Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
25-08-2009
Aan zee 3
In de avondzon genieten van de golven is voor mij een waar
genot. Gezeten op het trapje van een strandhuisje op het strand van Oostduinkerke
heb ikzitten kijken naar de
meeuwen, een eenzame surfer, enkele voorbijgalloperende ruiters en Moon en Noah
die van links naar rechts over het strand liepen. Het geluid van de zee en de
zachte gloed van de zon maakten me rustig en dromerig. De dag was nochtans grijs
begonnen en daarom trokken we voor de middag naar het vernieuwd Visserijmuseum
in Oostduinkerke. Een mooi museum met een prachtige mengeling van geschiedenis,
traditie en legendes. Er staat zelfs een echt vissersvaartuig in het museum en
wanneer je met een trap naar beneden gaat kom je onder water terecht, onder de
boeg van het schip met links en rechts grote aquariums die ons met alle vissen
van de Noordzee laten kennismaken. Na het middageten gingen we nog wat fietsen
en met de zandslee van de duinen glijden. Daarna was het tijd voor onze
dinsdagtraining. Net toen we aan de piste van Oostduinkerke kwamen begon de zon
weer te schijnen. De Finse piste is zo'n 800m lang en dus ideaal voor de kids.
Eén ronde was voor hen genoeg als opwarming. Daarna reed Noah rondjes op zijn
nieuwe fiets en ging Moon wat discuswerpen. De werpstand was open en dus was
Moon maar al te blij. Zaterdag moet hij voor het eerst in competitie de discus
werpen. Hij wilde testen of hij ook draaiend kon werpen maar ik zal al tevreden zijn als hij het gewoon kan. Ik had als opdracht om acht keer 200 te lopen.
Da's niet veel maar zaterdag loop ik op de Flanders Cup in Merksem. Gelukkig
was het maar een lichte training want ik zat al na twee 200en op mijn
tandvlees. Waarschijnlijk de vermoeidheid van de laatste weken met een pak
zware trainingen en dan deze dagen aan zee waarbij ik plots weer hele dagen op
een fiets zit (da's geleden van voor mijn laatste fietsongeval zo'n acht jaar
geleden) en steeds maar door het zand moet lopen. Je wordt van minder moe,
nietwaar. Ik heb ook zowat overal spierpijn. Ik werkte mijn training keurig af
maar hield er geen al te goed gevoel aan over. De volgende dagen zal ik wat
meer trachten te rusten.
Het stappen in het zand heeft mijn voet geen goed gedaan. In het park had ik nochtans nog aan Magda gezegd dat ik minder pijn had en dat het
misschien eindelijk de goede kant uitging met die kwade voet. Gisteren voelde
ik het al maar vandaag is het al helemaal terug naar af. Ik heb dan maar
schoenen met veel steun aangetrokken om met de jongens naar het strand te gaan in de hoop dat het niet verergert.
Ik had twee kranten gekocht. In de GVA stond op de cover van het sportgedeelte
een paginagrote foto van GBA die het 'toch zo slecht doet'. Toon dat dan niet!
In het klein onderaan stond een fotootje vanhet viertal dat het gisteren zo schitterend deed in Berlijn.
Zo zie je maar dat een krant als GVA een wanprestatie van GBA hoger inschat dan
een wereldprestatie in de atletiek. Er moest een straf op domheid staan. In de
andere krant, het Nieuwsblad werd dan toch het viertal in de bloemetjes gezet
en terecht verdorie.
Halfweg de namiddag begon het lichtjes te regenen en verlieten we het
strand. Na een tochtje met een trapautootje gingen we terug naar Mamy en
terwijl Moon en Noah naar een film keken ging ik toertjes draaien rond de
sportvelden van Oostduinkerke. Daar is een Finse piste maar er werd pas een
nieuwe laag snippers aangebracht en dus kreeg mijn linkervoet teveel te verduren
en koos ik na één ronde op de finse piste voor de sintelbaan. Nog kleinere toertjes draaien
dus en alleen zien dat ik niet begin te duizelen. Het lopen ging echter niet goed.
Ik voelde me bijzonder vermoeid. Ik zal vanavond maar trachten wat vroeger te
gaan slapen en hopen dat de mannen niet te vroeg wakker zijn...
Onze jongens in Berlijn hebben het ronduit schitterend
gedaan. Vierde en dus even goed als op de OS. De commentator had het over 'als
Jonathan erbij was geweest...' Hij was er spijtig genoeg niet bij. Bejubel dus maar deze vier.
Enkele youngsters die zich hebben overtroffen en Cédric die een ongelooflijke
laatste 400m heeft gelopen. Jacques Borlée is een straffe tacticus.
Vanmorgen was het training in het Vrijbroekpark. Kjell,
Ewoud, Stefan en ik warmden samen op waarna Stefan huiswaarts keerde. Hij had
immers al een stevige duurloop in de benen. De rest trok naar het rozenpark.
Kjell kreeg acht 600en voorgeschoteld, Ewoud en ik een typische 800m-training.
Die bestond uit drie series van een 600 en een 200. Tussen beide afstanden zat
maar een 50m joggen. Tussen de series in zat een recuperatietijd van
drie minuten. Ik vertrok meteen op kop. Het is altijd moeilijk om de eerste
niet te snel te lopen. Deze mocht er wel zijn: 1.39, gevolgd door een 200 in
29. De tweede wilde ik wat trager aanvangen maar ik eindigde zeer sterk. Het
resulteerde in 1.37, weer gevolgd door een 200m in 29. De laatste was één
seconde trager, 1.38 en dat terwijl ik dacht dat het veel trager ging zijn. Dat
is waarschijnlijk het effect van de verzuring op de hersencellen, hahaha.
Na de training vertrokken Moon, Noah en ik
meteen naar zee. We blijven er tot donderdag logeren bij Mamy en Papy inOostduikerke. De jongens zijn
superenthousiast. Noah vroeg om de 2 minuten hoe ver het nog was en hoe lang we
nog moesten rijden. Om gek van te worden. Deze namiddag gingen we al meteen
naar het strand en na het avondeten maakten we een grote fietstocht, helemaal
tot in Koksijde en langs de duinenroute terug. Ik had niet gedacht dat Noah zo
ver en zo snel kon fietsen maar met zijn nieuwe bike gaat het blijkbaar
allemaal...
Vandaag was het een looprustdag. Thuis was er echter een
drukte van jewelste want morgen vertrekken we naar zee en we moesten nog onze
valies pakken. Veel tijd hadden we niet want tegen drie uur moesten we in
Katelijne)waver zijn voor een verjaardagsfeestje. Jayno, het zoontje van Brenda
en Kirby (jongste neef van Hilde) werd één en dat werd bij hen in de tuin
gevierd. De gelegenheid voor Moon en Noah om nog eens te spelen met hun
achterneefjes.
Ondertussen gaat het WK verder. Afrika rules op
de marathon, de moeder aller loopwedstrijden maar ik vond de prestatie van de
Europeanen verre van slecht met drie toptien plaatsen. Er is nog hoop! De
aflossingen begonnen ook vandaag met weer een pak spektakel. De Amerikaanse
meisjes hadden weer pech en vielen voor de zoveelste keer uit. Onze landgenotes
deden hun uiterste best maar konden zich jammer genoeg niet plaatsen voor de
finale. Dat deden de jongens van de 4x400 dan weer wel, en met brio. Ze wonnen
zowaar hun halve finale. Hopelijk zijn alle cartouches niet verschoten en
kunnen ze morgen in de finale nog iets sneller. In dat geval zal een bronzen
plak niet veraf zijn.
She did it! 'Chicken Legs' is voor de derde keer op rij
wereldkampioene op de 200m. De a-typische sprintster bewijst dat je geen halve
vent moet zijn die meer in de powerzaal zit dan erbuiten om in de spurt aan de
top te staan. In een fantastische stijl, een combinatie van kracht en vooral
souplesse en met een foulée van hier tot in Tokyo vloog ze met haar eindeloze
benen naar de titel. Nog een beetje en de rest stond niet meer op de foto.
Terwijl ik stond te supporteren voor de TV en zelfs zat te roepen zei Moon:
'papa, gij zijt toch ne rare!' Tien jaar en al zoveel mensenkennis, hahaha...
Gisteren was Chris, mijn broer, die sinds een half jaar in
Abu Dhabi woont, uitzonderlijk en slechts voor enkele uren in Brussel. Met een
lading van 44 ton dadels bestemd voor de UAE-ambassades in Moskou en Brussel
(cadeau van de Emir tgv de Ramadan) was de Airbus van Maximus Air Cargo (www.maximus.aero)
eergisteren vanuit de Emiraten vertrokken. We spraken af in hartje Brussel en
het werd een gezellige namiddag.
s'Avonds was het training op de Nekker. Nog
steeds met pijn aan de linkervoet begon ik aan de opwarming. Ik heb meer last
bij het gewoon loslopen of duurlopen dan op de piste en ik was dan ook blij om
aan de versnellingen te beginnen. snelheid stond op het programma. Ewoud mocht
kiezen en het werden 150en ipv 100en. We gingen er fors tegenaan en de tijden
waren uitstekend. Bij de achtste voelde ik een eerste keer een lichte
verkramping in mijn linkerhamstrings en ook bij de negende. Ik besloot uit
voorzichtigheid te passen voor de laatste. Explosieve trainingen zullen er met
de jaren niet gemakkelijker op worden.
Luc Dequick, de onvolprezen sportfotograaf, heeft me net een
fantastische foto doorgestuurd van de eindspurt in Huizingen vorige zondag. Een
technisch perfect momentopname aangevuld met een pak expressie en een dosis
dramatiek. Bedankt en bravo Luc!
De foto toont ons op enkele tientallen meters van de meet.
De oude krijger tegen de jonge welpen, of toch zoiets... De jongen met het
nummer 2754 wordt eerste voor die met het nummer 2744. Ik word nog derde in een
wedstrijd waar eigenlijk alleen in de laatste rechte lijn echt werd
doorgelopen. Klik op het beeld voor een grotere versie.
Iedereen wachtte vol ongeduld op de finale van de 200m bij
de heren en die bracht wat iedereen verhoopte: een nieuw weergaloos
wereldrecord (19.20)van ET-loper Usain Bolt. Hoeveel sneller kan die man nog
gaan?
Ik was echter vooral aan het wachten opde halve finales van de 200m bij de
vrouwen. Daarin liep mijn lievelingsspurtster. Neen, niet Olivia Borlée maar wel
de Amerikaanse gazelle Allyson Felix(bijnaam chicken legs omwille van haar spillebenen). Wat een stijl, wat een foulée. Wacht maar
in de finale. Volgens mij gaat ze heel dicht bij het wereldrecord eindigen. De
reeks met Borlée werd gewonnen door Muna Lee, nog zo'n spurtgazelle uit de
States. Met wat geluk worden beide meisjes één en twee in de finale. De finale
van de 4x100m belooft ook een fantastische race te worden met een krachtmeting
tussen de USA en Jamaica.
Ook vandaag was ik op reportage, in Brussel deze keer.
Brussel leed net als de rest van het land onder de hitte (meer dan 38° in Kleine-Brogel) en
iedereen zocht afkoeling onder bomen en rond de fonteinen. In Brussel is er
altijd een parkeerprobleem en dus moest ik de afstanden te voet afleggen. Niet
bevorderlijk voor mijn voetkwetsuur natuurlijk. Ik had dus al pijn toen ik even
voor zes uur aan mijn korte duurloop begon in het park van Machelen. Het werd
echter niet erger, alhoewel? Misschien word ik die pijn wel gewoon. Alles
went... Net toen ik met mijn versnellingen startte begon het te regenen,
aanvankelijk lichtjes maar na tien minuten zo hevig dat ik onder het afdak aan
de piste moest gaan schuilen. Magda en Herman waren daar ook en dus kon ik toch
even met mijn coach praten. Toen de regen even minderde liep ik naar mijn auto
en reed naar huis voor weer een fantastische atletiekavond. Ik begrijp niet dat
de wereld niet inziet dat atletiek de mooiste sport ter wereld is!
Onze Kim gaat maar door op
haar élan. Ik keek na de atletiek vanavond naar haar match in de tweede ronde
van het tornooi van Toronto in Canada. (Op Eurosport natuurlijk!) Ze maakte er brandhout van Victoria Azarenka, de nummer 9 van de wereld. Ik dacht
bij momenten dat Kim even geërgerd raakte als ik door het gegil van haar
tegenstreefster. Die Azarenka gilde harder dan ze kon meppen. Hatelijk en
ergerlijk tegelijk. Ik had zin om te roepen: 'shut up!' Ineen ultieme poging het tij te keren
kwetste ze zich dan maar even aan haar schouder. Ze is echter geen goede
actrice en iedereen had haar door. Pfff, zo flauw... Het kon Kim niet
destabiliseren en ze blikte de Witrussische propertjes in. Net als in
Cincinnati wordt Kim in Toronto door het publiek letterlijk in de armen gesloten. Bij elk winnend punt van
Kim was er een enorm gejuich. Net of ze in Limburg speelde...
Vandaag nam ik de jongens mee op reportage naar Gent. Ik
moest er bij een verzamelaar van vintage meubilair foto's en een interview
maken. De man woont in Melle in een echt kasteel. Het maakte heel wat indruk op
de jongens. Spijtig genoeg zat half België op de autosnelwegen naar de kust en
zetten we een uur langer dan normaal om in Gent te geraken. Daardoor hadden we
minder tijd dan voorzien in Gent zelf en moesten we kiezen tussen een
bootochtje en het Gravensteen. Het werd dat laatste. Ze vonden het een heel
interessant kasteel. De wapens en harnassen maakten indruk maar door de zalen
met de marteltuigen gingen ze verrassend snel door. Later in de auto spraken ze
nog over de vergeetput en de guillotine... Ook op de terugweg, waarbij ik
bewust opteerde voor de E-17 in plaats van de E-40 en de werken aan de
middenberm, kwamen we in de file terecht. Het was ondertussen reeds 18.00 uur
en we besloten te picknicken langs de schelde in Temse. Daarna konden we zonder
problemen verderrijden tot in Eppegem.
Trainen deed ik vanavond in het Vrijbroekpark. Het was er
nog steeds heet en ik vond vooral dat er weinig zuurstof in de lucht was. Wat
me opviel was dat het er door de warmte heel anders rook. Een boel onaangename
geuren hadden de anders aangename bosgeuren vervangen. Vreemd! Ik liep drie
kwartier samen met mijn I-pod, sinds kort een nano-model. Ik was het moe om
steeds maar verrast te worden door de muziekkeuze van de 'shuffle'. Nu bepaal
ik zelf de playlist. Dat scheelt. Mijn voet baart me meer en meer zorgen.
Vandaag zat het weer niet goed. Halfweg de duurloop begon zelfs de enkel echt
pijn te doen en ik moest echt doorbijten om tot aan de vereiste 45 minuten te
komen. Hopelijk gaat het morgen beter.
Daags na een wedstrijd is het recupereren geblazen en dus
liep ik gisterenmiddag een half uurtje rustige rondjes in het park van
Machelen. Daarna deed ik mijn lenigheidsoefeningen en een viertal
versnellingen.
Vandaag was het training op de Nekker. Je merkt stilaan het
einde van de grote vakantie naderen. Iedere groep geraak stilaan weer dichter
bevolkt. Het doet me plezier te zien dat de nieuwelingen dit jaar niet hebben
afgehaakt. Overigens komen er steeds nieuwe leden bij, ook vandaag was dat weer
het geval.
Onder een stralende zon en bij windstilte werd het voor
Kjell en mezelf (onze groep is nog steeds tot een minimum herleid) een vrij
zware training. Ik hou gelukkig van driehonderden. Voor mij stonden er vier
series van twee op het programma met telkens honderd meter joggen tussen.
Tussen de series kon ik drie minuten recupereren. Kjell liep series van drie.
Ik loop graag op kop en Kjell liet me begaan. Met mijn grote foulée ging het
meteen naar 45'. De toon was meteen gezet want op twee 300en na (46 en 47)
gingen ze allemaal in 45 voor de bijl. Op het einde deed mijn linkervoet wel
pijn maar trainen is nu eenmaal doorbijten, nietwaar? NO PAIN NO GAIN!
Vorig WE liep onze Eline haar eerste 300. Ze deed dat in 51 seconden. Dat is maar enkele seconden trager dan wij vandaag op training liepen en dat voor zo'n klein freel prinsesje? Straf! Binnenkort kan ze voor mij hazen op training.
Op het WK
kwamen vandaag enkele Belgen in aktie. Mooie Elodie sneuvelde op de blauwe
piste als een stervende zwaan op een zuiders meer. Spijtig want zelfs Maurice
Greene (ex-wereldkampioen spurt) vond haar een leuke verschijning. Maar met
schoonheid alleen haal je het natuurlijk niet. Gelukkig kon de Belgische
atletiek zich vandaag optrekken aan Eline Berings en Kevin Borlée. Beiden gaan
door naar de volgende ronde.
Vermits de VRT het weer laat afweten en enkel een half
uurtje samenvattende beelden uitzendt, zit heel atletiekminnend Vlaanderen deze
week natuurlijk naar Eurosport te kijken. Elke dag fantastische live-beelden
van zowat alle wedstrijden. Zo zag ik vanmorgen zowel Pieter als Krijn aan het
werk op de steeple. Iedereen heeft vanavond ook met bewondering gekeken naar de
finale van de 100m bij de mannen. Topfavoriet Usain Bolt vloog letterlijk naar
een nieuw en fenomenaal wereldrecord. Het gemak waarmee hij Tyson Gay afhield
was buitenaards.
Voor mij kwamen de mooiste beelden van de dag en van
gisteren echter van de zevenkamp bij de vrouwen. De Britse Jessica Ennis stond
reeds na de allereerste proef aan de leiding en gaf die nooit meer af. Wat een
fantastische en complete atlete. Blijkbaar was ik niet alleen met mijn
bewondering. Bij het interview zei de reporter van Eurosport haar: 'you're so
gentle, so pretty and I'm so glad you won!' Goed gezegd, maat!
Met mijn grootste supporters, Moon en Noah reed ik vandaag
onder een stralende zon naar Huizingen. Daar organiseerde het plaatselijke OEH
een B-meeting en ik was reeds on-line ingeschreven op de 800m. De
omstandigheden waren nagenoeg ideaal. Tijdens de opwarming zag ik langs de kant
Veerle Dejaeghere staan. Ik knoopte het gesprek met haar aan en zei dat ik met
haar dorpsgenoot Filip Vanhaecke in Finland had gezeten. Toen ze vroeg naar
mijn prestaties in het hoge noorden en ik antwoordde dat ik ook goud had behaald
kreeg ik spontaan drie kussen. En dat van de loopster waarvan ik altijd al zo'n
fan ben geweest. Ze ging zelfs met me op de foto... Mijn dag kon niet meer
stuk!
Moon bewees vandaag ook dat hij het fotograferen, ondanks
zijn jonge leeftijdbeter en beter
beheerst. Zo vind ik de foto's die hij van Timothy Byrne heeft genomen ronduit
schitterend.
Er waren in totaal negen reeksen op de 800m bij de mannen.
In de derde reeks startte Danny Querton (mijn ploegmaat van de 4x800m in
Zwevegem) samen met zijn zoon. Danny ging voor hem hazen. Dat moet een geweldig
gevoel geven om samen met je kind in één en dezelfde wedstrijd te kunnen
starten. Ik hoop dat ooit zelf eens te kunnen ervaren, als mijn benen het
tenminste nog enkele jaren uithouden.
Ik mocht starten in de zevende reeks. Thuis had ik op
voorhand de inschrijvingen én de resultaten van vorig jaar zitten bestuderen en
ik had gehoopt om in de tweede snelste reeks te mogen starten ipv in de derde
snelste. Ik had pech maar verwachtte toch dat die jonge gasten die met mij aan
de start stonden vlotjes onder de twee minuten gingen lopen. Dat was duidelijk
teveel gevraagd. Ik positioneerde me aanvankelijk goed maar raakte wat
ingesloten. Op zich kan dat geen kwaad zolang er snel wordt gelopen. We kwamen
echter door in 61 seconden, veel te traag voor de eindtijd die ik voor ogen
had. Het was wel leuk te horen wat de omroeper allemaal over mij zat te
vertellen tijdens de wedstrijd. Was het daarom? Ik hoorde mijn naam zowat
overal roepen. Het was een heel fijn gevoel. Marc Lauwers stond aan de 600m
geposteerd en riep de tussentijd: 1.31. Te traag! Daarenboven zat ik nog steeds
wat ingesloten. Pas in de laatste bocht kwam er een opening. Ik had nog heel
wat reserves en spurtte nog naar een mooie derde plaats maar het kalf was al
lang verdronken natuurlijk. De winnaar klokte 2.01.18. Mijn eindtijd werd
2.01.39. Damned!!! Weer een verloren kans, dacht ik aanvankelijk maar dit is
natuurlijk nog steeds een uitstekende chrono. Na de wedstrijd werd ik nog kort
geïnterviewd door de stadionomroeper. Die bevestigde dat ik droom om het
wereldrecord van Nolan Shaheen te breken. Even later werd ik aangeklamt door
Stijn Boon, de plaatselijke atleet waar ik ooit tegen liep op de interclub. Hij
vertelde me dat ik had moeten melden dat ik voor een record ging. Hij was
bereid geweest om voor me te hazen. Toffe kerel.
In de reeks waar ik had willen inzitten werd er natuurlijk
veel sneller gelopen. De winnaar eindigde in 1.55, gevolgd door 1.56, 1.57,
1.58, 1.59, enz... Dat was de ideale wedstrijd geweest.
Zaterdag rustdag! Zaterdag ook feestdag, zeker voor alle
'Bonapartisten'. Vijftien augustus is namelijk de verjaardag van Napoleon. Bij
hem moet je ook de oorsprong van deze feestdag gaan zoeken. Ten tijde van
Napoleon waren we namelijk allemaal Frans! Tweehonderdveertig jaar geleden werd
Napoleon geboren in Ajaccio op het eiland Corsica, toen net één jaar Frans
grondgebied. Het eiland was door Lodewijk XV gekocht van de Genuezen. Stel je
voor dat Corsica toen nog Italiaans was geweest, dan had onze hedendaagse
geschiedenis er heel anders uitgezien.
Zaterdag feestdag bis. We trokken in de namiddag naar
Zaventem (waar ik ben opgegroeid) om er de verjaardag van mijn peetdochter
Matilde (dochter van Martine en Rudy) te vieren. Mijn beste vriendin An is haar
meter en dus is deze verjaardag altijd een gezellige bedoening, onder héél
goeie vrienden. Zo heb ik het graag!An en Jo en hun beide zonen Bob en Felix zijn net terug uit Kreta en
onze Kretenzische vrienden (Christel en de Kydonians) hebben blijkbaar mijn
avonturen op het WK via deze blog gevolgd. Van 'New Kydonia', het
vakantieoordje waar nu ook Kurt, Sylvie en familie zitten en waar ik menige
zomers heb vertoefd hadden ze een fles meegekregen om samen op te drinken en te
toasten op mijn overwinning.
Thanks, Lisa, Mo, Terry, Dimitri and see you next year!
Ik heb het voor Kim's! Kim Geypen, Kim Clijsters en Kim
Gevaert: ik ben fan van alle drie. Door het afhaken van de laatste twee moest
ik al mijn supporterspijlen richten op mijn arme ploegmaat maar kijk, Kim
Clijsters, onze tennistrots is terug. In het tornooi van Cincinnati bewijst ze
meteen wat velen onder ons wisten: ze staat er meteen weer! De tegenstand wist meteen hoe laat het is. Kim won haar drie eerste wedstrijden en
er was een keigoede Safina(dé nummer één) nodig om ze af te stoppen. Op de US
Open zal Kim nog beter zijn. Zeker weten!
Morgen begint het WK Atletiek in Berlijn. Uren fijne televisie en hopelijk een boel topprestaties. Ik kijk uit naar zondagavond en de confrontatie op de 100m tussen Usain Bolt en Tyson Gay, twee fantastische lopers. Ik gun allebei de titel maar er kan maar één winnen: de beste!
Zondag loop ik de 800m op de B-meeting van Huizingen. Zondag
en dinsdag waren zware trainingen met het oog op die wedstrijd. Woensdag en
gisteren waren rustige duurlopen geprogrammeerd. Woensdagavond liep ik samen
met Kjell onder de regen in het Vrijbroekpark en gisterenmiddag alleen in het
park van Machelen. Het regende en het was koud en doordat enkele bomen nu reeds
hun bladeren verliezen was het al net herfst. En we zijn nog niet eens midden
augustus.
Vandaag trokken we naar de Nekker. Moon trainde op het
hordelopen (binnenkort zijn eerste 60m horden) en het hoogspringen en Noah zat
met zijn vriendjes in de groep die onder Kenneth trainde. Ook daar werd er met
horden geoefend. Ik hield het op een half uurtje loslopen, tien versnellingen
en één 200m die ik soepeltjes in 28' afhaspelde. Morgen moat ik nog een twintig
minuutjes loslopen en voor de rest zoveel mogelijk rusten. Het is overigens nog
steeds superrustig op de Nekker. Binnen twee weken zal de drukte weer toenemen
en beginnen ook de jeugdtrainingen op woensdag. Ondertussen werk ik ook aan het
volgend clubblad. Dat zal door de vakantie iets dunner zijn dan de vorige
edities maar daarom niet minder mooi.
Bij onze Canadese vriend Doug vond ik ook nog
beelden van onze reeksen in Lahti. Ik plaats ze nu op de blog.
Met dank aan Doug Smith, voorzitter van de Ontario Masters (Canada)
Op het internet beginnen nu stilaan ook foto's te
verschijnen van het voorbije WK voor masters in Lahti. Ik ontmoette er de
voorzitter van de Ontariomasters, Canadees Doug Smith die op de piste van
Pajulahti (ons hotel) was komen trainen. Hij beloofde me naar de finale te komen
kijken en hij hield woord. Na de wedstrijd poseerden we ook samen voor zijn
eigen camera(laatste foto) en hij gaf me zijn kaartje zodat ik de foto's zou kunnen
terugvinden. Die man heeft zoveel foto's genomen dat ik me afvraag of hij nog
tijd had voor iets anders, lopen bvb.
Ik vond dus een hele reeks foto's van de finale, genomen
vanuit een andere hoek. Doug had een pasje waardoor hij op de piste mocht
rondlopen. Handig voor een fotograaf natuurlijk!
Magda heeft meteen al nieuwe doelen vooropgesteld en dus is
er geen sprake van lichtere trainingen. Ook vandaag had ze een 'specialleke' in
petto. 'Nog een laatste keer goed diep gaan' noemt ze dat. Het werden dus op de
Nekker vandaag drie reeksen van één vijfhonderd gevolgd door een driehonderd.
Tussen beide afstanden een honderdtal meter stappen. Tussen de reeksen drie
minuten recuperatie. Ik kan jullie verzekeren dat dat geen sinecure was. De
vijfhonderden draaiden rond de 1.24 (er stond weer een stevige wind) en de
eerste en de laatste 300 zaten rond de 45-46. Bij de tweede 300 startten we met
de spurtersgroep en die gangmaakten me naar een 43 seconden. Dat was wel héél
snel en ik voelde het bij onze laatste serie. De verzuring eiste zijn tol.
Vandaag bezocht ik opnieuw de sportarts voor mijn voet. De
ontsteking is geminderd maar inderdaad allesbehalve weg. Dokter Huysmans
vermoedt dat de problemen komen doordat mijn zooltjes hun beste tijd al lang
hebben gehad. Mario van Running-Mate bevestigde dat ze zowat versleten zijn en
zorgde voor een tijdelijke oplossing door mijn huidige zolen te verstevigen. In
het tussenseizoen zullen nieuwe zooltjes worden aangemaakt zodat ik ze kan
inlopen tijdens mijn rustperiode. Het is ook aangewezen om mijn lichtere
DS-trainers enkel nog te gebruiken op de piste en mijn duurlopen met een ander
model (met meer demping) te doen.
Vanavond liep Kjell in Vilvoorde een 3000m. Haas van dienst
was Frank Bollen die door Sparta was ingehuurd om vooral Kim Ruell naar een
toptijd te loodsen. In het zog van die mannen liep Kjell naar een nieuw
persoonlijk record: 8.26.
Ik ontving vandaag van Corinne Debaets actiefoto's van Filip
Vanhaecke tijdens zijn marathon in Lahti. Je ziet duidelijk op de foto's dat
het parcours niet van de poes was. In een intervieuw met het Niauwsblad
bevestigde Filip dat het zijn mooiste maar tegelijk ook zwaarste wedstrijd ooit
was.
Vandaag bestond mijn training uit een veertig minuten
duurlopen in het park van Machelen, gevolgd door een viertal versnellingen.
Mijn linkervoet baart me opnieuw zoveel zorgen dat ik morgen een nieuwe
afspraak ga maken met mijn sportarts. In principe loop ik als mijn
voetontsteking niet verergert aanstaande zondag in Huizingen.
Ik had vandaag Filip aan de lijn. Gisteren werd hij op de
markt van Aardooie opgewacht door een menigte van enkele honderden fans. Gratis
drank vloeide rijkelijk en waarschijnlijk werd het uitzondelijk laat voor onze
marathonloper. Vanmorgen kreeg hij achtereenvolgens de regionale televisie en
enkele dagbladen op bezoek. Ze weten daar in West-Vlaanderen hun helden nogal
te soigneren, hé! Filip zei dat hij ging proberen om niet meer te lopen voor
donderdag. Vandaag had hij alvast zware benen. Dus zal hij zich daar misschien
toch aan kunnen houden. Hij stuurde me ook nog enkele foto's door van gisteren.
Ik wacht echter nog steeds op een actiefoto van tijdens de marathon. Zo gauw ik
die heb plaats ik die ook op de blog.
Gisterenavond kreeg ik nog het bezoek van mijn
trainingspartner Kjell, net terug van een vakantie in Zuid-Frankrijk. In het
dorp waar hij logeerde werd een stratenloop over tien kilometer georganiseerd
en ter vervanging van een tempolooptraining had Kjell besloten om daar aan deel
te nemen. Hij won die wedstrijd vrij gemakkelijk met twee minuten voorsprong op
de tweede. De trofee die hij mocht ontvangen van de plaatselijke schone was een
kunstwerk dat amper in de koffer kon, zo groot! Ook in Frankrijk weten ze hun
helden nogal te soigneren, hahaha... (Zie laatste foto!)
Gisteren was het rustdag maar dat wil nog niet zeggen dat
het een rustige dag werd. Zo'n kereltjes als Moon en Noah zijn net als puppy's,
die hebben hun loop nodig. Noah had zin om te zwemmen en dus trok ik met hen
naar de Nekker. Ik had daar een ware volkstoeloop verwacht maar het was er
opvallend rustig. Zo rustig had ik het daar eigenlijk nog nooit meegemaakt en
dus was het na de zwempartij en het bijhorende ijsje dé kans om eens het
gocart-parcours uit te proberen. Daarna keerden we terug naar Eppegem. Daar is
het dit WE kermis én vandaag zelfs rommelmarkt. op een rommelmarkt zoeken we
steeds naar hetzelfde. Spullen die betrekking hebben tot Napoleon (da's dan
mijn branche) en Playmobil! Wat dat laatste betreft hadden we vandaag geluk. We
konden voor een appel en een chick twee schepen kopen van een dame die
blijkbaar niet wist dat dat nog iets waard was. Ze was duidelijk blij er van af
te zijn en de jongens blij dat ze hun collectie konden vergroten.
Vanmorgen had ik via sms aan Filip gevraagd wanneer hij op
Zaventem zou landen. Moon, Noah en ik stonden hem dus omstreeks half zes op te
wachten en toen Filip eindelijk door de Gate kwam zagen we dat we niet alleen
waren. De ouders en vrienden van Filip waren er ook, geladen met kussen en
bloemen. Filip had me gevraagd om mijn medaille mee te brengen. Zo konden we
nog eens samen op de foto. Het was een emotioneel weerzien.
Achteraf zei Moon: 'hé Noah, nu kennen we twee
wereldkampioenen!'
Er werd vandaag natuurlijk ook getraind, al was de groep in het Vrijbroekpark vandaag herleid tot Ewoud en mezelf. Op het programma stonden twee duizenden met vijf minuten rust tussen. (Niet bepaald mijn lievelingstraining!) Ik vertrok op kop en had nooit de indruk à bloc te zitten. Toch kwamen we uit in een knaltijd: 2.47 voor mij en 2.55 voor Ewoud. Rap, te rap? Dat zouden we snel weten. Na vijf minuten stappen vertrokken we voor de tweede. Die kilometer werd er eentje met hindernissen. Een tegenligger in een blinde bocht en twee honden maakten dat we uit ons ritme kwamen en dus waren de chrono's navenant: 2.51 en 3.00. Toch nog uitstekend, hoor!
Bij het doorbladeren van de vele fotomapjes van het WK vond ik er nog een aantal die ik jullie niet wilde onthouden. De meeste zijn door Filip, die zijn rol van fotograaf heel serieus nam, genomen. Zo jongleerde hij geregeld met twee tot drie fototoestelletjes en wandelde hij zonder complexen gedurig voorbij controleposten en securitymensen zonder ook maar één keer te zijn verontrust.
1. Pasta eten in restaurant 'Rosso'.
2. Filip aan de ontbijttafel.
3. Eén koffie mag ik van Peter (kiné) drinken!
4. Na het avondeten nog wat nagenieten op het terras in Pajulahti (ons hotel).
5. De sauna aan het meer. Van de hitte recht het koude water in. Vraag het maar aan Filip.
6. Finland op zijn best: dennebomen, een meer en een eindeloze lucht.
7. In de haven na de reeksen: de Vikingpinten!
8. Opwarmen voor de wedstrijd.
9. De wonderzalf die ook op stage zoveel deugd had gedaan bleek ook hier van groot nut te zijn.
10. Relaxed naar de start van de finale!
11. ...of toch niet helemaal. Schijn bedriegt nietwaar!
12. Op weg naar de waarheid!
13. Samen in de vreugde delen.
14. Nog wat nahijgen.
15. Ik kan het nog niet geloven.
16. Uitleggen in alle talen!
17. Met mijn naamgenoot, Anfré François uit Canada.
18. Martien, mijmerend over goud. Zijn tijd zou nog komen.
19. Medaillemeisjes.
20. Met de franse Jeanine Vignat, zilver op zowel de 5 als de 10km snelwandelen.
21. Ik heb mijn voorliefde voor Frankrijk nooit onder stoelen of banken gestoken. Verbroederen in het Frans was dan ook 'très naturel!'
22. Met de Spanjaard Jesus Borrego, de wereldrecordhouder bij de M45 op de 1500m (3.52). Respect!
23. Als het met woorden niet meer gaat, dan maar met handen en voeten, hé Pol!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy