Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
07-05-2010
Koud en leeg...
Koud en
leeg, zo kan ik het park van Machelen, gisterenmiddag, nog het best
omschrijven. Een grijze lucht dreigde boven de bomen en ik liep er eenzaam mijn
rondjes. Het was net of ook de vogels met de lente waren verdwenen. Een dood en
triest park waar ik probeerde vrolijk te zijn. Het lukte niet echt en dan
kunnen vijfenveertig minuten lang zijn, héél lang
Vandaag
trokken we naar de Nekker voor de vrijdagavondtraining. Sinds enkele weken
trainen ook de allerkleinsten van KV Mechelen op de Nekker en dat zorgt voor
een niet altijd even prettige chaos. Het contact met de verantwoordelijken van
KV is goed maar de gezelligheid van de atletiek heeft moeten plaats maken voor
de drukte van de voetbalentourage. Horden ouders die daar staan te niksen onder
de tribune, je aanstarend alsof je een alien bent als je staat te stretchen,
jeugdspelertjes die zomaar de piste oversteken, het is altijd wat. Wat me het
meest ergert is dat sommigen zich gewoon niet aan regels kunnen houden. Zo zijn
er enkelen die menen hun auto aan de tribune naast de fietsenstalling te mogen parkeren. Gisteren werd het me even te veel en heb ik de security van de Nekker
opgetrommeld om die wagen te laten verwijderen. Dat gebeurde dan ook
De training bestond zoals meestal op vrijdag uit
een reeks 150en. Ik had zoveel adrenaline (door mijn colére, natuurlijk!) dat
ik veel te snel liep. Constant onder de 20 seconden is voor een vijftiger niet
nodig maar ik kon het niet helpen. Na zeven spurten hield ik het dan ook voor
bekeken. De hamstrings sputterden tegen en ik wilde geen risicos nemen. Zondag
staat me een héél zware training te wachten in het Vrijbroekpark en daarna gaan
we wat uitbollen naar de Interclub toe. Daarin loop ik volgende zondag in Mol
de 800 en de 4x400.
Als je door
omstandigheden maar met zijn tweeën bent om training te geven aan een bende van
een veertig kinderen wordt het moeilijk. Allen dan maar duurlopen was de
conclusie
Bruno en ik
trokken met de hele bende richting Dijle. Terwijl Bruno de allerkleinsten bij
zich hield en afwisselend rustig jogde en stapte nam ik al de rest op sleeptouw.
Ik plaatste de benjamins Lotfi, Lars en Noah op kop en zij mochten het tempo
bepalen. Niet te hoog was de boodschap want ik had geen zin om de helft
onderweg te verliezen. Eens aan Muizebrug, na een drietal kilometer keerde ik
terug met de meerderheid. Zeven atleetjes, vijf miniemen en twee pupillen, onze
Moon en zijn vriendje Thijs, staken de brug over en liepen aan de overzijde een
tempoloop. Afspraak was de sluis rechtover de Nekker waar ook Bruno met zijn
groep zou wachten. Terwijl we terugjogden met opnieuw de benjamins als
snelheidsregelaars zag ik het elitegroepje mooi gegroepeerd afstand nemen. De
vaart zat er in en ik kon me inbeelden dat er op het einde zou worden gekoerst.
Dat gebeurde ook en zowel Moon als Bruno brachten verslag uit van de finale.
Eén langgerekte spurt natuurlijk Op het einde van de tocht begon ook mijn
groep te versnellen en Noah won de koninginnespurt, hahaha We
waren net op tijd terug aan de piste om de bende te ontbinden. Een goeie
duurloop af en toe kan ook voor die mannekens geen kwaad en nood breekt wet,
naturlijk!
Maandagavond
trok ik naar het park van Machelen waar ik een veertig minuten moest duurlopen.
Ik liep er het grooste deel in het gezelschap van enkele Machelse atleten van
Magda, waaronder de plaatselijke voorzitter Chris.Koud en drassig was het,
allesbehalve mijn weer dus en ik mag al blij zijn dat ik niet ziek uit het
voorbije winterweek-end ben gekomen.
Gisterenavond was
het al gedaan met recupereren. Er stond op de Nekker alweer een zware training
op het programma. Drie series bestaande uit telkens een 500 in combinatie met
een 300. Tussen de 500 en de 300 zat een honderdtal meter joggen en tussen de
series 3 minuten rust. De wind maakte het keimoeilijk om in het ritme te
blijven. Enkel Ewoud vergezelde me tijdens deze helse zoektocht naar verzuring.
Die kwam er vooral bij de derde serie. Ondanks de wind en de verzuring mogen de
tijden gezien worden: 1.22-48/ 1.22-46/ 1.22-44. Geslaagde training dus! Morgen
volgt een recuperatieloop en een jeugdtraining en donderdag een iets langere
duurloop.
Terwijl de
kinderen in Duffel onder de hoede van Lies, de mama van Lars, Thijs, Jo en Eva
én coach Bruno hun individuele nummers nog moesten afwerken vertrok ik richting
Herentals voor de B-meeting. Ik had een goede reeks aangevraagd en werd op mijn
wenken bediend. Ik mocht in de sterk bezette B-reeks van start gaan. Dat was
eigenlijk meer dan ik had gevraagd want een reeks waar gehaasd wordt voor 1.55
is misschien nét iets te snel voor mijn oude benen. Dat ik dit jaar ga voor het
WR is sinds het artikeltje van Bart Spruyt in GVA algemeen geweten. Eens in
Herentals werd ik daar meermaals over aangesproken en velen wensten me geluk.
De organisatie was weer piekfijn, een voorbeeld gewoon! Alleen het mooie weer
was niet op de afspraak en dat maakte dat de moed me in de schoenen zakte.
Stortbuien en windvlagen deden de temperatuur drastisch zakken en bij de
100m-reeksen diende één wedstrijd door de té harde regenval zelfs te worden
uitgesteld. Ik kreeg wat hoop toen tijdens mijn opwarming de zon even door de
wolken kwam piepen maar mijn vreugde was van korte duur. De wind en de regen
kwamen even snel terug als ze waren verdwenen en het gespreksonderwerp onder de
atletentijdens de versnellingen
op de piste was dan ook de koude die ons allen deed verkleumen. Met Jan Van Den
Broeck, die ik in Gent op de Indoor had leren kennen, had ik het over zjn stage
in Portugal en hij vroeg me of ik het zag zitten vandaag. Ik antwoordde dat het
wellicht te koud was voor een WR maar dat ik het vanaf nu elke wedstrijd zou
proberen.
Net voor de
start van de A-reeks, toen ik mijn spikes wilde aantrekken begon het zo hard te
gieten dat ik verkleumd de beschutting van de tribune opzocht. Daar maakte ik
me verder klaar (compressiekousen, nieuwe sokken, wedstrijdtruitje en spikes)en
trok opnieuw naar de piste voor een laatste reeks versnellingen. Ondertussen
waren Magda en Herman eindelijk toegekomen. Ze pepte me nog een laatste keer op
en trok dan naar de 200m om me daar de tussentijden te kunnen toeroepen na 200
en 600m.
Ondertussen
werd de A-reeks gewonnen door Jan Van Den Broeck, ex-aequo met de waalse junior
Pierre-Antoine Balhan (een grote belofte!), net voor Andreas Smout.
Ondertussen
was het tijd voor de B-reeks. Ik mocht starten in baan 4, naast de jonge
favoriet Pieter-Jan Hannes van Olse. (Het waren allemaal piepjonge gasten in
deze reeks!) Hij zei me dat ik eind augustus via hem een goeie reeks moet
aanvragen op hun Flanders Cup-meeting en dat hij voor een haas zou zorgen. Of
hij daarmee zichzelf bedoelde weet ik natuurlijk niet. Die leuke babbel (Hij zei dat als ik vandaag een WR zou lopen, hij dat later aan zijn kinderen zou kunnen vertellen. Ik moest daar hartelijk om lachen...) net
voor de start zorgde voor de nodige ontspanning maar nam spijtig genoeg de kou
niet weg. Ik was letterlijk verkleumd. Gelukkig had ik lang genoeg opgewarmd en
waren de beenspieren klaar voor hun moeilijke opdracht. De start was snel,
zoals ik verwacht had maar ik kon me goed plaatsen. Aan de 200 kwamen we door
in 26 en brulde Magda dat het té snel was voor mij. Ik had een aarzeling die me
meteen enkele plaatsen kostte. Aan de 400m voelde ik me nog prima. Vooraan ging
het snel maar ik zat niet vooraan, hé! De loper voor mij liet het na 550m wat
afweten waardoor ik in de laatste 200m zelf de inspanning moest doen om alsnog
wat te forceren. In de laatste bocht liep ik nog negende maar met een laatste
versnelling ging ik nog enkele lopers voorbij. Ik zag de chono lopen en stoppen
op 1.57. Ik perste er nog alles uit en gooide me op de meet. Ik werd
uiteindelijk zesde in 1.59.55, een prachtige tijd voor een M50 natuurlijk. Als
seizoensopener en in deze barre weersomstandigheden mag ik daar best tevreden
mee zijn maar toch was ik ontgoocheld. Wat als ik na 200m niet had ingehouden?
Wat als het warm weer was geweest? Ik kon op het einde nog versnellen, en dus
had ik overschot. Niet goed genoeg dus. Volgende keer probeer ik het opnieuw en
daarna opnieuw en daarna opnieuw Ik heb geen glazen bol en weet dus niet of
het zal lukken maar de aanmoedigende woorden van Magda en van de toppers waar
ik na de wedstrijd mee losliep (Jan Van Den Broeck, Andreas Smout, Wesley De
Kerpel ) én de mail die ik ondertussen kreeg van VAL-matersselectieheer Georges
Vanbezien geven me hoop. Magda zei na de wedstrijd dat de specifieke trainingen
voor mij nog moeten beginnen en dat het er volgens haar zeker inzit! Ik wil
haar graag geloven. Ik zat na de wedstrijd alles behalve kapot en vandaag ben
ik zo fris als een hoentje. Allemaal signalen dat ik sneller kan. Nu nog
werkelijk sneller lopen In mijn hoofd kan ik het al, maar daar koop je
natuurlijk niks mee, hahaha
Maar liefst dertig RAM-jeugdatleten verschenen in Duffel op het appel voor de Jan Borremans meeting van 1 mei. Zo kon Bruno een aantal aflossingsploegen aan de start brengen. Geïnspireerd door de successen die spurttrainer Johan Wonninck met zijn dames en masters behaalde heerst er sinds enkele maanden bij de RAM-jeugd een ware aflossingskoorts. Op nagenoeg elke training wordt er wel wat afgelost en je ziet week na week dat automatismen worden aangekweekt. Bij de een lukt dat wat beter dan bij de andere maar het enthousiasme is enorm bij iedereen. Vandaag in Duffel kwam de eerste test in een aflossingscompetitie. Het resultaat mag gezien worden: goud bij de benjamins jongens, de benjamins meisjes, de pupillen jongens en de miniemen jongens en zilver bij de pupillen meisjes. Ik kreeg zowaar felicitaties van enkele bestuursleden van de organiserende club bij wie de knalprestaties van onze teams niet onopgemerkt waren gebleven. Een dikke pluim voor onze jeugdcoördinator Bruno Heyndels die de architect is van de opgang van onze jeugd.
Zowel Noah als Moon namen deel aan de aflossingen. Noah deed dat als tweede loper én jongste van allemaal. Hun team met respectievelijk Lotfi, Noah, Jari en Lars maakte brandhout van de concurrentie. Net als bij al onze ploegen vielen de stokwissels ook op. Toegegeven, ze waren niet allemaal vlekkeloos en er is nog veel werk aan de winkel. Maar doorgaans zag je de hand van de meester en werd de stok heel goed doorgegeven.
Moon liep in zijn team (met Jolan, Sven en Thijs) als slotloper tegen de snelle Simon van Lyra. Die ploeg boezemde onze jongens zoveel angst in dat ik voor de start nog op hen inpraatte. Simon mag dan nog de snelste zijn, jullie hebben het sterkste en meest evenwichtige blok. Jullie stokwissels zijn ook beter dan die van de meeste ploegen. Ga er gewoon voor. Ik weet dat jullie het kunnen. Jullie zijn de beste. Dat was mijn peptalk. Ze haalden het met brio van favoriet Lyra in een mooie 35.60. Nog geen clubrecord maar dat komt er zeker aan!
Het was een
drukke week. Op de redactie werd de laatste hand gelegd aan ons meinummer en
thuis werkte ik langzaam maar zeker aan ons RAM-clubblad. Maandag moest ik maar
een recuperatieloopje afwerken maar dat ging niet zonder problemen. Ik heb weer
last van mijn linkervoet, net als vorig jaar. De pijn is niet constant maar
steekt na zware trainingen de kop op en de daaropvolgende duurlopen zijn dan
echt wel pjnlijk. Het insmeren werkt niet langer en volgende week zal ik langs
de sportdokter moeten, vrees ik. Op dinsdag volgde een in&out-training
waarbij ik drie maal 1200m moest lopen met afwisselend stroken van 150m tempo
en 50m traag. Woensdag dan liep ik weer maar een half uurtje los en gaf ik
training aan de jeugd. Een aantal onder hen had niet veel zin. (Ik had enkele
200en in petto ) maar fleurden op toen ik zei dat we gingen aflossen. Dat
vinden ze altijd plezant. Uiteindelijk hebben we dan ook 200en gelopen, hahaha
Twee maal 4x200 en nog twee keer 4x100m. Moon was in een heel goeie dag. Hij
vloog letterijk over de tartan. Hij is zoveel sterker geworden deze winter. Hij
heeft geen enkele cross gewonnen, stond enkele keren op het podium maar liep
steeds top vijf. Zijn basis is dan ook uitstekend. Pappy vond onlangs, toen we
aan zee waren dat Moon zo gegroeid was. Ik zie dat niet echt maar het zou wel
kunnen dat hij ook daardoor sterker is geworden. Zijn prestaties op de
interclub logen er niet om. Donderdag liep ik, na het oudercontact in de
Sint-Maartenschool, met Kjell in het Vrijbroekpark. Het was een poos geleden
dat we nog samen hadden gelopen.Kjell was er namelijk in geslaagd om zijn stage te verlengen zonder dat
iemand argwaan kreeg. Hij moet me toch eens uitleggen hoe hij die vulkaan heeft
doen uitbarsten
Gisterenavond
kwamen we allen samen op de Nekker. De jeugd hield het rustig met het oog op de
meeting van Duffel maar oefende nog enkele technische nummers als het
hoogspringen (Moon) en het verspringen (Noah). Ook de stokwissels werden nog
een laatste keer ingestudeerd want in Duffel staan, jawel, aflossingen op het
programma. Ikelf beperkte mijn activiteit tot een twintigtal minuten loslopen,
vier versnellingen en een 200 die ik en souplesse afwerkte in 26.74. Lekker,
ondanks de stekende pijn in mijn voet. Ik hoop dat ik straks pijnloos kan
opwarmen. Dan zit een goede wedstrijd in de mogelijkheden. De vermoeidheid is
nog steeds niet uit mijn lichaam verdwenen (de weerbots van mijn dubbele
trainingen) maar ook de vorm is er. Welke van beide haalt het vanavond? Ik
vertel het jullie straks.
Alleen op
een zondagavond op een atletiekpiste, het heeft iets bevreemdends. Machelen was
het décor van mijn zondagtraining. Machelen ligt aan de zee, denk ik want er
stond een niet te onderschatten bries. Ik was niet in het Vrijbroekpark geraakt
vanmorgen want het WE was veel te hectisch geweest. Zaterdag was ik met de
kinderen in Mechelen gaan shoppen en s avonds waren we voor het eerst dit
seizoen gaan BBQen, in Zaventem bij mijn vienden Martine en Rudy, de ouders van
mijn petekindje Matilde. Het was een warme avond en we bleven de hele tijd
buiten zitten. Zalig!
De kinderen
hebben dus vandaag uitgeslapen en waren net op tijd op om zich klaar te maken
en te vertrekken richting Temse, waar we met nog een honderdtal mensen
inscheepten voor een feestboottocht op de Schelde. Mijn vriend Dirk, die in
Mexico woont en net 50 is geworden was één van de feestvarkens.
Vandaag stond in Magdas trainingslogboek een
laatste zware opdracht voor mij. Ik moest die dus nog uitvoeren en vroeg
babysit Kenneth om te komen depanneren. Zo kon ik rustig naar Machelen
afzakken. De opdracht luidde: drie reeksen van drie keer een
300m met 50m joggen tussen en 3 minuten rust tussen de reeksen. Dit is echt wel
heavy stuff. Mijn eerste 300 was iets te snel waardoor ik op het einde helemaal
doodging. De tijden waren: 45-46-47 / 45-46-47 / 46-48-47. Ik was na de
laatste 300, waarbij ik op het einde de wind pal op de neus kreeg, stikkapot. Ik
moest er bij gaan liggen en werd zelfs even duizelig Volgende week zal ik al
meteen aan den lijve kunnen ondervinden hoever ik sta met de conditie. In
Herentals loop ik zaterdag mijn eerste 800.
Woensdag
had ik plots last van mijn linkervoet. Waarschijnlijk overbelasting door het
afgewerkte programma. Ik trainde dan ook niet maar improviseerde een rustdag.
Tenslotte was het tien dagen geleden dat ik nog een dag had gerust. Ik beperkte
mijn aanwezigheid op de Nekker dan maar tot het geven van training aan de
wedstrijdatleetjes. Blijkbaar is de aflossingscultuur bij RAM nu een feit want
ze vroegen weer om aflossingen te mogen lopen. Ik bedacht dan maar ter plaatse
een creatieve manier om aflossingen te houden. Op het middenveld plaatste ik
kegels en vormde ik een parcours dat ze moesten afleggen. We vormden drie
ploegen en liepen wedstrijdjes. Het entousiasme was enorm en toch vroegen ze na
een tijdje spontaan om ook op de piste te mogen aflossen. Ze kregen hun zin en
we liepen nog vier maal een 4x100m.
Gisteren
liep ik een héél rustige duurloop van een veertig minuten teneinde mijn voet
maximaal te sparen. Ik had nog steeds pijn maar smeer al twee dagen de
pijnlijke kant in met Diclo Fast en ook deze keer lijkt het te helpen.
Vandaag
besloot ik het ondanks een nog steeds aanwezige hinder toch op de piste te
proberen. Normaal stond er een specifieke snelheidstraining op het programma
maar door mijn voetprobleem opteerde Magda voor 200en, acht in totaal met 200m
joggen tussen. Ik begon er aan, gevolgd door Filip en Ewoud. Ik klokte een lage
28. De volgende zes waren van hetzelfde kaliber. Bij de achtste trok ik iets
steviger door in het begin en ik klokte een lage 27. Er stond uitzonderlijk
geen wind op de nekker wat deze snelle tijden enigszins verklaart. Halfweg
sprong ook Abdel in de dans. Toen ik stopte moest hij nog even alleen verder.
Hij is nog niet lang opnieuw aan het trainen en pufte wel op het einde. Hij
bedankte me en zei dat hij zonder mij vandaag wellicht niet onder de 30 was
geraakt. Mijn antwoord luidde: we helpen elkaar. Ik help jou nu een beetje en
jij helpt mij later wel veel, héél veel, hahaha.
Kjell is
ondertussen thuisgeraakt na een 30 uur durende busreis. Het moet een hel zijn
geweest Hij besloot dan maar te passen voor het PK op de piste maar zondag wel
te starten in de Antwerp 10 miles. Hij staat op de website van de organisatie
tussen de topfavorieten. Hopelijk zullen de beentjes fit genoeg zijn.
Om de
zoveel maanden houdt Magda een fluitjestraining. We lopen dan een bepaalde
afstand en telkens wanneer Magda fluit moeten we versnellen tot aan het volgende
fluitsignaal. De afstanden waren vandaag 4x600 en er werd ongeveer om de 50m
versneld en vertraagd. We waren met zij vieren om deze training af te werken.
Filip, Ewoud, ikzelf en onze nieuwe recruut Andelilah Nekhdou(zeg maar Abdel), 31 jaar en zon
drie jaar geleden nog goed voor 1.48 op de 800m. Na enkele jaren gestopt te
zijn door blessureleed wenst hij terug aan te knopen met de competitie. Hij
woont nu in Mechelen en dus viel zijn keuze op RAM. Je zal verstaan dat ikhem als 800m-loper met open armen ontvang. Tijdens
onze eerste training samen merkte ik dat we dezelfde foulée hebben. Ook de
souplesse is vergelijkbaar. Ik voelde het verschil echter vooral op het ogenblik dat
we op snelheid zaten. Zijn lopen was super gemakkelijk(terwijl ik niet sneller kon) en straalde ontzettend
veel kracht uit. Binnen een tweetal maanden zou hij in principe al aan
wedstrijden willen deelnemen. Ik ben benieuwd!
Het blijft
fris naar mijn normen maar de lente is ontegensprekelijk aangekomen. De bomen
in het park zijn daar de stille maar bloesemende getuigen van. Het park van
Machelen is in volle metamorfose. Sommige struiken en heesters zijn in volle
bloei en veel bomen zien al een beetje groen. Ook de mensen ondergaan dezer
dagen een verandering. Ik zag de habitués in korte mouwen én korte broek
toertjes malen. Ikzelf droeg nog steeds drie lagen over elkaar én handschoenen
én een lange broek. Tja Ik hou nu eenmaal van échte warmte en ik vond zelfs de
schuchtere zonnestralen van vandaag nog niet warm genoeg. De zon is gewoon nog
in zijn winterslaap. Of zorgt de vulkanische aswolk in de lucht voor een
filtereffect? Op de grond heb je daar toch geen last van alhoewel? Kjell zit met
zijn ouders en trainingsgezellen al dagen vast in hun stageoord in Portugal.
Benieuwd wanneer ze zullen kunnen terugkeren.
Ik beperkte de training vandaag tot een veertigtal minuten duurlopen in het
park. Na de voorbije zware trainingsperiode mag ik wel wat uitblazen. Morgen is
het alweer op de Nekker te doen en zal het weer puffen en hijgen worden.
Vandaag
reden we met onze pupillen en miniemen jongens naar de piste van AC Waasland in
Sint-Niklaas. Daar werd de reeks van de Beker Van Vlaanderen georganiseerd
waarin wij waren ingedeeld. Terecht waren bij jeugdcoördinator Bruno en mezelf
de verwachtingen hooggespannen. Onze miniemen hebben een evenwichtig team maar
vooral onze pupillenlichting 1999 is een uitzonderlijke grand-cru! En onze
jongens ontgoochelden niet. Bij de pupillen wonnen we het verspringen, de
1000m, de kogel, de 60m horden, het hockeybalwerpen en werden we tweede in de
60m en het hoogspringen. Wie doet beter? Ook bij de miniemen wonnen we meerdere
proeven. En toch stond Waasland met een 100tal punten voorsprong aan de leiding
voor de aanvang van de aflossingen. Als tweede wisten we wat ons te doen stond.
Beide aflossingen verliepen vlekkeloos en werden gewonnen maar vooral die bij
de pupillen sprak tot de verbeelding. Jolan vertrok als een speer en gaf de
stok door aan Sven die op zijn beurt de voorsprong nog wat uitdiepte. De
volgende stokwissel was niet perfect maar ook Brent kon de voorsprong nog wat
vergroten. Als laatste loper zat Moon in een zetel en hij kwam uiteindelijk met
een grote voorsprong over de meet. Euforie in onze rangen. Het werd bang
afwachten op de eindafrekening. Uiteindelijk moesten we met slechts 5 puntjes
de duimen leggen maar door onze hoge score mogen we toch naar de finale van 11
september in Beveren.
Moon
beleefde op deze eerste warme competitiedag meteen een fantastische namiddag.
Hij won eerst het verspringen met 3 sprongen over de 4m. (4.11, 4.13 en 4.21)
De tweede sprong niet over de 4m. Het zegt wat over Moons prestatie. Zijn
tweede proef was de 60m. Ook daar verpulverde hij zijn besttijd van vorig jaar
(9.04) en spurtte hij naar een heel straffe 8.74, goed voor een tweede plaats.
Zijn derde proef was de 1000m. Hij won die na een slimme race in een tijd van 3.18,
zijn tweede beste chrono ooit. Daarna kwam nog de winst in de 4x60m zijn
supernamiddag vervolledigen. Hij was in de wolken, of wat dacht je
Door de
interclubverplichtingen was ik s morgens niet kunnen gaan trainen in het
Vrijbroekpark. Ik trok dus rond zeven uur naar de piste van Machelen. Op het
programma stonden vijf reeksen, telkens bestaande uit 300m voluit, 50m joggen
en 200m voluit. Tussen de reeksen in 3 minuten rust. Er stond wat wind (ik was
toch niet meer aan zee?) maar ik haalde toch goede tijden: 47-31, 46-31, 46-31,
46-30, 46-30. De vermoeidheid was weg! Waarschijnlijk hadden de
zaterdagnamiddag en de zondagochtend zonder training de nodige rust en
recuperatie gebracht. Ik ben uiterst tevreden na deze toch wel vermoeiende
tiendaagse van dubbele trainingen. Vooral mentaal was het soms moeilijk door
het ontbreken van trainingsgezellen en een coach langs de zijlijn. Maar la
promesse de laube en het plan dat Magda en ik voor ogen houden hield me
overeind: NO PAIN NO GAIN!
De laatste
dag aan zee was aangebroken en tegelijkertijd stond ook mijn laatste
zeetraining op het menu. Na een snel ontbijt trok ik goedgezind naar de Finse
piste. Het beloofde een fantastische dag te worden. De lucht was helder en
blauw en er stond nagenoeg géén wind. Wat een verschil met de vorige dagen.
Rustig begon ik er aan. De finse piste is 800m lang en ik liep er12,5 rondes om zo de vooropgestelde 50
minuten rond te krijgen. Daarna stretchte ik langs de piste en liep ik nog vier
versnellingen.
Voor het
laatst sprongen we nog eens op de fiets en trokken we naar het strand. Het was
de mooiste dag van de week en ik had beloofd dat ze toch eens met de voeten in
het water konden gaan. Zo gezegd, zo gedaan maar ik bleef lekker droog. Daarna
liepen de jongens nog achter de meeuwen, raapten ze nog wat schelpen en deden
we nog een laatste fietstocht langs de duinen.
Voor het eerst sinds een week had ik vandaag maar
één enkele training af te werken en ik voelde duidelijk het verschil. Vanavond
voelde mijn lchaam veel minder vermoeid dan anders. Morgen staat er wel een
zware training op het programma en gaan we met onze pupillen en miniemen
jongens naar St. Niklaas voor de interclub. Onze meisjesploeg heeft vandaag
trouwens een prachtige tweede plaats behaald. Zo meldde tenminste onze reporter
(spion) ter plaatse.
Ik trok de
voordeur vanmorgen open en de lucht was grijs, héél grijs. Terwijl ik begon te
joggen dacht ik aan de vulkaan in Ijsland. Was deze grijze massa boven mij
enkel een groot, met waterdamp gevuld normaal natuurverschijnsel of zat daar nu
vulkaanas tussen? Geen idee eigenlijk Ongelooflijk toch, hoe zon uitbarsting
het hele leven in Europa kan beïnvloeden. Door het stilvallen van het
luchtverkeer draait alles gewoon in het honderd. Tienduizenden mensen zitten
ergens vast op een luchthaven. Ook Kjell, op stage in Portugal, weet nog niet
hoe en wanneer hij zal thuisgeraken. Afwachten dus
Mijn
duurloop duurde vandaag veertig minuten. Ik was er moe en stijf aan begonnen
maar naarmate de kilometers voelde ik me beter en beter worden. Ik herinnerde
me plots dat ik vorig jaar op het einde van onze stage in Aix ook op mijn
tandvlees zat en zelfs pijn had wanneer ik een trap moest nemen. Zo ver is het
nu nog niet, gelukkig maar.
In de namiddag klaarde het helemaal op, zoals dat enkel aan de kust mogelijk is. Twee
fietstochten met de kinderen later reed ik nogmaals naar de assepiste van
Oostduinkerke. Terwijl ik opwarmde op de finse piste, begonnen de
Start-to-runners van MACW aan hun training op de piste. Ik vroeg de trainster
of het stoorde dat ik mijn snelheidstraining op hetzelfde moment zou houden.
Het was geen probleem. Tien keer honderd stond er op het programma. Het draaide
veel soepeler dan gisteren en na de training reed ik tevreden terug naar
Oostduinkerke-bad.
Na een goede nachtrust (de
zeelucht!) stonden we rond half negen op. Na een ontbijt met pannekoeken
vertrok ik voor mijn ochtendtraining, een duurloop van veertig minuten. Ik koos
voor een tocht naar Nieuwpoort waar ik in ware Forrest Gump-stijl, net als in
de film de Pier opliep, op het einde even rondkeek, me omdraaide en opnieuw
vertrok. Bij de heentocht had ik tegenwind en dus gebeurde de terugtocht
relaxer en met rugwind. Dat dit geen echte stage ging worden voor mij wist ik
op voorhand. Dat ik zo moe ging worden en zo weinig zou kunnen rusten ook. Op
een normale stage train je, eet je en rust je. Vandaag ging ik na mijn
ochtendtraining nog een uur wandelen met de jonhgens op het strand, waar we
schelpen raapten en in de duinen nog wat oorlogje speelden. Pfff, het stappen
in het zand is na een ochtendduurloop best vermoeiend. Na het middageten gingen
we een uurtje fietsen en om half vijf trokken we opnieuw naar de assepiste van
Oostduinkerke. Na twintig minuten opwarming op de Finse piste,
soepelheidsoefeningen en vier versnellingen begon ik aan mijn programma, vijf
400en met 200m joggen tussen. Er stond echter een strakke wind en het werd een ware
calvarietocht. Bij elke baanronde moest ik de strijd met mezelf en een horde
sportdemonen in mijn hoofd aanbinden. Zo zwaar was het nog maar zelden. Ik was
dan ook supervermoeid aan de training begonnen. Het resultaat van mijn
lijdensweg:64 - 67- 66 64 67.
Neem de wind weg en je hebt nog vrij goede tijden maar na deze training was ik
letterlijk uitgeteld en uitgeput en dat ben ik niet gewoon. Morgen moet ik
absoluut wat meer proberen te rusten.
Mijn
ochtendtraining was er eentje met stramme spieren. Het duurde bijna een half
uur vooraleer ik wat soepel begon te lopen. Toen zat het er echter al op en na
een snelle douche vertrokken we richting zee. Het werd een lange tocht want net
als overal ten lande gaat ook de E-40 gebukt onder de werken. Op twee plaatsen
kwamen we in een file terecht en pas na twee uur en twintig minuten bereikten
we Oostduinkerke. Na het middageten maakten de jongens en ik een flinke
wandeling langs de dijk en de duinen van Oostduinkerke. Het was niet te warm en
er waaide een forse noorderwind. Die ging tegen de avond gelukkig liggen en
tegen valavond was het nagenoeg windstil. Waar ik vanavond ging lopen maakt het
echter niet veel uit. De finse piste rond de sintelbaan en de voetbalvelden
ligt volledig tussen de bomen en daar voel je gewoonweg geen wind.Ik liep er
drie kwartier rondjes terwijl het op de piste een drukte van jewelste was want
de plaatselijke jeugd van MACW trainde er talrijk. Toen ik begon te stretchen
vertrokken de laatste atleetjes en ik had de piste voor mij alleen toen ik mijn
versnellingen deed. Die gingen beter dan de duurloop zelf want de vermoeidheid
laat zich voelen. Hopelijk gaat het morgen wat soepeler want dan trek ik onder
andere naar de piste van Nieuwpoort voor een reeks 400en.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
