Maandag was mijn training beperkt tot een half uurtje duurlopen in het park van machelen. Soepel en met de goeie benen van gisteren haspelde ik met de I-pod in de aanslag mijn rondjes af. Vandaag zou het echter andere koek zijn. Het was weer bloedheet en morgen begint de grote vakantie voor de kinderen. Daardoor was de opkomst maar beperkt. Ook Moon was niet op de training want hij was naar het verjaardagsfeestje van Brent. Die organiseerde een kampeerfeestje met enkele van zijn beste maatjes. Benieuwd hoe ze er morgen zullen uitzien na een nachtje samen in de tent. Voor mij stond er weer één van die rare trainingen op het programma. Zo eentje waarvan ik op voorhand denk dat het een peulschil is maar waar ik mijn tanden op stukbijt. Drie keer drie ronden met afwisselend 50m joggen, 150m snel, 50m joggen, 150m snel... Er stond weer behoorlijk wat wind op de Nekker. Bij zo'n warm weer een zegen maar dat betekent wel dat je een halve ronde de wind in het nadeel hebt. Na mijn eerste serie wist ik al hoe laat het was. Ik zou diep moeten gaan. Deze training dient volgens Magda om tijdens een wedstrijd in staat te zijn om tempowisselingen te kunnen uitvoeren maar ook vooral om te reageren op aanvallen. Ondertussen heb ik op de site van het WK gezien dat de startlijsten binnen twee weken on line zullen zijn. Dat laat me dan nog een tiental dagen de tijd om wat voorafgaande info te verzamelen over mijn opponenten. Een verwittigd man is er twee waard, zegt men. Een gedocumenteerd man ook!

30-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanmorgen was het voor het eerst in lange tijd dat ik weer mee trainde in het Vrijbroekpark. Na de opwarming, het stretchen en de gebruikelijke versnellingen voelde ik al dat ik goeie benen had. Mijn voet doet weer constant pijn, net als vorig jaar maar het weerhoudt me niet om te lopen. Magda liet Sarah, Ewoud, Kjell en ik 600en lopen in het rozenpark. Voor Kjell vier series van twee. Voor Sarah werd het iets minder en voor Ewoud en ik drie series van één 600 gevolgd door een 200. Tussen deze twee afstanden slechts 50m joggen en tussen de series een drietal minuten rust. Ik vertrok op kop, niet té geweldig maar wel op tempo. Halverwege kwam ik door in 48 en ik eindigde in 1.38. 'Oppassen, André', zei Magda. Ik jogde naar de start van de 200 in het midden van het rozenpark en vertrok. Meteen was mijn eerste 200 goed voor 30 seconden. Na drie minuten rust vertrok ik opnieuw. Ik dacht aanvankelijk dat ik iets trager liep maar halverwege was het opnieuw 48 en ik klokte af in 1.37. De daaropvolgende 200 was weer goed voor 30. Voor de derde was ik wat bang want het was de eerste écht zware training na mijn rustweek. Ik vertrok en moest wel effe zoeken naar het juiste ritme maar na een honderdtal meter had ik dat gevonden. Ik hoorde mijn tussentijd niet maar ging voluit. In de laatste rechte lijn moest ik keihard in de verzuring en het was knokken tot de laatste meter maar de beloning was 1.36. Ik zat op mijn tandvlees en moest nog één 200 lopen. Ik jogde naar de start, zette mijn verstand nog maar eens op nul en vloog er van de eerste meter in: 29 seconden. Toen moest ik toch even gaan liggen en uithijgen. De recuperatie is echter super en ik volgde al vrij snel Magda die van de ene kant naar het andere spurtte om de tijden te roepen. Kjell was namelijk nog steeds met zijn 600en bezig. Bij zijn laatste moet hij gedacht hebben: ik ga toch niet onderdoen voor die 'ouwe' en hij vloog naar 1.35, hahaha... Goed getraind!

Na de middag reed ik met Moon en Noah naar Planckendael. Het voordeel van een abonnement, zeker als je zo dichtbij woont is dat je zelfs voor enkele uurtjes naar daar kan trekken. Ik was echter blij dat er zoveel banken in Planckendael zijn. Ik voelde me verschrikkelijk moe en heb me meermaals gezet. De ochtendtraining zeker? We waren net op tijd thuis om Tom Boonen Belgisch Kampioen te zien worden. Het kan hem maar deugd doen.

28-06-2009 om 23:15 geschreven door André  

Vandaag was voor het gros van onze jeugdatleetjes een hoogdag. In Brasschaat (AC BREAK) werd het PK op de piste georganiseerd. Moon was ingeschreven op de 60 en op de 1000m. Het werd een bloedhete dag en de piste ligt helemaal in het groen waardoor de wind slechts sporadisch laat voelen dat hij bestaat. Onze jeugd bestaat voornamelijk uit eerstejaars, zowel bij de benjamins, pupillen als miniemen. Daarom is het des te straffer dat onze groene falanx toch behoorlijk wat medailles naar Mechelen kon brengen. Moon moest rond twintig na twee voor het eerst aan de bak in de eerste reeks van de 60m. Hij kreeg baan drie toebedeeld en mocht naast één van de topfavorieten lopen, Jorn Van Dyck van Achilles. Die spurtte naar een tijd van 8.81 en nam Moon mee in zijn slipstream. Hij verbeterde zijn persoonlijk record en bracht het op 9.05. Niet slecht als je weet dat Bruno hem vorig jaar nog heeft moeten overtuigen om ook de 60m te lopen. Die tijd leverde hem een zesde tijd van de zeven reeksen en een plaats in de finale. Plots had Moon zo'n honger dat hij twee kleine broodjes en een smos met hesp verslond. Een klein uur later stond hij wel aan de start van de finale. Hij kreeg met de traagste tijd van de zes baan één toegewezen. Hij vertrok goed maar er was een valse start. Zijn tweede start was duidelijk minder maar met een chrono van 9.18, zijn tweede beste ooit moet hij niet blozen. Met de tijd van zijn reeks was hij vierde geweest. Nu moest hij vrede nemen met een zesde plaats maar het feit dat hij in de finale stond vind ik al een overwinning op zich. Daarna kon hij zich gaan concentreren op de 1000m. Vooral drinken heeft hij in afwachting gedaan. Ondertussen ontdekte ik waar Noah zich had mee beziggehouden. De groter jongens van onze club hadden hem een beetje zitten opjagen en opsteken. Hij had zich in het zand gerold en was gewoon pikzwart. In zoverre zelfs dat de officiële fotograaf vroeg of hij hem mocht trekken. Ik ben nog steeds niet zeker of ik daar zo blij om was. Het was nog steeds snikheet toen de reeksen 600 en 1000 van start gingen. Moon mocht starten in de reeks met alle favorieten. Samen met de PK van vorig jaar, Dries Peeters kon hij als eerstejaars weerwerk proberen te geven aan al die sterke tweedejaars. Reeds bij de start werd op het scherp van de snee gelopen. Een jongen van Herentals ging tegen de vlakte. Moon had een superstart maar dreigde daarmee op kop te komen. Slim als hij is plaatste hij zich achter de top twee en weg waren ze. Vince De Rycke vertrok als een raket en liep de hele tijd alleen om te eindigen in 4.10. Wauw! Achter hem vormde zich een groepje dat zou spurten voor de tweede plaats. Halfweg was reeds duidelijk dat dat dit jaar voor onze eerstejaars te hoog gegrepen was. Moon kon uiteindelijk de zesde plaats veroveren na een formidabele eindspurt. Wat fijn toch als je ook nog snel bent. Met een tijd van 3.27.17 konden we gezien de hitte nog best tevreden zijn. Moon heeft heel lang op zijn uitslag moeten wachten want uiteindelijk was het de enige die niet geafficheerd was. Hij zat daar dan maar geduldig en helemaal alleen voor dat raam tot een dame er de laatste pagina met plakband op kleefde. Tot zijn verbazing en ontgoocheling stond hij als voorlaatse genoteerd met NA achter zijn naam. Ik legde hem uit dat 'niet aangekomen' betekende en vertrok richting officials waar Bruno reeds andere onregelmatigheden in het nadeel van clubgenootjes trachtte recht te zetten. Toen we ons verhaal hadden gedaan mocht ik zelfs mee met de scheidsrechter naar de fotofinish. daar toonde ik hem op de computer onze Moon en hij beloofde me dat hij het zou in orde brengen. Kijk morgen maar op de site voor de uitslag zei de man van de fotofinish. Zal ik doen, met argusogen...

27-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het 'UITSTUIF' op school. Door het goeie weer kon dat doorgaan op de sportvelden tussen het groen en dat scheelt. De ruimte die je dan hebt geeft een andere sfeer dan wanneer je alle workshops en activiteiten binnen de schoolmuren moet houden. Zoals bij de laatste twee uitstuiven reeds het geval was heb ik weer zitten tekenen voor de kinderen. Het concept is 'je vraagt, ik teken'. Alleen heb ik sinds de allereerste keer geleerd om het een beetje te leiden. Zo mochten ze vandaag een dier tekenen en ontwierp ik daar dan ter plaatse een stripfiguurtje rond. De meeste kinderen opteerden voor de traditionele hond-kat-konijn combinatie maar af en toe zat er ook een snoodaard tussen die met iets moeilijks afkwam: een dolfijn, een pinguin, een vogelbekdier. Speciaal voor zo'n gevallen had ik Noah zijn grote dierenencyclopedie mee. Noah en Moon heb ik amper gezien. Er waren dan ook een vijftiental stands waar ze langs konden, pony's, springkastelen, schminkmadammen enz... maar toen we naar huis moesten heb ik ze toch uit het bos moeten gaan plukken. Noah had een zwartgroen gezicht en leek recht uit 'Platoon' te komen. Toen ik hem vroeg in wat of wie hij geschminkt was antwoordde hij: 'een kindje dat in een vuinisbak is gevallen'! Hij heeft soms een bizarre fantasie... We waren bijna thuis toen beide jongens plots zeiden dat ze nog honger hadden. Toen hebben we maar snel nog even een hamburger opgepeuzeld achteraan in de tuin in het midden van wat ooit een 'boske' was. Morgen is het PK voor Moon. Wie weet heeft deze krachtvoer wel een invloed op zijn prestaties.

Mijn training bestond vandaag uit het snellere werk. Het was zeker twee weken geleden dat ik nog aan mijn snelheid had gewerkt. Tien keer een 100m voluit spurten kan niets lijken en toch was ik achteraf bekaf. De laatste spurt was zelfs harkend... Ik hou nochtans van dit weer!

26-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Hazewinkel is voor Kjell wat het park van Machelen voor mij is. Een loopplek waar je geregeld alleen naar toe trekt en door de kalmte en de eenzaamheid kan wegdromen. Vandaag ontdekte ik met hem als gids Hazewinkel. Héél lang geleden was ik er al eens gaan wandelen maar ik had er nog nooit gelopen. Wat een fantastich mooi parcours. Lekkere paden en absoluut beschermd tegen weer en wind én tegen grote warmte. Gisteren was het ondanks het late uur nog steeds heel warm maar onder het gebladerte was het koel. Een stuk van de grote ronde zal op het middaguur wel heet zijn maar het grootste deel loop je onder de bomen. We kwamen er zowaar bijna niemand tegen. Zalig gewoon! Aanvankelijk was ik van plan geweest om vandaag twee keer te trainen maar gisterenavond had ik op training mijn reeds fel geplaagde linkervoet omgeslagen. Uit voorzichtigheid liep ik dus enkel vanavond drie kwartier.

Vandaag kreeg de helft van onze tuin een ware face-lift. De hele achterzijde was door de jaren heen een bos geworden en werd vandaag gerooid. Plots schijnt de zon er weer. Binnen de kortste keren zal dat deel van de tuin veranderen. Ik ben gewonnen voor de principes van het ecologisch tuinieren en ga ze toepassen in mijn eigen tuin. Wordt zeker vervolgd!

25-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond gaf ik mijn laatste jeugdtraining voor de zomervakantie. Vanaf volgende week is er geen training voor de jeugd op woensdag. Moon en Noah gaan dan gewoon mee trainen op dinsdag. Vandaag stonden er voor de kleintjes dan ook feestelijke waterspelletjes op het programma, allemaal georchestreerd door trainster Sarah. Die had zomerweer besteld en werd op haar wenken bediend. Alle kleintjes liepen daar in bloot bovenlijf  met natte sponzen, gevulde ballonnen en waterpistolen rond. Spelend trainen is het recept bij zo'n jonge atleetjes. Voor de iets oudere groepen zoals onze Moon moet je al iets anders uit je mouw schudden. Gewoon lopen bijvoorbeeld. Na de opwarming en een aantal snedige versnellingen besloot ik om mijn groepje lopers buiten de Nekker langs het 'Mechels Broek' te loodsen. Ik wilde hen twee zeshonderden laten lopen en vermits ik weet dat ze graag over die slingerpaden lopen en er ginds tussen de bomen niet gemord wordt (wel integendeel) wanneer ik zeg dat ze moeten voluit gaan koos ik dat parcours boven de piste. We liepen samen een gewoon tempo tot ik 'GO' riep. Ze moesten dan lopen tot aan de dijk. Vooraleer ik echter had geroepen verschenen uit een  bocht plots twee fieters en een motorfiets. Ze raakten bijna Jo en Moon die vooraan liepen. Ik riep tegen de bestuurder van de bromfiets dat hij daar niet mocht komen. Hij reed gewoon verder en toeterde enkele keren als antwoord. 'Niet met mij', dacht ik. Ik draaide me om en spurtte tot in het zog van de bromfiets, kneep hem in de hals en zei dat ik het wel meende. Hij verschoot danig want had zeker niet verwacht te worden ingelopen door iemand die te voet is. Aan de dijk gekomen mocht iedereen vijf minuutjes rusten en daarna keerden we langs dezelfde weg terug. We passeerden een groepje jongeren die van aan de rand van het water onaardige dingen begonnen te roepen naar mijn groepje. Ik riep dat ik ze, aangezien ze het toch zo goed konden uitleggen, uitnodigde om zich met mij te komen meten op de piste. Ik bespaar jullie de daaropvolgende scheldpartij. Ze zijn in ieder geval niet naar de piste gekomen. Eens daar trokken de meesten naar de hoogspringmat waar een ander groepje aan het oefenen was. Moon en nog enkelen koos voor de waterspelletjes met de allerkleinsten. En ik koos om nadien, als de bengels al in droomland waren nog drie kwartier in het Vrijbroekpark te gaan duurlopen met Kjell. Tot morgen...

24-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het pas schitterend weer. Bijna geen wolkje aan de lucht en dus trok ik er op uit voor mijn volgende tuinreportage. Die bracht me naar het hartje van de 'Hesbaye'. Ik hou van twee soorten tuinen, de strakke moderne tuin zoals die door bvb architecte Veerle Smet op een prachtige manier wordt getekend maar ook van schijnbaar wilde tuinen zoals die van Yves Renoir waar ik vandaag mijn oog op had laten vallen. Ik zeg wel schijnbaar want achter het 'wilde' uiterlijk schuilt een weloverwogen tuin waarbij elke vierkante centimeter is bedacht en doordacht. De eigenaar heeft er ook zijn hele ziel in gelegd. Een klein paradijs.

Vanavond trok ik naar de Nekker. Magda's vlucht had ontzettend veel uitstel en dus was ze toch niet op de piste geraakt. Via sms (wat een nuttige uitvinding toch!) had ze me laten weten dat ik acht tweehonderden moest lopen en tussen de tweehonderden een halve ronde moest joggen. (Niet te zwaar om te herbeginnen!) Van heel onze groep ontbrak door studie, ziekte, vermoeidheid gewoonweg de meerderheid. Alleen Sarah en ik waren aanwezig. Voor het eerst in tien dagen mocht ik weer eens wat anders doen dan een duurloop en ik was dus dolgelukkig. Tweehonderden lopen is daarenboven mijn  lievelingstraining. Ik vertrok niet te geweldig maar eindigde toch in 30 seconden. De toon was gezet en de zes volgende deed ik allemaal in dezelfde tijd, een halve minuut. Voor de laatste pompte ik wat extra door en ik eindigde in 29. Het gevoel was goed en mijn achillespees en voet lijken het te houden. Afwachten toch maar!

23-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het beloofde een mooie dag te worden en dus besliste ik om vandaag op fotoreportage te gaan. Vorige week fotografeerde ik reeds de eerste van een serie tuinen voor onze volgende tuinspecial. Vandaag trok ik naar de tweede. Ik moest daarvoor naar Lobbes een klein dorpje in Henegouwen tussen Mons en Charleroi, naast het Middeleeuwse stadje Thuin. Ik werd er naaste de 'Collegiale' opgewacht door een dame die me naar de tuin zou leiden. Een mooie plek boven op een heuvel, in de schaduw van de kerktoren. Vroeger was het dorpje een cultureel, politiek en religieus centrum. De abt van de Collegiale had enorm veel macht en pelgrims van heel Europa kwamen naar hier op bedevaart. Nu is het enkel nog een bestemming voor enkele honderden gepensioneerde bezoekers die iedere week per autocar de heuvel komen opgereden. De zon speelde vandaag wel verstoppertje zodat ik gedurig moest wachten op het juiste licht. De blikvanger van de tuin vond ik de 'mislukte bloemenweide'. Daar waar een volledige bloemenweide was gezaaid staan nu enkel mosterdbloemen, een prachtig geel tapijt. Het bewijst nog maar eens dat de mens de natuur nooit helemaal kan beheersen maar dat het toeval ook mooi kan zijn. Vanavond liep ik een half uurtje los rond de put van Weerde. Mijn rustperiode zit er op. Vanaf morgen is Magda terug en wordt het terug menens. De laatste rechte lijn richting Lahti is ingezet...

Ik heb om persoonlijke redenen forfait gegeven voor de interland bij de masters. Jullie zullen daar volgende week dan ook geen verslag over vinden op deze blog. 

22-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Op zondag de wekker zetten is bij mij een gewoonte maar vandaag rinkelde hij niet om te gaan lopen. De jongens sprongen letterlijk uit hun bed want het ging vandaag, net als gisteren richting Waterloo. Het regendenogal fel  en dus stelde ik hen voor de keuze: thuisblijven of het slechte weer trotseren en toch gaan. 'Toch gaan', klonk het in koor. Vorige week had ik toevallig vernomen dat er vanaf dit jaar tribunes waren gebouwd naast de plaats waar de reconstructie van de slag ging worden gespeeld. Ik had nog vergeefs geprobeerd om aan tickets te geraken. Dus moesten we maar zien een goed plekje te bemachtigen langs de nadars. Die waren dit jaar korter naar het gebeuren geplaatst en vermits we vorig jaar ook reeds op deze locatie de slag hadden meegemaakt wisten we perfect waar we moesten staan. We kozen nauwkeurig onze plek en plaatsten de stoeltjes waar Moon en Noah op gingen kunnen staan om beter te zien. Met zo'n stoelen kunnen ze je niet wegdrummen als vorig jaar. Het bleef een regenachtige ochtend maar af en toe scheen ook de zon. De veldslag was er eentje om vingers en duimen aan af te likken. Achteraf bekeken zagen we nog meer dan van op de tribunes. meer nog, we zaten er midden in. Er was, zoals ik gisteren al zei veel meer ruiterij aanwezig, vooral aan Franse zijde. Alles speelde zich nagenoeg voor onze neus af. De Engelse aanval werd op enkele meters van ons door de Franse infanterie afgeslagen waarna de Franse ruiterij zijn  charges op de geallieerde 'carrés' botvierde. Op een bepaald moment kwam Napoleon te paard onze richting uit met zijn gevolg. Iedereen riep: 'vive l'Empereur!' Hij bleef voor onze neus staan, zag Moon zwaaien met zijn speelgoedzwaard, keek naar hem en zei in het Frans: 'je bent gewapend, jij hoort bij mijn troepen.' Moon kon er niet van over en grapte dat hij meteen over de nadar ging springen. Iemand achter mij was al een hele tijd een uitleg begonnen over de uniformen maar het raakte kant noch wal. Hij nam de groene uniformen van de Engelse 'green jackets' voor Pruisers en Jagers te paard voor Dragonders. Het werd me te veel en ik corrigeerde hem dan maar. Plots begonnen de mensen rondom ons vragen te stellen. Over de veldslag, over Napoleon, over de uniformen. Ze vroegen wie die man in het mooie uniform was die de leiding leek te hebben. Moon antwoordde: 'dat is Maréchal Ney!' Heel het spectakel lang heb ik zitten vertellen. En terwijl nam ik honderden foto's. Toen we vertrokken bedankten de mensen me voor de uitleg. Een Canadese dame vroeg me aan welke kant ik in 1815 zou hebben gevochten. Aan welke kant denkt u, vroeg ik zelf. 'On the French side?', antwoordde ze. 'Bien entendu!' Vive l'Empereur...

 Deze namiddag speelden Moon en Noah de slag nog eens na in onze woonkamer. Ze plaatsten een deel van onze legers zo dat ik nog nauwelijks kon passeren. Rond de vieren trokken we dan naar het Vrijbroekpark. Samen met Kjell ging ik er mijn duurloop afwerken. Moon liep één ronde mee, al huppelend en grappend. Wordt die nu nooit eens moe? Er was eigenlijk véél te veel volk in het park door de Rozenfeesten. Op sommige plaatsen moesten we zelfs zigzaggen en toen ik plots een onweerstaanbare drang voelde om als een dragonder mijn zwaard te trekken en te roepen 'chargez!'... heb ik me maar bedacht. 

21-06-2009 om 22:27 geschreven door André  

Oef. Noah stond niet om zeven uur aan mijn mouw te trekken. Ik heb zelf eens kunnen uitslapen en dat gebeurt niet al te vaak. Om elf uur ben ik de jongens wel moeten gaan wekken want de namiddag was gevuld! Noah moest naar een mega-verjaardagsfeestje van maar liefst twee klasgenootjes. Ondertussen trokken Moon en ik naar Waterloo. Twee dagen geleden was het 194 jaar geleden dat de bekende slag er werd uitgevochten. Niet echt op het grondgebied van Waterloo maar wel op de grens van de gemeenten Plancenoit, Lasne en Braine-L'alleud. Dit WE heeft dus de grote 'Bivak' en reconstructie plaats. Al enkele jaren is dit voor Moon, Noah en ik een belangrijk WE. Als Napoleonfreaks mengden we ons vandaag natuurlijk onder de soldaten. Eerst bezochten we de twee Franse kampen en we waren aangenaam verrast door de dit jaar talrijk aanwezige cavalerie. Zowel Dragonders, Cuirassiers(beide zware lijncavalerie) als eenheden van de 'garde', nl. de bekende Jagers te paard(persoonlijke lijfwacht van de keizer) en de Grenadiers te paard zagen we paraderen. Nooit kwamen we zo dicht in de buurt van onze held. Toen de dragonders 'Vive l'Empereur' riepen hoorde ik Moon spontaan uit volle borst meegillen. Dat heb ik hem toch goed geleerd dacht ik bij mezelf. Wat later poseerde hij met een officier van de Carabiniers. Hij vindt het uniform van de Carabiniers, samen met dat van de Huzaren trouwens één van de mooiste van het hele Franse leger. Na de Fransen te hebben bezocht trokken we naar het lossere en volgens Moon gezelliger (maar da is niet mijn mening) kamp van de Engelsen, Schotten, Pruisers, mannen van Brünswick (met de doodskop op de hoeden) en de Hollanders en Belgen, samengevat onder de noemer 'de geallieerden'. Ik denk dat Moon dit een leuk kamp vindt omdat hij met een deel van de soldaten kan praten. Er zaten in dat kamp evenveel Hollanders als op een zomerdag in de Ardennen. Hij mocht van één van die soldaten van Oranje (De latere koning Willem commandeerde een legerkorps in Waterloo en werd er gewond. Op die plaats werden de beroemde berg en leeuw opgericht!) zelfs een geweer vasthouden en met de bajonet enkele keren in een zak stro steken. Wat verder kwamen we een groep Mechelaars tegen die er een ware smidse en kanonnen hadden opgesteld. Ook met hen mocht Moon op de foto. De namiddag vloog voorbij en voor we het wiosten moesten we vertrekken om Noah te gaan oppikken op het feestje in Hombeek. Daar werd Moon meteen volledig in beslag genomen door Michele, zijn vriendinnetje uit de kleuterklas. Die twee zijn op school blijkbaar onafscheidelijk en sinds haar eerste schooldag praat zij thuis de hele tijd over Moon, Moon, Moon. Na het feestje stopten we nog op de kermis in het dorp. Ik had het beloofd en belofte maakt schuld. Daar schoten mijn twee helden op ballonnen. Voor elk schot commandeerde Moon: 'geweer aan de schouder, mikken, klaar om te vuren, vuur... Hij had eerder deze namiddag goed opgelet.

20-06-2009 om 22:54 geschreven door André  

Gisterenavond was Kjell samen gaan trainen met Sanne Torfs waardoor hij vandaag was vrijgesteld van pistetraining. Dat kwam goed uit, zo moest ik niet alleen duurlopen en samen met Joost trokken we de Nekker uit voor een grote ronde. We liepen eerst langs het pad dat ik geregeld met mijn jonkies doe en dat midden door het Mechels Broek loopt om daarna richting Muizenhoek te trekken. Daar draaiden we de brug over en liepen we de hele afstand terug tot aan de sluizen, staken daar de brugjes over om zo opnieuw richting Provinciaal domein te gaan. Daar aangekomen liepen we nog enkele kleine rondes om aan de nodige loopminuten te komen, vijftig voor mij, vijfenvijftig voor Joost en zestig voor Kjell. Moon had hoogspringtraining. Hij doet dat liever en liever en da's prima. Lopen alleen is te eenzijdig voor jong atleetjes. Om ver te werpen is hij wat te freel maar springen moet hij wel kunnen. Ver ging al goed en met de nodige training geraakt hij stilaan aan mooie hoogtes. Noah zat in de groep van zijn lievelingstrainer, grote neef Kenneth. Na de training trok de 'Magdagang' naar Kjell voor een eerste zomerBBQ. In een lekker avondzonnetje sprongen Moon en Noah meteen in het zwembad maar het is nog geen zomer en dus kropen ze er ondanks het verwarmde water al even snel terug uit, hahaha. Ze lagen er vanavond wel bijzonder laat in. Hopelijk slapen ze straks wat langer uit dan gewoonlijk want het wordt nog een druk WE.

19-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Waarom koop ik nog een krant? Die vraag stel ik me wel eens meer. Ook vandaag. Op de voorpagina van de krant een grote foto van Tom Boonen. Zelden haalt een sportitem de voorpagina. Gisteren dus wel of dat dacht ik tenminste. Boonen haalde de voorpagina enkel omwille van zijn drugsperikelen.  De titel 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' begeleidde het portret. Waar gaat het naartoe. Binnenkort gaat de sportverslaggeving nog enkel over de randverschijnselen en lezen we alleen over de grootte van de string van Anna Kournikova, het aantal cocktails die Wayne Rooney per uur kan drinken of de avonturen van Paris en Christiano in Wonderland... Misschien heeft Vlaanderen wel nood aan een écht sportblad. Misschien moet ik dat wel maken... Misschien moet ik eens met mijn baas gaan praten. Misschien ook niet want het is crisis, nietwaar! Dus gaan we nog meer van die items als de 'klucht rond haarstaal Tom Boonen' op de voorpagina's zien want in tijden van crisis moet je natuurlijk alles doen om toch te verkopen. En sensatie verkoopt, dat staat als een paal boven water. Die van Michael Phelps? Goeie titel: 'paal van Phelps boven water'! Waarom koop ik nog een krant, verdorie...

 Vandaag kreeg ik nog enkele foto's toegestuurd van onze recordwedstrijd in Zwevegem, met dank aan Marjolein.

18-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Voor mij was het vandaag pas echt rusten geblazen. Na een warme namiddag met de kids in het park en in de tuin waarbij ze samen oa. een lekkere fruitsla klaarmaakten, vertrokken we na het avondeten naar de Nekker. Mijn loopactiviteit beperkte zich tot wat joggen met mijn groepje kinderen en een 600 bollen met Eline. Op vraag van Bruno heb ik haar bij haar anderhalve ronde begeleid. Ze moest aan een tempo van 20 seconden per 100m lopen en dat leek niet zo simpel. Het tempogevoel aanleren, daar heb ik het destijds ook zo moeilijk mee gehad. Stefan was toen ik nog in Kapellen trainde mijn voorbeeld. Hij kon zo perfect op tempo lopen, steeds in dezelfde tijden doorkomen. Ik heb daar hard op geoefend en al zeggen sommige trainingspartners (nietwaar Kjell) dat het niet zo is, mijn gevoel voor tempo is er serieus op vooruit gegaan. Maar ja, die tempowisselingen zal ik allicht nooit kwijtraken. Heeft het te maken met de afstand die ik loop? Een 800m barst namelijk van de tempowisselingen. Of heb ik net daarom onbewust voor die afstand gekozen? Who knows... Ondertussen leg ik de laatste hand aan ons clubblad van juni. Dikker dan ooit, maar het was dan ook een ontzettend drukke periode met alle interclubs en de eerste kampioenschappen. Het interview van deze maand laat iedereen wat nader kennismaken met onze kersverse dubbele Belgische kampioen (100 en 200m) bij de masters, Dirk Bonte. Ik heb hem dan ook met  zijn spitsbroeder Marc Pottiez op de cover gezet. Het clubblad staat vanaf morgen op de website van RAM.

17-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het training op de Nekker. Voor mij maakte het niet veel uit of ik daar liep of in het park want ik mocht toch alleenmaar duurlopen. Ik koos voor de nabijheid van mijn clubmakkers en liet het park linksliggen. Vijftig minuten op het oneffen gras is echter niet aangenaam en zeker niet gezond voor mijn zwakke rug. Ik had vandaag weer behoorlijk veel last maar gelukkig kon ik naar Peter, mijn ostheopaat. Daar kruiste ik Stefan waar jullie al een tijdje niets meer over vernemen op deze blog. Stefan sukkelt al een maanden met een ontsteking en mag en kan voorlopig niet meer lopen. Peter behandelt hem geregeld en vandaag vertelde Stefan voor het eerst sinds lang dat er beterschap is. Gelukkig maar. Mijn bekken was weer gekanteld maar deze keer, zoals ik wel had kunnen denken, aan de linkerkant. Peter vertelde me dat het ditmaal niet alleen een mechanisch probleem was. Ook mijn organen gaven blijk van blokkages en konden ook een mogelijke oorzaak betekenen van mijn diverse klachten. Hij vroeg me of ik bvb weer meer aan de koffie zat. Ik moest toegeven dat ik al een tijdje weer meer koffie drink. Hoe kon hij dat nu weten! Toch een tovenaar???

16-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Volgend WE is er eentje zonder wedstrijd en ik ben daar niet rouwig om. Na zes weken wedstrijden zit ik stilaan aan mijn lichamelijke grens. Vorige week stuurde mijn oud lijf reeds de nodige signalen maar met de interclub in het vooruitzicht wilde ik daar niets van weten. Alles is goed verlopen maar voor het zelfde geld lag ik nu in de lappenmand. Nu mag ik rusten en het is tijd. De hele week ga ik kilometers malen, traag, lang en rustig zonder ook maar één meter te forceren. Dat zal me toelaten om vanaf volgende week weer op te bouwen. Lekker hard trainen mat maar één doel: de tweede augustus. Die dag verjaart mijn broer en ik heb hem een speciaal cadeau beloofd. Vanavond ben ik nog gaan loslopen met Kjell in het Vrijbroekpark. Ik moest maar een half uurtje loslopen en Kjell loopt dan van thuis naar het park, jogt een half uur met mij en loopt dan opnieuw naar Hombeek. Zo had ieder zijn zin en hebben we een gezellige babbel gehad. 

15-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

14-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag goed nieuws uit atletiekland. De broertjes Borlee hebben het uitstekend gedaan op de Amerikaanse Universitaire kampioenschappen. Beide broers hadden zich kunnen plaatsen voor de finale van de 400m. Jonathan won die finale in een nieuw Belgisch record: 44.78. Dat is exact tien honderdsten sneller dan het BR van zijn broer Kevin vorig jaar op de OS. Als ze zo haasje over blijven spelen gaan we nog verwend worden. Wie weet waar dat gaat eindigen.

Zelf moest ik vandaag niet zo veel lopen. Ik trok dan maar naar de put van Weerde. Daar liep ik een twintig minuutjes, drie rondes rond het meer. Daarna deed ik mijn stretchoefeningen en liep ik vier versnellingen naast de parking op het asvalt. Als afsluiter bolde ik nog een driehonderd op het pad dat licht hellend rechts naast het water loopt. Ik ondervond nagenoeg geen hinder meer van de achillespees maar dit was geen wedstrijd natuurlijk. Morgen weten we meer. Wel had ik een constante pijn aan de wreef. Ga ik opnieuw sukkelen met de linkervoet, net als vorig jaar? Toen duurde de miserie van pasen tot eind augustus. Het verdween even plots als het was gekomen. Na het 'spook van Aix' de 'ghost of my left foot'!

13-06-2009 om 21:53 geschreven door André  

Vandaag trok ik naar het Vrijbroekpark om er mijn training af te werken. Door de vakantie van Magda en de kwetsuur van Moon had ik niet echt een reden om naar de Nekker te gaan en zo koos ik voor de late namiddagzon van het park. Eerst liep ik een half uur los, deed mijn lenigheidoefeningen en daarna volgden nog tien versnellingen over honderd meter. De achillespees lijkt het te houden al kreeg ik af en toe wel een steek bij het afremmen. Niet afremmen dan? Toch wel want anders vlieg ik misschien de struiken in. Met afschuw hoorde ik op de radio dat Kevin Rans betrapt is op doping. Weer een zware klap voor de Belgische sport. Het zou gaan om een verboden cortisonepreparaat in een onstekingsremmer verwerkt. Vreemd toch want zo'n medicijn is toegelaten mits je een doktersbriefje hebt. Benieuwd wat daar achter zit en hoe het allemaal afloopt. Voor de atleet in kwestie is het een ramp en zijn mamagementbureau laat hem al meteen zitten. Mooie mensen zijn dat. Ze verdienen geld op je rug en laten je als een baksteen vallen bij de minste tegenslag. 

12-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vanmorgen héél vroeg zijn Magda en Herman naar Korfou vertrokken. Gelukzakken, zo lekker gaan uitrusten op het vroegere Venetiaanse eiland voor de Griekse kust. Ik zie ze daar allebei al zitten op een terrsje met een lekker glas retsina. We hebben allemaal voor de komende twee weken een schema gekregen. Vandaag moest ik gewoon duurlopen, 45 minuten lang. Ik had niet veel last van mijn achillespees maar beweren dat ik niet voelde is de waarheid geweld aan doen. De versnellingen gingen nochtans vlotjes. Pas na de douche en terug achter mijn computer begon ik pijn te krijgen. Niet een ondraaglijke pijn, eerder een knagende die als een nomaad door mijn onderbeen trekt. Vanavond voelde ik het vooral in de enkel en de wreef. Ijs en zalf, er zit niets anders op. Ook Moon zit aan de zalf. Hij heeft zich aan de kuit bezeerd bij het uitlopen gisteren; Door de zware regenval werd dat ook in de tribune gedaan en bij het oprennen van een trap kreeg hij plots een pijnscheut. Waarschijnlijk zal hij forfait moeten geven voor het Pk meerkamp van zaterdag. Misschien niet slechter want zijn hoest is ook nog steeds niet helemaal genezen. Het seizoen is nog lang...

11-06-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het regende vandaag pijpestelen op de Nekker. De opkomst van de jeugd was dan ook matig. Samir nam de kleintjes onder zijn hoede en trainde met hen hoog en droog in de tribune. Het is een luxe om bij snertweer over zo'n accomodatie te beschikken natuurlijk. Boven kan je een volledige opwarming doen en de rechte lijn is bijna honderd meter lang. Noah bleef dus volledig droog. Met Moon was het anders gesteld. De opwarming gebeurde weliswaar ook in de tribune maar daarna trokken we naar de piste. Door het slechte weer hadden we maar één optie: lopen. Wie spikes meehad mocht die gaan aantrekken en daarna trokken we met de hele bende naar de start van de 100m. Het programma bestond uit twee vijfhonderden en één driehonderd. Vermits Jo weer op scherp stond (We slagen er maar niet in om hem, Moon en de andere snellere jongens en meisjes bij het opwarmen trager te doen lopen.) werd een tempo vooropgesteld dat 3.10 op de 1000m betekende. Om de 19 seconden zou Bruno fluiten en moesten ze 100m hebben afgelegd. Natuurlijk vertrok Jo te snel, in zijn zog gevolgd door Moon die permanent lijkt te vergeten dat hij twee jaar jonger is en zich altijd maar wil meten met zijn oudere kameraad. Ze passeerden de 100m na 17 seconden of wat had je gedacht? Na 300m zaten ze perfect op schema maar in de laatste rechte lijn begonnen ze te spurten. Moon ging buitenom en wilde Jo remonteren. Ik brulde dat het een tempotraining was en ze zich niet moesten doodspurten. Dat er nog een 500 en een 300 gingen volgen. Jo en Moon zaten exact op het vooropgestelde schema. Jomme, Eline en Sven volgden even verder. Iedereen kreeg 10 minuten rust. De vestjes werden opnieuw aangetrokken en er werd onder de tribune geschuild. Tegen het einde van de rustperiode werd de bende het veld op gestuurd om twee toertjes los te lopen en dan konden ze aan hun tweede 500 beginnen. Weer spurtten de snelle jongens meteen naar de kop. Deze keer bleef Moon hangen op vijf meter. Je zag dat hij het moeilijk had. (Achteraf vertelde hij dat hij meermaals moest hoesten tijdens die rushes! Hij is dus toch nog niet helemaal genezen.) Jo haalde opnieuw de vooropgestelde chrono. Moon net niet, maar voor hem was het sowieso iets te snel. Nochtans denk ik dat hij tegen het einde van het seizoen een duizend rond de 3.10 zal kunnen lopen. Na de vijfhonderden volgde hetzelfde ritueel. Jasjes aan, schuilen, loslopen, jasjes uit en hop, naar de start van de 300. Bruno riep nog dat ze moesten vlammen. Allen weer op een rij en bij het fluitsignaal vertrok de 'tsunami'. Deze keer vloog Sven naar de kop. Da's de slimste, zei Bruno. Die heeft duidelijk wat overgehouden. Je zag dat Jo, Moon en Eline moesten pompen om bij te blijven. Halverwege stokte de turbo van Sven echter en dat werd hem fataal. De twee kemphanen van altijd vlogen hem voorbij. Het werd een dolle spurt. Jo liep uiteindelijk zijn 300 in 49 en Moon in 52 seconden, en dat in de regen! Ook Eline, Sven en Thijs liepen hun snelste 300 ooit. Ieder's pijp was echter uit. Iedereen liep nog een rondje los en de training zat er op. Ze zullen allemaal goed slapen. 

10-06-2009 om 00:00 geschreven door André