Manlief en ik brachten Oma een bezoekje in het rusthuis waar ze verblijft. Oma is geheel hulpbehoevend en ook haar geheugen is haar aan het verlaten. Gelukkig herkent ze ons nog en weet ze wie onze kinderen zijn. Oma vond dat manlief er goed uitzag. Ze moest van hem raden hoe oud hij dan was. 70 antwoorde ze prompt en ik dan, vroeg ik haar. Ze keek me diep in mijn ogen en antwoorde diplomatiek; "jij bent nog jong". Op mijn vraag hoe oud ze zelf was antwoordde ze; "50" en keek me een beetje vragend aan, "51" verbeterde ze zich bij het zien van mijn gelaatsuitdrukking. Even stilte, we zagen haar nadenken en toen zei ze ; "er klopt iets niet", waarop we allemaal in de lach schoten.
