Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
25-08-2008
Monday, monday...
Maandagavond in het Vrijbroekpark. Ewoud,Kjell en ik hebben er afgesproken om onze duurloop samen af te werken. Ik kan momenteel alleen maar 's avonds en ook Ewoud verkiest om laat te trainen wegens studieverplichtingen. Kjell traint tweemaal daags en laat ook best wat uurtjes tussen zijn beide loopsessies. Vandaar dat we alledrie om acht uur afgesproken hadden in het park. Kjell die de langste duurloop moest doen was al een half uurtje bezig toen Ewoud en ik inpikten. Drie rondjes, aan een gemiddelde van 13,5 per uur en al babbelend, dat vliegt zo voorbij en dan denk ik niet te veel na over mijn pijnlijke enkel en de komende operatie aan de lies. Ik ben vandaag langsgeweest bij de huisarts en die stuurt me nu naar een specialist voor een echografie; Die echo zal de enst van mijn scheur bepalen maar een operatie zit er wel aan te komen. Ik ga proberen een afspraak te maken zo snel mogelijk na het KVV. In principe volgt dan toch een rustperiode en dan verlies ik niet te veel. De winter wordt voor mij een belangrijke schakel in de voorbereiding van mijn belangrijke zomerseizoen 2009. Ik word in mei 50 en ben nu stilaan reeds mijn programma aan het uitzetten. Maar eerst nog goed proberen te lopen op de laatste vier wedstrijden van dit zomerseizoen. Te beginnen met de Flanders Cup van aanstaande zaterdag in Merksem. Ik loop er om 22.00 uur en Kjell een goed uur later. Moon wil graag mee maar dat zal niet lukken vrees ik, zo kort bij de aanvang van het nieuwe schooljaar.
Vanmorgen in het Vrijbroekpark was het voor mij een bijzonder zware training. Ik zat nog met stijve spieren van de vrijdagavondtraining en voelde me ook wat vermoeid. In het rozenpark liepen we 600en. Zwaar! Ik liep de eerste op kop en we kwamen uit op 1.41. Jasper nam de tweede voor zijn rekening. 1.44. Na drie minuten rust konden Jasper, Ewoud en ikzelf aan onze tweede serie beginnen. Jasper vertrok opnieuw op kop en op het einde ging ik naast hem lopen en trok hem mee naar 1.41. Het moet zijn bloed wat hebben verhit want de laatste vloog hij gewoon. Na vijfhonderd meter versnelde hij en ik had geen antwoord. Vreemd dat ik op training niet de zelfde wilskracht kan tonen dan in een wedstrijd. Ik ben blij dat Jasper terug is. Het was lang geleden dat iemand me op training zo pijn had gedaan. Logisch ook dat Jasper me mijn grenzen laat aftasten want in principe is hij de betere loper. Zowat alles spreekt in zijn voordeel: zijn lengte, zijn explosiviteit, zijn snelheid, zijn leeftijd en zelfs zijn haar. Kjell liep ook zeshonderden maar dan acht in totaal met telkens tweehonderd meter joggen tussen. Hij liep ze allemaal rond de1.41 en de laatste in 1.36. Wauw. Na de middag trokken Kjell, Evelien, Moon, Noah en ik naar Duffel. Niet om te lopen maar om te supporteren voor onze vrouwelijke estafetteploegen die zowel op de 4x100 als op de 4x400 resoluut voor goud gingen. Op de korte afstand waren ze op weg om de eerste titel van de dag voor RAM binnen te halen tot het bij de laatste wissel misliep. Het gebeurt met de besten, kijk maar naar de voorbije OS, maar de ontgoocheling bij onze meisjes was groot. Ze liepen met grote voorsprong op kop en konden eigenlijk de tijd nemen om goed te wisselen. Maar gewoon pech dus. Een dik uur later was het tijd voor de revanche met de 4x400 en daar maakten onze meisjes het wel af. Met meer dan 100m voorsprong op de tweede ploeg was de titel een feit. Proficiat meisjes. Spijtig dat we niet meer ploegen aan de start kregen. Volgend jaar misschien?
Wat een emoties vandaag. We waren naar Vilvoorde getrokken voor de VAC-jeugdmeeting. Ook Sven, Eline, Jo en thijs namen er deel aan de diverse proeven. Moon en Sven openden met het hockeybalwerpen. Sven gooide de bal maar liefst bijna 34m ver en won zo de wedstrijd. Moon verbeterde zich tot zo'n 27, 45(of zoiets? de uitslag staat nog niet on line) en werd met die worp mooi vierde. Eline was dan aan de beurt op de 60m horden. Ze knokte zich naar een mooie tijd maar was denk ik toch eerder voor het hoogspringen gekomen. Je zal maar pech hebben natuurlijk, zelf moeten springen terwijl je groot idool Tia aan het werk is in China. Twee TV's waren afgestemd op Sporza en ik holde gedurig van de cafetaria naar de verspringstand om Moon aan te moedigen. Ondertussen hadden Sven en Moon ook de 60m reeds gelopen. Ze zaten door hun snelle tijden dit seizoen in de eerste en snelste reeks. Moon won die in een heel scherpe maar spijtig genoeg handgestopte 9.2. Hij spurt maar steeds sneller en sneller. Ondertussen zaten al onze atleetjes te springen. Eline pakte brons in het hoogspringen en Moon werd tweede in het verspringen waar ook Thijs een paar mooie sprongen liet zien. Jo werd nog tweede in zijn reeks op de 80m en was heel blij, vooral omdat hij zich in de laatste meters nog doorzette en zich op de streep heeft geworpen. De spanning was ondertussen te snijden in én rond de voor de gelegenheid té kleine cafetaria. Eerst waren ze nog met zijn vieren maar toen miste Jelena Slesarenko (ik heb het wel voor die Russin) en toen waren ze nog met zijn drieën. Zeker al brons voor Tia. Toen miste ook de tweede Russin. Het goud zou naar Vlasic of Tia gaan. De lat ging naar 2m05. Spanning overal en heel België hield de adem in. Tia nam haar aanloop en ging over 2.05. Een gebrul van jewelste in het stadion van Vilvoorde en waarschijnlijk in de meeste huiskamers. Vlasic die weer bij elke geslaagde sprong arrogant een danske placeerde sprong deze keer pal op de lat. Weeral gebrul en Tia aan de leiding. De lat ging deze keer naar 2.07. Tia springt maar raakt de lat. Vlasic idem en op dat moment beslist de tandem Vandeven-Hellebaut om een meesterlijke tactische zet te wagen (Achteraf bleek ook dat Tia met een aankomende kramp zat!). Tia past voor deze hoogte en houdt twee pogingen voor de volgende hoogte. Alle druk komt op de mooie Kroatische schouders te zitten . Ze mist twee keer en iedereen gaat uit de bol. Goud voor Tia, goud voor België. Goud voor de atletiek waar de medailles zo, zo duur zijn. Spijtig dat de jongens op de 4x400m net naast het podium pakken maar ze kunnen zich met een nieuw BR écht niets verwijten, net zoals Sven Nijs trouwens. Vanmorgen keek ik naar de mountainbikerace waar de verwachtte Julien Absalon met de gouden plak ging lopen. Als Nijs in de top tien mag starten staat hij gewoon op het podium. Hij werd nog mooi 9de na een fenomenale inhaalrace die hem op twee ronden van het einde zelfs naar de derde plaats bracht. Zonder krampen had er meer ingezeten. Maar Sven kan zich al helemaal niets verwijten. De delegatieleider en zoon van IOC-voorzitter Rogge formuleerde het perfect: Sven Nijs, een voorbeeld voor elke sporter.
Hoe langer de spelen duren hoe mooier het wordt! Vandaag was er weer ongelooflijk veel spektakel in het vogelnest. De ongelooflijke Ethiopische loopster Tirunesh Dibaba won na de 10000 nu ook de 5000m. Ze is al meermaals wereldkampioene op de piste en in het veld en dat op haar tweeëntwintigste. Een prachtig polstoktornooi bij de mannen en toen kwamen de aflossingen. Eerst onze jongens die moesten strijden voor een plaatsje in de finale. Ze liepen voor wat ze waard waren. Ik had even schrik toen Kevin Borlée in de laatste rechte lijn opteerde voor de binnenbaan en bijna ingesloten geraakte. gelukkig zat het melkzuur bij de Aussie al tot tussen zijn twee oren want geef toe, als die de poort niet wagenwijd open zet komt Kevin er nooit of te nimmer nog door. Maar nu wel dus, goed gedaan mannen! En dan kwamen onze meisjes. Een prachtige race, vier prachtige loopsters en met als kers op de taart een zilveren medaille. Wie had dat gedacht. Ik gaf ze een kans op brons en zeker een plaats in de top vijf maar dit overtreft mijn grootste verwachtingen. We moeten wel eerlijk zijn, de twee beste teams (USA en Jamaïca) vielen uit door foute stokwissels? Maar net dat onderdeel maakt de sterkte van het Belgische viertal. Wat een mooi afscheid voor Kim. Als atleet ben ik zo fier dat de tot dusver enige Belgische medaille uit de atletiek komt. Hopelijk haalt ook Tia er nog eentje en wie weet ook één van onze bikers. Na de meisjes kwamen de jongens uit op de 4x100m. Wat Jamaïca dar deed wa sensationeel. Een wereldrecord lopen met belachelijk slechte stokwissels. Met Rudi Diels als stokcoach lopen ze nog enkele seconden sneller. Is die man binnenkort niet op zoek naar een nieuwe uitdaging? Vandaag was het voor ons, kleine loopgarnalen, op de Nekker te doen. Onder een gutsende regen trokken we richting Mechelen. Tijdens de opwarming goot het nog maar wonderlijk genoeg stopte het met regenen toen we net aan ons pistewerk dienden te beginnen. Het werd een zware training. Magda liet ons vier keer 800m lopen. Iedere 800 was als volgt opgebouwd: 50joggen, 150 voluit, 50joggen, 150 voluit, 50joggen, 150 voluit, 50joggen, 150 voluit. Amai. Die 50m joggen om te recupereren is op de duur maar héél kort. Gelukkig kregen we tussen de 800en in 3 minuten om bij te komen. Een perfecte training met het oog op de Flanders Cup van volgende week in Merksem. Ik had ook dit WE een wedstrijd kunnen lopen maar Magda en ik verkozen om een viertal zware wedstrijden in te lassen om zeker optimaal de laatste seizoensfase in te gaan, drie à vier wedstrijden om te eindigen met het Kampioenschap van Vlaanderen in Herentals op 27 september. Dat wordt mijn laatste outdoorkampioenschap voor mijn overstap naar de 50+. Ik wil daar nog eens alles in de ring gooien. Mijn nieuwe lievelingsloopster was ook op de Nekker vandaag. Op haar blog vertelde ze enkele dagen geleden dat ze altijd maar met het clubrecord bezig is en ze misschien aan Kjell en André ging vragen om te hazen. Vermits we dat in een wedstrijd onmogelijk kunnen doen heb ik haar vandaag op de piste maar gehaasd. Morgen zal ze net als Moon deelnemen aan de VAC-jeugdmeeting in Vilvoorde. Da's de club van Kim en Elodie. Misschien zijn ze daar dan in volle feeststemming en mogen we wie weet wel meevieren...
Je went er aan . De Belgen stapelen de net-niet-prestaties op in China (of waren onze verwachtingen gewoon te hoog gegrepen?). Kevin Rans die niet in de finale geraakt, Monder Rizki onderuit, Jos Lansink die geen medaille haalt... Gelukkig zijn er nog de aflossingen en wie weet pakt mijn idool Sven Nijs zaterdag wel een medaille. Het parcours moet hem in ieder geval liggen. Doorgaans houden mountainbikers meer van eindeloze stijle bergjes en in Beijing is het iets minder stijl en dus meer iets voor sterke explosieve types à la Sven Nijs. Ik zou echter de echte toppers als Absolon niet onderschatten want die mannen kunnen op alle omlopen uit de voeten. Vandaag liepen én wonnen onze estafettemeisjes hun halve finale. (FOTO1) Super gewoon en de stokwissels waren dan nog niet perfect. In de finale zal het nog iets beter en sneller moeten maar een medaille zit er wel in. Zeker nu de Amerikaanse meisjes door een domme fout zijn uitgeschakeld. Het is niet de eerste keer dat ze de stok laten vallen en ook bij de mannen gebeurde het al eens. Die Amerikanen zijn stuk voor stuk supersnelle loopsters maar als je het trainen op stokwissels verwaarloost kan je dus wel degelijk in de problemen komen. Morgen is het aan onze jongens om het te proberen. Na het avondeten trok in met Moon naar Zennester voor zijn voetbaltraining. Ik zou mijn duurloop daar maar houden. Toen we er aankwamen was de training tot Moon's grote ontgoocheling bijna afgelopen. De training was vervroegd. Verdomme! Natuurlijk staat het op het briefje dat we enkele weken geleden hebben gekregen maar is het dan zo'n moeite om na de dinsdagtraining iedereen er nog eens attent op te maken dat de donderdagtraining is vervroegd. Om Moon te troosten stelde ik hem voor om samen te gaan joggen in het Vrijbroekpark. Dat zag hij meteen zitten. Het was echt lang geleden dat we nog eens samen hadden gelopen en ik verschoot van het tempo dat hij de hele ronde aanhield. Ik had hem gezegd dat hij het tempo mocht aangeven maar hij ging te snel zodat ik hem halfweg wat heb moeten afremmen. Na een toertje van 3km hield Moon het voor bekeken en ging hij in de auto naar CPEX (FOTO2) luisteren, dat is zijn nieuwe lievelingsgroep. Ik liep nog twee rondes en toen ik uiteindelijk weer bij de auto kwam zei Moon dat Ewoud ook aan het lopen was. En ja hoor, daar kwam Ewoud de dreef uitgelopen. We hebben dan nog samen gestretcht en onze traditionele versnellingen gedaan. We improviseerden een beetje in functie van Moon. Hij mocht ons halfweg opwachten en dan mee spurten. Bij de derde riep ik veel te snel dat hij mocht gaan en ik kreeg de kloof niet meer dicht. Ik was er niet goed van. Weeral een les in nederigheid. De volgende zei ik niets meer en liet hem gewoon vertrekken halfweg. Ik klopte hem nipt. Wat mij betreft mag de hiërarchie nog wel even gerespecteerd blijven. Hij zal al rap genoeg groter, schoner, sterker, sneller en al de rest zijn.
Drukke dag vandaag! Het weer was wat té wisselvallig om in de tuin te beginnen werken en binnenblijven was met de kids geen optie. Meteen na het middageten trokken we naar het Afrikamuseum in Tervuren. De jongens waren er nog nooit geweest en ik vind zoiets wel leuk. Groot is het museum niet. Wanneer je de radiogids erbij neemt ben je waarschijnlijk weg voor enkele uren maar de jongens zagen zo'n koptelefoon niet zitten en dus trokken we een dik uur door de statige zalen. Vooral Noah was gefascineerd door al die opgezette dieren. Hij wil later een 'beroep doen' met dieren, zegt hij al jaren. Het probleem is dat hij bang is van al wat beweegt. Hij gaat zelfs lopen van een lieveheersbeestje. Vervelend als je met dieren moet werken. Misschien is werken in zo'n museum wel een optie. Voor Moon alvast niet want nadat hij reeds enkele keren had gezegd dat hij die opgezette dieren maar akelig vond zei hij plots dat hij zich niet goed voelde en frisse lucht nodig had. Wij dus naar buiten, dik tegen de zin van Noah natuurlijk. Om het goed te maken en omdat het nog vroeg was stelde ik voor om in het centrum van Brussel een ijsje te gaan eten. En wat een ijsje! Twee bollen voor ieder zei ik tegen de mevrouw van de 'Australian Icecream'. Door haar blik had ik reeds een vermoeden kunnen hebben maar mijn verbazing was groot toen ik ze de enorme bollen op de hoorntjes zag plaatsen. Onaards gewoon. We hebben een half uur op de grote markt op de stoep en in het zonnetje gezeten. Het ijs was bijna op toen het weeral begon te gieten. Niet voor lang en even later zijn we nog even 'manneken pis' gaan groeten. Ondertussen werd het tijd om naar huis te gaan voor onze afspraak met wat waarschijnlijk hét atletiekmoment van de dag zou worden: de finale van de 200m bij de mannen. We waren maar net op tijd thuis. Wat een geweldige rush naar goud van Usain Bolt. Da's pas een spurter en hij deed er dan nog een wereldrecord bovenop, nog wel met een tegenwind van 0,9. FENOMENAAL! Voor de rest was er op het Belgenfront alleen maar slecht nieuws te melden. Saive er uit in de eerste ronde en zeilers en kanomannen ook naar huis. Na de spelen zal de politiek eens diep in eigen boezem moeten kijken en zich afvragen waar het allemaal fout loopt. Het kan eens slecht gaan in een bepaalde discipline maar in dit land gaat het fout in alle sporten. Misschien moeten we beginnen bij het beleid en eindelijk capabele mensen aan het hoofd ervan koppelen aan echte middelen. Daarna beginnen werken aan de basis. Betaalde trainers en atleten in alle sporten! Ikzelf heb me vandaag door omstandigheden maar getrakteerd op een rustdag. Hilde kwam door de geboorte van het zoveelste neefje voor Moon en Noah veel te laat thuis en ik haat het om in het donker te lopen. Het was tien dagen geleden dat ik een dag niet had gelopen en echt kwaad kan het niet. Al moet ik toegeven dat ik na een rustdag nog stijver ban dan gewoonlijk. Dat belooft dus voor morgen.
Het was vandaag weer een weergaloze atletiekshow op TV. De mooiste prestatie kwam voor ons Belgen natuurlijk van Kevin Borlée die op zijn twintigste als eerste Belg onder de 45 seconden duikt op 400m. Met zijn Belgisch record realiseert hij in Peking de zevende tijd, goed voor een finaleplaats denk je dan. Toch niet want het systeem zit wat moeilijker in mekaar dan de logica ons doet geloven. De twee eersten van elke reeks gaan rechtstreeks door naar de finale. De tweede reeks werd traag gelopen. De eerste twee zijn trager dan onze held maar gaan wel door. Kevin heeft slechts de derde verliezende tijd en dus zal hij vier jaartjes moeten wachten op zijn eerste Olympische finale. Hij is jong en is hopelijk geduldig. Hij kan daarenboven eerst nog ervaring opdoen op grote meetings en waarom niet een podiumplaats bemachtigen op het EK binnen twee jaar. Hij is nu de derde snelste Europeaan. Dromen mag dus wel degelijk. Geen van de vier jonge Belgen in de finales maar misschien is dat wel niet slechter met het oog op de estafette. Daar is een finaleplaats echt wel haalbaar. Op de 1500m kregen we met Ramsi een mooie winnaar maar niemand kan me Hicham doen vergeten. Vandaag was er alweer dramatiek met twee Amerikaanse favorites die het niet haalden. Lolo Jones struikelde op weg naar het goud op de laatste horde en finishte buiten het podium op de 100m horden. Ze was ontroostbaar. Ook Sanja Richards die torenhoog favoriet was op de 400m verslikte zich in haar eigen snelle start en brak helemaal op het einde met slechts een bronzen plak als troostprijs. Je zou bijna vergeten dat we zelf hebben getraind vandaag. Op de Nekker kondigde Magda ons een gepeperde training aan. Een laatste zware test noemde ze het. Twee series van 4x200m met slechts 100m joggen tussen. Drie minuten recuperatie tussen de twee reeksen. Ik vertrok op kop gevolgd door de teruggekeerde Jasper en Ewoud. Er stond wat wind en we draaiden constant rond de 31-30. Bij de laatste serie kwam Jasper meer en meer aandringen en de laatste sleurde hij ons naar respectievelijk 27 en 28 seconden. Opdracht volbracht. Ik voelde wel dat mijn rug serieus onder druk had gestaan en waarschijnlijk zal ik de komende dagen eens tot bij mijn osteopaat moeten rijden maar voor de rest vond ik het allesbehalve een zware training. Meer een onderhoudsbeurt... Ook Noah was op de Nekker. Hij kreeg er vandaag hoofdzakelijk spurttraining en bij het uitlopen achteraf viel het me op dat week na week zijn loopstijl evolueert. In het begin bewoog hij met korte pasjes over de piste. Nu wordt zijn foulée steeds groter en vloeiender. Willy, onze materiaalmeester merkte op dat hij heel wat braver is wanneer zijn broer er niet bij is. Dat is doorgaans zo. Moon had vandaag trouwens voetbaltraining op Zennester. Vanaf september traint hij op woensdag op de Nekker. Hopelijk heb ik heel snel de crosskalender. Dit seizoen ga ik met de voetbalcoach proberen af te spreken om Moon binnen zijn rotatiesysteem (Ze zijn met 18 spelers voor 8 basisplaatsen) de weken dat hij gaat lopen vrij te stellen. Magda heeft gelijk wanneer ze stelt dat we hem nog moeten sparen.
Ik ben net binnen en terwijl ik een warm bad laat vollopen kruip ik snel achter mijn 'Apple' om dit verslag te schrijven. Ik ben deze middag gaan zwemmen met de kids en daarom kon ik pas vanavond gaan lopen. Het was behoorlijk laf in het Vrijbroekpark waar ik met Kjell had afgesproken. Kjell kwam van bij de dokter en zit met een vervelende bacteriële darm- en maaginfectie. Hij zat er gisteren reeds mee en heeft uiteindelijk toch zijn drieduizend in Brugge afgewerkt. Chapeau dat hij in die omstandigheden, totaal verzwakt en ziek, slechts een handvol seconden boven zijn besttijd is gebleven. Hij moet nu noodgedwongen een antibioticakuur ondergaan. Daarna weer keihard ertegenaan want ook hij wil, net als ik trouwens, schitteren op de Flanders-Cup van Merksem op 30 augustus. We liepen een veertigtal minuten en omdat het reeds te donker was beperkte ik me tot slechts twee versnellingen uit angst voor verzwikkingen. De souplesse was nog niet terug. De tweede dag na een wedstrijd voel ik me traditioneel niet zo fris. Maar morgen zal ik er toch moeten staan want ik denk dat Magda een zwaar menu voor me heeft klaarstaan. Het was vandaag weer één en al schitterende atletiek in Beijing. Over de Belgen is reeds genoeg verteld maar er was ook drama en heroiek te zien. Drama zoals de val van de Zweedse Kallur bij de eerste horde op de 100m horden of de teloorgang van de chinese held Liu, eveneens op de horden. Heroiek zoals de fantastische Isinbayeva die eerst Olympisch goud pakt, daarna een Olympisch record springt en uiteindelijk ook een wereldrecord laat optekenen. Fenomenaal. De Amerikanen zijn eindelijk ook op de afspraak met een All American podium op de 400m horden bij de mannen en een gouden plak bij het discuswerpen bij de dames. Toen ik de reportage begon te volgen dacht ik dat een man uit het vroegere Oostblok aan het gooien was maar ik was mis. Volgens de organisatoren was het een vrouw. Tja... En er komen nog Yankees op het podium. Eén van mijn favorieten is Jeremy Wariner. Ook gezien met wat een gemak die man een baanronde aflegt? Wauw! Maar de finale van de dag was de 800m bij de vrouwen die ik als 800m loper natuurlijk met des te meer aandacht volgde. De 18-jarige topfavoriete Pamela Jelimo(eigenlijk nog een junior dus) uit Kenia vertrok als een raket en niemand kon mee. Ze eindigde in een toptijd van 1.54.87(WR bij de juniores), de vierde beste tijd ooit bij de vrouwen en ik geloof echt dat dat oude record van Kratochkilova er eindelijk zal moeten aan geloven. Het zou mooi zijn!
Elke dag kijk ik eens op de blogs van mijn clubgenoten en in de eerste plaats op die van Eline. Nu dat Veerle en Kim er mee stoppen wordt zij mijn lievelingsloopster. Ze heeft nog een hele weg te gaan naar Mexico 2020 maar wie weet, samen met onze Moon, hahahaha... Als ze later haar geluk niet verder in de atletiek zoekt kan ze nog altijd schrijfster worden. Ze schrijft heel goed voor een 11-jarige, vind ik, en vooral met héél veel zin voor humor. (Ga maar eens kijken: www.bloggen.be/eline97/)Het spijt me dat het daar in Ninove zo slecht georganiseerd was. De Flanders-Cup was anders een prima georganiseerd evenement. Misschien steken ze al hun energie net daar in en blijft er niets over voor de rest? Dat zou maar een zwak excuus zijn. Waar ze volgens mij ook niet zo goed georganiseerd zijn is bij Sparta Vilvoorde. In het begin van de vakantie had ik Moon en Noah ingeschreven per mail én per post voor de Spartastage die vandaag begon. Tot vanmorgen had ik geen nieuw gekregen en ik vond dat zo verdacht dat ik maar een week extra vakantie heb genomen om samen met hen thuis door te brengen. Vanochtend plots rond kwart na acht telefoon. Iemand van Sparta zegt me dat onze kids ingeschreven zijn voor de stage en niet zijn komen opdagen. Ik heb hem gezegd dat ik minstens een bevestiging had verwacht waarop die man me zegt dat IK had moeten bellen. Ik vind dat wel de omgekeerde wereld. Wat een contrast met de VAC-stage van begin juli waar je naast een bevestiging één week voor de stage een programma en een woordje uitleg kreeg toegestuurd. Ik vind het spijtig want zo'n stage vinden Moon en Noah allebei leuk. Op het einde van de maand is er een jeugdmeeting van Sparta waar onze Rammertjes naartoe trekken. Ik zal niet nalaten om daar mijn spijt uit te drukken over deze misgelopen stage. Eindelijk was er ook wat goed atletieknieuws uit China. Onze vier jongens van de 4x400 estafetteploeg hebben zich in de individuele nummers alle vier kunnen plaatsen voor de volgende ronde. Christophe Beyens moet nu trachten door te stoten naar de halve finales. Hij liep in zijn reeks met Usain Bolt en dat was nogal een gek zicht. Beyens op volle toeren en Bolt aan het joggen. Surrealistisch gewoon. De drie andere lopers zitten al in de halve finales. Een unicum in de Belgische atletiek. En eerst mochten ze niet meedoen aan de individuele nummers. Zo zie je maar! Well done, boys...
Daags na een wedstrijd is het doorgaans niet veel soeps voor mij. Een half uurtje loslopen en wat versnellingen, meer niet. Er was enorm veel volk in het Vrijbroekpark in de late namiddag. Dat is nooit leuk voor lopers want de meeste mensen vallen liever ter plaatse dood dan dat ze uit de weg zouden gaan. Het is dus de hele tijd slalommen en af en toe goed vloeken. Maar dat weet je op voorhand. Normaal is het op zondagochtend in het park te doen maar door dat voetbaltornooi van Racing Mechelen waaraan Moon met zijn ploeg deelnam kon ik er vanochtend niet bij zijn. Ik wilde aanvankelijk naar Weerde om er een half uurtje rond de put te draaien maar bij warm of laf weer zijn daar veel te veel vliegen. Niet echt aangenaam bij het lopen. Het ging ook maar slapjes vandaag en ik had weer behoorlijk last van mijn linkerenkel. Morgen zal het al wat beter gaan en dinsdag is het weer op de Nekker te doen. Dan zullen Magda de rest van mijn programma bekijken en beslissen of ik volgende week loop of eerst nog enkele fikse trainingen zal inlassen. Kjell heeft in Brugge een 3000m gelopen. Ik weet dat hij er een hele wedstrijd op kop heeft gelopen en tweede werd. Het werd geen verbetering van zijn besttijd. In Peking werd de 10000m beslecht. Dé grote favoriet, Kenenisa Bekele maakte het weer helemaal waar. Hij liep nog een laatste ronde sneller dan ik gisteren deed op 400m, en met een grote smile op zijn gezicht. Wat een loper! Ik zag ook beelden van Kim Gevaert net na haar halve finale. Wat een ontgoocheling moet het voor haar zijn. Die aarzeling in de blokken bracht haar helemaal uit haar concentratie. Hopelijk vindt ze de mentale kracht om de rest van haar programma af te werken. Morgen (bij ons vannacht) lopen er verschillende Belgen in Beijing. De broertjes Borlée en Cédric Van Branteghem in de reeksen van de 400m en Christophe Beyens op de 200m in dezelfde reeks als Usain Bolt. Zou hij met die wetenschap de slaap kunnen vatten. Ik zou alvast geen oog dicht doen...
Wat een finale gisteren op de 100m bij de mannen. Een oppermachtige Usain Bolt die de anderen op een voor die afstand fenomenale achterstand loopt in een nieuw wereldrecord. Het doet me denken aan de voorsprong die Ben Johnson in Seoul had op Lewis en de rest. Nu dopinggebruik alomaanwezig is kan je bijna niet anders dan te vrezen en bibberen bij zo'n buitenaardse prestaties. Hopelijk lopen Bolt en andere Phelpsen niet tegen de dopinglamp want dat zou de sport alleen maar de genadeslag toebrengen. Ondertussen is onze Kim er niet in geslaagd zich te plaatsen voor de finale van de 100m. Wat een slechte start. Je zag ze zo aarzelen en wankelen. Spijtig dat ze geen valse start kreeg want nu was ze volledig uit balans en laat haar start nu net één van haar sterkste troeven zijn. Niet getreurd, ze kan revanche nemen op de 200m maar ontgoocheld zal ze wel zijn. En wij met haar.
Het was weer een drukke dag. Moon moest vandaag drie wedstrijden afwerken op het tornooi van Racing Mechelen. Ze moesten aan de bak tegen Racing zelf en daarna tegen Oud-Heverlee Leuven en tegen Brussels. Na de eerste match moest ik vertrekken. Eerst naar huis mijn spullen ophalen en daarna Ewoud oppikken. Na een half uurtje rijden waren we reeds aan de piste van Burcht (De Wallen). Het was er bloedheet en er stond geen wind. Ideaal dus voor mij. Waar anderen doorgaans puffen geniet ik. Op de piste van Burcht liep ik 2 jaar geleden, tijdens mijn magische julimaand 2006 mijn besttijd op 400m, nl. 53.59. Ik liep sneller in Oostende dat jaar (53.20) maar toen liet de elektronische chrono het afweten en is het dus slechts een handgeklokte tijd. Toen we depiste opkwamen zag ik meteen Jos Verboven, onze webmaster zitten. Nathalie kwam er de 100 en 200m betwisten. Ook Dirk Bonte en onze penningmeester Frans en zijn gezin waren op de meeting aanwezig. Allemaal spurters dus en voor hen net als voor mij is warm weer een zegen. Op 400m waren er twee reeksen mannen . Ewoud en ik werden in de tweede, de snelste ingedeeld. We kregen baan 5 en 6. In baan drie liep Jelle Duym, een jonge toploper op 800 met een besttijd dit jaar van 1.49. Tot voor kort kende ik hem niet maar net voor de B-meeting van Tienen had Kjell het over die snelle jongen en het feit dat ik tegen hem ging moeten lopen. Dat was in Tienen natuurlijk niet het geval maar het feit dat ik vandaag tegen hem liep vind ik best een grappig feit. Het is een heel sympathieke jongen en voor de start hadden we een gezellige babbel. Ik had niets stress en dat is ook niet goed. Mijn start was dan ook erbarmelijk. Dat was gewoon opstaan ipv uit de blokken te schieten. Gelukkig is die Jelle Duym zo sympathiek dat hij speciaal voor mij een valse start veroorzaakte. Zo maakte ik dat ook eens mee. Mijn tweede start was stukken beter en na honderd meter had ik Ewoud reeds te pakken. Vijftig meter verder zag ik Jelle Duym ons voorbijschieten en de loper in baan vier kwam ook op mijn hoogte. Ik was echter niet van plan om me te laten afslachten en ging gewoon mee met die gast.
Halfweg zat ik nog steeds naast hem maar dan kwam de bocht. Ik stak een tandje bij en merkte dat ik gwoon naast hem kon blijven wat betekende dat ik sneller ging vermits ik in de bocht meer meters moest afleggen. Bij het uitkomen van de bocht versnelde ik en schakelde ik mijn grootste foulée in. De tweede plaats na de ongenaakbare Jelle lag voor het grijpen. Een laatste inspanning en het was binnen. Nu nog even wachten op de tijd. Jelle Duym klokte in 49' en ik was benieuwd naar mijn tijd. De omroeper kwam al heel snel met de uitslag: 53.63, mijn tweede beste officiële chrono ooit en slechts 4 honderdsten boven mijn besttijd. Ewoud had een tijd van 56.01 gelopen en was daar uiteraard niet tevreden mee. Ik ging nog met Jelle Duym op de foto, kwestie van jullie te laten zien met wat soort gasten ik doorgaans op de 800m in de klinch ga. Allemaal zijn ze véél groter dan ik en gemiddeld 20 tot 30 jaar jonger. Toen Moon daarnet die foto zag kreeg hij gewoon de slappe lach. Van uw kinderen moet je't hebben, hé...
Vandaag was het een feestdag. Voor sommigen moederkesdag, voor anderen St. Maria en voor nog anderen de verjaardag van Napoleon. Dat voor één van die redenen de Nekker moet sluiten snap ik niet. Ik moest dus noodgedwongen uitwijken naar een andere trainingsplek. Ik kon pas na vijf uur gaan lopen omdat Moon met Zennester actief is op het internationale pre-miniementornooi van Racing Mechelen. Het Vrijbroekpark zou met dit mooie weer en op dat uur veel te druk zijn en ik trok dus met de jongens naar de piste van Kapelle-op-den-Bos. Ik hield het met het oog op de wedstrijd van morgen vrij rustig en beperkte me tot een twintig minuten opwarming, 4 versnellingen over 100 meter en een goede 200. Om het wat aangenaam te maken voor iedereen liepen Moon en Noah mee. Moon kreeg 50m voorsprong en Noah een kleine100m. Ik kon Moon natuurlijk niet inhalen maar dat Moon op zijn beurt Noah net niet kon inhalen was voor mij toch een verrassing. Het bewijs dat na Moon ook Noah lopersbloed blijkt te hebben. Maar dat had ik op de laatste trainingen reeds gemerkt.
Ik had nog wat last van mijn linkerenkel en mijn rechterachillespees maar het is niet erg genoeg om me te doen afzien van de 400 die morgen in Burcht op het programma staat. Straks nog wat ijs en zalf en een goede nachtrust, nog altijd het beste medicijn.
De foto's die ik bij dit artikel plaats zijn een mooie samenvatting van mijn reis doorheen Mexico, ondertussen 13 jaar geleden. FOTO1: Op de 'Zocalo', het centrale plein hoorde je in de zwoele nacht de trommels al van ver. Dirk woonde in het historische centrum en van bij hem was het enkele minuutjes stappen naar de plek waar o.a. deze indiaan de toeristen vermaakte. FOTO2: Alle taxi's in Mexico-stad zijn groene kevertjes. Toen Dirk ons oppikte moesten we met zijn drieën met bagage en al in zo'n miniatuurtaxi. Geen zicht! Het straffe is dat ginder een taxi die nog niet vol zit soms stopt om nog andere passagiers te vervoeren. FOTO3:De brouwerij van Corona in de stad Merida. Corona is belange niet het populairste bier in Mexico. Wij dronken er doorgaans 'Dos XX'. FOTO4: De stad Oaxaca ademde een koloniaal verleden uit. FOTO5: We kwamen in San Cristobal de Las Casas, de hoofdstad van de bergprovincie 'Chiapas' aan net na de opstand van de plaatselijke 'Zapatistas'. De lokale bevolking die hoofdzakelijk bestond uit indianen straalde een opgelegde onderdanigheid uit. Ik voelde me daar niet steeds op mijn gemak. Op elke hoek van de traat stonden gewapende militairen(FOTO6) en 's ochtends hoorde je her en der nog schieten. Indianen willen liefst niet op de foto want ze geloven dat je hun ziel gaat stelen.Ik had een telelens maar dit meisje had me door. FOTO7: Maya-Tempel in Uxmal. Toen ik onlangs de film 'Apocalypto' zag moest ik meteen aan Yucatan en zijn tempels denken. FOTO8: Flesje Corona in het witte zand van 'Playa del Carmen' aan de golf van Mexico rechtover het eiland Cozumel, bekend van de film 'against all ods'. FOTO9: Palenque. Midden in het oerwoud. Je hoorde er enkel vogels en apen. FOTO10: Het mooie strand van Playa del Carmen. FOTO11: Tempel in de oude Mayastad 'Chitchen Itza'. FOTO12:Rustend aan het strand naast een tempel in 'Tulum'. FOTO13: Tulum is de enige Mayasite aan de zee. Zwemmen met bovenop de rotsen eeuwenoude tempels, het heeft wel iets. FOTO14: Gepakt en geladen in Playa del Carmen. FOTO15: Kindjes in Yucatan, in de buurt van Uxmal. FOTO16: Terug in Mexico-City bij Dirk.
Na een periode van keihard trainen loop ik nu al twee weken achter elkaar een wedstrijd. Dat is voor mij een gevaarlijke periode want ik weet dat bij mij topvorm samenvalt met breekbaarheid. De kleine kwaaltjes steken dus onvermijdelijk de kop op. Het weer valt momenteel tegen en dus sukkel ik sedert vorig week-end met een lichte verkoudheid. Sinds maandag heb ik ook wat last van de rechterachillespees. Ik probeer het euvel met ijs en ontstekingsremmende zalf te verhelpen en ga vandaag bewust geen meter lopen. Een rustdag mag wel na tien dagen trainen en koersen. Die achillespees bewijst nog maar eens hoe intensief een wedstrijd wel is vergeleken met gewone trainingen. Ik train nooit met spikes en de twee wedstrijden die ik liep waren op weliswaar ultrasnelle maar ook beenharde pistes. Vraag het maar aan Kjell die na de wedstrijd in Tienen ook last had aan beide kuiten door de harde piste. En dan is er natuurlijk die linkervoet nog. Ik heb al pijn in het gewricht sinds de maand februari en ben het stilaan gewoon geraakt om met die pijn om te gaan. Een doktersadvies dringt zich stilaan wel op. Ook voor mijn lies moet ik naar de dokter. Enkele jaren geleden ben ik net na het zomerseizoen geopereerd voor een dubbele liesbreuk. Er werd aan beide kanten een netje aangebracht ter versteviging. De arts die me toen opereerde verzekerde me dat er maar één kans op 100.000 was dat we elkaar nog ooit zouden terugzien. Wel, ik ben dus die ene op honderdduizend. Ik denk dat ik opnieuw een liesbreuk heb opgelopen, net naast het netje dat jaren geleden is ingeplant. Het heeft niets met lopen te maken. Bij veel mannen is de liesstreek een uiterst zwakke plek. Ik heb gewoon pech!
Toen ik de foto's bekeek die Moon op de meeting van Ninove had gemaakt was er eentje bij waar ik toch wel even van schrok. Ik sta daar zo mager als een geraamte op. Sta ik dan écht zo scherp. gelukkig waren de andere foto's minder zorgwekkend. Ik ben momenteel wel mager, dat moet ik toegeven. De zware trainingen van de laatste maanden hebben dat blijkbaar tot gevolg. Het moet van mijn reis naar Mexico geleden zijn dat ik nog zo weinig woog. Toen kwam dat natuurlijk nog niet door het lopen. Toen (zo'n 12 jaar geleden) ging ik voornamelijk fietsen en af en toe een toertje joggen. Ik woog dan ook 67 kg toen ik samen met Jo, een goede vriend naar Mexico vertrok. Zijn broer Dirk, waarmee ik jaren samenwerkte woont in Mexico-City en het plan was om hem een bezoekje te brengen en daarna enkele weken rond te toeren. Het werd een onvergetelijke reis. Kleuren, geuren, beelden en mensen staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. (zie FOTO'S) We trokken er rond met de rugzak en reisden voornamelijk per nachtbus. Niet echt comfortabel dus en gelukkig hadden we op het einde een korte strandvakantie in Playa del Carmen om wat te bekomen. Terug in België was ik zeven kg lichter. Niet door het vele stappen maar vooral door de voeding. Ik kon de geur van de olie die gebruikt wordt voor het bakken van de plaatselijke maïspannekoekjes niet verdragen en vermits dat daar zowat het voornaamste gerecht was moest ik permanent op zoek naar iets anders. Ik vond dat meestal wel in de vorm van kip met omeletjes en brood, soms wat rijst en tomaten. Allemaal heel lichte kost natuurlijk. Ik heb nooit honger gehad maar het was alsof ik op een soort dieet stond... Resultaat, ik keerde naar België terug in de gedaante van 'magere Hein'. En dat beeld van toen zag ik ook weer op de foto van vorige zaterdag. Bangelijk!
Licht verkouden maar minder moe dan gisteren trok ik met mijn gevolg naar de Nekker. Gebruik makend van een mooie opklaring konden we op een lichtjes opdrogende piste aan onze opdracht beginnen. Voor allen driehonderden maar voor Ewoud en ik, die zaterdag in Burcht voor de verandering een 400 gaan lopen, een aangepaste training. Toen Magda ons de bedoeling uitlegde keken Ewoud en ik elkaar aan. Vier keer een vierhonderd, is dat alles? Het werden echter geen gewonen vierhonderden. We vertrokken al joggend en bij elk fluitsignaal, ongeveer om de 50 meter, moesten we voluit spurten. Jawadde... Al na de eerste 400 stond ik te puffen. We kregen wel enkele minuutjes recuperatie maar we gingen bij elke spurt écht wel voluit en dan geraak je al snel in ademnood. Na de allerlaatste spurt stonden Ewoud en ik puffend en uitgeblust langs de kant. 'Goed getraind', zei Magda, 'dit was een specifieke training in functie van jullie 400 zaterdag'. Ok dan maar, dacht ik en ik nam nog maar een beker met water. Ondertussen werkte Kjell zijn driehonderden af, zoals gewoonlijk vlotjes en soepel. Ook Moon en Noah waren aan het trainen en ik was blij dat voor het eerst beide jongens eens niet in dezelfde groep zaten. Noah zat in een groepje bij Sarah. Ik zag en hoorde Noah meermaals hard lachen. Voor zo'n kleine atleet moet het trainen nog via spelletjes gebeuren en Sarah is daarvoor de geschikte coach. Moon, die ziet het natuurlijk al wat ernstiger. Hoe meer hij mag lopen, hoe gelukkiger hij is. Ze trainden op het starten in de blokken en Moon deed dat blijkbaar heel goed. Ondertussen zijn de trainingen van Zennester ook opnieuw begonnen. (De eerste training viel trouwens letterlijk in het water door een wolkbreuk! FOTO)Tot mijn grote spijt, want ik ben hoe langer hoe meer overtuigd (en de resultaten bevestigen dat) dat Moon voorbestemd is om aan atletiek te doen. Ik krijg het echter niet over mijn hart om hem het voetballen te ontzeggen en ik moet toegeven dat hij het vorig jaar als neofiet schitterend heeft gedaan met 29 doelpunten in de competitie. Zolang het geen impact had op het loopgebeuren liet ik maar begaan maar nu begint het dus al. De trainingsdagen vallen samen met de dinsdagtraining op de Nekker en dan moet je kiezen natuurlijk. Alhoewel, bij het voetballen heb je geen keuze en als je niet komt trainen sta je gewoon niet in de ploeg. Op dinsdag zal Moon dus niet meer op de Nekker trainen en zal ik hem eerst op Zennester moeten droppen vooraleer zelf richting Mechelen te rijden. Gelukkig wordt er vanaf september bij RAM ook opnieuw op woensdag getraind. Ik zal dus maar plooien voor koning (dictator) voetbal en op woensdag ook naar de Nekker trekken. Meestal hou ik op woensdag mijn duurloop op de middag in het park van Machelen en dus heb ik aan Bruno (de jeugdcoördinator) voorgesteld om op woensdag ook een groepje jongeren te trainen. Als ik daar dan toch ben kan ik me evengoed nuttig maken. Op donderdag is het dan opnieuw training bij Zennester en op vrijdag atletiektraining op de Nekker. Noah zal niet meer voetballen maar vanaf september ook turnen. Als die training op maandag valt ben ik geen enkele avond meer vrij. Wat een vader lijden kan. Heerlijk gewoon!
Vanmiddag was het écht een ideaal loopweertje. Ongeveer 24 graden, een lekker zonnetje en veel zuurstof in de lucht. Gelukkig maar want ik voel me behoorlijk moe. Gisteren was ik na de ochtendtraining zelfs wat duizelig. die vermoeidheid is geen toeval; De nacht van zaterdag op zondag heb ik practisch geen oog dichtgedaan. Daar zorgden de adrenaline van de wedstrijd en Noah (die me een drietal keer riep) voor. Vandaag liep ik maar een half uurtje. Ik hoop dat die vermoeidheid slechts tijdelijk is en geen opstoot van mijn klierkoorts. Dokter Paul had me verwittigd dat ik nog een jaar opstootjes zou kunnen hebben, vooral op momenten van grote fysieke inspanningen. Ik train al een hele zomer keihard en was die klierkoorts al lang vergeten maar nu begin ik toch te twijfelen... Ik zal vandaag maar supervroeg gaan slapen. Slaap en rust blijven de beste medicijnen.
Ik had het eerder vandaag over de computers van TimeTronics (en niet tectronics) op de Flanders Cup. Op de foto's zie je wat we gisteren na de aankomst meteen te zien kregen. Wat een luxe in vergelijking tot de gewone meetings waar je soms een half uur of langer moet wachten vooraleer er een afgedrukte uitslag tegen één of ander raam wordt geplakt. Leuk was ook de fotofinish van elke wedstrijd. Kijk maar... Wij hebben alvast heel hard gelachen met mijn vervormde benen.
Na de hele namiddag in Machelen te hebben doorgebracht trok ik snel huiswaarts. Ik dropte Noah en vertrok opnieuw met Moon. Eerst richting Mechelen waar we Ewoud gingen oppikken en dan naar Ninove voor de Flanders Cup. Een klein uurtje later zochten en vonden we de piste van de plaatselijke club VITA. Aan het aantal geparkeerde wagens merkte je meteen dat er een massa volk aanwezig was. De Flanders Cup is dan ook erg in trek bij heel wat atleten. Top- en subtopatleten kunnen er in goedbezette wedstrijden aantreden en er zijn interessante geldprijzen voor het hoofdprogramma. Op elke FC-meeting is ook altijd een uitgebreid naprogramma waarop tal van jonge tot oude atleten afkomen. In Ninove stond ook de 800m op de affiche. Twee jaar geleden had ik net daar mijn besttijd (2.00.46) neergezet en ik keek dus uit naar deze wedstrijd. We schreven ons in en kozen een plekje onder de bomen ter hoogte van de eerste bocht waar de start van de 800m plaatsvindt. Ik keek ook uit naar mogelijke ontmoetingen en die kwamen er ook. De eerste bekende die ik tegenkwam was Timothy Byrne(FOTO1), ook 800mloper bij de 40plussers. (Op deze meeting koos hij voor de 400) Tijdens onze gezellige babbel wist hij me trouwens te zeggen dat Frits Debaets, de man die ik absoluut hoopte te zien (En waar ik eerder op mijn blog al over vertelde!) in de buurt van de inschrijvingen vertoefde. Inderdaad, toen Ewoud en ik vertrokken om te gaan opwarmen pikten we Frits op en zo verliep voor mij de opwarming op een heel relaxte manier, al babbelend en zonder stress. Er was wel even een stressmoment toen we opnieuw aan de piste kwamen. Frits zocht maar vond zijn sporttas niet. Een ramp als je nog moet lopen natuurlijk. Tot we beseften dat we niet op de juiste plek zaten te zoeken. We vonden zijn zak en trokken naar onze standplaats. Ondertussen waren ook Kjell, Evelien, Viviane en Patrick (Kjell's ouders) toegekomen. Kjell was van plan er tijdens zijn 5000m een serieuze lap op te geven. Maar eerst was het nog onze beurt. We waren aangenaam verrast toen we merkten dat we alledrie in de zelfde reeks mochten starten. Ewoud in baan 1, Frits in baan 3 en ik in baan 6. bij de gebruikelijke versnellingen net voor de start voelde ik de vermoeidheid die tijdens de opwarming nog aanwezig was smelten als sneeuw voor de zon. De souplesse was er. Ik had ondanks een reeds heel vermoeiende dag toch goeie benen. De mondo-piste van Ninove voelde daarenboven goed aan en ze heeft de reputatie om supersnel te zijn. (Al moet je dat in de eerste plaats natuurlijk zelf zijn, hahaha!) Ik had wonderlijk genoeg niets stress voor de start. Ik voelde me vol vertrouwen en toen de omroeper de namen afriep van de deelnemers aan onze reeks gebeurde er iets heel fijns. 'En in baan zes, de meervoudige Nationale kampioen bij de masters, André Lafère'. Ik voelde me plots heel warm worden en toen ik merkte dat de jonge knaap naast mij me van kop tot teen inspecteerde en er plots ook andere ogen op mij werden gericht klom mijn zelfvertrouwen naar een hoogtepunt. Ik moest en ging goed lopen. ' Op uw plaatsen'. PANG en daar gingen we. We vertrokken vrij snel maar van in baan zes heb je geen zicht op de anderen en toen ik halverwege de bocht de anderen op mijn hoogte zag opduiken plaatste ik een kleine versnelling waardoor ik bij het uitkomen van de bocht toch uitstekend geplaatst was om zo'n vijftig meter verder de derde positie in te nemen. We kwamen door in 29', alles ging goed, ademhaling perfect. Na 400m zat ik nog steeds uitstekend in derde stelling. We kwamen door in 59'. Net goed. Rond de 550-650m gebeurde er echter iets waardoor ik toch weer tactisch ietwat in de fout ging. Twee lopers gingen buitenom naar de kop en de loper voor mij moest een kloof laten. In plaats van meteen in te pikken en naar die koplopers te spurten (ik had er de benen voor, verdomme!) bleef ik zitten. Ik dacht zelfs van: ' 't is goed zo, je moet niet overdrijven'. Maar natuurlijk was het niet goed. Ik had die jump moeten plaatsen. Nu moest ik bij het uitkomen van de laatste bocht nog voorbij die stilvallende voorligger en spurtte ik nog naar het zog van de drie jongens voor mij. Er had zeker een nog betere tijd ingezeten indien ik meteen die korte jump had geplaatst. Mijn killerinstinct staat blijkbaar nog niet helemaal op scherp. Na de wedstrijd was ik even uit de adem door die laatste spurt maar dat duurde maar heel kort. Verzuring had ik tijdens de wedstrijd nauwelijks gevoeld! Ewoud had me in de spurt wel bijna bijgebeend. Dat zegt veel over zijn vlijmscherp eindschot. Ook voor hem was het een memorabele wedstrijd en ook voor Frits trouwens. Frits had me net voor de start gevraagd wat de streeftijd was van Ewoud. Rond de 2.03-04 zei ik. Prima, antwoorddei Frits, dan zal ik mijn wedstrijd op hem afstellen. Ook Frits verbeterde zijn jaarbesttijd aanzienlijk en kwam uit op 2.04.27. Kjell dacht dat we rond de 2.01 hadden gelopen. We trokken naar de computers van Techtronic voor een bevestiging. Fantastisch hoe je op zo'n wedstrijden zelf op computers die her en der staan gopgesteld op zoek kan naar je uistlag. We hadden de onze meteen te pakken. Iets trager dan Kjell had voorspeld maar toch nog uitstekend: 2.02.30 voor mij en 2.02.48 voor Ewoud. Dat scheelt dus niks, hé. (Vanmorgen tijdens het lopen in het Vrijbroekpark zei iemand over dat minimale verschil: 'ja, Ewoud, je had teveel respect voor zijn respectabele leeftijd zeker dat je er niet over ging?' Ik zag Ewoud eens lachen en ik replikeerde: vrienden blijven vrienden, ook in een wedstrijd, maar als je elkaar kan kloppen doe je dat toch gewoon hoor!) We gingen nog samen uitlopen en dronken er dan nog enkele (sportdrankjes welteverstaan) op onze prestaties in afwachting van Kjell's wedstrijd. Ondertussen had ik ook een leuke babbel met Kim Ruell. Kim zit als profatleet bij Atletiek Vlaanderen en is één van onze grootste atletiekbeloften. Zijn vader is even oud als ik en was én is nog steeds een heel goede lange-afstandsloper. Kim feliciteerde me met mijn wedstrijd en zei dat hij onder de indruk was van het feit dat ik midden in een wedstrijd in staat ben om nog tussenspurtjes in te bouwen. (Achteraf dacht ik: misschien liep ik gewoon niet op mijn snelste en dus behoort een snellere chrono dit jaar toch nog tot de mogelijkheden!) Moon wilde en ging nog met Kim op de foto en daarna was het aan Kjell. Hij vertrok als een raket en niemand ging mee. Verbazing bij zijn fans... Was dat een plan? Ging hij dat volhouden? Het zag er toch naar uit. Hij bouwde zijn voorsprong stelselmatig op en draaide heel soepel. Toertjes van gemiddeld 1.08-09; Kjell was op weg naar een knalprestatie en zat in een tempo dat een 14.30 aankondigde. Voor hem een supertijd. En toen sloeg het noodlot toe:. een pijnscheut in de bil. Over en out! Alleen verbijstering en ontgoocheling bij Kjell en zijn en zijn fans natuurlijk. Zo goed bezig en dan zo uit de wedstrijd moeten verdwijnen. Vanmorgen was ook Kjell in het Vrijbroekpark om met Ewoud en mij los te lopen en hij had geen last meer van zijn bil. Hij voelde wel iets zitten op die plaats en hoopt dat Peter, onze kiné, hem van het euvel zal kunnen verlossen. Wat we hebben geleerd uit zijn optreden van gisteravond is dat toptijden er voor hem zitten aan te komen. Ze zullen nog horen van Kjell De Hondt!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
