Dit weekend mocht mijn dochter twee maal optreden in de zaal "Capitole" in de show van "il Cigno".
Het eerste optreden was op zaterdag 1 maart om 14 uur. Omdat we de volgende dag de show zouden bezoeken, had ik besloten om te helpen achter de schermen. Kwestie van de 9 jarige nog wat morele steun te geven.
Om 10 u 's kwamen we reeds aan in de kelders van de Capitole. Zij mocht naar haar loge bij de andere "eekhoorns", ik mocht onmiddellijk de aankomers begeleiden naar de juiste loge. Voor de grote geen probleem, maar de "bosnimfen, kabouters en paddestoelen " waren tussen 4 en 6 jaar oud en dienden letterlijk op hun stoel te worden neergezet. Af en toe ook nog een veter losmaken, trainingbroeken omplooien om er niet over te struikelen, zorgen dat ieder op tijd boven op de repetitie was.
Rond 12 uur begon dan het schminken: fond de teint, oogschaduw, blush, ooglijnen bij sommigen. Ik had me opgegeven voor het aanbrengen van de oogschaduw. En dat was echt lopende bandwerk: de ene groep na de ander. Minstens 150 kinderen zijn bij mij gepasseerd. De ene kon al beter stilzitten dan de ander, de ene wat spraakzamer of net wat stiller dan de ander. Bij jonge kinderen mij bukken, bij de tieners mij wat uitrekken. Echt waar, ik was 's avonds doodop.
Als ik dan bedenk dat ik slechts van 10 tot 16 uur heb meegedraaid maar dat sommigen daar 3 weekends van 8 uur tot 22.00 uur bezig zijn, petje af voor hen hoor. Dochterlief vond het wel leuk dat ik er was om te helpen, dat is ook meegenomen.
Zondag gingen mijn partner, oma, mamie, tante en nichtje van 5 dan gaan kijken. In die voorstelling was ze zowel "eekhoorn" als "wolf", met amper 1 dans tijd tussenin om zich te verkleden. Niet alleen de dochter vond dat stresserend, mama ook. Maar natuurlijk verliep alles vlotjes en stond ze tweemaal op tijd, op de juiste plaats en met de juiste kledij op het podium.
Haar daar zien dansen: wat een emotie, wat ontroerend. Het deed me heel veel, niet te beschrijven, ik werd er even stil van.
De ganse show was prachtig, maar het mooist was toch mijn dochter.
Marijke
|
