Zouden jullie ingaan op de vraag van een onbekende man om te mogen tanken met je bankkaart indien hij je cashgeld geeft? Ik heb heel assertief "Sorry, dat doe ik niet" geantwoord. Want ik vond het verdacht. Hij reed met een dure wagen (Audi/BMW/Mercedes) maar zou dan geen bankkaart hebben om te tanken?? Of een GSM om een familielid te vragen zijn bankkaart te brengen? Maar ik geef toe, ik heb nadien wel gehoopt dat hij nog ter bestemming is geraakt en/of een tankstation vond waar hij met cash geld kon betalen. Marijke
Onlangs werd het radioprogramma dat ik met veel belangstelling beluisterde onderbroken voor een belangrijk bericht. Ik dacht al : "ha, we hebben een regering" en vlak daarna "oei, hopelijk geen ramp of ontvoering" maar toen klonk er "de trainer van club brugge is ontslagen. Meer nieuws in ons bericht van 12 uur". Tja Gorki je had het mis. Het is niet de middenstand maar koning voetbal die het land regeert. Marijke
Nu hebben de jongens vakantie en zijn we gezellig thuis. Manlief en ik hebben samen een week eerder lekker uitgewaaid aan zee.Drie dagen zonder kids in een hotelletje aan zee. De eerste dag nog een beetje bekomen, een museumbezoek en samen naar de film van Rowan Atkinson. De tweede dag maakten we een werkdag lange wandeling tussen de duinen en over het strand, zalig herfstweer begeleidde ons de hele dag. Op onze laatste dag relaxden we lekker in een sauna. Het smaakt naar meer.
Gisteravond riep mijn dochter "Mama kom gauw kijken" Ik ben niet zo'n held dus zei ik nog: alleen als het niet akelig is. En wat bleek? In het aquarium zwommen twintig piepkleine extra visjes rond. Surprise surprise. Nu zitten deze zwemmertjes in een aparte "broedkamer" binnen het aquarium, kwestie van te verhinderen dat de andere vissen lekker smullen. Ben benieuwd hoeveel er groot zullen worden. Marijke
Zo luidde het verdict van de huisarts. En niet alleen dat, ook nog een golferselleboog. Dat klinkt alsof ik dagelijks dure sporten beoefen en niets is minder waar. Bovendien doet het euvel zich dan ook nog voor rechts, terwijl ik linkshandig ben. De zeldzame keren dat ik een (badminton)racket vasthou, is dat in mijn linkerhand. Nee, het euvel wordt wellicht veroorzaakt door de vele kilometers die ik per wagen afleg en de vele uren file. Steeds maar schakelen, het is blijkbaar niet zo goed voor mijn gewrichten. Ijs, kine en rust zouden soelaas moeten brengen. De eerste twee daarmee ben ik gestart. Maar rust zit er voorlopig niet in met een tiener, een man, een kattin van 3 jaar en een kater van 12 weken oud. Marijke
niet meer mijn kleinste zijn, dat ben ik nu. stuntelig struikelen over elk obstakel. op mijn schoot zitten en knuffelen als niemand het ziet Trots zijn op je eerste deodorant. door emoties overspoeld worden. niet meer mijn kleinste zijn. maar mijn jongste blijf je voor altijd.
Onze rustige zondag werd wreed verstoord omdat manlief er achter kwam dat enkele belangrijke documenten uiterlijk maandagochtend op hun bestemming moesten zijn voorzien van verschillende handtekeningen. Heel wat telefoontjes werden gepleegd om nog meer luierende medemensen te activeren en toen de documenten in orde waren offerde ik me op om manlief te vergezellen tijdens de twee uur durende rit naar de postbestemming.
Vanmorgen was ik bij de kapper. Gewoonlijk klinkt daar heel luid moderne muziek met veel beat, hip hop en uptempo nummers. Per vergissing (?) klonk er plots "Love me tender" van Elvis Presley. Eén grote zucht van opluchting bij mij en eventjes kon ik mij ontspannen en ogen sluiten. Tot het plots naast mij klonk "Mens, wat kan diene Elvis zagen" uit de mond van het meisje dat het haar waste van de klant naast mij. Nu weet en begrijp ik best dat de huidige generatie een heel eigen soort muziek heeft en dat Elvis daar niet bij hoort. Maar een beetje respect en begrip voor elkaars keuze: is dat teveel gevraagd? Marijke
Vandaag de eerste dag dat alle drie de zonen naar school waren. Met het mooie weer erbij kreeg ik toch een beetje een vakantiegevoel. Ik heb ze graag rond mij, maar zo'n dagje helemaal alleen voor mij geeft vitamientjes. Nu kan ik weer fris en gezellig het weekend met ze in.
Ik stond er weer blakend van gezondheid in een ziekenhuis lintjes op te spelden bij de bezoekers, maar ook bij kankerpatienten zelf die zich op deze dag eens extra mochten laten verwennen. Het waren vooral zij die nood hadden aan een babbel met ons, degenen die aan het wachten op de uitslag kwamen voor en na het doktersbezoek langs. Trieste maar toch ook mooie verhalen.
We kregen hulp van een BV-er en spelden samen zo'n duizend lintjes op.
Met oma naar het dagziekenhuis geweest. Wat vervelende onderzoeken laten ondergaan. Ik bleef bij haar want het zou al vlug een halve dag duren. Hebben jullie ook al eens die verweesde verlatenheid ervaren van oude mensen in moderne ziekenhuizen? Ze weten dat ze er niet thuishoren en toch worden ze er door bacteriën en tekorten naartoe getrokken. Ze belanden in rolstoelen waar ze nog nooit in hebben gezeten. Ik krijg zo'n rolstoel in mijn handen geduwd waarmee ik haar nog nooit heb rondgereden. En maar doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.Want je wil haar niet méér ontmoedigen. Ze staart uren voor zich uit in de gele zetel. Kijkt me soms glimlachend aan wanneer ze ziet dat ik haar opneem. Ze doorstaat stoïcijns elke prik en wreef. Eet smakelijk van elke maaltijd maar krijgt het boterpotje niet open. Kan haar koffie niet schenken. Zou even naar het toilet moeten. Heeft moeite met rechtstaan na zo lang zitten. Ik ben blij dat ik bleef. Smeerde boter op haar boterham. Schonk haar koffie in. En hielp haar naar het toilet. Alles om mezelf het ongemakkelijke gevoel te doen vergeten. Ze hoort daar niet. Maar haar lichaam zegt van wel. Ondertussen loopt een andere man rond op de gang. Pyamabroek bijna op de knieën. Of iemand weet waar de Gistelsesteenweg is ? Iedereen steekt zich weg of doet de deur toe. Ik kijk naar haar en zeg tegen hem dat de steenweg weg is. Hij kijkt me peinzend aan, knikt en schuift naar zijn kamer. Ze mocht gelukkig weer mee. Voor nu. Zolang het mechanische monster geen beestjes in haar vindt mag ze mee. We dumpen de rolstoel en schuifelen naar de auto.
Toen ik op de scène 'I want to break free" hoorde. Ogen kortstondig dichtknijpen bij fel wit licht en stroboscopische effecten. Ogen uitkijken bij de psychedelische haartooi van de "Bohemians". Ogen niet geloven als mijn man meezwaait tijdens "We are the champions". Samen met een publiek dat uit zijn dak gaat meezingen met "We will rock you" Oorverdovend applaus. Rechtstaan voor een staande ovatie. Weer gaan zitten voor een sublieme "Bohemian Rapsody". Opnieuw rechtstaan voor een staande ovatie. Met het hoofd vol liedjes en beelden naar huis rijden, terwijl de pasgekochte CD "Greatest hits van Queen" draait. Eén conclusie: haast je voor eind september naar de stadsschouwburg van Antwerpen voor een onvergetelijke ervaring. Marijke
In het begin van de vakantie schreef ik dochterlief en mezelf in voor een proefles yoga. Met goede moed trokken we er naar toe. Het was wel de enige zaterdag van augustus dat de zon volop scheen, dus het leslokaal was voorverwarmd. Bovendien was het lokaal ook goed gevuld met mensen die zo'n proefles zagen zitten. Resultaat: nauwelijks nog plaats om ons matje neer te leggen. Het was al snel duidelijk dat veel oefeningen wat te hoog gegrepen waren. Ja, de leerkracht kon het wel maar ik in het geheel niet. De dochter is soepeler dankzij vele balletlessen, dus bij haar ging het stukken beter. Evenwel denk ik dat ik en dochterlief het maar bij het tweede deel van de titel houden. Marijke
De dag van het onderzoek was het eindelijk mijn beurt. Niet dat ik er naar uitkeek om de verdoving te ondergaan ik was gewoon blij dat ik na een lange dag mocht stoppen met vieze drankjes drinken. De anethesist vroeg me naar links te draaien waarop de verpleegster reageerde met een; draai maar naar mij toe. Ik blij met haar aanwijzing vanwege mijn gebrekkige coordinatie. De anethesist echter wreef haar nadrukkelijk onder de neus dat hij al gezegd wat ik moest doen en dat haar opmerking dus zinloos was. Bij het zien van haar gezichtsuitdrukking reageerde ik meteen dat ik blij was met haar aanwijzing , waarop de ook aanwezige arts suste door te zeggen dat patienten in zo'n situatie meer gespannen zijn en niet altijd dat wat er wordt gezegd begrijpen. De man wenste me daarop vriendelijk 'slaap wel', gelukkig verstond hij zijn vak goed, was hij niet wraakzuchtig en kan ik dit opschrijven.
Gisteren gingen we met ons drieën kijken naar "My fair lady" aan het donkmeer. En het was fantastisch. De hoofdrolspeelster heeft een prachtige stem en werd omringd door heel goede medehoofdrollen. Mijn man vond de rol van papa Doolitle prachtig. Hij zingt in een nederlandse versie"With a little bit of luck" en 'Take me to the church on time". Zelf vond ik dat de aanbidder van Eliza een mooie stem had. Onze dochter was gecharmeerd van de Ascot races. Het vuurwerk was mooi meegenomen. En uiteraard viel er een acteur in het donkmeer. We beleefden dus een prachtige avond. En omdat we goed ingeduffeld waren, leden we zelfs niet al te veel kou. Marijke
Terug thuis van drie dagen op stap. Met de dochter in Londen. Een moeder en dochter moment waarnaar ik lang had uitgekeken. We bezochten véél winkels, Madame Tussauds, het British Museum en bekeken langs de buitenkant Buckingham Palace, Big Ben en omgeving. We aten sushi en fish en chips in een pub. De dochter heeft een taxi mogen aanhouden en we maakten gebruik van the underground en dubbeldekbussen. In het "Savoy theatre" bekeken we "Legally blonde" de musical. Onderliggende boodschap: beoordeel niemand op het uiterlijk. Ik genoot van de liedjes en de dansen. Sommige stemmen vond ik heel mooi. Bij het lied "Is he gay or European" lag de zaal plat van het lachen. Nu het was grappig gebracht en de tekst nam ik er dan maar bij. Je moet tenslotte jezelf kunnen relativeren. De mensen waren allemaal vriendelijk en behulpzaam en we merkten niets van rellen. Kortom: voor herhaling vatbaar...als mijn spaarpot wat bekomen is. Marijke
Ook voor oudste en zijn ma was het de laatste keer. De laatste keer genieten van Harry Potter. Oudste kwam zijn belofte na; alle films samen met zijn ma bekijken. Met vrienden mee gaan sloeg hij af en het was als steeds gezellig met ons twee. Stiekem een traantje wegpinken, smullen van snoep en eindeloos genieten.
In 'onze' jeugdherberg in Tsechie verbleef er ook een Brit die alleen rondreisde door Europa. Manlief zei langs zijn neus weg; dat als hij een keer Belgie zou aandoen hij ons zeker zou moeten bezoeken. Sommige dingen worden rap gezegd. Vorige week vrijdag kregen we een mail van de Brit, dat hij in Parijs was en op zijn terugreis naar Engeland, Belgie wilde doorkruisen en of het dus gelegen kwam dat hij ons kwam bezoeken. Hij bleef het hele weekend, oudste was op kamp zodat zijn kamer tijdelijk logeerkamer werd. We gidsden hem door Gent, Brugge en Oudenaarde. Ons weekend was goed gevuld, gelukkig was het heel gezellig. Maar toch, het gemak waarmee hij zich installeerde in ons huis het normaal vond dat zijn was werd gewassen en gestreken het opgediende eten werd veroberd, bezorgde me enigzins ongeruste dromen over het niet meer weggaan van een logé. Zondagavond vistte ik naar zijn plannen voor de maandag hij wist ze nog niet, maar wij moesten wel gaan werken enz. Manlief werkte de maandag uit voorzorg van thuis uit en zette de logé 's avonds af bij zijn lift naar Engeland.
Dochterlief vertrok vorige week met de mutualiteit naar Zwitserland. 10 hele dagen. We zijn nu halfweg en het begint mij zwaar te vallen. Ik kijk uit naar een briefje maar dat is er nog niet gekomen. In elk geval kan ik beginnen aftellen tot ze terugkomt. Marijke
