Goed nieuws uit voetenland. Mijn tendinitis aan de linkerwreef gaat de goede richting uit. Daarom hadden Magda en ik besloten om ons aan het vooropgestelde trainingschema te houden. Vandaag stond nog een laatste zware training in het Vrijbroekpark op het programma. na de opwarming trokken Ewoud, stefan en ik met Magda naar het rozenpark. Daar wachtten ons eerst de lenigheidoefeningen en de versnellingen, gevolgd door de 'plat de résistance': drie series van drie keer 200m met 50m joggen tussen de 200en. Tussen de reeksen in kregen we 3 minuten recuperatie. Met mijn gedachten reeds in Finland vloog ik er maar meteen in. Alleen in de bochten was ik ietwat voorzichtig want net daar ondervind ik het meest last van mijn voet. Mijn eerste 200 klokte ik af in 30 seconden. De toon was meteen gezet. Ik liep als een metronoom want ook de andere twee liep ik exact in 30 seconden. Bij de tweede reeks zat er al eentje van 29 en bij mijn laatste reeks één van 29 en zelfs eentje van 28. Snel genoeg en ik had niets geforceerd. De vorm is er. Als die verdomde voet het maar houdt. Nu rest me morgen nog een duurloop in Machelen, een bezoek aan de kapper en mijn reistas maken.

Ik kreeg nog enkele foto's doorgestuurd van de meeting van gisteren. Met dank aan Johan Smeyers. 

26-07-2009 om 22:04 geschreven door André  

25-07-2009 om 23:30 geschreven door André  

Vanavond was het vrijdagtraining op de Nekker. Er was bijzonder veel volk want vanaf deze week verhuurt de Nekker de voetbalvelden aan KV Mechelen, je weet wel, die voetbalploeg of zo... De jeugd komt er elke dag trainen en nadat wij reeds tien jaar trouw dezelfde kleedkamers en gewoontes hadden mochten we vorige week zonder boe of ba vernemen dat we voortaan moesten verhuizen naar kleinere kleedkamers. Niet dat dat zo erg is, hoor. Ik vind het alleen nogal grof dat koning voetbal steeds en in alles de voorrang krijgt. (Hoeveel abonnementen zijn daar aan te pas gekomen???) Het geeft sommige verantwoordelijken ook een soort meerderwaardigheidscomplex. Ik kon het dan ook niet laten om hen van antwoord te dienen en ik vrees dat ik nu reeds in hun ogen die vieze arrogante voorzitter van den atletiek ben. Toen ik zei dat we onze kleedkamers hadden moeten afgeven antwoordde de meest arrogante van de groep terwijl hij zijn rug toonde als blijk van groot respect: 'tja, wij hebben een deal voor het hele jaar!'  Wij ook mijnheer, al tien jaar lang. Een andere, die zijn clubwagen promt voor de kleedkamers had geparkeerd (voetballers lopen niet graag, da's bekend) zei tegen collega's toen ik passeerde dat hij een emmer stront over zich had gekregen. Ik had hem alleen mijn hand geweigerd. Ik vrees dat we elkaar nog veel zullen moeten tegenkomen. Ik kijk er naar uit!

Voor alle duidelijkheid: er waren ook heel sympathieke mensen bij!

24-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Ik heb enkele dagen niet geblogd... De ontgoocheling na de Flanders Cup van dinsdag in Gent was groot. Reeds bij de opwarming voelde ik dat er iets niet in orde was met die linkervoet waar ik al een tijdje last van ondervind. Vorige week wilde ik er reeds mee naar de sportarts maar die was toen niet bereikbaar. Ik deed mijn opwarming met Marc Masschelein maar het voelde niet lekker. Ik had pijn. Een pijn die aan de wreef knaagde en trok tot in mijn achillespees. Bij het stretchen kwam ook de twijfel bovendrijven. Lopen, niet lopen... Bij de versnellingen en vooral die met mijn spikes aan werd het nog erger. Tot aan de start bleef ik me afvragen of het in deze omstandigheden wel slim was om te lopen. Ik zat echter in zo'n goede reeks en de conditie is super. Dus vertrok ik maar. Het liep goed maar het deed pijn. Na 400m kwam de koploper door in 26 en ik volgde wat verder in de groep in 27-28.  In de bocht knakte de veer echter en stapte ik uit de baan. Ik zakte neer in het gras en deed mijn spike uit. Nog nooit voelde ik me zo ontredderd. Zo'n supervorm en niet kunnen lopen. En dat een week voor het WK. Een heel jaar heb ik met Magda gewerkt om zo ver te geraken en nu was ik gekwetst. Het duurde even voor ik mijn emoties de baas was maar dan nam stilaan de rede de bovenhand. Geen man overboord, dacht ik. Het is nog tien dagen voor mijn eerste wedstrijd in Finland. Ik keek nog naar Ewoud's race en naar de uitstekende 1500 van Kjell, die ondanks een slechte start waarbij hij volledig werd weggedrumd toch onder de vier minuten dook.

Thuis werd het ijs en zalf maar toen ik ging slapen mankte ik.

Woensdagochtend belde ik naar dokter Huysmans, de sportarts uit Ramsdonk. Ik mocht meteen gaan. Hij nam enklele radio's om een stressfractuur volledig uit te sluiten. De diagnose was te verwachten: ontsteking door overbelasting. Ik heb zwaar getraind en vooral de laatste weken waren keihard. Hij schreef me een ontstekingsremmer voor en wat rust. Ik mag traag duurlopen maar hij stelde voor om mijn vrijdagtraining te beperken tot loslopen ipv snelheid. Zondag moet ik afwachten en zelf beslissen of ik een laatste zware training inlas of niet. Hij verzekerde me dat de conditie op een week niet weg is en dat deze verplichtte rust misschien zelfs positief zal werken.

Gisteren ging ik voor het laatst werken voor mijn verlof. Op de middag trok in naar Machelen om voor het eerst weer te lopen. Een half uurtje loslopen aan een tempo van bijna dertien per uur. Ik voelde bijna niets maar een ontstekingsremmer is blijkbaar ook een pijnstiller, dus... Achteraf voelde ik een lichte hinder maar ik was wel opgelucht. Ik reageer blijkbaar goed op het medicijn.

Nu wordt het ineens wel menens. Zolang ik werkte schoof ik dat WK voor me uit. Het was nog ver weg. Nu is het ineens bangelijk dichtbij en begin ik ook stress te voelen. Ik moet stilaan ook mijn tas maken. Ik neem mijn Asics-rugzak mee als handbagage want aangezien ik een tussenlanding maak in Frankfurt (Ik vlieg met Lufthansa!) wil ik geen risico nemen en hou ik mijn loopschoenen, singlet, spikes en laptop bij me. Stel je voor dat ik daar in Lahti zit zonder mijn spikes. Ramp-O-ramp...

24-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

- 20 juli 1969. Eddy Merckx wint de tour en ik ben tien jaar oud, net als Moon nu. Neil Armstrong zet als eerste een voet op de maan. Ongelooflijke beelden in zwart-wit die je als kind meeneemt voor de rest van je leven. De maan, ik heb er iets mee. Moon heet niet voor niets Moon. De fascinatie voor en het geloof van de invloed ervan zijn heel sterk bij mij aanwezig. Ik kan blijven kijken naar de schoonheid van een volle maan. Het feit alleen al dat de presentator de naam 'Pierrot La Lune' droeg maakte dat ik als adolescent vaak 's avonds naar de Franstalige radio luisterde. Vroeger woonde ik in een huis met zicht op een meer. Ik had mijn bed zo gedraaid dat ik liggend vanuit mijn bed het meer en dus vaak ook de maan kon zien. Zalig om al kijkend naar de maan in slaap te vallen.

Vandaag heb ik een twintig minuten losgelopen in het park van Machelen. Magda, die ook training geeft bij de Machelse club was op dat moment ook in het park. Ik liep er trouwens een deel van mijn miniduurloop met Ludo Jappens. Daarna trok ik met Magda naar de piste. Ik liep er een viertal versnellingen en één 200 zoals gewoonlijk daags voor een wedstrijd. Voor het eerst sinds Brasschaat had ik een goed gevoel. Ook mijn voet doet wat minder pijn en ik kijk dus vol vertrouwen uit naar de Flanders Cup van Racing Club Gent. En naar het weerzien met Frits De Baets, mijn 'copain' van de plaatselijke club.

20-07-2009 om 23:38 geschreven door André  

20-07-2009 om 11:48 geschreven door André  

Het was vandaag een rustige zondagochtendtraining. Door de wedstrijd van aanstaande dinsdag mocht nagenoeg iedereen het kalm aan doen. Enkele rondes van het park rustig loslopen en daarna een achttal versnellingen. Morgen twintig minuten loslopen, vier versnellingen en een driehonderd meter lekker bollen.

In de ronde van Frankrijk zagen we eindelijk wat vuurwerk. Contador reed eens voor wat hij waard is. De beste coureur van de wereld bergop noemde Dirk Demol hem 's avonds en dat is nog licht uitgedrukt, vind ik. Wat een ploeg trouwens. Ook Andreas Klöden, waarvan ik ooit dacht dat ook hij de ronde kon winnen en 'The Boss' kleurden de wedstrijd. Mijn hart bloedde toen ik die jonge welpen één voor één Armstrong zag aanvallen. Het was een klim voor explosieve types en net dat ontbreekt Lance nog. Niet verwonderlijk na zo'n lange afwezigheid. Dat hij staat waar hij staat vind ik bijna straffer dan zijn tourzeges. Ik kreeg het dan ook moeilijk toen ik ook Evans zag rechtstaan uit zijn zadel. Ik heb echt een probleem met die gast. Is het van niet kunnen, niet durven, niet mogen, niet willen? Ik vrees het eerste. Als hij zich rechtzet is het net of hij effe wil gaan plassen achter een boom. Hij neemt tien meter en valt dan stil. Ook gisteren viel hij als allerlaatste Lance aan. Het duurt nogal voor die gast iets door heeft. Iedereen was al vertrokken. Ik walgde bij zijn aanval, ook omdat ik meevoelde met Armstrong natuurlijk. Ik heb het ook niet voor die hele Lottoploeg. Het is toch armoe troef. Kopmannen die het systematisch laten afweten. Evans die misschien wel een goede waterdrager zou zijn in een grotere ploeg als zijn 'ego' het toeliet om voor een ander te rijden. Da's typisch voor die ploeg. Alsmaar volhouden dat het gaat gebeuren, dat het er in zit... Er moet ook iets fundamenteel fout zitten in de omkadering van die ploeg want ploegen met minder budget doen het stukken beter. Lotto, is dat trouwens geen overheidsbedrijf? Wanbeheer met belastingsgeld, ons geld. En dan die figuur van een Marc Coucke. Als hij begint te praten over de koers kruip ik onder tafel van plaatsvervangende schaamte. (Silence zou hem beter staan!)Vanavond is hij weer te gast in Tour 2009. Ik zal me wel met iets anders bezighouden. Het is immers toch een rustdag in de ronde.

19-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag ging de KBC-nacht door en vermits enkele van onze Jeugdatleten mochten starten in de afwachtingwedstrijden voor de jeugd dienden we reeds vroeg aanwezig te zijn. Op tijd vertrekken was de boodschap en dus pikten we iets voor twaalven Kjell op en reden we via Antwerpen naar Heusden-Zolder. Als jeugdbegeleider mocht ik mee naar de opwarmingszone. Er werd met zijn vieren opgewarmd want Jodie Doossche van Duffel was er eenzaam en alleen en vermits Eline en zij een goede band hebben, ook buiten de wedstrijden warmde zij met ons op. De organisatie van zo'n evenement is bijzonder strikt en dus verdwenen Sven en Moon al heel snel in de oproepkamer. Ik spurtte naar de piste en nam mijn fototoestel. Ondertussen waren al enkele wedstrijden voorbij en liepen de eerstejaarspupillen in een rij de piste op richting start. Ze waren met zijn zeventienen, de allerbesten van België op deze proef, de duizend meter. Sven en Moon moesten vrij dicht naar de binnenbaan starten en dat is niet echt gunstig. Bij het startsein kan je dan maar best maken dat je snel weg bent, anders word je onherroepelijk weggedrumd. Dat gebeurde met Sven die daar enkele kwakken kreeg. Er viel zelfs een jongen nadat die Moon had geduwd en over zijn voeten was gestruikeld. Leg maar eens uit aan die knapen dat ze niet per sé meteen naar de koord moeten duiken. Moon was goed weg en kon zich meteen nestelen in een kopgroepje van vijf, mooi op sleeptouw genoemen door Pieter Sisk, de brabander van DCLA. Ook de onvermijdelijke Jonas Geens zat erbij, Arne De Clerck van Racing Club Tienen en Cisse De Locht van Waasland. Die groep sloeg een kleine kloof. Arne moest vooraan echter de rol lossen en met zijn vieren gingen ze de laatste ronde in. Op 250m van het einde dacht ik dat Moon de andere drie ging moeten laten gaan. Dat was echter niet zo want Moon spurtte mee voor de tweede plaats(na de ongenaakbare Jonas!) en werd maar nipt geklopt door Pieter. Derde in zo'n wedstrijd is schitterend maar nog mooier was zijn tijd: 3.14.35. Een verbetering van zijn persoonlijk record met maar liefst 13 seconden. Bruno en ik hadden 3.20 vooropgesteld maar dit is natuurlijk buiten verwachting. Er stond dan nog ontzettend veel wind en het was fris. Later op de dag zijn een pak prestaties door de wind trouwens niet in aanmerking gekomen voor records of deelname aan het WK. Zo sprong Bolshakova een BR in het hinkstapspringen maar stond er ook voor haar net te veel wind. An Verboven liep in haar reeks, mooi gegangmaakt door enkele spurtbommen (letterlijk te nemen!) naar een mooie 12.09 maar bij een rugwind van meer dan vijf meter zal dat jammer genoeg ook niet in de boeken komen. Sven liep maar net onder zijn persoonlijk record en Eline slaagde er in om aan haar besttijd enkele seconden af te knabbelen. 

Er waren in het hoofdprogramma enkele mooie uitschieters waaronder Kevin Borlée en Cédric van Branteghem op de 400m en de 800m met Olympisch kampioene Pamela Jelimo, vorig jaar ook goed voor 1.54. Straffe madam! Toen we naar huis vertrokken hebben we haar gekruist en wilde ze vriendelijk poseren met Noah en Moon. Da's op zich een belevenis want je komt niet alle dagen een Olympische kampioene tegen, hé! Verder sprong Kevin Rans weer op niveau en kon Pieter De Smet zich op de 3000m steeple plaatsen voor het WK in Berlijn en het Nike-treintje was voor de zoveelste keer ronduit indrukwekkend op de 5000m. 

Er waren alleen frieten en hamburgers te verkrijgen op de meeting, in tegenstelling tot vorig jaar. Wreed ongezond en dat voor een sportief publiek. Bravo Golazo! Het was een lange dag en mijn voet deed verschrikkelijk veel pijn. Ik zie morgen in het park wel hoe het gaat. Mogelijk moet ik forfait geven voor de Flanders Cup van Gent en mijn voet enkele dagen rust gunnen. Die voetkwetsuur kon op geen slechter moment vallen.  

18-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vrijdag en dus Nekkertraining. Mijn vertrek naar het WK komt beangstigend dichterbij en dus is ook de training in zijn laatste fase van mijn lange aanloop gekomen. Dinsdag was het nog loodzwaar geweest en vandaag was het traditioneel voor Ewoud en ikzelf snelheidstraining. Tenminste wat ik snelheidstraining noem want als ik de spurtgroep van Johan Wonnink aan het werk zie snap ik pas wat het woord écht betekent. Maar bon, ik ben natuurlijk geen spurter en dus werden het voor ons tien 150en. Met een linkervoet die me zorgen baart vertrokken we voor onze reeks. De wind blies licht in het nadeel en dus was het meteen pompen of verzuipen. Op de eerste spurt na die net boven de 22 was liep ik ze allemaal tussen 20 en 21 seconden. Alleen de allerlaatste was een stuk onder de 20. Het was zwaar maar niets vergeleken bij vorige dinsdag. Dat was pas afzien.

Ik wil heel even stilstaan bij een verjaardag.  Vandaag, vijftig jaar geleden stierf "Lady Day" Billie Holiday. Ze was één van de belangrijkste zangeressen van haar tijd en had een eigen zangstijl ontwikkeld. Ondanks haar succes of misschien net daardoor viel ze ten prooi aan drank en drugs en ze stierf op 17 juli 1959 op vierenveertigjarige leeftijd.

Als ode aan haar: http://www.youtube.com/watch?v=_tNSp7MaADM

17-07-2009 om 23:23 geschreven door André  

Gisterenavond was er atletiek op TV. Canvas+ zond de meeting van Luik rechtstreeks uit. Voor het eerst sinds ik de digibox van Telenet heb drukte ik op de rode knop. Kjell was speciaal afgekomen om zijn trainingsmakker van vorige week aan het werk te zien. Frank Bollen mocht er namelijk starten in een sterk bezette en Afrikaans getinte 3000m. Wat een bizar spektakel toch. Een tiental door Nike gesponsorde en dus in het oranjerood lopende Kenianen op kop. Daarna de rest. Frank liep een beetje achter de feiten aan en eindigde achteraan. Hopelijk zit hij zaterdag beter in de wedstrijd tijdens de 5000m op de KBC-nacht. Ondertussen is bekend geraakt dat Pamela Jelimo, de Olympische kampioene op de 800m naar Heusden-Zolderk komt. Dat wordt genieten!

Vandaag was er ook nog ander nieuws. Op de site van het WK-Masters in Lahti stonden eindelijk de deelnemerslijsten. Op de 800m zijn bij de M50 een zestigtal deelnemers ingeschreven. Ze komen uit 26 verschillende landen en van alle continenten. Meteen zocht ik naar de tijden. Ik sta in de lijst genoteerd met de tweede chrono na de wereldkampioen van twee jaar geleden bij de M45 Anselm Lebourne uit de USA. Hij liep vorig jaar 1.58.80 en bij de M45 in 2005 nog 1.55. Slik... Hij is net als ik pas vijftig en een 'habitué' van de kampioenschappen. In Riccione won hij de titel in een race waarin Marc Masschelein vierde werd. Ik zal Marc wat informatie vragen over zijn manier van koersen. Je weet nooit dat ik er iets aan heb. Het is tenslotte de te kloppen man.

Vandaag deed ik mijn duurloop (40 minuten)in het Vrijbroekpark met Kjell. Hij gaf me weer wat 'moral' want na het aanschouwen van de startlijsten was de moed me wat in de schoenen gezakt. Die schoenen zijn trouwens spinternieuw want zowel Moon, Noah als ikzelf hebben nieuwe Asics. Alledrie witte met blauw. De jongens vinden voor het eerst dat het mooie zijn. Ja, zei Noah, want het zijn dezelfde als die van papa. De nieuwe DS-trainer is nog niet binnen en dus had ik de keuze tussen een viertal oudere modellen. Oranje, rood-wit, blauw-wit en groen-wit.Ik koos voor de wit-blauwe met de schuine lijn vooraan. Ik droeg dat model vorig jaar ook al en was er bijzonder tevreden over geweest. Ik probeerde ze vandaag voor het eerst uit en ondanks mijn zooltjes brandden mijn voeten een beetje. Voet en schoen, da's als man en vrouw, hé... 't Is altijd wennen in het begin, hahaha... 

16-07-2009 om 23:00 geschreven door André  

Je kan nergens meer aan kaarten geraken voor de KBC-nacht. Het wordt dus zaterdag aanschuiven aan de kassa. Ondertussen werd er vandaag druk getraind met het oog op wat nog komen zal. Eline, Sven en Moon oefenden op de piste, 300en en 400en met het oog op de KBC-nacht van zaterdag onder het waakzame oog van Bruno.

Twee dagen na een zware 400 liep ik al de hele dag met zware en stijve benen rond. Toch kreeg ik een superzware training voorgeschoteld. Drie reeksen van twee 400en met honderd meter joggen tussen. Nog effe doorbijten en dan mag je een tijdje rusten, zei Magda. Ik vertrok en voelde dat het niet helemaal draaide zoals ik wilde. Toch kwam ik (ondanks de wind) uit in 63. Ook de tweede was 63. Daarna mochten Ewoud en ik rusten.  Die drie minuten rust deden deugd en ik trok naar de vestiaire om er mijn kop onder de kraan te houden en een singlet aan te trekken ipv mijn t-shirt. Er was vandaag ondanks de bries héél weinig zuurstof en dus was het voor iedereen happen naar lucht. Mijn tweede reeks was net iets sneller dan mijn eerste: twee maal 62 seconden. De benen werden echter zwaarder en zwaarder en ik zei tegen Ewoud dat ik het niet ging volhouden. Na de eerste 400 van de laatste reeks zei Magda geen tijd door wat me deed vermoeden dat die slechter was dan de vier eerste vierhonderden. Ik was bijna aan het einde van mijn latijn maar ging toch vol voor die laatste 400. Als je weet dat het bijna gedaan is kan je nog net iets beter... De laatse was er weer eentje van 62. Ik moest wel even bekomen en liet me in het gras neerzakken. Na enkele minuten was ik in staat om te gaan drinken en gingen Sarah, Ewoud en ik nog samen loslopen. Sommige dagen zijn harder dan andere. Morgen wordt het weer gewoon loslopen. 'La vie est un long fleuve tranquille!'

14-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het in de Tour een rustdag. De renners konden hun wonden likken en even bekomen van hun eerste week onophoudelijk koersen. Ik had vandaag ook een snipperdag. Een half uurtje (6,4km) loslopen in het park van Machelen, stretchen en versnellingen, daar bleef het vandaag bij. Ik voelde me toch wat stijf na die 400m van gisteren. Bij zo'n wedstrijd ontploft zowat je hele lichaam en bij een vijftigjarige blijft dat wel even nazinderen. Aanvankelijk had ik ook weer pijn aan mijn linkervoet. Ik liep gisteren met mijn blauwe Asics-spikes die ik vorig jaar speciaal gekocht heb voor het kortere werk. Ik droeg ze al twee keer bij een aflossing. Ze voelen stroever aan door hun harde zool maar ik weet dat ze sneller zijn dan mijn ouwe trouwe gele spikes die me sinds mijn eerste wedstrijd begeleiden.

13-07-2009 om 23:29 geschreven door André  

Al de hele week zat ik met de wedstrijd van Brasschaat in mijn hoofd. Met de conditie die ik al het hele jaar kan vasthouden lag een Belgisch record op de 400m binnen mijn mogelijkheden. Magda was er vrij zeker van dat ik het dit WE reeds kon breken. Alle omstandigheden moeten een beetje meezitten natuurlijk. Vanmorgen was het eerste dat ik deed toen ik beneden kwam de temperatuur polsen. Ik vond het niet te koud maar de lucht was grijs en gevuld met regen. Toen we echter vertrokken klaarde het op en nadat we Kjell hadden opgepikt en de weg van Antwerpen waren ingeslagen werden de opklaringen groter en groter. Het bleef echter wisselvallig en in Brasschaat was het plots onheilspellend donkergrijs. Toen Noah, de eerste van de drie 'Running Laféres' aan de bak moest was het gelukkig nog droog. Na de gezamenlijke opwarming begon Moon met het inspringen aan de verspringbak. Ik hield me bezig met de startprocedure van onze Noah. Het manneke is nog heel onzeker en vroeg na elke poging opnieuw: 'hoe moet ik starten'. Gelukkig heb ik het er in gekregen en zijn start mocht er best wezen. Na een gespierde jongen van AC Kapellen (twee jaar ouder) had hij de beste start. Hij werd tweede in een mooie verbetering van zijn besttijd. 10.64 ipv 11.13. Daarna was het aan Moon. Hij sprong bij zijn eerste poging meteen een stuk verder dan zijn beste sprong vorig jaar: 3m96. Bij zijn tweede deed hij nog beter en overschreed hij voor het eerst de kaap van de vier meter: 4.03. Meteen goed voor een tweede plaats in de wedstrijd. Noah trok daarna naar de overkant van het veld voor zijn wedstrijd kogelstoten terwijl Moon meteen zijn 60m mocht spurten. Hij won die wedstrijd in een uitstekende 9.31, weliswaar ver van zijn 9.05 van het PK maar het is geweten dat je beter loopt met stevige tegenstand. Dat Noah nog geen kogelstoter is bewees hij door de omstaanders met zijn grappen en komieke pogingen aan het lachen te krijgen. Wie Noah een beetje kent weet dat dat niet moeilijk is. Hij gooide dan ook niet echt ver: 3m62. Bij zijn laatste worp begon het te regenen en net toen moest ik beginnen met mijn opwarming. Terwijl Kjell en de jongens schuilden in de hoofdtribune vertrok ik richting park van Brasschaat. Daar kon ik droog opwarmen onder het dichte bladerdek. Ik kwam er Kim Ruell tegen die vandaag in Brasschaat de 1000 won in een schitterende 2.25. Terug in de tribune zag ik dat Jasper ondertussen ook was aangekomen. Hij meldde me dat onze wedstrijd pas na vier uur zou worden gelopen. Verdorie toch, te vroeg opgewarmd! Het voordeel was echter dat het daartegen volledig droog was en dat de zon weer volop scheen. Zo kregen we toch de ideale omstandigheden voorgeschoteld. Jasper en ik werden in de tweede reeks ingedeeld. Jasper in baan twee en ik in baan vijf, niet ideaal. Ik heb weinig ervaring op die afstand en dus zie ik liefst zoveel mogelijk de wedstrijd voor mij uit. Nu moest ik vertrekken met slechts één loper voor mij. Als dat een strijkijzer is... ben ik gezien, dacht ik. Ik plaatste mijn blokken op de manier die ik vrijdag had ingestudeerd. Ik hief mijn bekken extra hoog (Met dank aan Johan!) en het startschot weerklonk. Ik startte ondanks alle tips barslecht en de loper voor mij nog slechter. Na vijftig meter was de loper in baan vier al over mij en na 100 meter kwamen ook een loper in het blauw en wit en Jasper naast en over mij. Wat een shitkoers, dacht ik. Het werd knokken en aanklampen maar ik verloor toch geen terrein meer. In de laatste rechte lijn maakte ik zelfs een klein beetje terrein goed maar op het einde leek ik wel helemaal stil te vallen. Jasper eindigde als derde en ik als vierde. Mijn eerste gedachte was: 'verdomme, naar hier komen voor niets!' Al snel bleek echter dat mijn tijd beter was dan mijn gevoel tijdens de wedstrijd. Kjell wist het niet echt maar Herman, Jasper's vader zei dat het misschien toch een record was want de winnaar was na 50 seconden over de meet gekomen. Ik jumpte het trapje op naar de man met de fotofinish, mocht mee kijken en zag mijn eindtijd: 53.06. Yes! Een halve seconde sneller dan het vorige record van Eddy Neyts uit 1998. Opdracht volbracht! Na regen komt zonneschijn, vandaag was dat letterlijk en figuurlijk!

12-07-2009 om 22:57 geschreven door André  

Hollywoodfims zijn niet altijd historisch juist. Sommige mensen maken er zelfs een sport van om er fouten in te vinden. In dit digitale tijdperk zal je natuurlijk geen vliegtuig meer zien passeren in de achtergrond terwijl de apachen een diligence aanvallen of een romein met een rolex zien rondlopen. Vanmiddag keek ik met de jongens naar een film die zich in het Napoleontische tijdperk situeert: 'Captain Horatio Hornblower' met Gregory Peck, een prachtige film die ik als kleine jongen voor het eerst heb gezien toen ik ongeveer even oud was als Moon nu. Een mooi kostuumspectakel met fantastische schepen en zeegevechten dat niet moet onderdoen voor de recente film 'Master and Commander' met Russell Crowe. We genoten alledrie van deze film die qua decors en kledij wel veel minder accuraat is dan de Britse reeks van enkele jaren geleden met Ioann Gruffudd maar wel boeit van begin tot einde. Er zit wel één geweldige blunder in de film. Op een gegeven ogenblik komt een vrouw aan boord van Hornblower's schip de Lydia. Ze wordt aan hem voorgesteld als Lady Barbara, hertogin van Wellesley. 'Oh', antwoordt Hornblower verrast, 'the Duke of Wellington's sister?' Daar wringt het schoentje zelfs twee keer. Of Wellington een zuster had weet ik niet want tenslotte is het verhaal van Hornblower fictief. Wellington heette echter wel Arthur Wellesley maar werd pas in 1814 Hertog van Wellington, als beloning voor zijn overwinningen tegen de Fransen in spanje. De film Hornblower begint met de woorden: 'in 1807...'  Erg is het niet. Het blijft een mooie film.

11-07-2009 om 22:01 geschreven door André  

Gisteren had ik maar een half uurtje moeten loslopen en mijn vier versnellingen doen. Vandaag was het weer op de piste te doen. Door mijn aanhoudende hoest en het slechte weer twijfelde Magda aan het nut van een wedstrijd overmorgen. We besloten om toch naar Brasschaat te gaan. Daarom was vandaag mijn training iets lichter dan normaal. Na mijn opwarming moest ik vijf rondjes stappen en lopen waarbij in telkens in de rechte lijn over 100m moets versnellen. Daarna trok ik mijn spikes aan om wat te oefenen op mijn start. Startblokken en ik, het blijft een moeilijke combinatie. Al lachend zei Magda ik al even goed kan strten als zij vroeger, namelijk rechtstaan en vertrekken. Gelukkig was Johan in de buurt met de nodige tips. De startblokken zodanig plaatsen dat je een imaginaire lijn trekt naar de bocht. Mijn bekken ook veel hoger heffen voor de start. Dankzij zijn deskundige tussenkomst weet ik dat ik me niet zal belachelijk maken, maar het zal een vreemd zicht blijven. Moon komt beter uit die blokken dan ik, hahaha... Sarah en Ewoud hadden vijfhonderden te verteren. Heavy! Moon en Noah, die de hele week aan atletiek hebben gedaan op de VAC-zomerstage waren behoorlijk moe maar leken er toch maar niet genoeg van te krijgen. Noah, die doorgaans al snel zegt dat hij moe is heb ik zelfs van de piste moeten halen. Hij bleef maar lopen. Te veel Cola gedronken op die stage, denk ik...

10-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

09-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Atletiekleven stak vandaag in de bus. Iedere maand rond dezelfde datum is het leuk om te ontdekken wat er in Vlaanderen op Atletiekgebied  de voorbije weken is gebeurd. Als je daarenboven zelf in competitie uitkomt is het uitkijken of er over jezelf iets is geschreven. Daar hoef je zelfs niet bijzonder ijdel voor te zijn. Dit jaar ben ik al verwend geweest. In de vier laatste nummers werd ik vermeld en deze keer was het niet anders. Ons WR op de 4x800m werd vernoemd maar niet expliciet behandeld. Spijtig want zoiets maak je niet elk jaar mee. Er stond wel een uitgebreid verslag over het BK masters (met foto van Luc Dequick) en over de interclubs BVV bij de masters. Ik vond dat er in dit nummer zelfs veel meer pagina's werden gewijd aan de vetaranen dan gewoonlijk. In het artikel over de BVV heeft Georges Vanbesien het in uiterst flatterende woorden over mij. Blijkbaar is mijn BR op de 800m de derde wereldprestatie ooit op die afstand bij de M50. Georges heeft het ook over de berekeningen die gemaakt zijn volgens de methode van Dr Willems. Via een heleboel parameters kan je prestaties van de diverse disciplines over de categorieën heen vergelijken dmv een puntensysteem. Ik scoor meer punten (1.253) dan Ion Damian bij zijn WR op de 10.000m bij de M50  (30.56.08=1.237p) en Gaston Roelants bij zijn BR 5.000m bij de M40 (14.03.0=1.121p). Ik viel bijna van mijn stoel als ik het las. Bedankt Georges, you just made my day!

Ik beperkte vandaag mijn training tot een half uurtje loslopen in Machelen. Ik had geluk want buiten enkele druppels op het einde bleef het tussen twaalf en één droog. In het gezelschap van Fad Gadget's greatest hits op mijn I-pod vloog de tijd voorbij: 'Ladyshave', 'Back to nature', 'Coïtus Interuptus', 'For whom the bells toll', 'One man's meat' en vele anderen. Ik waande me vijfentwintig jaar geleden in de 'Revue' (Toenmalige underground-club aan het station in Mechelen). Mijn benen voelden plots ook vijfentwintig jaar jonger. Ik mag zeker mijn I-podje niet vergeten wanneer ik naar Finland vertrek. Net voor de wedstrijd nog snel even 'In strict tempo' van Dave Ball of 'Baby turns blue' van de Virgin Prunes om de adrenalinemeter omhoog te krijgen.  Ik denk echter dat dat overbodig zal zijn.  Misschien moet ik eerder opteren voor rustgevende klanken: 'American beauty' of Miles Davis bijvoorbeeld. Meer en meer begint het WK door mijn hoofd te spoken. Gelukkig zal ik ginder niet alleen zijn want ik riskeer anders zot te worden, hahaha... Ik hoor sommigen onder jullie al denken: 'maar dat ben je al!'

08-07-2009 om 23:58 geschreven door André  

Vandaag over juist drie weken ben ik in Lahti toegekomen en zit ik om dit uur reeds in mijn hotel in Kovulahti op zo'n half uurtje rijden van het stadion waar het WK plaatsvindt. De laatste fase van mijn voorbereiding is begonnen. Het zijn nog enkele zware trainingen die ik moet afwerken. Vandaag was ook zo'n 'heavy thing'! Drie reeksen van 4x200 met drie minuten recuperatie tussen de reeksen in. Tussen de 200en  mocht ik maar vijftig meter loslopen. Echt tijd om te bekomen heb je dus niet. Een typische 800m-training, denk ik. Zwaar in het rood gaan... Er stond behoorlijk wat wind. Typisch voor de Nekker natuurlijk. Terwijl Sarah en Kim in&outs trainden begonnen Ewoud en ik aan onze zware opdracht. De richttijden waren 30-32 seconden. Door de wind die bij één op de twee 200en in het nadeel blies scheelde het telkens een seconde. Zo liep ik ze bijna allemaal in 30 en 31. Twee zelfs in 29 en ik zou mezelf niet zijn als ik er op het einde niet nog een snellere zou proberen uit te pompen. Wetende dat ik mocht gaan rusten perste ik er alles uit en kwam in 27 over de meet. Opdracht volbracht! Ik stond wel even zwaar uit te hijgen maar de recuperatie is okee waardoor ik reeds snel weer een normale hartslag aan een normale ademhaling kon koppelen. Het enige minpunt vandaag was, net als vorige zondag trouwens, de vervelende hoest die af en toe de kop opstak. Wanneer ik doorvlamde hoestte ik niet maar bij het recupereren wel en soms zo hard dat ik weer bijna moest braken. Ik heb een afspraak gemaakt met dokter Paul. Zondag zal ik me testen in een wedstrijd maar met zo'n hoest wil ik niets riskeren.Hopelijk kan hij me snel helpen.

07-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag kreeg ik via Jef, onze secretaris positief nieuws van de homologatiecommissie. De uitslag van de tweede reeks van de 1000m op her PK jeugd van vorige week werd door de officials aangepast waardoor Moon op zijn verdiende 6de plaats in de uitslag komt te staan in een nieuwe besttijd van 2.27.05. Mooi met het oog op de 'Nacht' van 18 juli waar hij hopelijk zal mogen starten in de 1000m voor de eerstejaarspupillen. Ik vond trouwens nog beelden van het PK op de sites van AC BREAK en van het Provinciaal Comité. Op de foto met Moon en Noah zie je hoe zwart Noah toen was. De fotograaf wilde hem persé op de foto en zei dat hij kon zien dat Noah zich uistekend had geamuseerd. Vandaag stond er voor mij en recuperatieloop van een half uur op het programma. Ik liep die vanavond alleen in het Vrijbroekpark. Kjell is op een vijfdaagse stage in het verre en zeer exotische Limburg samen met toppers als Frank Bollen, Stijn Lintermans e.a. Ook Rik Ceulemans komt af en toe meetrainen. Hopelijk wordt Kjell door die 'Pawnee' niet gescalpeerd, hahaha... Of nog beter, misschien komt hij terug met het logo van zijn sponsor in zijn kapsel uitgespaard. We zullen vrijdag zien.

06-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

De rupsenplaag in het Vrijbroekpark beperkt zich voorlopig tot enkele paden en percelen die wijselijk werden afgesloten voor het publiek. We konden dus vanmorgen op ons vertrouwd parcours trainen. Kjell, die gisteren zijn besttijd op de 3000m op de Flanders Cup van Oordegem op 8.28.05 bracht (een nieuw Clubrecord) kwam gewoon loslopen, net als de herrezen Stefan. Tom kwam even langs om zijn kwetsuur aan de hamstrings aan Magda uit te leggen en Sarah mocht op eigen verzoek een fartlek lopen. Voor Ewoud en ik werden het duizenden. Drie voor mij en twee voor Ewoud die mocht passen voor de tweede en dus meer recuperatie kreeg. Dit is de training die ik het meest vrees. Toch is zo'n training voor mij noodzakelijk, vooral met het oog op de achtereenvolgende wedstrijden in Finland op het einde van de maand. Drie keer een 800m in vier dagen, dat wordt zwaar. Ik zal er slim moeten lopen en doseren. Me plaatsen voor de volgende rondes zal tweemaal de boodschap zijn. Vandaag vertrok ik dus op kop voor de eerste van mijn drie duizenden. Het was even zoeken naar het juiste tempo maar eens ik dat gevonden had draaide het soepel. Pas bij het opdraaien naar de laatste rechte lijn, op ongeveer 250m van het einde sloeg de verzuring toe. Ik klokte af in 2.49. Amai, hoe ging ik dat een tweede en vooral een derde keer herhalen. Ewoud liep zijn eerste in 2.54. We stapten de hele dreef door samen met Magda en ik moest de hele tijd hoesten. Die hoest draag ik al enkele weken mee. De dokter wijt het aan een allergie. Na enkele minuten rust vertrok ik alleen voor mijn tweede kilometer. Het tempo vond ik nu meteen. Ik moest wel even voor enkele tegenliggers uitwijken in de bocht aan de hondenweide maar verloor niet echt tempo. De laatste 250m waren weer verschrikkelijk moeilijk maar ik eindigde practisch gelijk aan de eerste in 2.50. Nu moest ik zoveel hoesten dat braakneigingen niet konden wegblijven. Veel tijd om te bekomen kreeg ik echter niet. Samen met Ewoud vertrok ik voor de laatste van de dag. Deze deed al meteen pijn en ik moest alle mogelijke argumenten bovenhalen om mezelf te overtuigen niet te stoppen. Gelukkig nam Ewoud op het einde over en sleurde hij me naar een toch weer stevige 2.51. Ewoud zelf eindigde één seconde voor mij. Ik had vanmorgen nog tijdens de opwarming tegen Kjell gezegd dat ik niet goed wist waar ik momenteel conditioneel sta. Deze training vertelde me dat de vorm opnieuw uitstekend is. Volgende zondag doe ik een test op 400m. De week daarop loop ik een 800m en dan moet ik klaar zijn. 'Alea iacta est'. Of toch bijna...

05-07-2009 om 16:38 geschreven door André