Maar liefst 102 vertrekkers bij de start van de 5,5 km van de 13de champignonloop in Valmeer(Riemst). Het is voor de 1ste keer dat ik hier deelnam, wist dus niet goed wat me te wachten stond. Ik had wel van een paar collega-lopers gehoord dat het parcours vrij pittig was met veel wind op kop en enkele lange verraderlijke hellingen in open veld. Vanaf het startschot zat ik in 11de positie, na 1 km kon ik een eerste loper inhalen, die veel te snel vertrokken was, het hoeft niet altijd dezelfde te zijn hé Na 2 km kon ik aansluiten bij de volgende, terwijl een loper die achter mij liep op zijn beurt ook kwam aansluiten bij ons. Zo liepen we de volgende 2 km in een groepje van 3 in 9de positie. Met nog 1,5 km te gaan, begon ik het tempo te bepalen en aangezien ik voor een keer niet te snel vertrokken was, lukte me dat nog aardig. Al gauw moest er 1 loper de rol lossen, de andere deed er alles aan om in m'n spoor te blijven. Met nog een 800-tal meter te gaan gaf ik er nog een snok aan en m'n laatste belager voor die 9de plaats moest er nu ook af. Alles begon stilletjes aan pijn te doen maar ik liep nu ook op 100%, het werd hoogtijd dat ik de finish bereikte. De laatste 100m heb ik er nog alles moeten uitpersen om die 9de plaats vast te houden (foto 4), wat me op 2seconden na nog net lukte Achteraf tevreden, maar doodop, met een tijd van 21'05" en aangekomen als 4de senior. Morgen weet ik al wat op het menu staat: Champiljongs!
Vanmorgen ben ik m'n nieuwe sportzolen gaan afhalen bij Faes in St-Truiden. Heb ze daar op een loopband meteen mogen testen en moet zeggen dat m'n eerste indruk prima was. Heb ook aan hem gevraagd wat hij de beste techniek vond, hiellanding was zijn antwoord. Nadat ik mijn verhaal over voorvoetlanding en de pose-techniek deed, dat hij niet kende, zei hij me dat ik moest lopen waar ik me het best bij voelde. Zolang ik geen blessures kreeg, was er geen probleem. Hij zei me wel dat ik zeker nieuwe, neutrale schoenen moest aanschaffen. Na enkele weken gepieker ga ik dus op m'n voorvoet blijven landen, zaterdag ga ik nieuwe schoenen kopen. De eerste dagen ga ik de zooltjes enkel in m'n werkschoenen dragen om ze wat te gewennen, vanaf volgende week ga ik ze al lopend testen.
Zo, dat is alweer gefikst, m'n videokaart had het begeven zodat ik pas vandaag m'n verslag van de Terrasjogging kan schrijven. Het was gisteren dus weer een thuiswedstrijd met veel bekende gezichten aan de start alsook enkele forumleden van joggings.be. Het parcours en het aantal deelnemers was nagenoeg hetzelfde als vorig jaar, alleen dat we nu vertrokken en aankwamen op de markt ipv de Klokkestraat. Het was geen snel parcours door de vele scherpe bochten, het ging over 4rondes van 2,4km maar het was wel behoorlijk vlak. De wedstijd zelf dan. Bij de start had ik me redelijk vooraan genesteld omdat ik wist dat er in het begin van het parcours enkele vrij smalle stukken bijzaten. Aangezien het m'n eerste 10km-wedstrijd in maanden was, had ik me voorgenomen om in de eerste ronde niet boven hartslag 170 te gaan. Na goed 1km zat ik al aan 175 Na goed 2km kwam bakkertje mij al voorbij gesneld en na een 5-tal km was de pijp zo goed als leeg. De laatste 5km dan maar puur op karakter gelopen en al bij al bleek het verval nog goed mee te vallen en had ik maar iets meer dan een half minuut moeten prijsgeven op bakkertje die alweer ijzersterk gelopen heeft nadat hij eerder al 15u gewerkt had. Met een tijd van 37'30" over 9,5km was ik zeer content, maar liefst 4'18" sneller dan vorig jaar. Dat ik totaal geen last van m'n knie heb gehad stemde me nog meer tevreden. Nu deze week een herstelweek met enkele rustige loopjes, vanaf volgende week vliegen we er terug in (met of zonder zooltjes, daar ben ik nog niet over uit ???)
Na 3 maanden wachten was't vandaag eindelijk mijn beurt om langs te gaan bij de sportdokter. De diagnose was nog maar eens chondropathie patellae, dat wist ik ondertussen wel. Wat ik niet wist is dat ik 3mm beenlengteverschil had alsook te holle voeten om mee te hardlopen. Ik ben nu aangewezen om zooltjes te laten opmeten. Had hem verteld dat het de laatste maanden iets beter ging met m'n knie doordat ik m'n looptechniek had aangepast, de voorvoetlanding. Deze techniek raadde hij me onmiddellijk af en zei me dat het binnen de kortste keren terug voor problemen zou zorgen. Lap, daar gingen m'n maanden specifieke techniektraining. M'n antipronatie-loopschoenen die ik nu nog in m'n bezit heb (2 paar oude en 1 ongebruikt paar asics) mag ik alleen nog gebruiken voor in den hof te werken, ik moet terug overschakelen naar een neutrale schoen. Hij heeft me 1 type schoen voor op de weg en 1 voor op onverhard voorgeschreven. Ik moet wel zeggen dat deze dokter z'n tijd nam, ben zeker een uur binnen geweest en hij heeft me serieus onder handen genomen met loopanalyse, footscan en noem maar op. Heb dan maar meteen een afspraak gemaakt bij Faes en mag dinsdagavond al langsgaan. M'n nieuwe schoenen mag ik pas gaan kopen als de zooltjes klaar zijn. Deze volledige omschakeling gaat weer een duur grapke worden, daarmee dat ik m'n 'ongebruikt' paar Asics gel foundation 7 (nieuw model) maat 43,5 te koop aanbied voor maar 75 ipv 120. Je kan via 'email mij' iets laten weten als je interesse hebt.
Zaterdagmorgen de trein genomen richting Oostende om er zondag deel te nemen aan de 5km van de ING-Run. We, mijn vriendin en ik, hadden een hotel geboekt voor 3 overnachtingen in Mariakerke. Zondagmorgen vroeg uit de veren om nog een 7-tal km los te lopen en het parcours te verkennen. Dat het vlak was met enkel 2 bochten was geen verrassing, dat het warm ging worden besefte ik maar al te gauw. Na het ontbijt heb ik me nog 2 uurkes op bed gelegd, om 12u30 heb ik me klaargemaakt en een 3-tal km gejogd richting start. Omstreeks 13u40 deed ik een poging om in de voorste gelederen te gaan staan maar al vlug werd me verteld dat ik achteraan moest aanschuiven. Bij het startschot stond ik ongeveer op de 7de rij, schade was dus beperkt maar ideaal was't nu ook weer niet. Na 200m zat ik door't zigzaggen al volledig in't rood, hartslag boven 180, waardoor dit dan ook m'n zwaarste wedstrijd ooit werd. Zal ik het dan nooit leren om rustiger te starten en geleidelijk op toeren te komen? Na duizend keer gestorven te zijn uiteindelijk toch nog vrij sterk aangekomen in een tijd van 18'53" aan een gemiddelde hartslag van maar liefst 184 (max191).
Afgelopen week een herstelweek ingelast met 2 wandelingen en enkele rustige trainingen. Het was hoog nodig want de kuiten waren nogal opgeblazen en voelden zeer stijf aan. Ik ben sinds ongeveer een maand overgeschakeld van hiel- naar voorvoetlanding (pose-techniek) wat natuurlijk de nodige ongemakken en aanpassingen met zich meebrengt. Vanmorgen na m'n rustige duurloop voelden de kuiten al veel soepeler aan. Zo kan ik de komende dagen nog enkele keren stevig doortrainen, vrijdag en zaterdag weer rustig aan om zondag fris aan de start te staan van de 5km in Oostende. We hebben in Mariakerke een hotel voor 2 nachten geboekt. Gisterenavond zijn we afgezakt naar Heusden voor de KBC-nacht, tjonge jonge wat een atleten, heb nog een hoop werk voor de boeg!
Vanmorgen piramideloop gedaan, benen waren niet echt goed maar heb het er toch nog redelijk goed vanaf gebracht. Deze week voor't eerst in maanden nog eens 5 trainingen (50km) kunnen doen. Nu wel enkele dagen rustiger aan, kuiten en hamstrings kunnen de nodige rust gebruiken. Vandaag een lijst met 46 verschillende stabilisatie-,coördinatie- en krachtoefeningen gekregen, weet dus wat me de komende maanden te doen staat
Voormiddag een weerstandstraining gedaan, het verschil met interval is dat de versnellingen iets 'trager' zijn maar de rustpauzes 'korter' en al 'lopend' (12km/u) moeten gebeuren. Vind deze trainingen dan ook zwaarder omdat de recup.tijden veel korter zijn. Met de knie gaat het behoorlijk goed, doe wel nog dagelijks mijn oefeningen, m'n betere loophouding zal m'n knie ook wel minder belasten. M'n volgende wedstrijd loop ik over 2 weken in Oostende, ga dan proberen om m'n PR op de 5km te verbeteren.
Gisteren om 11u vertrok ik naar de Kimpel om me in te schrijven voor de 5km in Bilzen. Mijn doel dit jaar was de halve marathon mee te lopen onder 1u30' maar door m'n knieproblemen de afgelopen maanden zat dat er helaas niet in Dan maar alles op de kortste afstand zetten en proberen om een nieuw PR te lopen op't thuisfront. Aangezien ik het parcours nog kende van vorig jaar wist ik dat dat haalbaar moest zijn, het was vrij vlak, enkel tussen km 3 en 4 ging het licht bergop. Veel volk aan de start, maar liefst 682 deelnemers, had me dus goed vooraan genesteld om geen onnodig tijdsverlies te lijden. Aan km1 klok ik af op 3'33", iets te snel misschien maar hartslag(178) was nog goed onder controle, had me voorgenomen de eerst 3km niet boven de 180 te gaan om nog wat reserves te hebben bij dat stuk vals plat. Km2 en 3 loop ik aan 3'51" (180), nog steeds op schema dus Km4 loop ik 4'00" (185) bergop. Km5 loop ik op 3'26", laatste 200m pers ik nog eens alles eruit met nog een eindspurt aan hartslag 189 Aangekomen als 18de in een tijd van 18'44" (hsm179), zeer tevreden en m'n PR aangescherpt met maar liefst 26" Na de wedstrijd ben ik nog blijven supporteren voor m'n vriendin en haar zus die samen hun eerste halve marathon liepen, proficiat dames
Vandaag nog eens een intervaltraining afgewerkt met 8x 400m in 1'25" en telkens 400m rust waarvan 100m wandelen en 300m lichte looppas. Wel veel aandacht besteed aan een goede warming-up met eerst thuis 16' losfietsen, rekoefeningen en 2km warmlopen. Cooling-down met 1,5km uitlopen, stretchen, 16' losfietsen en ijsleggen op knie en kuiten. Bij de versnellingen goed gelet op de techniek en armbewegingen, begint beetje bij beetje beter te lukken. Morgen, als het weer het toelaat, ga ik een wandeltraining doen op de mijnterril in Waterschei, eens kijken hoe de knie hierop gaat reageren, ben benieuwd!!!
Na 2 km kon ik aansluiten bij de volgende, terwijl een loper die achter mij liep op zijn beurt ook kwam aansluiten bij ons. Zo liepen we de volgende 2 km in een groepje van 3 in 9de positie. Met nog 1,5 km te gaan, begon ik het tempo te bepalen en aangezien ik voor een keer niet te snel vertrokken was, lukte me dat nog aardig. Al gauw moest er 1 loper de rol lossen, de andere deed er alles aan om in m'n spoor te blijven. Met nog een 800-tal meter te gaan gaf ik er nog een snok aan en m'n laatste belager voor die 9de plaats moest er nu ook af. Alles begon stilletjes aan pijn te doen maar ik liep nu ook op 100%, het werd hoogtijd dat ik de finish bereikte. De laatste 100m heb ik er nog alles moeten uitpersen om die 9de plaats vast te houden (foto 4), wat me op 2seconden na nog net lukte 
Achteraf tevreden, maar doodop, met een tijd van 21'05" en aangekomen als 4de senior. Morgen weet ik al wat op het menu staat: Champiljongs! 
M'n antipronatie-loopschoenen die ik nu nog in m'n bezit heb (2 paar oude en 1 ongebruikt paar asics) mag ik alleen nog gebruiken voor in den hof te werken, ik moet terug overschakelen naar een neutrale schoen. Hij heeft me 1 type schoen voor op de weg en 1 voor op onverhard voorgeschreven. Ik moet wel zeggen dat deze dokter z'n tijd nam, ben zeker een uur binnen geweest en hij heeft me serieus onder handen genomen met loopanalyse, footscan en noem maar op.
Zaterdagmorgen de trein genomen richting Oostende om er zondag deel te nemen aan de 5km van de ING-Run. We, mijn vriendin en ik, hadden een hotel geboekt voor 3 overnachtingen in Mariakerke. Zondagmorgen vroeg uit de veren om nog een 7-tal km los te lopen en het parcours te verkennen. Dat het vlak was met enkel 2 bochten was geen verrassing, dat het warm ging worden besefte ik maar al te gauw. Na het ontbijt heb ik me nog 2 uurkes op bed gelegd, om 12u30 heb ik me klaargemaakt en een 3-tal km gejogd richting start. Omstreeks 13u40 deed ik een poging om in de voorste gelederen te gaan staan maar al vlug werd me verteld dat ik achteraan moest aanschuiven. Bij het startschot stond ik ongeveer op de 7de rij, schade was dus beperkt maar ideaal was't nu ook weer niet. Na 200m zat ik door't zigzaggen al volledig in't rood, hartslag boven 180, waardoor dit dan ook m'n zwaarste wedstrijd ooit werd. Zal ik het dan nooit leren om rustiger te starten en geleidelijk op toeren te komen? Na duizend keer gestorven te zijn uiteindelijk toch nog vrij sterk aangekomen in een tijd van 18'53" aan een gemiddelde hartslag van maar liefst 184 (max191).
Aangekomen als 18de in een tijd van 18'44" (hsm179), zeer tevreden en m'n PR aangescherpt met maar liefst 26" 
