Als ik mag afgaan op mijn laatste trainingen, zou het een mager beestje worden vandaag. Ik sleep me de laatste tijd vooruit met lood in de benen. De omstandigheden waren in elk geval beter dan voorbije maandag: het was bewolkt en regenachtig. 
Samen met kleinkinderen Mien en Twan vertrokken we om 17u naar het gehucht van Millen (Riemst). Het parcours was iets gewijzigd t.o.v. vorig jaar met een steile helling bij het ingaan van elke van de 2 rondes. De eerste kilometer verliep uiterst moeizaam: de benen liepen vol en ik moest hijgen als een karper op het droge. Kortom, ik had dan al veel zin om de pijp aan Maarten te geven. Gelukkig ging het dan bergafwaarts en ik hield vol. Maar iets voor halfweg begon ik serieus last te krijgen van mijn linkerhiel en dat werd alsmaar erger tot een scherpe pijn richting achillespees! Ik liep op geen enkel moment comfortabel en de zware omloop maakte het alleen nog erger. Uiteindelijk was ik enkel nog aan het knokken met mezelf om te kunnen finishen; positie en tijd waren bijzaak. Finishen deed ik inderdaad en zelfs nog als 1ste M65 (38/90 algemeen) in 45:31 minuten. Het had me enorm veel moeite & pijn gekost en er weinig plezier beleefd. Integendeel: deze wedstrijd bezorgde me de nodige twijfels over dat hielspoor, waar ik nu al 2 jaar mee sukkel. Om al die opofferingen te compenseren, werd ik op het podium beloond met....een bloemetje en flesje shampoo.