Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
24-05-2008
A day at the races.
Het eerste luik van een goed gevuld atletiekweek-end zit er op. Op de meeting van Duffel kwamen drie van onze jongste rammertjes in actie op de beide aangeboden proeven, de 60m spurt en de 1000m. Ieder deed dat in zijn categorie: Moon bij de benjamins en Eline en Jo bij de pupillen. Door de felle wind gingen we ervan uit dat toptijden niet aan de orde waren maar de prestaties van onze youngsters mochten gezien worden en al waren ze maar met zijn drieën, onze ram-atleetjes deden van zich spreken en blonken uit door hun vechtlust. In iedere proef gingen ze er voor en deden ze mee voor de prijzen. Onze Moon mocht de spits afbijten in een wedstrijd waar hij naar eigen zeggen niet zenuwachtig voor was want spurten is nogmaals volgens hem niet zijn ding. Amai nie... Hij overklaste de andere benjamins anders op overtuigende wijze in een hele goeie 9.44. Daarmee nestelt hij zich ook op deze afstand stevig in de top drie van onze club. Ik ben blij dat Bruno aandrong om Moon ook te laten spurten. Ik had trouwens ons jaarboek mee en dat vonden de drie kinderen een interessant document. Het is natuurlijk leuk om je behaalde prestaties meteen op clubniveau te gaan evalueren. Ook op de duizend meter won Moon in een behoorlijke 3.42 of zo. Dat is geen verbetering van zijn besttijd maar de wind en de trage eerste ronde in het gezelschap van de duffelboys maakten dat vandaag onmogelijk. Taktisch zat het allemaal wel goed. Na zijn spurtoverwinning zei Moon: 'papa, ik heb gedaan wat je altijd zegt over spurten. Steeds voor je uitkijken en knallen.' Ik moest toch even lachen. Ook Eline en Jo deden het uitstekend op de lange afstand. Jo mocht zelfs als tweede mee op het podium. Door de luidsprekers hoorde je naast de naam Duffel meermaals de naam RAM klinken en dat is toch wel een fijn gevoel. We bleven allemaal nog even hangen in Duffel want de kinderen wilden graag sputbom Eric Wijmeersch nog aan het werk zien. Wat eerder op de dag hadden ze trouwens samen met hem voor mijn lens gestaan. Wijmeersch spurtte zich met de wind pal op de neus toch nog naar een uitstekende 10.55. En dat voor een master! Zonder haar zus Nathalie liep An Verboven er een beetje verloren bij, vond ik. Het is zo dat je ze meestal op de meetings samen aan het werk ziet maar met de examens in het zicht verkoos Nathalie vandaag haar boeken boven haar zus. An won trouwens de 100m in een goede 12.50, haar jaarbeste, en won ook haar reeks op 400m. Voor we naar huis vertrokken hebben we Magda en Jasper nog even gegroet. Jasper behaalde later op de avond een mooie tweede plaats op 800 in 2.01. Grappige anecdote gisteren op de Nekker. Een jonge atleet wees naar Jasper en vroeg aan Moon en Noah of dat hun grote broer was. Tja, ze hebben dezelfde kapper nietwaar...
Training op de Nekker. Ik heb me de hele dag verschrikkelijk moe gevoeld. Kan ook niet anders met een bloeddruk van amper tien over zeven. Maar goed, vandaag moest ik van Magda slechts twintig minuutjes loslopen, versnellingen doen en één enkele 200 bollen. Het ging niet lekker maar het ging. Morgen een 20 minuutjes spieren losgooien en ik ben klaar voor zondag. Ik voel nog geen zenuwen voor zondag maar dat komt omdat er eerst nog de wedstrijden van Moon op het programma staan. Ik ben nog zenuwachtiger wanneer hij loopt maar ik mag dat niet laten zien natuurlijk. Vandaag was Noah ook mee naar de Nekker. Hij trainde samen met Moon en nog een aantal andere kinderen bij trainer Louis. Ze oefenden onder andere op het aflossen waarbij ze om beurten en zonder te wedijveren spurtjes trokken, rond een kegel draaiden en opnieuw spurtten om dan af te lossen. Ze deden dat blijkbaar allemaal graag want niemand wilde stoppen. Achteraf vertelde ik hen nog wat aflossingsverhalen. Onder andere over de Amerikaanse aflossingsteams die zo snel zijn dat ze het niet nodig vinden om veel op de stokwissels te trainen waardoor het wel eens fout durft te gaan natuurlijk. Ik hield ook de groep van Johan Wonninck in het oog. Boris, An en Nathalie trainen toch wel hard. Vandaag zag ik ze bvb afzien bij het nemen van horden op één been. Ik moet dat met mijn stijve body niet proberen, hoor! En op het einde van de training met hun drieën nog een 250m voluit gaan. Ze zullen goed slapen...
Gisterenavond ben ik nog vrij laat een half uur gaan loslopen. Het liep wat stroef en ook de versnellingen achteraf waren niet bijzonder soepel te noemen. Eenmaal thuis was de Champions-leaguefinale reeds ver in de tweede helft maar ik heb de wedstrijd toch niet kunnen uitkijken. Ik viel gewoon in slaap. Vandaag was het rustdag en gelukkig maar. Ik ben net een platte batterij. Daarenboven had ik vandaag soms de indruk te waggelen en met mijn linkeroog zie ik alles onscherp. Ik merkte het op toen ik vandaag een bepaalde lay-out niet kon lezen. Vooral het verzicht lijdt er onder. Deze namiddag heb ik tekenles gegeven aan de klas van Moon. ik doe dat elk schooljaar en deze keer hebben we waarnemingstekenen buiten gekoppeld aan het gebruik van houtskool. Het viel goed mee en de meeste tekeningen mogen wel gezien worden, vind ik. Na de tekenles ben ik dan toch maar langsgegaan bij dokter Paul en ik heb dus inderdaad last van die klap op mijn hoofd. In principe moet het probleem met mijn zicht na een week of twee verdwenen zijn. De duizeligheid is echter weer te wijten aan een te lage bloeddruk. Toen hij onlangs ontdekte dat ik klierkoorts had gehad zonder het te weten zei hij dat ik nog een tijdlang (Vooral dan wanneer ik heel diep ben gegaan) last zou ondervinden van die virale infectie. Het wordt dus vandaag en de komende dagen zo vroeg mogelijk in bed want slapen is de enige remedie. En niet lopen, maar dat heb ik niet gehoord. Jullie ook niet trouwens. Nu, vandaag wordt het trouwens moeilijk om met de kippen te gaan slapen want ik moet nog naar Peter, mijn osteopaat. Hij zal werk hebben. Mijn rug zit weer helemaal vast en hopelijk kan hij ook iets aan mijn voet doen.
De hele dag voelde ik me doodmoe. Misschien een samenloop van diverse factoren. Zaterdag voor het eerst sind maanden weggeweest én laat gaan slapen. Weinig rust en zware trainingen. Het zijn dan ook wel belangrijke weken die ik voor de boeg heb. Ook mijn rug kwelde me vandaag geweldig. Het lijkt wel één grote vicieuze cirkel. Hard trainen, zere rug, rusten, osteopaat, hard trainen, zere rug en ga zo maar verder. Het was dan ook met een klein hartje dat ik naar de Nekker trok voor mijn laatste zware training voor het BK. Al bij al viel het nog goed mee. De opwarming ging wat stijfjes maar we liepen eindelijk eens zoals het hoort bij een opwarming: traag! Ik heb dat nodig! Wanneer ik met koude spieren reeds te snel moet lopen forceer ik. De boodschap is dus traagjes inlopen, stretchen en de versnellingen geleidelijk opbouwen. Mijn eerste versnelling is altijd traag, de tweede en de derde reeds soepeler en bij de vierde ga ik op het einde zo'n twintig meter voluit. Daarna ben ik klaar om er aan te beginnen. Vermits ik zondag loop was Magda vandaag mild. Slechts zes keer 200m met 200 m joggen tussen elke twee spurten. De vier eerste draaiden rond de 30 seconden. De laatste twee waren sneller, de laatste zelfs in 27 seconden. Het gaf me wat vertrouwen. Ondanks de kwaaltjes, de verkoudheid die maar niet wil genezen, de voet die me blijft verontrusten (Ik heb vandaag met steunverband getraind) en de vermoeidheid geloof ik klaar te zijn voor de komende afspraken: BK, aflossingen in Zwevegem en de BVV masters in Booischot. Moon was ook mee op de Nekker. Hij zat in Bruno's loopgroep. Terwijl anderen sprongen en wierpen trok Bruno met zijn boys richting strand. Het werd blijkbaar een zware looptraining met stroken zand en natte voeten als gevolg van de zogezegde uitschuivers. Ik ken de Moon. Hij zal wel het water bewust hebben opgezocht. Zo'n zware training was ideaal als voorbereiding van zijn eerste zomerafspraak zaterdag in Duffel. Als hij de naam Duffel hoort begint Moon reeds te beven. Hij hoort zoveel straffe verhalen over de Duffelse atleten dat hij schrik krijgt en gelooft dat ook de benjamins van Duffel boven de rest uitsteken. Ik heb hem uitgelegd dat het niet het geval is en dat hij van niemand schrik hoeft te hebben. Of het heeft geholpen zullen we zaterdag zien. Hij wil in ieder geval met Sanne Torfs op de foto.
's Morgens is het altijd een rush, een echte tijdrit om op tijd met mijn jong geweld de deur uit te zijn en op school te geraken. Op tijd voor school zijn we altijd, maar dan begint de ellende pas: de sluipweg naar en de bottleneck rond de luchthaven van Zaventem. Ik heb er dus alle baat bij om zo snel mopgelijk de richting van Brussel in te slaan. Ook vanmorgen was het weer een heel gedoe. Was het WE dan zo zwaar geweest en waren Moon en Noah nog zo moe? Ze geraakten maar niet klaar en dus steeg stilaan de stress. Terwijl beide jongens hun tanden poetsten besloot ik de wagen al te laden. We hebben altijd héél wat bagage. Boekentassen, mijn sporttas, mijn boekentas en laptop, fotomateriaal en vandaag ook de zwemzak en Noah's fiets. Ik sleurde alles naar de auto en toen alles er in zat gooide ik de koffer dicht. Patat zeg, die achterdeur raakte me toch wel aan mijn hoofd zeker. Stond ik daar te wankelen op de stoep. Ik tastte naar mijn hoofd en plots waren mijn beide handen onder het bloed. Spurt naar binnen en met een nat washandje kon ik het wat afkuisen. De wonde gaapte lelijk en mijn handen beefden van de schok toen ik er probeerde een verband over te plakken. In het besef dat het waarschijnlijk zou moeten gehecht worden vertrokken we richting school. Heel mijn hoofd deed pijn, tot zefs in mijn kaken... Dokter Paul heeft de wonde uiteindelijk toch niet genaaid maar wel gelijmd met één of ander siliconenlijm. Wat ze allemaal niet blijven uitvinden. Een litteken wordt het zeker maar dan vertel ik wel een ander verhaal. Dat van de Cheyennekrijger die op een ochtend uit mijn kleerkast te voorschijn sprong en me probeerde te scalperen. Of is dat nu iets te ver gezocht! Ik zal het maar bij mijn eigen lompigheid houden, zeker? Zou Hilde dan toch gelijk hebben wanneer ze stelt dat ik periodiek motorisch gestoord ben. De collega's vonden dat ik met die wonde best niet kon lopen maar vermits dokter Paul enkel zei dat ik bij mijn douche na het lopen moest zorgen dat die wonde droog blijft vertrok ik naar het park voor mijn recuperatieloop. Het lopen ging vrij goed, weliswaar aan een gezapig tempo maar daarom is het ook een recuperatieloop. Pas op het einde voelde ik opnieuw pijn in die linkervoet. Het aftellen is begonnen. Hoeveel keer slapen, zou Noah zeggen. Nog vijf...
Dit WE was Flip de beer op bezoek. Flip is de mascotte van Noah's klas. Sinds het begin van het schooljaar brengt Flip elk WE door bij een kindje uit de klas. Al maanden zaagt Noah trouwens over het feit dat Flip nooit mee mag met hem en dat hij elke vrijdag hoopt er te worden uitgepikt. Zonder succes. Tot nu dus. En waarschijnlijk volgt de juf de verjaardagskalender want Noah wordt binnenkort 6. Flip dus bij ons en dan denk je natuurlijk dat Noah daar de hele tijd mee gaat rondlopen. Niets is minder waar. Gelukkig waren Moon, Hilde en ik er nog om af en toe te zeggen dat hij iets met Flip moest doen anders had hij er bijna niet naar omgekeken. Flip is dus wel mee naar de winkel gefietst, hij heeft elke keer mee aan tafel gezeten, hij heeft mee oorlogje gespeeld en is vanaf vandaag een Anderlechtsupporter! (Al zou je van een beer eerder verwachten dat hij een Beerschotaanhanger is!) Anderlecht heeft dan toch eindelijk nog een prijs kunnen pakken. De beker heeft opnieuw aan populariteit gewonnen. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het feit dat je beter wat eer in het eigen land kan zoeken wanneer je internationaal toch niet verder geraakt dan een figurantenrol. Waar is de tijd van Rensenbrink, Coeck, Lozano, Van Himst. Het eens zo glorieuze Anderlecht had het vandaag aanvankelijk niet gemakkelijk met een frisse Gantoise. Een uitstekende tweede helft met prachtige doelpunten (Vooral het laatste met dat hakje van Boussoufa) besliste de kamp echter in het voordeel van de paarswitten. Gaan we nu feesten, vroeg Moon? Ja, in bad en in bed, zei ik. Morgen school!
Een avondje uit kan je natuurlijk niet 100% plannen en zeker niet wanneer je jarig bent. Het is dus wat later geworden dan ik voor mezelf op voorhand had uitgemaakt. Als raisonnabele atleet heb ik me beperkt tot één enkel glas witte wijn en een beetje champagne 'for my birthday'. Het was lang geleden dat we nog samen met Kurt en Sylvie waren weggeweest.(FOTOS1-2) Nu was het dan nog op een megafeestje met enkel mensen uit Hombeek. Wanneer je praktisch iedereen kent weet je dat je een hele avond wel met iemand aan de babbel bent. Kurt ken ik al héél lang. Niet mijn hele leven maar soms voelt het wel zo aan. We hebben elkaar in het leger ontmoet. Ik maakte mijn kastje leeg bij de 10e TTR om na een paar weken in de kazerne slapen 's avonds naar huis te kunnen. De nieuwe die mijn kast kwam overnemen was de Kurt, een joviale krullenkop uit de Mechelse deelgemeente Hombeek. (Toen hadden we allebei nog veel haar!) (FOTOS 3-4-5) Het klikte vrijwel meteen en al snel werden we de beste maten maar ook superplantrekkers. Kurt was er in een mum van tijd bvb in geslaagd om de garage en het wagenpark naar zijn hand te zetten en zo te organiseren dat hij zogezegd 'onmisbaar op de dienst' werd. Da's natuurlijk de ideale manier om aan alles te ontsnappen. Geen ochtenddrill of matinale jogging voor Kurt maar ook geen manoeuvres. Kortom de plantrekker in Kurt had het gehaald van de militaire organisatie. Sindsdien zijn we elkaar niet meer uit het oog verloren en hij is de reden dat ik zo'n 15 jaar geleden, toen mijn leven na mijn scheiding een serieuze bocht nam, koos voor het gezellige Hombeek. En ik heb Hombeek (en Kurt en Sylvie) sindsdien niet meer losgelaten. Om drie uur stak ik vannacht in mijn bed. Toen de wekker vanmorgen afliep had ik echt niet veel zijn om op de staan maar een stemmetje in mijn hoofd kon me overtuigen. Twee uur later stond ik op de parking voor het parkwachtershuis in het vrijbroekpark. Magda verzamelde haar aanwezige boys (FOTO 6) en na een opwarmingsronde gevolgd door de gebruikelijke versnellingen trokken we naar het rozenpark. Daar hebben we een soort van surrogaatpiste waar we zowat alle afstanden kunnen trainen. Vandaag stonden 400en op het menu. Eigenlijk 450en volgens Ewoud en hij heeft waarschijnlijk gelijk. Jasper, Ewoud en ikzelf hebben er 3 series van 2 afgewerkt met weinig recuperatie tussen de twee 400en in elke serie. Loodzwaar was het. Onze tijden mochten er ook zijn, zeker als je weet dat het uitgerokken 400en zijn. De traagste in 1.11 en de laatste zelfs in 1.05. We zijn klaar voor de komende weken. Ik had ook geen last meer van de knie maar wel opnieuw aan de voet. Donderdag ga ik langs bij Peter (kiné) en ik wil nu wel echt weten wat ik met die voet moet aanvangen. Ondertussen is het half vier. Noah speelt met zijn playmobildieren en Moon leest in een oude strip van Prince Valliant. Een rustige namiddag in afwachting van de bekerclash tussen de Buffalo's en Anderlecht. Moon heeft zijn sjaal al bovengehaald. 'Allons les mauves'...
Ik weet het wel. Als je verjaart hoort het een speciale dag te zijn. Het begon ook leuk met onze twee castars die vanmorgen (Ze waren vroeger dan anders) reeds 'Happy Birthday' stonden te zingen in onze slaapkamer. Maar op loopgebied was het een ware afknapper. Ik trok vanmiddag naar het vrijbroekpark voor een duurloop en liep er drie toertjes met de Joerie (FOTO). Volgend jaar is ook hij Master. Hij is er stilaan klaar voor! Ik had mijn steunverband rond mijn linkervoet gedaan want gisteren had ik opnieuw last. Sinds gisteren heb ik ook pijn aan de linkerknie (waarschijnlijk compensatie) en die pijn is sindsdien alleen maar toegenomen. Linkervoet en achillespees plus linkerknie. Goed bezig zou ik zo zeggen. Als het zo verder gaat zal ik me volgende week zondag helemaal moeten intapen. Dan zal ik de bijnaam 'the mummy' opgespeld krijgen in plaats van drettiboy. Ik heb ook weer meer last van mijn verkoudheid en sinds vanmorgen ook keelpijn. Straks moeten we naar een feestje in 'perron M'. (Neen niet ter ere van mijn verjaardag! Dan waren jullie allemaal uitgenodigd! Da's trouwens iets voor volgend jaar in Mei!) Ik vrees dat er daar serieus zal worden gerookt en dan weet ik op voorhand dat ik daar morgen last van heb. Blijf dan thuis zal je zeggen. Tja, soms moet je eens buitenkomen, hé. Mensen zouden wel eens kunnen gaan denken dat ik asociaal ben geworden. Laat zal ik het wellicht niet maken want morgenvroeg gaat mijn wekker reeds om acht uur. (Hilde zal het niet graag horen want zij sluit graag de deuren. Wat dat betreft zijn we lichtelijk verschillend, hahaha...) Kwestie van twee uur voor de training wat te eten. Om tien uur is er de wekelijkse afspraak in het park. Het wordt zeker een zware training en ik hoop dan ook wat beter voor de dag te komen dan vandaag...
Vanmiddag was het wat je noemt een ideaal loopweertje. Bijna geen wind, een beetje zon en een zachte lentetemperatuur. In het park van Machelen liep ik om te beginnen een zestal toertjes als opwarming. Nu wilde het toeval juist dat een groep studenten had besloten om op mijn loopparcours een scene te shooten voor één of ander filmpje. En telkens wanneer ik er aan kwam zag ik de cameraman de arm opsteken om zijn figuranten tot aktie aan te zetten. En elke keer liep ik in beeld met de woorden 'sorry'. Ik was bereid geweest om mijn toertje om te leggen, maar vermits ze het niet nodig vonden om ook maar iets te vragen heb ik maar rustig doorgelopen. En bij iedere doortocht stak die hand in de lucht. Pech! Na de opwarming de rekoefeningen gevolgd door vier versnellingen. Daarna kwam de hoofdbrok, 10x150 met telkens 50m inlopen om dan 100m te spurten. Het ging goed tot het einde maar achteraf had ik toch opnieuw pijn aan de linkervoet en linker achillespees. Toch wel vervelend... Vanavond ging de receptie en persconferentie door van het boek rond 100 jaar Sint-Maartenschool. Als vormgever van het project werd ik mee in de bloemetjes gezet. Het boek is echt mooi. Na de gebruikelijke speeches kwam er een muzikaal intermezzo en ik was aangenaam verrast. Chiara (uit de klas van Moon) trad er op met haar accordeon en ze bracht het er bijzonder goed vanaf.
Dag Peter. Toen je me een tijdje geleden via deze blog contacteerde dacht ik wel dat ik ooit foto's van jou had genomen. Ik heb ze nu eindelijk teruggevonden. Het zijn beelden van op het BK Masters 2006 in Herentals. Je won toen goud voor Ludo Jappens en Lucien Heyde. Stuur me je e-mailadres. Dan kan ik je de beelden in een betere resolutie bezorgen. Tot binnenkort op de piste!
Van trainen kwam de laatste twee dagen niet veel in huis. Gisteren wilde ik mijn duurloop op zennester doen want de kinderen hebben er toch voetbaltraining en ik gebruik mijn tijd dan maar nuttig. Mijn duurloop werd na minder dan een half uur echter afgebroken door een wolkbreuk. Binnen de kortste tijd stonden alle velden blank. Het werd dus maar afdruipen! Vandaag was ik de hele dag op uitstap met de school van de kinderen. Bokrijk bezoeken met 270 kids, je moet het meemaken. Wat een gedoe. We hebben er geen enkele verloren maar na een hele dag rondwandelen ben ik niet echt meer fris en vind ik het wijselijk om volledig te passen. Ik heb daarenboven nog een boel tekenwerk. Morgenmiddag hou ik mijn wekelijkse snelheidstraining in het park van Machelen en zaterdag een lange duurloop ter vervanging van vandaag. Er volgen dan nog twee zware trainingen zondag en dinsdag. De rest van de week zal ik vullen met duurlopen, rusten, toeleven naar het BK en me mentaal opladen.
Vandaag bestaat deze blog exact 100 dagen. Zo lang duurde het avontuur van mijn grote held Napoleon toen hij van het eiland Elba terugkeerde. De verveling op het kleine Italiaanse eiland, de steeds aanwezige ambitie maar vooraal de angst voor een aanslag en de roep van het Franse volk dat de bezetters en de teruggekeerde monarchie al heel snel spuugzat was lokte hem naar de Golfe Juan. Daar in de buurt van het zuidfranse Nice ging hij aan land met een handvol getrouwen en een klein detachement van zijn 'Garde Impériale'. Het nieuws van de terugkeer liep als een lopend vuurtje van de midi over Grenoble, Lyon en zo naar Parijs waar Louis de 18de hals over kop moest vluchten. Overal hadden de Fransen Napoleon met open armen ontvangen en tegen de tijd dat hij in de hoofdstad aankwam was een groot deel van het land weer Bonapartist (Zo gaat dat nu eenmaal!) en werd hij gevolgd door een hele legermacht. Napoleon dacht vrede te kunnen bewaren en stelde een verdrag voor waarbij Frankrijk zou beperkt blijven tot de grenzen van voor de revolutie van 1789. De geallieerden, aangezet door de verraderlijke Talleyrand (ex-minister van Napoleon die zijn verwijdering van de macht nooit had kunnen verkroppen) weigerden en verklaarden Napoleon (en niet Frankrijk!) meteen weer de oorlog. Er restte Napoleon niets anders dan inderhaast een leger op de been te brengen. Van overal kwamen zijn elitetroepen zich weer aansluiten en er werd verzamelen geblazen in het noorden van Frankrijk want daar zou Napoleon toeslaan. De Britse troepen onder Wellington en de Pruisen van Blücher zaten in midden en Zuid België. Een snelle overwinning zou waarschijnlijk de Belgen meteen weer aan Franse zijde scharen en de verslagen Britten zouden heel snel weer het kanaal oversteken. Het draaide natuurlijk anders uit. Het begon nochtans goed voor de Fransen. Het bericht dat de Pruisen en de Britten zich hadden afgesplitst moet als muziek in de oren van Napoleon hebben geklonken. In een hondenweer stak l'Armée du Nord de grens over. Na enkele kleine overwinningen, in Ligny tegen de Pruisen en aan de Quatre-Bras tegen de Engelsen kwam de grote confrontatie op 18 juni 1815 ten zuiden van het dorpje Waterloo. Napoleon beschikte waarschijnlijk op dat moment over het beste leger ter wereld maar zijn meest ervaren generaals en Maarschalken waren al lang dood of moegevochten teruggetrokken. Hij moest de leiding over zijn legerkorpsen laten aan mindere goden en dat brak hem zuur op. De ene flater na de andere en het ene verkeerd geïnterpreteerde order na het andere maakte dat de slag lang onbeslist bleef en door de zoveelste misser van Maarschalk Grouchy konden de Pruisen in de late namiddag het slagveld bereiken. Waterloo zou de geschiedenis ingaan als het einde van een tijdperk. Spijtig zeg ik als Napoleonfreak. In het geval van een Franse overwinning had onze regering nu niet met de zoveelste taalcrisis zitten. Hahaha, on parlerait tous français! Vive l'Empereur. By the way. Geïnteresseerden kunnen altijd mee naar de reconstructie in Waterloo op 21 en 22 juni. Er is nog plaats in mijn auto!
Dankzij de foto's die Jasper naar onze RAM-site heeft doorgespeeld kan ik een beter beeld samenstellen van mijn zondag gelopen wedstrijd. Het is altijd leuk om dat nog even te kunnen visualiseren. Ik ben zeker niet de enige die na een wedstrijd nog meermaals in gedachten de wedstrijd overdoet en foto's helpen om de herinnering accuraat te houden. Ik heb hier het verhaaltje trouwens netjes in de juiste volgorde geplaatst. Vanavond was het een heerlijk loopweertje op de Nekker. De temperatuur was ideaal en er stond maar een heel licht briesje. De training was niet te zwaar en dat was maar best ook na zo'n interclub. Filip en ik moesten 3x2 rondes lopen waarbij telkens 150m tempo gevolgd wordt door 50m joggen. Peace of cake natuurlijk maar op het einde voel je het toch hoor! Ik had achteraf wel een heel fijn gevoel. Mijn voet is aan de beterhand, al durf ik het woord genezen nog niet in de mond te nemen, en mijn conditie is stijgende. Ik voel dat vooral aan de steeds snellere recuperatie. Tegen het Belgisch Kampioenschap moet ik goed zijn en daarna zien we wel weer. De wedstrijden volgen elkaar dan heel snel op. Pas midden juli las ik waarschijnlijk een korte rustpauze in. Kwestie van de batterijen weer op te laden voor het septemberluik met de aflossingen en het KVV. Maar da's nog héél veraf...
Vandaag speelde ook Noah zijn tornooimatch. Gisteren had hij niet meegespeeld maar de twee ploegjes van de duiveltjes D hadden alles gewonnen en dus was het vandaag een volledige Zennesterfinale. Noah werd bij de streepjes ingedeeld en onder een hete namiddagzon speelden ze tweemaal 20 minuten. De einduitslag (2-2 met een own-goal van onze Noah en een schot van Noah dat net voor de lijn werd gekeerd) was onbelangrijk want ze vormen tenslotte één ploeg en zo heeft iedereen eigenlijk de finale gewonnen! Diegenen die twijfelen aan Noahs loopvermogen hadden vandaag een kijkje moeten komen nemen. Bij een aantal spurtjes liep hij het hele pak gewoon voorbij. Als loper hou ik altijd ieders foulée nauwgezet in de gaten en het viel me op dat die bij Noah net als bij Moon heel groot is. Zou dat iets erfelijks zijn? Het voetbalseizoen zit er eindelijk op. Leve de atletiekzomer...
Het was een fantastisch maar vermoeiend WE! Zaterdag een hele dag op het tornooi van Zennester, gisteren de BVV-Interclub bij de seniors en vandaag opnieuw een dagje zennester. Vanochtend voelde ik me fris genoeg om met Kjell los te lopen in het park. Magda was er en ook Kim en Sarah hadden besloten om er samen te lopen. De temperatuur onder de bomen was heerlijk en ongeacht de inspanningen van gisteren viel het fysiek al bij al nog mee. De spieren voelden een beetje stijf aan maar dat is normaal. Het meest had ik last van mijn val van gisteren. Ik heb dat nog niet verteld maar tussen mijn twee races in wilde ik Kjell gaan feliciteren met zijn knalprestatie en terwijl ik onder de metalen omheining ging wilde ik me even aan de horizontale baar hangen. Die stond los en ik ben met reling en al op mijn achterste en onderrug beland. Stom natuurlijk maar vandaag voelde het net alsof iemand met een hamer op mijn rechterbil had gemept. Zitten is momenteel ook niet aangenaam en dus ben ik vandaag veelal recht gebleven. Vermoeiend natuurlijk. Moon speelde voor de vijfde en zesde plaats en eindelijk speelden ze nog eens op hun waarde en wonnen ze ook. Moon scoorde twee keer en knalde nog eens op de deklat. De kers op de taart was het winnen van de penaltybeker. Vorige week op het tornooi van Wavria kregen ze er nog amper één tegen de netten. Nu gingen ze er allemaal in. Formidabel!
Nadat de meisjes gisteren fantastisch derde eindigden in hun interclubwedstrijd (FOTO1) was het vandaag aan ons om de RAMkleuren te verdedigen. Dat gebeurde in de tweede landelijke A in Mol. Vorig jaar waren we kampioen in derde en daardoor was dit jaar de hoofdopdracht om het behoud te verzekeren. Niet gemakkelijk als je ziet tegen wie we het moesten opnemen maar we hebben het gehaald. Een mooie achste plaats is het resultaat van een mooie collectieve prestatie. Uitschieters waren vooral Kjell (De Hondt) die vanaf de eerste meters de leiding nam en uiteindelijk mooi tweede werd op de 3000m in een persoonlijk record. Ook Boris deed het uitstekend want hij werd derde op de 200m, als ik me niet vergis eveneens in een persoonlijk record. Daarenboven moest diezelfde Boris een half uur later de 4x100 en even later nog eventjes maar de 4x400m lopen. Da's pas straf, hé. Van talent en 'panache' gesproken! Het is te moeilijk om iedereen te vernoemen maar ik wens al mijn ploegmakkers een dikke proficiat. (FOTO2) Iedereen heeft punten gepakt en samen zijn we erdoor gekomen. Het wordt wellicht nog enkele jaren knokken om er steeds weer in te blijven maar wanneer alle jonge leeuwen volledig tot ontplooiing zullen zijn gekomen zal er weer voor winst en promotie worden gestreden, daar twijfel ik niet aan. Het zal dan wel zonder mij zijn. Ik kan niet blijven optornen tegen het jonge geweld, al vind ik dat ik het vandaag behoorlijk heb gedaan. Mijn 800m was niet slecht: 2.03.29, ondanks de felle wind. Ik kon aanvankelijk goed mee maar bij het ingaan van de laatste bocht liet de loper voor mij een kloof ontstaan. Ik wilde dat niet laten gebeuren en ging die jongen (30 jaar jonger dan ik by the way!) in volle bocht voorbij. Ik heb nochtans ervaring genoeg om te weten dat dat nogal suïcidaal is. (De eersten kon ik toch niet meer bijhalen!) Ik kwam met de neus in de wind de laatste bocht uit en perste er nog een laatste spurt uit om op de meet door diezelfde kerel met enkele centimeters te worden gevloerd. (FOTOS3-6) Damned! Op dat moment spookte het verloren punt toch door mijn hoofd. Vorig jaar werden we met één punt verschil kampioen en wie weet zou mijn verloren puntje op het einde van de rit niet fataal blijken. Gelukkig niet dus... Later liep ik samen met Ewoud, Filip en Boris de 4x400M.(FOTOS 7&8) Ik heb tijdens die race mijn nieuwe spikes getest. Het zijn blauwe Asics, speciaal voor de 400m wedstrijden. Ik kreeg er een goed gevoel bij, vooral in de laatste rechte lijn toen ik volop mijn foulée ronddraaide. Zalig hoe die spikes slechts met de voorvoet op de grond komen. Morgenvroeg ga ik met Kjell loslopen in het vrijbroekpark. Ik zal wel keistijf zijn, temeer daar ik tussen mijn beide races in, door een losse schakel in de omheining, op mijn rug ben gevallen. We zien morgen wel!
Ik heb van mijn rustdag (normaal is dat de zaterdag) gebruik gemaakt om een dunner enkelverband te halen. Het verband moet me toelaten om zonder al te veel hinder zondag à fond te gaan. Ik vroeg een zwart of een wit maar dat hadden ze niet in mijn maat. Ik blijk bijzonder smalle enkels te hebben en dus werd het een vleeskleurig exemplaar. Het doet me denken aan de verbanden die vrouwen aanmoeten bij een flébite of zo. Morgen test ik dat maar want ik vertrouw het niet echt. Ik heb ook van mijn rustdag gebruik gemaakt om aan één van mijn bijgeloven te voldoen. Voor elke belangrijke wedstrijd ga ik naar de kapper. Al lachend zeg ik dan dat ik weer een tiende van een seconde sneller ben maar vanbinnen onderschat ik dat soort rituelen niet. Zo draag ik bijvoorbeeld ook bij elke wedstrijd een nieuw paar sokken en scheer ik mijn benen de avond voordien. (Een overblijfsel van mijn fietsverleden!) Het is belangrijk dat je op een serene manier naar een wedstrijd kan toeleven en als daar dan zo'n kleine excentriciteiten bijhoren dan moet dat maar. Ook op gebied van voeding hou ik me op de dag van de wedstrijd aan vaste regels. Daar horen dan steevast pannenkoeken en bananen bij. Voor de rest geloof ik in niets, hoor!
Het was vanmiddag heerlijk om te lopen. Dit wordt stilaan mijn weer: lekker warm. Nog minstens tot dinsdag, dus zal het zondag voor mij een ideaal loopweer zijn. Tenminste als de wind gaat liggen want in Mol is het net als in Mechelen een open vlakte. Maar vanmiddag was het dus heerlijk in Machelen onder de bomen. Je voelt er de zon stralen maar het gebladerte zorgt voor de juiste afkoeling. Ik heb er mijn duurloop van drie kwartier propertjes afgewerkt. Traag zoals Magda het graag heeft en met slechts een beetje last aan de linkervoet. Het rare aan die kwetsuur is dat de pijn van links naar rechts is verhuisd. Ik heb het daarnet bij mijn bezoek aan Peter (kiné) gemeld en na mijn rug heeft hij zich dus even over die linkervoet ontfermd. De club Peter De Rijck-adepten bij de RAM is nog aangegroeid. Ook An Verboven, de oudste (maar kleinste) van de twee snelle zusjes(FOTOS) is al enkele keren bij hem langsgeweest. Hij vroeg me ook of we binnenkort niet eens in Duffel lopen. Hij zou Jasper, Kjell en mezelf graag eens aan het werk zien en Duffel ligt op enkele minuutjes rijden van zijn woonplaats. Ik had hem verteld dat er kortelings een B-meeting plaatsvindt in Duffel. Ik wist de datum niet maar beloofde hem bij mijn volgende bezoek binnen een twee weken (net voor het BK) de nodige info mee te hebben. Ik heb wel pech want die bewuste meeting is de dag voor het BK masters en dat gaat voor, hé. Maar voor Kjell en Jasper wordt het misschien wel iets. Er staat zowel een 800, een 1500 als een 3000 meter op het programma. Ik zal wel supporteren want ook voor Moon is er een geschikte 1000m-wedstrijd. Dus mannen, als jullie dit lezen, inschrijven kan online... héhé!
Zondag is het Interclub (Seniors) en dus stond vandaag mijn laatste zware training op het programma. Zes maal 400m met 200m joggen tussen. Richttijd 67 seconden. Gezien de eerste warmte, mijn verkoudheid en de vermoeidheid (Zware training van zondag zat nog in mijn oude knoken) was het minder evident dan ik aanvankelijk dacht. Zo'n richttijd mag normaal gezien geen enkel probleem zijn, (Het is in principe zelfs een beetje lopen met de rem op.) maar gisteren dus niet en da's natuurlijk niet goed voor mijn innerlijke rust. De eerste twee liep ik perfect op schema: twee maal 67'. Bij de derde en de vierde kwam Tim naast en over mij in de laatste rechte lijn. Hij vertelde me dat hij een trage starter is maar eenmaal op toerental kan blijven gaan. Daarenboven gaf ik hem de indruk te verzwakken na 100m. Dat was dus net de impuls die ik zocht om er nog een extra lap op te geven.(De spreekwoordelijke rode lap enz... enz...) De twee laatste kwam ik duidelijk sneller uit de hoek om afgetekend bij Magda af te klokken. Toen ik gedaan had moest Tim er nog wel 4 extra doen. De tol van de lange afstand, nietwaar...
Hij is in ieder geval klaar om zondag zijn doel op de 5000m te bereiken, nl. onder de 16 minuten lopen. Volgens Magda is met mij alles ok en zit ik perfect op schema. We zullen zondag wel zien. Ik kan alleen mijn best doen en dan zien waar ik eindig. Het wordt wellicht een race zoals vorig jaar. Een voor mij net iets te snelle eerste ronde, aanklampen in de volgende 200m en sterven op het einde. (FOTOS BVV 2007) Als daar dan een goede tijd tegenover staat vind ik het best ok. Ik ben niet bang om af te zien maar ik zie niet graag af voor niets. Het gaat bij de interclub natuurlijk in de eerste plaats om de punten. Niet laatste eindigen is dan de boodschap, maar ik hoop toch beter te doen dan dat... Moon trainde gisteren op korte spurtjes en hink-stapspringen. Nu ja, dat moet je bij die jongeren allemaal nog wat relativeren. Het is eerder een soort initiatie waarbij vooral wordt gelet op het nemen van grote passen. Noah wilde vandaag ook graag meekomen maar voorlopig zal hij enkel op vrijdag trainen. Hij moet écht nog wel op tijd in zijn bed. Zelfs Moon heeft soms last van die achtereenvolgende trainingen. Niet dat die zo zwaar zijn, maar eerder door het feit dat hij op traingsdagen pas na negenen gaat slapen. Eigenlijk te laat...
Ik heb niet tot mijn spijt ontdekt dat AC Break twee ploegen inzet voor de BVV en dat in onze afdeling de B-ploeg aantreedt. Ik zal dus niet tegen Thomas Matthijs lopen maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg, hoor! Op meer dan 10 seconden worden gelopen op 800 meter is zelfs voor oude krijgers geen leuke ervaring. Met mijn linkervoet gaat het de goede kant op. Dat speciale steunverband helpt wel echt en ook buiten de trainingen ondervind ik minder en minder last. Ik ben vanavond wel naar de dokter getrokken omdat mijn neusverkoudheid stilaan lijkt te zakken naar de onderste luchtwegen. Sinds vanmorgen zit ik met een hoest opgezadeld. Ik begin te geloven dat mijn lichaam maar signalen blijft verzenden. Zo van: 'hellep, stop ermee, ga tuinieren, tekenen, laat je lichaam nu eindelijk rusten, stop de pijn...' 't Zal gaan zeker! De honger is nog te groot en zolang die groter is dan de hunker naar rust en zolang ik de pijn kan doorbijten (Ik heb me neergelegd bij het feit dat ik waarschijnlijk nooit meer zonder pijn zal lopen en da's al veel.) ga ik ermee door. Liefst nog één jaartje bij de 50plussers. Daarna zal ik alles herbekijken en misschien de specifieke trainingen herleiden tot 2 ipv 3 per week. Maar we zijn zo ver nog niet. Eerst dit voorjaar proberen kwaliteit te halen. Stap voor stap en van wedstrijd tot wedstrijd. Da's de tol der jaren natuurlijk. Maar wanneer het lukt om nog eens een goede tijd neer te zetten is de voldoening o zo groot... Ik wil ook een kleine rechtzetting maken bij het artikeltje van vrijdag. De trainster die de eer had om als eerste Noah (als een soort Deus ex machina of Mister Bean) in haar groep te zien opdagen heet Karolien en niet Sophie. Bedankt Bruno, voor de correctie. Ik zal Moon ook maar inlichten want die denkt dus dat ze Sophie heet en wie weet hoe dikwijls hij haar reeds met die naam heeft aangesproken. Gisterenavond las ik in het wetenschappelijk tijdschrift Kijk een artikel over de F117 Nighthawk die binnenkort met pensioen gaat. Daarin stond dat de stof die het toestel voor de radar onzichtbaar maakt de afkorting RAM heeft. Misschien zit daar een nieuwe piste voor een logo en wie weet worden wij Rammers dan ook onzichtbaar voor de tegenstrevers om net voor de meet als een duiveltje uit een doos weer te voorschijn te komen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
