Jaren geleden las ik de eerste 4 delen uit deze serie. Toen vorig jaar het laatste deel uitkwam besloot ik de reeks opnieuw te lezen. Helemaal opnieuw. Want ik vreesde vele belangrijke en minder belangrijke details vergeten te zijn en zo het nieuwe verhaal niet meer te kunnen volgen. Ik besloot ook maar om de reeks in het Engels te lezen, kwestie van het origineel te lezen en de taal te onderhouden. De boeken kocht ik al voor het kerstverlof. Maar ik stelde het beginnen steeds maar uit. Eerst nog dit kruiswoordraadsel boek afwerken, eerst nog dit magazine lezen enz. Maar uitgesteld genoegen is soms ook een verdubbeling van de pret. Want vorige week begon ik eindelijk in het eerste boek. En ik geniet weer met volle teugen van het verhaal: ridders, schone jonkvrouwen, politieke spelletjes, verwijzingen naar draken. Resultaat: 's avonds krijg je me niet meer uit de zetel. Marijke
Zondagavond keken we nog eens naar deze filmklassieker. Het verhaal bleef even mooi, triest en grappig op sommige momenten. De taferelen met Bambi op het ijs en in de sneeuw brachten toch een glimlach. Dat deed ik echter niet vanmorgen. Want naar school brengen duurde door de sneeuw zo maar eventjes een uur (dus 60 hele minuten) voor 14 kilometer. Gelukkig ging het nadien wel vlotter. Marijke
De kop is eraf :) .Naarmate het tijdstip om te vertrekken naar hun eerste examen vorderde steeg de stress-barometer. Zoon twee stopte om 10.00u met leren, omdat hij klaar was. We moesten om 12.30u vertrekken had ik ook zeer uitdrukkelijk tegen oudste gezegd. Na het middageten was ook oudste klaar, maar hij vertrok toch nog naar boven om nog even een bewijsje na te kijken Ze hebben er nu twee gehad en ze het ging goed. Gelukkig moeten we vandaag niet door de sneeuw ploeteren en kan ik genieten van in de sneeuw te stappen, foto's en een filmpje voor jongste te maken.
Zolang deed ik over het afbreken van onze nepkerstboom. En het werd hoog tijd dat het gebeurde. Want onze één jaar oude kater begon de boom te beschouwen als echt. Om ons dat te tonen klom hij in de versierde boom. Resultaat: wild bewegende ballen en een scheve spits. Gelukkig kregen we hem in de gaten voor er verdere ongelukken gebeurde. Marijke
Toen mijn man thuiskwam van een nabij gelegen winkel voor zelfbouw bleek dat hij 8 euro teveel had betaald. Acht euro vond hij teveel om niet terug te gaan, maar zelf had hij geen zin meer in terugkeren. Dus sloot hij een deal met onze dochter: als jij teruggaat, mag je de acht euro houden. In al zijn naïviteit dacht papa nog: "ze kan die paar kilometer fietsen, dat is meteen goed voor haar fysiek". Dochterlief smeedde echter andere plannen. Ze kwam voor haar moeder staan en vroeg "moeder, wil jij mij voeren. Ik betaal 2 euro". Gelukkig kon papa ermee lachen. Zijn reactie: "zo zal je het ver brengen". Marijke
Dit jaar hadden we weer briefjes getrokken. Het was eigenlijk bedoeld, naar goede Nederlandse gewoonte, om tijdens de sinterklaasperiode de pakjes te openen. Maar de examens zaten in de weg. Uiteindelijk hadden we een heel gezellige Oudejaarsavond, met pakjes, met oliebollen uit Nederland, gekregen van onze Nederklandse buurtbewoners, bubbels en vuurwerk. Het vuurwerk staken we niet zelf af en lang hebben we door het slechte weer niet gekeken. De kadootjes waren gewenst, de verplichte gedichtjes super grappig en leuk. Een gezinsavond om te koesteren.
Maar eerst, leuk Marijke elke dag een berichtje, volhouden! De kaap van 5 al gehaald, top! daar moeten we eens op gaan drinken...
Onze kerst verliep dus rustig met de studenten in huis. Onze kerstboom viel dit jaar erg klein uit, niet vanwege de crisis, maar vanwege onze schilder die de hall kwam opknappen en al onze spullen ( hoe komt een mens in godsnaam aan zoveel gerief) moesten een plaatsje krijgen in de living. Het was wel een echte, een minikerstboom, jongste vond hem goed bij zijn minimama passen.
Dit mooi advies trof ik aan op een jaarkalender. Het deed me beseffen dat vriendschap al te vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Ik prijs mij gelukkig want ik heb een paar heel goede vriendinnen: zowel op als buiten de blog. Dus aan hen allen, van ganser harte en oprecht gemeend, dank je wel voor alle mooie momenten die we beleefden en hopelijk nog zullen beleven in de toekomst. Marijke
Traditiegetrouw start ik het jaar altijd met goede voornemens. Dit jaar staat er op mijn lijstje ondermeer zoveel mogelijk, zoniet dagelijks, een berichtje posten op deze blog. Verder moet ik volgens mijn paardrij-instructeur "fijner" worden in mijn bewegingen en vooral meer relaxt zijn. Het eerste voornemen is tot nu toe gelukt, het tweede zal worden uitgetest vanmiddag. Marijke
Onlangs snuisterde ik in de kronieken van deze blog. Ik stelde vast dat we startten op 24/9/2007. Dat betekent dat we de kaap van 5 jaar hebben gerond. Dus hierbij: proficiat aan de bloggers en van harte dank aan de lezers! Marijke
Daarom nog een kort bericht over het favoriete cadeau van mijn man. Zowel hij als mijn dochter zijn chocoholics dus leek een chocoladefontein een goed idee. Hij was enthousiast en de fontein werd dan ook prompt getest. De theorie is eenvoudig: je stopt chocola met de juiste vloeibaarheid in het toestel en dan loopt hij als een waterval naar beneden. Dan hou je er fruit onder en voilà: een zeer calorierijk toetje. Alleen is het in de praktijk niet zo eenvoudig om de juiste vloeibaarheid te bekomen. Maar na enkele minder gelukte experimenten was het dan toch smullen geblazen. Marijke
Niet alleen ik was tevreden. Ook onze dochter was supergelukkig. Want haar heel creatieve tante maakte speciaal voor haar een schilderij. Ballerina's met witte tutu op een hard roze achtergrond. De achtergrond had ze mogen kiezen zodat het schilderij zou passen in haar kamer met roze gordijnen. Haar dank je wel was dan ook heel gemeend. Ook van ons kreeg tantelief een dikke proficiat! Marijke
Oudejaarsavond is van oudsher een feest met de schoonfamilie. Gezellig samenzijn en veel geschenken, het ene soms al iets meer geslaagd dan het andere. Maar dit jaar schoten papa en dochter knal in de roos voor mijn geschenk. Het was een heel groot en zwaar pak en ik had echt geen idee wat er in stak. Volgens de dochter ging er bovendien een groot deel van haar zakgeld naar toe. Maar ik ben er dolgelukkig mee en heb het al uitgebreid getest. Het is dan ook heel aangenaam in gebruik dit kussen. Je bevestigt het kussen op een stoel met hoge rugleuning, drukt op de knoppen en daarna geniet je van een heerlijke massage: rug-, nek en warmte. Alles volgens de shiatsu methode. De rugmassage is soms wel wat hardhandig maar blijft leuk. Ook de dochter en mijn man testten het al uit. Ja, ik zie me er wel enkele uren slijten dit jaar. Marijke
Aan iedereen van ganser harte een spetterend, voorspoedig, gezond en gelukkig 2013 gewenst! En Ellen, al knalde het niet bij ons, ik ben er wel in geslaagd vandaag een koffietas te breken die dochterlief gisteren cadeau had gedaan aan haar papa. "Scherven brengen geluk" hoop ik dan maar, zowel bij jou als bij mij. Marijke
Mijn wetenschappers in huis konden het hoe en waarom uitstekend verklaren. Ikke niet, ik weet alleen dat ik gistervoormiddag het stoofvlees al aanbraadde en liet sudderen en dat ik in de namiddag de braadpan met glazen deksel met ons vlees erin opnieuw aanzette. Niet veel later een geweldige knal als van een explosie en de keuken was bezaaid met glas, vlees en vet, vet, vet. De wetenschappers verklaarden het fenomeen. Ik kuisde het gevolg van het fenomeen en vandaag nog eens de nog teruggevonden sporen vet. Gelukkig geen gewonden want jongste stond vlakbij. Hebben we toch al geknald ook al was het één avond te vroeg.
Manlief en ik mijmeren soms wel eens dat ooit, binnen enkele jaren, één van ons beiden op zal blijven om dochterlief te gaan halen op een fuif. Maar de "enkele jaren" duurden minder lang dan we dachten. Want onlangs organiseerden enkele klasgenoten van onze dochter een reünie voor de leerlingen van het 6de leerjaar. En dochterlief zou er blijven tot middernacht. Om de tijd te doden keken mijn man en ik naar een film: "Albert Nobbs". Een prachtig kostuumdrama over een als man verklede vrouwelijke ober dat zich afspeelt in Manchester eind de jaren 1800, begin 1900. En omdat manlief aandrong dat ik een glaasje wijn dronk, bood hij aan om zelf te rijden. Dochterlief liet wel stipte orders na: vooral niet aanbellen aan het huis en niet parkeren voor de deur. Gevolg: om kwart voor middernacht waren we geparkeerd op zo'n 100 m van de plaats van de fuif. We sms'ten onze komst en stipt om middernacht was de dochter terug veilig in de wagen. Het gaf zo'n beetje een assepoetster gevoel. Dochterlief vond de reünie "keicool" en wij weten nu dus reeds wat ons binnen enkele jaren te wachten staat. Marijke
Het jeugdorkest van oudste bracht ons afgelopen zondag in de juiste kerststemming. Het was schitterend! http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121225_00413484 Kerstavond bleven we thuis, met hogeschoolstudenten kunnen we nu eenmaal niet van alles en nog wat in huis halen, mensen uitnodigen of weggaan. Hun en dus ook onze planning is strak. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen gezelligheid is, integendeel we hebben zelfs geen stress om prachtige maaltijden op tafel te zetten, boodschappen die niet kloppen enz. We gingen met z'n allen naar het concert van oudste en deze avond zaten we om 22u met z'n allen gezellig bijeen naar een leuke film te kijken met toastjes.
Dat was ik op maandag 24 december. Er werden 's avonds immers 18 gasten verwacht en er moest nog zoveel gedaan worden. Huis gekuist of minstens de plaatsen waar de gasten kwamen, tafel gedekt, eten gehaald, twee kilo soepballetjes gerold. Dat laatste liep niet van een leien dakje. Want ook al had ik al 14 dagen op voorhand alles besteld in het grootwarenhuis, de dag zelf stond er geen bestelling klaar. Gelukkig bleef chef beenhouwer kalm en kwam het nog in orde terwijl ik de rest van de boodschappen deed. Door het harde werk en de vele hulp van dochterlief waren we een half uurtje op voorhand klaar. Even tijd om te ontstressen en ... in een goed humeur te komen dus. Kerstavond zelf viel mee. De fondue ging goed naar binnen en er gebeurden geen accidenten met de vuurtjes. We hadden wel brandblusser, branddeken, emmers waters en natte dweilen klaarstaan, "just to be on the safe side". De gasten gingen tevreden naar huis. Gelukkig hoef ik maar één maal in de vier jaar zoveel gasten te ontvangen op kerstavond.
