Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
15-12-2008
De vriendschapsband!
De groep Xink! zingt in het nummer 'De Vriendschapsband' van 'het begon toen ik een kleuter was, twee dikke vrienden in dezelfde klas'... Onze Moon heeft zijn boezemvriend Brent en onze Noah is verknocht aan Igor, het jongste zoontje van mijn vriend Kurt. Vandaag kreeg ik enkele leuke foto's toegestuurd die dat perfect illustreren, kijk maar! De derde foto is er eentje die ik terugvond op de website van het Provinciaal Comité Antwerpen. Ik zocht informatie over het komende PK en een lijst met de Provinciale records bij de Masters, vond geen van beide maar wel een foto. Het is een close-up van de aankomst van het PK Indoor 800m vorig jaar in Gent. Ik won de titel bij de +45 maar werd slechts tweede in de wedstrijd. Winnaar was een veel jongere master van Sparta Vilvoorde, Luc Borghoms. Hij liep de hele wedstrijd op kop, om te winnen maar ook om mij naar een topchrono te leiden. De vorm was niet optimaal en ik moest op het einde lossen. Vorige winter had ik drie virale infecties waaronder klierkoorts. Het gooide mijn hele winter overhoop en de grootste ontgoocheling was mijn forfait voor het BK Indoor in maart. Ik lag toen ziek in bed en vreesde dat mijn hele zomer in het gedrang zou komen. Het draaide gelukkig anders uit. deze middag trok ik naar het park van Machelen voor een korte duurloop. Ik maalde er tien toertjes aan een gemiddelde van net geen 13 per uur. Da's eigenlijk iets te snel voor een recuperatieloop maar ik voelde de benen niet en dan zal het wel geen kwaad kunnen zeker? Een half uur lang zat ik in gedachten reeds bij de komende wedstrijden. Stress voel ik nog niet maar wel een gezonde nervositeit. Mijn laatste pistewedstrijd dateert immers reeds van eind september. Drie maanden zonder competitie is lang en elke keer heb ik bij het hernemen toch weer een beetje last van drempelvrees. Het gaat voor het eerst zelfs wat verder dan dat want ooit komt de dag dat ik die snelle chrono's niet meer zal kunnen lopen en ik vraag me af hoe dat zal gebeuren. Zal de terugval geleidelijk zijn of sta ik een dag op de piste en besef ik 'nu is het gedaan'? Ik weet wel dat ik nu nog steeds meekan op training en dat de honger en de wil om te presteren groter is dan ooit.
Het was een ideaal weertje voor het type training dat ons vanochtend werd voorgeschoteld door Magda. Kjell mocht na zijn crossprestatie van gisteren 5 rondes (15km) loslopen(Was dat eigenlijk een beloning of een straf?) en ook Stefan en Sarah hielden het bij duurlopen. Kim was vandaag bij haar moeder in leuven en ging daar trainen. Magda riep na de opwarming Ewoud, Jasper en ik bij haar. 'Niet brullen wanneer je hoort wat we gaan doen', zei ze. 'Het wordt vandaag zwaar! We gaan testen door drie keer een duizend te lopen met vijf minuten recuperatie tussen.' Om de zoveel weken hebben we zo'n training. Dat is een goede barometer om het vormpijl te toetsen. Doorgaans lopen we die duizenden in de winter véél trager dan in de zomer en dus gingen we er van uit dat we tevreden mochten zijn als we rond de drie minuten zouden uitkomen. Ik vertrok zonder aarzelen op kop. Hard trainen is de sleutel tot het succes, dacht ik bij mezelf. Doorgaans nestel ik me voor de duizenden in het spoor van Kjell maar zonder hem trok ik dan maar resoluut de kop. Ik vertrok op een goed tempo. Ik had geen idee waar ik zou uitkomen aangezien ik doorgaans bij zo'n oefening enkel kan aanklampen. In het lange rechte stuk aan de hondenweide kon ik mijn tempo goed aanhouden. Ik ademde hard maar het gehijg achter me stelde me gerust. Iedereen zag af en dat was maar goed ook. Stel je voor dat ik me daar zit kapot te lopen en dat de anderen me plots al fluitend voorbijjoggen. Dat was gelukkig dus niet het geval. Ik nam de laatste bocht heel scherp en versnelde in de laatste rechte lijn om aan te komen in een tijd van 2.51. Niet slecht maar Magda vond dat te snel want haar theorie is dat de laatste even rap moet zijn als de eerste. Ik wist dus wat me te doen stond. Tijdens het stappend recupereren kwam Patrick, mijn kapper voorbijgelopen. Ik wist helemaal niet dat hij jogde. IIk heb wat te vertellen wanneer ik binnenkort weer op zijn stoel zit. Onze tweede duizend kwam er al snel terug aan en opnieuw vertrok ik op kop. Ik begon er iets voorzichtiger aan en dat resulteerde in een tijd van 2.54. Verre van slecht en Magda was tevreden. Normaal hou ik het op twee duizenden maar deze keer moest ik er drie lopen. Ik was wat bang voor die derde maar toen Jasper voorstelde om de derde op kop te lopen antwoordde ik: 'laat me maar doen'! We zien wel waar we uitkomen.' Ik vertrok ongeveer even snel als bij de tweede en op het lange rechte stuk trok ik door. Ik hoorde het achter mij kraken maar dat was allerminst geruststellend want ik stond zelf ook op barsten. Ik kreeg het wat lastig in het bochtige deel maar kon mijn laatste bocht perfect aansnijden. Ik trok fors door. Op vijftig meter van de finish voelde en zag ik Jasper naast en over mij komen. In de laatste hectometer vertraagde hij wat me toeliet om naast hem te eindigen in 2.50. Opdracht volbracht. Het is nog twee weken voor mijn eerste wedstrijd, een 1000m in Gent. Ik voel me er stilaan klaar voor. Nog wat schaven en bijsturen en ik kan vertrekken. Ook ik testte vandaag die nieuwe Herzog-tubes. Het gaf me een geweldige indruk, zowel fysiek als psychologisch. Ik zal ze bij de komende pistetrainingen opnieuw dragen en pas op het laatste moment beslissen of ik ze ook in mijn wedstrijden zal aantrekken. Deze namiddag was het weer sporzanamiddag met een spannende veldrit in Overijse. Mijn favoriet werd pas derde maar kleurde de wedstrijd met twee andere renners die ik wel kan appreciëren. Lars Boom is een ongelooflijk talentvol, intelligent en sympathiek renner. Winnaar werd de toffe Kempense knul Kevin Pauwels. Naast het veldrijden was het natuurlijk uitkijken naar de resultaten van de Belgen op het EK cross in Laeken. Bij de vrouwen bleef een verkouden Veerle Dejaeghere wat onder de verwachtingen. Ze was anders nog steeds veruit de beste Belgische met een nog steeds uitstekende veertiende plaats. Moon en ik analiseerden de loopstijl van de vrouwen en onze conclusie was dat Veerle daarin wel de beste was! Maar je kan ons als fan natuurlijk moeilijk objectief noemen. Bij de mannen was het de laatste jaren dikwijls alles of niks (en dan vooral niks) maar met een onverhoopte en schitterende vijfde plaats liep pieter Desmet zich wel degelijk in de kijker en in de tabellen. Denk even de Afrikaanse jongens weg uit de uitslag en hij staat nog op het podium ook. De realiteit is anders en de ex-Kenianen en ex-Ethiopiers maken nu eenmaal definitief deel uit van het Europese atletiekgebeuren en daar moeten we maar aan wennen. Het is in andere sporten trouwens niet anders.
Booischot is niet ver en dus besloot ik om er te gaan supporteren voor Kjell. Moon was met Hilde naar Mechelen op shopuitstap en Noah moest naar een verjaardagsfeestje bij een klasgenoot. Alleen Sarah reed mee om Kjell naar voren te schreeuwen. We waren gelukkig dik aangekleed (Ik had zelfs drie truien en een jas aan!) want het was er polair. Het parcours lag naast de piste en is eigenlijk één open vlakte. Toen de jeugdreeksen aan hun cross begonnen lag er overal nog ijs en dat maakte de omloop met zijn vele bochten extra gevaarlijk. Het deerde Eline niet want ook vandaag stond ze weer op het podium. Het was dit jaar nog niet anders geweest en na haar overwinning van vorige week stond ze zeker met een grote 'moral' aan de start. Ik had op voorhand tegen Frank, haar papa, gezegd dat we haar goed moesten inprenten dat niemand van haar verwacht dat ze het huzarenstukje van Wespelaar iedere week zou herhalen. Als ze haar best doet en er zelf van geniet is dat voor ons het belangrijkste. Toen we aankwamen was Kjell aan het opwarmen. Hij had ook reeds zijn nieuwe Herzog Compressiekousen aan. Ik was gisterenavond nog langs Running-Mate gepasseerd om er twee paar te kopen. Ik ga ze morgen reeds op training uitproberen en de 27e in Gent dragen voor mijn eerste indoorwedstrijd van het seizoen. (En daarna misschien elke keer als het meevalt!) Volgens Mario van Running-Mate (die ze zelf al een tijdje gebruikt op training) geven ze een zalig gevoel. Ik ben benieuwd. Kjell nam meteen een goede start en nestelde zich in een kopgroepje van vijf. Er werd bijzonder explosief gelopen door al het bochtenwerk. Constant remmen, draaien en optrekken. Je zag wel dat het Kjell niet echt ligt want hij liep veel beter op de langere stukken maar naarmate de wedstrijd vorderde en alhoewel Glen Laurens, een klasbak van AVZK, alleen voorop liep zag je dat Kjell zich beter en beter in zijn sas voelde op het Monaco-circuit. Toen het groepje met Kjell bij het ingaan van de voorlaatste ronde een scherpe bocht nam en iedere loper daarvoor de nadars vastgreep sloeg het noodlot toe. Kjell bleef met een vinger steken tussen twee ijzeren staven en stond stil. Hij schudde heftig met zijn hand en ik vreesde voor een kwetsuur. (Achteraf leek het nog mee te vallen maar op het moment doet zoiets verschrikkelijk veel pijn!) Meteen namen zijn drie metgezellen een twintigtal meter voorsprong. Op zo'n snelle omloop is het nagenoeg onmogelijk om terug te komen maar Kjell slaagde er in om de schade te beperken, de achterstand zelfs wat te verkleinen en één van de drie jongens voor hem nog in te halen. Het leverde hem een mooie vierde plaats op. Een goede test. Magda bevestigde dat trouwens na de aankomst. Je zag meteen dat Kjell niet kapot zat en zijn supersnelle recuperatie wijst ook in de richting van de komende topvorm. De winter is nog lang en er staan ons nog mooie dingen te wachten.
Bruno, onze jeugdcoördinator zit de komende twee weken in Polen en dus moet ik af en toe inspringen voor de jeugdtrainingen op vrijdag. Vandaag was dat het geval en dus trok ik deze middag naar de piste van Machelen. Ik word nog steeds een beetje stil wanneer ik de Machelse arena opkom en beelden van de 20e september flitsen dan door mijn hoofd. Vandaag was het spurttraining en dus jogde ik als opwarming eerst een viertal km op de piste, stretchte en liep vier versnellingen. De training bestond uit tien keer 100m spurten in rechte lijn. Met mijn systeem van passen tellen een makkie natuurlijk. Ik concentreer me volledig op mijn passen en mijn foulée en zo gaat het perfect. Achtenveertig passen heb ik nodig voor de volle honderd meter. Zo forceer ik niet en ga ik toch snel. Een mooi compromis, al zeg ik het zelf. Vanavond was het op de Nekker bitterkoud. Ik train veel liever mee dan dat ik kou moet lijden terwijl ik de kids spelletjes laat spelen. (Mijn voeten en handen waren letterlijk bevroren!) Op woensdag heb ik enkel geoefende lopers onder mijn hoede en ik moet eerlijk toegeven dat aan zo'n atleetjes training geven meer mijn ding is dan loopspelletjes coördineren op vrijdagavond. Maar het hoort er bij en ik leg me daar volledig bij neer. Ook met spelletjes leer je lopen en ben je aan het sporten. Waar klaag ik dan over? Waarschijnlijk baal ik omdat ik het gevoel had dat ik vanavond buiten mijn eigen groep viel. Ik zag ze afzien op de piste en ik had moeite met het feit dat ik niet naast hen liep. Op zo'n momenten voel ik hoe zwaar het mij zal vallen de dag dat ik zal afscheid moeten nemen van de competitiesport. Vraag is of ik dan mentaal sterk genoeg zal zijn om te blijven komen. Maar dat zijn zorgen voor later, binnen een jaar of twintig, hahaha.
Het wordt stilaan een goede gewoonte om op donderdagavond in goed gezelschap in het park van Machelen te duurlopen. Al pratend vergeet je zo dat het winter is al moet ik toegeven dat ik droge kou veel beter verdraag dan natte regenachtige koude. Drie kwartier hebben we toertjes gedraaid in het kleine park met verlichte paden (Tiens, tiens, het lichtend pad? Dat zegt me iets...) Ik moet trouwens dringend informeren naar die Finse piste in het bloso-domein van Hofstade. Die was gepland voor deze herfst en zou een leuke afwisseling bieden voor de avondtrainingen. Vanmorgen stak ook het decembernummer van Atletiekleven in de bus. Ik zocht meteen naar pagina tien. Daar staat een kort interview met Kjell. Zoals in elk artikel (Ik kan het weten, ik werk al meer dan twintig jaar in de geschreven pers!) is niet alles waarheid maar op enkele schoonheids- en interpretatiefoutjes na vind ik het toch vrij kort bij de waarheid. Het is leuk dat er aandacht aan hem wordt besteed want hij verdient het gewoon. Ik weet wat hij er voor doet en ben fier om getuige te mogen zijn van zijn opgang. Niemand weet hoever zijn mogelijkheden nog zullen reiken maar de afgelegde weg lijkt nu al op de klim naar Alpe d'Huez door Marco Pantani. Stijl omhoog in een recordtijd. (Het artikel begint met een grappig citaat: 'Als atletiek gemakkelijk was, heette het voetbal!'. 't Is maar da ge 't weet!)
Vanavond trok ik naar Peter, mijn osteopaat, preventief met het oog op de wedstrijden die er zitten aan te komen. Wat een verschil met de bezoeken waarbij hij me écht moet oplappen. Dit was de zachte aanpak! Vanmorgen heb ik mijn korte duurloop in het Vrijbroekpark gedaan. Ik had de kinderen op school afgezet en trok er maar meteen op uit. Het was nog niet helemaal licht, maar is het dat vandaag wel geweest, en er stond behoorlijk wat mist. Zo gezond rook het er trouwens niet. Door die mist stonk het er naar vochtigheid en schimmel. Geef mij dan maar de lentegeurtjes, seringen, meiklokjes... Ik liep er weer moederziel alleen en ik had ruim de tijd om eens rond te lijken. Een ontwakend park heeft iets magisch. Je ziet plots allerlei vogels die je anders niet opmerkt. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk op zoek naar ontbijt. Er was zelfs een eekhoorntje wakker. Zou het door de klimaatschommelingen zijn dat dat beestje ontregeld is? Ik zag ook een dikke rat, brrrr... Sinds het schoolbezoek aan het kasteel van Gaasbeek toen ik een jaar of acht was ben ik doodsbang voor ratten. De gids vertelde toen dat de kinderbedden in een soort kast waren gemaakt om de ratten op afstand te houden. Die kwamen anders volgens hem de ogen van kleine kinderen opeten. Gruwelverhalen en lagere school, da's niet echt een goede combinatie. Ik hoop dat de verhalen die de kinderen nu krijgen meer aangepast zijn aan hun leeftijd dan toen. Na de training trok ik huiswaarts om verder te werken aan het nieuwe en geheime tijdschriftproject dat me is toevertrouwd. Over tijdschriften gesproken! Ik lay-out voortaan het clubblaadje van onze club. Het betreft een tweemaandelijks infokrantje dat ik in een nieuw kleedje heb gestoken. Je vindt het terug op de site van RAM. Ik heb vorig WE ook een affiche ontworpen voor de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Willebroek. En dan maar zagen dat ik wat moe ben.
Een barre dinsdagavond op de Nekker. Het zijn bijna examens waardoor er een heleboel atleten beginnen te passen. Daarenboven is Bruno naar Polen vertrokken waardoor er op dinsdag geen training is voor Benjamins en pupillen. Reken daar nog wat zieken bij en er blijft slechts een kleine groep sporters over. Het regende ook pijpestelen waardoor de jeugd de tribune was gaan opzoeken. Daardoor leek het op een gegeven moment wel of enkel de 'die hards' op de piste bezig waren. Kjell moest een zware pyramide afwerken. 200 - 400 - 600 - 800 - 1000 - 800 - 600 - 400 - 200. Amai! Als ik dat zou moeten doen kunnen ze maar best de MUG bestellen. Gelukkig worden onze trainingen op maat gemaakt en mocht ik wat anders doen. Voor mij stonden vier reeksen op het programma. Elke reeks bestond uit een 200 gevolgd door een honderd meter joggen, meteen gevolgd door een 300. Tussen de reeksen kreeg ik 3 minuten rust. Het was ook zwaar genoeg maar ondanks mijn zware benen draaide ik mooie tijden. De warming-up had me soepel genoeg gekregen en de vorm is echt komende waardoor het afzien bijna een lekkernij wordt. Ik liep mijn 200en in een gemiddelde van 30-31 seconden met één uitschieter in 29. De 300en liep ik in 48-49 en de laatste in 44. Geen supertijden natuurlijk maar ik had een goed gevoel achteraf. De recuperatie tussen en na de reeksen verliep heel vlot. Sarah had gelukkig Benediekt om zich aan op te trekken op de piste want Kim, die ziekjes was, beperkte zich tot een duurloop. Kim is onderwijzeres en vijf van haar kindjes zijn momenteel ziek. Ze had spierpijn en voelde zich koortsig. Dat wijst allemaal in de richting van een eerste griep. Ik ben ingeënt en hoop er deze winter van gespaard te blijven.
Het voordeel van thuis te werken is dat je veel meer tijd hebt. Deze week is dat voor mij tot en met woensdag het geval. Twee uur aan verplaatsingen spaar je zo uit. je wordt niet gestoord en je kan je beter concentreren. Aan de andere kant mis je al snel het menselijk contact met je collega's. Alleen is maar alleen natuurlijk. Maar het werkt. Ik ben aan een nieuw project bezig en het gaat goed vooruit. Net voor het donker begon te worden ben ik ook nog gaan duurlopen in het Vrijbroekpark. Rond deze tijd van het jaar loopt daar geen kat rond. Ik kwam welgeteld twee andere lopers (waaronder Roger Van Loo) en een man met een Labrador tegen. Ik vond het vooral in het begin bitterkoud. Na enkele kilometers kreeg ik het al wat warmer maar het draaide verdorie van geen kanten. Waarschijnlijk betaal ik nu een beetje die twee achtereenvolgende zware trainingen. Maar het moet, hé... Trouwens, bij de versnellingen kwamen de souplesse en mijn foulée weer boven drijven en daar gaat het tenslotte om. Ik wil wel bij elke duurloop pijn hebben en stijf zijn als ik daarna maar vlieg tijdens de wedstrijden. Ik liep vandaag 10 km in 45 minuten. Da's net iets sneller dan mijn duurloopjes in Machelen maar het is dan ook een totaal ander parcours. Ondertussen is het avond en leg ik de laatste hand aan het vernieuwde clubblad van RAM. Het was leuk om te doen. Alleen die uitslagen uittikken, daar moet ik toch nog wat op vinden. Het heeft me deze keer uren gekost. Waarschijnlijk ligt de oplossing in het systematisch bijhouden en verwerken van de uitslagen, maar dat ligt niet zo in mijn aard... Ik las ook dat de lentemeeting van RAM op de Nekker doorgaat op woensdag 20 mei. Ik zal deze keer kunnen meelopen want het BK Masters valt in 2009 pas op 30 mei. Dit jaar waren er slechts twee dagen tussen de meeting van Mechelen en het BK en ik verkoos om geen enkel risico te nemen. Mei wordt voor mij al een echte piekmaand met de interclub bij de seniors op mijn verjaardag en drie dagen later een 1000m op de Nekker. Misschien willen mijn trainingspartners wel voor me hazen? BR 1000m M50=2.40.12! Da's scherp, hé mannen maar misschien lukt het met jullie hulp wel! Tien dagen later is het dan mijn eerste BK bij de M50. Ik ga toch nog moeten wennen aan dat cijfer...
Natuurlijk stonden er nog Rammertjes aan de start vandaag. Bij de benjamins won Marthe al voor de tweede keer dit seizoen en onze kleine delegatie liet zich weer in de goede zin opmerken door vooral in de breedte heel goed te scoren. Jo viel net buiten het podium maar ik zie hem op training bezig en weet dat hij er aan komt. Net als Eline is Jo bijzonder enthousiast. Het is een kwestie van weken. Ook Moon liep vandaag een schitterende wedstrijd. Tegen de tweedejaars was hij er voor de start niet gerust in maar hij zat meteen goed voorin. Op een moeilijk parcours met veel putten, koeienvlaaien, (Ik moet zijn spikes nog kuisen!!!) molshopen, bochten, mensen die in de weg lopen, prikkeldraad, modder en een brugje kon hij goed standhouden. In de laatste honderden meters haalde hij zijn superwapen dan nog eens boven. Hij liep in de voorlaatste bocht in vijfde stelling maar spurtte zich nog naar een derde plaats (op 78 vertrekkers) allround en een tweede bij de eerstejaars op respectievelijk twee en één seconde van de jongens voor hem. Het was een bizarre uitslag met maar liefst vier eerstejaars bij de vijf eerste. Het zegt veel over de kwaliteit van de lichting 1999. Een minpunt op deze cross was de afstand tussen het parcours en de prijsuitreiking. Terwijl naast de piste aan het parcours een grote lege cafetaria zich waarschijnlijk nog staat af te vragen wat ze ROBA misdaan heeft moesten alle deelnemers en begeleiders naar het centrum van het dorp. Daardoor hebben we een heleboel anderen niet kunnen zien lopen. Spijtig en foei ROBA!
Eindelijk weer eens een stralende zon op de afspraak in Wespelaar dat vandaag het decor was van een unieke prestatie. Onze immer vrolijke en lachende Eline won er haar eerste cross ooit. Dat ze kan lopen weten we al lang maar nu kan ze ook winnen. Bij de jeugdcategorieën liepen vandaag de eerste- en tweedejaars samen. Dat is vooral voor de eerstejaars niet altijd van de poes. Bovendien is het niet steeds overzichtelijk. Eline vond het blijkbaar best want ze ging van in de start goed mee met enkele grotere meisjes. Toen ze op het einde enkele achtervolgers voelde naderen zette ze haar ultieme aanval in. Ze eindigde zo derde na twee tweedejaarsminiemen. De buit was binnen en ik moet toegeven dat er behoorlijk wat euforie was bij haar fans. Frank en ik vlogen mekaar zelfs in de armen. Ik denk dat haar traditioneel al rode wangen achteraf nog roder zagen van alle kussen die ze mocht ontvangen. Eline, da's talent gekoppeld aan werklust en enthousiasme. Proficiat Elineke. We zijn heel trots!
Vanochtend pikte ik Kim op en trokken we naar Hazewinkel waar we om tien uur hadden afgesproken met Kjell, Ewoud en Magda. Ik kende die buurt nog wel van toen ik fietste maar had er nog nooit zelf gelopen. Onze opwarming deden we op een mooi pad in dolomietgrind. Er stonden wel wat plassen en Kjell en ik vonden het nodig om bij elk obstakel onze veerkracht uit te testen. het moet een schoon zicht geweest zijn. Met twee synchroon over de plassen zweven, het heeft wat van waterballet maar bon... Na de lenigheidsoefeningen en de versnellingen moesten we van Magda onze spikes aantrekken. Ewoud had zijn spikes niet bij en moest de training op zijn gewone loopschoenen afwerken. Magda had het parcours dat zo'n 830m bedraagt verkend en vond het vooral in de bochten te gevaarlijk. We vertrokken! Kjell op kop en ik in zijn zog, net alsof het een pistetraining betrof. Het eerste stuk liet dat perfect toe want dat lag mooi vlak en droog. Na 200m draai je echter naar rechts en wordt het pas zwaar. Een smal en zigzaggend op en neergaand pad vol modderstroken werd ons deel. Ik volgde vlot maar liet na de tweede bocht toch enkele meters tussen Kjell en ik, kwestie van te zien waar ik mijn voeten moest en kon zetten. Op zo'n parcours mag je niet te veel denken en eigenlijk ga je gewoon overal door. We kwamen bij Magda die op het vlakke wegje stond uit in 2.21. 'Oei', zei Kjell, 'da's te snel'. Hij wist uit ervaring dat zo'n snelheid geen tien keer kon worden herhaald. Hij moest er inderdaad tien doen met een tweehonderd metertjes joggen tussen. Kim moest er zes doen en tussendoor ook telkens 200m joggen. Ewoud en ik slechts vier maar met 200m stappen tussen. Uiteraard moesten de onze sneller dan die van de afstandslopers. Ewoud en ik vertrokken voor onze tweede en ik voelde meteen dat hij terrein verloor door de aard van het parcours. Door die modder en de plassen klieven doe je beter met je spikes aan. Ik vond het wel leuk om mijn crosspikes te kunnen bovenhalen want die lijken na drie jaar nog steeds vers uit de winkel te komen. (Na vandaag is dat dus niet meer zo en gelukkig maar!) De enige cross die ik jaarlijks loop is die van Kapelle en die bestellen altijd goed weer, dus... Mijn tweede run ging goed maar ik had de indruk dat ik door het wegvallen van mijn haas een stuk trager ging. Mijn benen deden al pijn en ik verwachtte een teleurstellende chrono. Maar nu kwam de vlakke droge strook op het einde en ik had nog genoeg 'jus' om die voluit te blijven nemen. Ik kwam uit in 2.18. Super gewoon! Ewoud volgde op een kleine afstand maar je moet rekenen dat hij op zijn sloefen in elke bocht een paar seconden verspeelde. Bij mijn derde en vooral de vierde run had ik soms het gevoel dat ik volledig ging stilvallen en ik verwachtte dan ook telkens een tegenvallende tijd. Maar kijk, twee maal 2.22. Mijn goede benen van gisteren waren er nog steeds. Morgen mag ik wel rusten en uiteindelijk is het voor mij wel nuttig om af en toe twee zware trainingen achter elkaar te programmeren met het ook op het WK in Finland van volgend jaar. Daar moet ik drie 800en lopen op vier dagen. Ik heb dat nog nooit gedaan en zal daar nog de juiste trainingen voor moeten inlassen. Magda weet echter héél goed waar ze mee bezig is en heeft waarschijnlijk bewust geopteerd om nu reeds zo'n training te voorzien. Toen Kim en Kjell hun reeks hadden afgewerkt liepen we samen nog wat los en vertrokken we weer naar huis. Deze namiddag wordt het boodschappen doen en daarna Moon helpen bouwen met het megabangelijk legoblokjespolitiekantoor dat de Sint vannacht heeft gebracht. Ook 'Coco' de papegaai die Noah heeft gekregen moet nog worden afgericht. Héhé, ook daar dienen papa's voor!
Vanavond was het snelheidstraining op de Nekker. Ik speelde eerst voor Sinterklaas en deelde Asics-mutsen uit aan mijn loopgroepje. Vanaf nu geen koude of rode oortjes meer en zo zijn we (na de vesten) nog meer uniform uitgerust. Na de opwarming, het stretchen en de versnellingen konden we er aan beginnen. Alleen Jasper hield zich afzijdig en beperkte zich tot een duurloopje, versnellingen en één 300 (in 42 seconden). Hij loopt zondag de korte cross in Bouchout (of zo). Voor Kim, Sarah, Ewoud, Kjell en ik werden het 150en. Vijftig meter inlopen en 100m spurten. Ik was benieuwd want vorige week had ik mijn snelheidstraining moeten onderbreken wegens een opkomende kramp. Al na de eerste spurt wist ik het: mijn benen waren vandaag gewoon super. Ik nam de tien 150en voor mijn rekening door telkens op kop te lopen. Onze chrono's waren uitstekend: telkens 13 seconden en de laatste in 11. Door Magda handgeklokt vanaf het moment dat we versnellen, twee factoren die waarschijnlijk voor enige correctie vatbaar zijn. Al bij al een uitstekende test. Ik heb aan snelheid niets ingeboet. In vergelijking met andere winters ben ik goed bezig en blijf ik voorlopig gespaard van ziektes. (Hout vasthouden!) Ik vrees alleen voor morgen. Doorgaans ben ik heel stijf daags na een snelheidstraining maar elke zaterdag is in principe mijn rustdag en dan kan het zo geen kwaad. Uitzonderlijk ga ik morgen echter mee naar Hazewinkel ipv zondagochtend naar Mechelen te trekken. Het wordt daar een zware moddertraining want Magda heeft ons gezegd dat we onze crossspikes moeten aantrekken. Ik ben benieuwd.
Donderdagavond in het park van Machelen. Drie kwartier lang lopen Kim en ik op het zeshonderd meter lange parcours van het park. Al pratend vliegt de tijd natuurlijk. Voor allebei is het de ideale duurloop. Kim loopt waarschijnlijk iets sneller dan haar normaal duurlooptempo en ik wat trager, wat beter is voor een halve-fondloper. Na het lopen komt het stretchen. Dat gebeurt doorgaans aan het standbeeld. Wie duikt daar plots uit het donker op? Magda, onze coach. We wisten wel dat ze in de buurt was want ze geeft ook training in Machelen, o.a. op donderdagavond. 'Awel, ken jij geen mensen meer?' , riep ik. Ze had ons in het donker gewoon niet zien staan met onze nieuwe zwarte asics uitrustingen. Samen met Magda liepen we nog een tiental minuten door het park. Daarna vergezelden we haar naar de piste waar ze ons wat uitleg gaf over de club en hun manier van werken. Het grappige was dat daar enkele mensen zitten die ik ken. Eén van hen kwam zelfs vragen of we interesse hadden in de club van Machelen. Ik heb eens gelachen. De rest van de avond bracht ik met mijn collega's van Feeling Wonen door in een uitstekend aziatisch restaurant achter de grote markt. Een schitterende keuze bleek het te zijn. Het decor was sober en de baas een soort confuciusachtige figuur met heel veel humor. De spijzen waren daarenboven overheerlijk. Een aanrader. Ik was rond de twaalven thuis maar kon niet meteen gaan slapen. Kim heeft me haar boek 'Ik, Sven Nys' geleend. Ik bladerde naar het begin en was meteen verloren. Rond twee uur deed ik alle lichten uit... en om zes uur ging de wekker.
De zon scheen vandaag warempel een beetje. Niet te fel en ideaal dus voor buitenopnames. ik trok dan ook iets na de middag naar Mechelen voor de laatste shots met het oog op onze reportage in het januarinummer van Feeling Wonen. Na het fotograferen snelde ik nog naar het Vrijbroekpark voor een korte duurloop. Ik liep er een half uurtje rustig los, stretchte en deed mijn versnellingen. Daarna ging het huiswaarts en na het avondeten vertrokken we naar de Nekker voor de woensdagtraining. Bruno is ziek en ik had hem om een programma gevraagd. Hij mailde me enkele ideeën en ik opteerde voor één ervan. Noah zat in de groep kleintjes die met Sarah trainen maar Moon zat natuurlijk bij de lopers die het met mij als trainer moesten doen. Zoals voorgesteld door Bruno oefenden we eerst op versnellingen. Ik had kegeltjes geplaatst om hen te doen begrijpen dat ze geleidelijk moeten versnellen. Tot vandaag waren versnellingen bij die mannekens pure sprints. Vandaag deden ze het uitstekend. Mits nog enkele herhalingen volgende trainingen zullen ze dat vrij snel onder de knie hebben. Tweede oefening werd een parcours van zo'n 300m lang, afgetekend door kegels, met een heuvel en een zestal hordes (per 2)verdeeld over de hele afstand. Ze liepen in twee groepjes. Terwijl de ene groep liep kon de andere dus rusten. Ik liet ze drie keer drie toertjes lopen. Ik wilde ze daarna ook nog twee keer twee toertjes laten lopen maar daar hadden we geen tijd meer voor. Ook hier ging het perfect. (Ik liet ze niet samen vertrekken maar met een vijftiental meter tussen.) Aanvankelijk zagen we vooral in de groep van Moon en Eline een beetje concurrentie maar doorgaans werd er goed op het tempo gelet. Jo en ik grapten over het feit dat wanneer Eline op kop liep, ze gedurig achteruit keek om te zien waar Moon bleef en Moon keek steeds achteruit naar Eline wanneer hij op kop liep. Ik zei tegen Jo: 'dat zal wat geven als die twee later getrouwd zullen zijn, hahaha.' Er werd snel maar niet té snel gelopen. En belangrijk detail, de laatste serie was bij iedereen ongeveer even snel als de eerste. Goed getraind, jongens en meisjes.
We waren op tijd terug van de zee en ik besloot om toch nog te gaan trainen op de Nekker. Het heeft me goed gedaan om in de wind en de regen door diepe inspanningen het verdriet en de emoties even weg te spoelen. Op het programma stonden vandaag 400en. Voor Kjell weer een serieus aantal en het was duidelijk dat hij de Cross-Cup nog niet helemaal had verteerd. Ik heb hem nog nooit zo kapot gezien na een training. Ook Kim en Sarah deden 400en en ik had het geluk om mijn series samen met Jasper te kunnen doen. Er stond een stevige wind en ik had vandaag duidelijk teveel aan de koffie gezeten. (Het heet niet voor niets koffietafel!) Jasper liep de drie series van telkens twee 400en (met 100m joggen tussen) op kop. Ik voelde me vandaag niet in staat om op kop te lopen. De traagste liepen we in 1.07 en de snelste (laatste) in 1.04. Goed genoeg in zo'n weersomstandigheden. Morgen wordt het een korte duurloop en donderdag een recuperatieduurloop van een 45 minuten.
Vandaag hebben we in familiekring afscheid genomen van Louise Graser, mijn oma en meter. De kleine kerkdienst was bijzonder mooi. De jonge en moderne pastoor heeft ons een prachtig afscheid aan Bobonne geschonken. Een sobere plechtigheid in een serene maar tegelijk losse sfeer omdat hij ons allen op een gegeven ogenblik uitnodigde om met hem in een kring rond de kist te komen staan. We hadden vanaf dat ogenblik het gevoel dat we niet alleen stonden met ons verdriet. Het heeft de band tussen alle aanwezigen nog vergroot en voor de laatste keer was bobonne onder ons. Ik heb mijn korte boodschap aan mijn meter mogen voorlezen, in het frans want met haar sprak ik altijd frans, en de kinderen mochten hun eigen bloemstukje op de kist plaatsen. De pastoor deed ongelooflijk zijn best naar de kinderen toe (in de kring stonden ze naast hem) en sprak hen meermaals aan om hen in voor hen begrijpbare taal uit te leggen wat hij ging doen. Het voorlezen van mijn tekst was mijn manier om afscheid te nemen. Het was naar haar dat ik mijn woorden richtte en op de ene of andere manier had ik het gevoel dat ze me kon horen.
Gisteren was er nog Hot News te rapen op het sportfront. Evelien won in het rope-skippen de Masterstitel in het verre Oudenaarde. Dat was minder ver dan Roeselare waar Kjell (haar boy-friend!) had zitten sterven op het parcours van de Cross-Cup. Toch was Kjell véél vroeger thuis. Bij de Rope-Skipping moet je blijkbaar een hele dag wachten op een uitslag. Waarschijnlijk een trucje om via de 'food & beverage' aan het nodige geld te geraken om de accomodatie te betalen. De accomodatie in Roeselare oogde groots maar was schandalig. Na de wedstrijden moesten de atleten zich eender waar omkleden want nergens was er echt plaats voorzien. Ik heb zelden zo'n chaos gezien. Wat wel in orde was waren de 'afgetrainde' terreinbewakers waar ik tijdens 'Kjell's wedstrijd verbaal mee in de klinch ging. 'Hé doarre, van de terrin weh'. Ik: 'wablief? Ik versta u niet?' En ik ging rustig verder over het voetbalveld. Toen stond ik oog in oog met de plaatselijke 'buik'. Die man begon te roepen dat ik van het veld af moest. Tja, dat was natuurlijk niet naar mijn goesting en ik antwoordde de man dat hij niet moest zeveren want dat zijn veldjes nog te schoon waren voor zo'n jeannettensport als voetbal. Hij werd vuurrood en toen dacht ik 'maak ik hem nu af? Waarom niet!' 'Zelfs de benjamins zouden de spelers van jullie eerste ploeg hebben naar huis gelopen.' Stout, ik weet het, maar ik ben allergisch aan mensen die denken dat voetbal de enige sport is. Wij weten natuurlijk beter. Gisteren liep Kim een wedstrijd Oriëntatielopen. Ze was gestart voor de fun maar tegen haar natuur in lopen kon ze natuurlijk niet. Dus ging ze er maar voor én won. Wat een madam! Ik trok deze middag naar het park van Machelen. Het regende lichtjes maar het hinderde me allerminst. Ik liep een goeie veertig minuten aan een gemiddelde van dertien per uur. In gedachten was ik mijn tekstje aan het opstellen die ik morgen tijdens de begrafenisplechtigheid van mijn oma ga voorlezen. Zo vloog de tijd. Terug op de redactie schreef ik snel mijn ideeën op en vanavond heb ik het uitgewerkt. Het wordt een mix van humor en emoties. Ik had vandaag echt goeie benen. Ik vraag me af of dat niet komt omdat ik gisteren na mijn ochtendtraining nog heel wat heen en weer heb gelopen in Roeselare. (Om te supporteren en om aan de boze opzichters te ontsnappen, hahaha...) Zo werd ik niet stram en stijf maar bleef ik eerder soepel. Wie zal het zeggen? Ik las daarnet dat de BVV interclub bij de seniors op 17 mei doorgaat. Dat is de dag van mijn vijftigste verjaardag. Ik hoop dat ik de 800m mag lopen. Het zou wat zijn om op de eerste dag bij de masters 50 reeds een Belgisch Record te lopen.Een mooi doel, niet?
Gisteren was het voor mij op loopgebied een rustdag maar ik had toch stijve benen toen ik vanochtend aan mijn training begon. Ik had gisteren op de cross gedurig op en af zitten lopen en dat was er vandaag nog aan te voelen. Toen we gisteren in Raversijde naast Oostende toekwamen was het reeds goed donker. Het was er vooral heel koud en dus trokken Moon, Kjell en ik met een snelle tred naar de plaatselijke Wok-gelegenheid. Moon was onder de indruk van de Chinese wokvirtuoos met koksmuts. Vooral de hoge vlammen vond hij zeer cool. (Eerder warm vond ik, maar bon!) Terug thuis speelde hij nog wat op de Wii en keken Kjell en ik naar atletiekfoto's uit mijn archief. We kropen op tijd onder de wol want het zou al vroeg genoeg ochtend zijn. De wekker werd op zeven uur gezet want Kjell wilde nog wat studeren en ik wilde absoluut de foto's van gisteren bewerken in photoshop. Toen ik terugkwam van de bakker zat Moon al in de zetel op Kjell's Wii te spelen. Ik dacht dat hij lang ging uitslapen maar dat was vandaag blijkbaar niet mogelijk. Het was voor Moon allemaal te spannend. Ik moest vandaag dus alleen trainen. Een groot verschil met de gezellige zondagochtendtrainingen met de ganse groep in het Vrijbroekpark. Ik trok naar het kleine park en natuurgebied naast het domein van Prins Karel. Daar vond ik een soort driehoekig parcours dat ongeveer vijfhonderd meter lang was. Ik warmde zo'n twintig minuten op en koos een bank uit voor mijn lenigheidoefeningen. Het was ondertussen beginnen miezeren en een bank is dan nog net iets aangenamer dan de natte grond. Mijn training bestond uit 6 volledige rondes van 500m met telkens een 250m joggen tussen. Ik zocht bewust de verzuring op en ik moet toegeven dat ik die wel degelijk ben tegengekomen. De laatste 500 was er eentje van harken en trekken. Goed gewerkt, dacht ik en ik liep nog een kwartiertje uit. Na het middageten, een lekkere pastaschotel, vertrokken we naar Roeselare. De regen onderweg voorspelde niet veel goeds. Het parcours lag er inderdaad verschrikkelijk bij. De modder lag over het hele parcours en de lopers moesten op sommige plaatsen tot in de enkels door de plassen. Kjell kende geen superstart. Ik stond goed opgesteld om de start van nabij te kunnen volgen en zag hem wat weggedrumd worden door de lopers naast hem. De wedstrijd werd door Pieter Desmet gedomineerd én gewonnen. Achter hem woedde de strijd voor de EK-plaatsen maar het was ook vechten tegen de kou, het water en de diepe modder. Het regende ook opgaves. Moon en ik zagen zo Krijn Van Koolwijk totaal ontredderd en verkleumd voor onze neus uit de wedstrijd stappen. Kjell liep dapper de wedstrijd uit ondanks verschrikkelijke pijn in beide voeten. Hij werd uiteindelijk 34e en 8e belofte. Hij is er niet bij op het EK maar dat was wel ingecalculeerd. Drie jaar is hij nog belofte. Kjell timmert rustig aan de weg en stap voor stap wordt hij beter en sterker. Het opent perspectieven.
Het WE stond helemaal in het teken van de Cross. Vandaag werd in Vilvoorde de jaarlijkse Spartaveldloop gehouden in domein 'De drie fonteinen'. De crossers vonden er niet alleen een zwaar parcours met een aantal kuitenbijters, maar ook langere afstanden dan eerst aangegeven. Zo moest Moon bij de pupillen bijna 1700m lopen. Een beetje van het goede teveel, vind ik persoonlijk, zeker op zo'n zwaar parcours. Bij de verkenning van de omloop hadden Stefan en ik de jongste crossers gewezen op de verborgen gevaren. Veel stenen lagen verstopt onder modder en bladeren maar op andere plekken staken de stenen gewoon zichtbaar naar de lopers te loeren van 'kom, val maar over mij!'. Moon had tijdens zijn race gewoon pech. Hij verdraaide zijn rechtervoet op zo'n oude kassei en hinkte na de aankomst tot aan de tent waar hij een zalfje kreeg aangeboden. Zijn voet was vanavond trouwens behoorlijk gezwollen. Hij had het nochtans uitstekend gedaan, hoor! Meteen mee in de voorwacht en gemakkelijk lopend tot aan de fatale uitschuiver. In de laatste bergop kwam hij nog terug tot in het zog van de drie koplopers maar toen begonnen ze te spurten en was het kalf verdronken. Toch nog een mooie vierde plaats als beloning. Alle rammertjes deden het trouwens voortreffelijk. Ik ga ze niet allemaal vernoemen maar ik denk in de eerste plaats aan Eline die tweede werd nadat ze de hele wedstrijd had gedomineerd en op kop gelopen. De sluwe winnares van vorig jaar volgde echter in Eline's spoor (Zonder ook maar één keer over te nemen) en op enkele honderden meters van de meet versnelde ze om zegevierend aan te komen. Het is een goeie leerschool voor ons Elineke. Ze is nu al zoveel sterker geworden en kan al een hele wedstrijd haar eigen tempo opleggen. Dat op zich vind ik reeds fenomenaal. Ook Jo wil ik een speciale vermelding geven. Sinds ik hem op woensdagavond onder mijn hoede heb op training zie ik hem groeien. Ik voorspelde dat hij zou meespelen voor het podium en hij deed het. Hij draaide de hele tijd soepel mee in de kopgroep. Pas op het allerlaatste moment moest hij passen. Hij werd nu mooi vijfde maar binnenkort is hij waarschijnlijk een vaste podiumklant. Wie bij de jongens wel op het podium stond was onze nieuwe trainingspartner, Tom. In Mechelen was hij derde en nu tweede. Hij wedijverde bij de scholieren tot in de laatste honderd meter voor de overwinning. Zijn eerste zege kan niet lang uitblijven. De wedstrijd bij de dames groepeerde de Juniores, Senioren en Masters. Het was dan ook een imposant peloton met Sarah, Kim, Bénédicte, Hilde, Bernadette, Christine en nog veel meer Rammadammen aan de start. Kim zat meteen goed mee en liep een prachtige wedstrijd. Vooraan koos Master Corine Debaets meteen het hazenpad maar achter haar bleef het achtervolgend groepje nog geruime tijd samen. Pas half koers moest Kim wat terrein prijsgeven. Ze werd mooi zevende en als ik me niet vergis vierde bij de Seniors. Ook Jasper liep gisteren in Vilvoorde . Er was geen korte cross en dus moest hij de volle 8500 meter meelopen. Zo'n lange cross is helemaal zijn specialiteit niet en daarom vind ik dat hij het uitstekend heeft gedaan. Hij viel daarenboven nog in het bos. Volgens getuigen ging daar één of andere geheimzinnig dansje mee gepaard maar daar hebben we spijtig genoeg geen foto's van, hahaha. We zagen nog net de mannelijke masters met onze Stefan mooi vooraan de start nemen. Daarna trokken Moon en ik naar de auto. We pikten Kjell op in Hombeek en vertrokken naar Oostende.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
