Ik heb al eens gezegd dat onze middelste, voormalig puber, een rasechte slordervos is. Nu had hij zijn goede voornemens waargemaakt en opgeruimd. De volgende ochtend voor schooltijd zocht en zocht hij zijn jas op zijn favoriete plekjes; op de grond, op één of andere stoel, achter de sofa. Nergens te vinden, in de haast de bus vertrok bijna trok hij dan maar een jas van pa aan, lengte goed, breedte niet. 'S avonds toch maar weer verder zoeken want de jas was ook niet op school en niet op het kot van medestudent. Nee, hij hing gewoon thuis aan de kapstok!
Ik heb weliswaar meerdere hobby's, maar voor deze moet ik behoorlijk zwoegen en laat ik weleens een onvriendelijk woord horen. Toch vind ik het leuk en ondanks dat ik door de laatste opdracht overal in huis word omringd door dansende stofwolkjes geef ik niet op. afgelopen les kwam er een filmploeg van de regionale zender opnames maken en een stukje van mijn werk komt mooi in beeld.
Onze dochter had reikhalzend uitgekeken naar het weekend. Ze zou immers de pointes ontvangen in de balletles en er was een ballonvaart voorzien voor de verjaardag van papa. Alleen: de pointes waren er niet én er stond te veel wind om te kunnen ballonvaren. Resultaat: een zeer teleurgestelde dochter in huis. En ja, ik weet het wel: we krijgen niet altijd alles wat we willen op het moment dat we het willen. Maar aan die waarheid heeft een 13-jarige niet veel. Gelukkig heeft ze zich herpakt. Ze kijkt nu uit naar het volgend weekend in de hoop dat de pointes dan door een vroege sint worden gebracht. Marijke
Manlief en ik brachten Oma een bezoekje in het rusthuis waar ze verblijft. Oma is geheel hulpbehoevend en ook haar geheugen is haar aan het verlaten. Gelukkig herkent ze ons nog en weet ze wie onze kinderen zijn. Oma vond dat manlief er goed uitzag. Ze moest van hem raden hoe oud hij dan was. 70 antwoorde ze prompt en ik dan, vroeg ik haar. Ze keek me diep in mijn ogen en antwoorde diplomatiek; "jij bent nog jong". Op mijn vraag hoe oud ze zelf was antwoordde ze; "50" en keek me een beetje vragend aan, "51" verbeterde ze zich bij het zien van mijn gelaatsuitdrukking. Even stilte, we zagen haar nadenken en toen zei ze ; "er klopt iets niet", waarop we allemaal in de lach schoten.
Ik had bij mijn zus geklaagd dat tegenwoordig de mensen nog zelden een kaartje schrijven laat staan een brief, het moet allemaal digitaal. Dat was tegen geen dovemansoren gezegd want niet veel later kreeg ik een lange brief van mijn zus. Tot mijn eigen schaamte duurde het weken voordat ik terugschreef, ik moest eerst dringend mijn mails beantwoorden op de blog schrijven enz. Afgelopen weekend op de trein heen en weer naar Maastricht had ik dan eindelijk pen en papier in de hand. Dat briefpapier had ik na enige moeite gevonden, de winkel had nog maar één exemplaar ze moest nu maar 1x in de 3 maanden bestellen en niet teveel want het werd toch niet verkocht. Het schrijven in de trein was een ideale bezigheid op het schudden na, gelukkig is mijn zus het gewoon dat ik niet al te netjes schrijf. Thuis een postzegel erop en hup maandag al op de bus ermee. Gisteren was ik mijn bureau aan het opkuisen en vond ik daar toch een dichte envelop die nogal zwaar woog. Aangezien het een zelfde soort was als die naar mijn zus begonnen meteen al de belletjes in mij te rinkelen, ik opende hem en jawel hoor Ik zou mijn zus haar gezicht weleens willen zien als ze de lege envelop opent.
Afgelopen weekend zijn mijn vriendin en ik een weekend naar Maastricht en Valkenburg geweest.Veel shoppen, koffietjes drinken en bijkletsen natuurlijk. Een warm zonnetje vergezelde ons. We bezochten ook de kerstmarkt in de Grotten van Valkenburg, veel glamour en kitsch, maar toch leuk. We bezochten een kerk die van binnen een boekhandel bleek te zijn. ik heb er lekker lang in gesnuisterd en toch weer wat gekocht, ondanks dat ik pas geleden naar de boekenbeurs ben geweest
Gisteren met de dochter en een zaal vol tieners gekeken naar "Breaking down" deel I. We genoten van het romantische verhaal waar toch ook een bloederige bevalling aan te pas kwam. Veel emoties en een paar gevechten. Wat wij echter niet wisten is dat de film tijdens/na de aftiteling verder loopt. Dus aan al degenen onder ons die ook nog willen gaan: blijf zitten tot het licht aangaat of riskeer een gebroken nek en een gemist filmeinde. Wij moeten nu wachten op de DVD om ook die allerlaatste beelden te zien en dat vindt dochterlief niet zo leuk. Marijke
Gisteren samen met manlief naar de boekenbeurs geweest. Het was zijn eerste keer. Andere jaren keek hij erg bedenkelijk naar mij als ik met een stapel boeken terugkwam. Degene die dit jaar het meeste kocht was.. jawel hij en hij is nog wel iemand die dus nooit leest. Hij stimuleerde mij zelfs met nog meer thuis te komen dan er op mijn zorgvuldig samengesteld lijstje stond.
Zouden jullie ingaan op de vraag van een onbekende man om te mogen tanken met je bankkaart indien hij je cashgeld geeft? Ik heb heel assertief "Sorry, dat doe ik niet" geantwoord. Want ik vond het verdacht. Hij reed met een dure wagen (Audi/BMW/Mercedes) maar zou dan geen bankkaart hebben om te tanken?? Of een GSM om een familielid te vragen zijn bankkaart te brengen? Maar ik geef toe, ik heb nadien wel gehoopt dat hij nog ter bestemming is geraakt en/of een tankstation vond waar hij met cash geld kon betalen. Marijke
Onlangs werd het radioprogramma dat ik met veel belangstelling beluisterde onderbroken voor een belangrijk bericht. Ik dacht al : "ha, we hebben een regering" en vlak daarna "oei, hopelijk geen ramp of ontvoering" maar toen klonk er "de trainer van club brugge is ontslagen. Meer nieuws in ons bericht van 12 uur". Tja Gorki je had het mis. Het is niet de middenstand maar koning voetbal die het land regeert. Marijke
Nu hebben de jongens vakantie en zijn we gezellig thuis. Manlief en ik hebben samen een week eerder lekker uitgewaaid aan zee.Drie dagen zonder kids in een hotelletje aan zee. De eerste dag nog een beetje bekomen, een museumbezoek en samen naar de film van Rowan Atkinson. De tweede dag maakten we een werkdag lange wandeling tussen de duinen en over het strand, zalig herfstweer begeleidde ons de hele dag. Op onze laatste dag relaxden we lekker in een sauna. Het smaakt naar meer.
Gisteravond riep mijn dochter "Mama kom gauw kijken" Ik ben niet zo'n held dus zei ik nog: alleen als het niet akelig is. En wat bleek? In het aquarium zwommen twintig piepkleine extra visjes rond. Surprise surprise. Nu zitten deze zwemmertjes in een aparte "broedkamer" binnen het aquarium, kwestie van te verhinderen dat de andere vissen lekker smullen. Ben benieuwd hoeveel er groot zullen worden. Marijke
Zo luidde het verdict van de huisarts. En niet alleen dat, ook nog een golferselleboog. Dat klinkt alsof ik dagelijks dure sporten beoefen en niets is minder waar. Bovendien doet het euvel zich dan ook nog voor rechts, terwijl ik linkshandig ben. De zeldzame keren dat ik een (badminton)racket vasthou, is dat in mijn linkerhand. Nee, het euvel wordt wellicht veroorzaakt door de vele kilometers die ik per wagen afleg en de vele uren file. Steeds maar schakelen, het is blijkbaar niet zo goed voor mijn gewrichten. Ijs, kine en rust zouden soelaas moeten brengen. De eerste twee daarmee ben ik gestart. Maar rust zit er voorlopig niet in met een tiener, een man, een kattin van 3 jaar en een kater van 12 weken oud. Marijke
niet meer mijn kleinste zijn, dat ben ik nu. stuntelig struikelen over elk obstakel. op mijn schoot zitten en knuffelen als niemand het ziet Trots zijn op je eerste deodorant. door emoties overspoeld worden. niet meer mijn kleinste zijn. maar mijn jongste blijf je voor altijd.
Onze rustige zondag werd wreed verstoord omdat manlief er achter kwam dat enkele belangrijke documenten uiterlijk maandagochtend op hun bestemming moesten zijn voorzien van verschillende handtekeningen. Heel wat telefoontjes werden gepleegd om nog meer luierende medemensen te activeren en toen de documenten in orde waren offerde ik me op om manlief te vergezellen tijdens de twee uur durende rit naar de postbestemming.
Vanmorgen was ik bij de kapper. Gewoonlijk klinkt daar heel luid moderne muziek met veel beat, hip hop en uptempo nummers. Per vergissing (?) klonk er plots "Love me tender" van Elvis Presley. Eén grote zucht van opluchting bij mij en eventjes kon ik mij ontspannen en ogen sluiten. Tot het plots naast mij klonk "Mens, wat kan diene Elvis zagen" uit de mond van het meisje dat het haar waste van de klant naast mij. Nu weet en begrijp ik best dat de huidige generatie een heel eigen soort muziek heeft en dat Elvis daar niet bij hoort. Maar een beetje respect en begrip voor elkaars keuze: is dat teveel gevraagd? Marijke
Vandaag de eerste dag dat alle drie de zonen naar school waren. Met het mooie weer erbij kreeg ik toch een beetje een vakantiegevoel. Ik heb ze graag rond mij, maar zo'n dagje helemaal alleen voor mij geeft vitamientjes. Nu kan ik weer fris en gezellig het weekend met ze in.
Ik stond er weer blakend van gezondheid in een ziekenhuis lintjes op te spelden bij de bezoekers, maar ook bij kankerpatienten zelf die zich op deze dag eens extra mochten laten verwennen. Het waren vooral zij die nood hadden aan een babbel met ons, degenen die aan het wachten op de uitslag kwamen voor en na het doktersbezoek langs. Trieste maar toch ook mooie verhalen.
We kregen hulp van een BV-er en spelden samen zo'n duizend lintjes op.
Met oma naar het dagziekenhuis geweest. Wat vervelende onderzoeken laten ondergaan. Ik bleef bij haar want het zou al vlug een halve dag duren. Hebben jullie ook al eens die verweesde verlatenheid ervaren van oude mensen in moderne ziekenhuizen? Ze weten dat ze er niet thuishoren en toch worden ze er door bacteriën en tekorten naartoe getrokken. Ze belanden in rolstoelen waar ze nog nooit in hebben gezeten. Ik krijg zo'n rolstoel in mijn handen geduwd waarmee ik haar nog nooit heb rondgereden. En maar doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.Want je wil haar niet méér ontmoedigen. Ze staart uren voor zich uit in de gele zetel. Kijkt me soms glimlachend aan wanneer ze ziet dat ik haar opneem. Ze doorstaat stoïcijns elke prik en wreef. Eet smakelijk van elke maaltijd maar krijgt het boterpotje niet open. Kan haar koffie niet schenken. Zou even naar het toilet moeten. Heeft moeite met rechtstaan na zo lang zitten. Ik ben blij dat ik bleef. Smeerde boter op haar boterham. Schonk haar koffie in. En hielp haar naar het toilet. Alles om mezelf het ongemakkelijke gevoel te doen vergeten. Ze hoort daar niet. Maar haar lichaam zegt van wel. Ondertussen loopt een andere man rond op de gang. Pyamabroek bijna op de knieën. Of iemand weet waar de Gistelsesteenweg is ? Iedereen steekt zich weg of doet de deur toe. Ik kijk naar haar en zeg tegen hem dat de steenweg weg is. Hij kijkt me peinzend aan, knikt en schuift naar zijn kamer. Ze mocht gelukkig weer mee. Voor nu. Zolang het mechanische monster geen beestjes in haar vindt mag ze mee. We dumpen de rolstoel en schuifelen naar de auto.
Ik zou mijn zus haar gezicht weleens willen zien als ze de lege envelop opent.
