Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
01-05-2008
Keelpijn!
De duiveltjes A van zennester trokken vandaag naar O.L.V.-Waver om er het tornooi van Wavria te spelen. Niet minder dan 40 ploegen stonden er tegenover elkaar. Een onverdeeld succes werd het niet, maar in tegenstelling tot vorige zaterdag in Eppegem was er strijdlust en inzet in de ploeg. Het niveau dat in de competitie werd gehaald zag ik echter op geen enkel ogenblik. Onze mannen verloren (soms onterecht!) hun eerste vier wedstrijden. Daarna werd er één keer gewonnen en twee maal gelijk gespeeld. Ik denk dat ze allemaal stilaan heel moe worden. Ook Moon loopt er niet meer zo fris bij. Dat de echte zomerstop er maar snel aankomt. Nog enkel het tornooi van Zennester zelf en hij kan zich op het lopen concentreren. Ik denk wel dat ik hem eerst een volle week ga laten rusten. Ik heb van de middagpauze op het tornooi van Wavria gebruik gemaakt om mijn korte duurloop af te werken. Ik ben niet gewoon om op asvalt te lopen. Het is eens wat anders, maar geef mij maar de veilige parken, hoor! Ik zag nadien enkele voetbalsupporters raar opkijken toen ik op het fietspad naast de voetbalparking mijn gebruikelijke versnellingen deed. Mijn rug heeft het vandaag opnieuw gehouden. Ik kijk er van op. Mijn voet daarentegen voelde net als gisteren vrij pijnlijk. Vandaag heb ik ook een beginnende verkoudheid én keelpijn. Ik was gisteren blijkbaar toch beter gaan schuilen zoals de rest. Vandaag extra vroeg in bed en wie weet, morgen ben ik misschien al beter!
Woensdagavond is het training voor de jongens op Zennester. Ik had nog niet kunnen trainen en dan is het meest voor de hand liggende een duurloop rond de voetbalvelden van Hombeek. Drie kwartiertjes heb ik rondjes gedraaid, zelfs toen het begon te gieten en iedereen naar binnen vluchtte. Mijn rug deed het behoorlijk maar die linkervoet baart me zorgen. Na iedere bocht weer pijnscheuten. Afwachten! Ik las op de blog van Els Lens dat ze door haar hernia een hele week in het ziekenhuis heeft doorgebracht voor pijnbehandeling en dat ze vreest voor haar verdere loopcarrière. Het stemt natuurlijk tot nadenken. In hoeverre is de zware belasting die topsport met zich meebrengt op latere leeftijd nog gezond. Veel sterkte, Els. Ik hoop je snel weer op de Nekker te zien.
Gisteren was het gewoon kwestie om de vermoeidheid uit de benen te krijgen. Zoals ik eerder vertelde was het een WE dat kon tellen. Geen minuut heb ik stil gezeten maar ik heb ook geen minuut kunnen lopen. Nu, voor mijn rug kon dat eigenlijk geen kwaad en Magda zei me dat ik gerust twee dagen mocht rusten (tja, da's natuurlijk wel een relatief begrip) omdat mijn conditie ok is. Gisteren liep ik dus 40 minuten rondjes in Machelen en mijn rug voelde beter aan. Mijn voet zorgde wel voor ongerustheid en ook vandaag had ik pijn aan de linkervoet tijdens de opwarming. Ik merk dat ik geen last heb wanneer ik op de piste loop maar wel tijdens de duurlopen. Blijkbaar komen de pijnscheuten wanneer mijn voet kantelt, zoals bij het draaien en lopen op oneffen ondergrond. Ik verzorg het en hoop toch wel op verbetering want de eerste wedstrijd komte er aan, nl. de BVV bij de seniors in Mol. (Volgens Kjell een heel leuke club. Ik ben benieuwd!) Ik loop daar normaal gezien de 800m en de 4x400. (Toch zwaar voor een bijna 49 jarige.) Vandaag stond er weer een felle wind op de Nekker. De tegenwind zat nu niet in de laatste bocht maar uitzonderlijk in de laatste rechte lijn. Moordend dus. En het programma was niet licht. Drie series van 3x300m met 100m joggen tussen. Tussen de reeksen in drie minuten recuperatie. Ik moest ze allemaal lopen in 46-47'. Het was maar net te doen want de binnenbaan ligt helemaal open voor reparatie. De laatste liep ik in 44'. De conditie zit dus wel snor, maar bij het uitlopen voelde ik toch wel weer een volledig verkrampte rechterzijde. Morgen wordt het recuperatielopen weer een helletocht door die verdomde rug. Maar bon, je leert er mee leven zeker? Kjell en de twee Timmen (De gruute en de klaane zoals ze in Brussel zouden zeggen!) moesten 4 series van 300 lopen. De eerste bestond uit 5x300 , gevolgd door drie series van 3X300m. Da's voer voor de lange afstandmannen, hé. Moontje was nog moe van het WE. Bij het lopen ging het niet zo vlot als gewoonlijk zei Bruno, zijn trainer. Na het lopen oefenden de kleintjes voor het eerst met echte discussen. Niet gemakkelijk want echt wel heel technisch. Moon gooide niet echt ver maar vond het plezant. Gisteren was Sarah jarig! Bij deze, Happy Birthday, zelfs al was ik jou gisteren vergeten. (Maar ik was blijkbaar niet de enige...)
Gisterenavond had ik voor Moon en zijn beste vriend Brent die dit WE bleef logeren een verrassing. We zijn met zijn drieën naar Anderlecht-Sint-Truiden gaan kijken. De twee kapoenen waren dolblij en hebben een fantastische avond gehad. (Foto's 1-2) Vooral het laatste kwartier waren ze door het dolle heen. Toen vielen nl. de 4 Anderlechtdoelpunten. Vandaag waren ze niet echt uitgerust maar ze waren toch op post op de plantenbeurs van Hombeek. (Traditioneel georganiseerd door hun eigen Sint-Maartenschool) Ik had trouwens een hele ploeg voorzien om me te helpen bij de verdeling van meer dan 8000 Feeling Wonen. (Een reclamestunt die ik voor het derde jaar op rij kon herhalen) (FOTO's 3-5) Ook vandaag werd er gelopen. De tweede dag van het PK ging door in Mol en daar trad Kjell aan op de 5000m. Hij deed het bijna zo goed als Jasper daags voordien. Kjell streed voortdurend vooraan en liep bijna permanent aan de leiding, gevolgd door groot favoriet Atelaw Bekele. Toen die zijn aanval plaatste verkoos Kjell om zijn eigen tempo aan te houden. Op het einde versnelde Kjell dan op zijn beurt en hij had aan de meet maar een luttele 4 seconden achterstand meer op de winnaar. Deze zilveren medaille is ook voor Kjell een eerste mooi resultaat in dit nog prille seizoen. Mannen, jullie beseffen niet hoe blij en fier ik ben...
Het WE begint op vrijdag. Mijn verslag zal daar dan ook maar aanvangen in het park van Machelen voor mijn wekelijkse snelheidstraining. De opwarming verliep wat hoekig en de pijn van de afgelopen dagen was nog steeds aanwezig. Ik zal wellicht reeds volgende week naar Peter (osteo) moeten. De serie honderden verliep dan weer beter dan ik had verwacht. Volgens Kjell (die by the way Kiné) studeert heeft dat allemaal te maken met de adrenaline die vrijkomt en gedeeltelijk de pijn verdooft... Ik heb mijn training in ieder geval afgewerkt. 's Avonds na de training op Zennester (FOTO1) was het duiveltjesfeest (FOTO'S 2-3) en daar hebben we trainer Ruud en afgevaardigde Benny in de bloemen gezet.(FOTO'S 4-5) Ze verdienen dat wel na het goede werk dat ze dit jaar met onze mannekens hebben geleverd. Ook voor de spelertjes hadden we een aandenken, nl. een t-shirt met een door mezelf ontworpen logo. (The Ruud-boys) (FOTO6) Zaterdag was het verzamelen geblazen voor het tornooi van Eppegem. (FOTO'S 7-8)Het werd geen meevaller. De laatste tijd is er wat minder gedisciplineerd getraind en de jongens waren ook moe van het feest. Het was er aan te zien. Hadden ze gespeeld op het niveau van de competitie dan hadden ze de finale kunnen halen. Nu moesten ze tevreden zijn met een vijfde plaats. Ondertussen liepen mijn atletiekmakkers in Kapellen hun PK. Daar werd het wel een meevaller met een schitterende eerste titel op 800 voor de jarige Jasper (20). Het podium werd vervolledigd door Filip die mooi brons wist te bemachtigen. Zo zie je maar, hé Jasper. Hard werken, geduld hebben, er in geloven en naar Magda luisteren. Allemaal ingrediënten die geleid hebben naar dit mooie seizoensbegin! Er waren gisteren tal van uitstekende prestaties van mijn RAMgenoten. Te veel om op te noemen maar ééntje wil ik hier toch aanhalen en dat is Boris Moens, de zoon van mijn beste vriend Kurt die sinds hij met Johan Wonninck traint blijkbaar nog een stap vooruit heeft gezet en daar nu voor beloond wordt met goud op de 100 en zilver op de 200m (FOTO9). Bravo aan allemaal... Alle uitslagen en een aantal foto's vind je trouwens op onze site: www.ramatletiek.com.
Om halftwaalf was het drink op de redactie. Niet echt met een bepaalde reden. We hadden er gewoon zin in en toevallig hadden de collega's die net terug waren van de designbeurs in Milaan ham en Italiaanse schuim- en rode wijn mee. Tja, ik ben allergisch voor rood, dus maar een glaasje schuimwijn. Ik kan echter niet goed tegen alcohol. Ik drink wel elke dag bij het avondeten juist geteld één glaasje witte wijn, maar dan is het ook avond. Nu stond nog een duurloop op mijn programma. Jawadde... Van dat ene glas liep ik gewoon al fladderend door het park van Machelen. Nu, lang duurde dat euforisch gevoel niet, hoor. Na tien minuten had ik zo'n zere rug en zware benen dat ik best zo'n drinkbus à la Freddy Maertens had kunnen gebruiken. Het gerucht ging vroeger dat hij champagne in zijn drinkbus deed. Veel suikers... Maar geen kwaad woord over Freddy. Toen mijn broer en ik jong waren was dat ons groot idool én voorbeeld. Freddy Maertens is dé reden waarom mijn broer is gaan koersen. We hebben trouwens onze eerste échte koersfiets bij hem gekocht, in de winkel van zijn broer in Lombardsijde, met de centen die we allebei tijdens de grote vakantie hadden verdiend. Onze pa is van daar. Misschien hebben onze roots meegespeeld maar we hadden een ware adoratie voor Freddy. En schoon dat die fietsen waren. Flandriarood met de naam Freddy Maertens op de buizen. Freddy was, wat velen ook over hem mogen denken, een fantastische coureur én een groot kampioen. Hij heeft nog altijd het record qua overwinningen tijdens hetzelfde seizoen behaald.(57) Hij kon ook zowat alles. Tijdrijden, want hij won heel wat prologen en zelfs de grote prijs der Natiën, vroeger het officieuze WK tijdrijden. Hij won ook ooit de trofee Barachi, een koppeltijdrit over meer dan zeventig km samen met Michel Pollentier. Hij droeg meermaals de gele trui in de toer en nam enkele keren het groen mee naar Vlaanderen. Hij was ook een echte Flandrien en streed altijd vooraan in de klassiekers. Wie herinnert zich niet die Ronde van Vlaanderen waar hij tientallen kilometers voorop reed met De Vlaeminck in zijn wiel (die kon of wilde die dag niet overnemen) om dan op de meet door Roger te worden voorbijgestoken. Hij werd ook twee keer wereldkampioen. Het hadden zelfs drie wereldtitels moeten zijn, maar in 1973 gunde Eddy Merckx de jonge Maertens die titel niet. Hij zag nog liever zijn vriend Gimondi winnen! De eerste titel won Freddy in Ostuni na een fantastische race én spurt tegen Francesco Moser, nog zo'n mythische figuur. Die dag was Freddy topfavoriet en hij ontgoochelde niet. Zijn tweede titel kwam er pas jaren later. Na een zware val in de giro van '77 (Dat jaar won hij 13 ritten én het eindklassement in de vuelta!!!) bleef Freddy jaren op de sukkel en niemand zag hem nog terug aan de top komen. Behalve zijn ware fans natuurlijk. Wij bleven hopen en in het jaar 1981 kwam de heropstanding. Freddy begon weer fantastisch te rijden en won vijf ritten en de groene trui in de toer. (In 1976 won hij zelfs 8 ritten). Dat hou je de dag van vandaag niet meer voor mogelijk!) Op het WK werd hij niet echt getipt als mogelijke winnaar.. Het parcours in Praag was niet echt vlak en mannen als Hinault en Beppe Saronni waren dan ook de grote favorieten. Maar een WK is toch wel iets speciaal en wie won er dé spurt van zijn leven. Freddy Maertens. Ik herinner het mij alsof het gisteren was. Chris (mijn broer) en ik zijn toen in tranen uitgebarsten. Een mix van emoties die ik op sportgebied later enkel nog met Frank VDB (mijn andere grote wielergod) heb meegemaakt. De jongeren kennen Freddy zelfs niet want onlangs tijdens een opwarming had ik het over hem en niemand wist wie hij is. Tomtom kennen ze wel natuurlijk. Zo zie je maar hoe vergankelijk roem wel is. Maar ik wil en zal mijn kwajongens toch laten kennismaken met de held uit mijn jeugd. Ik ben begonnen met het tekenen van zijn portret en plan een bedevaart naar het centrum van de Ronde van Vlaanderen waar Freddy nu concervator is. Ik hoop dat mijn papa en mijn broer ook van de partij zullen zijn als ik hem zijn portret afgeef. Drie generaties Lafère met onze kampioen op één foto. Dat zou ik écht fijn vinden. En dan drinken we wel een glaasje champagne, maar niet uit de drinkbus... (www.freddymaertens.be)
Al die late uren werken aan het boek van de Sint-Maartenschool is niet bevorderlijk voor de recuperatie. Ik ben doodop en dat vertaalt zich in het ene spierkwaaltje na het andere. De dag na een pistetraining heb ik altijd last, maar vandaag was het toch wel overdreven. De linkerachillespees, -kuit en -hamstring staan volledig onder druk, in zo'n mate dat ik amper mijn versnellingen na de duurloop kon afwerken. Balen! Als ik erover begin te zagen zegt Hilde dat ik het zelf zoek en gelijk heeft ze natuurlijk. Hopelijk kan het boek morgen naar de drukker en kan ik enkele dagen supervroeg in mijn bed. Het combineren van sporten op niveau met een gezin met kleine kinderen, een job en daarnaast tal van kleinere activiteiten (Ik moet eens leren neen zeggen, zeker?) wordt met de jaren moeilijker. Met Magda heb ik afgesproken om het nog twee seizoenen te proberen. Dit jaar is mijn laatste seizoen bij de Masters 45+. Volgend jaar in Mei wordt ik 50 en dat wordt wellicht mijn laatste seizoen 'à fond'! Daarna mag ik het anders aanpakken. Ik kijk wel uit naar die nieuwe categorie en hoop mijn niveau nog tot dan te kunnen aanhouden. In dat geval liggen er nog wel enkele mooie wedstrijden in het verschiet. Ik speel ook meer en meer met het idee om coach te worden. Dat zegt me echt wel iets. Misschien word ik wel Magda's assistent?
Weeral een lekker weertje vandaag. Is de lente dan écht begonnen? Hopelijk wel want het is zondag Plantenbeurs in Hombeek en traditioneel is het voor heel de Sint-Maartenschool-entourage (FOTOS 1-3) alle hens aan dek. Zo'n 300 vrijwilligers zijn er dan actief om de hele organisatie vlekkeloos te laten verlopen. Ik heb er ook mijn taak, nl. het verdelen van meer dan 8000 Feeling Wonen+tuinspecial, goed voor 11 palletten. Dat gebeurt met de wagen en ik moet ervoor zorgen dat alle ingangen constant worden bevoorraad. Ik krijg wel hulp, hoor, en niet de minste (FOTO4-6) want Noah, Moon en zijn vriend Brent zullen me net als vorig jaar helpen. Zondag dus geen training voor mij en zaterdag is het mijn vaste rustdag. Ik zou zaterdag kunnen lopen ipv zondag maar op mijn leeftijd is het gezond om af en toe eens twee dagen achter elkaar te rusten. Alhoewel er zondag van echt rusten niet veel in huis zal komen. Vandaag was allesbehalve een rustdag. Het was verzamelen geblazen op de Nekker. Ik deed eerst mijn ronde en de auto zat bomvol. Zes passagiers want uitzonderlijk zaten Kjell en Jasper op dinsdag niet op hun kot in Gent. Het werd dus een ouderwets avondje training met de bijna complete bende. Alleen Ewoud en Joeri ontbraken op het appel. De training was niet van de poes. Drie maal zes spurten van 150m met 50m joggen tussen. Na elke reeks drie minuten rust. Ik was voor de training wat aan het twijfelen want ik had weer pijn op de gebruikelijke plaatsen. (Vooral de onderrug en de zitknobbels) Het ging echter nog vrij goed. Niet gemakkelijk want met zo weinig rust tussen de spurten ga je zwaar in het rood, maar het is net de bedoeling om de verzuring op te zoeken. Het zal binnenkort zijn vruchten wel afwerpen. Magda zei dat het wel goed zit en ik vertrouw op haar oordeel. Klein minpunt: de pijn in de linkerenkel die op het einde van de training weer de kop opstak. Het wordt weer smeren... Moon had ook een voortreffelijke training. Hij mocht zelfs een 300 m koers lopen met zijn groep. Hij liep op kop en keek voortdurend achteruit. Ook in de cross doet hij dat veel. Het is net of hij niet wil doorgaan als het niet nodig is. Ik zal hem toch nog eens extra duidelijk moeten maken dat op de piste de chrono's belangrijk zijn en dat je daarom altijd moet doorgaan. Moon kreeg ook wat hordentraining en ik vond hem wel vloeiend over die hekjes vliegen. Achteraf werd het nog wat hockeybalwerpen en was het pijnlijk duidelijk dat Moon geen werper is. Je kan niet alles even goed kunnen, hé.
Net als ik me afvraag wat ik vandaag in godsnaam moet gaan vertellen komt er een mail van Sarah binnen. Kim en Sarah hebben gisteren deelgenomen aan de LadiesRun in Antwerpen. De wedstrijd over 5 km werd net als vorig jaar gewonnen door Nathalie De Vos in een tijd van 15.37. Dat is een volle minuut trager dan vorig jaar maar er stond dan ook een felle wind! Kim deed er 19.04 over en was daarmee 15de. Sarah werd 48e in een tijd van 22.38. In totaal zijn er 1925 deelneemsters aangekomen op deze LadiesRun. Bravo meisjes! Ik snap wel niet waarom jullie in een snoepkleurig shirtje liepen in plaats van jullie clubtruitje maar dat zal wel aan mij liggen, zeker? Vandaag ben ik voor de verandering eens uit de routine gestapt en voor mijn duurloop naar Hofstade getrokken. Het is er toch prettig lopen. En zo weinig volk! Alleen is het spijtig dat je een heel deel van het parcours op asvalt of klinkers moet afleggen. Ook vandaag stond er wat wind maar bij 18° vergeet je die natuurlijk snel. Die 1600en van gisteren zaten nog stevig in mijn lijf en mijn botten kraakten als een oud galjoen. Maar zo'n training heet niet voor niets een recuperatieloop. Tomorrow is another day! Terwijl ik in mijn foto-archief neusde op zoek naar eventuele beelden voor het boek over 100 jaar St. Maartenschool ben ik op beelden van de zaal en de schoolbus (FOTO2) gestoten. De zaal heb ik zo'n 10 jaar geleden geschilderd en staat vol met reusachtige dieren waaronder deze leeuw. (FOTO1) De bus dateert van vorig jaar. Ik maakte de tekeningen op schaal. Deze werden dan ingescand en achteraf in de vorm van stikkers op het voertuig geplakt. (Andere FOTOS).
De eerste écht mooie lentedag is een feit! In de loop van de namiddag werd het zelfs 19 graden. Het was deze morgen dan ook zalig lopen in het vrijbroekpark. Voor mij ook de eerste training in korte mouwen. De opwarmingsronde deden we in groep, maar Filip die last had van de kuit en Jasper die nog steeds af en toe last heeft van zijn maagontsteking hielden het bij duurlopen. Het was weer aan Ewoud en ikzelf om de kastanjes uit het vuur te halen. (We beginnen steeds meer op Jansen en Jansen te lijken!) Magda schotelde ons 2 x 1600m voor met vijf minuten recuperatie tussen. Ikzelf heb ze allebei in identiek dezelfde tijd gelopen, nl. 5.04. Ik weet niet hoe ik het heb geflikt want de eerste liep ik een stevig tempo en versnelde op het einde terwijl het gevoel tijdens de tweede mile volledig anders was. Ik harkte veel meer en maakte er in de dreef één lange spurt van om op het einde figuurlijk te sterven aan de voeten van Magda. Een verkouden Ewoud had moeite in de eerste reeks en verkoos wijselijk om in de tweede niet meer aan te dringen. Hij liep gewoon een goed tempo. Volgende week staat voor alle boys het PK op het programma. Jasper, Filip en Ewoud lopen de 800m en Kjell de 5000. Ik ben benieuwd! Ik pas voor deze vroege wedstrijd. Ik voel me nog niet helemaal klaar en het wordt een veel te druk WE voor mij. Ik kan me niet in twee kappen, hé. Ik zal pas voor het eerst lopen op de BVV bij de seniors (11mei), net als vorig jaar. Na de middag zijn we even naar de Nekker getrokken. (Niet te lang want ik had nog een boel werk. Het boek nietwaar...) We hadden er afgesproken met vrienden die we vorig jaar op vakantie hebben gemaakt. Yaro en Luka hebben dezelfde leeftijd als Moon en Noah. Het werd een blij weerzien. Vooral Yaro en Moon kunnen heel goed met elkaar opschieten. Noah beschouwt Luka eerder als een leeftijdsrivaal... 'Waar is die kleine?' vroeg hij zelfs toen hij Luka niet meer vond. Tja!
... en morgen rustdag. Na een bezoek aan Peter krijg ik steeds de raad om het de dag nadien rustig aan te doen. Ik heb me aan zijn consigne gehouden en mijn duurloop gisteren héél rustig afgewerkt. Tijdens de gebruikelijke versnellingen heb ik wel goed doorgetrokken om mijn foulée eens te voelen. Het was een lekkere gewaarwording. Ik kon mijn grote passen zonder moeite nemen. Vandaag was het wat anders! Er stond een snelheidstraining op het programma. Opwarmen, versnellen en dan 10 keer 150 meter waarbij de eerste 50 dienen om in te lopen en de volgende 100 meter fors wordt doorgespurt. Het ging toch moeizamer dan ik had verwacht. De vermoeidheid, denk ik. Mijn 24 dubbele passen haalde ik probleemloos maar niet zonder pijn. Niet aan de rug of de gewoonlijke plekken (aanhechtingen) maar wel spierpijn. Goed nieuws eigenlijk, want met wat rusten gaat spierpijn over en dus komt morgen net op tijd. Ik heb momenteel anders niet veel tijd om te rusten. Voor de Sint-Maartenschool in Hombeek (het schooltje waar Moon en Noah gaan) ben ik een boek van zo'n 112 pagina's aan het lay-outen. Het neemt bijna al mijn vrije tijd in beslag. Vandaar dat ik gisteren niet op mijn blog heb geschreven. Niet dat ik dat niet van plan was, maar mijn ogen waren tijdens het lay-outen gewoon dichtgegaan. Ik heb toen maar de boeken dicht gedaan en ben gaan slapen. Ik heb een heel lichte slaap en vannacht ben ik dan nog een tweetal keer wakker geworden. De eerste keer door een kater die zonodig zijn laatste hit moest oefenen en de tweede keer omdat Noah me riep. Toen ik hem vroeg wat er scheelde antwoordde hij dat hij niets kon zien. 'Natuurlijk niet, het is nacht!', zei ik. Als de kids gaan slapen laat ik altijd een klein schemerlampje branden die ik uitdoe wanneer ik zelf ga slapen. Vandaar! Dat is natuurlijk allemaal niet bevorderlijk voor de recuperatie. Gelukkig is er morgen geen match en kan ik wat later blijven liggen. Maar daarna vlieg ik er weer in! Zondagavond moet het boek af zijn! Het is een werk dat geschreven is door Bert Woestenborghs tgv de 100e verjaardag van de school. (Zijn jongste dochter Marthe traint soms met Moon op de Nekker en is een veelbelovende spurtster FOTO1) De verjaardag wordt daarenboven gevierd met een groot dorpsfeest op 31 mei. De hele dorpskern dient als decor en alle kinderen nemen actief deel aan de activiteiten en spektakels. We zijn met de ouderraad al meer dan een jaar met de voorbereidingen bezig en het boek is één van de highlights. Vorig jaar had ik ook al een logo en mascotte (Maarten-FOTO2) ontworpen. Iedereen is welkom en wil je maar weten over die verjaardag, surf dan eens naar www.sintmaartenschool.be.
De duurloop van vandaag katapulteerde me van op grote hoogte meteen terug met mijn beide voetjes op de grond. Amai, stijf dat ik was! De zon scheen, de temperatuur was fris en er stond een licht briesje. Ideaal loopweer zou je zeggen, maar daar heb ik echt niet van genoten. Gelukkig moet ik mijn duurlopen traag doen en liep ik mijn 9 km in 45 minuten rond. Dat is een gemiddelde van 12 per uur. Perfect om te recupereren. Magda zal blij zijn. Vanavond was het kiné-time! De rug zat toch weer wat vast. Dat verklaart gedeeltelijk de pijn aan de zitknobbels en de aanhechtingen van rug naar hamstrings. Ik heb maar meteen de volgende afspraken aangepast aan mijn kalender. Ik ga opnieuw naar Peter vier dagen voor de interclub en drie dagen voor het BK. Daarna zien we wel weer maar dan begint een heel drukke periode met praktisch elk week-end een wedstrijd. de rug zal dan zeker verzorging nodig hebben. Na mijn bezoek aan Peter De Rijck had ik nog een vergadering waardoor ik de match van Anderlecht volledig heb gemist. Op weg naar huis hoorde ik echter dat mijn ploeg geplaatst is voor de finale. Die gaat denk ik door op mijn verjaardag. Vermits de plaatselijke supportersclub twee bussen inlegt overweeg ik om met Moon mee naar de Heyzel te trekken.
En? Ook de massaspurt in Schoten gezien? Zou Marc Cavendish vroeger gelopen hebben? In de atletiek leer je om door te spurten tot de meet en je desnoods nog te werpen. Tom Boonen was blijkbaar vergeten dat dezelfde regel ook in massaspurten geldt. Spijtig...
Vandaag had ik voor het eerst sinds mijn ziekte weer goeie benen. Het waren op de Nekker tweehonderden en da's natuurlijk mijn lievelingstraining. Ik had zondag al een goed gevoel en gisteren was ik veel minder stijf dan de laatste weken na een zware training. Het is eigenlijk een onbeschrijvelijk gevoel wanneer je plots voelt dat het begint te draaien. Ik voelde me echt goed en na de serie 200-en had ik de indruk dat ik er nog zo'n tien aankon. Gewoon geweldig en ideaal voor het mentale front. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende afspraak met het park van Machelen. Ik verwacht wel nog af en toe een terugvalletje maar het gaat de goede richting uit. Tegen de interclub zal ik goed zijn, niet super maar goed genoeg om me daar tussen de youngsters niet belachelijk te maken. Hé grappig! Er staat een correctietool op mijn computer en geregeld worden bepaalde woorden die door de computer niet worden herkend vervangen door iets anders. Dat geeft soms absurde of surrealistische toestanden. (Gelukkig lees ik alles goed na.) Nu had de computer het woord 'youngsters' vervangen door 'monsters'. Dat is het ook wel een beetje. Al die jonge mannen zijn monsters en ik Don Quichotte! Vandaag liep Rozanne (Jasper's zusje) voor het eerst sinds haar knieoperatie zonder pijn. Ze stopte wijselijk na 6 van de 8 te lopen 200-en. Je moet het lot niet tarten hé! Het was ook een blij weerzien met Tim Roosen (Die door zijn werk niet altijd kan komen trainen FOTO1-2) en Piet Claes, onze hoogspringkampioen(FOTO2-4-5), die het ondanks een aanhoudende voetkwetsuur toch nog gaat proberen op de interclub en op het BK. Bravo Piet!
Ondertussen heb ik nog enkele logovoorstellen. Binnenkort zal ik ze eens groeperen in een poll. Gewoon om te toetsen of er al iets bruikbaars tussen zit!
Op sommige dagen is het heel moeilijk even tijd te vinden om te trainen. Vandaag was zo'n dag. Les van 's morgens tot 's avonds. Onder de middag had ik echter een uurtje vrij en in plaats van te eten ben ik dan maar snel een half uurtje gaan joggen rond de voetbalvelden van Diegem Sport. Dat ligt maar op enkele minuten van Sanoma en dus kon het nog net. Aangenaam was het niet want op het enige stukje veld dat nog betreedbaar is wil een boer zelfs geen patatten planten. Maar soit, ik heb kunnen lopen. Het begon daarenboven nog te regenen ook. Van die dikke, vettige druppels waar je meteen kletsnat van wordt, bah. Ik vond wel dat ik betrekkelijk weinig last had van de zware training van gisteren. Hangt er dan toch beterschap in de lucht? We zien morgen wel op de Nekker. Ik plaats hier ook nog wat foto's van de 10km van Mechelen. Ze zijn door Moon getrokken en er zijn best enkele leuke bij. Ik vind bvb de foto Van Sanne Torfs bijzonder geslaagd. Je ziet ook de onverslijtbare Peter De Vocht, mijn leeftijdsgenoot, die nog steeds op hoog niveau presteert en zaterdag 7de eindigde.(FOTO6) Proficiat Peter!
Het regende vanochtend bij het opstaan. Ik dacht meteen aan de renners van Parijs-Roubaix. Een aantal onder hen hadden in de krant hun regenwens geuit. Een droge hel, da's bijna even veel stof dan in Paris-Dakar! Als het eventjes regent wordt al het stof gefixeerd en mits het op tijd ophoudt met regenen kunnen de kasseien nog net drogen voor de coureurs erover moeten. Zo geschiedde en het werd een wedstrijd om van te snoepen met de door Vlaanderen gehoopte winnaar: Tom Boonen. Ik heb de hele wedstrijd ongeveer kunnen volgen (Met twee kids die constant om je aandacht smeken is dat niet evident!) en heb me weer geërgerd aan sommige uitspraken van Michel Wuyts. Die man is zo zelfvoldaan dat hij zich alle uitspraken veroorlooft. Eén voorbeeld. Over Pippo Pozzato die net was gevallen en verwoed probeert terug vooraan te geraken zegt hij: 'Dat begint al een beetje in dat toch iets te mooie kopje te spelen. Van Oei, er is een beetje vel van mijn been!' Waar haalt die Wuyts het lef. Is het nu als sportman al verboden om er goed uit te zien? En hoe weet hij in godsnaam hoe het voelt om gekwetst terug op je fiets te zitten. Wuyts is zelf nooit topsporter geweest. Geef mij dan maar Karl Van Nieuwkerken die een jaartje zelf koerste alleen maar om te weten wat het is. Hij is er als journalist ook beter van geworden. Ik vond het trouwens een straf moment toen Karl vandaag Michel terechtwees en zei dat hij overdreef door de achtervolgers als sukkelaars te bestempelen. Well done, Karl! Ik heb niet de hele dag in mijn zetel naar de koers gekeken. Vanmorgen stond de wekelijkse zondagochtendafspraak op de agenda. We waren niet talrijk want de meesten hadden gisteren de 10km van Mechelen gelopen. Filip was er toch en deed een korte duurloop, net als Rozanne. Ewoud en ik hadden een kort maar zwaar programma. (FOTO1=Met Ewoud en Magda vanmorgen in het park) Twee series van twee vierhonderden met slechts 100m tussen. Tussen de twee series twee minuten rust. Het ging uitstekend ondanks mijn stramme spieren. Pijn doorbijten is ook basistraining, niet? Jasper liep vandaag zijn eerste 800 van het nog prille seizoen in Turnhout. Hij deed het fantastisch. Ze kwamen heel snel door op 400 (55') en hij finisfte als derde in 2.00.?. (FOTO'S 2_3_4) Het is nog wachten op de officiële uitslag. Spannend! Ben ik nog steeds de snelste op papier of is hij me nu al voorbijgestoomd. Het staat vast dat Jasper dit jaar nog onder de twee minuten duikt! Daar kan ik alleen nog van dromen... Proficiat, Jasper. Nu begrijp ik mijn pijn van de laatste tijd op training. Ik loop niet trager dan vroeger! Jij loopt gewoon veel sneller!
'Waarom loop jij niet mee?' Die vraag is me vandaag meermaals gesteld. De tien km van Mechelen en alle andere stratenlopen zijn aan mij niet besteed. Het gaat enkel om keuzes maken. Kiezen voor wat je het beste doet. 'Ja maar, je kan het toch ook als training beschouwen!' Alles kan natuurlijk! Ik kan ook meedoen aan de marathon touwtjesspringen of aan de Crocodile trophy mountainbiken. Kom zeg! Als ik me niet strikt aan mijn programma hou haal ik binnenkort géén niveau meer. De trainingen zijn wat mij betreft al zwaar genoeg. Zo was ik gisteren op mijn eentje naar het vrijbroekpark afgezakt om er mijn snelheidstraining af te werken. Eerst de traditionele opwarming en stretching, daarna 4 versnellingen en 10x100m spurt. Het ging behoorlijk, maar achteraf had ik zowat overal pijn natuurlijk. En vandaag was ik zo stijf als een plank, en geen zachte in dennenhout maar eentje uit Afrikaans hardhout. En vandaag rechtstaan van 9.30 's ochtends (Voetbal) tot half vijf in de namiddag (Nekker) zal mijn souplesse niet bevorderen! Wel Afrikaans maar niet uit hout waren de koplopers in de 10 km van Mechelen. De nummers één en twee waren identiek aan vorig jaar! De Ethiopiër Abdi Nagaasa van Volharding voor Aman Gemeda van AA Gent. Derde werd verrassend Sanne Torfs. Niet dat ik twijfel aan de kwaliteiten van die jongen, maar wanneer je voor de wedstrijd pocht dat je tot diep in de nacht bent uitgeweest (Ze moesten het in Duffel weten!)en je haalt dan het podium in een wedstrijd voor het Flanders Wegcircuit, da's straffe kost! Onze Kjell werd mooi 12e. Hij was wel licht ontgoocheld omdat hij twee derde van de wedstrijd uitzicht had op een achtste stek maar op het einde blokkeerde. Dat kostte hem in extremis een top tien plaats. Troost je Kjell, zo kon je sneller naar huis en moest je niet aanschuiven aan de pispot! Zo'n twee minuten later finishte Tim (28e) en derde Rammer werd de Joeri (43e)(Niet die van de gsm's, wel die van de spoorwegen!) En Moon en ik maar foto's nemen voor de website. Dat wordt een hele avond foto's bewerken, dus! Wat zei ik weer over keuzes maken. Ik had misschien toch moeten meelopen...
Ik heb de neiging om emotioneel en zelfs soms effenaf te overreageren.
Vanavond was het training voor Moon en Noah op Zennester. Het verliep wat chaotisch want Ruud (de trainer) vond dat hij de teugels wel eens mocht lossen en het werd een matchke met veel gelach maar ook veel geduw en getrek. Het resultaat was natuurlijk dat die mannekens steeds wilder en wilder werden. Na de training gingen enkelen nog wat naar doel trappen en net dan kreeg Moon een flinke trap op de wreef. Resultaat een gezwollen enkel en een kwade papa, ik dus! Ik moet toegeven dat ik voetbal graag zie en dat ik me het hele seizoen lang heb geamuseerd, maar ik blijf een probleem hebben met de risico's die de vele contacten met zich meebrengen. Moest Moon niet lopen dan was er geen vuiltje aan de lucht. Hij loopt echter wel en elke keer dat hij een stamp krijgt kookt mijn bloed natuurlijk. Voetballen kan je desnoods al mankend. Om te lopen moet je echter volledig in orde zijn. Ik bedoel daarmee dat een échte kwetsuur het hele loopseizoen van Moon om de botten kan helpen. En in mijn ogen (die van een loper) zou dat natuurlijk een ramp zijn. Ik hoor jullie al zeggen: laat die Moon toch doen waar hij zin in heeft! Ok, maar hij doet beide graag en sinds deze winter is hij ook vragende partij om wedstrijden te lopen. Ooit zal hij toch moeten kiezen want één ding staat vast. Lopen is positief voor een voetballer, het zal hem alleen maar beter maken. Voetballen is nefast voor een loper!
Vandaag heb ik een 10 km gelopen in Machelen. Op een rustig tempo(13/u) dat net niet te snel en net niet te traag was. Ik was toch nog stijf van de dinsdagtraining en ervaar weer pijn aan de rug. Ik heb dan maar een afspraak gemaakt met Peter De Rijck maar dat is pas volgende week dinsdag. Ondertussen wordt het dus doorbijten. Ik ben ook al de hele dag moe en moet dan onherroepelijk aan de woorden van Peter denken. Hij verwittigde me dat je na een klierkoorts 6 tot 12 maanden weerstandsproblemen kan ondervinden. Na te zware inspanningen volgen fysieke dalletjes. Ik veronderstel dat het reeds zover is maar onderschat de trainingen van de laatste twee weken niet want na de ziekte ben ik er natuurlijk meteen weer ingevlogen. Logisch dat ik nu een dipje ken. Maar morgen kan het alweer beter gaan. Dat is nu eenmaal de wet van de oudere atleet. De ene dag is de andere niet, hahaha!
Ik heb voor mezelf een voorlopig zomerprogramma opgesteld. Er staan wellicht te veel wedstrijden op, maar het is dan ook een wenslijst die zelfs in de meest ideale omstandigheden nooit volledig zal kunnen worden uitgevoerd. Je moet ergens een basis hebben, niet? Vorig jaar zag mijn lijstje er even lang uit en door kwetsuren liep ik uiteindelijk maar een zestal meetings. Ik moet dus altijd voorzichtig zijn met voorspellingen en lange termijn planningen. De laatste wedstrijd van het seizoen wordt het KVV Masters in Herentals(FOTO'S KVV 2006). Een mooie piste in een mooie omgeving. Ik liep er twee jaar geleden het BK bij de masters en won er zowel de 800 als de 400m. Toen werd alles nog op één dag betwist! Ik vond dat beter maar besef dat de meeste masters het nu blijkbaar liever hebben. Er zijn ook geen minima meer! Ik heb vorig jaar nochtans de indruk gehad dat alles wat werd uitgemolken en dat het uiteindelijke doel (meer atleten aan de start) niet echt werd gehaald. Er werd bij de lopers die ik persoonlijk ken weinig gedubbeld maar veeleer gekozen voor de lievelingsafstand. Twee dagen de verplaatsing maken is denk ik voor velen (ook voor mij) van het goede te veel.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
