Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
20-11-2008
Het begint te korten...
Er leek vandaag geen einde te komen aan mijn duurloop. Hij duurde nochtans maar een half uur. Gisteren liep ik vijftig minuten maar door het aangename gezelschap vloog de tijd. Kim was meegereden tot bij Running Mate en nadien trainden we samen in het park van Machelen. Mijn knieprobleem lijkt zich ook wat te stabiliseren. Zolang het niet verergerd en ik kan blijven trainen is er op zich geen probleem. Alleen mag ik me nu niet te veel misstapjes meer veroorloven. Mijn eerste indoorwedstrijd, een 1000m, loop ik op 27 december. Ik ben echt benieuwd naar mijn prestatie op die afstand. Ik heb nog nooit een 1000m gelopen en het clubrecord mag er wat mij betreft aan geloven. Het staat nu op 2.46.73 en dat mag in principe geen enkel probleem zijn. Een dag later ga ik waarschijnlijk starten op de 4km van de corrida van Leuven. Een week later staat het PK Indoor op het programma. Ik dacht stiekem aan een dubbel 400-800 maar de 400 wordt net voor de 800 gelopen en da's toch net wat van het goede teveel. Ik ga dus enkel voor de titel op de 800m. Traditioneel is dat de allerlaatste wedstrijd van de dag (19.45u). De meeste mensen zijn dan al naar huis en je loopt praktisch voor een lege zaal. Het voordeel is wel dat je heel goed hoort wie er aan het supporteren is. Achteraf kan je diegenen die niet hebben geroepen op het matje roepen, hahaha. Na het PK is het weer even wachten tot de volgende wedstrijd. Op 31 januari staat alweer een 800 geprogrammeerd en die dag wil ik resoluut voor een goede chrono gaan. Het BR indoor staat momenteel op naam van mijn kameraad Marc Masschelein: 2.02.20. Dat is bijzonder scherp want in de winter heeft iedereen het al moeilijker om aan toptijden te geraken. Ik heb nog nooit écht goed gelopen in de winter. Het is wat mij betreft een seizoen vol hindernissen. De kou laat ook niet toe om steeds voluit te gaan op training en dus is mijn beste chrono op 800m maar 2.03.94. Als ik die wat kan verbeteren zal ik al tevreden zijn. Een kleine maand later, op 28 februari, staat het BK Indoor bij de masters op het programma. De 800m wedstrijden starten op 13.30. Daarna zit de indoorwinter er voor mij al op en wordt het reikhalzend uitkijken naar het zomerseizoen. I can't wait...
Na tien dagen verplicht duurlopen en kilometervreten door die weerspannige rechterknie keerde ik vandaag voor het eerst weer (en met een bang hart) naar de piste. Bij de opwarming ondervond ik nog wel wat hinder maar de versnellingen rolden goed. We verzamelden rond Magda om ons menu te aanhoren. Ik hoopte op 200en of 300en. Er na tien dagen op een rustige manier weer aan beginnen was mijn redenering. Magda hield er een andere theorie op na. Net omdat ik tien dagen geen pistewerk had gedaan moest het wat zwaarder: drie series van 2x500m . Tussen de 500en slechts 100m joggen en tussen de series drie minuutjes herstel. Gelukkig had ik Jasper als locomotief want vandaag zat er voor mij niet meer in dan kolenwagonnetje spelen. De eerste vier gingen nog prima maar vanaf de vijfde was het net of ik mijn longen niet meer volledig kon vullen met zuurstof. De benen en het hoofd wilden mee maar mijn ademhaling wilde niet 100% meewerken. Ik moet er wel bij vertellen dat ik medicijnen neem en vorige nacht door mijn gehoest amper een oog heb dichtgedaan. Onze snelste 500 was vandaag 1.26. Geen supertijden dus voor Jasper en ik maar we hadden allebei een excuus. (Jasper liep eergisteren een wedstrijd!) De anderen mochten wel 300en lopen. Kjell moest er weer een stuk of honderd. Kim en Sarah wat minder en Rosanne nog wat minder. Ondertussen is het gespreksonderwerp natuurlijk de geplande paasstage. Nu alles lijkt in orde te komen is iedereen nog enthousiaster. Ook de spurtersgroep rond Johan Wonninck zal van de partij zijn. Dat brengt onze groep voor Aix op 15 deelnemers. Ik ben vandaag ook begonnen aan de opmaak van het Clubblad. Na jaren van trouwe dienst heeft Paul Van Nuffel mij de fakkel doorgegeven. Door mijn professionele achtergrond (Ik lay-out al meer dan 20 jaar tijdschriften) kan ik niet anders dan te proberen om het Ramblaadje in een nieuw kleedje te steken en er een persoonlijke touch aan te geven. Ik hoop dat het lukt. Het volgende nummer verschijnt half december. Ik heb dus nog even tijd maar ik weet uit ervaring dat alles steeds op het laatste moment komt en dus heb ik er alle baat bij om de maquette reeds op voorhand te maken. Trouwens, beste blogbezoekers, wie zich geroepen voelt om iets te schrijven is bij deze van harte. Neem potlood en papier en begin er maar aan...
Vanmorgen was het bitter koud. Ik zit de hele dag binnen op de redactie en door de airco weet je eigenlijk niet goed hoe warm of koud het buiten wel is. Dus kleedde ik me om twaalf uur lekker warm aan om deze middag in het park van Machelen te gaan loslopen. In mijn auto zag ik dat het vijftien graden was en ik heb me dus kapotgezweet. Een half uurtje joggen, stretchen en vier versnellingen. Meer hoefde vandaag niet. De hinder aan mijn knie en de zones errond lijkt niet te verergeren. Morgen probeer ik het op de piste. Ik kreeg vandaag een antwoord op mijn twee mails naar Aix ivm onze paasstage. De vriendelijke voorzitter van de 'Office Municipale des sports' maakt er blijkbaar een erezaak van om ons op hun mooie piste in maximale omstandigheden te laten trainen. Hij heeft persoonlijk de plaatselijke Atletiekvereniging en de verantwoordelijke van de installaties gecontacteerd. Het feit dat hij zelf een ex-halve fondloper is zal niet vreemd zijn aan zijn enthousiasme. De plaatselijke afdeling van de 'Creps' heeft ondertussen ook onze reservaties bevestigd. Paul Cézanne, here we come...
Het jachtseizoen is al enige tijd geopend. Ik hou van veel sporten maar levende wezens doden is naar mijn normen géén sport. Ik huiver elke keer dat ik weer jagers in de velden zie. In mijn aanvangsperiode als loper deed ik geregeld mijn korte duurlopen in Eppegem. Ik volgde dan meestal het parcours van de plaatselijke wielerwedstrijd. (Een toerke van zo'n zeven km.) Het eerste stuk is een lange rechte baan richting Verbrande Brug. Aan de manège draait het dan naar rechts en dan loop je kilometers door de velden. Op een dag zag ik enkele 4x4 wagens op een rijtje langs de weg staan. Een dozijn mannen maakten aanstalten om op een rij de velden in te trekken en een viertal jachthonden zaten opgewonden heen en weer te draaien. Ik kon het niet laten om hen iets toe te roepen. Tenslotte was ik maar een jogger en ze zagen er niet uit alsof ze me ook maar tien meter zouden kunnen volgen. En dus waagde ik een uitspraak: 'om op onschuldige beesten te schieten moet ge nogal dapper zijn' of zoiets. Waarop meteen enkele gasten terugriepen van 'onnozel manneke' en erger. Door het tumult dat ontstond werden de honden hypernerveus en kwamen in mijn richting. Ze zagen er niet echt gevaarlijk uit en ik begon ze te lokken terwijl ik mijn pas versnelde. Voor ik het wist zat ik te spurten met de vier honden achter mij. De jagers waren eerst aan het lachen maar begonnen even later hun beesten terug te roepen. Niets aan te doen, de honden waren te opgewonden en bleven me volgen. Een vijftal bochten en zeker een kilometer verder kwamen ze tot stilstand. Volgens mij hebben de jagers nog een hele poos op hun uitgeputte beesten moeten wachten. Ik was blij dat ik geen jeep achter mij zag aankomen. Enkele dagen later stond ik bij de bakker en kwam een man in maatpak binnen. Ik herkende in hem één van de jagers. Ik deed of mijn neus bloedde en zei beleefd goeiedag toen ik buitenging. Hij keek me vragend aan maar herkende me niet in burgerkleren. Gelukkig maar.
Moon heeft verleden week de knoop zelf doorgehakt. Tijdens de training had hij een zoveelste stamp gekregen op een moment dat de bal niet in de buurt was. Het leek voor hem de spreekwoordelijke druppel. Toen hij thuis was zei hij letterlijk: 'ik stop met voetballen'. Ik dacht dat hij dat in een opwelling zei, hij is tenslotte nog maar negen, en gaf hem nog een week bedenktijd. We zijn ondertussen een week verder en Moon is niet van gedachte veranderd. Hij gaf me zelfs nog een andere reden om te stoppen. Het werd hem allemaal een beetje te veel. Dit jaar was het zover gekomen dat er, op maandag na, elke dag werd getraind en dat er naast een match op zaterdag op ondag soms ook nog werd gelopen. Als kind wil je ook nog kunnen spelen. Ik denk persoonlijk ook dat hij hoofdzakelijk met voetballen was begonnen om bij zijn vrienden te zijn. Het voetballen zelf was bijzaak. Ik ben héél gelukkig dat hij deze beslissing zelf heeft genomen zonder dat ik heb moeten aandringen. Ik was van plan hem na dit seizoen voor de keuze te stellen maar dat zal dus niet meer moeten.
Vanochtend trotseerden we het hondenweer om in het Vrijbroekpark te trainen. Magda had voor iedereen 600en gepland in het rozenpark. Enkel Jasper, die deze namiddag in Duffel de korte cross liep en ikzelf waren vrijgesteld. Ik hield het, gezien mijn sluimerend knieprobleem, bij een duurloop. Vier ronden of 12km in 49 minuten. Normaal gezien heb ik geen enkel probleem met het alleen lopen maar vandaag heb ik me in de kou wel erg eenzaam gevoeld. Dat komt waarschijnlijk omdat ik wist dat de anderen op een boogscheut van mij wel samen konden werken. Na mijn duurloop trok ik ook naar het rozenpark. Ik was net een waterkieken dat de rest van het nest kwam vervoegen. Het begon plots zelfs nog harder te regenen. We werden allen nat tot op het bod. Stefan merkte zelfs op dat mijn muts nu meer een badmuts was. Het is niet leuk trainen in zo'n omstandigheden. Je kleren worden nat en koud en beginnen door al dat water zelfs zwaar te wegen. Sommigen hebben bij koud en vochtig weer geen problemen maar ik weet dat ik zelf nooit een maximale conditie zal bereiken in de winter. Ik heb warmte nodig. De hele winter sleep ik ook een verkoudheid mee. Die is nu aan het evolueren naar een soort sinusitis. Oppassen dus. Wie blijkbaar ook niet tegen vochtige kou kunnen zijn Sarah en Kim. Ze stonden er na hun 600en ook totaal verkleumd bij. Hopelijk krijgen we een droge winter. Droge kou is toch wel draaglijker dan natte. Schuilend onder een afdak van 'Blauwe regen' hebben we allen (Sarah, Kim, Ewoud, Stefan en ik) bevroren zitten wachten op Kjell die de langste training moest doen. Tien keer 600 en zijn laatste nog in 1.46. Ongelooflijk goed bezig. Hij vond het vandaag wel de zwaarste training die hij ooit voor de kiezen kreeg. The lucky bastard! Hij weet niet half hoeveel geluk hij heeft. Daarna hebben we nog allen samen uitgelopen. Samen uit, samen thuis. Daar zaten we deze namiddag waarschijnlijk allemaal voor de buis naar de Superprestige in Gavere te kijken. Het werd een leuke wedstrijd met een duel uit de oude doos. Het klinkt een beetje oneerbiedelijk maar het was verdorie wel lang geleden dat we Sven én Bart nog samen voor de overwinning hadden zien strijden. Ondertussen stond de radio ook op want Anderlecht was aan het spelen op Brugge. De beelden van daarnet bevestigden mijn indruk van deze namiddag. Club Brugge mag tevreden zijn met een punt. Jasper liep in Duffel in de modder de korte cross. de wedstrijd werd gewonnen door Mario Van Waeyenberge (Duffel). Jasper was tevreden met zijn wedstrijd. Hij kon Twee kilometer vlot mee maar moest daarna terrein prijsgeven. Hij werd 20e op 45 vertrekkers. Hans Janssens (Duffel) won de lange cross en Jan Blockx (Duffel) won zijn allerlaatste cross bij de masters. Bij de Juniors won ook een man van Duffel: Dieter Van streels. Vorige week had Marc Lauwers, onze speaker van dienst toch wel gelijk toen hij stelde dat ze bij Duffel niet voor niets 'Runners' op hun truitje dragen.
Als je in het Mechelse woont zijn er steevast een aantal bestemmingen waar de kinderen gedurig naar toe willen. Zo liggen bvb Planckendael en Technopolis op vijf minuten en ieder seizoen worden die plaatsen wel minstens één keer bezocht. Ook het speelgoedmuseum valt onder die categorie van vaak bezochte plekjes. Vandaag trokken we naar daar. Moon en Noah hebben zo hun favoriete spots. Noah trok meteen naar de Arc van Noah en Moon spurtte als het ware naar de 'Slag van Waterloo', een diorama van maar liefst acht op twee meter met duizenden soldaatjes op schaal 1/72e. (Moon en Noah noemen dat mini-soldaatjes!) Op het bovenste verdiep bezochten we de tentoonstelling '50 jaar Lego'. Een fantastische overzichtstentoonstelling over fantastisch speelgoed. 'Lego en Playmobil, de twee populairste merken in België' stond er vandaag in de krant. Dit jaar staat Playmobil trouwens bovenaan de lijst van het meest gevraagd speelgoed. Noah is totaal in de ban van al wat playmobil is. Iedere keer dat we in het speelgoedmuseum zijn neemt hij dan ook ruim de tijd om de Playmobil-vitrines te bewonderen. Er staan heel wat oudere collecties en vooral de scène met de eskimo's en het eiland van Robinson Crusoe vindt hij schitterend. Maar ja, onvindbaar tenzij op e-bay natuurlijk. Maar daar vragen ze dan woekerprijzen voor. Toen we buitenkwamen zagen we op weg naar de auto tal van mensen gepakt en gezakt van uit de richting van de Nekkerhal terugkomen. Daar vond vandaag een Brass-rommelmarkt plaats. Het was nog maar half vijf en dus trokken we te voet tot daar. We wandelden tussen de standjes en ieder zocht naar wat hem het meest interesseert natuurlijk. Moon zocht soldaatjes en Noah... de lijst is te lang om op te noemen. En toen gebeurde er een klein mirakel want wat stond er daar mooi uitgestald op een tafeltje? Het eiland van Robinson van Playmobil. Ik durfde de prijs amper te vragen maar toen ik het toch deed bleek de mevrouw al haar Playmobil voor een appel en een ei van de hand te doen. Ze had waarschijnlijk en gelukkig maar voor ons nog nooit van e-bay gehoord. Vanavond was Noah bijzonder kalm. Hij had het te druk met zijn nieuwe aanwinst. Toen hij ging slapen moest ik beloven om niets te verplaatsen. Ik zal er moeten over kruipen als ik nog wat TV wil kijken.
Ondanks het feit dat ik alleen mag duurlopen zat ik vanavond toch op de Nekker. De kinderen hadden blijkbaar een goede training nodig. Ze stonden weer zo hevig! Ik hield het bij de afgesproken duurloop. Ik wilde een achttal kilometer lopen maar toen Kim ineens naast mij opdook heb ik er maar enkele meer afgehaspeld. Na 10 km begon het in mijn onderrug en rond mijn rechterknie weer hevig te trekken en vond ik het wijselijk om er mee op te houden. Ik stretchte iets langer dan gewoonlijk en deed nog mijn vier versnellingen. Morgen rust ik. Moon en zijn groep zag ik passeren met Bruno. Ook zij waren aan het duurlopen. Noah zag ik verspringen. Hij gebruikte een vrij onorthodoxe techniek maar we spreken dan ook over een kruising tussen een aapje en een clown. Gisteren moest Hilde trouwens na schooltijd met Moon naar de dokter. Op school had hij reeds last gehad van buikpijn. Het bleek een virale buikinfectie te zijn. Niets ernstig maar in deze omstandigheden lijkt het me niet aangewezen om hem dit WE te laten crossen. Ik zal de bussen voor de supporters nog rap afbellen, hahaha. Moon vindt het erg want hij staat momenteel op de tweed plaats in de Antwerpse crosstrofee. Eline staat gedeeld eerste bij de Miniemen. Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moet je aan tenminste zes proeven hebben deelgenomen. Op het clubprogramma staan er maar vier. Er zal dus nog moeten worden geïnproviseerd. Kjell is zopas in het lang en in het breed geïnterviewd voor Atletiek Leven, het maandblad van de VAL. Ik ben benieuwd! Ondertussen nemen onze stageplannen voor Pasen 2009 concrete vormen aan. Onze keuze is gevallen op het mooie stadje Aix-en-Provence waar een prachtige piste ligt en waar we kunnen logeren in een centrum voor topsport. Ik nam reeds contact op met de voorzitter van de 'Office Municipale des Sports' en reserveerde onze kamers. Aix is de stad van Paul Cézanne. Het is daar dat hij ontelbare schilderijen maakte van de 'Mont Sainte Victoire'. Ik weet wat me te doen staat. Hopelijk is er in mijn sporttas nog wat plaats voor mijn tekenmateriaal.
Ik ben net terug van bij Peter, mijn kiné-esthéopaat-chiropractor en tegelijk opgelucht. De diagnose valt mee. Met mijn knie is niets aan de hand. Het probleem situeert zich aan de aanhechtingspezen achteraan tussen de knie en de hamstrings. (De oorzaak ligt zoals zoals gewoonlijk in de rug) Een kleine overbelasting die snel kan worden verholpen met extra oefeningen en een aangepast programma. Enkele dagen het trainen beperken tot duurlopen en pas volgende week opnieuw de piste op. Ik zal er niet van sterven. Deze middag heb ik trouwens mijn duurloop perfect kunnen afwerken. Veertig minuten voor zo'n 8,5 km. Da's mijn gewoon tempo en ik ondervond niet te veel hinder. Voorzichtigheidshalve heb ik mijn versnellingen met de rem op gedaan. Je moet het lot niet tarten. Nu nog van die vervloekte verkoudheid en keelpijn afgeraken en dan zal de zon in mijn hoofd ook wel weer schijnen. In de GVA van vandaag viel mijn oog op een titeltje boven een klein artikel met een nochtans belangrijke inhoud. Ulla Werbrouck die de tatami enkele jaren geleden inruilde voor een zitje in de kamer gaat een wetsvoorstel indienen om een apart statuut te creëren voor wie in zijn vrije tijd ook trainer is. Dat vind ik schitterend nieuws. Moest je niet bij die partij zijn, Ulla, zou ik nog op jou durven stemmen begot.
Vandaag verloor Wannes Van de Velde zijn strijd tegen de ziekte.Eenvoudig, eerlijk, poëtisch en volks waren zijn liedjes. Uit het leven gegrepen ook. Iedereen kon zich wel vinden in of identificeren met één van zijn teksten. Mijn favoriet liedje van hem hoorde ik voor het eerst in de film 'Home Sweet Home'. Ik vond het zo mooi dat ik op zoek ging naar de plaat. Na een toch wel vrij lange zoektocht (Hij stond nooit in de" top 30, hé!) vond ik de 33' plaat in Antwerpen (Waar anders?) bij Brabo records. Ik heb die plaat grijs gedraaid en ik moet toegeven dat 'Ik wil deze nacht in de straten verdwalen' het tot één van mijn lijfliederen heeft geschopt. Ik word er gewoon gelukkig van. Bedankt lieve dichter en vaarwel.
Er waren gisteren volgens diverse bronnen 'Men in black' in aktie op de Nekker! We hebben er zelfs foto's van ontvangen. Op dezelfde foto's zie je Moon's rush naar winst bij de pupillen. Er staan trouwens een massa foto's op de RAM-site. Ik had er niet meer of minder dan anders genomen. In totaal een 300-tal, waarvan ik ongeveer de helft bewerkt heb in Photoshop en daarna doorgestuurd naar onze webmaster. Jos, want zo heet hij was gisteren ongelooflijk vlijtig. In totaal had hij zo'n 1500 beelden geschoten. Je kan er natuurlijk niet zoveel op de website plaatsen maar zijn selectie mag gezien worden. Leuk voor iedereen is het feit dat hij de beelden in mapjes heeft onderverdeeld. Zo kan je meteen naar de wedstrijd die je interesseert. Vandaag heb ik mij beperkt tot wat loslopen met mijn groep lopertjes tijdens de avondtraining op de Nekker. Het gaat deze week van kwaad naar erger met mijn rechterknie. Ik voelde al enkele dagen een lichte hinder en sinds maandag is dat naar pijn geëvolueerd. Ik neem het zekere maar voor het onzekere en doe het bewust wat kalmer aan. De winter is nog lang. Morgen ga ik naar Peter, mijn kiné om een diagnose te laten stellen. Ik hoop dat het niet ernstig is en dat desnoods wat rust een oplossing zal bieden. Misschien is de oorzaak wel, zoals zo vaak het geval is, in mijn rug te zoeken. Afwachten. Op de Nekker koos Moon ervoor om bij Siebren te trainen en niet met mij aan het langere werk te beginnen. Na de cross van gisteren begreep ik wel dat ook hij het graag wat rustiger wilde houden. Hij kwam bedrogen uit want terwijl ik een rustige duurloop hield mocht Moon tussen de spelletjes door in totaal 4 keer een 300 lopen. Achteraf zei hij dat hij heel moe was. Ik heb hem uitgelegd dat dat aan hem lag. Ik heb hem zijn laatste 300 zien lopen in 56 seconden. Niemand vroeg hem om zo snel te gaan maar Moon is Moon en die gaat altijd voluit. Het zit gewoon in zijn karakter. Hij vroeg me na de training om eens naar de tussenstand van de Antwerpse crosstrofee te kijken. Ik wil zondag in Duffel lopen, zei hij. Ja maar, antwoordde ik, al die straffe lopers van Herentals gaan daar ook zijn. Zoveel te beter, zei Moon. Goed dan, zondag trekken we dus naar Duffel.
Massale opkomst voor onze 11 novembercross in Mechelen
De jaarlijkse 11 novembercross vond vandaag weer plaats op de Nekker. Thuis is het een half ziekenhuis (Hilde buikgriep en Noah een zware valling) en dus vertrokken slechts Moon en ik richting Mechelen. Het was er een drukte van jewelste. Er is enorm veel volk op deze cross afgekomen en volgens Jef, onze secretaris was dit qua opkomst de beste cross ooit. Onze RAM-atleten presteerden in de breedte héél goed. Reeds bij de eerste wedstrijd was het prijs want Nathan's kleinste zus Martha won de race bij de Benjamins meisjes. Voor mij was het spannend afwachten tot Moon mocht lopen. Gelukkig had ik mijn handen vol met foto's nemen, spikes aanvijzen, richtlijnen geven en Moon overtuigen dat hij het kon. Hij had namelijk één van zijn grote idolen (en concurrenten) bij de jeugd zien opdagen, nl. Dries Peeters, provinciaal kampioen op de 1000m (toen Moon tweede was) en in de ogen van Moon een superloper. Ik zei hem dat het niet was omdat hij Dries nog nooit had kunnen kloppen dat dat nooit zou gebeuren. 'Geloof er in en loop voor wat je waard bent, Dries is ook maar een jongen als jij', zei ik. 'Je bent slim genoeg en nu weet je wie je moet in het oog houden'. Moon knikte met zijn hoofd maar bibberde met zijn knieën. Ze stonden daar bij de eerstejaarspupillen met een hele groep aan de start. Brent, Jorne, Sébastien, Thijs, Sven, onze Moon en ik vergeet er misschien nog eentje. Running Class of 1999, een gouden lichting voor de RAM. Hopelijk kan die groep samen blijven groeien. Dan gaan we nog mooie dingen zien. De wedstrijd werd op gang geschoten en Moon spurtte zich naar de leiding. Ik stond in de eerste bocht en riep dat hij niet te gek moest doen. Hij lachtte eens naar mij en moet gedacht hebben: 'wie is hier de zot?' Een jongen van WIBO naam de leiding en in de verte zagen we dat die zich met Moon in zijn zog kon afscheiden van de rest. Achter hen vormde zich een groepje met Dries Peeters die de achtervolging leidde. Moon was gedurig aan het omkijken en toen hij zag dat de achtervolgers op het punt stonden om weer aan te sluiten viel hij zelf aan. Hij nam twintig meter maar was nog niet veilig. Van achter de rug van Dries sprong een jongen van Herentals (Bij de jeugd is Achilles blijkbaar een onuitputtelijke bron van talent!) in één ruk tot bij de Moon. Met zijn tweeën bedwongen ze de heuvel. Moon deelde een eerste prik uit maar de andere jongen reageerde snel. Bij het keerpunt viel Moon een tweede keer aan en ditmaal was het de goeie. Hij nam vijf meter. In de laatste bocht zette hij de eindspurt in en de buit was binnen. Achter hem spurtten ook zijn clubmakkers zich één voor één naar mooie ereplaatsen. Een collectieve prestatie om U tegen te zeggen. De door Moon onoverwinnelijk geachte Dries Peeters werd nog derde. Na de pupillen was het de beurt aan de Miniemen met enkele van mijn woensdagpoulainkes. Eerst was Eline aan de beurt. Na een mooie wedstrijd moest ze maar nipt gewoonen geven. Na haar tweede plaats in Bonheiden, nu derde in Mechelen. Fantastisch goed bezig! Ook Jo liep een schitterende wedstrijd. Vijfde in een sterk bezette race. Nathan werd zesde en Ruben, die deze keer te voorzichtig was gestart maar een mooie remonte maakte, werd negende. Ik weet niet hoeveelste de anderen in de overige jeugdwedstrijden waren. Wanneer je aan het fotograferen bent heb je niet altijd de tijd om te tellen. Ik weet dus ook niet hoeveelste Julie bvb geëindigd is. Wie me enorm aangenaam verraste was Thomas. Vorige week werd hij nog als nieuwkomer op de training onthaald en u meteen derde in zijn eerste wedstrijd voor RAM. Een talent! Ook mijn trainingspartners waren van de partij. Ewoud en Jasper deden het meer dan behoorlijk in de korte cross waar ook Thomas Van De Put aantrad. Na de korte cross liepen alle overige vrouwen samen. Een aanzienlijk peloton bestaande uit Juniors, Seniors en Masters werd op gang geschoten. Het was voor mij vooral uitkijken naar de prestaties van Sarah en Kim. Sarah liep haar wedstrijd in de buik van het peloton en kan volgens mij tevreden zijn van haar wedstrijd. Kim was meteen mee met de besten. Ze nam zo'n blitsstart dat ze voor de eerste bocht aan de leiding kwam. Ik riep dat ze uit de wind moest blijven en blijkbaar had ze mij gehoord want ze koos meteen voor de tweede plaats. De hele wedstrijd liep ze in de spits en uiteindelijk werd ze derde bij de seniors. Een prachtig resultaat in haar eerste échte cross. Na de dames kwam de wedstrijd van de juniors en de Masters heren met ook daar een hoop clubmakkers. Zoals verwacht werd Stefan eerste RAMMER. Ook Kenneth deed tot mijn grote verbazing mee. Hij wilde dat ondanks zijn gebrek aan training eens proberen. Hij deed het al bij al nog behoorlijk. De laatste wedstrijd van de dag was die bij de seniors heren. Onze enige RAM-atleet in deze race was Kjell maar die had zijn goede benen tijdelijk in het zand van het zilvermeer moeten achterlaten. Zonder zijn CC-deelname was hij wellicht derde geworden na de twee ongenaakbare zwarte parels van Volharding. Nu moest hij zich, op het einde zelfs slachtoffer van krampen, tevreden stellen met een zesde plaats. Hij zal er, gezien zijn voorliefde voor massochistisch sporten, extra van genoten hebben.
Kjell liep deze namiddag mee in Mol. Hij zit nu natuurlijk met zware benen thuis te bekomen van de race, maar ik had hem daarnet even aan de lijn. Het is heel zwaar geweest. Vooral de zandstroken zorgden voor een totale verzuring. Zijn start was niet al te best. Hij werd door enkele lopers die rond hem startten zodanig gehinderd dat hij meteen in het achterste pak belandde. Kjell werd uiteindelijk 38e (19de Belg). Voor een eerste kennismaking met de Cross-Cup vind ik dat persoonlijk een prima resultaat. Proficiat, Kjell.
Vanmorgen had ik het na de training tijdens de gewoonlijke nababbel over de cross cup in Mol. Kim's vader (Kim is afkomstig van Mol) houdt zich ginder bezig met de opvang van de toppers. Naar atletieknormen valt daar wel wat geld te rapen maar vergeleken met andere sporten is het peanuts natuurlijk. Onlangs verklaarde Veerle Dejaeghere in de krant dat ze overwoog om toch de volledige CC te lopen omwille van de mooie som verbonden aan een eindoverwinning. Voor die bewuste som (500 als ik me niet vergis) komen voetballers nog niet uit hun bed. Wat is er fout? Ik heb geen pasklaar antwoord maar ik wil toch een vergelijking maken met een sport die op een bepaald ogenblik qua populariteit op sterven na dood was: het veldrijden. Die sport is nu dankzij de televisie en de geschreven pers uitgegroeid tot één van de populairste sporten van Vlaanderen. Ik moet toegeven dat de vedettenstatus van enkele toppers in die discipline hebben bijgedragen tot het gigantische succes. Je wordt echter niet als vedette geboren. Ook vedetten worden mee door de media gemaakt. Kijk maar naar alle BV's die zo maar uit het niets zijn gecreëerd om de boekskes te vullen. Ik kan getuigen dat veel van die zogenaamde BV's niet veel te vertellen hebben. Ik heb een jaar voor een Vlaams roddelblad gewerkt en wat ik in die periode heb meegemaakt tart elke verbeelding. Waarom kan wat voor het veldrijden mogelijk is niet voor de atletiek. Maak die sport bekender. Half Vlaanderen loopt. Plak echter gezichten op die sport. Creëer helden. Toon wedstrijden op TV. Niet enkel de Seniors maar ook de jeugd, de beloften. Vandaag worden toch ook de bijwedstrijden van de WB-manche veldrijden in Pijnakker op TV getoond. Waarom niet de jeugdwedstrijden tonen in Mol. Het grote publiek weet niet hoe groot de sfeer en het enthousiasme wel niet is op zo'n veldloop. Toon Atletiek op TV en het geld zal binnenrollen want onze sport wordt dan in één klap aantrekkelijk voor sponsoring. Ondertussen zond Sporza de volledige wedstrijd bij de vrouwen uit met Veerle Dejaeghere als tweede na de jongste Belete. (Er was op dat ogenblik wellicht niets anders om uit te zenden.)Daarna werd natuurlijk overgeschakeld naar de Coss van Pijnakker. Geen seconde te verliezen. Toegegeven, in het veldrijden gebeurt wel constant iets. Het is niet zoals bij de zoveelste rittenwedstrijd als bvb de ronde van de Onderste Middenkarpaten waar je van start tot aankomst de zagerige stem moet aanhoren van wielerbetweter Michel Wuyts (Volgens insiders gehaat door het merendeel van de coureurs) die ons uitermate deskundige uitleg geeft over de plaatselijke kaas en landwijn (hij kan het weten!), die uitlegt dat je daar én daar én daar lekker kan eten. Die ook op tijd meldt dat in die kappel de maagd is verschenen in 1254, dat een heks is verbrand op de brandstapel achter die boom, dat de plaatselijke burgemeester een relatie heeft met de nicht van de neef van de tante van de commissaris. En ondertussen gebeurt er warempel niets in de wedstrijd maar dat komt wel allemaal rechtstreeks op de buis. Voor een rechtstreeks verslag van de CC in Mol moet je over een bepaalde rode knop beschikken, anders heb je zoals ik enkel recht op een zeer slecht in beeld gebrachte samenvatting. Je krijgt tien minuten aan een stuk een vijftal lopers in beeld. Waar de anderen zijn gebleven weet niemand. Zeker de regie niet. Liep er ook jeugd in Mol vandaag? U en ik weten dat maar de grote massa niet. Zo maak je atletiek niet populairder natuurlijk. En maak je jezelf ook niet populair bij de liefhebbers van atletiek, beste Sporza.
Het was vanochtend wel een beetje wennen in het Vrijbroekpark. Kjell was er niet want hij loopt straks in Mol. De rest mocht enkel wat duurlopen want ze lopen dinsdag de eigen veldloop in Mechelen. Enkel Stefan (die ook wel in Mechelen loopt!!!) ging met me mee op Fartleck. Eerst een ronde van drie kilometer inlopen, versnellingen doen en daarna begonnen we er aan. Voor het eerst sinds mijn rustperiode mocht ik twee volle rondes sleuren en trekken. Stefan ging perfect mee. Enkel in de tweede helft van de tweede ronde liet hij me wijselijk begaan en hield hij een beetje in met het oog op de komende wedstrijd. In het langste rechte stuk aan de hondenweide liep een groepje mannen. Ze namen de volledige breedte van de weg in en dus riep ik. Geen reactie, dus riep ik een tweede keer. Nog steeds niets en ik riep een derde keer. Ze waren te druk aan het praten, hoorden me blijkbaar niet en dus zat er niets anders op dan de meest linkse loper een flinke duw te verkopen om niet in zijn nek terecht te komen. Ik draaide me nog half om en riep dat ik ze tot driemaal toe had verwittigd. Toen ik reeds een tijdje bij Magda stond kwam het groepje aangelopen en verontschuldigde ik me bij hen. Geen probleem, antwoordde er één. Daarop zei Stefan dat ze tegen hem hadden gezegd dat het park van iedereen is. Als ze dat echt denken moeten ze toch ook inzien dat het niet hoort om de hele breedte van een pad in te nemen. En daarbij, het park is van mij, héhéhé...
Vanmorgen had ik de boodschappen gedaan en daarna eten gemaakt. Ik vond dat de kinderen nu aan de beurt waren en liet ze kiezen waar we naartoe zouden gaan. Het werd een soort topoverleg tussen Moon en Noah. Ze kwamen er niet echt uit en toen hoorde ik Moon zeggen: 'Weet je wat, Noah? Kies jij vandaag, ik kies dan wel de volgende keer!' Goed gezien van Moon zal je wel denken ware het niet dat ik die kleinste bengel al goed genoeg ken om te weten dat die de volgende keer ook zal willen kiezen. Maar dat zijn dan maar zorgen voor later. Noah koos voor Aquatopia, het onderwaterparadijs in Antwerpen. (Rechtover de Zoo!) Om twee uur vertrokken we naar de metropool. Er was wel wat verkeer maar buiten het laatste stuk hebben we niet moeten aanschuiven. Als ik naar Antwerpen ga parkeer ik me doorgaans in de Chinatownparking en nu kwam dat goed uit want Aquatopia ligt nagenoeg met de vinnen in dat stukje Antwerpen. Het werd een aangename tocht langsheen de talrijke aquariums en terrariums van het centrum. Haaien, roggen, clownvissen, reptielen, vooral Noah raakte er volledig van in de ban. Hij zegt altijd dat hij later een beroep met dieren wil uitoefenen. Het probleem is wel dat hij voor alle dieren bang is. Groot was dan ook mijn verbazing toen hij onlangs de Kameleon van Kim's vriend Jelle op zijn arm toeliet. Hij kon er achteraf niet meer over zwijgen. Waarschijnlijk heeft dat een precedent gecreëerd want vandaag ging hij nog een stuk verder door een slang te aaien en zelfs vast te nemen. Er is blijkbaar nog hoop voor onze dierenverzorger in spe.
Een gesloten, donkere lucht en een lichte motregen, dat was onze ontvangst op de voor de verandering donkere piste van de Nekker. Toen we aan de opwarming begonnen moesten de enorme lichtmasten nog worden aangestoken maar even later was dat een feit. Gelukkig, anders kon er niet worden getraind en traditioneel op vrijdagavond was er een pak volk. Kjell, die zondag de Cross-Cupmanche van Mol gaat betwisten, beperkte zich tot een duurloop. De rest kreeg 300en voorgeschoteld. Mijn lievelingstraining! (Samen met 200en.) Sarah, Kim en Ruben liepen in een eerste groep en kregen meer recuperatie tussen hun 300en. Ewoud, Jasper en ik liepen 8 keer een driehonderd in 4 reeksen van 2 met slechts 100m joggen tussen. Tussen de reeksen mochten we drie minuten rusten. Ik had tijdens de opwarming een lichte verharding gevoeld aan de binnenkant van mijn rechterkuit. Bij de versnellingen voelde ik het ook en ik vroeg Jasper om de eerste 300en een beetje ontspannen te lopen om geen kramp uit te lokken. Onze eerste kwamen we uit op 52'. De tweede in 49'. Daarna ging het steeds crescendo en de snelste was er eentje in 46'. We hebben natuurlijk al veel snellere 300en gedaan maar de winter is nog lang, nietwaar. Niets forceren is de boodschap. Morgen heb ik een rustdag en die komt niet te vroeg want sinds maandag heb ik wat last van de rechterknie. Wellicht een beetje overbelasting. Met de juiste behandeling zal het wel overgaan. Na de training trokken we naar de cafetaria van de Nekker. Die wordt nu elke vrijdag opengehouden door de plaatselijke hockeyclub. We moesten even vergaderen om enkele knopen door te hakken ivm onze geplande Paasstage volgend jaar. Onze keuze was aanvankelijk gevallen op Boulouris aan de Middellandse zee maar daar is geen plaats meer. Onze tweede keuze was Aix-en-Provence. Daar is nog wel plaats maar geen echte piste( enkel een oude assepiste). Aix heeft wel een grote atletiekclub en dus heb ik die mensen gecontacteerd ivm het gebruik van hun piste. Ik wacht op een antwoord. Ook de spurtersgroep van Johan Wonninck zou uiteindelijk meegaan. Dat brengt onze groep waarschijnlijk op een 16 man, waaronder 11 atleten. Nu nog het goede weer bestellen... In Atletiekleven stond een leuk artikel over het KVV. Georges Vanbesien schetst o.a. mijn race op 800m en onderaan wordt ook mijn Belgisch Record vernoemd. Altijd leuk natuurlijk. Ook in de lokale pers verschenen artikels over mijn laatste twee wedstrijden. In de plaatselijke pagina's van de GVA verscheen er eentje en deze week in de Zemstenaar, een lokaal tijdschrift voor Groot-Zemst (met dank aan Juliaan Deleebeeck). En kijk, vandaag hebben drie mensen hier in het dorp mij daarover aangesproken. Het bewijst dat zo'n lokaal blaadje wel gelezen wordt. Zelfs tot het einde want het bewuste artikel stond op de laatste pagina.
Een minpunt is wel dat de redactie van de Zemstenaar de copyright met de naam van Luc Dequick heeft weggelaten. Ik zit zelf in de pers en weet hoe belangrijk copyrights zijn. Ik kan me niet inbeelden dat ze het bewust hebben gedaan maar het is in ieder geval een professionele fout.
Op voorhand zou ik meteen getekend hebben voor drie 800en maar achteraf bekeken was de training op de Nekker eergisteren echt niet van de poes.. Elke 800 was namelijk verdeeld in 50m loslopen, 150m voluit spurten, 50m los, 150m voluit, enz... en met drie minuten rust tussen de 800en. Jasper vloog er bij de eerste zo fel in dat ik dacht dat Magda voor mij de MUG gingen moeten bellen. Gelukkig ging het daarna iets minder hard. Op het einde voelde ik wel dat die 50 metertjes joggen niet meer voldoende waren om mijn hartslag beduidend te doen zakken maar toen was het einde reeds in zicht en beet ik maar door. Gisteren beperkte ik me tot het lopen met mijn atleetjes 's avonds op de RAM. Ik nam een groep van 18 kids op sleeptouw doorheen het domein. We varieerden de toertjes maar kwamen elke keer weer aan het brugje waar ik ze steeds liet versnellen. We vergaten de 'konijnepijp' natuurlijk niet. De schuifaf in de vorm van een lange metalen buis in het donker afdalen wordt stilaan een leuke traditie. Toen we terug aan de piste kwamen na een tocht van ongeveer 25 minuten liet ik de groep nog een baanronde doorvlammen. Na enkele minuutjes rust trokken we naar het middenveld waar Bruno het kaartspel had klaargezet. Vanuit de vier hoeken van een groot vierkant spurtten om beurten de spelers naar een kegel in het midden. Daar lag een volledig pak kaarten omgekeerd in het gras. Iedere ploeg (Harten, ruiten, schoppen en klavers) moest zo snel mogelijk proberen om zijn twaalf kaarten terug te brengen. Na 20 minuten hadden we een winnaar, de ploeg met de zusjes VDB. Een héél leuke manier om aan intervaltraining te doen. Geen gezeur en véél enthousiasme, zo zien we het graag. Toen we klaar waren en naar de tribune trokken zag ik de kleintjes (met Noah) in een wedstrijd touwtjetrekken verwikkeld. Om je een breuk te lachen. Het waren net mini Highland Games. Nu nog de rokjes... Vandaag trok ik als gewoonlijk naar het park van Machelen. Het zonnetje scheen en ik was veel te dik ingeduffeld. Het werd dus weer goed zweten. Toen ik aankwam zag ik een loper in het park toekomen. Ik liep er achter en zo geraakten we al lopend aan de babbel. De man in kwestie vertelde dat hij militair is, gekaserneerd in Melsbroek en naast het park woont. Hij liep onlangs nog mee in de marathon van Brussel en trekt soms op pad met collega Anja Smolders om te trainen in het Zoniënwoud. Ik begon dan ook maar te vertellen en het gesprek ging op en neer. Ik vergat de rondes te tellen maar na een twintigtal minuten begon de man heel hard te zweten, te hijgen en rood uit te slaan. Plots zei hij dat zijn training er op zat. Hij stak al strompelend het gras over op weg naar de uitgang. Ik denk dat we wat te snel gingen. Aanvankelijk hoopte ik een trainingsgezel te hebben gevonden voor mijn middagtrainingen. Ik had hem dan ook verteld dat ik drie keer per week op dezelfde plek mijn rondjes afhaspel. Dat had ik beter niet gedaan, denk ik. Het volgende half uur liep ik eenzaam en alleen door het park op zoek naar een 'happy thought'. Het lukt spijtig genoeg niet elke dag...
Bangerang! Mijn favoriete sprookjesfiguur is Peter Pan. (Volgens sommigen is dat geen toeval... ) Vandaag was ik zelf een beetje Pan the Man en het park van Machelen Neverland. In het sprookje gaat het als volgt. Om te vliegen moet je denken aan iets moois of iets leuks. Vandaag had ik stijve spieren en keelpijn en toch vloog ik door het park. Wat een superrustige duurloop aan 12 per uur moest worden werd er eentje aan 13,5 per uur. Te snel natuurlijk maar ik kon het niet helpen. Ik had mijn 'happy thougth' en dus kon ik vliegen. De benen draaiden mooi rond en waren als verdoofd. Mijn gedachten waren elders en voor ik het wist had ik er 16 rondjes opzitten. Probeer het ook maar eens. Sluit even je ogen en grijp een leuke gedachte. Hou die vast gedurende heel je duurloop en voor je het weet... ben je klaar. Ik daalde weer op aarde terug en na het stretchen had ik heel wat meer moeite met mijn versnellingen. Ik zocht nog even naar Tinkerbel, maar ze was er niet. Spijtig...
Amai! Terwijl ik mijn foto's nog zit te bewerken in Photoshop staan die van Johan reeds op de RAM-site. Op één van de foto's sta ik! Tijd dat ik me scheer...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
Vanochtend trotseerden we het hondenweer om in het Vrijbroekpark te trainen. Magda had voor iedereen 600en gepland in het rozenpark. Enkel Jasper, die deze namiddag in Duffel de korte cross liep en ikzelf waren vrijgesteld. Ik hield het, gezien mijn sluimerend knieprobleem, bij een duurloop. Vier ronden of 12km in 49 minuten. Normaal gezien heb ik geen enkel probleem met het alleen lopen maar vandaag heb ik me in de kou wel erg eenzaam gevoeld. Dat komt waarschijnlijk omdat ik wist dat de anderen op een boogscheut van mij wel samen konden werken. Na mijn duurloop trok ik ook naar het rozenpark. Ik was net een waterkieken dat de rest van het nest kwam vervoegen. Het begon plots zelfs nog harder te regenen. We werden allen nat tot op het bod. Stefan merkte zelfs op dat mijn muts nu meer een badmuts was. Het is niet leuk trainen in zo'n omstandigheden. Je kleren worden nat en koud en beginnen door al dat water zelfs zwaar te wegen. Sommigen hebben bij koud en vochtig weer geen problemen maar ik weet dat ik zelf nooit een maximale conditie zal bereiken in de winter. Ik heb warmte nodig. De hele winter sleep ik ook een verkoudheid mee. Die is nu aan het evolueren naar een soort sinusitis. Oppassen dus. Wie blijkbaar ook niet tegen vochtige kou kunnen zijn Sarah en Kim. Ze stonden er na hun 600en ook totaal verkleumd bij. Hopelijk krijgen we een droge winter. Droge kou is toch wel draaglijker dan natte. Schuilend onder een afdak van 'Blauwe regen' hebben we allen (Sarah, Kim, Ewoud, Stefan en ik) bevroren zitten wachten op Kjell die de langste training moest doen. Tien keer 600 en zijn laatste nog in 1.46. Ongelooflijk goed bezig. Hij vond het vandaag wel de zwaarste training die hij ooit voor de kiezen kreeg. The lucky bastard! Hij weet niet half hoeveel geluk hij heeft. Daarna hebben we nog allen samen uitgelopen. Samen uit, samen thuis. Daar zaten we deze namiddag waarschijnlijk allemaal voor de buis naar de Superprestige in Gavere te kijken. Het werd een leuke wedstrijd met een duel uit de oude doos. Het klinkt een beetje oneerbiedelijk maar het was verdorie wel lang geleden dat we Sven én Bart nog samen voor de overwinning hadden zien strijden. Ondertussen stond de radio ook op want Anderlecht was aan het spelen op Brugge. De beelden van daarnet bevestigden mijn indruk van deze namiddag. Club Brugge mag tevreden zijn met een punt. Jasper liep in Duffel in de modder de korte cross. de wedstrijd werd gewonnen door Mario Van Waeyenberge (Duffel). Jasper was tevreden met zijn wedstrijd. Hij kon Twee kilometer vlot mee maar moest daarna terrein prijsgeven. Hij werd 20e op 45 vertrekkers. Hans Janssens (Duffel) won de lange cross en Jan Blockx (Duffel) won zijn allerlaatste cross bij de masters. Bij de Juniors won ook een man van Duffel: Dieter Van streels. Vorige week had Marc Lauwers, onze speaker van dienst toch wel gelijk toen hij stelde dat ze bij Duffel niet voor niets 'Runners' op hun truitje dragen.
Bangerang! Mijn favoriete sprookjesfiguur is Peter Pan. (Volgens sommigen is dat geen toeval... ) Vandaag was ik zelf een beetje Pan the Man en het park van Machelen Neverland. In het sprookje gaat het als volgt. Om te vliegen moet je denken aan iets moois of iets leuks. Vandaag had ik stijve spieren en keelpijn en toch vloog ik door het park. Wat een superrustige duurloop aan 12 per uur moest worden werd er eentje aan 13,5 per uur. Te snel natuurlijk maar ik kon het niet helpen. Ik had mijn 'happy thougth' en dus kon ik vliegen. De benen draaiden mooi rond en waren als verdoofd. Mijn gedachten waren elders en voor ik het wist had ik er 16 rondjes opzitten. Probeer het ook maar eens. Sluit even je ogen en grijp een leuke gedachte. Hou die vast gedurende heel je duurloop en voor je het weet... ben je klaar. Ik daalde weer op aarde terug en na het stretchen had ik heel wat meer moeite met mijn versnellingen. Ik zocht nog even naar Tinkerbel, maar ze was er niet. Spijtig...
