Vorig weekend bracht ik door in een jeugdherberg. Vanaf vrijdagavond logeerde ik daar samen met een groot aantal anderen die werken aan de musical "De rattenvanger van Hamelen". De leeftijd varieerde van 7 tot 57 jaar en ik behoor daar tot de oudsten.
De sfeer zat er goed in met vrijdagavond kampvuur, zaterdagavond kwis en uiteraard heel veel repetities tussendoor.
Bij het kampvuur viel wel op dat de liedjes die de oudsten kenden, helemaal niet overeenkwamen met de liedjes die de jongeren, vooral de tieners dan, kenden. Waar wij nog "Suzanne neemt je mee" kwelen, zingen zij "Mijn tele-Romeo". Moet allemaal kunnen, geen probleem.
Slapen in een slaapzak op een kamer van 6 is ook een belevenis apart. De eerste nacht viel dat niet mee, de tweede nacht sloeg de vermoeidheid gelukkig toe en had ik een veel betere nachtrust.
Overdag was er overal wel iets te beleven: repeteren, spelende kinderen of gitaar of dwarsfluitgeluiden.
Keerzijde van medaille: nergens rust en dus een barstende hoofdpijn op zondagmiddag. Maar ik had het er graag voor over want de balans was toch overwegend positief. Mooie herinneringen, vooral ook aan mijn twee "toneeldochters" die van het knuffeltype zijn en hun "toneelmama" hiermee rijkelijk bedeelden.
En mijn rol begint er in te zitten, mag ook wel een half jaar voor het optreden...
Marijke
|
