Dat er in ons boerendorp geen sneeuw lag, was te danken aan drie bereidwillige boeren. Een hele dag lang maakten ze kleine weggetjes met drie landbouwwerktuigen sneeuwvrij. Zelf waren ze blij dat ze weer veilig thuis waren. Niet vanwege de sneeuw en gladheid, maar bij velen werden ze getrakteerd op een warm opkikkertje als dankbaarheid.
Vuurwerk Ijsberenduik Driekoningen Nieuwjaarsrecepties Kerstboomverbranding Einde kerstvakantie Goede voornemens uitvoeren Solden Dit moet januari zijn Marijke
Weer een nieuw jaar is begonnen. Een wit blad om te beschrijven, dag per dag. Te vullen met veel voorspoed, leuke gezinsuitstappen, weinig zorgen, goede gezondheid. Deze wens kreeg ik zelf binnen en ik vond hem mooi genoeg om te delen; Een jaar als een alfabet met alle letters van A tot Z van arbeid, blijheid en creativiteit tot zegen, zon en zaligheid Aan iedere lezer van deze blog van ganser harte een fantastisch 2010 gewenst Marijke
Op zaterdagavond hadden we vrienden op bezoek. Goed en lekker gegeten en leuke avond gehad. Alleen de dochter voelde zich zo rond 22 uur al wat slapjes en had zich toen maar te rusten gelegd op de zetel. Toen het bezoek weg was, kloeg ze over buikpijn en hoofdpijn. Een bekend kindergeneesmiddel bracht even soelaas. Tot om 4 uur 's nachts.. Dochter doodziek, het toilet niet gehaald dus mama propere lakens opgelegd en papa bij de "kleine zieke" gebleven. Uiteindelijk viel ze terug in slaap, voor even ... want tot driemaal toe is mama opgestaan. Gelukkig was het tegen de avond over en had ze weer zin in een klein beetje eten. Leed geleden dus. Marijke
Ze zijn weer voorbij de kerstdagen. Veel gezelligheid en veel eten. Dit jaar brachten we de dagen bij familie in Nederland door. We hebben iedereen weer even gezien. Gezien hoe de nichtjes en neefjes in een jaar veranderen, ook de liefjes veranderen, soms vergis ik me daarom met hun naam. Onverwacht op de heenreis, sneeuwde het in Nederland toch, maar terug was er niets meer. Ik hou van een witte kerst en die hadden we en ik hou van de gezelligheid en die hadden we ook.
Ik weet het de titel klinkt tegenstrijdig, maar toch. Zaterdagavond naar Clouseau. Dat viel eigenlijk goed mee. We parkeerden de auto op zo'n Park en Ride parkeerplaats in Zwijnaarde, om van daaruit met de tram verder te gaan. 'We' waren jongste en ik en vrienden. En ikke reed. De verantwoording van 7 personen in totaal rustte op mijn schouders en dat voelde niet zo plezant aan, dus een beetje zweten. Maar gelukkig hebben we weer erg genoten van het Clouseau spektakel en kwamen we veilig thuis. Zondag had oudste 'lang' geleden al afgesproken om met jongste en nog een hele groep naar de anime tentoonstelling te gaan in Gent. Alletwee zijn ze zot van dat Japans gedoe, (ze vinden manga lezen ook leuk). Gisterenmiddag was het heel wat slechter op de weg en manlief wilde niet dat ik reed, en nam die taak op zich. Na een uur was hij nog niet terug, De kinderen zouden met de bus teruggaan. Zijn GSM had hij thuisgelaten, dus het werd al een beetje meer zweten, tot zijn verlossend telefoontje vanuit een telefooncel kwam, hij was in de stad gebleven omdat de winkels open waren. 'S Avonds trok hij opnieuw naar Gent om oudste en tweede op te halen van de kinepolis, 'Avatar' moesten ze toch gezien hebben. Vandaag heb ik het meeste gezweet, omdat oudste het lumineus idee had om bij opa te gaan studeren, omdat hij dat thuis niet zag zitten temidden van afleidende broers enz. Vandaag is mijn mama jarig dus besloten we een bezoekje aan haar te combineren. Slecht één uurtje ben ik in Nederland geweest, mijn mama en schoonpa heb ik 'gezien' en voor de rest, tja om 10.30u vertrok ik van huis en om 18.30u was ik terug, tel maar na veel zweet.
Dit stuk van Tsjaikovsky (hopelijk staan hier niet al te veel spellingfouten in) is een klassieker om te zien in kersttijd. Dat hadden ze ook door op de balletschool van mijn dochter. Gevolg: het tweejaarlijkse optreden stond in het teken van deze klassieker. Vrijdagavond en zaterdagmiddag trad ze op. Op vrijdag met haar klas klassiek ballet in de "Galop" en op zaterdagmiddag met haar klas "Jazzballet" als Chineesje. Mama had het voorrecht om 2 maal te gaan kijken. En het was prachtig. Alle groepen deden echt hun best, de kostuums waren mooi en ondanks het weer waren er weinig of geen vertragingen. Vrijdagavond was ik ook actief achter de coulissen. Zenuwachtige kinderen schminken, kleedjes verwisselen, vlechten en dotjes maken, nerveuze kinderen kalmeren. Het passeerde allemaal de revue en het was leuk. En uiteraard heeft mijn dochter het beste gedanst en was mama (en de rest van de familie op zaterdagmiddag) reuze fier! Marijke
Gisteren was het zover. Dank zij mijn dochter en de bibliotheek. Want voor het eerst las ik een Manga. Jawel, een japans stripverhaal. En het is best wel even wennen: lezen van achter naar voor, en van rechts naar links. Gelukkig staan de plaatjes nog wel van boven naar onder. Ik had gekozen voor deel 1 van Marmeladeboy. En ik schrok toch even van het thema: scheiden, nieuw samengesteld gezin en partnerruil. Maar mijn dochter van 11 maakt daar geen probleem van, dus waarom zou ik er dan mee inzitten dat zij dat ook leest? Ruidenkendheid is een vereiste bij het opvoeden van een tiener nietwaar.. De strip zelf las vlot, eens begonnen wou ik toch het einde kennen. Maar helaas voor mij is het einde vrij open, en ik kan dus nu beginnen aan de vervolgverhalen. Marijke
Marijke, ik geloof dat er een pandemie opkomst is. Mijn keramische kookplaat errort, of zijn de recepten van P. toch niet zo gezond? Vergeten mazout te bestellen, dus een avond en dag in bittere vrieskou doorgebracht, waarschijnlijk waren meer mensen te laat, gelukkig was ik de hele dag op pad en kon zoonlief de wacht houden .. Mazout was vrees ik niet het enige probleem nu, nadat de kachel een dag flink gewerkt heeft, kreeg zoon twee halverwege een koude douche en zijn we nu weer aan het bibberen tot....
Hij was er ook op de boekenbeurs, Piet H. Manlief adviseerde mij een boek van hem te kopen, omdat dat zeer gemakkelijke boeken zijn om te begrijpen en iedereen dan kan koken Na enkele recepten uit boek nr 1 geprobeerd te hebben, kocht hij ook nr 2 en 3 voor mij. Steevast wordt iedere maaltijd begeleidt door 'feedback' van zonen en manlief, maar ik mag blijven oefenen. Een hele vooruitgang.
Het staat in alle sprookjes: geen twee zonder drie. Dus om ons rijtje compleet te maken liet internet het afweten. En dat is behoorlijk vervelend want zo bereikte mij de boodschap niet dat een afspraak werd afgezegd. Stond ik daar voor niets Gelukkig kan ik nu beginnen uitkijken naar een eindejaar zonder mankementen ! Marijke
Sint heeft veel boeken gebracht deze keer. Voor oudste, drie delen van de Twilight Sage, die hij trots op zijn boekenschap naast Harry Potter, Blinker en Kippevel plaatste. Zoon twee, een boek wat nog ontbrak in zijn Patrick Lagrou rijtje over het Dolfijnen Kind. Jongste natuurlijk de nieuwste strip van Suske en Wiske en het gouden albumboek, waar hij al een tijdje naar uitkeek en ook een boek van Luc Descamps uit de reeks 'De Donkere Getallen', en last but not least om mijn rijtje aan te vullen ene van Aspe. Voor manlief heeft Sint iets anders moeten bedenken om te schenken.
Het was leuk, gezellig. Hij komt maar even en verdwijnt weer net voordat die andere komt, die ook gezelligheid en cadeautjes meebrengt. Maar eigenlijk vindt ik die eeste goedheiligman de leukste, en vind ik het jammer dat nr. 2 hem stilletjes aan voorbij racen is. Jeugdsentiment speelt bij mij ook, ik herinner me dan die heel gezellige tijd uit mijn jeugd en probeer die sfeer over te brengen naar mijn kroost. Dit jaar was heel speciaal; nadat Sint de dag had doorgebracht bij de kinderen van de lagere school in ons dorp, kwam hij bij mij thuis eten, uitrusten van een zeer vermoeiende dag en jawel ook slapen.
Onlangs trakteerden de schoonouders de ganse familie op een etentje. Alles was piekfijn in orde: gezellig getafeld en lekker gegeten. Toen we echter huiswaarts wilden keren had mijn auto kuren. De deuren reageerden niet op mijn sleutel en dat was voor het eerst in 3 jaar. Geen beweging in te krijgen, we konden niet instappen. De rest van de familie was al onderweg naar huis, dus stonden manlief, dochterlief, schoonma en ikzelf in de kou. Dan maar geprobeerd schoonbroer op te bellen via GSM. Helaas, mijn GSM was plat en papa vond het nummer pas na lang zoeken. Mijn dochter had gelukkig via een noodsleutel de deuren kunnen openen. Intussen was ik restaurantwaarts gegaan op zoek naar een startkabel. Een bereidwillige beroepschauffeur zou de klus klaren. Helaas, de wagen startte niet. In gang laten duwen door drie sterke mannen: lukte ook al niet. Uiteindelijk toch maar de pechverhelping opgebeld. Die waren snel ter plaatse. Het euvel bleek echter niet zo eenvoudig te herstellen. Misschien was er iets fout gegaan bij het eerste aanleggen van de startkabel, misschien was het nog iets anders maar in elk geval duurde de herstelklus zeker 45 minuten. Slechts door de vindingrijkheid en de vasthoudendheid van de opgebelde man slaagde de operatie. Ik doe symbolisch een hoedje af voor die man! Op gevaar af de goden te verzoeken zal ik het toch maar schrijven: de auto start intussen zonder problemen en oh ja, voor degenen die het zich zouden afvragen: de wasmachine is intussen hersteld. Marijke
Zondagmiddag, met manlief en jongste naar een collega op kraambezoek. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een baby vastgehouden had en het voelde zo heerlijk aan, zo lekker zacht, zo'n heerlijke babygeur, zo lekker onschuldig, tot zijn gehuil me naar de ook mindere babykantjes bracht.
De roep van de donkere toren is voorbij. Het werk is uitgelezen. Sommige delen van de serie zijn zeer mooi (vb het deel dat zich afspeelt in Mejis met Susan Delgado). In andere stukken kon de auteur de horror niet laten varen. Al met al heb ik het graag gelezen. Al blijven mijn favorieten in de Koning Arthur legenden "Nevelen van Avolon" en 'Arthur, koning voor eens en altijd". Marijke
Op dinsdag voer ik mijn dochter en haar vriendinnetje naar de notenleer. In deze sinterklaastijd diende er geoefend te worden: allerlei bekende en onbekende sintliedjes. Zo kwam het dat ik onderweg naar de les kon genieten van de samenzang van twee meisjes. Voor een keer een vrolijke wagenlading mee
Nu was het niet de regen die me parte speelde, maar het verkeer. Gisteren avond een afspraak om 19.30u in Gent voor een cursus. Ik was voor een keer op tijd vertrokken en daalde op tijd van de snelweg af richting centrum. Nog maar 5 minuten te gaan, dacht ik. Er reden al meer auto's richting het centrum dan ik gewoon was op dat uur. Over het stuk van 5 minuten heb ik uiteindelijk een half uur gedaan. Er moet beslist iets te doen zijn geweest. Het ergste vond ik de brutaliteit van sommige chauffeurs, al dat geduw en gewring om er toch maar tussen te geraken, ben nog blij dat ik er zonder blikschade van af kwam. Op mijn cursus ben ik spijtig genoeg niet geraakt, omdat waar ik eindelijk kon parkeren ik zeker een half uur moest lopen. De helft van de avond zat er intussen op en ik was het stikkebeu, moest dringend en ben weer naar huis gekeerd. En dan te bedenken dat ik omdat manlief in het buitenland zat hulptroepen had ingeschakeld voor de kinderen. Jongste toen ik binnen kwam; wat kom jij thuis doen?
Gisterenochtend afspraak bij de tandarts. Toen ik van huis vertrok viel het nog mee met het weer, maar onderweg begonnen de weergoden al met me te lachen of misschien beter gezegd te huilen. Het verkeer kon door het slecht zicht niet opschieten en ik was maar juist op tijd voor mijn afspraak. Erger was dat ik als een verzopen kat bij de tandarts binnenstrompelde, gelukkig had hij voldoende medelijden om me tijd te geven me van mijn drijfnatte jas te ontdoen en die even te drogen te hangen. Weer thuis een lekkere warme douche en droge kleding, voor even tot mijn volgende afspraak.
..
Na enkele recepten uit boek nr 1 geprobeerd te hebben, kocht hij ook nr 2 en 3 voor mij.
