Atletiekleven stak vandaag in de bus. Iedere maand rond dezelfde datum is het leuk om te ontdekken wat er in Vlaanderen op Atletiekgebied  de voorbije weken is gebeurd. Als je daarenboven zelf in competitie uitkomt is het uitkijken of er over jezelf iets is geschreven. Daar hoef je zelfs niet bijzonder ijdel voor te zijn. Dit jaar ben ik al verwend geweest. In de vier laatste nummers werd ik vermeld en deze keer was het niet anders. Ons WR op de 4x800m werd vernoemd maar niet expliciet behandeld. Spijtig want zoiets maak je niet elk jaar mee. Er stond wel een uitgebreid verslag over het BK masters (met foto van Luc Dequick) en over de interclubs BVV bij de masters. Ik vond dat er in dit nummer zelfs veel meer pagina's werden gewijd aan de vetaranen dan gewoonlijk. In het artikel over de BVV heeft Georges Vanbesien het in uiterst flatterende woorden over mij. Blijkbaar is mijn BR op de 800m de derde wereldprestatie ooit op die afstand bij de M50. Georges heeft het ook over de berekeningen die gemaakt zijn volgens de methode van Dr Willems. Via een heleboel parameters kan je prestaties van de diverse disciplines over de categorieën heen vergelijken dmv een puntensysteem. Ik scoor meer punten (1.253) dan Ion Damian bij zijn WR op de 10.000m bij de M50  (30.56.08=1.237p) en Gaston Roelants bij zijn BR 5.000m bij de M40 (14.03.0=1.121p). Ik viel bijna van mijn stoel als ik het las. Bedankt Georges, you just made my day!

Ik beperkte vandaag mijn training tot een half uurtje loslopen in Machelen. Ik had geluk want buiten enkele druppels op het einde bleef het tussen twaalf en één droog. In het gezelschap van Fad Gadget's greatest hits op mijn I-pod vloog de tijd voorbij: 'Ladyshave', 'Back to nature', 'Coïtus Interuptus', 'For whom the bells toll', 'One man's meat' en vele anderen. Ik waande me vijfentwintig jaar geleden in de 'Revue' (Toenmalige underground-club aan het station in Mechelen). Mijn benen voelden plots ook vijfentwintig jaar jonger. Ik mag zeker mijn I-podje niet vergeten wanneer ik naar Finland vertrek. Net voor de wedstrijd nog snel even 'In strict tempo' van Dave Ball of 'Baby turns blue' van de Virgin Prunes om de adrenalinemeter omhoog te krijgen.  Ik denk echter dat dat overbodig zal zijn.  Misschien moet ik eerder opteren voor rustgevende klanken: 'American beauty' of Miles Davis bijvoorbeeld. Meer en meer begint het WK door mijn hoofd te spoken. Gelukkig zal ik ginder niet alleen zijn want ik riskeer anders zot te worden, hahaha... Ik hoor sommigen onder jullie al denken: 'maar dat ben je al!'

08-07-2009 om 23:58 geschreven door André  

Vandaag over juist drie weken ben ik in Lahti toegekomen en zit ik om dit uur reeds in mijn hotel in Kovulahti op zo'n half uurtje rijden van het stadion waar het WK plaatsvindt. De laatste fase van mijn voorbereiding is begonnen. Het zijn nog enkele zware trainingen die ik moet afwerken. Vandaag was ook zo'n 'heavy thing'! Drie reeksen van 4x200 met drie minuten recuperatie tussen de reeksen in. Tussen de 200en  mocht ik maar vijftig meter loslopen. Echt tijd om te bekomen heb je dus niet. Een typische 800m-training, denk ik. Zwaar in het rood gaan... Er stond behoorlijk wat wind. Typisch voor de Nekker natuurlijk. Terwijl Sarah en Kim in&outs trainden begonnen Ewoud en ik aan onze zware opdracht. De richttijden waren 30-32 seconden. Door de wind die bij één op de twee 200en in het nadeel blies scheelde het telkens een seconde. Zo liep ik ze bijna allemaal in 30 en 31. Twee zelfs in 29 en ik zou mezelf niet zijn als ik er op het einde niet nog een snellere zou proberen uit te pompen. Wetende dat ik mocht gaan rusten perste ik er alles uit en kwam in 27 over de meet. Opdracht volbracht! Ik stond wel even zwaar uit te hijgen maar de recuperatie is okee waardoor ik reeds snel weer een normale hartslag aan een normale ademhaling kon koppelen. Het enige minpunt vandaag was, net als vorige zondag trouwens, de vervelende hoest die af en toe de kop opstak. Wanneer ik doorvlamde hoestte ik niet maar bij het recupereren wel en soms zo hard dat ik weer bijna moest braken. Ik heb een afspraak gemaakt met dokter Paul. Zondag zal ik me testen in een wedstrijd maar met zo'n hoest wil ik niets riskeren.Hopelijk kan hij me snel helpen.

07-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag kreeg ik via Jef, onze secretaris positief nieuws van de homologatiecommissie. De uitslag van de tweede reeks van de 1000m op her PK jeugd van vorige week werd door de officials aangepast waardoor Moon op zijn verdiende 6de plaats in de uitslag komt te staan in een nieuwe besttijd van 2.27.05. Mooi met het oog op de 'Nacht' van 18 juli waar hij hopelijk zal mogen starten in de 1000m voor de eerstejaarspupillen. Ik vond trouwens nog beelden van het PK op de sites van AC BREAK en van het Provinciaal Comité. Op de foto met Moon en Noah zie je hoe zwart Noah toen was. De fotograaf wilde hem persé op de foto en zei dat hij kon zien dat Noah zich uistekend had geamuseerd. Vandaag stond er voor mij en recuperatieloop van een half uur op het programma. Ik liep die vanavond alleen in het Vrijbroekpark. Kjell is op een vijfdaagse stage in het verre en zeer exotische Limburg samen met toppers als Frank Bollen, Stijn Lintermans e.a. Ook Rik Ceulemans komt af en toe meetrainen. Hopelijk wordt Kjell door die 'Pawnee' niet gescalpeerd, hahaha... Of nog beter, misschien komt hij terug met het logo van zijn sponsor in zijn kapsel uitgespaard. We zullen vrijdag zien.

06-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

De rupsenplaag in het Vrijbroekpark beperkt zich voorlopig tot enkele paden en percelen die wijselijk werden afgesloten voor het publiek. We konden dus vanmorgen op ons vertrouwd parcours trainen. Kjell, die gisteren zijn besttijd op de 3000m op de Flanders Cup van Oordegem op 8.28.05 bracht (een nieuw Clubrecord) kwam gewoon loslopen, net als de herrezen Stefan. Tom kwam even langs om zijn kwetsuur aan de hamstrings aan Magda uit te leggen en Sarah mocht op eigen verzoek een fartlek lopen. Voor Ewoud en ik werden het duizenden. Drie voor mij en twee voor Ewoud die mocht passen voor de tweede en dus meer recuperatie kreeg. Dit is de training die ik het meest vrees. Toch is zo'n training voor mij noodzakelijk, vooral met het oog op de achtereenvolgende wedstrijden in Finland op het einde van de maand. Drie keer een 800m in vier dagen, dat wordt zwaar. Ik zal er slim moeten lopen en doseren. Me plaatsen voor de volgende rondes zal tweemaal de boodschap zijn. Vandaag vertrok ik dus op kop voor de eerste van mijn drie duizenden. Het was even zoeken naar het juiste tempo maar eens ik dat gevonden had draaide het soepel. Pas bij het opdraaien naar de laatste rechte lijn, op ongeveer 250m van het einde sloeg de verzuring toe. Ik klokte af in 2.49. Amai, hoe ging ik dat een tweede en vooral een derde keer herhalen. Ewoud liep zijn eerste in 2.54. We stapten de hele dreef door samen met Magda en ik moest de hele tijd hoesten. Die hoest draag ik al enkele weken mee. De dokter wijt het aan een allergie. Na enkele minuten rust vertrok ik alleen voor mijn tweede kilometer. Het tempo vond ik nu meteen. Ik moest wel even voor enkele tegenliggers uitwijken in de bocht aan de hondenweide maar verloor niet echt tempo. De laatste 250m waren weer verschrikkelijk moeilijk maar ik eindigde practisch gelijk aan de eerste in 2.50. Nu moest ik zoveel hoesten dat braakneigingen niet konden wegblijven. Veel tijd om te bekomen kreeg ik echter niet. Samen met Ewoud vertrok ik voor de laatste van de dag. Deze deed al meteen pijn en ik moest alle mogelijke argumenten bovenhalen om mezelf te overtuigen niet te stoppen. Gelukkig nam Ewoud op het einde over en sleurde hij me naar een toch weer stevige 2.51. Ewoud zelf eindigde één seconde voor mij. Ik had vanmorgen nog tijdens de opwarming tegen Kjell gezegd dat ik niet goed wist waar ik momenteel conditioneel sta. Deze training vertelde me dat de vorm opnieuw uitstekend is. Volgende zondag doe ik een test op 400m. De week daarop loop ik een 800m en dan moet ik klaar zijn. 'Alea iacta est'. Of toch bijna...

05-07-2009 om 16:38 geschreven door André  

Wolken beginnen af en toe af te steken tegen de blauwe lucht. Er is ook eindelijk weer meer zuurstof en ik verwacht dat het de komende dagen wel wat gaat regenen. Gelukkig was het vandaag nog mooi zomerweer en ik stelde voor om een uitstap te maken. Ik gaf Moon en Noah het boek van de nationale dioenst voor toerisme. Daar staan zowat alle bezienswaardigheden van België per provincie in voorgesteld. Ik dacht aan Han-sur-Lesse, Coo, een pretpark of het Gravensteen. Waar neen! Waar komen die twee weer mee af: met Waterloo natuurlijk. Ze krijgen er geen genoeg van en ik kan ze geen ongelijk geven. De Napoleontische periode is hen natuurlijk met de paplepel ingegeven en zo rijk aan verhalen dat het een onuitputtelijke bron van inspiratie blijft voor vader én zonen. Het werd dus weer Waterloo, 'la totale' met weer maar eens de trappen tot boven, 226 in totaal, het gigantische geschilderde panorama, de film en voor het eerst ook met hen het hoofdkwartier van Wellington. Tja, je moet af en toe ook de 'Vijand' wat aandacht geven, nietwaar... Boven op de berg mocht ik weer vertellen en Moon beantwoordde in een mum van tijd de vragen in de nieuwe kinderfolder. Bij elk antwoord hoorde een letter en met alle letters moet je achteraan een vraag beantwoorden. Nadat hij alle letters bijna had ingevuld zag hij plots dat er een vraag onder de antwoordstrook stond. Wat is de franse naam van het eiland waar Napoleon gestorven is? Pff, zei Moon, had ik maar meteen die vraag gelezen, dan had ik al de andere niet hoeven te beantwoorden. Sainte-Hélène! Na een korte pick-nick trokken we naar het centrum van Waterloo om het hoofdkwartier van Arthur Wellesley, de latere Duke of Wellington te bezoeken. Ik was vergeten waarom ik dat museum niet zo leuk vond tot ik weer de radiogids aanhoorde en de plaatjes naast de gravures las. Het gebrek aan respect voor sommige historische feiten en personen is schrijnend. Een voorbeeldje! Napoleon en zijn broer Jérome staan op de grote kaarten die het slagveld voorstellen aangeduid als Napoleon Buonaparte en Jérome Buonaparte. De naam Buonaparte was al ten tijde van de revolutie verfranst tot Bonaparte en enkel de Britse vijandelijke pers sprak daarna nog van 'Buonaparte'. Daarenboven luidt de titel van Napoleon's jongste broer 'Prince Jérome'. Napoleon zelf was wel keizer der Fransen en moet dus worden aangeduid als dusdanig. De Vlaamse uitleg was ook beneden alle peil. De persoon die in een weliswaar vlekkeloos Nederlands de teksten had ingesproken kende duidelijk de materie niet waardoor de meeste termen fout zijn uitgesproken. Ach, ik ben misschien de enige die er zich aan ergert. 

04-07-2009 om 22:22 geschreven door André  

Toen we vandaag op de Nekker aankwamen viel me meteen op dat magda's auto er al stond. Wij waren te vroeg en dus was het vreemd dat zij nog vroeger was. Al snel werd ons duidelijk waarom. Er was een fotograaf op bezoek en die moest haar fotograferen voor een artikel in Runners World. Ivan Sonck heeft haar enkele weken geleden geïnterviewd voor een reeks over ex-topatleten. Naast foto's uit haar gloriejaren wordt het artikel geïllustreerd met beelden van nu. De mensen zullen versteld staan want anders dan bij veel ex-atleten is Magda nauwelijks veranderd. Op enkele rimpeltjes na is ze nog steeds dezelfde dan op de foto's die de kranten sierden ten tijde van de OS van Seoul.

Er werd evenwel ook getraind vandaag. Kjell hield zich gedeisd en beperkte de training tot wat loslopen en de gewoonlijke pré-wedstrijdrituelen. Morgen loopt hij een 3000m op de Flanders-Cupmeeting in Oordegem. Leuke meeting en snelle piste! Voor Sarah, Ewoud en ik werd het een snelheidstraining. Terwijl de fotograaf nog steeds aan het shooten was begonnen we er aan. Eerst een serie van vijf keer 150m voluit. gelukkig was het niet meer zo warm en stond er een lekkere koele bries. Dat ambetante vermoeide gevoel van gisterenavond leek wel met de zwoele lucht te zijn verdwenen want plots kon ik weer mijn foulée trekken. Alle 150en liep ik rond de 20 en zelfs eronder. Daarna volgden vijf spurten over 100m. Ik stelde voor om de beurt het startsein te geven maar blijkbaar vonden de andere twee het best dat ik het deed. Zo gebeurde het dan maar. Het gaf me wel telkens enkele meters voorsprong. De 5 spurten eindigden telkens rond de 13 en enkele zelfs flink er onder. Door het feit dat er toch betrekkelijk weinig recuperatie tussen de spurtjes zat trapte ik bij de laatste twee toch behoorlijk op mijn adem. Ik voelde ook weer hinder aan de linkerachillespees maar met wat ijs en zalf komt dat wel in orde. Moon en Noah en de andere kinderen waren vandaag zowat totall loss! De warmte van de laatste dagen moet ze zowat murw hebben geslagen want je kreeg ze amper in beweging. Gelukkig komt er nu een periode van koeler weer zodat iedereen wat zal kunnen recupereren door oa beter te slapen. Volgende week volgen Moon en Noah net als vorig jaar een atletiekstage bij de VAC in Vilvoorde. Ook daarvoor mag het wel wat koeler zijn maar liefst zonderal  te veel regen want dan is de pret er voor de kinderen ook snel af. 

03-07-2009 om 23:33 geschreven door André  

Vandaag bracht ik de grootste tijd op de baan door. Rijdend van de ene te fotograferen persoon naar de andere. Als die aan de overzijde van het land wonen is dat bij deze weersomstandigheden geen sinecure. (Ik mag dan nog airco in de wagen hebben!) Gelukkig konden Moon en noah naar Kjell en daar stond vandaag voor hen een heuse triathlon op het programma. In de tuin was een volledig parcours uitgestippeld. de jongens dienden eerst een aantal lengten te zwemmen. Daarna sprongen ze op hun fietsen die voor de gelegenheid zelfs een echt nummer droegen en daarna liepen ze nog de nodige rondjes. Blij en tevreden maar o zo moe konden ze daarna hun trofee in ontvangst nemen. Zelf ben ik vanavond gaan lopen, net voor de bestuursvergadering van RAM. Het Vrijbroekpark is afgesloten wegens een invasie van processierupsen en dus bleef er me niet veel anders over dan de Nekker. Ik liep twee en een halve ronde rond het domein in veertig minuten maar ik kan niet zeggen dat het leuk was. Ik had verschrikkelijk zware benen en uitzonderlijk last van de warmte en van het gebrek aan zuurstof. Hopelijk krijgen we de komende dagen een lekker afkoelend onweer want ook de tuinen hebben water en lucht nodig. 

Goed nieuws van Stefan! Hij is voor het eerst terug gaan lopen, gisteren in het park, samen met Ewoud. Vandaar die processierupsen, zeker. Ze konden het niet geloven en wilden het met hun eigen ogen zien. 

02-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Maandag was mijn training beperkt tot een half uurtje duurlopen in het park van machelen. Soepel en met de goeie benen van gisteren haspelde ik met de I-pod in de aanslag mijn rondjes af. Vandaag zou het echter andere koek zijn. Het was weer bloedheet en morgen begint de grote vakantie voor de kinderen. Daardoor was de opkomst maar beperkt. Ook Moon was niet op de training want hij was naar het verjaardagsfeestje van Brent. Die organiseerde een kampeerfeestje met enkele van zijn beste maatjes. Benieuwd hoe ze er morgen zullen uitzien na een nachtje samen in de tent. Voor mij stond er weer één van die rare trainingen op het programma. Zo eentje waarvan ik op voorhand denk dat het een peulschil is maar waar ik mijn tanden op stukbijt. Drie keer drie ronden met afwisselend 50m joggen, 150m snel, 50m joggen, 150m snel... Er stond weer behoorlijk wat wind op de Nekker. Bij zo'n warm weer een zegen maar dat betekent wel dat je een halve ronde de wind in het nadeel hebt. Na mijn eerste serie wist ik al hoe laat het was. Ik zou diep moeten gaan. Deze training dient volgens Magda om tijdens een wedstrijd in staat te zijn om tempowisselingen te kunnen uitvoeren maar ook vooral om te reageren op aanvallen. Ondertussen heb ik op de site van het WK gezien dat de startlijsten binnen twee weken on line zullen zijn. Dat laat me dan nog een tiental dagen de tijd om wat voorafgaande info te verzamelen over mijn opponenten. Een verwittigd man is er twee waard, zegt men. Een gedocumenteerd man ook!

30-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanmorgen was het voor het eerst in lange tijd dat ik weer mee trainde in het Vrijbroekpark. Na de opwarming, het stretchen en de gebruikelijke versnellingen voelde ik al dat ik goeie benen had. Mijn voet doet weer constant pijn, net als vorig jaar maar het weerhoudt me niet om te lopen. Magda liet Sarah, Ewoud, Kjell en ik 600en lopen in het rozenpark. Voor Kjell vier series van twee. Voor Sarah werd het iets minder en voor Ewoud en ik drie series van één 600 gevolgd door een 200. Tussen deze twee afstanden slechts 50m joggen en tussen de series een drietal minuten rust. Ik vertrok op kop, niet té geweldig maar wel op tempo. Halverwege kwam ik door in 48 en ik eindigde in 1.38. 'Oppassen, André', zei Magda. Ik jogde naar de start van de 200 in het midden van het rozenpark en vertrok. Meteen was mijn eerste 200 goed voor 30 seconden. Na drie minuten rust vertrok ik opnieuw. Ik dacht aanvankelijk dat ik iets trager liep maar halverwege was het opnieuw 48 en ik klokte af in 1.37. De daaropvolgende 200 was weer goed voor 30. Voor de derde was ik wat bang want het was de eerste écht zware training na mijn rustweek. Ik vertrok en moest wel effe zoeken naar het juiste ritme maar na een honderdtal meter had ik dat gevonden. Ik hoorde mijn tussentijd niet maar ging voluit. In de laatste rechte lijn moest ik keihard in de verzuring en het was knokken tot de laatste meter maar de beloning was 1.36. Ik zat op mijn tandvlees en moest nog één 200 lopen. Ik jogde naar de start, zette mijn verstand nog maar eens op nul en vloog er van de eerste meter in: 29 seconden. Toen moest ik toch even gaan liggen en uithijgen. De recuperatie is echter super en ik volgde al vrij snel Magda die van de ene kant naar het andere spurtte om de tijden te roepen. Kjell was namelijk nog steeds met zijn 600en bezig. Bij zijn laatste moet hij gedacht hebben: ik ga toch niet onderdoen voor die 'ouwe' en hij vloog naar 1.35, hahaha... Goed getraind!

Na de middag reed ik met Moon en Noah naar Planckendael. Het voordeel van een abonnement, zeker als je zo dichtbij woont is dat je zelfs voor enkele uurtjes naar daar kan trekken. Ik was echter blij dat er zoveel banken in Planckendael zijn. Ik voelde me verschrikkelijk moe en heb me meermaals gezet. De ochtendtraining zeker? We waren net op tijd thuis om Tom Boonen Belgisch Kampioen te zien worden. Het kan hem maar deugd doen.

28-06-2009 om 23:15 geschreven door André  

Vandaag was voor het gros van onze jeugdatleetjes een hoogdag. In Brasschaat (AC BREAK) werd het PK op de piste georganiseerd. Moon was ingeschreven op de 60 en op de 1000m. Het werd een bloedhete dag en de piste ligt helemaal in het groen waardoor de wind slechts sporadisch laat voelen dat hij bestaat. Onze jeugd bestaat voornamelijk uit eerstejaars, zowel bij de benjamins, pupillen als miniemen. Daarom is het des te straffer dat onze groene falanx toch behoorlijk wat medailles naar Mechelen kon brengen. Moon moest rond twintig na twee voor het eerst aan de bak in de eerste reeks van de 60m. Hij kreeg baan drie toebedeeld en mocht naast één van de topfavorieten lopen, Jorn Van Dyck van Achilles. Die spurtte naar een tijd van 8.81 en nam Moon mee in zijn slipstream. Hij verbeterde zijn persoonlijk record en bracht het op 9.05. Niet slecht als je weet dat Bruno hem vorig jaar nog heeft moeten overtuigen om ook de 60m te lopen. Die tijd leverde hem een zesde tijd van de zeven reeksen en een plaats in de finale. Plots had Moon zo'n honger dat hij twee kleine broodjes en een smos met hesp verslond. Een klein uur later stond hij wel aan de start van de finale. Hij kreeg met de traagste tijd van de zes baan één toegewezen. Hij vertrok goed maar er was een valse start. Zijn tweede start was duidelijk minder maar met een chrono van 9.18, zijn tweede beste ooit moet hij niet blozen. Met de tijd van zijn reeks was hij vierde geweest. Nu moest hij vrede nemen met een zesde plaats maar het feit dat hij in de finale stond vind ik al een overwinning op zich. Daarna kon hij zich gaan concentreren op de 1000m. Vooral drinken heeft hij in afwachting gedaan. Ondertussen ontdekte ik waar Noah zich had mee beziggehouden. De groter jongens van onze club hadden hem een beetje zitten opjagen en opsteken. Hij had zich in het zand gerold en was gewoon pikzwart. In zoverre zelfs dat de officiële fotograaf vroeg of hij hem mocht trekken. Ik ben nog steeds niet zeker of ik daar zo blij om was. Het was nog steeds snikheet toen de reeksen 600 en 1000 van start gingen. Moon mocht starten in de reeks met alle favorieten. Samen met de PK van vorig jaar, Dries Peeters kon hij als eerstejaars weerwerk proberen te geven aan al die sterke tweedejaars. Reeds bij de start werd op het scherp van de snee gelopen. Een jongen van Herentals ging tegen de vlakte. Moon had een superstart maar dreigde daarmee op kop te komen. Slim als hij is plaatste hij zich achter de top twee en weg waren ze. Vince De Rycke vertrok als een raket en liep de hele tijd alleen om te eindigen in 4.10. Wauw! Achter hem vormde zich een groepje dat zou spurten voor de tweede plaats. Halfweg was reeds duidelijk dat dat dit jaar voor onze eerstejaars te hoog gegrepen was. Moon kon uiteindelijk de zesde plaats veroveren na een formidabele eindspurt. Wat fijn toch als je ook nog snel bent. Met een tijd van 3.27.17 konden we gezien de hitte nog best tevreden zijn. Moon heeft heel lang op zijn uitslag moeten wachten want uiteindelijk was het de enige die niet geafficheerd was. Hij zat daar dan maar geduldig en helemaal alleen voor dat raam tot een dame er de laatste pagina met plakband op kleefde. Tot zijn verbazing en ontgoocheling stond hij als voorlaatse genoteerd met NA achter zijn naam. Ik legde hem uit dat 'niet aangekomen' betekende en vertrok richting officials waar Bruno reeds andere onregelmatigheden in het nadeel van clubgenootjes trachtte recht te zetten. Toen we ons verhaal hadden gedaan mocht ik zelfs mee met de scheidsrechter naar de fotofinish. daar toonde ik hem op de computer onze Moon en hij beloofde me dat hij het zou in orde brengen. Kijk morgen maar op de site voor de uitslag zei de man van de fotofinish. Zal ik doen, met argusogen...

27-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het 'UITSTUIF' op school. Door het goeie weer kon dat doorgaan op de sportvelden tussen het groen en dat scheelt. De ruimte die je dan hebt geeft een andere sfeer dan wanneer je alle workshops en activiteiten binnen de schoolmuren moet houden. Zoals bij de laatste twee uitstuiven reeds het geval was heb ik weer zitten tekenen voor de kinderen. Het concept is 'je vraagt, ik teken'. Alleen heb ik sinds de allereerste keer geleerd om het een beetje te leiden. Zo mochten ze vandaag een dier tekenen en ontwierp ik daar dan ter plaatse een stripfiguurtje rond. De meeste kinderen opteerden voor de traditionele hond-kat-konijn combinatie maar af en toe zat er ook een snoodaard tussen die met iets moeilijks afkwam: een dolfijn, een pinguin, een vogelbekdier. Speciaal voor zo'n gevallen had ik Noah zijn grote dierenencyclopedie mee. Noah en Moon heb ik amper gezien. Er waren dan ook een vijftiental stands waar ze langs konden, pony's, springkastelen, schminkmadammen enz... maar toen we naar huis moesten heb ik ze toch uit het bos moeten gaan plukken. Noah had een zwartgroen gezicht en leek recht uit 'Platoon' te komen. Toen ik hem vroeg in wat of wie hij geschminkt was antwoordde hij: 'een kindje dat in een vuinisbak is gevallen'! Hij heeft soms een bizarre fantasie... We waren bijna thuis toen beide jongens plots zeiden dat ze nog honger hadden. Toen hebben we maar snel nog even een hamburger opgepeuzeld achteraan in de tuin in het midden van wat ooit een 'boske' was. Morgen is het PK voor Moon. Wie weet heeft deze krachtvoer wel een invloed op zijn prestaties.

Mijn training bestond vandaag uit het snellere werk. Het was zeker twee weken geleden dat ik nog aan mijn snelheid had gewerkt. Tien keer een 100m voluit spurten kan niets lijken en toch was ik achteraf bekaf. De laatste spurt was zelfs harkend... Ik hou nochtans van dit weer!

26-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Hazewinkel is voor Kjell wat het park van Machelen voor mij is. Een loopplek waar je geregeld alleen naar toe trekt en door de kalmte en de eenzaamheid kan wegdromen. Vandaag ontdekte ik met hem als gids Hazewinkel. Héél lang geleden was ik er al eens gaan wandelen maar ik had er nog nooit gelopen. Wat een fantastich mooi parcours. Lekkere paden en absoluut beschermd tegen weer en wind én tegen grote warmte. Gisteren was het ondanks het late uur nog steeds heel warm maar onder het gebladerte was het koel. Een stuk van de grote ronde zal op het middaguur wel heet zijn maar het grootste deel loop je onder de bomen. We kwamen er zowaar bijna niemand tegen. Zalig gewoon! Aanvankelijk was ik van plan geweest om vandaag twee keer te trainen maar gisterenavond had ik op training mijn reeds fel geplaagde linkervoet omgeslagen. Uit voorzichtigheid liep ik dus enkel vanavond drie kwartier.

Vandaag kreeg de helft van onze tuin een ware face-lift. De hele achterzijde was door de jaren heen een bos geworden en werd vandaag gerooid. Plots schijnt de zon er weer. Binnen de kortste keren zal dat deel van de tuin veranderen. Ik ben gewonnen voor de principes van het ecologisch tuinieren en ga ze toepassen in mijn eigen tuin. Wordt zeker vervolgd!

25-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond gaf ik mijn laatste jeugdtraining voor de zomervakantie. Vanaf volgende week is er geen training voor de jeugd op woensdag. Moon en Noah gaan dan gewoon mee trainen op dinsdag. Vandaag stonden er voor de kleintjes dan ook feestelijke waterspelletjes op het programma, allemaal georchestreerd door trainster Sarah. Die had zomerweer besteld en werd op haar wenken bediend. Alle kleintjes liepen daar in bloot bovenlijf  met natte sponzen, gevulde ballonnen en waterpistolen rond. Spelend trainen is het recept bij zo'n jonge atleetjes. Voor de iets oudere groepen zoals onze Moon moet je al iets anders uit je mouw schudden. Gewoon lopen bijvoorbeeld. Na de opwarming en een aantal snedige versnellingen besloot ik om mijn groepje lopers buiten de Nekker langs het 'Mechels Broek' te loodsen. Ik wilde hen twee zeshonderden laten lopen en vermits ik weet dat ze graag over die slingerpaden lopen en er ginds tussen de bomen niet gemord wordt (wel integendeel) wanneer ik zeg dat ze moeten voluit gaan koos ik dat parcours boven de piste. We liepen samen een gewoon tempo tot ik 'GO' riep. Ze moesten dan lopen tot aan de dijk. Vooraleer ik echter had geroepen verschenen uit een  bocht plots twee fieters en een motorfiets. Ze raakten bijna Jo en Moon die vooraan liepen. Ik riep tegen de bestuurder van de bromfiets dat hij daar niet mocht komen. Hij reed gewoon verder en toeterde enkele keren als antwoord. 'Niet met mij', dacht ik. Ik draaide me om en spurtte tot in het zog van de bromfiets, kneep hem in de hals en zei dat ik het wel meende. Hij verschoot danig want had zeker niet verwacht te worden ingelopen door iemand die te voet is. Aan de dijk gekomen mocht iedereen vijf minuutjes rusten en daarna keerden we langs dezelfde weg terug. We passeerden een groepje jongeren die van aan de rand van het water onaardige dingen begonnen te roepen naar mijn groepje. Ik riep dat ik ze, aangezien ze het toch zo goed konden uitleggen, uitnodigde om zich met mij te komen meten op de piste. Ik bespaar jullie de daaropvolgende scheldpartij. Ze zijn in ieder geval niet naar de piste gekomen. Eens daar trokken de meesten naar de hoogspringmat waar een ander groepje aan het oefenen was. Moon en nog enkelen koos voor de waterspelletjes met de allerkleinsten. En ik koos om nadien, als de bengels al in droomland waren nog drie kwartier in het Vrijbroekpark te gaan duurlopen met Kjell. Tot morgen...

24-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het pas schitterend weer. Bijna geen wolkje aan de lucht en dus trok ik er op uit voor mijn volgende tuinreportage. Die bracht me naar het hartje van de 'Hesbaye'. Ik hou van twee soorten tuinen, de strakke moderne tuin zoals die door bvb architecte Veerle Smet op een prachtige manier wordt getekend maar ook van schijnbaar wilde tuinen zoals die van Yves Renoir waar ik vandaag mijn oog op had laten vallen. Ik zeg wel schijnbaar want achter het 'wilde' uiterlijk schuilt een weloverwogen tuin waarbij elke vierkante centimeter is bedacht en doordacht. De eigenaar heeft er ook zijn hele ziel in gelegd. Een klein paradijs.

Vanavond trok ik naar de Nekker. Magda's vlucht had ontzettend veel uitstel en dus was ze toch niet op de piste geraakt. Via sms (wat een nuttige uitvinding toch!) had ze me laten weten dat ik acht tweehonderden moest lopen en tussen de tweehonderden een halve ronde moest joggen. (Niet te zwaar om te herbeginnen!) Van heel onze groep ontbrak door studie, ziekte, vermoeidheid gewoonweg de meerderheid. Alleen Sarah en ik waren aanwezig. Voor het eerst in tien dagen mocht ik weer eens wat anders doen dan een duurloop en ik was dus dolgelukkig. Tweehonderden lopen is daarenboven mijn  lievelingstraining. Ik vertrok niet te geweldig maar eindigde toch in 30 seconden. De toon was gezet en de zes volgende deed ik allemaal in dezelfde tijd, een halve minuut. Voor de laatste pompte ik wat extra door en ik eindigde in 29. Het gevoel was goed en mijn achillespees en voet lijken het te houden. Afwachten toch maar!

23-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het beloofde een mooie dag te worden en dus besliste ik om vandaag op fotoreportage te gaan. Vorige week fotografeerde ik reeds de eerste van een serie tuinen voor onze volgende tuinspecial. Vandaag trok ik naar de tweede. Ik moest daarvoor naar Lobbes een klein dorpje in Henegouwen tussen Mons en Charleroi, naast het Middeleeuwse stadje Thuin. Ik werd er naaste de 'Collegiale' opgewacht door een dame die me naar de tuin zou leiden. Een mooie plek boven op een heuvel, in de schaduw van de kerktoren. Vroeger was het dorpje een cultureel, politiek en religieus centrum. De abt van de Collegiale had enorm veel macht en pelgrims van heel Europa kwamen naar hier op bedevaart. Nu is het enkel nog een bestemming voor enkele honderden gepensioneerde bezoekers die iedere week per autocar de heuvel komen opgereden. De zon speelde vandaag wel verstoppertje zodat ik gedurig moest wachten op het juiste licht. De blikvanger van de tuin vond ik de 'mislukte bloemenweide'. Daar waar een volledige bloemenweide was gezaaid staan nu enkel mosterdbloemen, een prachtig geel tapijt. Het bewijst nog maar eens dat de mens de natuur nooit helemaal kan beheersen maar dat het toeval ook mooi kan zijn. Vanavond liep ik een half uurtje los rond de put van Weerde. Mijn rustperiode zit er op. Vanaf morgen is Magda terug en wordt het terug menens. De laatste rechte lijn richting Lahti is ingezet...

Ik heb om persoonlijke redenen forfait gegeven voor de interland bij de masters. Jullie zullen daar volgende week dan ook geen verslag over vinden op deze blog. 

22-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Op zondag de wekker zetten is bij mij een gewoonte maar vandaag rinkelde hij niet om te gaan lopen. De jongens sprongen letterlijk uit hun bed want het ging vandaag, net als gisteren richting Waterloo. Het regendenogal fel  en dus stelde ik hen voor de keuze: thuisblijven of het slechte weer trotseren en toch gaan. 'Toch gaan', klonk het in koor. Vorige week had ik toevallig vernomen dat er vanaf dit jaar tribunes waren gebouwd naast de plaats waar de reconstructie van de slag ging worden gespeeld. Ik had nog vergeefs geprobeerd om aan tickets te geraken. Dus moesten we maar zien een goed plekje te bemachtigen langs de nadars. Die waren dit jaar korter naar het gebeuren geplaatst en vermits we vorig jaar ook reeds op deze locatie de slag hadden meegemaakt wisten we perfect waar we moesten staan. We kozen nauwkeurig onze plek en plaatsten de stoeltjes waar Moon en Noah op gingen kunnen staan om beter te zien. Met zo'n stoelen kunnen ze je niet wegdrummen als vorig jaar. Het bleef een regenachtige ochtend maar af en toe scheen ook de zon. De veldslag was er eentje om vingers en duimen aan af te likken. Achteraf bekeken zagen we nog meer dan van op de tribunes. meer nog, we zaten er midden in. Er was, zoals ik gisteren al zei veel meer ruiterij aanwezig, vooral aan Franse zijde. Alles speelde zich nagenoeg voor onze neus af. De Engelse aanval werd op enkele meters van ons door de Franse infanterie afgeslagen waarna de Franse ruiterij zijn  charges op de geallieerde 'carrés' botvierde. Op een bepaald moment kwam Napoleon te paard onze richting uit met zijn gevolg. Iedereen riep: 'vive l'Empereur!' Hij bleef voor onze neus staan, zag Moon zwaaien met zijn speelgoedzwaard, keek naar hem en zei in het Frans: 'je bent gewapend, jij hoort bij mijn troepen.' Moon kon er niet van over en grapte dat hij meteen over de nadar ging springen. Iemand achter mij was al een hele tijd een uitleg begonnen over de uniformen maar het raakte kant noch wal. Hij nam de groene uniformen van de Engelse 'green jackets' voor Pruisers en Jagers te paard voor Dragonders. Het werd me te veel en ik corrigeerde hem dan maar. Plots begonnen de mensen rondom ons vragen te stellen. Over de veldslag, over Napoleon, over de uniformen. Ze vroegen wie die man in het mooie uniform was die de leiding leek te hebben. Moon antwoordde: 'dat is Maréchal Ney!' Heel het spectakel lang heb ik zitten vertellen. En terwijl nam ik honderden foto's. Toen we vertrokken bedankten de mensen me voor de uitleg. Een Canadese dame vroeg me aan welke kant ik in 1815 zou hebben gevochten. Aan welke kant denkt u, vroeg ik zelf. 'On the French side?', antwoordde ze. 'Bien entendu!' Vive l'Empereur...

 Deze namiddag speelden Moon en Noah de slag nog eens na in onze woonkamer. Ze plaatsten een deel van onze legers zo dat ik nog nauwelijks kon passeren. Rond de vieren trokken we dan naar het Vrijbroekpark. Samen met Kjell ging ik er mijn duurloop afwerken. Moon liep één ronde mee, al huppelend en grappend. Wordt die nu nooit eens moe? Er was eigenlijk véél te veel volk in het park door de Rozenfeesten. Op sommige plaatsen moesten we zelfs zigzaggen en toen ik plots een onweerstaanbare drang voelde om als een dragonder mijn zwaard te trekken en te roepen 'chargez!'... heb ik me maar bedacht. 

21-06-2009 om 22:27 geschreven door André  

Oef. Noah stond niet om zeven uur aan mijn mouw te trekken. Ik heb zelf eens kunnen uitslapen en dat gebeurt niet al te vaak. Om elf uur ben ik de jongens wel moeten gaan wekken want de namiddag was gevuld! Noah moest naar een mega-verjaardagsfeestje van maar liefst twee klasgenootjes. Ondertussen trokken Moon en ik naar Waterloo. Twee dagen geleden was het 194 jaar geleden dat de bekende slag er werd uitgevochten. Niet echt op het grondgebied van Waterloo maar wel op de grens van de gemeenten Plancenoit, Lasne en Braine-L'alleud. Dit WE heeft dus de grote 'Bivak' en reconstructie plaats. Al enkele jaren is dit voor Moon, Noah en ik een belangrijk WE. Als Napoleonfreaks mengden we ons vandaag natuurlijk onder de soldaten. Eerst bezochten we de twee Franse kampen en we waren aangenaam verrast door de dit jaar talrijk aanwezige cavalerie. Zowel Dragonders, Cuirassiers(beide zware lijncavalerie) als eenheden van de 'garde', nl. de bekende Jagers te paard(persoonlijke lijfwacht van de keizer) en de Grenadiers te paard zagen we paraderen. Nooit kwamen we zo dicht in de buurt van onze held. Toen de dragonders 'Vive l'Empereur' riepen hoorde ik Moon spontaan uit volle borst meegillen. Dat heb ik hem toch goed geleerd dacht ik bij mezelf. Wat later poseerde hij met een officier van de Carabiniers. Hij vindt het uniform van de Carabiniers, samen met dat van de Huzaren trouwens één van de mooiste van het hele Franse leger. Na de Fransen te hebben bezocht trokken we naar het lossere en volgens Moon gezelliger (maar da is niet mijn mening) kamp van de Engelsen, Schotten, Pruisers, mannen van Brünswick (met de doodskop op de hoeden) en de Hollanders en Belgen, samengevat onder de noemer 'de geallieerden'. Ik denk dat Moon dit een leuk kamp vindt omdat hij met een deel van de soldaten kan praten. Er zaten in dat kamp evenveel Hollanders als op een zomerdag in de Ardennen. Hij mocht van één van die soldaten van Oranje (De latere koning Willem commandeerde een legerkorps in Waterloo en werd er gewond. Op die plaats werden de beroemde berg en leeuw opgericht!) zelfs een geweer vasthouden en met de bajonet enkele keren in een zak stro steken. Wat verder kwamen we een groep Mechelaars tegen die er een ware smidse en kanonnen hadden opgesteld. Ook met hen mocht Moon op de foto. De namiddag vloog voorbij en voor we het wiosten moesten we vertrekken om Noah te gaan oppikken op het feestje in Hombeek. Daar werd Moon meteen volledig in beslag genomen door Michele, zijn vriendinnetje uit de kleuterklas. Die twee zijn op school blijkbaar onafscheidelijk en sinds haar eerste schooldag praat zij thuis de hele tijd over Moon, Moon, Moon. Na het feestje stopten we nog op de kermis in het dorp. Ik had het beloofd en belofte maakt schuld. Daar schoten mijn twee helden op ballonnen. Voor elk schot commandeerde Moon: 'geweer aan de schouder, mikken, klaar om te vuren, vuur... Hij had eerder deze namiddag goed opgelet.

20-06-2009 om 22:54 geschreven door André  

Gisterenavond was Kjell samen gaan trainen met Sanne Torfs waardoor hij vandaag was vrijgesteld van pistetraining. Dat kwam goed uit, zo moest ik niet alleen duurlopen en samen met Joost trokken we de Nekker uit voor een grote ronde. We liepen eerst langs het pad dat ik geregeld met mijn jonkies doe en dat midden door het Mechels Broek loopt om daarna richting Muizenhoek te trekken. Daar draaiden we de brug over en liepen we de hele afstand terug tot aan de sluizen, staken daar de brugjes over om zo opnieuw richting Provinciaal domein te gaan. Daar aangekomen liepen we nog enkele kleine rondes om aan de nodige loopminuten te komen, vijftig voor mij, vijfenvijftig voor Joost en zestig voor Kjell. Moon had hoogspringtraining. Hij doet dat liever en liever en da's prima. Lopen alleen is te eenzijdig voor jong atleetjes. Om ver te werpen is hij wat te freel maar springen moet hij wel kunnen. Ver ging al goed en met de nodige training geraakt hij stilaan aan mooie hoogtes. Noah zat in de groep van zijn lievelingstrainer, grote neef Kenneth. Na de training trok de 'Magdagang' naar Kjell voor een eerste zomerBBQ. In een lekker avondzonnetje sprongen Moon en Noah meteen in het zwembad maar het is nog geen zomer en dus kropen ze er ondanks het verwarmde water al even snel terug uit, hahaha. Ze lagen er vanavond wel bijzonder laat in. Hopelijk slapen ze straks wat langer uit dan gewoonlijk want het wordt nog een druk WE.

19-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Waarom koop ik nog een krant? Die vraag stel ik me wel eens meer. Ook vandaag. Op de voorpagina van de krant een grote foto van Tom Boonen. Zelden haalt een sportitem de voorpagina. Gisteren dus wel of dat dacht ik tenminste. Boonen haalde de voorpagina enkel omwille van zijn drugsperikelen.  De titel 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' begeleidde het portret. Waar gaat het naartoe. Binnenkort gaat de sportverslaggeving nog enkel over de randverschijnselen en lezen we alleen over de grootte van de string van Anna Kournikova, het aantal cocktails die Wayne Rooney per uur kan drinken of de avonturen van Paris en Christiano in Wonderland... Misschien heeft Vlaanderen wel nood aan een écht sportblad. Misschien moet ik dat wel maken... Misschien moet ik eens met mijn baas gaan praten. Misschien ook niet want het is crisis, nietwaar! Dus gaan we nog meer van die items als de 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' op de voorpagina's zien want in tijden van crisis moet je natuurlijk alles doen om toch te verkopen. En sensatie verkoopt, dat staat als een paal boven water. Die van Michael Phelps? Goeie titel: 'paal van Phelps boven water'! Waarom koop ik nog een krant, verdorie...

 Vandaag kreeg ik nog enkele foto's toegestuurd van onze recordwedstrijd in Zwevegem, met dank aan Marjolein.

18-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Voor mij was het vandaag pas echt rusten geblazen. Na een warme namiddag met de kids in het park en in de tuin waarbij ze samen oa. een lekkere fruitsla klaarmaakten, vertrokken we na het avondeten naar de Nekker. Mijn loopactiviteit beperkte zich tot wat joggen met mijn groepje kinderen en een 600 bollen met Eline. Op vraag van Bruno heb ik haar bij haar anderhalve ronde begeleid. Ze moest aan een tempo van 20 seconden per 100m lopen en dat leek niet zo simpel. Het tempogevoel aanleren, daar heb ik het destijds ook zo moeilijk mee gehad. Stefan was toen ik nog in Kapellen trainde mijn voorbeeld. Hij kon zo perfect op tempo lopen, steeds in dezelfde tijden doorkomen. Ik heb daar hard op geoefend en al zeggen sommige trainingspartners (nietwaar Kjell) dat het niet zo is, mijn gevoel voor tempo is er serieus op vooruit gegaan. Maar ja, die tempowisselingen zal ik allicht nooit kwijtraken. Heeft het te maken met de afstand die ik loop? Een 800m barst namelijk van de tempowisselingen. Of heb ik net daarom onbewust voor die afstand gekozen? Who knows... Ondertussen leg ik de laatste hand aan ons clubblad van juni. Dikker dan ooit, maar het was dan ook een ontzettend drukke periode met alle interclubs en de eerste kampioenschappen. Het interview van deze maand laat iedereen wat nader kennismaken met onze kersverse dubbele Belgische kampioen (100 en 200m) bij de masters, Dirk Bonte. Ik heb hem dan ook met  zijn spitsbroeder Marc Pottiez op de cover gezet. Het clubblad staat vanaf morgen op de website van RAM.

17-06-2009 om 00:00 geschreven door André