Mijn hamstringblessure leek me een goede gelegenheid om deze blog naast mijn getijsterde spieren ook wat rust te geven. We zijn ondertussen twee weken verder. Ik heb drie dagen volledig gerust en daarna gerevalideerd bij kinesist Steven Gillisjans in Ramdonk. Voorzichtig begon ik opnieuw te duurlopen maar de interclub bij de masters kwam net een week te vroeg. Mijn ploegmakkers trokken dus zonder mij naar het verre Zwevegem waar ze zich uitstekend weerden en zesde werden. Daardoor was het behoud verzekerd. Ondertussen liep ik eenzaam en alleen een eerste fartlek in mijn vertrouwd Vrijbroekpark. Vijf kilometer lang intervallen na twee weken van rust en duurlopen, dat valt tegen. Gisteren liep ik dan voor het eerst opnieuw op de piste. Magda liet me vijf reeksen lopen die elk bestonden uit een 200m gevolgd door 100m joggen en een 300m. Vrij zwaar maar ik had als bijkomende opdracht meegekregen om mijn foulée te verkleinen zolang ikwat hinder ondervond. Dat was niet zo evident. Van nature loop ik met enorm grote passen en dat verkleinen vergde enorm veel concentratie. Ik loop doorgaans ook instinctief en relaxed. Die bijkomende belasting was dus niet evident. De tijden waren ondanks alles verre van slecht. De 200en schommelden rond de 30-31-32 en de 300en tussen de 46 en 48. 

Ik zag gisteren ook op de site van de VAL de startlijsten voor het BK van volgend WE en in overleg met Magda besloot ik om toch te starten. Als ik niet meedoe moet ik toch zwaar trainen. Ik kan dus evengoed deelnemen. Het BK gaat door in Brasschaat bij AC Break. Een leuke beschutte piste die me ondanks mijn trainingsachterstand toh moet toelaten om een degelijke chrono te lopen. Verwacht van mij echter geen record, deze wedstrijd wordt een goeie training. Mijn doel ligt in Hongarije op 23 juli in de finale van het EK masters. Tot dan neem ik geen risico’s meer.

09-06-2010 om 14:41 geschreven door André  

Drie dagen zonder lopen, dat is een eeuwigheid geleden. Drie jaar eigenlijk want het is van de zomer van 2007 geleden toen ik twee dagen voor het BK ongeveer op dezelfde plaats als nu een verrekking had opgelopen. Toen ben ik toch gaan lopen op het BK in ST. Niklaas met alle gevolgen vandien. Ik werd kampioen maar liep een scheurtje op in volle spurt en was twee maanden out. Dat risico wil ik nu niet lopen en dus neem ik enkele dagen volledige rust. Bij de kiné, Steven Gillisjans in Ramsdonk werd ik reeds tweemaal behandeld en vandaag zelfs ingetaped. Zo kan ik in principe opnieuw duurlopen maar steeds onder de spanningsgrensgrens. Van het ogenblik dat ik weer spanning voel op de gewonde plek moet ik vertragen.

Het was vandaag ook de dag van de uitreikingen. Eerst trok ik naar sporthal ‘De Waterleest’, hier in Eppegem, waar de sporttrofeeën 2009 werden uitgedeeld. Ik was genomineerd voor de ‘Sporttrofee, de hoogste jaarlijkse sportprijs. Ik won die ook en dat doet me enorm veel plezier. (Met dank aan Eddy voor het voordragen van mijn kandidatuur!)

Na de uitreiking in Zemst reed ik naar de Nekker waar ik zelf mocht uitreiken. Vandaag deelden we bij RAM de prijzen uit voor onze wintertrofeeën, indoor en cross. Iedere deelnemer kreeg een fleece met RAM-logo op de rug en de podia bij de kleintjes kregen een medaille. Moon én Noah wonnen ieder de crosstrofee in hun categorie. Een beloning voor hun mooie crossresultaten vorige winter.

28-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

25-05-2010 om 15:22 geschreven door André  

Met superstijve benen heb ik gisteren mijn recuperatieloop afgewerkt. Het spookte ook wat in mijn hoofd want de pijn aan de hamstring neemt niet af. Ik heb een afspraak gemaakt met de sportkiné die Kjell al meermaals heeft geholpen. Woensdag mag ik er naartoe.

Gelukkig maar want daarnet sloeg op training het noodlot toe. Bij mijn vijfde 200 schoot er een kramp in mijn rechterhamstring. Ik stopte meteen en stapte verder tot bij Magda. Er volgde een kort gesprek. De conclusie was dat we het EK niet in het gerdrang willen brengen en dat ik eerst deze kwetsuur zou laten genezen vooraleer ik weer voluit zou gaan. Het heeft geen zin om steeds maar te blijven proberen met een zware blessure dat als een zwaard van damocles boven me hangt. Het seizoen is trouwens nog lang. Wat ik deze lente kon zal ik in de nazomer ook kunnen. De wedstrijd in Duffel laat ik dus links liggen en morgennamiddag weet ik ook of de mastersinterclub en het BK in het gedrang komen. Ik genees normaal gezien nogal snel van zo’n blessures maar wil niet vooruitlopen op de feiten. Duurlopen zal ik wel kunnen. Versnellen wordt problematisch. Afwachten dus…

25-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

De vorm is zo goed dat het zonde zou zijn om in Duffel niet opnieuw een aanval te doen op het WR. Mijn lichte hamstringblessure baart me echter zorgen. Ik had de hele week met de rem op getraind maar vandaag, zondag, zou ik testen. Op naar het Vrijbroekpark, dus. Alleen Filip was op de afspraak maar vermits die morgen meeloopt in Elewijt mocht die enkel loslopen. Na de opwarmingsronde trok ik naar het rozenpark waar Magda en de kids ook wat later verschenen. Gewapend met hun lichtzwaarden vlogen mijn twee Jedi-knights van struik tot struik en van bank naar bank. Ondertussen had ik mijn lenigheidsoefeningen gedaan en ook mijn versnellingen afgewerkt. Magda vertelde me wat er op het programma stond en ik schrok wel wat. Vier series bestaande uit een 600 gevolgd door 50 m joggen en een 200. Heavy stuff!

Ik begon er dus met wat angst aan. Mijn hamstring was hypergevoelig en ik vertrok voorzichtig. Na enkele tientallen meters kwam ik echter op volle toeren en voelde ik dat het ok was. Ik klokte 1.40. Na 50 m joggen liep ik een 200 in 31. Drie minuten en een babbel later begon ik er opnieuw aan. Resultaat: 1.36 en 31. De laatste werd 1.34 en 30. De conditie is nog steeds super. Alleen ondervond ik na de training meer last van de hamstring dan tevoren. Ik train momenteel op de limiet van de kwetsuur en ik steek niet onder stoelen of banken dat ik ongerust ben en een tikkeltje pessimistisch. Na al die jaren ken je je lichaam onderhand wel. Alleen wil ik niet altijd meteen de werkelijkheid onder ogen zien. 

23-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Een club als RAM is voor de interclub bij de seniors dikwijls aangewezen op jongeren en masters. Dat het voor die masters niet evident is bleek deze week. Maandag had ik me beperkt tot een half uurtje loslopen en dinsdagavond stond ik op de piste van de Nekker. Magda stelde voor om 300en te trainen. Nog even doorgaan was de stelling want het WR zit er na de reeds gelopen tijden wel degelijk in. Ik liep mijn eerste in 47 ondanks de felle tegenwind maar bij de tweede stopte ik na tien meter. Het was net of er een kramp in mijn rechterhamstrings wilde schieten. Geen risico’s nemen, dacht ik en ik wandelde terug naar Magda. Het bleef voor de rest van de training bij loslopen.

Woensdag nam ik een loopsnipperdag en trok ik naar de Nekker om training te geven aan onze lopertjes. Na de training startte onze meeting voor kadetten tot masters. Daar was ik getuige van het uitvallen van twee van onze spurtmasters tijdens hun 300m. Ook bij hen zat de zware belasting van de interclub bij de seniors blijkbaar nog in de beentjes.

Om te vermijden dat ik me écht zou kwetsen werd mijn training van gisteren en vandaag beperkt tot duurlopen. Mijn hamstrings trokken trouwens nog steeds en ook mijn linkervoet strubbelt opnieuw tegen.

Vanavond vond in Zemst-Laar het voetbaltornooi plaats tussen de St Maartenschool en de scholen uit Laar en Leest. Moon speelde mee en trok dus nog eens voetbalschoenen en scheenlappen aan. Bij Leest speelde overigens zijn atletiekmaatje Thijs mee. Onze ploeg verloor twee maal met 2-1 maar Moon scoorde wel een prachtige goal. Hij werd door een ploegmakker van op de eigen helft de diepte in gestuurd. Vergeefs achterna gezeten door een halve ploeg uit Laar ging hij recht op de goal af. Hij eindigde zijn rush door de bal netjes door de benen van de doelman te plaatsen. Daarna raakte hij bijna geen bal meer omdat hij constant door drie tegenstrevers werd bewaakt. Tegen Leest werd hij ook enkele keren op snelheid gelanceerd maar ook daar hadden ze snel door dat je hem geen ruimte mocht geven. 

21-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

20-05-2010 om 17:07 geschreven door André  

20-05-2010 om 17:03 geschreven door André  

20-05-2010 om 16:54 geschreven door André  

Vandaag ging het richting Mol waar ik met de seniorsploeg van RAM zou aantreden op de ‘Interclub-Beker van Vlaanderen’. Onze ploeg bestond uit enkele seniors maar voornamelijk uit masters en jongeren. Ons team deed het voortreffelijk met zelfs een overwinning: Kjell op de 5000m. Net voor de aflossingen stonden we derde laatste (de twee laatste ploegen zakken) op slechts 2 punten van onze lokale rivalen uit Duffel.  Dat we kunnen aflossen, dat wisten we al langer en we deden onze reputatie alle eer aan. Zo eindigden we in de eindstand net voor Duffel op een negende plaats.

Zelf nam ik deel aan twee onderdelen, de 800m en de 4x400m. Na mijn goed chrono van twee geleden, 1.59.55 in barre omstandigheden hoopte ik stiekem op goed weer, windstilte en snelle lopers. Die snelle lopers stonden wel degelijk aan de start maar de vraag was: ‘zullen ze lopen’? Op een interclub wordt voor de punten gestreden en dus vaak ook tactisch gelopen. Ik had enkele lopers getipt over mijn hoop op een wereldrecordrace in de hoop dat zij er toch van in het begin zouden invliegen. Dat gebeurde niet. Ik vertrok van in baan zes en kwam verdorie als eerste uit de bocht. Van uit die buitenbaanpositie kon ik het pak goed overschouwen en in een fractie van een seconde besliste ik: ‘GAAN!’ De oudste van het pak (ik dus)trok de meute op een lint en ik kon het niet laten na 200m te brullen van: ‘moet een master hier al het werk doen!’ Niemand kwam en aan de 300 deed ik teken naar Kjell van: ‘wat kan ik anders?’ zijn antwoord was kort en net als Magda aan de 200 riep hij: ‘doorgaan!’ Dat deed ik dan maar en kwam door aan de 400m in 56-57. Toen kwam ik voor de tweede keer met de neus in de wind te zitten. Hoe lang ging ik de kop kunnen houden. Het antwoord kwam al snel want na 600m en op slechts 200m van het einde gingen drie grote gasten me voorbij. Magda riep: ‘komaan, het zit er in!’ en ik verdapperde. De chrono is één ding maar ik moest ook nog eens zoveel mogelijk punten zien te rapen voor mijn club. De laatste 100m waren héél zwaar maar toen ik over de meet kwam zag ik dat de chrono 1.56… wees. Hoe ver zat ik achter de winnaar? Ik begon te vloeken, gooide mijn zonnebril weg en ging zitten. Er vloeiden enkele tranen van ontgoocheling. Instinctief voelde ik dat het net niet snel genoeg was. Even later kwam de bevestiging: 1.58.81! Zestien honderdsten boven het wereldrecord van Nolan Shaheed. Ik was er niet goed van maar al snel herpakte ik me. Dit was uiteindelijk gewoon fantastisch, een nieuw Belgisch record én een Europees record bovenop. Anderhalf jaar geleden kon ik enkel dromen van één keer onder de twee minuten en kijk nu. De laatste drie wedstrijden liep ik er dit jaar al telkens onder. Wie me ooit had gezegd dat ik ooit 1.58.81 zou lopen had ik voor gek verklaard.

Op het einde van de namiddag mocht ik nog eens opdraven, ditmaal als slotloper van onze 4x400ploeg. Marc, Anthony, Jasper en ik liepen een dijk van een aflossing en lieten vier ploegen achter ons. Johan, onze aflossingscoach klokte onze individuele tijden en zei me achteraf dat ik mijn 400m in 52 seconden had gelopen.  Ik had vandaag wel degelijk superbenen.

Mijn voet doet nu weer pijn en ik zal snel langs de sportdokter moeten vrees ik. Maar eerst een jaartje ouder worden…

16-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Daags voor een belangrijke wedstrijd is het op loopvlak doorgaans rustig. Ook vandaag dus. Morgen loop ik als lid van onze RAM-ploeg mee op de interclub BVV in Mol. Ik trok naar het Vrijbroekpark voor een korte duurloop, een viertal versnellingen en een 200m. Moon en Noah waren ondertussen bij hun vriendjes Michelleke en Ben gaan spelen, in de boomhut onder de dennebomen.

In Lokeren werkten onze RAM-dames vandaag hun interclub af en ze deden het ronduit schitterend. Door een prachtige tweede plaats stijgen ze volgend jaar naar de ere-afdeling van de VAL. Ik ben voor de zoveelste keer in een korte tijdspanne een fiere voorzitter…

15-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Nadat ik gisteren een duurloop van drie kwartier had afgewerkt zakte ik vandaag met de kids weer af naar de Nekker. Ik had de hele dag in Hasselt gezeten voor een fotoreportage onder een grijze hemel, met slecht licht dus. Toen we op de Nekker kwamen begon een schuchter zonnetje te schijnen. Meteen leek het ook warmer en dat maakte het trainen écht wel aangenamer. Door de interclub van zondag  werd er vandaag wat met de rem op getraind. Na een half uurtje loslopen en het stretchen liepen we nog tien versnellingen over 100m. Van de groep van Magda komen we zondag met zijn drieën aan de start van de interclub: Ewoud op de 1500, Philippe op de 3000 en ik op de 800m. We hebben een evenwichtige ploeg die echter slechts voor de helft uit seniors bestaat. Junioren en masters vullen de gaten maar gaan er wel 200% voor. Wees maar gerust, zondag in Mol zullen we allemaal onze huid duur verkopen.

Ik was deze namiddag dus voor het eerst in Hasselt waar ik een fotoreportage moest maken voor een reeks rond museumwijken. In Hasselt bezocht ik onder andere het modemuseum waar een tentoonstelling loopt over het Limburgs topmodel Hannelore Knuts, die voor alle topontwerpers heeft gewerkt en in alle topmagazines van de wereld heeft gestaan. Een indrukwekkend maar ietwat onoverzichtelijke tentoonstelling. De uitleg was gebrekkelijk maar ik ben een visueel iemand en kon er dus toch wel van genieten.  

14-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Voor het eerst organiseerde RAM vandaag een jeugdmeeting op onze piste van Willebroek waar secretaris Frans De Prins al jaren onze onderafdeling runt. Ondanks de kou en de dreigende hemel (het bleef gelukkig droog) was de opkomst groot genoeg om van een geslaagde meeting te kunnen spreken. Vooral de talrijk opgekomen RAM-atleetjes maakten er de dienst én het ‘mooie weer’ uit. Jeugdcoördinator Bruno had dan ook aangedrongen op deelname en die oproep was niet onbeantwoord gebleven. Ook Moon en Noah namen er dus deel aan een aantal proeven. Moon was de eerste die aan de bak moest. Hij werd derde op de 60m horden na twee specialisten. Hij verbeterde wel zijn besttijd van vorig jaar maar liefst met een volle seconde: 11.65. Schitterend voor iemand die daar niet van houdt en daar ook nauwelijks op traint. We gaan daar wel wat verandering in brengen! Na de horden kwamen de reeksen op de 60m. Noah mocht door zijn mooie tijd in Duffel starten in de snelste reeks. Dat is niet altijd een zegen want hij werd als eerstejaars slechts vijfde op zes maar in een tijd die winst betekende in de andere reeksen. Mentaal is dat voor zo’n kleintje niet altijd even evident. Maar ja, zo leren ze het, hé…

Moon won dan weer zijn reeks op de 60m. De tijden in die reeks waren snel maar de electronische chrono liet het afweten zodat er enkel  handgestopte tijden beschikbaar waren. Moon’s chrono van 8.6 is dan ook nietszeggend. Zijn snelste ooit maar niet relevant… Spijtig!

Voor de lange afstandsnummers er aankwamen nam Moon nog deel aan het hockeybalwerpen. Ondanks de tegenwind en de kou verbeterde hij daar zijn beste worp van vorig jaar met een metertje tot 33m47.

Noah trad als eerste aan op de 600m, de afstand die sinds vorig jaar bij de benjamins de 1000m heeft vervangen. Op het einde van vorig seizoen had ik Noah voor het eerst een 600 laten lopen op onze eigen meeting op de Nekker. Hij klokte daar toen 2.19.92. Nu leverde hij een mooie strijd met zijn clubmakkers met de derde plaats als inzet. Als eerstejaars moest hij nipt de duimen leggen voor Jari maar bleef hij Lars voor in een spannende eindspurt. Hij verbeterde zijn besttijd tot 2.14.58. Vijf seconden sneller is mooi maar ik weet dat hij een pak beter kan.

Na de 600en kwamen de reeksen op 1000m. Moon startte als favoriet bij de pupillen en maakte die rol helemaal waar. Hij trok bij de start meteen fors door en nam een tiental meter voorsprong. Hij liep zoals ik hem ken, verstandig en spijtig genoeg ook een tikkeltje zuinig, steeds omkijkend en slechts opnieuw versnellend in de laatste ronde toen hij merkte dat de achtervolgers weer naderden. Zijn laatste 300m waren supersnel maar een verbetering van zijn besttijd zat er niet in. Daarvoor was het veel te koud en de concurrentie niet groot genoeg. Moon loopt zijn snelste tijden steeds op de grote afspraken. Mij niet gelaten, hoor! Zolang hij die tijden maar loopt...

12-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Na gisteren een half uurtje te hebben losgelopen was ik vandaag weer naar de Nekker gereden voor de dinsdagavondtraining. Op weg naar daar hoorde ik op de radio dat het de koudste meimaand was sinds ze met metingen begonnen. Zes luttele graden! En dat terwijl het in Griekenland al dertig graden is. Maar ja, daar hebben ze dan weer geen geld. Of zoals in de Humo van deze week stond geschreven: ‘Je kan niet alles hebben. Waar zou je dat allemaal moeten zetten.’ Wat we vanavond wel hadden was kou… Het was net of ik maar niet opgewarmd geraakte. Het regende bovendien en bij de versnellingen voelden mijn dijen nog steeds keihard en stijf aan. Geen souplesse in mijlen te bespeuren. De eerste van onze acht 200en was dan ook een moeilijke. Magda droeg me op niet te forceren. ‘Geen 30’, riep ze. Als een goeie leerling hield ik me aan haar consigne en spurtte me naar een lage 28, hahaha. Alles is een kwestie van interpretatie, nietwaar. Ik begon eindelijk wat los te komen en bij de tweede, die ik iets trager aanvatte (om in 29 te eindigen) voelden mijn benen eindelijk soepel aan. De vijf volgende 200en schommelden rond een hoge 28 en een lage 29. Bij mijn laatste wilde ik toch nog eens uithalen als test voor zondag. Ik knalde meteen en zweefde naar 26.14. Geef me nu maar mooi weer…

11-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren genoot ik van een welverdiende looprustdag. Van rusten kwam anders wel niet veel in huis want met de boodschappen, een zoektocht naar nieuwe kinderschoenen, koken en nog tal van andere aktiviteiten was mijn dag goed gevuld.

Ik had daarenboven weer niet zo goed geslapen en was dus nog wat moe toen ik het Vrijbroekpark binnenreed. Ik wist op voorhand dat me een loodzware training te wachten stond en was er niet gerust in. De dikke mist die om acht uur nog over onze streek hing had gelukkig plaats gemaakt voor een schuchter zonnetje en dat maakte onze loopgroep, bestaande uit Ewoud, Philippe, Hans, Stefan en ikzelf, uiterst vrolijk. Hans, Stefan en Philippe, deze laatste nog herstellende van een griepaanval vorige week, gingen twee toertjes (6km) fartlekken en Ewoud en ik trokken naar de start van de 1000M. Onze training bestond vandaag na de opwarminge en de nodige stretching en versnellingen uit drie duizenden. Ik vertrok op kop, niet té geweldig want met in het achterhoofd het gegeven dat er nog twee gingen volgen. Er stond absoluut geen wind en de temperatuur was ideaal. Ik slaagde er in mijn tempo hoog te houden en kwam uit in 2.51, gevolgd door Ewoud die net boven de drie minuten strandde. Na enkele minuten rust vertrokken we voor de tweede die ik exact in dezelfde tijd liep, opnieuw 2.51 dus. Toen kwam na alweer enkele minuten rust de gevreesde laatste duizend. In de wetenschap dat het de laatste kilometer was verdapperde ik halfweg en spurtte ik fel door op het einde. Resultaat: 2.46. De conditie is okee, ik ben klaar voor de interclub en kijk er naar uit.

Vandaag liepen Els en Kjell mee in ‘Dwars door Brugge’. Els werd vijfde op de 5km in 18.35 en Kjell mooi zevende op de 15km in 44.29. Het gaat(loopt) goed met die twee!

Van Brugge gesproken. De pandoering die Club gisteren van de Buffalo’s kreeg was van die aard dat sommigen daar serieus gingen flippen. Ik vind dat je bij sportbeoefening altijd je zelfbeheersing moet kunnen behouden en kijk dan ook dikwijls verbijsterd naar sommige voetbalbeelden. Ik stel me dan ook serieuze vragen over de mentale weerbaarheid van bepaalde spelers. Neem nu bvb Stijn Stijnen die gisteren tot tweemaal toe door het lint ging. Als één van onze atleten ook maar één vinger zou uitsteken naar een tegenstander zou die meteen worden geschorst. Bij voetballers maakt dat blijkbaar deel uit van hun ‘sportcultuur’… Spijtig!

09-05-2010 om 19:22 geschreven door André  

Koud en leeg, zo kan ik het park van Machelen, gisterenmiddag, nog het best omschrijven. Een grijze lucht dreigde boven de bomen en ik liep er eenzaam mijn rondjes. Het was net of ook de vogels met de lente waren verdwenen. Een dood en triest park waar ik probeerde vrolijk te zijn. Het lukte niet echt en dan kunnen vijfenveertig minuten lang zijn, héél lang…

Vandaag trokken we naar de Nekker voor de vrijdagavondtraining. Sinds enkele weken trainen ook de allerkleinsten van KV Mechelen op de Nekker en dat zorgt voor een niet altijd even prettige chaos. Het contact met de verantwoordelijken van KV is goed maar de gezelligheid van de atletiek heeft moeten plaats maken voor de drukte van de voetbalentourage. Horden ouders die daar staan te niksen onder de tribune, je aanstarend alsof je een ‘alien’ bent als je staat te stretchen, jeugdspelertjes die zomaar de piste oversteken, het is altijd wat. Wat me het meest ergert is dat sommigen zich gewoon niet aan regels kunnen houden. Zo zijn er enkelen die menen hun auto aan de tribune naast de fietsenstalling te mogen parkeren. Gisteren werd het me even te veel en heb ik de security van de Nekker opgetrommeld om die wagen te laten verwijderen. Dat gebeurde dan ook…

07-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Als je door omstandigheden maar met zijn tweeën bent om training te geven aan een bende van een veertig kinderen wordt het moeilijk. Allen dan maar duurlopen was de conclusie…

Bruno en ik trokken met de hele bende richting Dijle. Terwijl Bruno de allerkleinsten bij zich hield en afwisselend rustig jogde en stapte nam ik al de rest op sleeptouw. Ik plaatste de benjamins Lotfi, Lars en Noah op kop en zij mochten het tempo bepalen. Niet te hoog was de boodschap want ik had geen zin om de helft onderweg te verliezen. Eens aan ‘Muizebrug’, na een drietal kilometer keerde ik terug met de meerderheid. Zeven atleetjes, vijf miniemen en twee pupillen, onze Moon en zijn vriendje Thijs, staken de brug over en liepen aan de overzijde een tempoloop. Afspraak was de sluis rechtover de Nekker waar ook Bruno met zijn groep zou wachten. Terwijl we terugjogden met opnieuw de benjamins als snelheidsregelaars zag ik het elitegroepje mooi gegroepeerd afstand nemen. De vaart zat er in en ik kon me inbeelden dat er op het einde zou worden gekoerst. Dat gebeurde ook en zowel Moon als Bruno brachten verslag uit van de ‘finale’. Eén langgerekte spurt natuurlijk… Op het einde van de tocht begon ook mijn groep te versnellen en Noah won de ‘koninginnespurt’, hahaha… We waren net op tijd terug aan de piste om de bende te ontbinden. Een goeie duurloop af en toe kan ook voor die mannekens geen kwaad en… nood breekt wet, naturlijk!

06-05-2010 om 22:56 geschreven door André  

05-05-2010 om 20:58 geschreven door André  

Maandagavond trok ik naar het park van Machelen waar ik een veertig minuten moest duurlopen. Ik liep er het grooste deel in het gezelschap van enkele Machelse atleten van Magda, waaronder de plaatselijke voorzitter Chris.Koud en drassig was het, allesbehalve mijn weer dus en ik mag al blij zijn dat ik niet ziek uit het voorbije winterweek-end ben gekomen.

Gisterenavond was het al gedaan met recupereren. Er stond op de Nekker alweer een zware training op het programma. Drie series bestaande uit telkens een 500 in combinatie met een 300. Tussen de 500 en de 300 zat een honderdtal meter joggen en tussen de series 3 minuten rust. De wind maakte het keimoeilijk om in het ritme te blijven. Enkel Ewoud vergezelde me tijdens deze helse zoektocht naar verzuring. Die kwam er vooral bij de derde serie. Ondanks de wind en de verzuring mogen de tijden gezien worden: 1.22-48/ 1.22-46/ 1.22-44. Geslaagde training dus! Morgen volgt een recuperatieloop en een jeugdtraining en donderdag een iets langere duurloop. 

05-05-2010 om 15:09 geschreven door André  

05-05-2010 om 09:17 geschreven door André