Vrijdag en dus Nekkertraining. Mijn vertrek naar het WK komt beangstigend dichterbij en dus is ook de training in zijn laatste fase van mijn lange aanloop gekomen. Dinsdag was het nog loodzwaar geweest en vandaag was het traditioneel voor Ewoud en ikzelf snelheidstraining. Tenminste wat ik snelheidstraining noem want als ik de spurtgroep van Johan Wonnink aan het werk zie snap ik pas wat het woord écht betekent. Maar bon, ik ben natuurlijk geen spurter en dus werden het voor ons tien 150en. Met een linkervoet die me zorgen baart vertrokken we voor onze reeks. De wind blies licht in het nadeel en dus was het meteen pompen of verzuipen. Op de eerste spurt na die net boven de 22 was liep ik ze allemaal tussen 20 en 21 seconden. Alleen de allerlaatste was een stuk onder de 20. Het was zwaar maar niets vergeleken bij vorige dinsdag. Dat was pas afzien.

Ik wil heel even stilstaan bij een verjaardag.  Vandaag, vijftig jaar geleden stierf "Lady Day" Billie Holiday. Ze was één van de belangrijkste zangeressen van haar tijd en had een eigen zangstijl ontwikkeld. Ondanks haar succes of misschien net daardoor viel ze ten prooi aan drank en drugs en ze stierf op 17 juli 1959 op vierenveertigjarige leeftijd.

Als ode aan haar: http://www.youtube.com/watch?v=_tNSp7MaADM

17-07-2009 om 23:23 geschreven door André  

Gisterenavond was er atletiek op TV. Canvas+ zond de meeting van Luik rechtstreeks uit. Voor het eerst sinds ik de digibox van Telenet heb drukte ik op de rode knop. Kjell was speciaal afgekomen om zijn trainingsmakker van vorige week aan het werk te zien. Frank Bollen mocht er namelijk starten in een sterk bezette en Afrikaans getinte 3000m. Wat een bizar spektakel toch. Een tiental door Nike gesponsorde en dus in het oranjerood lopende Kenianen op kop. Daarna de rest. Frank liep een beetje achter de feiten aan en eindigde achteraan. Hopelijk zit hij zaterdag beter in de wedstrijd tijdens de 5000m op de KBC-nacht. Ondertussen is bekend geraakt dat Pamela Jelimo, de Olympische kampioene op de 800m naar Heusden-Zolderk komt. Dat wordt genieten!

Vandaag was er ook nog ander nieuws. Op de site van het WK-Masters in Lahti stonden eindelijk de deelnemerslijsten. Op de 800m zijn bij de M50 een zestigtal deelnemers ingeschreven. Ze komen uit 26 verschillende landen en van alle continenten. Meteen zocht ik naar de tijden. Ik sta in de lijst genoteerd met de tweede chrono na de wereldkampioen van twee jaar geleden bij de M45 Anselm Lebourne uit de USA. Hij liep vorig jaar 1.58.80 en bij de M45 in 2005 nog 1.55. Slik... Hij is net als ik pas vijftig en een 'habitué' van de kampioenschappen. In Riccione won hij de titel in een race waarin Marc Masschelein vierde werd. Ik zal Marc wat informatie vragen over zijn manier van koersen. Je weet nooit dat ik er iets aan heb. Het is tenslotte de te kloppen man.

Vandaag deed ik mijn duurloop (40 minuten)in het Vrijbroekpark met Kjell. Hij gaf me weer wat 'moral' want na het aanschouwen van de startlijsten was de moed me wat in de schoenen gezakt. Die schoenen zijn trouwens spinternieuw want zowel Moon, Noah als ikzelf hebben nieuwe Asics. Alledrie witte met blauw. De jongens vinden voor het eerst dat het mooie zijn. Ja, zei Noah, want het zijn dezelfde als die van papa. De nieuwe DS-trainer is nog niet binnen en dus had ik de keuze tussen een viertal oudere modellen. Oranje, rood-wit, blauw-wit en groen-wit.Ik koos voor de wit-blauwe met de schuine lijn vooraan. Ik droeg dat model vorig jaar ook al en was er bijzonder tevreden over geweest. Ik probeerde ze vandaag voor het eerst uit en ondanks mijn zooltjes brandden mijn voeten een beetje. Voet en schoen, da's als man en vrouw, hé... 't Is altijd wennen in het begin, hahaha... 

16-07-2009 om 23:00 geschreven door André  

Je kan nergens meer aan kaarten geraken voor de KBC-nacht. Het wordt dus zaterdag aanschuiven aan de kassa. Ondertussen werd er vandaag druk getraind met het oog op wat nog komen zal. Eline, Sven en Moon oefenden op de piste, 300en en 400en met het oog op de KBC-nacht van zaterdag onder het waakzame oog van Bruno.

Twee dagen na een zware 400 liep ik al de hele dag met zware en stijve benen rond. Toch kreeg ik een superzware training voorgeschoteld. Drie reeksen van twee 400en met honderd meter joggen tussen. Nog effe doorbijten en dan mag je een tijdje rusten, zei Magda. Ik vertrok en voelde dat het niet helemaal draaide zoals ik wilde. Toch kwam ik (ondanks de wind) uit in 63. Ook de tweede was 63. Daarna mochten Ewoud en ik rusten.  Die drie minuten rust deden deugd en ik trok naar de vestiaire om er mijn kop onder de kraan te houden en een singlet aan te trekken ipv mijn t-shirt. Er was vandaag ondanks de bries héél weinig zuurstof en dus was het voor iedereen happen naar lucht. Mijn tweede reeks was net iets sneller dan mijn eerste: twee maal 62 seconden. De benen werden echter zwaarder en zwaarder en ik zei tegen Ewoud dat ik het niet ging volhouden. Na de eerste 400 van de laatste reeks zei Magda geen tijd door wat me deed vermoeden dat die slechter was dan de vier eerste vierhonderden. Ik was bijna aan het einde van mijn latijn maar ging toch vol voor die laatste 400. Als je weet dat het bijna gedaan is kan je nog net iets beter... De laatse was er weer eentje van 62. Ik moest wel even bekomen en liet me in het gras neerzakken. Na enkele minuten was ik in staat om te gaan drinken en gingen Sarah, Ewoud en ik nog samen loslopen. Sommige dagen zijn harder dan andere. Morgen wordt het weer gewoon loslopen. 'La vie est un long fleuve tranquille!'

14-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het in de Tour een rustdag. De renners konden hun wonden likken en even bekomen van hun eerste week onophoudelijk koersen. Ik had vandaag ook een snipperdag. Een half uurtje (6,4km) loslopen in het park van Machelen, stretchen en versnellingen, daar bleef het vandaag bij. Ik voelde me toch wat stijf na die 400m van gisteren. Bij zo'n wedstrijd ontploft zowat je hele lichaam en bij een vijftigjarige blijft dat wel even nazinderen. Aanvankelijk had ik ook weer pijn aan mijn linkervoet. Ik liep gisteren met mijn blauwe Asics-spikes die ik vorig jaar speciaal gekocht heb voor het kortere werk. Ik droeg ze al twee keer bij een aflossing. Ze voelen stroever aan door hun harde zool maar ik weet dat ze sneller zijn dan mijn ouwe trouwe gele spikes die me sinds mijn eerste wedstrijd begeleiden.

13-07-2009 om 23:29 geschreven door André  

Al de hele week zat ik met de wedstrijd van Brasschaat in mijn hoofd. Met de conditie die ik al het hele jaar kan vasthouden lag een Belgisch record op de 400m binnen mijn mogelijkheden. Magda was er vrij zeker van dat ik het dit WE reeds kon breken. Alle omstandigheden moeten een beetje meezitten natuurlijk. Vanmorgen was het eerste dat ik deed toen ik beneden kwam de temperatuur polsen. Ik vond het niet te koud maar de lucht was grijs en gevuld met regen. Toen we echter vertrokken klaarde het op en nadat we Kjell hadden opgepikt en de weg van Antwerpen waren ingeslagen werden de opklaringen groter en groter. Het bleef echter wisselvallig en in Brasschaat was het plots onheilspellend donkergrijs. Toen Noah, de eerste van de drie 'Running Laféres' aan de bak moest was het gelukkig nog droog. Na de gezamenlijke opwarming begon Moon met het inspringen aan de verspringbak. Ik hield me bezig met de startprocedure van onze Noah. Het manneke is nog heel onzeker en vroeg na elke poging opnieuw: 'hoe moet ik starten'. Gelukkig heb ik het er in gekregen en zijn start mocht er best wezen. Na een gespierde jongen van AC Kapellen (twee jaar ouder) had hij de beste start. Hij werd tweede in een mooie verbetering van zijn besttijd. 10.64 ipv 11.13. Daarna was het aan Moon. Hij sprong bij zijn eerste poging meteen een stuk verder dan zijn beste sprong vorig jaar: 3m96. Bij zijn tweede deed hij nog beter en overschreed hij voor het eerst de kaap van de vier meter: 4.03. Meteen goed voor een tweede plaats in de wedstrijd. Noah trok daarna naar de overkant van het veld voor zijn wedstrijd kogelstoten terwijl Moon meteen zijn 60m mocht spurten. Hij won die wedstrijd in een uitstekende 9.31, weliswaar ver van zijn 9.05 van het PK maar het is geweten dat je beter loopt met stevige tegenstand. Dat Noah nog geen kogelstoter is bewees hij door de omstaanders met zijn grappen en komieke pogingen aan het lachen te krijgen. Wie Noah een beetje kent weet dat dat niet moeilijk is. Hij gooide dan ook niet echt ver: 3m62. Bij zijn laatste worp begon het te regenen en net toen moest ik beginnen met mijn opwarming. Terwijl Kjell en de jongens schuilden in de hoofdtribune vertrok ik richting park van Brasschaat. Daar kon ik droog opwarmen onder het dichte bladerdek. Ik kwam er Kim Ruell tegen die vandaag in Brasschaat de 1000 won in een schitterende 2.25. Terug in de tribune zag ik dat Jasper ondertussen ook was aangekomen. Hij meldde me dat onze wedstrijd pas na vier uur zou worden gelopen. Verdorie toch, te vroeg opgewarmd! Het voordeel was echter dat het daartegen volledig droog was en dat de zon weer volop scheen. Zo kregen we toch de ideale omstandigheden voorgeschoteld. Jasper en ik werden in de tweede reeks ingedeeld. Jasper in baan twee en ik in baan vijf, niet ideaal. Ik heb weinig ervaring op die afstand en dus zie ik liefst zoveel mogelijk de wedstrijd voor mij uit. Nu moest ik vertrekken met slechts één loper voor mij. Als dat een strijkijzer is... ben ik gezien, dacht ik. Ik plaatste mijn blokken op de manier die ik vrijdag had ingestudeerd. Ik hief mijn bekken extra hoog (Met dank aan Johan!) en het startschot weerklonk. Ik startte ondanks alle tips barslecht en de loper voor mij nog slechter. Na vijftig meter was de loper in baan vier al over mij en na 100 meter kwamen ook een loper in het blauw en wit en Jasper naast en over mij. Wat een shitkoers, dacht ik. Het werd knokken en aanklampen maar ik verloor toch geen terrein meer. In de laatste rechte lijn maakte ik zelfs een klein beetje terrein goed maar op het einde leek ik wel helemaal stil te vallen. Jasper eindigde als derde en ik als vierde. Mijn eerste gedachte was: 'verdomme, naar hier komen voor niets!' Al snel bleek echter dat mijn tijd beter was dan mijn gevoel tijdens de wedstrijd. Kjell wist het niet echt maar Herman, Jasper's vader zei dat het misschien toch een record was want de winnaar was na 50 seconden over de meet gekomen. Ik jumpte het trapje op naar de man met de fotofinish, mocht mee kijken en zag mijn eindtijd: 53.06. Yes! Een halve seconde sneller dan het vorige record van Eddy Neyts uit 1998. Opdracht volbracht! Na regen komt zonneschijn, vandaag was dat letterlijk en figuurlijk!

12-07-2009 om 22:57 geschreven door André  

Hollywoodfims zijn niet altijd historisch juist. Sommige mensen maken er zelfs een sport van om er fouten in te vinden. In dit digitale tijdperk zal je natuurlijk geen vliegtuig meer zien passeren in de achtergrond terwijl de apachen een diligence aanvallen of een romein met een rolex zien rondlopen. Vanmiddag keek ik met de jongens naar een film die zich in het Napoleontische tijdperk situeert: 'Captain Horatio Hornblower' met Gregory Peck, een prachtige film die ik als kleine jongen voor het eerst heb gezien toen ik ongeveer even oud was als Moon nu. Een mooi kostuumspectakel met fantastische schepen en zeegevechten dat niet moet onderdoen voor de recente film 'Master and Commander' met Russell Crowe. We genoten alledrie van deze film die qua decors en kledij wel veel minder accuraat is dan de Britse reeks van enkele jaren geleden met Ioann Gruffudd maar wel boeit van begin tot einde. Er zit wel één geweldige blunder in de film. Op een gegeven ogenblik komt een vrouw aan boord van Hornblower's schip de Lydia. Ze wordt aan hem voorgesteld als Lady Barbara, hertogin van Wellesley. 'Oh', antwoordt Hornblower verrast, 'the Duke of Wellington's sister?' Daar wringt het schoentje zelfs twee keer. Of Wellington een zuster had weet ik niet want tenslotte is het verhaal van Hornblower fictief. Wellington heette echter wel Arthur Wellesley maar werd pas in 1814 Hertog van Wellington, als beloning voor zijn overwinningen tegen de Fransen in spanje. De film Hornblower begint met de woorden: 'in 1807...'  Erg is het niet. Het blijft een mooie film.

11-07-2009 om 22:01 geschreven door André  

Gisteren had ik maar een half uurtje moeten loslopen en mijn vier versnellingen doen. Vandaag was het weer op de piste te doen. Door mijn aanhoudende hoest en het slechte weer twijfelde Magda aan het nut van een wedstrijd overmorgen. We besloten om toch naar Brasschaat te gaan. Daarom was vandaag mijn training iets lichter dan normaal. Na mijn opwarming moest ik vijf rondjes stappen en lopen waarbij in telkens in de rechte lijn over 100m moets versnellen. Daarna trok ik mijn spikes aan om wat te oefenen op mijn start. Startblokken en ik, het blijft een moeilijke combinatie. Al lachend zei Magda ik al even goed kan strten als zij vroeger, namelijk rechtstaan en vertrekken. Gelukkig was Johan in de buurt met de nodige tips. De startblokken zodanig plaatsen dat je een imaginaire lijn trekt naar de bocht. Mijn bekken ook veel hoger heffen voor de start. Dankzij zijn deskundige tussenkomst weet ik dat ik me niet zal belachelijk maken, maar het zal een vreemd zicht blijven. Moon komt beter uit die blokken dan ik, hahaha... Sarah en Ewoud hadden vijfhonderden te verteren. Heavy! Moon en Noah, die de hele week aan atletiek hebben gedaan op de VAC-zomerstage waren behoorlijk moe maar leken er toch maar niet genoeg van te krijgen. Noah, die doorgaans al snel zegt dat hij moe is heb ik zelfs van de piste moeten halen. Hij bleef maar lopen. Te veel Cola gedronken op die stage, denk ik...

10-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

09-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Atletiekleven stak vandaag in de bus. Iedere maand rond dezelfde datum is het leuk om te ontdekken wat er in Vlaanderen op Atletiekgebied  de voorbije weken is gebeurd. Als je daarenboven zelf in competitie uitkomt is het uitkijken of er over jezelf iets is geschreven. Daar hoef je zelfs niet bijzonder ijdel voor te zijn. Dit jaar ben ik al verwend geweest. In de vier laatste nummers werd ik vermeld en deze keer was het niet anders. Ons WR op de 4x800m werd vernoemd maar niet expliciet behandeld. Spijtig want zoiets maak je niet elk jaar mee. Er stond wel een uitgebreid verslag over het BK masters (met foto van Luc Dequick) en over de interclubs BVV bij de masters. Ik vond dat er in dit nummer zelfs veel meer pagina's werden gewijd aan de vetaranen dan gewoonlijk. In het artikel over de BVV heeft Georges Vanbesien het in uiterst flatterende woorden over mij. Blijkbaar is mijn BR op de 800m de derde wereldprestatie ooit op die afstand bij de M50. Georges heeft het ook over de berekeningen die gemaakt zijn volgens de methode van Dr Willems. Via een heleboel parameters kan je prestaties van de diverse disciplines over de categorieën heen vergelijken dmv een puntensysteem. Ik scoor meer punten (1.253) dan Ion Damian bij zijn WR op de 10.000m bij de M50  (30.56.08=1.237p) en Gaston Roelants bij zijn BR 5.000m bij de M40 (14.03.0=1.121p). Ik viel bijna van mijn stoel als ik het las. Bedankt Georges, you just made my day!

Ik beperkte vandaag mijn training tot een half uurtje loslopen in Machelen. Ik had geluk want buiten enkele druppels op het einde bleef het tussen twaalf en één droog. In het gezelschap van Fad Gadget's greatest hits op mijn I-pod vloog de tijd voorbij: 'Ladyshave', 'Back to nature', 'Coïtus Interuptus', 'For whom the bells toll', 'One man's meat' en vele anderen. Ik waande me vijfentwintig jaar geleden in de 'Revue' (Toenmalige underground-club aan het station in Mechelen). Mijn benen voelden plots ook vijfentwintig jaar jonger. Ik mag zeker mijn I-podje niet vergeten wanneer ik naar Finland vertrek. Net voor de wedstrijd nog snel even 'In strict tempo' van Dave Ball of 'Baby turns blue' van de Virgin Prunes om de adrenalinemeter omhoog te krijgen.  Ik denk echter dat dat overbodig zal zijn.  Misschien moet ik eerder opteren voor rustgevende klanken: 'American beauty' of Miles Davis bijvoorbeeld. Meer en meer begint het WK door mijn hoofd te spoken. Gelukkig zal ik ginder niet alleen zijn want ik riskeer anders zot te worden, hahaha... Ik hoor sommigen onder jullie al denken: 'maar dat ben je al!'

08-07-2009 om 23:58 geschreven door André  

Vandaag over juist drie weken ben ik in Lahti toegekomen en zit ik om dit uur reeds in mijn hotel in Kovulahti op zo'n half uurtje rijden van het stadion waar het WK plaatsvindt. De laatste fase van mijn voorbereiding is begonnen. Het zijn nog enkele zware trainingen die ik moet afwerken. Vandaag was ook zo'n 'heavy thing'! Drie reeksen van 4x200 met drie minuten recuperatie tussen de reeksen in. Tussen de 200en  mocht ik maar vijftig meter loslopen. Echt tijd om te bekomen heb je dus niet. Een typische 800m-training, denk ik. Zwaar in het rood gaan... Er stond behoorlijk wat wind. Typisch voor de Nekker natuurlijk. Terwijl Sarah en Kim in&outs trainden begonnen Ewoud en ik aan onze zware opdracht. De richttijden waren 30-32 seconden. Door de wind die bij één op de twee 200en in het nadeel blies scheelde het telkens een seconde. Zo liep ik ze bijna allemaal in 30 en 31. Twee zelfs in 29 en ik zou mezelf niet zijn als ik er op het einde niet nog een snellere zou proberen uit te pompen. Wetende dat ik mocht gaan rusten perste ik er alles uit en kwam in 27 over de meet. Opdracht volbracht! Ik stond wel even zwaar uit te hijgen maar de recuperatie is okee waardoor ik reeds snel weer een normale hartslag aan een normale ademhaling kon koppelen. Het enige minpunt vandaag was, net als vorige zondag trouwens, de vervelende hoest die af en toe de kop opstak. Wanneer ik doorvlamde hoestte ik niet maar bij het recupereren wel en soms zo hard dat ik weer bijna moest braken. Ik heb een afspraak gemaakt met dokter Paul. Zondag zal ik me testen in een wedstrijd maar met zo'n hoest wil ik niets riskeren.Hopelijk kan hij me snel helpen.

07-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag kreeg ik via Jef, onze secretaris positief nieuws van de homologatiecommissie. De uitslag van de tweede reeks van de 1000m op her PK jeugd van vorige week werd door de officials aangepast waardoor Moon op zijn verdiende 6de plaats in de uitslag komt te staan in een nieuwe besttijd van 2.27.05. Mooi met het oog op de 'Nacht' van 18 juli waar hij hopelijk zal mogen starten in de 1000m voor de eerstejaarspupillen. Ik vond trouwens nog beelden van het PK op de sites van AC BREAK en van het Provinciaal Comité. Op de foto met Moon en Noah zie je hoe zwart Noah toen was. De fotograaf wilde hem persé op de foto en zei dat hij kon zien dat Noah zich uistekend had geamuseerd. Vandaag stond er voor mij en recuperatieloop van een half uur op het programma. Ik liep die vanavond alleen in het Vrijbroekpark. Kjell is op een vijfdaagse stage in het verre en zeer exotische Limburg samen met toppers als Frank Bollen, Stijn Lintermans e.a. Ook Rik Ceulemans komt af en toe meetrainen. Hopelijk wordt Kjell door die 'Pawnee' niet gescalpeerd, hahaha... Of nog beter, misschien komt hij terug met het logo van zijn sponsor in zijn kapsel uitgespaard. We zullen vrijdag zien.

06-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

De rupsenplaag in het Vrijbroekpark beperkt zich voorlopig tot enkele paden en percelen die wijselijk werden afgesloten voor het publiek. We konden dus vanmorgen op ons vertrouwd parcours trainen. Kjell, die gisteren zijn besttijd op de 3000m op de Flanders Cup van Oordegem op 8.28.05 bracht (een nieuw Clubrecord) kwam gewoon loslopen, net als de herrezen Stefan. Tom kwam even langs om zijn kwetsuur aan de hamstrings aan Magda uit te leggen en Sarah mocht op eigen verzoek een fartlek lopen. Voor Ewoud en ik werden het duizenden. Drie voor mij en twee voor Ewoud die mocht passen voor de tweede en dus meer recuperatie kreeg. Dit is de training die ik het meest vrees. Toch is zo'n training voor mij noodzakelijk, vooral met het oog op de achtereenvolgende wedstrijden in Finland op het einde van de maand. Drie keer een 800m in vier dagen, dat wordt zwaar. Ik zal er slim moeten lopen en doseren. Me plaatsen voor de volgende rondes zal tweemaal de boodschap zijn. Vandaag vertrok ik dus op kop voor de eerste van mijn drie duizenden. Het was even zoeken naar het juiste tempo maar eens ik dat gevonden had draaide het soepel. Pas bij het opdraaien naar de laatste rechte lijn, op ongeveer 250m van het einde sloeg de verzuring toe. Ik klokte af in 2.49. Amai, hoe ging ik dat een tweede en vooral een derde keer herhalen. Ewoud liep zijn eerste in 2.54. We stapten de hele dreef door samen met Magda en ik moest de hele tijd hoesten. Die hoest draag ik al enkele weken mee. De dokter wijt het aan een allergie. Na enkele minuten rust vertrok ik alleen voor mijn tweede kilometer. Het tempo vond ik nu meteen. Ik moest wel even voor enkele tegenliggers uitwijken in de bocht aan de hondenweide maar verloor niet echt tempo. De laatste 250m waren weer verschrikkelijk moeilijk maar ik eindigde practisch gelijk aan de eerste in 2.50. Nu moest ik zoveel hoesten dat braakneigingen niet konden wegblijven. Veel tijd om te bekomen kreeg ik echter niet. Samen met Ewoud vertrok ik voor de laatste van de dag. Deze deed al meteen pijn en ik moest alle mogelijke argumenten bovenhalen om mezelf te overtuigen niet te stoppen. Gelukkig nam Ewoud op het einde over en sleurde hij me naar een toch weer stevige 2.51. Ewoud zelf eindigde één seconde voor mij. Ik had vanmorgen nog tijdens de opwarming tegen Kjell gezegd dat ik niet goed wist waar ik momenteel conditioneel sta. Deze training vertelde me dat de vorm opnieuw uitstekend is. Volgende zondag doe ik een test op 400m. De week daarop loop ik een 800m en dan moet ik klaar zijn. 'Alea iacta est'. Of toch bijna...

05-07-2009 om 16:38 geschreven door André  

Wolken beginnen af en toe af te steken tegen de blauwe lucht. Er is ook eindelijk weer meer zuurstof en ik verwacht dat het de komende dagen wel wat gaat regenen. Gelukkig was het vandaag nog mooi zomerweer en ik stelde voor om een uitstap te maken. Ik gaf Moon en Noah het boek van de nationale dioenst voor toerisme. Daar staan zowat alle bezienswaardigheden van België per provincie in voorgesteld. Ik dacht aan Han-sur-Lesse, Coo, een pretpark of het Gravensteen. Waar neen! Waar komen die twee weer mee af: met Waterloo natuurlijk. Ze krijgen er geen genoeg van en ik kan ze geen ongelijk geven. De Napoleontische periode is hen natuurlijk met de paplepel ingegeven en zo rijk aan verhalen dat het een onuitputtelijke bron van inspiratie blijft voor vader én zonen. Het werd dus weer Waterloo, 'la totale' met weer maar eens de trappen tot boven, 226 in totaal, het gigantische geschilderde panorama, de film en voor het eerst ook met hen het hoofdkwartier van Wellington. Tja, je moet af en toe ook de 'Vijand' wat aandacht geven, nietwaar... Boven op de berg mocht ik weer vertellen en Moon beantwoordde in een mum van tijd de vragen in de nieuwe kinderfolder. Bij elk antwoord hoorde een letter en met alle letters moet je achteraan een vraag beantwoorden. Nadat hij alle letters bijna had ingevuld zag hij plots dat er een vraag onder de antwoordstrook stond. Wat is de franse naam van het eiland waar Napoleon gestorven is? Pff, zei Moon, had ik maar meteen die vraag gelezen, dan had ik al de andere niet hoeven te beantwoorden. Sainte-Hélène! Na een korte pick-nick trokken we naar het centrum van Waterloo om het hoofdkwartier van Arthur Wellesley, de latere Duke of Wellington te bezoeken. Ik was vergeten waarom ik dat museum niet zo leuk vond tot ik weer de radiogids aanhoorde en de plaatjes naast de gravures las. Het gebrek aan respect voor sommige historische feiten en personen is schrijnend. Een voorbeeldje! Napoleon en zijn broer Jérome staan op de grote kaarten die het slagveld voorstellen aangeduid als Napoleon Buonaparte en Jérome Buonaparte. De naam Buonaparte was al ten tijde van de revolutie verfranst tot Bonaparte en enkel de Britse vijandelijke pers sprak daarna nog van 'Buonaparte'. Daarenboven luidt de titel van Napoleon's jongste broer 'Prince Jérome'. Napoleon zelf was wel keizer der Fransen en moet dus worden aangeduid als dusdanig. De Vlaamse uitleg was ook beneden alle peil. De persoon die in een weliswaar vlekkeloos Nederlands de teksten had ingesproken kende duidelijk de materie niet waardoor de meeste termen fout zijn uitgesproken. Ach, ik ben misschien de enige die er zich aan ergert. 

04-07-2009 om 22:22 geschreven door André  

Toen we vandaag op de Nekker aankwamen viel me meteen op dat magda's auto er al stond. Wij waren te vroeg en dus was het vreemd dat zij nog vroeger was. Al snel werd ons duidelijk waarom. Er was een fotograaf op bezoek en die moest haar fotograferen voor een artikel in Runners World. Ivan Sonck heeft haar enkele weken geleden geïnterviewd voor een reeks over ex-topatleten. Naast foto's uit haar gloriejaren wordt het artikel geïllustreerd met beelden van nu. De mensen zullen versteld staan want anders dan bij veel ex-atleten is Magda nauwelijks veranderd. Op enkele rimpeltjes na is ze nog steeds dezelfde dan op de foto's die de kranten sierden ten tijde van de OS van Seoul.

Er werd evenwel ook getraind vandaag. Kjell hield zich gedeisd en beperkte de training tot wat loslopen en de gewoonlijke pré-wedstrijdrituelen. Morgen loopt hij een 3000m op de Flanders-Cupmeeting in Oordegem. Leuke meeting en snelle piste! Voor Sarah, Ewoud en ik werd het een snelheidstraining. Terwijl de fotograaf nog steeds aan het shooten was begonnen we er aan. Eerst een serie van vijf keer 150m voluit. gelukkig was het niet meer zo warm en stond er een lekkere koele bries. Dat ambetante vermoeide gevoel van gisterenavond leek wel met de zwoele lucht te zijn verdwenen want plots kon ik weer mijn foulée trekken. Alle 150en liep ik rond de 20 en zelfs eronder. Daarna volgden vijf spurten over 100m. Ik stelde voor om de beurt het startsein te geven maar blijkbaar vonden de andere twee het best dat ik het deed. Zo gebeurde het dan maar. Het gaf me wel telkens enkele meters voorsprong. De 5 spurten eindigden telkens rond de 13 en enkele zelfs flink er onder. Door het feit dat er toch betrekkelijk weinig recuperatie tussen de spurtjes zat trapte ik bij de laatste twee toch behoorlijk op mijn adem. Ik voelde ook weer hinder aan de linkerachillespees maar met wat ijs en zalf komt dat wel in orde. Moon en Noah en de andere kinderen waren vandaag zowat totall loss! De warmte van de laatste dagen moet ze zowat murw hebben geslagen want je kreeg ze amper in beweging. Gelukkig komt er nu een periode van koeler weer zodat iedereen wat zal kunnen recupereren door oa beter te slapen. Volgende week volgen Moon en Noah net als vorig jaar een atletiekstage bij de VAC in Vilvoorde. Ook daarvoor mag het wel wat koeler zijn maar liefst zonderal  te veel regen want dan is de pret er voor de kinderen ook snel af. 

03-07-2009 om 23:33 geschreven door André  

Vandaag bracht ik de grootste tijd op de baan door. Rijdend van de ene te fotograferen persoon naar de andere. Als die aan de overzijde van het land wonen is dat bij deze weersomstandigheden geen sinecure. (Ik mag dan nog airco in de wagen hebben!) Gelukkig konden Moon en noah naar Kjell en daar stond vandaag voor hen een heuse triathlon op het programma. In de tuin was een volledig parcours uitgestippeld. de jongens dienden eerst een aantal lengten te zwemmen. Daarna sprongen ze op hun fietsen die voor de gelegenheid zelfs een echt nummer droegen en daarna liepen ze nog de nodige rondjes. Blij en tevreden maar o zo moe konden ze daarna hun trofee in ontvangst nemen. Zelf ben ik vanavond gaan lopen, net voor de bestuursvergadering van RAM. Het Vrijbroekpark is afgesloten wegens een invasie van processierupsen en dus bleef er me niet veel anders over dan de Nekker. Ik liep twee en een halve ronde rond het domein in veertig minuten maar ik kan niet zeggen dat het leuk was. Ik had verschrikkelijk zware benen en uitzonderlijk last van de warmte en van het gebrek aan zuurstof. Hopelijk krijgen we de komende dagen een lekker afkoelend onweer want ook de tuinen hebben water en lucht nodig. 

Goed nieuws van Stefan! Hij is voor het eerst terug gaan lopen, gisteren in het park, samen met Ewoud. Vandaar die processierupsen, zeker. Ze konden het niet geloven en wilden het met hun eigen ogen zien. 

02-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Maandag was mijn training beperkt tot een half uurtje duurlopen in het park van machelen. Soepel en met de goeie benen van gisteren haspelde ik met de I-pod in de aanslag mijn rondjes af. Vandaag zou het echter andere koek zijn. Het was weer bloedheet en morgen begint de grote vakantie voor de kinderen. Daardoor was de opkomst maar beperkt. Ook Moon was niet op de training want hij was naar het verjaardagsfeestje van Brent. Die organiseerde een kampeerfeestje met enkele van zijn beste maatjes. Benieuwd hoe ze er morgen zullen uitzien na een nachtje samen in de tent. Voor mij stond er weer één van die rare trainingen op het programma. Zo eentje waarvan ik op voorhand denk dat het een peulschil is maar waar ik mijn tanden op stukbijt. Drie keer drie ronden met afwisselend 50m joggen, 150m snel, 50m joggen, 150m snel... Er stond weer behoorlijk wat wind op de Nekker. Bij zo'n warm weer een zegen maar dat betekent wel dat je een halve ronde de wind in het nadeel hebt. Na mijn eerste serie wist ik al hoe laat het was. Ik zou diep moeten gaan. Deze training dient volgens Magda om tijdens een wedstrijd in staat te zijn om tempowisselingen te kunnen uitvoeren maar ook vooral om te reageren op aanvallen. Ondertussen heb ik op de site van het WK gezien dat de startlijsten binnen twee weken on line zullen zijn. Dat laat me dan nog een tiental dagen de tijd om wat voorafgaande info te verzamelen over mijn opponenten. Een verwittigd man is er twee waard, zegt men. Een gedocumenteerd man ook!

30-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanmorgen was het voor het eerst in lange tijd dat ik weer mee trainde in het Vrijbroekpark. Na de opwarming, het stretchen en de gebruikelijke versnellingen voelde ik al dat ik goeie benen had. Mijn voet doet weer constant pijn, net als vorig jaar maar het weerhoudt me niet om te lopen. Magda liet Sarah, Ewoud, Kjell en ik 600en lopen in het rozenpark. Voor Kjell vier series van twee. Voor Sarah werd het iets minder en voor Ewoud en ik drie series van één 600 gevolgd door een 200. Tussen deze twee afstanden slechts 50m joggen en tussen de series een drietal minuten rust. Ik vertrok op kop, niet té geweldig maar wel op tempo. Halverwege kwam ik door in 48 en ik eindigde in 1.38. 'Oppassen, André', zei Magda. Ik jogde naar de start van de 200 in het midden van het rozenpark en vertrok. Meteen was mijn eerste 200 goed voor 30 seconden. Na drie minuten rust vertrok ik opnieuw. Ik dacht aanvankelijk dat ik iets trager liep maar halverwege was het opnieuw 48 en ik klokte af in 1.37. De daaropvolgende 200 was weer goed voor 30. Voor de derde was ik wat bang want het was de eerste écht zware training na mijn rustweek. Ik vertrok en moest wel effe zoeken naar het juiste ritme maar na een honderdtal meter had ik dat gevonden. Ik hoorde mijn tussentijd niet maar ging voluit. In de laatste rechte lijn moest ik keihard in de verzuring en het was knokken tot de laatste meter maar de beloning was 1.36. Ik zat op mijn tandvlees en moest nog één 200 lopen. Ik jogde naar de start, zette mijn verstand nog maar eens op nul en vloog er van de eerste meter in: 29 seconden. Toen moest ik toch even gaan liggen en uithijgen. De recuperatie is echter super en ik volgde al vrij snel Magda die van de ene kant naar het andere spurtte om de tijden te roepen. Kjell was namelijk nog steeds met zijn 600en bezig. Bij zijn laatste moet hij gedacht hebben: ik ga toch niet onderdoen voor die 'ouwe' en hij vloog naar 1.35, hahaha... Goed getraind!

Na de middag reed ik met Moon en Noah naar Planckendael. Het voordeel van een abonnement, zeker als je zo dichtbij woont is dat je zelfs voor enkele uurtjes naar daar kan trekken. Ik was echter blij dat er zoveel banken in Planckendael zijn. Ik voelde me verschrikkelijk moe en heb me meermaals gezet. De ochtendtraining zeker? We waren net op tijd thuis om Tom Boonen Belgisch Kampioen te zien worden. Het kan hem maar deugd doen.

28-06-2009 om 23:15 geschreven door André  

Vandaag was voor het gros van onze jeugdatleetjes een hoogdag. In Brasschaat (AC BREAK) werd het PK op de piste georganiseerd. Moon was ingeschreven op de 60 en op de 1000m. Het werd een bloedhete dag en de piste ligt helemaal in het groen waardoor de wind slechts sporadisch laat voelen dat hij bestaat. Onze jeugd bestaat voornamelijk uit eerstejaars, zowel bij de benjamins, pupillen als miniemen. Daarom is het des te straffer dat onze groene falanx toch behoorlijk wat medailles naar Mechelen kon brengen. Moon moest rond twintig na twee voor het eerst aan de bak in de eerste reeks van de 60m. Hij kreeg baan drie toebedeeld en mocht naast één van de topfavorieten lopen, Jorn Van Dyck van Achilles. Die spurtte naar een tijd van 8.81 en nam Moon mee in zijn slipstream. Hij verbeterde zijn persoonlijk record en bracht het op 9.05. Niet slecht als je weet dat Bruno hem vorig jaar nog heeft moeten overtuigen om ook de 60m te lopen. Die tijd leverde hem een zesde tijd van de zeven reeksen en een plaats in de finale. Plots had Moon zo'n honger dat hij twee kleine broodjes en een smos met hesp verslond. Een klein uur later stond hij wel aan de start van de finale. Hij kreeg met de traagste tijd van de zes baan één toegewezen. Hij vertrok goed maar er was een valse start. Zijn tweede start was duidelijk minder maar met een chrono van 9.18, zijn tweede beste ooit moet hij niet blozen. Met de tijd van zijn reeks was hij vierde geweest. Nu moest hij vrede nemen met een zesde plaats maar het feit dat hij in de finale stond vind ik al een overwinning op zich. Daarna kon hij zich gaan concentreren op de 1000m. Vooral drinken heeft hij in afwachting gedaan. Ondertussen ontdekte ik waar Noah zich had mee beziggehouden. De groter jongens van onze club hadden hem een beetje zitten opjagen en opsteken. Hij had zich in het zand gerold en was gewoon pikzwart. In zoverre zelfs dat de officiële fotograaf vroeg of hij hem mocht trekken. Ik ben nog steeds niet zeker of ik daar zo blij om was. Het was nog steeds snikheet toen de reeksen 600 en 1000 van start gingen. Moon mocht starten in de reeks met alle favorieten. Samen met de PK van vorig jaar, Dries Peeters kon hij als eerstejaars weerwerk proberen te geven aan al die sterke tweedejaars. Reeds bij de start werd op het scherp van de snee gelopen. Een jongen van Herentals ging tegen de vlakte. Moon had een superstart maar dreigde daarmee op kop te komen. Slim als hij is plaatste hij zich achter de top twee en weg waren ze. Vince De Rycke vertrok als een raket en liep de hele tijd alleen om te eindigen in 4.10. Wauw! Achter hem vormde zich een groepje dat zou spurten voor de tweede plaats. Halfweg was reeds duidelijk dat dat dit jaar voor onze eerstejaars te hoog gegrepen was. Moon kon uiteindelijk de zesde plaats veroveren na een formidabele eindspurt. Wat fijn toch als je ook nog snel bent. Met een tijd van 3.27.17 konden we gezien de hitte nog best tevreden zijn. Moon heeft heel lang op zijn uitslag moeten wachten want uiteindelijk was het de enige die niet geafficheerd was. Hij zat daar dan maar geduldig en helemaal alleen voor dat raam tot een dame er de laatste pagina met plakband op kleefde. Tot zijn verbazing en ontgoocheling stond hij als voorlaatse genoteerd met NA achter zijn naam. Ik legde hem uit dat 'niet aangekomen' betekende en vertrok richting officials waar Bruno reeds andere onregelmatigheden in het nadeel van clubgenootjes trachtte recht te zetten. Toen we ons verhaal hadden gedaan mocht ik zelfs mee met de scheidsrechter naar de fotofinish. daar toonde ik hem op de computer onze Moon en hij beloofde me dat hij het zou in orde brengen. Kijk morgen maar op de site voor de uitslag zei de man van de fotofinish. Zal ik doen, met argusogen...

27-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het 'UITSTUIF' op school. Door het goeie weer kon dat doorgaan op de sportvelden tussen het groen en dat scheelt. De ruimte die je dan hebt geeft een andere sfeer dan wanneer je alle workshops en activiteiten binnen de schoolmuren moet houden. Zoals bij de laatste twee uitstuiven reeds het geval was heb ik weer zitten tekenen voor de kinderen. Het concept is 'je vraagt, ik teken'. Alleen heb ik sinds de allereerste keer geleerd om het een beetje te leiden. Zo mochten ze vandaag een dier tekenen en ontwierp ik daar dan ter plaatse een stripfiguurtje rond. De meeste kinderen opteerden voor de traditionele hond-kat-konijn combinatie maar af en toe zat er ook een snoodaard tussen die met iets moeilijks afkwam: een dolfijn, een pinguin, een vogelbekdier. Speciaal voor zo'n gevallen had ik Noah zijn grote dierenencyclopedie mee. Noah en Moon heb ik amper gezien. Er waren dan ook een vijftiental stands waar ze langs konden, pony's, springkastelen, schminkmadammen enz... maar toen we naar huis moesten heb ik ze toch uit het bos moeten gaan plukken. Noah had een zwartgroen gezicht en leek recht uit 'Platoon' te komen. Toen ik hem vroeg in wat of wie hij geschminkt was antwoordde hij: 'een kindje dat in een vuinisbak is gevallen'! Hij heeft soms een bizarre fantasie... We waren bijna thuis toen beide jongens plots zeiden dat ze nog honger hadden. Toen hebben we maar snel nog even een hamburger opgepeuzeld achteraan in de tuin in het midden van wat ooit een 'boske' was. Morgen is het PK voor Moon. Wie weet heeft deze krachtvoer wel een invloed op zijn prestaties.

Mijn training bestond vandaag uit het snellere werk. Het was zeker twee weken geleden dat ik nog aan mijn snelheid had gewerkt. Tien keer een 100m voluit spurten kan niets lijken en toch was ik achteraf bekaf. De laatste spurt was zelfs harkend... Ik hou nochtans van dit weer!

26-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Hazewinkel is voor Kjell wat het park van Machelen voor mij is. Een loopplek waar je geregeld alleen naar toe trekt en door de kalmte en de eenzaamheid kan wegdromen. Vandaag ontdekte ik met hem als gids Hazewinkel. Héél lang geleden was ik er al eens gaan wandelen maar ik had er nog nooit gelopen. Wat een fantastich mooi parcours. Lekkere paden en absoluut beschermd tegen weer en wind én tegen grote warmte. Gisteren was het ondanks het late uur nog steeds heel warm maar onder het gebladerte was het koel. Een stuk van de grote ronde zal op het middaguur wel heet zijn maar het grootste deel loop je onder de bomen. We kwamen er zowaar bijna niemand tegen. Zalig gewoon! Aanvankelijk was ik van plan geweest om vandaag twee keer te trainen maar gisterenavond had ik op training mijn reeds fel geplaagde linkervoet omgeslagen. Uit voorzichtigheid liep ik dus enkel vanavond drie kwartier.

Vandaag kreeg de helft van onze tuin een ware face-lift. De hele achterzijde was door de jaren heen een bos geworden en werd vandaag gerooid. Plots schijnt de zon er weer. Binnen de kortste keren zal dat deel van de tuin veranderen. Ik ben gewonnen voor de principes van het ecologisch tuinieren en ga ze toepassen in mijn eigen tuin. Wordt zeker vervolgd!

25-06-2009 om 00:00 geschreven door André