitter moet je zo veel mogelijk trachten aanwezig te zijn. Het was ook een belangrijke vergadering want op de agenda stond onder andere het verslag van onze 'commissie sponsoring'. Tegen het nieuwe seizoen hebben we nieuwe truitjes nodig en er moeten nog enkele knopen worden doorgehakt.

Aan zee was het nog steeds mooi weer. Kenneth (de grote neef en idool van Moon en Noah) was ook aangekomen. Het werd dus vliegerentijd! Kenneth is een gepassioneerd 'Kite-surfer'. Vandaag nam hij enkel zijn kleine parachute mee. Met de grotere modellen mag je pas voor en na een bepaald uur en op specifieke plaatsen surfen. Wij speelden ook met een vlieger, maar dan ééntje van vijftig centimeter breed. Ieder zijn niveau, hé! Daarna werd het nog een laatste keer springen op de trampoline en rond de vieren vertrokken we naar huis.

Voor de vergadering ging ik in de buurt van de Nekker nog wat loslopen. De ontgoocheling was groot want het ging nog steeds niet. Zware, pijnlijke en vermoeide benen. Verdorie toch...

27-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het is schitterend weer aan zee en dus zaten we voor én na de middag aan het strand. Nu Noah heeft leren zwemmen ontpopt hij zich tot een echte waterrat. Hij zou wel de hele tijd in het water doorbrengen. Oostduinkerke heeft het breedste strand van België en dus is het bij laag tij een heel eind lopen tot aan het water. Toch gingen we 's morgens en bij laag tij al meteen naar de golven. Noah moest en zou zijn ochtendzwempartijtje hebben. In de loop van de namiddag begon het water te stijgen en we besloten om een zandkasteel te bouwen op de laatste zandbank. Het werd zelfs een aaneenschakeling van burchten met kanalen die over de zandbank heen het zeewater tot aan onze kastelen moesten leiden vooraleer het getij over de zandbank gleed. Het was echter zonder de wind gerekend. Die was plots vanuit het binnenland gaan waaien. Zo geraakte het getij niet over de laatste zandbank en moesten we ontgoocheld onze zandkastelen droog achterlaten. Gelukkig hadden we de 'coureurkes' mee en toverden we de grootste burcht dan maar om tot de 'Mont Ventoux. En wie kwam er eerst boven? Tom Boonen! Tja, 't was maar een spelletje, nietwaar!

26-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

In de avondzon genieten van de golven is voor mij een waar genot. Gezeten op het trapje van een strandhuisje op het strand van Oostduinkerke heb ik  zitten kijken naar de meeuwen, een eenzame surfer, enkele voorbijgalloperende ruiters en Moon en Noah die van links naar rechts over het strand liepen. Het geluid van de zee en de zachte gloed van de zon maakten me rustig en dromerig. De dag was nochtans grijs begonnen en daarom trokken we voor de middag naar het vernieuwd Visserijmuseum in Oostduinkerke. Een mooi museum met een prachtige mengeling van geschiedenis, traditie en legendes. Er staat zelfs een echt vissersvaartuig in het museum en wanneer je met een trap naar beneden gaat kom je onder water terecht, onder de boeg van het schip met links en rechts grote aquariums die ons met alle vissen van de Noordzee laten kennismaken. Na het middageten gingen we nog wat fietsen en met de zandslee van de duinen glijden. Daarna was het tijd voor onze dinsdagtraining. Net toen we aan de piste van Oostduinkerke kwamen begon de zon weer te schijnen. De Finse piste is zo'n 800m lang en dus ideaal voor de kids. Eén ronde was voor hen genoeg als opwarming. Daarna reed Noah rondjes op zijn nieuwe fiets en ging Moon wat discuswerpen. De werpstand was open en dus was Moon maar al te blij. Zaterdag moet hij voor het eerst in competitie de discus werpen. Hij wilde testen of hij ook draaiend kon werpen maar ik zal al tevreden zijn als hij het gewoon kan. Ik had als opdracht om acht keer 200 te lopen. Da's niet veel maar zaterdag loop ik op de Flanders Cup in Merksem. Gelukkig was het maar een lichte training want ik zat al na twee 200en op mijn tandvlees. Waarschijnlijk de vermoeidheid van de laatste weken met een pak zware trainingen en dan deze dagen aan zee waarbij ik plots weer hele dagen op een fiets zit (da's geleden van voor mijn laatste fietsongeval zo'n acht jaar geleden) en steeds maar door het zand moet lopen. Je wordt van minder moe, nietwaar. Ik heb ook zowat overal spierpijn. Ik werkte mijn training keurig af maar hield er geen al te goed gevoel aan over. De volgende dagen zal ik wat meer trachten te rusten.

25-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het stappen in het zand heeft mijn voet geen goed gedaan. In het park had ik nochtans nog aan Magda gezegd dat ik minder pijn had en dat het misschien eindelijk de goede kant uitging met die kwade voet. Gisteren voelde ik het al maar vandaag is het al helemaal terug naar af. Ik heb dan maar schoenen met veel steun aangetrokken om met de jongens naar het strand te gaan in de hoop dat het niet verergert. 

Ik had twee kranten gekocht. In de GVA stond op de cover van het sportgedeelte een paginagrote foto van GBA die het 'toch zo slecht doet'. Toon dat dan niet! In het klein onderaan stond een fotootje van  het viertal dat het gisteren zo schitterend deed in Berlijn. Zo zie je maar dat een krant als GVA een wanprestatie van GBA hoger inschat dan een wereldprestatie in de atletiek. Er moest een straf op domheid staan. In de andere krant, het Nieuwsblad werd dan toch het viertal in de bloemetjes gezet en terecht verdorie.

Halfweg de namiddag begon het lichtjes te regenen en verlieten we het strand. Na een tochtje met een trapautootje gingen we terug naar Mamy en terwijl Moon en Noah naar een film keken ging ik toertjes draaien rond de sportvelden van Oostduinkerke. Daar is een Finse piste maar er werd pas een nieuwe laag snippers aangebracht en dus kreeg mijn linkervoet teveel te verduren en koos ik na één ronde op de finse piste voor de sintelbaan. Nog kleinere toertjes draaien dus en alleen zien dat ik niet begin te duizelen. Het lopen ging echter niet goed. Ik voelde me bijzonder vermoeid. Ik zal vanavond maar trachten wat vroeger te gaan slapen en hopen dat de mannen niet te vroeg wakker zijn...

24-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Onze jongens in Berlijn hebben het ronduit schitterend gedaan. Vierde en dus even goed als op de OS. De commentator had het over 'als Jonathan erbij was geweest...' Hij was er spijtig genoeg niet bij. Bejubel dus maar deze vier. Enkele youngsters die zich hebben overtroffen en Cédric die een ongelooflijke laatste 400m heeft gelopen. Jacques Borlée is een straffe tacticus.

Vanmorgen was het training in het Vrijbroekpark. Kjell, Ewoud, Stefan en ik warmden samen op waarna Stefan huiswaarts keerde. Hij had immers al een stevige duurloop in de benen. De rest trok naar het rozenpark. Kjell kreeg acht 600en voorgeschoteld, Ewoud en ik een typische 800m-training. Die bestond uit drie series van een 600 en een 200. Tussen beide afstanden zat maar een 50m joggen. Tussen de series in zat een recuperatietijd van drie minuten. Ik vertrok meteen op kop. Het is altijd moeilijk om de eerste niet te snel te lopen. Deze mocht er wel zijn: 1.39, gevolgd door een 200 in 29. De tweede wilde ik wat trager aanvangen maar ik eindigde zeer sterk. Het resulteerde in 1.37, weer gevolgd door een 200m in 29. De laatste was één seconde trager, 1.38 en dat terwijl ik dacht dat het veel trager ging zijn. Dat is waarschijnlijk het effect van de verzuring op de hersencellen, hahaha.

23-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het een looprustdag. Thuis was er echter een drukte van jewelste want morgen vertrekken we naar zee en we moesten nog onze valies pakken. Veel tijd hadden we niet want tegen drie uur moesten we in Katelijne)waver zijn voor een verjaardagsfeestje. Jayno, het zoontje van Brenda en Kirby (jongste neef van Hilde) werd één en dat werd bij hen in de tuin gevierd. De gelegenheid voor Moon en Noah om nog eens te spelen met hun achterneefjes.

22-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

She did it! 'Chicken Legs' is voor de derde keer op rij wereldkampioene op de 200m. De a-typische sprintster bewijst dat je geen halve vent moet zijn die meer in de powerzaal zit dan erbuiten om in de spurt aan de top te staan. In een fantastische stijl, een combinatie van kracht en vooral souplesse en met een foulée van hier tot in Tokyo vloog ze met haar eindeloze benen naar de titel. Nog een beetje en de rest stond niet meer op de foto. Terwijl ik stond te supporteren voor de TV en zelfs zat te roepen zei Moon: 'papa, gij zijt toch ne rare!' Tien jaar en al zoveel mensenkennis, hahaha...

Gisteren was Chris, mijn broer, die sinds een half jaar in Abu Dhabi woont, uitzonderlijk en slechts voor enkele uren in Brussel. Met een lading van 44 ton dadels bestemd voor de UAE-ambassades in Moskou en Brussel (cadeau van de Emir tgv de Ramadan) was de Airbus van Maximus Air Cargo (www.maximus.aero) eergisteren vanuit de Emiraten vertrokken. We spraken af in hartje Brussel en het werd een gezellige namiddag.

21-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Luc Dequick, de onvolprezen sportfotograaf, heeft me net een fantastische foto doorgestuurd van de eindspurt in Huizingen vorige zondag. Een technisch perfect momentopname aangevuld met een pak expressie en een dosis dramatiek. Bedankt en bravo Luc!

De foto toont ons op enkele tientallen meters van de meet. De oude krijger tegen de jonge welpen, of toch zoiets... De jongen met het nummer 2754 wordt eerste voor die met het nummer 2744. Ik word nog derde in een wedstrijd waar eigenlijk alleen in de laatste rechte lijn echt werd doorgelopen. Klik op het beeld voor een grotere versie.

20-08-2009 om 23:59 geschreven door André  

Iedereen wachtte vol ongeduld op de finale van de 200m bij de heren en die bracht wat iedereen verhoopte: een nieuw weergaloos wereldrecord (19.20)van ET-loper Usain Bolt. Hoeveel sneller kan die man nog gaan?

Ik was echter vooral aan het wachten op  de halve finales van de 200m bij de vrouwen. Daarin liep mijn lievelingsspurtster. Neen, niet Olivia Borlée maar wel de Amerikaanse gazelle Allyson Felix(bijnaam chicken legs omwille van haar spillebenen). Wat een stijl, wat een foulée. Wacht maar in de finale. Volgens mij gaat ze heel dicht bij het wereldrecord eindigen. De reeks met Borlée werd gewonnen door Muna Lee, nog zo'n spurtgazelle uit de States. Met wat geluk worden beide meisjes één en twee in de finale. De finale van de 4x100m belooft ook een fantastische race te worden met een krachtmeting tussen de USA en Jamaica.

Ook vandaag was ik op reportage, in Brussel deze keer. Brussel leed net als de rest van het land onder de hitte (meer dan 38° in Kleine-Brogel) en iedereen zocht afkoeling onder bomen en rond de fonteinen. In Brussel is er altijd een parkeerprobleem en dus moest ik de afstanden te voet afleggen. Niet bevorderlijk voor mijn voetkwetsuur natuurlijk. Ik had dus al pijn toen ik even voor zes uur aan mijn korte duurloop begon in het park van Machelen. Het werd echter niet erger, alhoewel? Misschien word ik die pijn wel gewoon. Alles went... Net toen ik met mijn versnellingen startte begon het te regenen, aanvankelijk lichtjes maar na tien minuten zo hevig dat ik onder het afdak aan de piste moest gaan schuilen. Magda en Herman waren daar ook en dus kon ik toch even met mijn coach praten. Toen de regen even minderde liep ik naar mijn auto en reed naar huis voor weer een fantastische atletiekavond. Ik begrijp niet dat de wereld niet inziet dat atletiek de mooiste sport ter wereld is! 

20-08-2009 om 22:54 geschreven door André  

20-08-2009 om 00:06 geschreven door André  

Vandaag nam ik de jongens mee op reportage naar Gent. Ik moest er bij een verzamelaar van vintage meubilair foto's en een interview maken. De man woont in Melle in een echt kasteel. Het maakte heel wat indruk op de jongens. Spijtig genoeg zat half België op de autosnelwegen naar de kust en zetten we een uur langer dan normaal om in Gent te geraken. Daardoor hadden we minder tijd dan voorzien in Gent zelf en moesten we kiezen tussen een bootochtje en het Gravensteen. Het werd dat laatste. Ze vonden het een heel interessant kasteel. De wapens en harnassen maakten indruk maar door de zalen met de marteltuigen gingen ze verrassend snel door. Later in de auto spraken ze nog over de vergeetput en de guillotine... Ook op de terugweg, waarbij ik bewust opteerde voor de E-17 in plaats van de E-40 en de werken aan de middenberm, kwamen we in de file terecht. Het was ondertussen reeds 18.00 uur en we besloten te picknicken langs de schelde in Temse. Daarna konden we zonder problemen verderrijden tot in Eppegem.

Trainen deed ik vanavond in het Vrijbroekpark. Het was er nog steeds heet en ik vond vooral dat er weinig zuurstof in de lucht was. Wat me opviel was dat het er door de warmte heel anders rook. Een boel onaangename geuren hadden de anders aangename bosgeuren vervangen. Vreemd! Ik liep drie kwartier samen met mijn I-pod, sinds kort een nano-model. Ik was het moe om steeds maar verrast te worden door de muziekkeuze van de 'shuffle'. Nu bepaal ik zelf de playlist. Dat scheelt. Mijn voet baart me meer en meer zorgen. Vandaag zat het weer niet goed. Halfweg de duurloop begon zelfs de enkel echt pijn te doen en ik moest echt doorbijten om tot aan de vereiste 45 minuten te komen. Hopelijk gaat het morgen beter.

19-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Daags na een wedstrijd is het recupereren geblazen en dus liep ik gisterenmiddag een half uurtje rustige rondjes in het park van Machelen. Daarna deed ik mijn lenigheidsoefeningen en een viertal versnellingen.

Vandaag was het training op de Nekker. Je merkt stilaan het einde van de grote vakantie naderen. Iedere groep geraak stilaan weer dichter bevolkt. Het doet me plezier te zien dat de nieuwelingen dit jaar niet hebben afgehaakt. Overigens komen er steeds nieuwe leden bij, ook vandaag was dat weer het geval.

Onder een stralende zon en bij windstilte werd het voor Kjell en mezelf (onze groep is nog steeds tot een minimum herleid) een vrij zware training. Ik hou gelukkig van driehonderden. Voor mij stonden er vier series van twee op het programma met telkens honderd meter joggen tussen. Tussen de series kon ik drie minuten recupereren. Kjell liep series van drie. Ik loop graag op kop en Kjell liet me begaan. Met mijn grote foulée ging het meteen naar 45'. De toon was meteen gezet want op twee 300en na (46 en 47) gingen ze allemaal in 45 voor de bijl. Op het einde deed mijn linkervoet wel pijn maar trainen is nu eenmaal doorbijten, nietwaar? NO PAIN NO GAIN!

Op het WK kwamen vandaag enkele Belgen in aktie. Mooie Elodie sneuvelde op de blauwe piste als een stervende zwaan op een zuiders meer. Spijtig want zelfs Maurice Greene (ex-wereldkampioen spurt) vond haar een leuke verschijning. Maar met schoonheid alleen haal je het natuurlijk niet. Gelukkig kon de Belgische atletiek zich vandaag optrekken aan Eline Berings en Kevin Borlée. Beiden gaan door naar de volgende ronde. 

18-08-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vermits de VRT het weer laat afweten en enkel een half uurtje samenvattende beelden uitzendt, zit heel atletiekminnend Vlaanderen deze week natuurlijk naar Eurosport te kijken. Elke dag fantastische live-beelden van zowat alle wedstrijden. Zo zag ik vanmorgen zowel Pieter als Krijn aan het werk op de steeple. Iedereen heeft vanavond ook met bewondering gekeken naar de finale van de 100m bij de mannen. Topfavoriet Usain Bolt vloog letterlijk naar een nieuw en fenomenaal wereldrecord. Het gemak waarmee hij Tyson Gay afhield was buitenaards.

Voor mij kwamen de mooiste beelden van de dag en van gisteren echter van de zevenkamp bij de vrouwen. De Britse Jessica Ennis stond reeds na de allereerste proef aan de leiding en gaf die nooit meer af. Wat een fantastische en complete atlete. Blijkbaar was ik niet alleen met mijn bewondering. Bij het interview zei de reporter van Eurosport haar: 'you're so gentle, so pretty and I'm so glad you won!' Goed gezegd, maat!

16-08-2009 om 23:43 geschreven door André  

Met mijn grootste supporters, Moon en Noah reed ik vandaag onder een stralende zon naar Huizingen. Daar organiseerde het plaatselijke OEH een B-meeting en ik was reeds on-line ingeschreven op de 800m. De omstandigheden waren nagenoeg ideaal. Tijdens de opwarming zag ik langs de kant Veerle Dejaeghere staan. Ik knoopte het gesprek met haar aan en zei dat ik met haar dorpsgenoot Filip Vanhaecke in Finland had gezeten. Toen ze vroeg naar mijn prestaties in het hoge noorden en ik antwoordde dat ik ook goud had behaald kreeg ik spontaan drie kussen. En dat van de loopster waarvan ik altijd al zo'n fan ben geweest. Ze ging zelfs met me op de foto... Mijn dag kon niet meer stuk!

Moon bewees vandaag ook dat hij het fotograferen, ondanks zijn jonge leeftijd  beter en beter beheerst. Zo vind ik de foto's die hij van Timothy Byrne heeft genomen ronduit schitterend.

Er waren in totaal negen reeksen op de 800m bij de mannen. In de derde reeks startte Danny Querton (mijn ploegmaat van de 4x800m in Zwevegem) samen met zijn zoon. Danny ging voor hem hazen. Dat moet een geweldig gevoel geven om samen met je kind in één en dezelfde wedstrijd te kunnen starten. Ik hoop dat ooit zelf eens te kunnen ervaren, als mijn benen het tenminste nog enkele jaren uithouden. 

Ik mocht starten in de zevende reeks. Thuis had ik op voorhand de inschrijvingen én de resultaten van vorig jaar zitten bestuderen en ik had gehoopt om in de tweede snelste reeks te mogen starten ipv in de derde snelste. Ik had pech maar verwachtte toch dat die jonge gasten die met mij aan de start stonden vlotjes onder de twee minuten gingen lopen. Dat was duidelijk teveel gevraagd. Ik positioneerde me aanvankelijk goed maar raakte wat ingesloten. Op zich kan dat geen kwaad zolang er snel wordt gelopen. We kwamen echter door in 61 seconden, veel te traag voor de eindtijd die ik voor ogen had. Het was wel leuk te horen wat de omroeper allemaal over mij zat te vertellen tijdens de wedstrijd. Was het daarom? Ik hoorde mijn naam zowat overal roepen. Het was een heel fijn gevoel. Marc Lauwers stond aan de 600m geposteerd en riep de tussentijd: 1.31. Te traag! Daarenboven zat ik nog steeds wat ingesloten. Pas in de laatste bocht kwam er een opening. Ik had nog heel wat reserves en spurtte nog naar een mooie derde plaats maar het kalf was al lang verdronken natuurlijk. De winnaar klokte 2.01.18. Mijn eindtijd werd 2.01.39. Damned!!! Weer een verloren kans, dacht ik aanvankelijk maar dit is natuurlijk nog steeds een uitstekende chrono. Na de wedstrijd werd ik nog kort geïnterviewd door de stadionomroeper. Die bevestigde dat ik droom om het wereldrecord van Nolan Shaheen te breken. Even later werd ik aangeklamt door Stijn Boon, de plaatselijke atleet waar ik ooit tegen liep op de interclub. Hij vertelde me dat ik had moeten melden dat ik voor een record ging. Hij was bereid geweest om voor me te hazen. Toffe kerel.

In de reeks waar ik had willen inzitten werd er natuurlijk veel sneller gelopen. De winnaar eindigde in 1.55, gevolgd door 1.56, 1.57, 1.58, 1.59, enz... Dat was de ideale wedstrijd geweest. 

16-08-2009 om 23:20 geschreven door André  

Zaterdag rustdag! Zaterdag ook feestdag, zeker voor alle 'Bonapartisten'. Vijftien augustus is namelijk de verjaardag van Napoleon. Bij hem moet je ook de oorsprong van deze feestdag gaan zoeken. Ten tijde van Napoleon waren we namelijk allemaal Frans! Tweehonderdveertig jaar geleden werd Napoleon geboren in Ajaccio op het eiland Corsica, toen net één jaar Frans grondgebied. Het eiland was door Lodewijk XV gekocht van de Genuezen. Stel je voor dat Corsica toen nog Italiaans was geweest, dan had onze hedendaagse geschiedenis er heel anders uitgezien.

Zaterdag feestdag bis. We trokken in de namiddag naar Zaventem (waar ik ben opgegroeid) om er de verjaardag van mijn peetdochter Matilde (dochter van Martine en Rudy) te vieren. Mijn beste vriendin An is haar meter en dus is deze verjaardag altijd een gezellige bedoening, onder héél goeie vrienden. Zo heb ik het graag!  An en Jo en hun beide zonen Bob en Felix zijn net terug uit Kreta en onze Kretenzische vrienden (Christel en de Kydonians) hebben blijkbaar mijn avonturen op het WK via deze blog gevolgd. Van 'New Kydonia', het vakantieoordje waar nu ook Kurt, Sylvie en familie zitten en waar ik menige zomers heb vertoefd hadden ze een fles meegekregen om samen op te drinken en te toasten op mijn overwinning.

Thanks, Lisa, Mo, Terry, Dimitri and see you next year!

15-08-2009 om 00:00 geschreven door André