Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
13-05-2008
In the picture...
Dankzij de foto's die Jasper naar onze RAM-site heeft doorgespeeld kan ik een beter beeld samenstellen van mijn zondag gelopen wedstrijd. Het is altijd leuk om dat nog even te kunnen visualiseren. Ik ben zeker niet de enige die na een wedstrijd nog meermaals in gedachten de wedstrijd overdoet en foto's helpen om de herinnering accuraat te houden. Ik heb hier het verhaaltje trouwens netjes in de juiste volgorde geplaatst. Vanavond was het een heerlijk loopweertje op de Nekker. De temperatuur was ideaal en er stond maar een heel licht briesje. De training was niet te zwaar en dat was maar best ook na zo'n interclub. Filip en ik moesten 3x2 rondes lopen waarbij telkens 150m tempo gevolgd wordt door 50m joggen. Peace of cake natuurlijk maar op het einde voel je het toch hoor! Ik had achteraf wel een heel fijn gevoel. Mijn voet is aan de beterhand, al durf ik het woord genezen nog niet in de mond te nemen, en mijn conditie is stijgende. Ik voel dat vooral aan de steeds snellere recuperatie. Tegen het Belgisch Kampioenschap moet ik goed zijn en daarna zien we wel weer. De wedstrijden volgen elkaar dan heel snel op. Pas midden juli las ik waarschijnlijk een korte rustpauze in. Kwestie van de batterijen weer op te laden voor het septemberluik met de aflossingen en het KVV. Maar da's nog héél veraf...
Vandaag speelde ook Noah zijn tornooimatch. Gisteren had hij niet meegespeeld maar de twee ploegjes van de duiveltjes D hadden alles gewonnen en dus was het vandaag een volledige Zennesterfinale. Noah werd bij de streepjes ingedeeld en onder een hete namiddagzon speelden ze tweemaal 20 minuten. De einduitslag (2-2 met een own-goal van onze Noah en een schot van Noah dat net voor de lijn werd gekeerd) was onbelangrijk want ze vormen tenslotte één ploeg en zo heeft iedereen eigenlijk de finale gewonnen! Diegenen die twijfelen aan Noahs loopvermogen hadden vandaag een kijkje moeten komen nemen. Bij een aantal spurtjes liep hij het hele pak gewoon voorbij. Als loper hou ik altijd ieders foulée nauwgezet in de gaten en het viel me op dat die bij Noah net als bij Moon heel groot is. Zou dat iets erfelijks zijn? Het voetbalseizoen zit er eindelijk op. Leve de atletiekzomer...
Het was een fantastisch maar vermoeiend WE! Zaterdag een hele dag op het tornooi van Zennester, gisteren de BVV-Interclub bij de seniors en vandaag opnieuw een dagje zennester. Vanochtend voelde ik me fris genoeg om met Kjell los te lopen in het park. Magda was er en ook Kim en Sarah hadden besloten om er samen te lopen. De temperatuur onder de bomen was heerlijk en ongeacht de inspanningen van gisteren viel het fysiek al bij al nog mee. De spieren voelden een beetje stijf aan maar dat is normaal. Het meest had ik last van mijn val van gisteren. Ik heb dat nog niet verteld maar tussen mijn twee races in wilde ik Kjell gaan feliciteren met zijn knalprestatie en terwijl ik onder de metalen omheining ging wilde ik me even aan de horizontale baar hangen. Die stond los en ik ben met reling en al op mijn achterste en onderrug beland. Stom natuurlijk maar vandaag voelde het net alsof iemand met een hamer op mijn rechterbil had gemept. Zitten is momenteel ook niet aangenaam en dus ben ik vandaag veelal recht gebleven. Vermoeiend natuurlijk. Moon speelde voor de vijfde en zesde plaats en eindelijk speelden ze nog eens op hun waarde en wonnen ze ook. Moon scoorde twee keer en knalde nog eens op de deklat. De kers op de taart was het winnen van de penaltybeker. Vorige week op het tornooi van Wavria kregen ze er nog amper één tegen de netten. Nu gingen ze er allemaal in. Formidabel!
Nadat de meisjes gisteren fantastisch derde eindigden in hun interclubwedstrijd (FOTO1) was het vandaag aan ons om de RAMkleuren te verdedigen. Dat gebeurde in de tweede landelijke A in Mol. Vorig jaar waren we kampioen in derde en daardoor was dit jaar de hoofdopdracht om het behoud te verzekeren. Niet gemakkelijk als je ziet tegen wie we het moesten opnemen maar we hebben het gehaald. Een mooie achste plaats is het resultaat van een mooie collectieve prestatie. Uitschieters waren vooral Kjell (De Hondt) die vanaf de eerste meters de leiding nam en uiteindelijk mooi tweede werd op de 3000m in een persoonlijk record. Ook Boris deed het uitstekend want hij werd derde op de 200m, als ik me niet vergis eveneens in een persoonlijk record. Daarenboven moest diezelfde Boris een half uur later de 4x100 en even later nog eventjes maar de 4x400m lopen. Da's pas straf, hé. Van talent en 'panache' gesproken! Het is te moeilijk om iedereen te vernoemen maar ik wens al mijn ploegmakkers een dikke proficiat. (FOTO2) Iedereen heeft punten gepakt en samen zijn we erdoor gekomen. Het wordt wellicht nog enkele jaren knokken om er steeds weer in te blijven maar wanneer alle jonge leeuwen volledig tot ontplooiing zullen zijn gekomen zal er weer voor winst en promotie worden gestreden, daar twijfel ik niet aan. Het zal dan wel zonder mij zijn. Ik kan niet blijven optornen tegen het jonge geweld, al vind ik dat ik het vandaag behoorlijk heb gedaan. Mijn 800m was niet slecht: 2.03.29, ondanks de felle wind. Ik kon aanvankelijk goed mee maar bij het ingaan van de laatste bocht liet de loper voor mij een kloof ontstaan. Ik wilde dat niet laten gebeuren en ging die jongen (30 jaar jonger dan ik by the way!) in volle bocht voorbij. Ik heb nochtans ervaring genoeg om te weten dat dat nogal suïcidaal is. (De eersten kon ik toch niet meer bijhalen!) Ik kwam met de neus in de wind de laatste bocht uit en perste er nog een laatste spurt uit om op de meet door diezelfde kerel met enkele centimeters te worden gevloerd. (FOTOS3-6) Damned! Op dat moment spookte het verloren punt toch door mijn hoofd. Vorig jaar werden we met één punt verschil kampioen en wie weet zou mijn verloren puntje op het einde van de rit niet fataal blijken. Gelukkig niet dus... Later liep ik samen met Ewoud, Filip en Boris de 4x400M.(FOTOS 7&8) Ik heb tijdens die race mijn nieuwe spikes getest. Het zijn blauwe Asics, speciaal voor de 400m wedstrijden. Ik kreeg er een goed gevoel bij, vooral in de laatste rechte lijn toen ik volop mijn foulée ronddraaide. Zalig hoe die spikes slechts met de voorvoet op de grond komen. Morgenvroeg ga ik met Kjell loslopen in het vrijbroekpark. Ik zal wel keistijf zijn, temeer daar ik tussen mijn beide races in, door een losse schakel in de omheining, op mijn rug ben gevallen. We zien morgen wel!
Ik heb van mijn rustdag (normaal is dat de zaterdag) gebruik gemaakt om een dunner enkelverband te halen. Het verband moet me toelaten om zonder al te veel hinder zondag à fond te gaan. Ik vroeg een zwart of een wit maar dat hadden ze niet in mijn maat. Ik blijk bijzonder smalle enkels te hebben en dus werd het een vleeskleurig exemplaar. Het doet me denken aan de verbanden die vrouwen aanmoeten bij een flébite of zo. Morgen test ik dat maar want ik vertrouw het niet echt. Ik heb ook van mijn rustdag gebruik gemaakt om aan één van mijn bijgeloven te voldoen. Voor elke belangrijke wedstrijd ga ik naar de kapper. Al lachend zeg ik dan dat ik weer een tiende van een seconde sneller ben maar vanbinnen onderschat ik dat soort rituelen niet. Zo draag ik bijvoorbeeld ook bij elke wedstrijd een nieuw paar sokken en scheer ik mijn benen de avond voordien. (Een overblijfsel van mijn fietsverleden!) Het is belangrijk dat je op een serene manier naar een wedstrijd kan toeleven en als daar dan zo'n kleine excentriciteiten bijhoren dan moet dat maar. Ook op gebied van voeding hou ik me op de dag van de wedstrijd aan vaste regels. Daar horen dan steevast pannenkoeken en bananen bij. Voor de rest geloof ik in niets, hoor!
Het was vanmiddag heerlijk om te lopen. Dit wordt stilaan mijn weer: lekker warm. Nog minstens tot dinsdag, dus zal het zondag voor mij een ideaal loopweer zijn. Tenminste als de wind gaat liggen want in Mol is het net als in Mechelen een open vlakte. Maar vanmiddag was het dus heerlijk in Machelen onder de bomen. Je voelt er de zon stralen maar het gebladerte zorgt voor de juiste afkoeling. Ik heb er mijn duurloop van drie kwartier propertjes afgewerkt. Traag zoals Magda het graag heeft en met slechts een beetje last aan de linkervoet. Het rare aan die kwetsuur is dat de pijn van links naar rechts is verhuisd. Ik heb het daarnet bij mijn bezoek aan Peter (kiné) gemeld en na mijn rug heeft hij zich dus even over die linkervoet ontfermd. De club Peter De Rijck-adepten bij de RAM is nog aangegroeid. Ook An Verboven, de oudste (maar kleinste) van de twee snelle zusjes(FOTOS) is al enkele keren bij hem langsgeweest. Hij vroeg me ook of we binnenkort niet eens in Duffel lopen. Hij zou Jasper, Kjell en mezelf graag eens aan het werk zien en Duffel ligt op enkele minuutjes rijden van zijn woonplaats. Ik had hem verteld dat er kortelings een B-meeting plaatsvindt in Duffel. Ik wist de datum niet maar beloofde hem bij mijn volgende bezoek binnen een twee weken (net voor het BK) de nodige info mee te hebben. Ik heb wel pech want die bewuste meeting is de dag voor het BK masters en dat gaat voor, hé. Maar voor Kjell en Jasper wordt het misschien wel iets. Er staat zowel een 800, een 1500 als een 3000 meter op het programma. Ik zal wel supporteren want ook voor Moon is er een geschikte 1000m-wedstrijd. Dus mannen, als jullie dit lezen, inschrijven kan online... héhé!
Zondag is het Interclub (Seniors) en dus stond vandaag mijn laatste zware training op het programma. Zes maal 400m met 200m joggen tussen. Richttijd 67 seconden. Gezien de eerste warmte, mijn verkoudheid en de vermoeidheid (Zware training van zondag zat nog in mijn oude knoken) was het minder evident dan ik aanvankelijk dacht. Zo'n richttijd mag normaal gezien geen enkel probleem zijn, (Het is in principe zelfs een beetje lopen met de rem op.) maar gisteren dus niet en da's natuurlijk niet goed voor mijn innerlijke rust. De eerste twee liep ik perfect op schema: twee maal 67'. Bij de derde en de vierde kwam Tim naast en over mij in de laatste rechte lijn. Hij vertelde me dat hij een trage starter is maar eenmaal op toerental kan blijven gaan. Daarenboven gaf ik hem de indruk te verzwakken na 100m. Dat was dus net de impuls die ik zocht om er nog een extra lap op te geven.(De spreekwoordelijke rode lap enz... enz...) De twee laatste kwam ik duidelijk sneller uit de hoek om afgetekend bij Magda af te klokken. Toen ik gedaan had moest Tim er nog wel 4 extra doen. De tol van de lange afstand, nietwaar...
Hij is in ieder geval klaar om zondag zijn doel op de 5000m te bereiken, nl. onder de 16 minuten lopen. Volgens Magda is met mij alles ok en zit ik perfect op schema. We zullen zondag wel zien. Ik kan alleen mijn best doen en dan zien waar ik eindig. Het wordt wellicht een race zoals vorig jaar. Een voor mij net iets te snelle eerste ronde, aanklampen in de volgende 200m en sterven op het einde. (FOTOS BVV 2007) Als daar dan een goede tijd tegenover staat vind ik het best ok. Ik ben niet bang om af te zien maar ik zie niet graag af voor niets. Het gaat bij de interclub natuurlijk in de eerste plaats om de punten. Niet laatste eindigen is dan de boodschap, maar ik hoop toch beter te doen dan dat... Moon trainde gisteren op korte spurtjes en hink-stapspringen. Nu ja, dat moet je bij die jongeren allemaal nog wat relativeren. Het is eerder een soort initiatie waarbij vooral wordt gelet op het nemen van grote passen. Noah wilde vandaag ook graag meekomen maar voorlopig zal hij enkel op vrijdag trainen. Hij moet écht nog wel op tijd in zijn bed. Zelfs Moon heeft soms last van die achtereenvolgende trainingen. Niet dat die zo zwaar zijn, maar eerder door het feit dat hij op traingsdagen pas na negenen gaat slapen. Eigenlijk te laat...
Ik heb niet tot mijn spijt ontdekt dat AC Break twee ploegen inzet voor de BVV en dat in onze afdeling de B-ploeg aantreedt. Ik zal dus niet tegen Thomas Matthijs lopen maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg, hoor! Op meer dan 10 seconden worden gelopen op 800 meter is zelfs voor oude krijgers geen leuke ervaring. Met mijn linkervoet gaat het de goede kant op. Dat speciale steunverband helpt wel echt en ook buiten de trainingen ondervind ik minder en minder last. Ik ben vanavond wel naar de dokter getrokken omdat mijn neusverkoudheid stilaan lijkt te zakken naar de onderste luchtwegen. Sinds vanmorgen zit ik met een hoest opgezadeld. Ik begin te geloven dat mijn lichaam maar signalen blijft verzenden. Zo van: 'hellep, stop ermee, ga tuinieren, tekenen, laat je lichaam nu eindelijk rusten, stop de pijn...' 't Zal gaan zeker! De honger is nog te groot en zolang die groter is dan de hunker naar rust en zolang ik de pijn kan doorbijten (Ik heb me neergelegd bij het feit dat ik waarschijnlijk nooit meer zonder pijn zal lopen en da's al veel.) ga ik ermee door. Liefst nog één jaartje bij de 50plussers. Daarna zal ik alles herbekijken en misschien de specifieke trainingen herleiden tot 2 ipv 3 per week. Maar we zijn zo ver nog niet. Eerst dit voorjaar proberen kwaliteit te halen. Stap voor stap en van wedstrijd tot wedstrijd. Da's de tol der jaren natuurlijk. Maar wanneer het lukt om nog eens een goede tijd neer te zetten is de voldoening o zo groot... Ik wil ook een kleine rechtzetting maken bij het artikeltje van vrijdag. De trainster die de eer had om als eerste Noah (als een soort Deus ex machina of Mister Bean) in haar groep te zien opdagen heet Karolien en niet Sophie. Bedankt Bruno, voor de correctie. Ik zal Moon ook maar inlichten want die denkt dus dat ze Sophie heet en wie weet hoe dikwijls hij haar reeds met die naam heeft aangesproken. Gisterenavond las ik in het wetenschappelijk tijdschrift Kijk een artikel over de F117 Nighthawk die binnenkort met pensioen gaat. Daarin stond dat de stof die het toestel voor de radar onzichtbaar maakt de afkorting RAM heeft. Misschien zit daar een nieuwe piste voor een logo en wie weet worden wij Rammers dan ook onzichtbaar voor de tegenstrevers om net voor de meet als een duiveltje uit een doos weer te voorschijn te komen.
Vanmorgen ging om 8 uur de wekker en ik verschoot me een bult. Ik had net niet geslapen. Het geluid van de Weerdse bierfeesten had me nog enkele uren wakker gehouden. De wind had duidelijk in mijn nadeel geblazen... Ik stond toch maar op want om tien uur wordt er elke zondag getraind in het Vrijbroekpark en ik eet het liefst twee uur op voorhand. Niet veel, slechts twee bananen en een koffie met veel suiker. Maar da's voor mij genoeg! We waren vrij talrijk maar niet compleet op het appel. De zware trainingen van de laatste weken eisen stilaan bij sommigen hun tol. Zo ook bij mij; Ik voel dat ik conditioneel op schema zit, maar die voet!!! Enkele weken geleden had ik bij de apotheker een speciaal steunverband gekocht voor enkel en voet. Die zou ik nu eens uittesten. De opwarmingsronde van drie kilometer was alvast veelbelovend. Ik voelde enkel heel in het begin iets. Daarna ging het steeds beter. Ik had er wel een halve bus reflex spray op gespoten. Je kon me vandaag volgen op de geur... Ook de versnellingen gingen perfect. Het steunverband werkte want mijn voet kantelde niet meer. Daarna volgde de 'plat de résistance', een fartleck over zes kilometer. Niet mijn lievelingstraining, maar wel nuttig in de opbouw naar de topconditie. Kjell vertrok met Jasper op kop en het tempo was meteen moordend. Ik plaatste me tussen beide in en voelde dat het wel snor zat. Ik wist dat ik het op het einde moeilijk ging krijgen maar mijn plan is steeds hetzelfde: aanklampen en zo laat mogelijk lossen. Na één ronde hield een vermoeide Jasper het voor bekeken en zat ik nog alleen in het zog van superKjell. Ewoud volgde op korte afstand en profiteerde van de tragere stukken om steeds weer dichterbij te sluipen. Ewoud zit ook in een opwaartse spiraal. Ik voel hem week na week beteren, al vindt hij dat zelf niet. De tweede ronde was zoals gewoonlijk op het tandvlees. Ik ging in de eerste stukken nog behoorlijk soepel mee maar daarna werd het stompen en trekken en op het einde moest ik een tiental meter prijsgeven. Maar moeten lossen van Kjell is voor mij geen schande. Ik zei hen tijdens het lopen dat het net was of ik met mijn zonen aan het trainen was. Maar weinig vaders zullen op hun bijna vijftigste nog meekunnen tijdens zulke zware trainingen, kreeg ik als antwoord. Ook waar! Het beste nieuws van de dag was dat ik met het steunverband normaal heb kunnen trainen. Hopelijk verloopt de rest van de week even rooskleurig en kan ik, desnoods met been ingetapete voet zondag mijn club een dienst bewijzen. Het wordt allicht moeilijk en waarschijnlijk onmogelijk voor mij om evenveel punten te pakken als vorig jaar. We zijn toen als kampioen gestegen en krijgen nu een aantal echte topclubs op den boterham. Als AC Break Thomas Matthijs opstelt op de 800m wil ik na de wedstrijd met hem op de foto. Kan ik later vertellen dat ik ooit tegen hem heb gelopen...
Hilde werd vandaag 39 en dat gingen we bij haar zus in de tuin vieren. Het was dan ook schitterend weer en het werd een gezellig en lekker etentje met de nodige champagne en andere drankjes. Bij mij bleef het beperkt tot enkele glazen. Ik weet dat het geen kwaad kan maar ik ben op sommige punten nogal principieel. Ik heb het daar vrij rustig gehouden want ik had bijzonder veel last van mijn voet. De jongens vroegen constant om te shotten maar dat ging gewoon niet. Gelukkig waren er ook nog Ome Marc en Kirby om de mannen wat af te matten. Ikzelf was maar al te blij dat ik vandaag niet hoefde te lopen. De zaterdag is mijn vaste wekelijkse rustdag. (Al durf ik soms ook op die dag nog een korte duurloop inlassen!) Ik zat bij momenten in gedachten al bij de BVV van volgende week en het BK dat daar kort op volgt. Wat wordt het indien die voet niet beter wordt. Moet ik een risico nemen en de BVV lopen? Misschien mis ik dan het BK, toch nog altijd mijn voornaamste doel. Twijfels alom... Morgenvroeg wordt een serieuze test. Erop of eronder!
Vandaag was het geen voetbaltraining en zo kon ik weer eens naar de avondtraining op de Nekker. Ik heb niets tegen het alleen trainen, maar het groepsgevoel is ook belangrijk en samen ga je altijd net iets dieper in de inspanning. Voor de mannen van de halve fond stond er een snelheidstraining op het programma. Tien keer 150 en om Ewoud te plezieren geen 50m inlopen maar meteen voluit doorgaan. En dat deden we. Jasper trok telkens serieus door en ik moest, zeker bij de eerste spurten, alles uit de kast halen. Daarna ging het beter, maar geleidelijk aan kreeg ik weer pijn in de linkervoet. Vooral het nemen van de bocht was problematisch. Het blijft toch bang afwachten. Het was ook een speciale training want Noah was voor het eerst meegekomen. Ik had hem wel verwittigd en gebriefd. Flink luisteren en uw broer niet achterna lopen en niemand ambeteren. Ik zei hem ook dat ik na de training aan de coach zou vragen of hij mocht terugkomen. Hij werd samen met Moon, Alexander en nog een vijftal anderen bij Sophie ingedeeld. Bij de opwarming (Ongeveer een kilometer) zag ik hem vrolijk met Moon en de snelste mannen meegaan. Daarna stonden er startblokken en korte spurtjes op het menu. Ik zag Sophie heel dikwijls wegkijken om niet in lachen uit te barsten. De Noah is nu eenmaal een grappig manneke maar je moet hem wel kort houden, anders speelt hij de baas! Na de training vroeg ik aan Noah of zijn trainster niet te streng was geweest. 'Neen, helemaal niet', antwoordde hij, ' het is een toffe!' Ik ben blij. Het is voor Noah alvast goed begonnen en ik geloof dat hij dit leuker vond dan de trainingen op Zennester. Achteraf viel hij thuis wel in slaap in de zetel. Ook dat was een première...
De duiveltjes A van zennester trokken vandaag naar O.L.V.-Waver om er het tornooi van Wavria te spelen. Niet minder dan 40 ploegen stonden er tegenover elkaar. Een onverdeeld succes werd het niet, maar in tegenstelling tot vorige zaterdag in Eppegem was er strijdlust en inzet in de ploeg. Het niveau dat in de competitie werd gehaald zag ik echter op geen enkel ogenblik. Onze mannen verloren (soms onterecht!) hun eerste vier wedstrijden. Daarna werd er één keer gewonnen en twee maal gelijk gespeeld. Ik denk dat ze allemaal stilaan heel moe worden. Ook Moon loopt er niet meer zo fris bij. Dat de echte zomerstop er maar snel aankomt. Nog enkel het tornooi van Zennester zelf en hij kan zich op het lopen concentreren. Ik denk wel dat ik hem eerst een volle week ga laten rusten. Ik heb van de middagpauze op het tornooi van Wavria gebruik gemaakt om mijn korte duurloop af te werken. Ik ben niet gewoon om op asvalt te lopen. Het is eens wat anders, maar geef mij maar de veilige parken, hoor! Ik zag nadien enkele voetbalsupporters raar opkijken toen ik op het fietspad naast de voetbalparking mijn gebruikelijke versnellingen deed. Mijn rug heeft het vandaag opnieuw gehouden. Ik kijk er van op. Mijn voet daarentegen voelde net als gisteren vrij pijnlijk. Vandaag heb ik ook een beginnende verkoudheid én keelpijn. Ik was gisteren blijkbaar toch beter gaan schuilen zoals de rest. Vandaag extra vroeg in bed en wie weet, morgen ben ik misschien al beter!
Woensdagavond is het training voor de jongens op Zennester. Ik had nog niet kunnen trainen en dan is het meest voor de hand liggende een duurloop rond de voetbalvelden van Hombeek. Drie kwartiertjes heb ik rondjes gedraaid, zelfs toen het begon te gieten en iedereen naar binnen vluchtte. Mijn rug deed het behoorlijk maar die linkervoet baart me zorgen. Na iedere bocht weer pijnscheuten. Afwachten! Ik las op de blog van Els Lens dat ze door haar hernia een hele week in het ziekenhuis heeft doorgebracht voor pijnbehandeling en dat ze vreest voor haar verdere loopcarrière. Het stemt natuurlijk tot nadenken. In hoeverre is de zware belasting die topsport met zich meebrengt op latere leeftijd nog gezond. Veel sterkte, Els. Ik hoop je snel weer op de Nekker te zien.
Gisteren was het gewoon kwestie om de vermoeidheid uit de benen te krijgen. Zoals ik eerder vertelde was het een WE dat kon tellen. Geen minuut heb ik stil gezeten maar ik heb ook geen minuut kunnen lopen. Nu, voor mijn rug kon dat eigenlijk geen kwaad en Magda zei me dat ik gerust twee dagen mocht rusten (tja, da's natuurlijk wel een relatief begrip) omdat mijn conditie ok is. Gisteren liep ik dus 40 minuten rondjes in Machelen en mijn rug voelde beter aan. Mijn voet zorgde wel voor ongerustheid en ook vandaag had ik pijn aan de linkervoet tijdens de opwarming. Ik merk dat ik geen last heb wanneer ik op de piste loop maar wel tijdens de duurlopen. Blijkbaar komen de pijnscheuten wanneer mijn voet kantelt, zoals bij het draaien en lopen op oneffen ondergrond. Ik verzorg het en hoop toch wel op verbetering want de eerste wedstrijd komte er aan, nl. de BVV bij de seniors in Mol. (Volgens Kjell een heel leuke club. Ik ben benieuwd!) Ik loop daar normaal gezien de 800m en de 4x400. (Toch zwaar voor een bijna 49 jarige.) Vandaag stond er weer een felle wind op de Nekker. De tegenwind zat nu niet in de laatste bocht maar uitzonderlijk in de laatste rechte lijn. Moordend dus. En het programma was niet licht. Drie series van 3x300m met 100m joggen tussen. Tussen de reeksen in drie minuten recuperatie. Ik moest ze allemaal lopen in 46-47'. Het was maar net te doen want de binnenbaan ligt helemaal open voor reparatie. De laatste liep ik in 44'. De conditie zit dus wel snor, maar bij het uitlopen voelde ik toch wel weer een volledig verkrampte rechterzijde. Morgen wordt het recuperatielopen weer een helletocht door die verdomde rug. Maar bon, je leert er mee leven zeker? Kjell en de twee Timmen (De gruute en de klaane zoals ze in Brussel zouden zeggen!) moesten 4 series van 300 lopen. De eerste bestond uit 5x300 , gevolgd door drie series van 3X300m. Da's voer voor de lange afstandmannen, hé. Moontje was nog moe van het WE. Bij het lopen ging het niet zo vlot als gewoonlijk zei Bruno, zijn trainer. Na het lopen oefenden de kleintjes voor het eerst met echte discussen. Niet gemakkelijk want echt wel heel technisch. Moon gooide niet echt ver maar vond het plezant. Gisteren was Sarah jarig! Bij deze, Happy Birthday, zelfs al was ik jou gisteren vergeten. (Maar ik was blijkbaar niet de enige...)
Gisterenavond had ik voor Moon en zijn beste vriend Brent die dit WE bleef logeren een verrassing. We zijn met zijn drieën naar Anderlecht-Sint-Truiden gaan kijken. De twee kapoenen waren dolblij en hebben een fantastische avond gehad. (Foto's 1-2) Vooral het laatste kwartier waren ze door het dolle heen. Toen vielen nl. de 4 Anderlechtdoelpunten. Vandaag waren ze niet echt uitgerust maar ze waren toch op post op de plantenbeurs van Hombeek. (Traditioneel georganiseerd door hun eigen Sint-Maartenschool) Ik had trouwens een hele ploeg voorzien om me te helpen bij de verdeling van meer dan 8000 Feeling Wonen. (Een reclamestunt die ik voor het derde jaar op rij kon herhalen) (FOTO's 3-5) Ook vandaag werd er gelopen. De tweede dag van het PK ging door in Mol en daar trad Kjell aan op de 5000m. Hij deed het bijna zo goed als Jasper daags voordien. Kjell streed voortdurend vooraan en liep bijna permanent aan de leiding, gevolgd door groot favoriet Atelaw Bekele. Toen die zijn aanval plaatste verkoos Kjell om zijn eigen tempo aan te houden. Op het einde versnelde Kjell dan op zijn beurt en hij had aan de meet maar een luttele 4 seconden achterstand meer op de winnaar. Deze zilveren medaille is ook voor Kjell een eerste mooi resultaat in dit nog prille seizoen. Mannen, jullie beseffen niet hoe blij en fier ik ben...
Het WE begint op vrijdag. Mijn verslag zal daar dan ook maar aanvangen in het park van Machelen voor mijn wekelijkse snelheidstraining. De opwarming verliep wat hoekig en de pijn van de afgelopen dagen was nog steeds aanwezig. Ik zal wellicht reeds volgende week naar Peter (osteo) moeten. De serie honderden verliep dan weer beter dan ik had verwacht. Volgens Kjell (die by the way Kiné) studeert heeft dat allemaal te maken met de adrenaline die vrijkomt en gedeeltelijk de pijn verdooft... Ik heb mijn training in ieder geval afgewerkt. 's Avonds na de training op Zennester (FOTO1) was het duiveltjesfeest (FOTO'S 2-3) en daar hebben we trainer Ruud en afgevaardigde Benny in de bloemen gezet.(FOTO'S 4-5) Ze verdienen dat wel na het goede werk dat ze dit jaar met onze mannekens hebben geleverd. Ook voor de spelertjes hadden we een aandenken, nl. een t-shirt met een door mezelf ontworpen logo. (The Ruud-boys) (FOTO6) Zaterdag was het verzamelen geblazen voor het tornooi van Eppegem. (FOTO'S 7-8)Het werd geen meevaller. De laatste tijd is er wat minder gedisciplineerd getraind en de jongens waren ook moe van het feest. Het was er aan te zien. Hadden ze gespeeld op het niveau van de competitie dan hadden ze de finale kunnen halen. Nu moesten ze tevreden zijn met een vijfde plaats. Ondertussen liepen mijn atletiekmakkers in Kapellen hun PK. Daar werd het wel een meevaller met een schitterende eerste titel op 800 voor de jarige Jasper (20). Het podium werd vervolledigd door Filip die mooi brons wist te bemachtigen. Zo zie je maar, hé Jasper. Hard werken, geduld hebben, er in geloven en naar Magda luisteren. Allemaal ingrediënten die geleid hebben naar dit mooie seizoensbegin! Er waren gisteren tal van uitstekende prestaties van mijn RAMgenoten. Te veel om op te noemen maar ééntje wil ik hier toch aanhalen en dat is Boris Moens, de zoon van mijn beste vriend Kurt die sinds hij met Johan Wonninck traint blijkbaar nog een stap vooruit heeft gezet en daar nu voor beloond wordt met goud op de 100 en zilver op de 200m (FOTO9). Bravo aan allemaal... Alle uitslagen en een aantal foto's vind je trouwens op onze site: www.ramatletiek.com.
Om halftwaalf was het drink op de redactie. Niet echt met een bepaalde reden. We hadden er gewoon zin in en toevallig hadden de collega's die net terug waren van de designbeurs in Milaan ham en Italiaanse schuim- en rode wijn mee. Tja, ik ben allergisch voor rood, dus maar een glaasje schuimwijn. Ik kan echter niet goed tegen alcohol. Ik drink wel elke dag bij het avondeten juist geteld één glaasje witte wijn, maar dan is het ook avond. Nu stond nog een duurloop op mijn programma. Jawadde... Van dat ene glas liep ik gewoon al fladderend door het park van Machelen. Nu, lang duurde dat euforisch gevoel niet, hoor. Na tien minuten had ik zo'n zere rug en zware benen dat ik best zo'n drinkbus à la Freddy Maertens had kunnen gebruiken. Het gerucht ging vroeger dat hij champagne in zijn drinkbus deed. Veel suikers... Maar geen kwaad woord over Freddy. Toen mijn broer en ik jong waren was dat ons groot idool én voorbeeld. Freddy Maertens is dé reden waarom mijn broer is gaan koersen. We hebben trouwens onze eerste échte koersfiets bij hem gekocht, in de winkel van zijn broer in Lombardsijde, met de centen die we allebei tijdens de grote vakantie hadden verdiend. Onze pa is van daar. Misschien hebben onze roots meegespeeld maar we hadden een ware adoratie voor Freddy. En schoon dat die fietsen waren. Flandriarood met de naam Freddy Maertens op de buizen. Freddy was, wat velen ook over hem mogen denken, een fantastische coureur én een groot kampioen. Hij heeft nog altijd het record qua overwinningen tijdens hetzelfde seizoen behaald.(57) Hij kon ook zowat alles. Tijdrijden, want hij won heel wat prologen en zelfs de grote prijs der Natiën, vroeger het officieuze WK tijdrijden. Hij won ook ooit de trofee Barachi, een koppeltijdrit over meer dan zeventig km samen met Michel Pollentier. Hij droeg meermaals de gele trui in de toer en nam enkele keren het groen mee naar Vlaanderen. Hij was ook een echte Flandrien en streed altijd vooraan in de klassiekers. Wie herinnert zich niet die Ronde van Vlaanderen waar hij tientallen kilometers voorop reed met De Vlaeminck in zijn wiel (die kon of wilde die dag niet overnemen) om dan op de meet door Roger te worden voorbijgestoken. Hij werd ook twee keer wereldkampioen. Het hadden zelfs drie wereldtitels moeten zijn, maar in 1973 gunde Eddy Merckx de jonge Maertens die titel niet. Hij zag nog liever zijn vriend Gimondi winnen! De eerste titel won Freddy in Ostuni na een fantastische race én spurt tegen Francesco Moser, nog zo'n mythische figuur. Die dag was Freddy topfavoriet en hij ontgoochelde niet. Zijn tweede titel kwam er pas jaren later. Na een zware val in de giro van '77 (Dat jaar won hij 13 ritten én het eindklassement in de vuelta!!!) bleef Freddy jaren op de sukkel en niemand zag hem nog terug aan de top komen. Behalve zijn ware fans natuurlijk. Wij bleven hopen en in het jaar 1981 kwam de heropstanding. Freddy begon weer fantastisch te rijden en won vijf ritten en de groene trui in de toer. (In 1976 won hij zelfs 8 ritten). Dat hou je de dag van vandaag niet meer voor mogelijk!) Op het WK werd hij niet echt getipt als mogelijke winnaar.. Het parcours in Praag was niet echt vlak en mannen als Hinault en Beppe Saronni waren dan ook de grote favorieten. Maar een WK is toch wel iets speciaal en wie won er dé spurt van zijn leven. Freddy Maertens. Ik herinner het mij alsof het gisteren was. Chris (mijn broer) en ik zijn toen in tranen uitgebarsten. Een mix van emoties die ik op sportgebied later enkel nog met Frank VDB (mijn andere grote wielergod) heb meegemaakt. De jongeren kennen Freddy zelfs niet want onlangs tijdens een opwarming had ik het over hem en niemand wist wie hij is. Tomtom kennen ze wel natuurlijk. Zo zie je maar hoe vergankelijk roem wel is. Maar ik wil en zal mijn kwajongens toch laten kennismaken met de held uit mijn jeugd. Ik ben begonnen met het tekenen van zijn portret en plan een bedevaart naar het centrum van de Ronde van Vlaanderen waar Freddy nu concervator is. Ik hoop dat mijn papa en mijn broer ook van de partij zullen zijn als ik hem zijn portret afgeef. Drie generaties Lafère met onze kampioen op één foto. Dat zou ik écht fijn vinden. En dan drinken we wel een glaasje champagne, maar niet uit de drinkbus... (www.freddymaertens.be)
Al die late uren werken aan het boek van de Sint-Maartenschool is niet bevorderlijk voor de recuperatie. Ik ben doodop en dat vertaalt zich in het ene spierkwaaltje na het andere. De dag na een pistetraining heb ik altijd last, maar vandaag was het toch wel overdreven. De linkerachillespees, -kuit en -hamstring staan volledig onder druk, in zo'n mate dat ik amper mijn versnellingen na de duurloop kon afwerken. Balen! Als ik erover begin te zagen zegt Hilde dat ik het zelf zoek en gelijk heeft ze natuurlijk. Hopelijk kan het boek morgen naar de drukker en kan ik enkele dagen supervroeg in mijn bed. Het combineren van sporten op niveau met een gezin met kleine kinderen, een job en daarnaast tal van kleinere activiteiten (Ik moet eens leren neen zeggen, zeker?) wordt met de jaren moeilijker. Met Magda heb ik afgesproken om het nog twee seizoenen te proberen. Dit jaar is mijn laatste seizoen bij de Masters 45+. Volgend jaar in Mei wordt ik 50 en dat wordt wellicht mijn laatste seizoen 'à fond'! Daarna mag ik het anders aanpakken. Ik kijk wel uit naar die nieuwe categorie en hoop mijn niveau nog tot dan te kunnen aanhouden. In dat geval liggen er nog wel enkele mooie wedstrijden in het verschiet. Ik speel ook meer en meer met het idee om coach te worden. Dat zegt me echt wel iets. Misschien word ik wel Magda's assistent?
Weeral een lekker weertje vandaag. Is de lente dan écht begonnen? Hopelijk wel want het is zondag Plantenbeurs in Hombeek en traditioneel is het voor heel de Sint-Maartenschool-entourage (FOTOS 1-3) alle hens aan dek. Zo'n 300 vrijwilligers zijn er dan actief om de hele organisatie vlekkeloos te laten verlopen. Ik heb er ook mijn taak, nl. het verdelen van meer dan 8000 Feeling Wonen+tuinspecial, goed voor 11 palletten. Dat gebeurt met de wagen en ik moet ervoor zorgen dat alle ingangen constant worden bevoorraad. Ik krijg wel hulp, hoor, en niet de minste (FOTO4-6) want Noah, Moon en zijn vriend Brent zullen me net als vorig jaar helpen. Zondag dus geen training voor mij en zaterdag is het mijn vaste rustdag. Ik zou zaterdag kunnen lopen ipv zondag maar op mijn leeftijd is het gezond om af en toe eens twee dagen achter elkaar te rusten. Alhoewel er zondag van echt rusten niet veel in huis zal komen. Vandaag was allesbehalve een rustdag. Het was verzamelen geblazen op de Nekker. Ik deed eerst mijn ronde en de auto zat bomvol. Zes passagiers want uitzonderlijk zaten Kjell en Jasper op dinsdag niet op hun kot in Gent. Het werd dus een ouderwets avondje training met de bijna complete bende. Alleen Ewoud en Joeri ontbraken op het appel. De training was niet van de poes. Drie maal zes spurten van 150m met 50m joggen tussen. Na elke reeks drie minuten rust. Ik was voor de training wat aan het twijfelen want ik had weer pijn op de gebruikelijke plaatsen. (Vooral de onderrug en de zitknobbels) Het ging echter nog vrij goed. Niet gemakkelijk want met zo weinig rust tussen de spurten ga je zwaar in het rood, maar het is net de bedoeling om de verzuring op te zoeken. Het zal binnenkort zijn vruchten wel afwerpen. Magda zei dat het wel goed zit en ik vertrouw op haar oordeel. Klein minpunt: de pijn in de linkerenkel die op het einde van de training weer de kop opstak. Het wordt weer smeren... Moon had ook een voortreffelijke training. Hij mocht zelfs een 300 m koers lopen met zijn groep. Hij liep op kop en keek voortdurend achteruit. Ook in de cross doet hij dat veel. Het is net of hij niet wil doorgaan als het niet nodig is. Ik zal hem toch nog eens extra duidelijk moeten maken dat op de piste de chrono's belangrijk zijn en dat je daarom altijd moet doorgaan. Moon kreeg ook wat hordentraining en ik vond hem wel vloeiend over die hekjes vliegen. Achteraf werd het nog wat hockeybalwerpen en was het pijnlijk duidelijk dat Moon geen werper is. Je kan niet alles even goed kunnen, hé.
Net als ik me afvraag wat ik vandaag in godsnaam moet gaan vertellen komt er een mail van Sarah binnen. Kim en Sarah hebben gisteren deelgenomen aan de LadiesRun in Antwerpen. De wedstrijd over 5 km werd net als vorig jaar gewonnen door Nathalie De Vos in een tijd van 15.37. Dat is een volle minuut trager dan vorig jaar maar er stond dan ook een felle wind! Kim deed er 19.04 over en was daarmee 15de. Sarah werd 48e in een tijd van 22.38. In totaal zijn er 1925 deelneemsters aangekomen op deze LadiesRun. Bravo meisjes! Ik snap wel niet waarom jullie in een snoepkleurig shirtje liepen in plaats van jullie clubtruitje maar dat zal wel aan mij liggen, zeker? Vandaag ben ik voor de verandering eens uit de routine gestapt en voor mijn duurloop naar Hofstade getrokken. Het is er toch prettig lopen. En zo weinig volk! Alleen is het spijtig dat je een heel deel van het parcours op asvalt of klinkers moet afleggen. Ook vandaag stond er wat wind maar bij 18° vergeet je die natuurlijk snel. Die 1600en van gisteren zaten nog stevig in mijn lijf en mijn botten kraakten als een oud galjoen. Maar zo'n training heet niet voor niets een recuperatieloop. Tomorrow is another day! Terwijl ik in mijn foto-archief neusde op zoek naar eventuele beelden voor het boek over 100 jaar St. Maartenschool ben ik op beelden van de zaal en de schoolbus (FOTO2) gestoten. De zaal heb ik zo'n 10 jaar geleden geschilderd en staat vol met reusachtige dieren waaronder deze leeuw. (FOTO1) De bus dateert van vorig jaar. Ik maakte de tekeningen op schaal. Deze werden dan ingescand en achteraf in de vorm van stikkers op het voertuig geplakt. (Andere FOTOS).
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
