De winter en meer specifiek het cross-seizoen lijken voor sommige jeugdatleten stilaan te lang te duren. De strenge winter zal daar niet vreemd aan zijn. Uiteindelijk hebben ze door de sneeuw en het ijs bijna altijd moeten lopen op training. Ook Moon was de laatste twee weken wat gedemotiveerd. Het PK was het grote doel geweest deze winter en dat ligt al enkele weken achter ons. Toen ik vorig week zei dat hij niet moest lopen op het BK en voor mijn part een streep mocht trekken onder de wintercampagne leek hij oprecht opgelucht.

En kijk! Vandaag zag je plots weer een herboren Moon op de Nekkertraining. Tijdens de duurloop fladderde hij met zijn vrienden vooraan de groep en ik moest hem meermaals aanmanen om te vertragen. Samen uit, samen thuis is mijn devies. Na die duurloop trokken we naar de piste. Vooraleer we met de aflossingen zouden beginnen (een goede oplossing met een groep van twintig) liet ik ze allemaal twee 300en lopen. Bij de eerste kwam Moon gelijk met Nathan (tweedejaarsminiem) over de streep na 51 seconden. Na drie-vier minuten rust liepen ze hun tweede 300. Het werd een hevige sprint tussen Moon en Jo die uiteindelijk als eerste brak. Moon’s tijd was ditmaal 50 seconden. Ik was als papa maar ook halve-fondloper behoorlijk onder de indruk. Spjtig genoeg zal Moon moeten wachten tot bij de miniemen vooraleer hij een echte 300m-wedstrijd kan lopen. 

03-03-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisterenavond werkte ik in het donker mijn duurloopje af in het park van Machelen. Het grootste deel van mijn loopsessie had ik het gezelschap van Machelaars Ludo Jappens en voorzitter Chris Janssens. Magda was er ook maar tijd voor een lange babbel had ik niet want ik werd nog ergens verwacht. Het zijn drukke tijden!

Vandaag trok ik naar de Nekker voor mijn dinsdagtraining. Met Tom, Ewoud en Patrick liep ik mijn opwarmingsronden. Kim die in de laatste fase zit van haar voorbereiding op het BK cross liep 500en en Sarah hield het op een duurloop terwijl er voor de halve-fondmannen een typische 800m training op het menu stond. We moesten drie series afwerken. Elke serie zag er als volgt uit: 100m voluit, 100m joggen, 200m voluit, 100m joggen, 300mvoluit. Tussen de series in kregen we twee minuten recuperatie. De tijden waren heel homogeen. De eerste serie in 14-30-46, de tweede in 14-30-47 en de laatste in 14-29-43. Ik vond het een behoorlijk zware training maar van mijn wedstrijd van vorige zaterdag was geen enkel spoor van verzuring of spierpijn meer te bespeuren. De uitstekende recuperatie wijst op een even hoogstaande conditie en wanneer ik in topcondite ben moet ik oppassen om niet ziek te worden. Ik heb sinds vandaag keelpijn en ben op de weegschaal gaan staan. Ik zit op mijn zomertopvormgewicht. Het BK mag er dus écht wel aankomen… 

02-03-2010 om 00:00 geschreven door André  

Mati is mijn petekind en de dochter van Martine en  Rudy, vrienden die ik al lang koester. Ze moest nog steeds haar nieuwjaarsbrief aan mij voorlezen en nu hadden we eindelijk de tijd gevonden. Moon, Noah en ik trokken vanmorgen al vroeg richting Zaventem voor een Brunch met Mati en familie. Gezellig bijpraten en eten, nog eens eten en om te eindigen nog wat eten. Komt goed uit want ik moet blijkbaar veel eten. Zowel Mario (Running Mate) als Magda vinden dat ik te scherp sta. Zelf zie ik dat pas op foto want als ik in de spiegel kijk oogt alles normaal. Ik heb dus stevig doorgegeten en al snel was mijn buikje helemaal rond. Vorig jaar had ik aan Mati een schildersdoek en verf en penselen cadeau gedaan. Op het doek had ik een tekening gemaakt van mijn stripfiguur Jan Kwak in een landschap met bloemen en grassen. De bedoeling was dat zij dat zou inkleuren. Ze was er vol goeie moed aan begonnen maar al snel wist ze niet meer welke kleuren eigenlijk moesten worden gebruikt. Vandaag besloten we dan maar om het schilderij samen af te werken. Dat was een leuk moment, zo samen aan iets werken en het resultaat mag gezien worden…

Vandaag mocht ik van Magda uitrusten en dat deed ik dan ook, af en toe wat namijmerend over mijn prestatie van de dag tevoren. Kjell stuurde me trouwens enkele beelden op. Thanks mate!

28-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisterenavond was de training er eentje met de rem op. Daags voor een wedstrijd loop ik altijd wat los, doe ik een viertal versnellingen en loop ik één tweehonderd op 90%. Dat is Magda’s recept en tot dusver bracht het ons geluk.

Vandaag trok ik dus richting Gent en haar topsporthal voor de meeting van Stax. Ik zit in een stevige conditie, de trainingstijden hadden dat de laatste weken duidelijk gemaakt, en dus ging ik met een zekere ambitie naar daar. Magda en ik hadden het Belgische Record op de 400m indoor in het vizier maar tegelijk had ze me gisteren nog op het hart gedrukt dat deze wedstrijd als voorbereiding gold voor het BK van 13 maart. Een goede chrono zou wel mooi meegenomen zijn natuurlijk. Er was behoorlijk veel volk in Gent en via Frans Deprins, onze secretaris vernam ik dat het programma al veertig minuten achterliep op het vooropgestelde schema. Zo kon ik ook nog een groot deel van de 200m wedstrijden meepikken en zag ik mijn clubgenoten Kristine Debrandt en Dirk Bonte aan het werk. Mijn maat van de RAM-aflossingsploeg zit in bloedvorm want na een schitterende 7.46 op de 60m liep hij een verbluffende 200m in 23.74, een verpulvering van zijn vorige besttijd. Ik zag hem die reeks winnen en ik was echt onder de indruk.

Door de achterstand op het tijdsschema had ik wat moeite om in te schatten wanneer ik zou moeten beginnen aan mijn opwarming. Uiteindelijk begon ik er aan op het moment dat ik normaal moest lopen en vermits we een uur vertraging rond de oren kregen zou dat wel genoeg zijn dacht ik. Toen we echter merkten dat er niet zoveel reeksen waren op de 400 werd ik wel wat zenuwachtig. Niemand komt graag te laat op zijn eigen wedstrijd. Na het loslopen en het stretchen deed ik enkele versnellngen en  maakte ik me klaar. Ik dronk nog wat water want het was snikheet in de topsporthal. Ze houden daar van extremen want de temeratuur is daar altijd of te warm of te koud. Rustig trok ik mijn compressiekousen en sokken aan en ik haalde mijn blauwe spikes boven. Die draag ik voor alle wedstrijden korter dan de 800m. Wel vier keer knoopte ik ze opnieuw en telkens deed ik dan een spurtje om te zien of ze wel lekker zaten. Ik kreeg maar geen goed gevoel in die voeten maar uiteindelijk besloot ik dat het maar goed moest zijn. Daarna begon ik opnieuw met een reeks versnellingen. Nog nooit liep ik voor een wedstrijd zoveel spurtjes als vandaag. Ik was dan ook helemaal klaar voor de job toen we naar de oproepkamer werden gelokt. Daar zag ik plots Kjell staan die vandaag speciaal naar Gent was gekomen om de rol van eenzame Andrésupporter op zich te nemen. Hij heeft er denk ik geen spijt van gehad. Tijdens het wachten maakte ik kennis met mijn tegenstrevers. Allemaal knapen tussen de twintig en tweeëntwintig jaar. Ze leken me geweldig zenuwachtig en vermits ik doodkalm was besloot ik maar het ijs te breken. Zo ontstond een gesprekje waarbij vooral onze leeftijdsverschillen voor een zekere hilariteit zorgden. Ik had gisteren nog eens geoefend met startblokken en Johan, de spurtcoach had me vertrouwen gegeven door te stellen dat mijn start in orde was. Ook vandaag mocht die best gezien worden al vertaalde zich dat niet in een riante uitgangspositie. Door in baan twee te mogen starten (er zat niemand in baan één) had ik echter een goed overzicht en nadat we na 150m naar binnen mochten trekken nestelde ik me in laatste positie en probeerde de schade te beperken. Perfect gegangmaakt door die jonge knapen voelde ik meteen dat er een knalprestatie inzat. Twee keer hield ik wat in, telkens in de bocht, om dan in de laatste rechte lijn nog eens uit te pakken met al wat ik nog van spurtvermogen in de benen had en zo nog één van die youngsters de schrik van zijn leven te bezorgen. Het resultaat was een nieuw Belgisch record: 53.79 tov het oude record van 55.25 van Paul-Emile Chenois. Achteraf was ik niet moe maar wel volledig buiten adem en het duurde wel even vooraleer ik weer helemaal de oude was. Ik was ontzettend blij en liep meteen naar Kjell die enkele foto’s nam. Ik had vandaag superbenen en zweefde op adrenaline en endorfines. Het was net of er een engel meeliep die me vleugels gaf.  Een zalig gevoel als je zo kan lopen… Ik kijk nu al uit naar 13 maart.

27-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Woensdagavond liep ik zoals het nog wel eens gebeurt een duurloopje met de jeugdatleten. Met een tiental miniemen trok ik de Nekker uit en de Dijledijk op. Na twintig minuten keerden we om zodat we in totaal toch een veertig minuten non-stop hadden gelopen. Daarna mochten ze nog wat kortere oefeningen uitvoeren op de piste.

Vandaag namen we afscheid van enkele collega’s waar ik het grootste deel van mijn carrière heb mee samengewerkt, eerst bij Flair en de laatste negen jaren bij Feeling Wonen-Gael Maison. Het werd een emotionele middag. Gelukkig waren er evenveel kleenexxen voorzien als drankjes en hapjes. Omdat ik enigszins afbouw naar zaterdag toe moest ik vandaag maar een half uur lopen. Ik stopte vroeg deze morgen op weg naar het werk aan het park van Machelen en deed er de nodige rondjes, dromend en nog wat slaperig. Ik ben het echt niet gewoon om zo vroeg te lopen.

Vanavond trok ik naar de tentoonstelling over Frida Kahlo in Bozar te Brussel. Ik was wel wat ontgoocheld door de opzet. Er waren weliswaar een 25-tal topwerken van de kunstenares aanwezig maar ik had wat meer aankleding of concept verwacht. In de plaats daarvan was de expo héél traditioneel en klassiek van opzet. Een gemiste kans vond ik. De ontgoocheling werd wat later wel weggeveegd bij Pee Klak in’de pataatezak’ in Strombeek-Bever waar de beste spaghetti van België wordt klaargemaakt en dat al enkele decennia lang. Toen we er aankwamen stond er een stevige file te wachten op een plaatsje aan één van de tafels. De bazin, net als vroeger op wacht aan de ingang zag ons toekomen en liet ons gewoon voorgaan tot groot ongenoegen van de wachtende rij. Voor mijn schoon ogen zal het wel niet zijn geweest. Of toch? 

25-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Zaterdag loop ik in Gent een 400m in de topsporthal. Dat is een première voor mij. Outdoor heb ik al wat 400en in de benen maar indoor liep ik die afstand nog nooit. Ik weet dat het moeilijk wordt maar bekijk het als een ideale voorbereiding op het BK van 13 maart. De training van vandaag was dan weer een laatste echte voorbereiding op de voorbereiding, hahaha… Ik wist al sinds zondag dat het 200en gingen zijn maar Magda slaagde er toch nog in om me te verrassen. Terwijl Kim een superzware training (1200-1000-800-600-400-200) afwerkte moest ik samen met Tom en Ewoud vier series van twee 200en lopen. Tussen die twee 200en mochten we telkens maar maximum 50m joggen en tussen de series kregen we maar twee minuten rust. Deze training was zwaarder dan het op voorhand leek. De tijden variëerden van een trage 31 tot een laatste in 28. Zaterdag zal het rapper moeten maar de conditie is uitstekend en in een wedstrijd kan je altijd wat meer. Ik zie het wel zitten… 

24-02-2010 om 07:17 geschreven door André  

Het is op redactie deze week afsluiting. Dat wil zeggen dat we ons maandblad afwerken en klaarmaken voor druk. Een 'drukke' bedoening en dan moet je al eens je planning aanpassen natuurlijk. Deze middag had ik dus wat beters te doen dan gewoon mijn toertjes te lopen in het park van Machelen. Toevallig had Tom me eergisteren gevraagd of ik vanavond ging trainen. Ik stuurde hem in de vooravond een sms en vernam dat hij ook nog moest gaan trainen. Kjell had ik ook gepolst maar die moest naar de kiné. Rond half zeven stond ik bij Tom aan de deur. Het regende en we besloten toch maar uit het donkere park te blijven en langs de vaart te lopen. We vertrokken aan de Plaisancebrug en liepen richting Battelbrug waar we overstaken en opnieuw richting Plaisancebrug trokken. Toen we daar aankwamen hadden we nog maar een half uurtje gelopen en dus liepen we maar verder richting station en de volgende brug. Ik had wat stijve spieren door de training van gisteren maar ook Tom was een beetje vermoeid. Begrijpelijk als je weet dat hij gisteren nog derde is geworden op de cross van Borsbeek. Een opsteker voor onze jonge belofte. In Kessel kwamen een aantal van onze jeugdatleten aan de start en Eline werd er ook mooi derde. Een verslag van die wedstijd vind je op haar eigen blog. (zie rechterkolom)

22-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren had ik mijn wekelijkse rustdag en voor één keer was het dat ook écht zo. Ik had de boodschappen vrijdag in de vooravond reeds gedaan en de kuisvrouw was geweest. Ik kon dus van achter het glas rustig genieten van de eerste prille zonnestralen. Komt de lente er echt aan? De roodborst die buiten aan de vetbol zat te prikken leek nog niet overtuigd. Ik slurpte nog eens van mijn koffie en droomde weg. De zon, wat een heerlijke vriend!

In de vooravond ging ik Kenneth oppikken. Feest ten huize Lafère wanneer hij komt babysitten. Die twee bengels van mij hangen letterlijk aan kenneth’s lippen. Samen aten ze pizza en speelden ze op de playstation.

Vanmorgen stond ik in het park voor een zoveelste zondagochtendtraining. Ik wil eigenlijk nooit op voorhand weten wat er op het programma staat en tijdens de opwarming proberen Ewoud en ik steeds te raden wat ons te wachten staat. We gokten op 600en of 400en in het rozenpark. Zolang het maar géén duizenden waren was onze conclusie. Ik wilde dat liever ook niet want ik was gisterenavond uit eten gegaan, vrij laat thuis gekomen en daarna kon ik de slaap niet vatten. Heel fris voelde ik me dus niet. Magda verraste ons dan maar met een aangepaste training: duizenden, jawel! Ik begon er vol moed aan, trok niet meteen de gas open want er stond een felle wind maar zocht en vond een goed tempo. Op het einde versnelde ik in de laatste 200m en klokte in 2.53. Magda riep dat het goed was maar dat de tweede even snel moest zijn. Da’s Magda’s grote leuze, hé: de laatste moet even goed zijn als de eerste. Na vijf minuten trok ik opnieuw ten aanval, paste de zelfde tactiek toe en liep de kilometer in 2.52. Opdracht geslaagd en ondanks de vermoeidheid goed getraind. De adrenaline had het ‘m weer gedaan!

21-02-2010 om 16:27 geschreven door André  

Had ik iets verkeerd gegeten, had ik een virus opgeraapt of had ik overmatig last van stress? Deze namiddag was mijn maag beginnen opspelen. In zo’n omstandigheden is doortrainen niet evident, natuurlijk. Gelukkig warm ik altijd lang op en voelde ik mijn maag lichter en lichter worden naargelang ik kilometers afhaspelde. Vandaag stond er traditioneel weer een snelheidstraining op het programma. Magda besloot om zowel Ewoud als mezelf te plezieren en dus werd de training in tweeën gedeeld. JF, Ewoud en ik mochten eerst vijf keer een 150 lopen met 50m om in te lopen en daarna 100m voluit. Daarna volgde meteen een serie van vijf 150en voluit. Hoe langer de training duurde hoe beter ik me voelde en tegen het einde leek mijn maagpijn zelfs verdwenen. Later op de avond, toen de kinderen in hun bed lagen, at ik nog een reuzebord pasta en het smaakte. Maag- en darmklachten? Eén remedie: lopen! Adrenaline cures everything… Zal wel niet en was het maar waar natuurlijk. 

Noah was superblij want hij mocht bij Kenneth, zijn grote neeft trainen. Kenneth en Ruben gaven de kleintjes dmv spelletjes een spurttraining waarbij nogal wat werd afgelachen. Heerlijk, toch? Daarna gingen ze nog wat hockeybalwerpen. Moon kreeg eerst hordentraining en hij was in zijn element. Hij mocht van Bruno bepaalde technische delen demonstreren en voor zo’n manneke is dat tof natuurlijk. Daarna ging die groep speerwerpen. De sneeuw is weg en de atleten en trainers ruiken de lente. Dat was overduidelijk. Ondertussen zat Kathleen Dewolf in de werpkooi aan haar laatste oefenworpen voor haar vertrek naar het WK Indoor in Kamloops, Canada. Serge en Kathleen zullen er allebei ons land én onze club vertegenwoordigen. Duimen maar!

19-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren lag het park van Machelen nog volledig ondergesneeuwd. Met ‘Trijntje Oosterhuis’ op de I-pod liep ik mijn rustige duurloop lekker uit. ‘Why do birds suddenly appear, everytime you are near… Just like me they long to be close to you’ klonk het zachtjes in mijn oren. Het schoof hier en daar wel maar uiteindelijk bleef ik recht. Je hoort hier en daar verhalen van gevallen atleten. Tot dusver heb ik blijkbaar altijd al geluk gehad.

Vandaag moest ik noodgedwongen mijn training in het donker afwerken. Ik had wel een smsje gekregen van Tom die iemand zocht om mee te duurlopen. Ik pikte hem dus in de vooravond in Mechelen op en we reden naar de Finse piste van Hofstade. De radio stond op en we raakten beide in de ban van een reportage over de relativiteitstheorie en het feit dat de tijd op aarde niet dezelfde is als in de ruimte. Zotgedraaid van al dat bochtenwerk op de finse piste stopte ik na drie kwartier met lopen en terwijl ik stretchte liep Tom er nog een rondje bij. Toen hij weer bij me kwam zei hij dat een ronde alleen lopen wel langer leek te duren dan al babbelend met zijn tweeën. Het deed ons onmiddelijk denken aan de radiouitzending van een uur tevoren en we herschreven snel de formule: sxb>axs. Vertaling: Samen en  babbelend is sneller dan alleen en stil. 

18-02-2010 om 23:34 geschreven door André  

Na een ochtend die ik doorbracht met koffie drinken, lummelen, spelen met de kids, naar de winkel gaan en koken begon de namiddag met een ware expeditie: operatie kapsalon! De twee mannen vinden het geweldig om naar DaVinci Hair te gaan. Ze kennen ons daar al goed natuurlijk en onze Noah is er steeds in zijn element. Vooral het meisje dat hem vandaag knipte kent hij goed. Er was ook deze keer enorm veel interactie tussen die twee. Het ging van lachen over bekken trekken opnieuw naar lachen. Bij Noah zijn er zo’n vijf cm af gegaan, bij Moon een goeie drie cm. Je zal zondag op de foto’s van de cross van Kessel waar ze allebei aan de start zullen komen het verschil wel zien.

Ik had ze vandaag kunnen meenemen naar de training op De Nekker want het is morgen geen school maar morgen is hun vaste trainingsdag en drie dagen na elkaar lopen vind ik voor hen van het goede te veel. Door de sneeuw was het er bovendien moeilijk beloopbaar. Gelukkig had ik mijn spikes in de auto zitten, drie paar zelfs. (Pinnen van 6, 9 en 12) De opwarming deden we nog op pantoffels maar voor de versnellingen trok ik alvast mijn spikes aan. De laatste rechte lijn was perfect beloopbaar met spikes. Het resultaat van mijn sneeuwruimen van vorige week woensdag was nog duidelijk merkbaar. De rest van de ronde was moeilijk. Mijn voeten kantelden bij het lopen van links naar rechts. Je zou voor minder zere enkels krijgen. Magda vertelde ons dat de training van vandaag dubbel was, zowel krachttraining door de sneeuw als conditietraining. We moesten negen 300en lopen in series van drie met slechts 100m joggen tussen de 300en. Tussen de series kregen we net als altijd drie minuten rust. ‘Niet voluit gaan’, bulderde Magda ons na terwijl we naar de start van de 300 wandelden. ‘Bij dit weer en met zo’n ondergrond moet je niet forceren. Soepel bollen, meer vraag ik niet.’ De eerste liep ik in 51, de tweede in 52 en de derde in 50. ( Traag in vergelijking met de normale trainingstijden) Tom, Ewoud en JF(Jean-Felix) volgden in mijn spoor. Voor Ewoud en JF was het onmogelijk om gelijke tred te houden met Tom en mezelf want ze liepen zonder spikes. Bij de tweede serie ging ik tweemaal onder de 50 seconden. ‘Oppassen, André’, riep Magda. Tijdens de derde serie voelde ik mijn benen niet. Het was of ik niet moest forceren om toch snel te lopen. Soepelheid en kracht waren voelbaar aanwezig. Een zalig gevoel. Bij de laatste wilde ik toch eens doortrekken. Het was tenslotte de laatste… Ik liep die 300 in 45 seconden. Wedstrijdtempo! Perfect! Als nu de sneeuw eindelijk gaat smelten kunnen we vanaf vrijdag werkan aan de finishing touch. De conditie is al super maar ik wil nog enkele percentjes winnen en dat kan enkel door de kwaliteit van de trainingen op te drijven. Daarvoor is een cleane piste nodig. Dus, weg met die sneeuw!

Vandaag maakte Tia bekend dat ze haar come-back gaat maken en dat doet heel Atletiekminnend België wellicht opveren van blijdschap. Ze wil doorgaan tot de spelen van Londen. We zullen samen kunnen gaan want ook ik train voor Londen 2012. Grapje, hahaha… Ik mag ook dromen, h酠

16-02-2010 om 23:21 geschreven door André  

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=0unnzVArT6Y   

Wie had ooit gedacht dat we nog zo’n winter konden meemaken? Hopelijk krijgen we dan ook een lange hete zomer met prachtige avonden in de tuin, merels die ‘s ochtends zingen van geluk omdat het zonneke schijnt, zwermen vlinders als nooit tevoren en goedgeluimde mensen overal…

Het werd een rustige dag. Noah slaagde er in om pas rond acht uur wakker te worden. Hij kroop nog lekker warm naast mij in bed, ik zette de TV op ketnet en draaide me nog een half uurtje om. Ik had het wel verdiend, vond ik.

Met Moon begon ik vandaag zijn zelf verzonnen verhaal voor school uit te schrijven. Hij beweert dat de papa’s mogen helpen… Ik zette me dus aan de computer en samen werkten we zijn werkje al gedeeltelijk uit. De uren gleden zachtjes voorbij en er moest natuurlijk nog worden gelopen. Rond de vijven kwam Kenneth thuis van school en vermits hij aan het Vrijbroekpark woont vond ik dat de uitgelezen plaats om te lopen. Het sneeuwde weer heel zachtjes toen we in Eppegem vertrokken. Zal het dan nooit stoppen, dacht ik? Ik parkeerde mijn C4 voor de deur in de Landbouwstraat en van daar vertrokken we met zijn drieën voor een duurloop. Na één grote ronde van drie kilometer waarbij Noah geen seconde zweeg, hahaha, dropte ik hem bij Kenneth en vertrok ik met Moon voor zijn tweede. Die ronde ging veel sneller, volgens mijn aanvoelen aan een tempo van twaalf per uur ongeveer. Achteraf zei Moonj dat hij niet te traag had willen lopen om zo snel mogelijk bij Kenneth op de PS3 te kunnen spelen. Tja… Nadat ik ook Moon bij Ken had afgeleverd vertrok ik voor een derde ronde. In totaal had ik zo’n drie kwartier gejogd. Een ideale recuperatieloop die hopelijk tegen morgen de toch wel wat stijve spieren weer soepel zal hebben gemaakt. Dan staat op De Nekker alweer een zware training te wachten.

15-02-2010 om 23:26 geschreven door André  

15-02-2010 om 12:48 geschreven door André  

Gisteren heb ik net als eergisteren geen meter gelopen. Puur uit angst natuurlijk. De lichte hinder aan de adductoren is dankzij die rust uiteindelijk verdwenen als sneeuw voor de zon. Zon heb ik vandaag niet gezien maar sneeuw was er anders genoeg. Het sneeuwde toen we vanmorgen in Eppegem vertrokken, het sneeuwde nog toen we in Gent zaten en het sneeuwt nu nog steeds. Dat wil zeggen dat we de komende dagen weer kunnen gaan trainen als op de noordpool. Gelukkig zitten hier geen ijsberen.

Het werd een aangename uitstap naar Gent. De RAM-familie was er talrijk aanwezig en had zoals gewoonlijk zijn figuurlijke tenten opgeslagen aan de 100m-bocht. Twee RAMteams waren ingeschreven voor het BK 4x200m. De eersten die aan de bak moesten waren onze senior-meisjes. Door de kwetsuur van Nathalie en enkele andere forfaits was de ploeg niet op zijn sterkst en kon het huzarenstukje van vorig jaar (2de) niet worden herhaald. Het team deed het echter verre van slecht en vooral eerstejaarskadetje Marthe Woestenborghs weerde zich als een leeuwinnetje tegen die volwassen meisjes, allemaal een dikke kop groter. Bravo Marthe! Bij de mannen traden we aan met een volledige mastersploeg. Het doel was een Belgisch record bij de clubs. De te kloppen tijd: 1.39. Ik had de smaak van de aflossingen pas goed te pakken gekregen toen we vorig jaar met dezelfde ploeg Belgisch kampioen waren geworden op de 4x100m. Toen Johan me voor deze 4x200 vroeg heb ik dan ook niet geaarzeld en meteen Magda om toestemming gevraagd. Ze gaf me haar fiat en dus stond ik vandaag in Gent. Vooraleer ik opwarmde werd ik door Nathalie Verboven, die vorig jaar afstudeerde als kinesiste, ingetaped. Het nam mijn laatste twijfels weg en tijdens de opwarming en de versnellingen had ik nergens last. Zevenentwintig ploegen waren ingeschreven. Onder hen drie mastersploegen. Wij mochten meteen starten in de eerste reeks. Startloper Dirk Bonte kreeg baan zes toegewezen, een uitstekende baan volgens coach Johan. De bochten zijn er minder scherp waardoor je minder snelheid verliest. Dirk vertrok als een raket en wisselde als eerste met Johan die op kop naar binnen trok. Hij knokte zich letterlijk tot bij Marc die nog steeds aan de leiding kon vertrekken. Marc, tot voor enkele dagen nog onzeker door een weerbarstige rug vocht een heroïsch duel uit met de minstens twintig jaar jongere concurrenten en kon nog net als eerste de stok doorgeven aan… mij! Ik vertrok snel maar werd al meteen door een speedboatversie van een loper voorbijgesneld. Meegaan kon ik niet. Je moet je limieten kennen. Na 100m kwam ik pas op volle toeren en gaf geen cm meer prijs. Ik dacht aan het record en probeerde nog te versnellen. Op het fimpje van Nathalie is he goed te zien dat dat nog lukte ook. Ik ging over de meet na 1.36.44. We hadden het vorige record letterlijk van de tabellen geveegd. Net als in Heusden bij onze Belgische titel vlogen we elkaar om de hals en feliciteerde we elkaar. Het zijn momenten die een loper niet snel vergeet! Op voorhand hadden we gezegd dat we minstens één scalp gingen. Het werden er negen. 

Na de aflossingen begon het hoofdprogramma. Ik kon enkele leuke shots maken. Genzebe Dibaba, het zusje van Tirunesh keek recht in mijn lens en leek iets te willen zeggen… maar dat beeld ik me waarschijnlijk in, hahaha… Ik had op de opwarmingspiste onder de tribunes een leuke babbel met Thomas Matthijs en Noah en Kevin poseerden met de mooie Danielle Carruthers die even voordien onze Eline Berings had verslagen op de 60m horden.

In het naprogramma liep Jasper mee op de 800m. Wat had ik ook graag meegelopen. Spijtig genoeg staat er op zo’n wedstrijden altijd een leeftijdslimiet en kwam ik niet in aanmerking voor een deelname. Jasper wel en hij liep een mooie wedstrijd. Met betrekkelijk weinig training ijn de benen door de examens kon hij zijn tijd van enkele weken geleden met enkele seconden verbeteren. Hij hield er een goed gevoel aan over en dat is het belangrijkste. Met deze mentale opsteker wordt verder trainen vast gemakkelijker en op het BK voor universitairen duikt hij wellicht onder de twee minuten.

14-02-2010 om 23:54 geschreven door André  

Vandaag heb ik niet getraind en voor het eerst sinds heel lang ben ik zelfs niet op de Nekker geraakt. Moon had last van darmkrampen en zou toch niet hebben kunnen lopen. Ik verkoos dan maar om de jongens meteen in een heet bad te stoppen, kwestie van ook alle carnavalschminck weg te krijgen. Het was naast ‘dikke truiendag’ in de meeste scholen vandaag uiteraard carnavalfeest. Ook in de St. Maartenschool in Hombeek. Alle kinderen kwamen er één voor één verkleed toe. De schoolbus stopte op de parking voor onze neus en een hele bende piraten stapte uit. ‘Piraten’ was namelijk het hoofdthema maar je mocht ook anders verkleed zijn natuurlijk. Door de polaire temperaturen van vandaag (toen we thuis vertrokken was het -7) werd de traditionele stoet door de straten van Hombeek wel wijselijk afgelast. Noah wilde ook een piraat zijn en we plukten het nodige uit onze twee gigantische verkleedkoffers. Moon, Noah en ik hebben naast lopen, tekenen, Napoleon en speelgoedsoldaatjes nog een gemeenschappelijke passie: we verkleden ons graag. We hebben dus een aanzienlijke collectie verkleedspullen. Op mijn respectabele leeftjd probeer ik dat verkleden binnen de perken te houden maar vroeger was elke gelegenheid, elk excuus goed om me te transformeren. Pas op, van carnaval heb ik nooit gehouden maar wel van rollenspellen. Zo organiseerde ik in de jaren tachtig tussen kerst en Nieuwjaar met jeugdclub ‘Integendeel’ in Nossegem jaren achtereen een cabaretavond rond één thema. De bevrijding, de fifties, de cotton club, de jaren zestig, we hebben het allemaal gehad. Avonden voor een bomvolle zaal, met decors, massa’s optredens en figuranten waarbij iedereen netjes in zijn rol kroop. Thema-avonden, wisselfuiven waarbij vrouwen mannen werden en mannen vrouwen, het was me wat. Maar ik wijk af… Noah wilde vandaag ‘kapitein drieoog’ zijn waarbij een derde oog op zijn voorhoofd nooit ging slapen om niet te kunnen worden verrast door de een of andere vijand. (Hij heeft nogal veel fantasie!) Met wat schminck was dat snel geflikt. Moon’s kostuum, dat was andere koek. Een week geleden kreeg ik plots telefoon van Elsie, Brents moeder. Brent is Moon zijn allerbeste vriend. Elsie vroeg of Moon naar hen mocht komen want ze wilden zich verkleden in ‘Golden Gate Bridge’ en ze gingen daar samen aan werken. Ik kon mijn oren niet geloven en vroeg me af hoe ze dat gingen klaarspelen. Elsie knutselt echter graag en blijkbaar hadden ze een plannetje. Vandaag zag ik het resultaat: schitterend en hilarisch tegelijk!

12-02-2010 om 22:08 geschreven door André  

Op de radio: ‘…slechts 350 km files…’ Ha ja, in vergelijking met gisteren, een peulschil. Op de redactie was het druk en dus kon ik vanmiddag niet gaan lopen in het park. Vanavond was het ook bestuursvergadering van RAM en dus moest ik mijn training nog snel afwerken tussen zes en zeven. Het park van Machelen ligt op mijn sluipweg en teneinde zo weinig mogelijk tijd te verspillen trok ik naar daar. Magda was daarenboven met haar Machelse atleten in hetzelfde park aan het trainen en zo had ik ook mijn coach bij de hand.

Het park was ondanks de dikke sneeuwlaag nog goed beloopbaar. Er hadden daar de laatste dagen duidelijk nog niet veel mensen gelopen. Het was vandaag voor mij een snelheidstraining. Morgen rust ik en zaterdag ga ik dan wat loslopen met het oog op de wedstrijd van zondag. Sinds half december hou ik mijn spikes steeds bij de hand en ook vandaag kwamen ze van pas. Zowel voor de versnellingen als de specifieke spurttraining had ik ze aangetrokken. Terwijl de Machelse atleten opwarmden in het park spurtte ik mijn 100en in de langste dreef van het park. Gisteren had ik me lichtjes bezeerd door in de sneeuw te lopen met de kids en ook vandaag voelde ik een lichte contractuur. Uit voorzichtigheid stopte ik na acht spurtjes. Mijn snelheid is ok. Ik moet nu gewoon zien dat ik tegen zondag niet gekwetst ben. De hinder is op dezelfde plaats als twee jaar geleden, aan de binnenkant van de rechterdij. Toen liep ik ondanks de hinder toch een wedstrijd en was ik als straf uiteindelijk zes weken out. Ik vrees dat ik nu dat risico niet meer zal nemen. We zullen zondag in Gent wel zien. Ook Marc is onzeker. Afwachten, dus!

11-02-2010 om 00:00 geschreven door André  

Vijfhonderd meter, zou het zoveel zijn? Verder ben ik vanmorgen niet geraakt. België onder de sneeuw, dat is een rampgebied! Totale chaos door een gebrek aan beleid. Er is geen zout meer, hoor je zelfs zeggen… Onvoorstelbaar. Bijna duizend kilometer files, een record ook! Twee straten van thuis stak een wagen met zijn neus in een gracht. De achterzijde en de achterwielen waren bijna vertikaal naar de hemel gericht. Je zou voor minder terugkeren. Ik deed dat dus ook en connecteerde me dan maar met onze redactieserver via cisco, een goed en efficiënt internetsysteem dat je toelaat om thuis te werken. In de loop van de namiddag begon een lichte dooi met de zon als bondgenoot de hoofdwegen ijsvrij te maken. Mijn straat bleef er echter gevaarlijk wit uitzien zodat ik de relatieve dooi pas opmerkte toen ik de kinderen ging halen. Aangezien de hoofdwegen bereidbaar waren besloten we om toch maar naar de Nekker te gaan. Het was er adembenemend mooi. Onze groep kinderen en de vier trainers waren de eersten om het maagdelijk sneeuwtapijt te betreden. De kinderen vonden het fantastisch. Enkel konijnepootjes getuigden van enig leven in de sneeuwwoestijn. Het was er ook oorverdovend stil en het kraakte bij elke pas lekker onder onze loopschoenen. Het begon bij onze opwarmingsronde opnieuw hard te sneeuwen maar het weerhield niemand om te trainen . Op de piste liepen de kinderen in twee groepen afwisselend 1200en aan een tempo van ongeveer 2 minuten per ronde. Dat is twaalf kilometer per uur, snel genoeg voor de korte beentjes. Het licht van de grote masten en de plots heel fel vallende sneeuw gaf onze rondjes een magisch tintje. Vooral het deel waar we tegen de wind in liepen vond ik fantastisch. De vlokken in je gezicht, plakkend aan je wimpers en de warme gloed die je achteraf voelde wanneer je na de bocht de wind in de rug kreeg waren heerlijk. Ik vertelde al lopend aan Karel en Moon dat ze dit niet dikwijls gingen meemaken en dus best konden genieten. Ooit liep ik, meer dan twintig jaar geleden, samen met mijn toenmalige kolonel, een marathonloper, anderhalf uur onder de dikke vlokken. Dat was zo fenomenaal mooi dat ik daar nu nog dikwijls aan terugdenk. Na het lopen volgde een gigantisch sneeuwballengevecht. De hele bende leek zich plots tegen mij te keren. Ik wist niet dat kinderen al zo raak konden gooien. Ondertussen zijn we opnieuw thuis geraakt. Drie kwartier hebben we er op gezet om de tien kilometer van de Nekker naar Eppegem te overbruggen. Morgenvroeg vrees ik weer het ergste.

10-02-2010 om 23:28 geschreven door André  

Het was weer zo verdomme koud op De Nekker. Ondanks mijn ziekte besloot ik toch te gaan trainen. Zolang ik maar geen koorts maak denk ik dan. Gisteren nog in zak en as, vandaag half euforisch na een geslaagde training. Wat gelukshormonen al niet met een mens aanvangen. In de loop van de dag had ik al gevoeld dat mijn rug weer wat soepeler was en dat het op training al bij al wel eens zou kunnen meevallen. Met Ewoud, Tom en nieuwkomer Jean-Felix warmde ik twintig minuutjes op. De eergisteren door de crossers kapotgelopen grasstroken lagen er gevaarlijk hobbelig bij. De bodem voelde keihard aan want het vroor weer eens voor de verandering. Morgen sneeuw? Ik hoop van niet. Bij het stretchen zorgde ik dat mijn rug goed warm kreeg en bij de versnellingen voelde ik dat ik mijn foulée probleemloos kon trekken. De miserie van de door rugpijn verstoorde zaterdagtraining was meteen vergeten. Magda die vrijdag had gezegd dat ik het deze week wat kalmer aan mocht doen kwam aandraven met één van haar ‘lichte trainingen’, hahaha… Drie 200en met 100m joggen tussen, drie minuten rust, drie 300en met 100m joggen tussen, drie minuten rust en om te eindigen nog eens drie 200en. Zwaar genoeg bij zo’n kou. De openingsserie ging lekker: 31-31-30. Dat zijn normale tijden, dacht ik. Mijn rug hield voorlopig stand. Na de drie rustminuten begonnen we aan onze 300en. De eerste vlamde ik naar 46 seconden rond. Magda vond het wat te snel. ‘Je bent weer net een jong veulen dat uit zijn box is ontsnapt’, riep ze me toe. Ik hield wat in bij de tweede en eindigde in 49 seconden. Bij de derde kriebelde het weer en zat ik terug aan 46. De lucht was vreselijk koud en vooral Ewoud ondervond er last van. Drie minuten later moesten we echter al opnieuw aan de bak. Deze reeks 200en ging iets sneller dan de eerste: 30-29-28. Tom jumpte me bij die laatste net op de meet. Zo heb ik het graag!

Na de training trok ik naar Elzestraat om mijn rug door Peter te laten behandelen. Hij heeft behoorlijk wat werk gehad maar ik heb er alle vertrouwen in dat mijn rug overmorgen al weer topfit en soepel is. Morgen recuperatieloop van drie kwartier en donderdag beginnen we er opnieuw aan met een laatste snelheidstraining voor de afspraak van zondag met de indoorpiste van Gent.

Op de site van het Provinciaal Comité zocht ik beelden van het PK cross, vond er geen maar viel wel op foto’s van het PK Indoor. Ik was mijn bijna-kale knikker al vergeten! En terwijl ik dit schrijf luister ik naar ‘Sly&Robbie’. Wie? Ja, juist, die!

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=Ra6WJgVt4Y0   

Ik sukkel al een tijdje met een neusverkoudheid maar leek de situatie onder controle te hebben. Het zware WE heeft nu echter zijn tol geëist. Vanmorgen ben ik opgestaan met hoofd- oor- en keelpijn gekoppeld aan een verstopte neus, een kriebelhoest en lopende ogen. In het frans heet dat: ‘la totale!’ Vanavond ging ik dan ook langs bij dokter Leen die me noodgedwongen antibiotica moest voorschrijven. Mijn rugpijn is er ook nog maar morgen mag ik naar Peter. Dat probleem zal dan ook wel weer snel van de baan zijn… (Hoop ik toch!)

En toch heb ik vandaag gelopen, vijftien toertjes in het park van Machelen. Mijn rug werd er zelfs minder pijnlijk van maar dat is waarschijnlijk het gevolg van de chemische processen die door het lopen in mijn lichaam plaatsvinden. Versnellingen liet ik maar wijselijk achterwege maar ik stretchte dubbel zoveel als normaal.

Ik plaats hier nog enkele foto’s van gisteren, getuigen van een geslaagde en piekfijne organisatie. 

08-02-2010 om 23:20 geschreven door André