Dit weekend ging ik samen met de dochter en haar vriendinnetje naar de Kinepolis. Stond geboekt: zaal 4. Veel volk aanwezig en tot mijn verrassing ook veel jong volk dwz nog niet oud genoeg om de ondertitels te lezen. Zoals dochterlief suggereerde: misschien was er geen plaats meer in de Vlaamse versie of waren ze te laat. De reclame duurde naar ons gevoel lang. We wachtten nl vol ongeduld op de film. En we werden niet bedrogen. Het sprookje zat qua intrige goed in elkaar, er waren grappige momenten afgewisseld met droevige momenten en de jazzmuziek kwam recht uit New Orleans. Tot mijn verrassing konden mijn dochter en haar vriendinnetje het jazzysfeertje wel smaken. Soms vond ik het eng met de voodootoestanden, maar ik was de enige flauwe in het clubje. De 11/12 jarigen waren er minder van onder de indruk. Mijn lievelingsstukje/liedje was met Mama Odie "Graaf dieper" waarin helemaal gratis een stukje levenswijsheid wordt meegegeven: Wat je wilt is niet noodzakelijk hetzelfde als wat je nodig hebt. Kortom het was een goede film. Welke film? Nog niet geraden? Ze maken er op de radio megaveel reclame voor. De nieuwste Disney met prinses Tihana in de hoofdrol.... De prinses en de kikker. Marijke
Daar zat ik dan in het restaurant van een ziekenhuis in mijn pyama en ochtendjas tegenover een wildvreemde, die voor één dag mijn echtgenoot was. We hadden elkaar veel te vertellen.We wisten niet wat we elkaar vertelden, maar we begrepen elkaar en vulden elkaar prima aan. Ik schrijf nu zeker in raadsels? Ik was daar in dat ziekenhuis voor een figuranterol die ik mocht spelen. Mijn echtgenoot voor één avond was een ervaren figurant, voor mij was het de eerste keer. Hij hielp me op weg in dit wereldje, gaf veel uitleg en vertelde veel anekdotes over wat hij had meegemaakt als figurant. het werd een lange dag, maar toch niet vervelend. Over één stukje van een scène deden we maar liefst vier uur. In die scène speelden maar twee acteurs, de rest van de aanwezigen waren de dertigtal figuranten en hun begeleiders en dan niet vergeten de mensen van het geluid, licht, smink, regie enz....Dat we niet wisten wat we elkaar vertelden kwam, omdat tijdens de opnames met acteurs wij geen geluid mochten maken. Ons geluid werd op het einde van de dag opgenomen. Een leuke boeiende ervaring, maar ik zal niet één van hen worden die op elke rol af gaan.
Helaas kwam de tweede keer er niet van, niet dat we elkaar niet aanstonden, andere factoren zaten in de weg. Maar vind het al leuk het een keer te hebben ervaren en wie weet wat de toekomst brengt.
Gisteren was de plechtige proclamatie van deze wedstrijd. Veel volk was opgedaagd. Maar liefst 612 deelnemers hadden meer dan 1000 gedichten ingestuurd. Waaronder er één van mij. Geen prijswinnaar, maar meedoen en bijleren is ook belangrijk. Op de receptie nadien ontmoette ik tot mijn blijde verrassing Sabine, medeblogger, en haar partner. Gezellig laatste nieuwtjes uitgewisseld en gediscussieerd over de winnaars. Het was een leuke avond. Marijke
Zaterdag was het mijn eerste keer, Marijke weet hoe nerveus ik was. Het is meegevallen, zelfs leuk. Woensdag wordt het de tweede keer, de spits is er dan wel af, maar misschien ontmoet ik dan weer andere leuke mensen. Daarna treed ik wel meer in details.
Jongste houd niet van kusjes krijgen, hij poetst ze meteen weg, als we het toch plagend wagen. Hij geeft er wel op de wang aan de personen die hij uitkiest. We vroegen hem; en wat als je nu verkering krijgt en het meisje wilt je zoenen? Dan zou hij beslissen dat ze mocht. Zij krijgen binnenkort voorlichting op school en ik wilde voorzichtig pijlen wat hij al wist. Giebelend zegt hij dat hij al 'alles' weet. Als ik vraag hem of hij weet dat hij nog te jong is ( ) om kusjes op de mond te geven, zegt hij verwonderd, toch wel als je verliefd bent. Ik vertelde hem dat hij best kon wachten tot hij echt verliefd was. Natuurlijk doe je dat alleen als je echt verliefd bent antwoorde hij, want dat is toch voor altijd. De manier waarop hij het zei deden belletjes rinkelen; ben jij dan op een meisje vroeg ik hem weer. Zijn blosje verraade hem, ook zijn vrolijke humeur van de laatste tijd is verklaard? wij mogen tegen niemand iets verklappen, als hij nu ook maar discreet blijft.
Nu de buitentemperaturen al een tijdje boven nul zijn wordt onze poes wakker uit haar winterslaap. Resultaat: heel veel energie om decoratie uit onze kerstboom te plukken met haar pootjes. Telkens we in de living komen ligt er wel iets op de grond of is de kat hockey aan het spelen. Maar wij mensen weten allemaal dat mooie liedjes niet lang duren. En nu weet de poes het ook. Gisteravond werd de boom (van plastiek, daarom dat die ook zo lang kon blijven) afgebroken. Bol per bol, slinger per slinger werd verwijderd onder het waakzame oog en de wakkere klauw van onze kattin. Pret voor haar gedaan, voor ons rust. En vanavond schrijf ik nog de antwoorden op onze nieuwjaarskaarten. Dan kan bij ons de nieuwjaarsperiode weer een jaartje in de kast. Marijke
Oudste is jarig, negentien lentes alweer. Veel aandacht voor dat feit had hij vanmorgen niet. Wel had hij al veel knuffels nodig. Voor zijn examen van vandaag, die hij totaal niet ziet zitten omdat hij er niet genoeg voor heeft kunnen studeren. Een onderschatting, is een leer voor een volgende keer, nu had ik alleen maar medelijden.Vandaag blijf ik in gedachten bij hem met mijn gsm dicht bij me, omdat hij beloofd heeft tussendoor een keer te sms-en hoe het met hem is.
Geen speciale actie vanwege de feestdagen was het, maar de gendarmerie stond er wel en hielden me tegen om te blazen. Ze vroegen of ik wat gedronken had en heel braaf antwoorde ik dat ik één kriek op had. Ze vroegen weer hoe lang dat geleden was, ik dacht anderhalf uur . Dan zou dat wel geen probleem zijn antwoorde ze. En gelukkig was ik ook veilig. Maar toch een moment om weer even stil te staan bij het alcohol gebruik en dat terwijl ik normaal gezien geen druppel drink als ik rijd, mijn zonde werd dus gelijk bestraft. Erger vond ik de papiercontrole, hij vroeg me naar drie soorten formulieren, wiens namen me onbekend in de oren klonken. Manlief houd alles keurig bij en ik weet in welke map ze moeten zitten. Ik kon die dan ook meteen pakken en bladerde die vertwijfeld door. Omdat er geen reactie van de agent kwam gooide ik vertwijfeld mijn handtas leeg, waarop hij droog antwoorde dat hij ze al had zien zitten en noemde de kleuren van de formulieren op. Ik had ze gewoon moeten uitnemen en aan hem geven, zodat hij ze van dichtbij kon controleren. Wat een mens toch onnozel doet als hij zich laat intimideren.
Wat jammer dat de bijeenkomst vorige week niet kon doorgaan. Maar daardoor had ik nog wat extra tijd om een sonnet over vakantie te verzinnen. En vandaag is het mij gelukt om een (weliswaar geen hoogstaand) sonnet te schrijven. Als toemaatje heb ik een elfje en haiku verzonnen. Hopelijk zien we elkaar binnenkort Marijke
Dat er in ons boerendorp geen sneeuw lag, was te danken aan drie bereidwillige boeren. Een hele dag lang maakten ze kleine weggetjes met drie landbouwwerktuigen sneeuwvrij. Zelf waren ze blij dat ze weer veilig thuis waren. Niet vanwege de sneeuw en gladheid, maar bij velen werden ze getrakteerd op een warm opkikkertje als dankbaarheid.
Vuurwerk Ijsberenduik Driekoningen Nieuwjaarsrecepties Kerstboomverbranding Einde kerstvakantie Goede voornemens uitvoeren Solden Dit moet januari zijn Marijke
Weer een nieuw jaar is begonnen. Een wit blad om te beschrijven, dag per dag. Te vullen met veel voorspoed, leuke gezinsuitstappen, weinig zorgen, goede gezondheid. Deze wens kreeg ik zelf binnen en ik vond hem mooi genoeg om te delen; Een jaar als een alfabet met alle letters van A tot Z van arbeid, blijheid en creativiteit tot zegen, zon en zaligheid Aan iedere lezer van deze blog van ganser harte een fantastisch 2010 gewenst Marijke
Op zaterdagavond hadden we vrienden op bezoek. Goed en lekker gegeten en leuke avond gehad. Alleen de dochter voelde zich zo rond 22 uur al wat slapjes en had zich toen maar te rusten gelegd op de zetel. Toen het bezoek weg was, kloeg ze over buikpijn en hoofdpijn. Een bekend kindergeneesmiddel bracht even soelaas. Tot om 4 uur 's nachts.. Dochter doodziek, het toilet niet gehaald dus mama propere lakens opgelegd en papa bij de "kleine zieke" gebleven. Uiteindelijk viel ze terug in slaap, voor even ... want tot driemaal toe is mama opgestaan. Gelukkig was het tegen de avond over en had ze weer zin in een klein beetje eten. Leed geleden dus. Marijke
Ze zijn weer voorbij de kerstdagen. Veel gezelligheid en veel eten. Dit jaar brachten we de dagen bij familie in Nederland door. We hebben iedereen weer even gezien. Gezien hoe de nichtjes en neefjes in een jaar veranderen, ook de liefjes veranderen, soms vergis ik me daarom met hun naam. Onverwacht op de heenreis, sneeuwde het in Nederland toch, maar terug was er niets meer. Ik hou van een witte kerst en die hadden we en ik hou van de gezelligheid en die hadden we ook.
Ik weet het de titel klinkt tegenstrijdig, maar toch. Zaterdagavond naar Clouseau. Dat viel eigenlijk goed mee. We parkeerden de auto op zo'n Park en Ride parkeerplaats in Zwijnaarde, om van daaruit met de tram verder te gaan. 'We' waren jongste en ik en vrienden. En ikke reed. De verantwoording van 7 personen in totaal rustte op mijn schouders en dat voelde niet zo plezant aan, dus een beetje zweten. Maar gelukkig hebben we weer erg genoten van het Clouseau spektakel en kwamen we veilig thuis. Zondag had oudste 'lang' geleden al afgesproken om met jongste en nog een hele groep naar de anime tentoonstelling te gaan in Gent. Alletwee zijn ze zot van dat Japans gedoe, (ze vinden manga lezen ook leuk). Gisterenmiddag was het heel wat slechter op de weg en manlief wilde niet dat ik reed, en nam die taak op zich. Na een uur was hij nog niet terug, De kinderen zouden met de bus teruggaan. Zijn GSM had hij thuisgelaten, dus het werd al een beetje meer zweten, tot zijn verlossend telefoontje vanuit een telefooncel kwam, hij was in de stad gebleven omdat de winkels open waren. 'S Avonds trok hij opnieuw naar Gent om oudste en tweede op te halen van de kinepolis, 'Avatar' moesten ze toch gezien hebben. Vandaag heb ik het meeste gezweet, omdat oudste het lumineus idee had om bij opa te gaan studeren, omdat hij dat thuis niet zag zitten temidden van afleidende broers enz. Vandaag is mijn mama jarig dus besloten we een bezoekje aan haar te combineren. Slecht één uurtje ben ik in Nederland geweest, mijn mama en schoonpa heb ik 'gezien' en voor de rest, tja om 10.30u vertrok ik van huis en om 18.30u was ik terug, tel maar na veel zweet.
Dit stuk van Tsjaikovsky (hopelijk staan hier niet al te veel spellingfouten in) is een klassieker om te zien in kersttijd. Dat hadden ze ook door op de balletschool van mijn dochter. Gevolg: het tweejaarlijkse optreden stond in het teken van deze klassieker. Vrijdagavond en zaterdagmiddag trad ze op. Op vrijdag met haar klas klassiek ballet in de "Galop" en op zaterdagmiddag met haar klas "Jazzballet" als Chineesje. Mama had het voorrecht om 2 maal te gaan kijken. En het was prachtig. Alle groepen deden echt hun best, de kostuums waren mooi en ondanks het weer waren er weinig of geen vertragingen. Vrijdagavond was ik ook actief achter de coulissen. Zenuwachtige kinderen schminken, kleedjes verwisselen, vlechten en dotjes maken, nerveuze kinderen kalmeren. Het passeerde allemaal de revue en het was leuk. En uiteraard heeft mijn dochter het beste gedanst en was mama (en de rest van de familie op zaterdagmiddag) reuze fier! Marijke
Gisteren was het zover. Dank zij mijn dochter en de bibliotheek. Want voor het eerst las ik een Manga. Jawel, een japans stripverhaal. En het is best wel even wennen: lezen van achter naar voor, en van rechts naar links. Gelukkig staan de plaatjes nog wel van boven naar onder. Ik had gekozen voor deel 1 van Marmeladeboy. En ik schrok toch even van het thema: scheiden, nieuw samengesteld gezin en partnerruil. Maar mijn dochter van 11 maakt daar geen probleem van, dus waarom zou ik er dan mee inzitten dat zij dat ook leest? Ruidenkendheid is een vereiste bij het opvoeden van een tiener nietwaar.. De strip zelf las vlot, eens begonnen wou ik toch het einde kennen. Maar helaas voor mij is het einde vrij open, en ik kan dus nu beginnen aan de vervolgverhalen. Marijke
Marijke, ik geloof dat er een pandemie opkomst is. Mijn keramische kookplaat errort, of zijn de recepten van P. toch niet zo gezond? Vergeten mazout te bestellen, dus een avond en dag in bittere vrieskou doorgebracht, waarschijnlijk waren meer mensen te laat, gelukkig was ik de hele dag op pad en kon zoonlief de wacht houden .. Mazout was vrees ik niet het enige probleem nu, nadat de kachel een dag flink gewerkt heeft, kreeg zoon twee halverwege een koude douche en zijn we nu weer aan het bibberen tot....
) om kusjes op de mond te geven, zegt hij verwonderd, toch wel als je verliefd bent. Ik vertelde hem dat hij best kon wachten tot hij echt verliefd was. Natuurlijk doe je dat alleen als je echt verliefd bent antwoorde hij, want dat is toch voor altijd. De manier waarop hij het zei deden belletjes rinkelen; ben jij dan op een meisje vroeg ik hem weer. Zijn blosje verraade hem, ook zijn vrolijke humeur van de laatste tijd is verklaard? wij mogen tegen niemand iets verklappen, als hij nu ook maar discreet blijft.
..
