Gisteren was het feest op de wijnkring: lekker eten in gezelschap van goede vrienden. Uiteraard overgoten met de nodige glazen wijn. Maar gelukkig was mijn man de bob dus kon ik genieten van de wijn.
Normaal bestel ik een treinticket on line en druk dat thuis af. Dit keer kon dat niet omdat ik onverwacht naar Brussel moest. Een ticket uit zo'n automaat krijgen is niet zo eenvoudig dus besloot ik de kunst af te kijken van mijn voorgangster. Helaas had zij een probleem. Ze had geen muntstukken bij, vond haar bankkaart niet onmiddellijk en de automaat aanvaardt geen biljetten. Ze vroeg of ik niet mijn bankkaart wou gebruiken, waarna ze mij cash zou terugbetalen. Ik zag dat ze gehaast was, aarzelde en zei dan nee omdat ik haar niet zou kunnen weergeven op haar cashgeld. Teleurgesteld droop ze af. Ik zat er toch wat mee in en was dus blij toen ze alsnog haar bankkaart vond en na mij een ticket kon halen uit de automaat. Hopelijk haalde ze nog haar trein. Hier een tip voor de NMBS: laat de automaten biljetten aanvaarden.
Dochterlief legt aanstaande vrijdag examen EHBO af. En wie is haar favoriet om op te oefenen? Juist ja. Gelukkig konden we met dit mooie weer buiten oefenen. Dat is tenslotte heel wat leuker.
We kregen de opdracht om een fragment te zoeken in een boek waarin de zintuigen aan bod kwamen. Het was heel moeilijk kiezen in alle boeken die ik had. Enkele uren had ik nodig: beetje lezen in dit geliefkoosd boek, dan weer fragmenten zoeken in een ander boek. Twijfelen tussen een boek van eigen bodem (Godfried Bomans) of een vertaald boek (De vliegeraar of 100 jaar eenzaamheid) of een fantasyboek (Arthur, koning voor eens en altijd; Nevelen van Avolon of een van de vele boeken van Juliet Marillier). Het werd het laatste. Nu maar hopen dat de andere cursisten genieten van het fragment dat ik uitkoos.
Gisteravond was ik lekker aan het uitrusten met poes op schoot. Een woordspelletje bij de hand. Helaas wordt dat spelletje vaak onderbroken door reclame. En af en toe zelfs door luidruchtige reclame. Zo luidruchtig zelfs dat de poes een gat in de lucht sprong. Arm beestje. Om zoiets in de toekomst te vermijden kocht ik maar de upgrade. Kan de poes terug rustig slapen bij mij op schoot.
Gisteren laadden we de batterijen op in dit mooie dierenpark. We dat zijn: mijn man, 7 vrienden en vriendinnen en ikzelf. Het was fris, zeker voor een buiten pic-nic maar dat trokken we ons niet al te erg aan. Zeker niet toen één jarige zowaar een fles wijn uit zijn rugzak toverde. Verder zagen we gorilla's eten, panda's, oeraug-oetangs, olifanten en wat kleinere dieren. Het was niet voor het eerst dat wij er gingen maar vast en zeker ook niet voor het laatst.
Vandaag was een dag waarop het even wat minder ging. Dus in plaats van het volledige programma van was en boodschappen deed ik het net wat anders. Net wat langer in bed en wat meer ontspanning. Maar kijk, het ging ook. De rest van het programma zal ik wel moeten inhalen, maar daar denken we nu even niet aan...
Dat was het nu wel niet. Maar het was toch voor het eerst dat ik in het kader van mijn werk in Vilvoorde moest zijn. De Gps vond het adres zonder probleem en ik stond minder lang in de file. Altijd meegenomen zo voor het weekend.
Onze kater is zeer lief maar verdient wint soms wel eens de eerste prijs in de categorie drama. Zo wil hij graag naar buiten 's avonds. En dan gaat hij luid miauwend voor de keukendeur staan. Braaf baasje dat ik ben laat ik hem dan buiten. Om 10 minuten later hem weer binnen te laten. Dat trucje haalt hij 2x na elkaar uit. De derde keer beslis ik hem niet meer buiten te laten en dat wordt hem dan officieel meegedeeld "Nee, je kwam vrijwillig binnen om 19 uur, nu mag je niet meer naar buiten want het wordt donker". Hij heeft daar geen boodschap aan en laat dat luidkeels blijken. Zo'n half uur aan een stuk. Daarna wil hij wel genoegen nemen met een plaats op een bed. En diezelfde vertoning vindt iedere avond plaats. Niet alleen een prijs voor drama ook voor volhouding gaat dus naar onze kater.
Misschien wel zeer gezond maar je moet vooral zorgen dat het gele goedje niet aan je vingers of kledij komt. Gisteren gebruikt in de keuken en vandaag zien mijn vingers nog geel. Geeft niet zo'n verzorgde indruk bij een bezoek.
Het breiproject dat ik nu tussendoor doe vraagt niet veel nadenken. Dus besloot ik de uitdaging te vergroten door tegelijkertijd te kijken naar een serie op internet. Een grappige serie over een twintiger die tracht een zaak op te starten. Ook deze serie vraagt niet veel nadenken. Dus ging, in de woorden van Raymond Van het Groenewoud, het breiwerk "vooruit, het ging verbazend goed vooruit".
Gisteren proefden we een aantal wijnen. De taak was om te raden in welk land en van welke druif de wijn gemaakt was. We kregen 3 landen en 3 druivenrassen om uit te kiezen. Blijkbaar was ik in goede vorm want ik had de meeste juiste combinaties van iedereen bij ons aan tafel. Manlief wenste mij wel proficiat maar vond het stiekem niet zo leuk dat ik het beter had gedaan dan hij...
Toen ik stond aan te schuiven voor een "meeneem thee" begon de dame achter mij plots te vloeken. Niet zomaar 1 woord maar een hele rij. Verrast keek ik haar aan met een verwonderde blik. Zij was even verrast. Want ze had niet gedacht dat ik het zou horen. Ze verontschuldigde zich uitgebreid maar voegde er aan toe dat ze het nogal moeilijk had en overal genoeg van had. Ik antwoordde "dan kan het alleen maar beter gaan toch?" Ze keek mij aan : "ik hoop het" Toen ik wegging wenste ik haar nog een "ondanks alles toch een leuke dag" En toen kon er toch al een lachje af bij haar. Een kleintje dan, maar toch een lachje Ik hoop maar dat het nog goed kwam voor haar.
Dat viel vandaag op mijn voorruit in de buurt van Dendermonde. Gelukkig bleef die niet liggen want sneeuw hoeft niet voor mij. Niet nu en niet in de winter.
Binnen de vriendenkring wordt een uitstap naar Pairi Daiza gepland. Op 7 mei zouden we er voor gaan. Zal maar al eieren dragen naar de Arme Klaren zodat we zeker zijn van goed weer die dag.
Op verzoek van dochterlief werd hier gister avond een ovenschotel klaar gemaakt. Gehakt, wortelen en puree. Het ging er in als zoete koek. Dat het toch al laat in het jaar is voor ovenschotels, had ik nog opgemerkt. Maar dat deed er niet toe.
